Overig
alle pijlers
Wie heeft haar/zijn (autistische) kind ook uit huis moeten laten plaatsen?
vrijdag 20 april 2007 om 15:01
Mijn oudste is bijna 14 en heeft het syndroom van asperger, waarbij hij ook nog eens een keertje hoogbegaafd is.
Ik heb altijd gezegd dat ik hem thuishoud, dat ik hem kan geven wat hij nodig heeft: vooral veel liefde, extra begeleiding en speciaal onderwijs. En pas zo rond z'n 18de in een begeleid wonen traject of zoiets.
Maar ik ben erachter gekomen dat dit niet meer genoeg is. Hij staat al een hele tijd stil in zijn emotionele ontwikkeling (is nu +/- 6 jaar) en hij trekt zich weer steeds verder terug in zichzelf, kan weer steeds minder (stress) verdragen en valt weer steeds vaker (voorlopig alleen 'nog maar', maar voor hoe lang) verbaal agressief uit.
Dat 'weer' zet ik er elke keer bij omdat het echt een poos veel beter is gegaan.
Zijn jongere broertje (met ADHD en PDD-nos) is bang van hem en gaat er in gedrag ook sterk op achteruit.
Dus hebben we de beslissing moeten nemen om hem uit huis te plaatsen. Ik heb vandaag de eerste stap genomen: gebeld met Bureau Jeugdzorg om aan te geven dat het niet meer gaat. Begin volgende week ga ik teruggebeld worden om een afspraak te maken.
Het is in gang gezet...
Ik heb altijd gezegd dat ik hem thuishoud, dat ik hem kan geven wat hij nodig heeft: vooral veel liefde, extra begeleiding en speciaal onderwijs. En pas zo rond z'n 18de in een begeleid wonen traject of zoiets.
Maar ik ben erachter gekomen dat dit niet meer genoeg is. Hij staat al een hele tijd stil in zijn emotionele ontwikkeling (is nu +/- 6 jaar) en hij trekt zich weer steeds verder terug in zichzelf, kan weer steeds minder (stress) verdragen en valt weer steeds vaker (voorlopig alleen 'nog maar', maar voor hoe lang) verbaal agressief uit.
Dat 'weer' zet ik er elke keer bij omdat het echt een poos veel beter is gegaan.
Zijn jongere broertje (met ADHD en PDD-nos) is bang van hem en gaat er in gedrag ook sterk op achteruit.
Dus hebben we de beslissing moeten nemen om hem uit huis te plaatsen. Ik heb vandaag de eerste stap genomen: gebeld met Bureau Jeugdzorg om aan te geven dat het niet meer gaat. Begin volgende week ga ik teruggebeld worden om een afspraak te maken.
Het is in gang gezet...
vrijdag 20 april 2007 om 21:49
Nef, ik begrijp dat je je een ontaarde moeder voelt. Lijkt me ook logisch dat je dat voelt. Je wilt immers "slagen" als ouder en dat doe je door je kind op te voeden tot het volwassen is en op eigen benen kan staan. Ja, in de ideale en iets minder ideale wereld gaat dat zo. Maar er zijn nu eenmaal situaties, zoals nu de jouwe, waarin dat gewoon niet het beste is, voor het kind en voor je gezin.
En om nu geen ontaarde moeder te zijn neem je de juiste stap en zoekt een veilige, leerzame, plaats voor je kind zodat hij wél kan doorgroeien en volwassen worden. Ik vind het een dappere stap en vind jou geen ontaarde moeder. Gelukkig ben je dat niet en kan straks iedereen veilig, rustig en gezond verder. *;
Overigens ontzettend lief dat je ook op mijn situatie reageert. Mijn zoon is nu nog leerbaar, is nog niet volledig in de puberteit. Ook ik hou zo nu en dan mijn hart vast of het allemaal goed blijft gaan. Mocht het bij ons eens niet meer gaan dan zal ik de stap zeker nemen. Juist door het voorbeeld van mijn vriendin en haar kind met daarbij het gevoel alles gedaan te hebben dat in mijn macht ligt weet ik dan zeker geen ontaarde moeder te zijn. Maar mijn gevoel zal waarschijnlijk niets afwijken van het jouwe als het zover komt.
En om nu geen ontaarde moeder te zijn neem je de juiste stap en zoekt een veilige, leerzame, plaats voor je kind zodat hij wél kan doorgroeien en volwassen worden. Ik vind het een dappere stap en vind jou geen ontaarde moeder. Gelukkig ben je dat niet en kan straks iedereen veilig, rustig en gezond verder. *;
Overigens ontzettend lief dat je ook op mijn situatie reageert. Mijn zoon is nu nog leerbaar, is nog niet volledig in de puberteit. Ook ik hou zo nu en dan mijn hart vast of het allemaal goed blijft gaan. Mocht het bij ons eens niet meer gaan dan zal ik de stap zeker nemen. Juist door het voorbeeld van mijn vriendin en haar kind met daarbij het gevoel alles gedaan te hebben dat in mijn macht ligt weet ik dan zeker geen ontaarde moeder te zijn. Maar mijn gevoel zal waarschijnlijk niets afwijken van het jouwe als het zover komt.
vrijdag 20 april 2007 om 22:15
Toen onze oudste vijf was, ging het ontzettend moeilijk thuis. Hij heeft zeer agressieve impulsdoorbraken door een hersenbeschadiging (veroorzaakt door epilepsie) en is hoogbegaafd. Hoewel hij natuurlijk al zijn hele leven kind aan huis was bij allerlei instanties, hadden we het idee dat geen enkele behandeling of methode effect op hem had. Op een gegeven moment stelde een neuroloog van een epilepsie-insteling voor hem voor behandeling van zijn gedrag in de kliniek op te nemen. Dat zou voor langere tijd zijn. We wilden hem natuurlijk het liefst bij ons houden, maar we waren ook ten einde raad. Het was duidelijk dat het thuis op dat moment niet de beste plek voor hem was en bovendien was het voor mij en zijn zusjes door zijn gedrag ook geen veilig thuis. Dus we hebben hem laten gaan. Hij ging langzaam maar zeker vooruit, bleek gelukkig toch leerbaar. Toen we na een half jaar moesten kiezen of hij door zou gaan naar een psychiatrische inrichting of dat hij weer thuis zou komen, hadden we er zoveel vertrouwen in dat we dat laatste gekozen. Het is best zwaar, en we hebben diepe dalen, maar het gaat over het algemeen wonderbaarlijk goed. Hij is nu bijna 10 en zit nog steeds op een gewone school, natuurlijk wel met heel veel begeleiding voor zijn sociale gedrag.
De puberteit zal ook hier een hele spannende periode worden. Ik hoop dat we dat gaan redden samen, maar ik sluit niet uit dat we dan weer voor een zelfde dilemma komen te staan.
Wens jullie heel veel sterkte de komende tijd, Nef. Het zal niet makkelijk worden. *;
De puberteit zal ook hier een hele spannende periode worden. Ik hoop dat we dat gaan redden samen, maar ik sluit niet uit dat we dan weer voor een zelfde dilemma komen te staan.
Wens jullie heel veel sterkte de komende tijd, Nef. Het zal niet makkelijk worden. *;
zaterdag 21 april 2007 om 12:15
@ Bartjakje, ik heb bij het dekapine-topic gelezen en wil je een *; geven. Ondanks dat alles zie ik je vrolijk op het forum rondhuppelen.
Ik draai momenteel alleen maar in een cirkeltje, ben er constant mee bezig in mijn gedachten en heb knallende hoofdpijn.
Oudste is nu bij zijn vader (net als elk tweede weekend) en zo kan ik Jongste weer wat extra aandacht geven.
Ik draai momenteel alleen maar in een cirkeltje, ben er constant mee bezig in mijn gedachten en heb knallende hoofdpijn.
Oudste is nu bij zijn vader (net als elk tweede weekend) en zo kan ik Jongste weer wat extra aandacht geven.
zaterdag 21 april 2007 om 12:18
@ Yette, jij/jullie hebben het ook niet makkelijk, zeg 
. Maar knap dat jullie hem nu thuis kunnen hebben. Dat is ook altijd mijn doel geweest, thuishouden. Vrienden van mij hebben een paar jaar terug al gezegd dat ik hem niet thuis kon houden, maar dat wilde ik absoluut niet geloven.
Helaas zal het een definitieve uithuisplaatsing worden, omdat hij daarna door zal stromen naar een begeleidend wonen traject. Althans, ik hoop dat dat gaat lukken in zijn toekomst. Nu is niks meer zeker.
. Maar knap dat jullie hem nu thuis kunnen hebben. Dat is ook altijd mijn doel geweest, thuishouden. Vrienden van mij hebben een paar jaar terug al gezegd dat ik hem niet thuis kon houden, maar dat wilde ik absoluut niet geloven.Helaas zal het een definitieve uithuisplaatsing worden, omdat hij daarna door zal stromen naar een begeleidend wonen traject. Althans, ik hoop dat dat gaat lukken in zijn toekomst. Nu is niks meer zeker.
zaterdag 21 april 2007 om 13:33
Nef,
ik weet hoe moeilijk het is, en ik herken ook de malende gedachten. Wat mij destijds wel een beetje hielp, is af en toe een heel eind gaan wandelen. Dan werd automatisch mijn ademhaling normaal, en wandelen helpt ook wel wat tegen hoofdpijn.
Ik hoop dat je de tijd kunt vinden om af en toe even iets helemaal voor jezelf te doen.
Dank voor je *;. Ik geef je er een terug, en wens je heel veel sterkte. Dit is gewoon geen leuke periode.
ik weet hoe moeilijk het is, en ik herken ook de malende gedachten. Wat mij destijds wel een beetje hielp, is af en toe een heel eind gaan wandelen. Dan werd automatisch mijn ademhaling normaal, en wandelen helpt ook wel wat tegen hoofdpijn.
Ik hoop dat je de tijd kunt vinden om af en toe even iets helemaal voor jezelf te doen.
Dank voor je *;. Ik geef je er een terug, en wens je heel veel sterkte. Dit is gewoon geen leuke periode.
zaterdag 21 april 2007 om 17:45
quote:Dus hebben we de beslissing moeten nemen om hem uit huis te plaatsen. Ik heb vandaag de eerste stap genomen: gebeld met Bureau Jeugdzorg om aan te geven dat het niet meer gaat. Begin volgende week ga ik teruggebeld worden om een afspraak te maken.
Het is in gang gezet...
Nef, ik weet hoe je je voelt. Sterkte!!
Het is in gang gezet...
Nef, ik weet hoe je je voelt. Sterkte!!
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 21 april 2007 om 17:49
quote:
Onderbouwen? Ja hoor. Ten eerste had de (bege)leiding hun zaken totaal niet op orde waardoor de jongeren niet de begeleiding kregen die ze nodig hadden. Zij deelden per twee een 'badkamer' die ze zelf schoon moeten houden. Maar door ontbrekende begeleiding gebeurde dat soort dingen dus niet. Leiding had gewoon geen idee van wat ze moesten... Autisme is een gecompliceerd iets. Het is niet even uit te leggen. De begeleiding op PGB die hij momenteel krijgt, terwijl hij zelfstandig woont, waren opgeleide psychologen met ervaring. En nog steeds stuit hij tegen onkennis van hen kant. Jij kent je kind het beste, weet hoe te handelen. In een groep, waarbij (bege)leiding ook anderen in hun zorg heeft is de kans gewoon TE groot dat hij nog meer verdwijnt.
Hij heeft de hoogbegaafde vorm van autisme. Kijk daarnaar. Misschien is het probleem gewoon dat hij zich verveelt omdat hij zijn intellect niet kan gebruiken en is hij daarom zo gestresst. Wat is zijn interesse? Probeer daar iets meer mee te doen. Meld hem aan bij Mensa zodat hij met de jongerengroepen mee kan doen. Allemaal HB-ers, veel ook met autisme. Geef hem een eigen ruimte (als hij die nog niet heeft) waar hij zich terug kan trekken. Dit is voor mensen met autisme, zowel voor hoogbegaafden erg belangrijk. Even kluizenaren, daar is niets mis mee, gebruikelijk zelfs.
Ceewee, ik snap je punt. De ouders of moeder is vaak degene die het kind het best begrijpt en door ervaring precies weet wat wel en niet werkt. Als het kind uit huis is, is het maar afwachten of anderen hem ook zo goed begrijpen dat het niet nog minder met het kind zal gaan. Op het verkeerde pad terecht komt uiteindelijk. Daar was ik zelf heel bang voor met mijn zoon maar bij ons thuis ging het ook niet meer tussen mijn dochter en mijn zoon. Ik heb daarom ervoor gekozen het kind wat het meest leed onder de situatie maar uit huis het wel redde uit huis te laten blijven. Ze zijn eerst allebei een poosje weggeweest omdat ik er zelf ook aan onderdoor ging. Maar goed, nef, heeft twéé kinderen met een problematiek. Dan is het niet meer te kiezen om juist het problematische kind thuis te houden omdat ze allebei wat hebben en niet begrepen kunnen worden als ze uit huis zijn. Moeilijk..
Onderbouwen? Ja hoor. Ten eerste had de (bege)leiding hun zaken totaal niet op orde waardoor de jongeren niet de begeleiding kregen die ze nodig hadden. Zij deelden per twee een 'badkamer' die ze zelf schoon moeten houden. Maar door ontbrekende begeleiding gebeurde dat soort dingen dus niet. Leiding had gewoon geen idee van wat ze moesten... Autisme is een gecompliceerd iets. Het is niet even uit te leggen. De begeleiding op PGB die hij momenteel krijgt, terwijl hij zelfstandig woont, waren opgeleide psychologen met ervaring. En nog steeds stuit hij tegen onkennis van hen kant. Jij kent je kind het beste, weet hoe te handelen. In een groep, waarbij (bege)leiding ook anderen in hun zorg heeft is de kans gewoon TE groot dat hij nog meer verdwijnt.
Hij heeft de hoogbegaafde vorm van autisme. Kijk daarnaar. Misschien is het probleem gewoon dat hij zich verveelt omdat hij zijn intellect niet kan gebruiken en is hij daarom zo gestresst. Wat is zijn interesse? Probeer daar iets meer mee te doen. Meld hem aan bij Mensa zodat hij met de jongerengroepen mee kan doen. Allemaal HB-ers, veel ook met autisme. Geef hem een eigen ruimte (als hij die nog niet heeft) waar hij zich terug kan trekken. Dit is voor mensen met autisme, zowel voor hoogbegaafden erg belangrijk. Even kluizenaren, daar is niets mis mee, gebruikelijk zelfs.
Ceewee, ik snap je punt. De ouders of moeder is vaak degene die het kind het best begrijpt en door ervaring precies weet wat wel en niet werkt. Als het kind uit huis is, is het maar afwachten of anderen hem ook zo goed begrijpen dat het niet nog minder met het kind zal gaan. Op het verkeerde pad terecht komt uiteindelijk. Daar was ik zelf heel bang voor met mijn zoon maar bij ons thuis ging het ook niet meer tussen mijn dochter en mijn zoon. Ik heb daarom ervoor gekozen het kind wat het meest leed onder de situatie maar uit huis het wel redde uit huis te laten blijven. Ze zijn eerst allebei een poosje weggeweest omdat ik er zelf ook aan onderdoor ging. Maar goed, nef, heeft twéé kinderen met een problematiek. Dan is het niet meer te kiezen om juist het problematische kind thuis te houden omdat ze allebei wat hebben en niet begrepen kunnen worden als ze uit huis zijn. Moeilijk..
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 21 april 2007 om 17:54
En wat iemand ook zei, weet de naam niet meer, je gaat de zorg delen, niet helemaal afstaan. Je wordt een parttime moeder en dan bedoel ik dat je de zorg parttime gaat doen. Hij zal heus nog naar huis komen en tussendoor kun je natuurlijk contact houden. Het zal nooit leuk zijn dat je kind uit huis is maar je went er aan op een gegeven moment. En ontaard ben je zeker niet! Je wilt het beste voor hem en als jij dat niet meer volledig kunt geven, is het juist heel goed dat je ervoor zorgt dat hij het van anderen krijgt. :R
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 21 april 2007 om 17:57
zaterdag 21 april 2007 om 18:08
Het blijft een soort sophie's choice hè. Dat je een keuze moet maken tussen twee kinderen maar soms is het niet anders.
En is dit gewoon echt het beste.
Met dochter gaat het prima, ze logeert hier toevallig dit weekend en we hebben het heel leuk. Ze gaat na de zomer naar het voortgezet onderwijs. Dat komt vast goed allemaal.
Zoon heeft wat problemen op school en na de zomer gaat hij naar een andere school. We zijn ook bezig met Renn4 begeleiding en het wordt dus ook een school die daarbij hoort. Maar op zich vind ik het niet slecht met hem gaan. Dat het niet gelukt is op deze school, kan gebeuren.
Wellicht was het net te hoog gegrepen voor hem. Er wordt sociaal gezien toch wel het één en ander van hem verwacht en de hoogte van die lat haalt ie niet.
En is dit gewoon echt het beste.
Met dochter gaat het prima, ze logeert hier toevallig dit weekend en we hebben het heel leuk. Ze gaat na de zomer naar het voortgezet onderwijs. Dat komt vast goed allemaal.
Zoon heeft wat problemen op school en na de zomer gaat hij naar een andere school. We zijn ook bezig met Renn4 begeleiding en het wordt dus ook een school die daarbij hoort. Maar op zich vind ik het niet slecht met hem gaan. Dat het niet gelukt is op deze school, kan gebeuren.
Wellicht was het net te hoog gegrepen voor hem. Er wordt sociaal gezien toch wel het één en ander van hem verwacht en de hoogte van die lat haalt ie niet.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 21 april 2007 om 18:09
zondag 22 april 2007 om 10:21
Goedemorgen lieve Nef,
Is het al gelukt een beetje te eten ? Probeer goed voor jezelf te zorgen, hoewel ik goed begrijp dat je bijna geen hap door je keel kan krijgen. Heb je al een beetje fruit geprobeerd ? Of een komkommertje met tomaat ?
Hierboven schreef iemand dat het uit huis plaatsen ook een daad van liefde is, die zin speelt al 2 dagen door mn hoofd, en wil me hier graag bij aansluiten.
Denk aan zijn ontwikkeling, die van je jongste zoon en die van jou. Probeer je niet schuldig te voelen. Ik weet zeker dat je alles hebt gedaan en geprobeerd wat in je kunnen ligt (zeg je dat zo)
Veel liefs, denk aan je. :R
borodini.
Is het al gelukt een beetje te eten ? Probeer goed voor jezelf te zorgen, hoewel ik goed begrijp dat je bijna geen hap door je keel kan krijgen. Heb je al een beetje fruit geprobeerd ? Of een komkommertje met tomaat ?
Hierboven schreef iemand dat het uit huis plaatsen ook een daad van liefde is, die zin speelt al 2 dagen door mn hoofd, en wil me hier graag bij aansluiten.
Denk aan zijn ontwikkeling, die van je jongste zoon en die van jou. Probeer je niet schuldig te voelen. Ik weet zeker dat je alles hebt gedaan en geprobeerd wat in je kunnen ligt (zeg je dat zo)
Veel liefs, denk aan je. :R
borodini.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
.
zondag 22 april 2007 om 15:09
Mijn buurvrouw heeft een kind dat bijna volwassen is. Er zijn diverse psychische problemen mee en buurvrouw is alleenstaand. Door een eerdere vrij negatieve ervaring wil ze nu, tegen beter weten in, het kind thuis houden. Inmiddels staan alle hulptroepen, zowel de professionele als gewone vrienden, met het zweet in handen van hoe dit gaat lopen. Moeder kan het eigenlijk niet allemaal bolwerken en gaat er aan onderdoor. Iedereen is inmiddels ingeschakeld om zoveel mogelijk opvang te bieden. De vader wil nergens aan meewerken en ik vraag me af of hij wel begrijpt wat er speelt of dat hij echt de grootste eikel is die er bestaat.
Hoe lang buurvrouw het nog trekt, of kind het redt en of er straks een opname voor twee geregeld moet worden is de vraag die veel, heel veel, mensen nu bezig houdt. Er wordt bijna elk moment van de dag gemonitord en overlegd.
Hopenlijk ziet buurvrouw het snel zitten om toch de keus te maken het kind uit huis te plaatsen zodat ze allebei beter geholpen kunnen worden.
Moest dit even kwijt, vanwege zo kan het dus ook lopen gevoel.
Hoe lang buurvrouw het nog trekt, of kind het redt en of er straks een opname voor twee geregeld moet worden is de vraag die veel, heel veel, mensen nu bezig houdt. Er wordt bijna elk moment van de dag gemonitord en overlegd.
Hopenlijk ziet buurvrouw het snel zitten om toch de keus te maken het kind uit huis te plaatsen zodat ze allebei beter geholpen kunnen worden.
Moest dit even kwijt, vanwege zo kan het dus ook lopen gevoel.
maandag 23 april 2007 om 07:43
Dank je Zuss.
Lon, trek je het nog een beetje? Welke studie doe jij ecgenlijk precies? Ga nl. zelf SPW-3 doen.
Lot, goed dat je dat verhaal over die buurvrouw neerzet, want ik sta eigenlijk alweer op het punt om straks, als BJZ belt, te zeggen dat het wel weer meevalt. Terwijl ik, na veel zelfonderzoek dit weekend, tot de conclusie moet komen dat ik hem eigenlijk al niet meer de baas ben, dat hij al teveel bepaalt.
Lon, trek je het nog een beetje? Welke studie doe jij ecgenlijk precies? Ga nl. zelf SPW-3 doen.
Lot, goed dat je dat verhaal over die buurvrouw neerzet, want ik sta eigenlijk alweer op het punt om straks, als BJZ belt, te zeggen dat het wel weer meevalt. Terwijl ik, na veel zelfonderzoek dit weekend, tot de conclusie moet komen dat ik hem eigenlijk al niet meer de baas ben, dat hij al teveel bepaalt.
maandag 23 april 2007 om 08:01
quote:Mijn buurvrouw heeft een kind dat bijna volwassen is. Er zijn diverse psychische problemen mee en buurvrouw is alleenstaand. Door een eerdere vrij negatieve ervaring wil ze nu, tegen beter weten in, het kind thuis houden. Inmiddels staan alle hulptroepen, zowel de professionele als gewone vrienden, met het zweet in handen van hoe dit gaat lopen. Moeder kan het eigenlijk niet allemaal bolwerken en gaat er aan onderdoor. Iedereen is inmiddels ingeschakeld om zoveel mogelijk opvang te bieden. De vader wil nergens aan meewerken en ik vraag me af of hij wel begrijpt wat er speelt of dat hij echt de grootste eikel is die er bestaat.
Hoe lang buurvrouw het nog trekt, of kind het redt en of er straks een opname voor twee geregeld moet worden is de vraag die veel, heel veel, mensen nu bezig houdt. Er wordt bijna elk moment van de dag gemonitord en overlegd.
Hopenlijk ziet buurvrouw het snel zitten om toch de keus te maken het kind uit huis te plaatsen zodat ze allebei beter geholpen kunnen worden.
Moest dit even kwijt, vanwege zo kan het dus ook lopen gevoel.Vraag ik me trouwens af waarom de professionele hulpverlening dan geen raadsonderzoek laat doen en een (tijdelijke) ontheffing aanvraagt.
Hoe lang buurvrouw het nog trekt, of kind het redt en of er straks een opname voor twee geregeld moet worden is de vraag die veel, heel veel, mensen nu bezig houdt. Er wordt bijna elk moment van de dag gemonitord en overlegd.
Hopenlijk ziet buurvrouw het snel zitten om toch de keus te maken het kind uit huis te plaatsen zodat ze allebei beter geholpen kunnen worden.
Moest dit even kwijt, vanwege zo kan het dus ook lopen gevoel.Vraag ik me trouwens af waarom de professionele hulpverlening dan geen raadsonderzoek laat doen en een (tijdelijke) ontheffing aanvraagt.
