Steeds meer behoefte aan een eigen hond.

Goeiemorgen,

Het is een beetje een vage titel maar ik vroeg me vooral af of er mensen zijn hier die ervaring hebben met senior katten die van redelijk afstandelijk naar knuffelig gegaan zijn.
Mijn lieve kater ( geen idee hoe oud hij is, de dierenarts denkt rond de 13-15 ) is redelijk zelfstandig, veel buiten en komt alleen een knuffel halen als het hem uit komt. Op schoot ligt hij eigenlijk nooit.
We slapen samen op bed, hij in zijn mandje op de dekens en hij komt me af en toe wakker maken door over mijn hoofd te gaan liggen als een tulband en lekker te kroelen door mijn haar. Dat zijn echt super fijne momenten samen en dan smelt ik echt even.
Het probleem is alleen dat die momenten best zeldzaam zijn. Hij is erg aan me gehecht hoor maar buiten zijn is veel leuker. In de zomer zie ik hem de hele dag niet. Nu in de winter is hij wel meer binnen ivm de kou en elk jaar wil hij minder naar buiten in de winter ( soms ook in de zomer trouwens ) dus ik hoop dat hij uiteindelijk tevreden zal zijn met een leven als binnenkat/dakterras kat.
Hem nu al binnen gaan houden is voor mij geen optie, hij is erg gehecht aan zijn tijd buiten. Als hij daar zelf voor kiest is het prima of als het niet meer kan met zijn gezondheid maar zolang het kan wil ik hem dat gunnen. Hij vindt het heerlijk buiten.

Het "probleem" als je het zo kan noemen, is een beetje dat ik steeds meer behoefte krijg aan een hond. Die behoefte is momenteel zo sterk dat ik er gek van word en er de hele dag aan denk.
Ik heb twee leen hondjes die me enorm veel liefde geven en de oudste is hier vaak op vrijdag een dagje in huis is.
Daar knap ik dan zo enorm van op dat het contrast met mijn kat zo groot is dat ik het lastig vind om met zijn afstandelijkheid om te gaan.
Ik wil gewoon zo graag die onvoorwaardelijke liefde van hem, dat hij lekker op mijn schoot komt kroelen en knuffelen.
Als hij dat zou doen zou ik veel minder behoefte hebben aan een hond denk ik. Ik weet dat het niet eerlijk is om te vergelijken, een kat is een kat en een hond is een hond. En ik hou zielsveel van mijn kat en heb alles voor hem over. Hij is mijn liefste maatje.

Ik heb last van chronische depressies ( en andere shit ) en heb gemerkt dat een hond op mijn gemoedstoestand enorm veel helpt.
Mijn kat is helaas geen honden fan, hij tolereert mijn leen hond omdat hond bang voor hem is en hem met rust laat maar buiten mept hij naar alles wat bij hem in de buurt komt. Een drukke pup zou ik hem absoluut geen plezier mee doen.

Ik zou zelf graag een volwassen hond adopteren uit het asiel of die van iemand over nemen en soms denk ik dat het best zou kunnen met mijn kat maar ik wil hem ook niet tekort doen en ongelukkig maken. Hij kan hopelijk nog wel tien jaar mee maar de gedachte om nog zo lang te moeten wachten tot ik een hond kan nemen vind ik soms wel lastig.

Ik hoop gewoon dat hij nog knuffeliger gaat worden als hij echt ouder wordt.
Hebben mensen daar ervaring mee? Met senior katten die ineens toch schootkatten werden of heel aanhankelijk?
Een vriendin van me heeft en kat en die heeft de halve avond op mijn schoot gelegen toen ik daar was, dat vond ik echt zo gezellig.

Ik had gewoon nooit verwacht dat ik ooit een hondenmens zou worden, vroeger was ik erg bang voor honden. Nu heb ik het honden virus te pakken en weet ik niet hoe ik er van af kom. Natuurlijk kan ik er nog meer leen en oppas honden bij nemen maar dat is toch niet hetzelfde als een eigen hond.
Gisteravond zou mijn hond komen maar dat ging helaas niet door en ik heb hem toen echt gemist, het was zo ongezellig in mijn uppie op de bank.

Het baasje van mijn leen hond werkt bij het KGF en ze stelde voor om op de lijst te gaan voor afgekeurde hulphonden. Die zijn dan volwassen, goed opgevoed en kunnen meestal met katten. Ik zit daar serieus over na te denken maar ik wil mijn kat niet ongelukkig maken.
Ik zit echt in een spagaat merk ik. Kan iemand me even een schop onder mijn kont geven?
Me terug op aarde brengen.

Wees aub niet te hard voor me, ik voel me al schuldig genoeg naar mijn kat dat ik zoveel nadenk over een hond.

Goede tips weer, dank je! Sowieso wil ik die vriendin van me mee nemen als ik bij een hond ga kijken, zij heeft zoveel verstand van honden en ziet dingen die ik niet zie. Van Marktplaats kan je zeker leuke honden halen, mijn leenhond komt daar ook vandaan.

Mijn kat trouwens ook. Maar ook daar werd gezegd dat het een schootkat zou zijn, nou mooi niet.
Dus ja, het wordt vaak in advertenties wat rooskleuriger gemaakt dan het is. Daarom zou ik altijd een paar keer willen gaan kijken en er ook mee gaan wandelen om te zien hoe dat gaat. Een hond die me het halve veld over sjouwt of naar elke hond blaft die hij ziet zou ik niet zo fijn vinden.

Een Puli ken ik niet, wat een apart ras. Moeten die niet veel getrimd worden? Een schapendoes vind ik erg leuk!

@ Anderlicht, dat klopt inderdaad. Daar is dus vaak wel een lange wachtlijst voor en dan krijg je vaak een labrador of een golden. Een labrador vind ik zelf niet zo en die zijn ook te groot voor mijn huis ivm de trappen.
Maar als het een kleiner ras zou zijn dan is een afgekeurde of senior hulphond wel een goed idee ja.

@S-Groot. Grappig zeg. Ga er eens naar kijken, dat ras en wat voor karakter ze hebben. Nooit van gehoord.

@ Slekire, ik weet dat katten bekend staan om het feit dat ze niet tegen verandering kunnen maar mijn kat is daar best een uitzondering in. Toen ik hem adopteerde van de mensen moest hij een uur in de auto, kende hij me nog helemaal niet en toch sprong hij hier thuis uit de reismand, ging op zijn gemakje alles verkennen en toen op de stoel liggen relaxen.

Toen we verhuisden van het oude huis naar hier idem dito, een rondje door het huis en het was alweer goed. Wel was hij enorm van slag toen we de spullen over zetten en hij als laatste opgehaald werd in het lege huis. Volgens mijn buren gilde hij toen de hele buurt bij elkaar, was hij in paniek. Misschien dacht hij dat ik hem achter gelaten had. Dat is echt niets voor hem om zo'n herrie te maken, normaal hoor ik hem nooit maar hij moest binnen blijven omdat we hem dus in de reismand moesten doen om naar het nieuwe huis te gaan. Toen hij me zag was hij weer rustig en ging hij zo mee.

Na drie dagen liet ik hem alweer beneden naar buiten, ondanks dat hij zo naar de oude straat terug kon lopen. Ik wist dat hij dat niet zou doen. Hij is vooral gehecht aan mij, hij loopt op straat ook achter mij aan, we doen geregeld samen een rondje.
In huis ook, als ik zijn mandjes op andere plekken leg gaat hij daar ook gewoon weer in liggen. Hij past zich snel en makkelijk aan. Dat kan door zijn straatleven komen.
Hij is gewoon niet zo snel onder de indruk. Ik heb gewoon een aparte kat.
Mijne vindt alles wel best, zolang ik er maar ben. Hij wil ook altijd bij me slapen, dat heb ik wel eens geprobeerd af te leren ivm de vroege ochtenden maar daar was hij het niet mee eens en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem zo zielig te horen mauwen dus ik heb hem meteen weer toegelaten in de slaapkamer. Ik kon het niet.
Dan maar om half vier op in de zomer.

Het is de ideale liefste kat ter wereld, vanochtend lag hij nog in het kuiltje van mijn zij toen ik wakker werd, dus ik lepelde hem soort van. Dan ligt hij helemaal te knorren, zo gezellig.
Ik heb het maar getroffen met hem hoor. Hij springt nooit op het aanrecht of op tafels, bedelt niet om eten, gaat zo mee naar de dierenarts. Hij heeft totaal geen typische kattenstreken.
En hij apporteert, dus ik heb al een halve hond eigenlijk.

Zouden katten kunnen lezen of zo?
Jeetje wat is hij ineens aanhankelijk, niet normaal. Volgens mij heeft hij me gehoord.
Hij wandelde zelfs vrijwillig mijn schoot op, op de bank. Dat doet hij echt nooit. Ook ben ik al drie keer achter elkaar wakker geknuffeld.
Het is vast zijn manier van zeggen: nee, mam, ik ben leuk genoeg. Geen hond aub.

Katten he.

Haha, echt he? Nou ja, wat ik wel denk is dat het lastig is om een 2e kans hond te vinden die aan al mijn "eisen" voldoet. Als je op ikzoekbaas.nl kijkt naar honden en de filters in voert ( dus moet met katten, kinderen en honden kunnen ) blijven er nog een stuk of 15 over. En daarvan zijn er een aantal te groot voor mijn huis, gezondheidsproblemen, niet zindelijk, dat soort dingen.

Als de kat er niet meer is heb ik zoveel meer keus. Dat is gewoon makkelijker, dan heb ik alle aandacht en tijd om de hond goed te laten wennen, van alles te leren zonder dat hij eventueel in de stress raakt van de kat of andersom.
Mocht de ideale hond langs komen die perfect bij ons past en die de kat helemaal met rust laat dan sta ik daar zeker voor open maar ik vrees dat het een beetje een utopie is, een hond vinden die bij al onze wensen past en in mijn huis.

Ja, het kan ook prima goed gaat Tiramisu. Ik denk wel dat het afhangt van of je een plek hebt waar de katten zich terug kunnen trekken in huis/eventueel buiten.
Ik heb geen kamers over in huis waar de kat zich terug zou kunnen trekken. Sowieso mag de hond niet achter de kat aan jagen, dat is heel belangrijk voor mij.

Op cursus met de hond zou ik altijd doen, gewoon omdat een herplaatser al lastig genoeg is maar ook om hem beter te leren kennen en omdat ik nog niet eerder een eigen hond heb gehad. Sowieso vind ik dat een cursus voor elke hondeneigenaar verplicht mag zijn.
Maar voorlopig komt er hier nog geen hond. Ik kan het nog niet over mijn hart verkrijgen om het mijn kat aan te doen. En het zal een heel karwei worden er een te vinden die bij ons past.
Dus ik heb maar een extra donatie naar het asiel over gemaakt, zodat ze een extraatje hebben voor de kerstdagen.

Tiramisu schreef: ↑

24-12-2023 10:30

Miss Edwards die donatie is erg aardig.
Die kan goed gebruikt worden.

Je droom even op de plank zetten geeft niks.

Andere insteek, in het asiel zoeken ze soms mensen om te wandelen met honden. Zou dat iets kunnen zijn?

Ik doneer sowieso maandelijks aan de dierenbescherming en ik doneer ook af en toe kattenvoer.
Ja, het is gewoon niet iets wat je zomaar even beslist en bij een pakje boter neemt.

Het asiel zit hier helaas ver weg en is amper te bereiken met het OV. Ook zoeken ze er geen vrijwilligers, behalve mensen voor op de dierenambulance maar ik heb dus geen rijbewijs. Ik heb gelukkig twee lieve leen honden in mijn leven, dus via hen zie ik een hoop andere honden. Dat is voor nu even voldoende.

Even een schop omhoog. Helaas zijn er de afgelopen weken 3 incidenten geweest waardoor mijn oude angst voor honden weer wat aan het opspelen is merk ik.
Met de post werd ik aangevallen door een grote Doberman achtige hond, wel met muilkorf op maar die sprong heel agressief tegen me aan waardoor ik bijna met fiets en al om viel. Zo'n kalf kan flink pijn doen tegen je benen aan.
Daarna nog een agressieve Stafford gehad die naar me uit viel en net mis hapte. En gisteren een klein dingetje met mijn eigen leen hond.
Die is dus bang voor mijn kat ( is een trauma puntje bij hem omdat hij aangevallen is door een kat toen hij klein was ) en gaat piepen als mijn kat bij mij in de buurt komt. Hij is dan de hele dag bij mij op vrijdag en kat is voornamelijk buiten maar soms wil kat naar binnen om te eten en dan is het een heel gedoe om hond rustig te houden. Ik probeer hem te trainen rustig op zijn plaats te blijven liggen ( train nu met riem om op advies van het baasje ) en het leek goed te gaan gisteren.
Helaas ging het mis toen ik mijn kat oppakte om hem in de andere kamer te zetten voor zijn eten. Toen kwam mijn hond achter ons aan en sprong met zijn voorpoten op me en leek een beetje te happen of iets dergelijks naar mijn kat. Kat sprong snel uit mijn armen en ging er vandoor.
Wat er precies gebeurd is weet ik niet. Kat is ongedeerd en het was zo weer over maar de schrik zat er bij mij goed in.
Mijn hond is nog nooit achter de kat aan gegaan want dat vindt hij heel eng. Ik besprak het later met zijn baasje en die zei dat ik kat beter niet op had kunnen pakken, dat het een trigger is voor hem blijkbaar. Dat doe ik dus niet nog een keer.

Maar ik zal het echt snel af moeten leren anders kan hij hier niet meer blijven de hele dag en dat zou erg vervelend zijn. Ik merk gewoon dat ik er nog steeds van slag over ben, zelfs nu. Het is een optelsom van 3 incidenten in een week en ik voel mijn oude angst weer flink oplaaien. Voor mijn eigen hond niet gelukkig, daar ben ik al wel weer over heen, het is niet zijn schuld. Maar ik heb wel de knoop doorgehakt dat er hier geen hond komt zolang ik mijn kat heb en ik denk zomaar dat er hier nooit een hond gaat komen ook. Misschien komt het wel weer hoor, maar momenteel voel ik me aardig verslagen.
En een sukkel omdat ik het zo heb laten gebeuren.

en ja, ik zal het wel te groot maken, dat hoort bij mijn ASS. Ik blaas het op.

Dank je, lief van je. Ik krijg nog buikpijn als ik er over denk ja. Ik moet zo weer de post bezorgen bij die flat waar die Doberman woont dus ik krijg nu al stress dat ik hem weer zie. Hopelijk niet.

Oh, ik leg het verkeerd uit denk ik. Ik heb de kat niet opgepakt omdat de hond er achter aan ging. Dat zou ik ook niet doen want mijn kat staat zijn mannetje wel en deelt wel een mep uit naar een hond die te dichtbij komt. Doet hij buiten ook. Nee ik pakte hem eerst op omdat ik hem naar de andere kamer wilde doen om te eten en toen kwam hond dus op me af en sprong tegen me aan, terwijl ik kat vast had.
Dat ik kat op pakte was dus de trigger voor de hond, die voor mij onbekend was.

Ik heb inderdaad een hele lieve kat en misschien neem ik nog wel een hond hoor, maar dat verlangen is nu wel even bekoeld. Waarschijnlijk omdat ik het te groot maak. Maar ik was zo blij dat ik van de angst af was. En nu is het weer terug. Hopelijk gaat het gauw weer weg want de meeste honden zijn gewoon heel lief.
Maar ik besef me wel, dankzij gisteren, dat een tweedekans hond met een rugzakje lastiger gaat zijn dan ik dacht. Of het me lukt om een hond met triggers te begeleiden als ik zelf al zo snel in de stress schiet ( en ja dat is chronisch hier ) durf ik te betwijfelen. Dus op zich is het een goede eye opener ook wel.
Dat ik er te makkelijk over denk. Het heeft bij mij dat oude vooroordeel weer terug gebracht van : zie je wel, je weet het nooit met een hond.
Wat zo'n onzin is want hondentaal is gewoon leesbaar.

Misschien na het overlijden van mijn kat een lief nieuw oudje ( kat dus ) halen die niet meer naar buiten wil en die lekker op mijn schoot wil snoozen.

Bedankt voor al jullie goede tips en lieve woorden! Ik weet ook dat ik het teveel op blaas hoor. Dat doe ik met alles namelijk. Ik maak er een veel groter drama van dan het was. Ik was gewoon erg geschrokken, nog meer van mijn eigen hond dan van die vreemde honden op straat want dat kan inderdaad altijd gebeuren, of ik nou een hond bij me heb of niet.
Het blijft een leer proces en ik geef ook zeker nog niet op maar ik zag het even niet zitten gisteren, was best emotioneel ( tijd van de maand komt er aan en had een stressvol ziekenhuis bezoek gehad deze week ) en dan is het allemaal erger dan normaal. Ik neem mijn hond ook niets kwalijk hoor en ik hou nog net zoveel van hem als eerst. Ga straks ook weer naar hem toe en heb daar zin in.

Ik probeer meer voor mezelf te begrijpen wat er achter zit, waarom hij ineens zo doet. Zijn baasje zegt dus dat het zijn katten trigger is maar ik betwijfel het omdat hij hier al maanden komt ( sinds de zomer ) en het toen elke keer goed ging en hij helemaal niet gepiept heeft. Ik heb echt het gevoel dat het bezitterig/jaloezie om mij is. Maar we gaan gewoon door met trainen, ik geef niet zomaar op.

Een bench krijg je hem helaas niet in maar hem aanlijnen als de kat naar binnen wil en afleiden met een lekkere kluif vind ik wel een goed idee ja, dat ga ik zeker doen. Goed plan.
Ik heb absoluut niet het idee dat mijn kat onveilig is hoor, hij zal niet snel mijn kat echt durven te pakken ( het is een watje eerste klas en hij vindt alles eng, vooral katten ) en mijn kat staat zijn mannetje wel, die deelt wel een mep uit. Dat doet hij buiten bij buurthonden ook. Zolang ze uit de buurt blijven prima, kom je dichterbij krijg je de klauwen.

Ik heb gewoon het idee dat het elke week erger wordt omdat ik het laat groeien en blijkbaar toch niet streng genoeg ben/de verkeerde energie heb.
Het ligt vast aan mij, ik laat hem met teveel weg komen. Dat komt omdat ik een kattenmens ben die niet gewend is om een dier op te voeden, want de kat luistert toch niet. Ik ben niet goed in streng/consequent zijn, ook niet met mijn neefje bijvoorbeeld. Ik ben veel te soft/te toegeeflijk.
Maar ik ga gewoon weer verder trainen, volgende week vrijdag hopelijk met goede moed en betere energie. Hij is hier elke vrijdag, maar ik hoef hem niet de hele dag te houden, ik kan hem ook na het eten weer thuis brengen. Het is geen verplichting en hij kan goed alleen thuis blijven.

Gelukkig kwam ik gisteren met de post bezorgen weer een paar van mijn favoriete hondjes tegen dus dat was wel fijn, even positieve energie en knuffels.

Ik weet dat er zat leuke honden te vinden zijn op MP, mijn eigen hond komt daar ook vandaan en mijn kat ook. Waar ik ooit een hond ga halen, ik neem sowieso het baasje van mijn leenhond mee, ze is ook een vriendin van me geworden en ze heeft veel verstand van honden en waar je op moet letten.
Maar nogmaals: zolang de kat nog leeft, komt er hier geen hond.
Ik ben wel blij dat ik die knoop heb doorgehakt. Het is ook goed zo, ik vind de rust in huis bewaren ook wel heel belangrijk en ik vind het gewoon zielig om mijn kat het aan te doen.

Jules, wat balen zeg van het gebit van je hondje. Dat is schrikken zeg.
Hij is al wel al oud zeg, wat fijn dat hij zo lang mee gaat.

Of mijn leenhonden met een andere hond zouden kunnen, ja hoor. Mijn hond is heel sociaal en makkelijk en zijn pup zusje is tot nu toe ook heel makkelijk en groeit op in een omgeving met een hele hoop honden.
Maar inderdaad, zo'n hondje overnemen van een bejaarde die naar een tehuis moet is best een mooi idee.

@S-Groot. Ja de Doberman gromde en blafte inderdaad. Die vrouw hield haar amper in bedwang. Ze zei sorry, ze komt uit Spanje, is getraumatiseerd, bla bla bla. En dat woont dan in een flatje in een drukke woonwijk. Ik bezorg dus elke zaterdag in die flat de post dus ik kijk nu heel goed uit of ik die hond zie als ik daar in de gang sta of als ik aan kom fietsen. Dat geeft best wat stress.
De kans is gelukkig klein en ik heb die hond in al die maanden dus pas een keer gezien maar ja, ze is er wel.

Ik heb donderdag trouwens wel voor het eerst een lieve Stafford geaaid. Dat vond ik al heel wat. Ik ken hem al langer, mijn hond vindt hem leuk maar ik durfde het nooit. Dat ging goed en was best trots op mezelf. Ik weet dat veel Staffords heel lief en mensgericht zijn hoor, maar er lopen daar helaas ook een hoop agressieve.

Ik lees ook op het Bokt forum mee en daar was laatst ook een topic met de vraag hoe vaak je je onveilig voelt als je je hond uitlaat ivm andere buurthonden en dat was toch een flink aantal van de mensen die daar schreef. Daar schrok ik wel van. Het lijkt me vreselijk als je elke dag stress hebt als je met je hond naar buiten moet.
Dat is toch geen doen? Ik vond die verhalen echt ontnuchterend hoor.

Als ik zelf zo'n agressieve hond zou hebben zou ik het trouwens ook doodeng vinden om de deur uit te moeten. Stel dat je hond iemand pijn doet?
Toen ik in Engeland woonde had ik ook een hond ( een labrador ) bij het gezin waar ik woonde en zij was dus ook heel beschermend naar mij met wandelen en wilde niemand in mijn buurt hebben. Dat was zo stressvol om met haar over straat te gaan. Haar baasjes lieten haar nooit uit dus ze was slecht gesocialiseerd maar ik vond dat zielig dus ik nam haar mee naar buiten maar vond dat echt een hel hoor.
Ik had zo te doen met haar.

Ik denk dat je gelijk hebt. Juist omdat er zoveel tokkies rond lopen die het inderdaad leuk vinden om hun grote agressieve honden op anderen af te sturen. Zo jammer dat dat soort eikels het verpesten voor mensen met een hoog angst level zoals ik.
Wat naar voor je dat je zelf ook al niet meer via de voorkant naar buiten durft, ik kan me zo goed voorstellen dat het zoveel stress geeft.

En natuurlijk kan je vast jaren een hond hebben zonder incidenten maar als het fout gaat kan het ook flink fout gaan. Ik heb hier ook wel eens bij een bushokje gestaan naast een vrouw met een cocker spaniel die even afgetuigd werd door een Stafford die los liep, de weg over kwam stormen en de cocker half dood beet. Ik ben er dagen van slag van geweest. En zo spreek ik zoveel eigenaren die een hond hebben die al wel eens gepakt is door een andere hond helaas. Een Jack Russel bij mijn hond in de buurt ook. Door een agressieve hond die ik dus nog niet kende maar laatst tegen kwam met mijn hond. Die man vindt het ook leuk om lekker te dreigen met zijn agressieve hond.
Ik was toen ook best wel bang.

Misschien toch maar gewoon weer een kat nemen.