Vanuit 'provincie' naar Amsterdam verhuisd; Hoe bevalt het?

Ik vond het niks en ben weer naar de provincie verhuisd .



A'dam is leuk, bruisend, er is van alles te doen etc. Dus in mijn geval vond ik het toen ik jonger was leuk om in de stad te wonen. Maar na pakweg mijn 30e kreeg ik last van het ruimtegebrek, de drukte, geen buitenruimte, zo weinig groen in mijn directe omgeving (ik weet dat er parken zijn maar ik wil niet eerst op de fiets hoeven om een boom te zien), altijd zoveel mensen, herrie, rommel, etc.

Dus nu heb ik een huis met voor- en achtertuin in een provinciestad en moet ik leven zonder de theatertjes en de toko's en de multicultirestaurantjes. Maar ik vind het heerlijk om rust en ruimte en groen te hebben.

Ik kom er 'n paar keer per jaar omdat er vrienden van me wonen, maar ik moet er niet aan denken om in die drukke (rand)stad te wonen! Een rustig dorpje met veel natuur om me heen en niet een uur te hoeven rijden over 'n afstand van 5 km omdat het verkeer altijd vast staat in en om die stad. Om nog maar te zwijgen over het kunnen parkeren van je auto. Denk je er wel aan dat het krijgen van 'n parkeervergunning een paar jaar in beslag kan nemen? En dan zit je nog met je bezoek die hun auto niet bij je kwijt kan en die je op kosten jaagt met dure parkeerplaatsen en/of duur openbaar vervoer.

@Elnininjoo: Misschien een tip voor de volgende keer. Als ik vriendin in A'dam opzoek parkeer ik altijd bij de Arena. Dat kost je iets van ¤7,-. Daarvoor kun je 's nachts de auto laten staan en krijg je ook nog kaartjes om met de metro heen en terug naar de stad te gaan.

Wij doen het nog anders: Ik rij naar 'n plaats in A'dam vlakbij mijn vriend, dan komt mijn vriend daar met zijn auto naartoe en rij ik achter 'm aan naar 'n woonwijk aan de rand van 't centrum waar 't nog gratis parkeren is. Daar laat ik mijn auto achter en rij met hem mee naar huis. Dit is te doen omdat ik daar dan toch 'n weekend blijf logeren, maar om even 'n bakkie te komen doen als je toevallig in de buurt bent geweest, is het nogal omslachtig.

quote:elninjoo schreef op 25 juli 2009 @ 07:27: is het nogal omslachtig.Ja klopt, maar dat is het naar mijn ervaring altijd met vervoer in grote steden

quote:Banba schreef op 25 juli 2009 @ 07:30:

[...]





Ja klopt, maar dat is het naar mijn ervaring altijd met vervoer in grote steden precies! en daarom zou ik er niet aan moeten denken er te moeten wonen

Wat te denken van 'even' boodschappen doen? Je auto staat niet voor de deur, want je hebt 'n parkeervergunning voor de hele wijk, niet voor 'n vaste plek. Sjouw je jezelf dus 'n ongeluk als je flessen of andere zware spullen hebt moeten halen.

quote:elninjoo schreef op 25 juli 2009 @ 07:27:

Wij doen het nog anders: Ik rij naar 'n plaats in A'dam vlakbij mijn vriend, dan komt mijn vriend daar met zijn auto naartoe en rij ik achter 'm aan naar 'n woonwijk aan de rand van 't centrum waar 't nog gratis parkeren is. Daar laat ik mijn auto achter en rij met hem mee naar huis. Dit is te doen omdat ik daar dan toch 'n weekend blijf logeren, maar om even 'n bakkie te komen doen als je toevallig in de buurt bent geweest, is het nogal omslachtig.



Echt fijn dit, en daarom konden wij de auto nooit voor onze deur kwijt. Mensen gingen heerlijk op vakantie, naar hun werk, op bezoek binnen de ring en wij konden 3 blokken verder parkeren . Gelukkig nu geen last meer van, want ik woon er niet meer

.

Heb je veel vrienden in Amsterdam? Kan je daar niet eens logeren/op hun huis passen tijdens de vakantie? Kan je kijken hoe het is, zie je toch meer dan af en toe een dagje .



Ik heb jaren in Amsterdam gewoond. Ik heb het er lange tijd erg naar mijn zin gehad, maar moest in het begin wel wennen (van dorp naar stad gegaan). Heb er 13 jaar gewoond, en als student vond ik het allemaal geweldig, maar de laatste jaren begon ik het steeds minder leuk te vinden. Redenen: slecht kunnen parkeren, hutje mutje, smerig, altijd herrie, gevoel opgesloten te zitten bij mooi weer, met je boodschappen slepen. Het echt uitgaansleven maakte ik ook geen gebruik meer van, dus daar hoefde ik ook niet voor te blijven.

Parkeervergunning paar jaar, Elninjoo? Wie heeft je dat verteld? Geloof dat het bij ons een half jaar duurde ofzo, maar kan ook korter zijn.

En die boodschappen... Met de auto? Amsterdam is geen durp, dus binnen een straal van honderd meter zit altijd wel een supermarkt. Ik ken hier echt niemand die met de auto boodschappen doet.

Mijn vrienden wonen aan de rand van 't Vondelpark en moesten bijna 2 jaar wachten op hun parkeervergunning.quote:Echt fijn dit, en daarom konden wij de auto nooit voor onze deur kwijt.Denk dat als ik aan kom in A'dam (zaterdagsochtends rond 8 uur) de meeste bewoners nog wel thuis zijn en ik dus niet op hun kostbare plekje kom te staan.

Ik ben 20 jaar geleden naar Amsterdam verhuisd, nadat mijn relatie verbroken was en mijn studie was afgerond, en ik vond de overgang bijzonder groot en het heeft lang geduurd voor ik me hier thuis voelde. Ik heb van een aantal anderen hetzelfde gehoord.



Woonruimte vinden was een drama. Ik ging van een 3-kamer appartement van 1 kamer in een studentenwoning, naar de volgende tijdelijke kamer, en naar de volgende. Bovendien: niet alle wijken zijn leuk. Wat je ziet als bezoeker is de binnenstad. Stap eens in een willekeurige tram en blijf tot het eindpunt zitten, dan zie je ook wat andere wijken.

Als je kunt kopen of via woningruil iets kunt vinden, dan kom je er wel tussen. Zo niet, dan kun je het best tijdelijk ergens gaan zitten als woningoppas. Niet elke keer al je zooi verhuizen (=naargeestig), maar alles in de opslag zetten en in een gemeubileerd huis gaan zitten. Zo leer je ook verschillende buurten goed kennen.



(Uitzend)werk en bijbaantjes zijn er wel en ook meer dan elders.



Het culturele leven is hartstikke leuk, maar het is wel onoverzichtelijk veel. In mijn oude stad had ik een abonnement op het theater, dan pikte ik aan het begin van het jaar de leuke voorstellingen eruit en dan had ik alles gezien. Hier zijn de voorstellingen verdeeld over verschillende theaters, en als je vandaag niet gaat is het er morgen ook nog. Door de overvloed aan keuze ga je soms helemaal niet meer.



Wat betreft het vinden van nieuwe vrienden: je raakt hier makkelijker met iemand aan de praat, vind ik, en je vindt ook wel mensen om leuke dingen mee te doen. Maar mensen komen niet spontaan bij je langs, je moet altijd afspreken. En in je eigen buurt leer je niet makkelijk mensen kennen - zo heb ik geen flauw idee wie er momenteel naast me woont of van wie de auto hier voor de deur is.



Wat ik echt heel leuk vind, is dat je hier zo goed kunt eten. Er zijn zoveel verschillende restaurantjes en eetcafe's en de kwaliteit is echt hoger dan het gemiddelde restaurant elders in het land (ik moet erbij zeggen dat ik vegetarier ben, misschien is het voor de vleeseters anders).



En ik ben niet zo'n shopper, maar ik vind het wel te gek dat als je iets wilt hebben dat alleen bij een bepaalde speciaalzaak te krijgen is, dat die speciaalzaak dan altijd gewoon om de hoek is.



Oh, nog een ding: mensen met kleine kinderen verhuizen vrijwel allemaal weer uit Amsterdam, naar Haarlem, Amstelveen of Almere. Het laaste jaar komen ze ook wel in IJburg terecht, maar dat is ook "ver".

quote:elninjoo schreef op 25 juli 2009 @ 08:32:

Mijn vrienden wonen aan de rand van 't Vondelpark en moesten bijna 2 jaar wachten op hun parkeervergunning.





[...]



Denk dat als ik aan kom in A'dam (zaterdagsochtends rond 8 uur) de meeste bewoners nog wel thuis zijn en ik dus niet op hun kostbare plekje kom te staan.Grappig, wij wonen zo'n honderd meter van dat park en bij ons duurde het dus maar een half jaar ofzo.

Ik heb heel andere ervaringen.



Ik ben geboren op opgegroeid in een kleine stad in het noorden, maar vanaf het moment dat ik twaalf of dertien was, heb ik het gevoel gehad dat ik daar niet thuis was. Ik wilde naar Amsterdam, zo snel mogelijk, en dat gevoel werd zo extreem dat ik in vwo-4 uitrekende hoeveel dagen ik nog moest uitzitten voordat ik weg mocht om in Amsterdam te gaan studeren - en de dagen in mijn schoolagenda nummerde (713, 712, 711...).



Ik werd door leraren, decanen, mijn ouders en andere familie gewaarschuwd: je romantiseert Amsterdam, het kon nog best eens tegenvallen om daar te aarden, etc. Maar ik wist dat ik me vanaf mijn eerste logeerpartij bij mijn Amsterdamse tante op een merkwaardige manier thuis had gevoeld in die stad.



De dag na de uitreiking van mijn vwo-diploma ben ik verhuisd, ik woon nu bijna zeventien jaar in Amsterdam en ik heb nooit ook maar één dag het gevoel gehad dat ik als provinciaaltje moest 'wennen'. Ik had vanaf dag één het gevoel dat ik eindelijk de mensen tegen kwam die ik zocht, dat ik eindelijk de dingen binnen handbereik had die ik wilde doen. Eindelijk mensen die dezelfde muziek en dezelfde boeken leuk en belangrijk vinden, eindelijk bioscopen waar de films te zien waren waar ik over had gelezen, eindelijk mensen om me heen die - net als ik - voor dingen te pórren zijn. Spontaan. Meteen.



Ik heb niet één maar wel vier of vijf verschillende 'vriendenkringen' hier: een Ajax-groep, een popconcerten- en platenzakengroep, een groep expats (Engelsen, Amerikanen, Schotten), een groep 'stellen' (vooral via mijn vriendin).



Mijn kijk op Amsterdam is wel veranderd. Toen ik hier kwam, vond ik het de geweldigste stad van de wereld. Nu niet meer. Nu vind ik het de geweldigste (en eigenlijk enige) stad in Nederland. Ik kan Amsterdam ook haten, en dat gebeurt vooral als men weer eens 'in het klein' denkt. Ik heb jarenlang overwogen een tijd in Londen of New York te gaan wonen, mijn twee favoriete plaatsen op deze planeet. Niet van gekomen, nu voel ik de behoefte ook niet meer zo erg. Gelukkig kom ik in beide steden vrij regelmatig voor mijn werk.



Als ik me soms vervreemd voel van Amsterdam, dan is het omdat ik het te klein vind - nooit te groot.



In reactie op Korenwolf: mijn vriendengroepen in Amsterdam zijn juist actiever, spontaner en (als het erop aan komt) belangstellender dan mijn vrienden van vroeger, uit het noorden. De vergelijking is niet helemaal eerlijk, want mijn vrienden van nu zijn volwassenen en die in het noorden waren tieners (ander cultuurtje), maar toch.



Ik woon heel rustig, heb meer dan 100 m2 tot mijn beschikking, in stadsdeel Centrum, met een eigen tuin en een plek in de parkeergarage. Ik ken mijn buren goed, en mijn buurkinderen ook. Die lopen zo binnen, omdat het een hofje met een gezamenlijk (afgesloten) binnenterrein is. Ik ga hier ook zeker kinderen krijgen (hoop ik). Ik zou geen leukere plek weten.



Heel knus, eigenlijk. Maar ik loop wel binnen vijf minuten de drukte in. Paar kranten en bladen kopen, met koffie neerzijgen op een terras en de hele wereld om je heen horen. Dan denk ik: ja, binnen Nederland is dit toch wel de plek. Ik vind heel veel plekken in Nederland leuk (ook Rotterdam; die 'twist' is me vreemd), maar ik vind Amsterdam qua internationale 'buzz' toch wel van een heel andere orde, als ik eerlijk ben.



Qua skyline is Rotterdam de enige wereldstad die we hebben; qua cultureel stadsleven is Amsterdam dat.



Ik ben als volwassene ook gaan houden van mijn geboortestadje. Mijn ouders wonen er nog, en ik kom er graag op bezoek. Vroeger hield ik er niet van (ik heb het gehaat, ik vond het een strafkamp), maar nu voel ik er wel een prettige nostalgie bij. Maar ik ben stadsmens. Dat voel ik nog elke dag, en wat ben ik blij dat ik op het vwo eigenwijs genoeg was om in mijn eentje naar Amsterdam te gaan, ook al vroeg mijn decaan "waarom ga je niet gewoon naar Groningen?" en ook al bleek de studie die ik wilde doen helemaal niet beschikbaar te zijn aan de UvA (toen heb ik maar iets gekozen dat er een beetje op leek...).

quote:Lad schreef op 25 juli 2009 @ 09:56:Wat een mooi verhaal Lad. Heel boeiend en ook in a way herkenbaar.

Lad: heel herkenbaar, fijn om te horen dat ik niet de enige ben. Hier ook van jongs af aan al geweten/gevoeld dat mn geboorte stadje het niet was voor mij. Moet ik alleen 1 ding toevoegen, in mijn ogen is juist Rdam nu wel het hart van nederland en dan bedoel ik meer de creatieve scene (lifestyle.mode.muziek) maar dat ligt misschien aan hoe je het bekijkt. Grappig: heb in Rdam en Adam gewoond en vindt het ook 'te klein'. Als ik in het buitenland erover heb zeg ik altijd dat ik weet dat het geen grote steden zijn wereldwijd gezien, maar voor NLse begrippen wel. Anders krijg je die discussie weer.



even ontopic: het ligt er helemaal aan wat je zoekt, vind je een groot huis en ruimte belangijk? Niet gaan, maar vind je het niet erg om een poosje 'in te leveren' en veel nieuwe dingen te ontdekken.. gaan! En trouwens je zal het toch nooit weten als je het niet meegemaakt hebt, mocht het niets zijn, kan je toch weer terug?

Lad: het is alsof ik mijn 17-jarige dochter hoor! Er hangt hier op de koelkast een enorm papier waarop ze dagelijks afstreept hoe lang het nog duurt dat ze eindelijk, éindelijk naar Amsterdam vertrekt. Diploma heeft ze op zak, ze heeft zich aangemeld voor studie, kamer en studiefinanciering zijn geregeld en nog een paar weekjes en dan gaat ze.



En ja, ook ik en meerdere mensen in haar omgeving, waarschuwen haar dat het ook wel eens tegen kan vallen. Van ons kleine durp naar de grote stad. Ze vindt het spannend maar kijkt er zó naar uit. Ik vind het ook enorm spannend. Zondag 30 augustus breng ik haar weg. Ik denk dat ik die zondagavond wel een paar flinke tranen wegpink...

quote:AliceInWonderland schreef op 25 juli 2009 @ 11:19:

Ik denk dat ik die zondagavond wel een paar flinke tranen wegpink...



Haha, mijn moeder was blij dat ik opgehoepeld was...



Nou ja, da's overdreven. Ik had (en heb) een prima verhouding met mijn moeder. Maar met de rest van de wereld niet. Ik was een nogal boze puber. Op school moeilijk te handhaven, op zeker moment.



Nu ben ik trouwens heel lief.



@ JJ80: van lifestyle en mode heb ik geen verstand, maar van popmuziek wel (werk in die sector) en daarin is het verschil tussen Amsterdam en Rotterdam echt heel groot. Als het om scherp geprogrammeerd popaanbod gaat, moet Rotterdam zelfs Utrecht nog voor zich dulden, al met al.



Rotterdam heeft weer wel een echte jazztraditie (en sinds een paar jaar ook North Sea Jazz), maar de actieve jazzscene zit nu vooral in Amsterdam en het BIMhuis is met enige voorsprong het meest prominente jazzpodium van Nederland.



Het aantal filmzalen voor 'niet-Pathé filmaanbod' is in Amsterdam groter dan in Rotterdam, Den Haag en Utrecht samen. Het aantal tentoonstellingen van internationale allure, de media ('oud' en nieuw) - het culturele zwaartepunt van Nederland ligt héél nadrukkelijk in Amsterdam. Daar wordt zelfs een politiek punt van gemaakt (men wil meer spreiding; het was één van de redenen om te lobbyen voor Rotterdam Culturele Hoofdstad, etc.), maar ik weet dat dat in elk geval in de popmuziek heel moeilijk zal zijn, want veel buitenlandse artiesten willen beslist in Amsterdam staan. De allure van de stad is gewoon heel groot (en die van Paradiso als zaal ook). Bepaalde dingen zijn nu eenmaal zoals ze zijn. Die rol zal Birmingham ook niet van Londen overnemen, wat je ook probeert, en Lyon niet van Parijs.



Nogmaals: ik ben geen 'Blut & Boden-Amsterdammer', en al helemaal geen anti-Rotterdammer... Die sentimenten voel ik niet (ik vind ze heel kleingeestig). Maar het verschil tussen de culturele jaaragenda's van Amsterdam en Rotterdam is tamelijk groot (print maar eens uit en kijk welke stapel papier het dikst is; daar heb je bepaald geen lineaal bij nodig).



Wat ik heel cool vind aan Rotterdam is de wijdsheid van die oude havens en het water, de industriële ruwheid van bepaalde plekken (Maassilooo!), de moderne architectuur en de attitude van Rotterdam als sportstad. Want dat is Rotterdam wél (en Amsterdam niet): een sportstad. Publiek loopt er warm voor, en de stad is echt trots op bijvoorbeeld de marathon: die moet langs 'Rotterdam op zijn mooist' voeren. In Amsterdam mekkert iedereen er alleen maar over, en wil niemand 'm door zijn straat hebben. Het ontbreekt er nog maar net aan dat ze die lopers 42km rondjes op een parkeerplaats laten rennen... met als gevolg dat de marathon van Rotterdam een wereldnaam heeft en die van Amsterdam (terecht) niet.



Ik kom graag in Rotterdam en vindt het in veel opzichten ook een leuker volk dan Amsterdammers (in sommige opzichten ook niet; ik heb bijvoorbeeld veel moeite met die verongelijkte, populistische Wilders- en 'Leefbaar'-tendensen in Rotterdam, die in Amsterdam doorgaans totaal geen wortel schieten).



Eigenlijk kom ik in alle steden graag - ik houd van échte steden - en Amsterdam is zeker niet heilig.

Fleurtje: dan zijn wij praktisch buren! Ik woon direct aan het Vondelpark en ik had mijn parkeervergunning binnen 2 maanden. Kwam ook omdat ik heb aangegeven dit nodig te hebben voor mijn werk (wat op dit moment niet helemaal waar is, maar ach).



Maar back tot topic, ik kom van het platteland af en woon nu al een aantal jaar in Amsterdam. De liefde heeft mij daar gebracht. Het was wennen, ik ben opgegroeid op een woonboerderij tussen de koeien, kippen en de paarden, maar inmiddels wil ik niets anders meer dan wonen in deze bruisende metropool. Het lééft hier, er is altijd wat te doen en ik hou van de anonimiteit. Toch kleven er ook nadelen aan de stad en dat is met name de prijs. Alles is duur en als je van buiten Amsterdam komt lever je in. Niet alle buurten zijn even leuk, de meeste mensen willen in zuid, west of oost wonen waardoor er een behoorlijke schaarste heerst aan een prettige woonruimte. De kans is groot dat je dus gaat inleveren op ruimte en 'type' buurt. Ook liggen de banen hier niet voor het oprapen, dus op de fiets naar je werk is zeker niet voor iedereen weggelegd. Allemaal zaken waar je rekening mee moet houden. Maar waag je de stap en ben je eenmaal gewend, dan wil je niets liever dan Amsterdam!

Ik ben twee jaar geleden naar Amsterdam verhuisd. Ik kom oorspronkelijk uit een klein dorpje in friesland maar ben geleidelijk aan naar steeds grotere plaatsen verhuisd. Ik heb Amsterdam ook geromantiseerd vanaf een jaar of 15. Ik heb altijd gezegd tegen mijn moeder dat ik later hier zou gaan wonen. Ze was er dus op voorbereid Ik woon hier met veel plezier. Mn vriend woonde hier al 1,5 jaar langer dan ik. We hebben redelijk snel een huis gevonden. Ik besef me steeds meer wat een geluk we daarmee hebben gehad.



Het mooie aan deze stad vind ik dat je hier altijd van alles kan doen. Alles is in de buurt. En als je even niks wil, dan doe je even niks. Het is soms chaotisch, dan kan ik me ergeren, vooral als ik te veel in de buurt van centraal/damrak kom. Maar meestal valt het erg mee. Er zijn ook genoeg plekken voor als je rust wilt. Als ik bij mij familie ben dan zie ik wat hen daar houdt. De rust, de ruimte, de natuur, de veel grotere woningen, de dorpscultuur (waar ik altijd zo'n hekel aan had). En toch als de trein de stad weer binnen rijdt ben ik blij dat ik weer "thuis" ben. Ik hou van de stad ook al is het er niet perfect en minder romantisch dan ik vroeger misschien dacht. Als het je trekt gewoon proberen!

Ben het met Lad eens dat sommigen hier erg 'klein' denken. Een echte stad, zoals Calcutta, is het hier natuurlijk niet. Geboren en getogen Amsterdammers vinden alles buiten Amsterdam, wat zeg ik: alles buiten de ring, 'ver'. (Nog erger: sommigen vinden over het IJ varen al een hele expeditie, dus ga niet in Noord wonen als je wilt dat er nog 's iemand langskomt.)



Of je hier snel kunt aarden heeft deels met karakter te maken, maar ik denk ook deels met leeftijd. Ik was wat ouder dan Lad toen ik hier kwam en begon op mijn 26ste opnieuw in een klein kamertje. Ik had ook geen studie hier, waar ik snel een aantal mensen kon leren kennen. De mensen met kinderen uit mijn omgeving zijn massaal uit de stad verhuisd toen ze eind dertig waren.



Die leuke, rustige buurtjes zijn er wel inderdaad. Ik woon nu (eindelijk) in een prima buurt in het centrum. De buren die ik niet ken, zijn grotendeels studenten, de wat ouderen ken ik wel. (Lieve twintigers, willen jullie je even komen voorstellen aan de buurvrouw als je ergens naartoe verhuist? Als dank geef ik je kat water als je op vakantie bent of bel de politie als je vriend je in elkaar mept.)