Psyche
alle pijlers
Schoonmoeder op sterven, even van me af schrijven
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:03
Bijna een jaar na de diagnose kanker ligt mijn schoonmoeder nu wel erg slecht. Na een jaar vol zorgen en hoop is het nu bijna aangebroken. De behandeling is gestopt, ze wil niet meer naar een ziekenhuis. Ligt nu in een verpleeghuis. Ze kan niks meer eigenlijk.
Ik ben al ruim 25 jaar met mijn man samen, dus ik ken haar ook zo lang.
Ik vind het erg zwaar, maar gek genoeg ben ik nauwelijks verdrietig. Het is vooral de zorgen die je hebt en het feit dat het gewone leven ernaast gewoon doordendert wat het zo onrealistisch maakt.
Dochter heeft bijna toetsweek en is stiekem bang dat ze dan sterft en dan mist ze misschien een toets dag. De meeste pubers zouden dat prima vinden, maar dochter raakt er van in paniek.
School van andere dochter heeft iets waar de ouders bij verwacht worden. De wil is er maar of het lukt....
Ik heb net een drukke periode met best veel opdrachten en afspraken.
We moeten naar de tandarts, je kent het wel het gewone leven.
En dan nog steeds even kijken hoe het is. Vreselijk hoe ze erbij ligt, het is echt een hoopje niks meer. Soms is ze helder, maar meestal erg afwezig.
Mijn schoonmoeder heeft vorige week (toen ze nog helemaal goed kon nadenken) aangegeven dat ze heel graag met haar kinderen en als het kan ook schoonkinderen erbij wil sterven.
Dat alleen al maakt het dat we ons nogal gekluisterd voelen aan haar bed. Er op uit durven we nauwelijks meer. Wat misschien onzinnig is want deze situatie kan ook nog weken voortduren.
Mijn man heeft daar moeite mee, en wil ook niet waken bij haar bed. Schoonzussen doen dit wel. Maar er is niet 24-7 een van de kinderen bij. Wat mijn schoonzussen wel graag willen, omdat schoonmoeder dit graag zou willen, maar zij hebben ook hun werk en gezin, dus het gaat gewoon niet.
Man wil ook niet teveel vrij meer nemen, want zijn zorgverlof is zo'n beetje op en het is net erg druk op zijn werk. Er is begrip, maar ja het project moet af.
Ze is overigens niet thuis, maar in een verpleeghuis, waar mijn schoonvader ook logeert nu. Dat laatste is zeker ook voor mijn schoonvader erg fijn. Er wordt ook erg goed voor haar gezorgd moet ik zeggen. Ik zie wel dat die meiden zich te pletter werken daar.
Ik merk eigenlijk dat ik me nu vooral daar mee bezig hou. Steeds bereikbaar zijn, opschrikken als de telefoon gaat, bedenken wat handig is om eventueel snel ter plekke te zijn enz..
Ik ben al ruim 25 jaar met mijn man samen, dus ik ken haar ook zo lang.
Ik vind het erg zwaar, maar gek genoeg ben ik nauwelijks verdrietig. Het is vooral de zorgen die je hebt en het feit dat het gewone leven ernaast gewoon doordendert wat het zo onrealistisch maakt.
Dochter heeft bijna toetsweek en is stiekem bang dat ze dan sterft en dan mist ze misschien een toets dag. De meeste pubers zouden dat prima vinden, maar dochter raakt er van in paniek.
School van andere dochter heeft iets waar de ouders bij verwacht worden. De wil is er maar of het lukt....
Ik heb net een drukke periode met best veel opdrachten en afspraken.
We moeten naar de tandarts, je kent het wel het gewone leven.
En dan nog steeds even kijken hoe het is. Vreselijk hoe ze erbij ligt, het is echt een hoopje niks meer. Soms is ze helder, maar meestal erg afwezig.
Mijn schoonmoeder heeft vorige week (toen ze nog helemaal goed kon nadenken) aangegeven dat ze heel graag met haar kinderen en als het kan ook schoonkinderen erbij wil sterven.
Dat alleen al maakt het dat we ons nogal gekluisterd voelen aan haar bed. Er op uit durven we nauwelijks meer. Wat misschien onzinnig is want deze situatie kan ook nog weken voortduren.
Mijn man heeft daar moeite mee, en wil ook niet waken bij haar bed. Schoonzussen doen dit wel. Maar er is niet 24-7 een van de kinderen bij. Wat mijn schoonzussen wel graag willen, omdat schoonmoeder dit graag zou willen, maar zij hebben ook hun werk en gezin, dus het gaat gewoon niet.
Man wil ook niet teveel vrij meer nemen, want zijn zorgverlof is zo'n beetje op en het is net erg druk op zijn werk. Er is begrip, maar ja het project moet af.
Ze is overigens niet thuis, maar in een verpleeghuis, waar mijn schoonvader ook logeert nu. Dat laatste is zeker ook voor mijn schoonvader erg fijn. Er wordt ook erg goed voor haar gezorgd moet ik zeggen. Ik zie wel dat die meiden zich te pletter werken daar.
Ik merk eigenlijk dat ik me nu vooral daar mee bezig hou. Steeds bereikbaar zijn, opschrikken als de telefoon gaat, bedenken wat handig is om eventueel snel ter plekke te zijn enz..
dinsdag 11 oktober 2016 om 14:32
quote:Janco schreef op 11 oktober 2016 @ 14:25:
Ik vind dat wij met zn allen zijn kwijt geraakt waar het werkelijk om gaat in dit leven. We rennen onszelf aan alle kanten voorbij met volstrekt irrelevante dingen
Maar ik hou erover op.
sorry TO.Jezus man, houd er dan ook een keer over op.
Ik vind dat wij met zn allen zijn kwijt geraakt waar het werkelijk om gaat in dit leven. We rennen onszelf aan alle kanten voorbij met volstrekt irrelevante dingen
Maar ik hou erover op.
sorry TO.Jezus man, houd er dan ook een keer over op.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
dinsdag 11 oktober 2016 om 14:35
Hier zakt mijn broek van af! Ga jullie schamen sommige mensen!
En nee TO dit is niet wat je kan verwachten van een forum. Toen mijn man op sterven lag heb ik hier heel veel steun gehad. Veel mensen die schreven dat ik juist op mezelf moest letten. Goede zelfzorg is daar 1 van.
Wekenlang waken en je level stil zitten is niet mogelijk en niet wenselijk. Natuurlijk ga je naar de tandarts in die weken tijd, het is onmogelijk om alleen maar te waken met zijn allen.
En ik denk niet dat je schoonmoeder (nog) beseft wat ze wel niet van jullie vraagt.
Alleen dat van die toets kan ik niet plaatsen. Niet lullig bedoeld maar toen mijn opa's en oma's overleden ben ik gewoon naar school gegaan. Geen reden om thuis te blijven naar mijn idee. Of bedoelde je eventueel de uitvaart want dat is een ander verhaal.
Hoop dat je hier toch blijft lezen en schrijven want er zijn gelukkig ook veel lieve en steunende reacties. Hopelijk laat je die ook binnen komen en lukt het je de uh bijzondere reacties niet zo binnen te laten komen.
Veel sterkte en blijf aan jezelf denken hoor dat mag best!
En nee TO dit is niet wat je kan verwachten van een forum. Toen mijn man op sterven lag heb ik hier heel veel steun gehad. Veel mensen die schreven dat ik juist op mezelf moest letten. Goede zelfzorg is daar 1 van.
Wekenlang waken en je level stil zitten is niet mogelijk en niet wenselijk. Natuurlijk ga je naar de tandarts in die weken tijd, het is onmogelijk om alleen maar te waken met zijn allen.
En ik denk niet dat je schoonmoeder (nog) beseft wat ze wel niet van jullie vraagt.
Alleen dat van die toets kan ik niet plaatsen. Niet lullig bedoeld maar toen mijn opa's en oma's overleden ben ik gewoon naar school gegaan. Geen reden om thuis te blijven naar mijn idee. Of bedoelde je eventueel de uitvaart want dat is een ander verhaal.
Hoop dat je hier toch blijft lezen en schrijven want er zijn gelukkig ook veel lieve en steunende reacties. Hopelijk laat je die ook binnen komen en lukt het je de uh bijzondere reacties niet zo binnen te laten komen.
Veel sterkte en blijf aan jezelf denken hoor dat mag best!
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
dinsdag 11 oktober 2016 om 14:44
Je verhaal gaat me door merg en been. prioriteit 1 is toch je gezin; je man en kinderen ondersteunen en zelf overeind blijven. Schrijf van je af zoveel je wilt als het je helpt. Ik lees ook veel onbegrijpelijke reacties. Waken is moeilijk weken/maanden vol te houden.
Ik weet dat dit mijn voorland is, kan nog 5 jaar duren, maar ook volgende week beginnen. Schoonmoeder heeft uitgezaaide kanker en haar hormonen werken niet meer.
Het leven gaat door, maar k#t kan het zijn.
Ik weet dat dit mijn voorland is, kan nog 5 jaar duren, maar ook volgende week beginnen. Schoonmoeder heeft uitgezaaide kanker en haar hormonen werken niet meer.
Het leven gaat door, maar k#t kan het zijn.
dinsdag 11 oktober 2016 om 14:53
Juist voor jezelf zorgen in deze periode is zo belangrijk. Alleen dan houdt je het echt vol. Het leven gaat verder ook gewoon door, dus ga je naar de tandarts, naar de ouderavond, de toets van je kind enz. enz. Je kan niet gaan zitten afwachten totdat je schoonmoeder overlijdt. Dat kan nu gebeuren, maar ook over een paar weken.
Ik begrijp dat je schoonmoeder in goede handen is, haal daar je rust uit. Ga erheen omdat je dit wil, niet omdat het moet. Ik spreek uit ervaring. En vooral, denk aan jezelf. Jij hoeft niet iedereen tot steun te zijn, jij bent er ook met je eigen verdriet en je eigen leven. Cijfer jezelf niet helemaal weg.
Ik begrijp dat je schoonmoeder in goede handen is, haal daar je rust uit. Ga erheen omdat je dit wil, niet omdat het moet. Ik spreek uit ervaring. En vooral, denk aan jezelf. Jij hoeft niet iedereen tot steun te zijn, jij bent er ook met je eigen verdriet en je eigen leven. Cijfer jezelf niet helemaal weg.
dinsdag 11 oktober 2016 om 14:55
To ik had ongeveer ook in zo n situatie. Toen kreeg ik de tip mee. Bespreek het met je man wanneer hij wil gaan.
Zet dat op een kalender. Maak ervoor jouw een evenwicht in voor je gezin en je man. Plan genoeg tijd voor jullie samen. Zo krijg jemeer rust. Jij weet zo wanneer je man weg is naar zijn moeder. En er komt rust.
En sta jezelf toe dat je dingen mag voelen. Als je moe bent dan mag dat. En je schoonmoeder zat zijn mag OOK.
En dat is geheel mensenlijk. Net als iemand denkt was degene maar overleden dan hebben we weer wat rust.
Een overledenen of stervende is echt geen heilig waar je heel je leven op aan moet passen.
Dat zouden mensen niet eens mogen verwachten. Maar hier rust schiinbaar een taboe op. Als ik sommige reactie zo lees.
Maar je niet eens aan jezelf denken of je gezin. Want ja de bijna dode.
Terwijl als je nuchter kijkt slaapt de stervende misschien heel veel. Of merkt er wenig meer van,
Ik vind altijd goed zijn voor mensen in leven. En steunen in het overlijden. Maar niks ten koste op langere duur voor jezelf.
Dus to als je het even genoeg vind dan mag dat. Het leven draait door hoe moeilijk ook.
En hoe triest ook voor de stervende.
Zet dat op een kalender. Maak ervoor jouw een evenwicht in voor je gezin en je man. Plan genoeg tijd voor jullie samen. Zo krijg jemeer rust. Jij weet zo wanneer je man weg is naar zijn moeder. En er komt rust.
En sta jezelf toe dat je dingen mag voelen. Als je moe bent dan mag dat. En je schoonmoeder zat zijn mag OOK.
En dat is geheel mensenlijk. Net als iemand denkt was degene maar overleden dan hebben we weer wat rust.
Een overledenen of stervende is echt geen heilig waar je heel je leven op aan moet passen.
Dat zouden mensen niet eens mogen verwachten. Maar hier rust schiinbaar een taboe op. Als ik sommige reactie zo lees.
Maar je niet eens aan jezelf denken of je gezin. Want ja de bijna dode.
Terwijl als je nuchter kijkt slaapt de stervende misschien heel veel. Of merkt er wenig meer van,
Ik vind altijd goed zijn voor mensen in leven. En steunen in het overlijden. Maar niks ten koste op langere duur voor jezelf.
Dus to als je het even genoeg vind dan mag dat. Het leven draait door hoe moeilijk ook.
En hoe triest ook voor de stervende.
dinsdag 11 oktober 2016 om 14:55
quote:Dahlia74 schreef op 11 oktober 2016 @ 14:53:
Juist voor jezelf zorgen in deze periode is zo belangrijk. Alleen dan houdt je het echt vol. Het leven gaat verder ook gewoon door, dus ga je naar de tandarts, naar de ouderavond, de toets van je kind enz. enz. Je kan niet gaan zitten afwachten totdat je schoonmoeder overlijdt. Dat kan nu gebeuren, maar ook over een paar weken.
Ik begrijp dat je schoonmoeder in goede handen is, haal daar je rust uit. Ga erheen omdat je dit wil, niet omdat het moet. Ik spreek uit ervaring. En vooral, denk aan jezelf. Jij hoeft niet iedereen tot steun te zijn, jij bent er ook met je eigen verdriet en je eigen leven. Cijfer jezelf niet helemaal weg.
Supermooi geschreven.
Juist voor jezelf zorgen in deze periode is zo belangrijk. Alleen dan houdt je het echt vol. Het leven gaat verder ook gewoon door, dus ga je naar de tandarts, naar de ouderavond, de toets van je kind enz. enz. Je kan niet gaan zitten afwachten totdat je schoonmoeder overlijdt. Dat kan nu gebeuren, maar ook over een paar weken.
Ik begrijp dat je schoonmoeder in goede handen is, haal daar je rust uit. Ga erheen omdat je dit wil, niet omdat het moet. Ik spreek uit ervaring. En vooral, denk aan jezelf. Jij hoeft niet iedereen tot steun te zijn, jij bent er ook met je eigen verdriet en je eigen leven. Cijfer jezelf niet helemaal weg.
Supermooi geschreven.
dinsdag 11 oktober 2016 om 15:04
quote:blijftgewoondametje schreef op 11 oktober 2016 @ 14:18:
Ze overdrijft niet Nina, ze heeft een uitlaatklep nodig, ergens waar ze kan spuien. En dan weer sterk en relativerend door in het echte leven. Ik vind zowel jou als Janco heel bot.
' sterven, erger wordt het niet' vind ik dan weer heel dramatisch, we gaan allemaal dood namelijk. Dus laten we daar ook een beetje normaal over doen. Het is ook TO's mans goed recht om niet te willen waken. Dat zijn zussen een andere behoefte hebben of dat wel kunnen opbrengen maakt hem geen slechte zoon. En het is echt nogal kwetsend om dat te suggereren.
Het gaat niet om de uitlaatklep maar om "al die nare reacties" dat was er welgeteld 1 en daar overdrijft TO dus erg.
En ja ze reageert ook nogal neurotisch. Regelen dat je onverwacht weg kan gaan en verder gewoon doorgaan met de dagelijkse dingen. Je gaat geen jaar op de bank zitten en je pubers thuishouden toch? Dus wat is er raar aan mijn reactie?
Ik blijf er bij. Regel dat er altijd één iemand in de buurt is, zorg dat iedereen bereikbaar is en dat de omgeving weet dat je ineens weg kan moeten.
Meer kun je niet doen.
Ze overdrijft niet Nina, ze heeft een uitlaatklep nodig, ergens waar ze kan spuien. En dan weer sterk en relativerend door in het echte leven. Ik vind zowel jou als Janco heel bot.
' sterven, erger wordt het niet' vind ik dan weer heel dramatisch, we gaan allemaal dood namelijk. Dus laten we daar ook een beetje normaal over doen. Het is ook TO's mans goed recht om niet te willen waken. Dat zijn zussen een andere behoefte hebben of dat wel kunnen opbrengen maakt hem geen slechte zoon. En het is echt nogal kwetsend om dat te suggereren.
Het gaat niet om de uitlaatklep maar om "al die nare reacties" dat was er welgeteld 1 en daar overdrijft TO dus erg.
En ja ze reageert ook nogal neurotisch. Regelen dat je onverwacht weg kan gaan en verder gewoon doorgaan met de dagelijkse dingen. Je gaat geen jaar op de bank zitten en je pubers thuishouden toch? Dus wat is er raar aan mijn reactie?
Ik blijf er bij. Regel dat er altijd één iemand in de buurt is, zorg dat iedereen bereikbaar is en dat de omgeving weet dat je ineens weg kan moeten.
Meer kun je niet doen.
dinsdag 11 oktober 2016 om 15:44
quote:nina1966 schreef op 11 oktober 2016 @ 15:04:
Het gaat niet om de uitlaatklep maar om "al die nare reacties" dat was er welgeteld 1 en daar overdrijft TO dus erg.
En ja ze reageert ook nogal neurotisch. Regelen dat je onverwacht weg kan gaan en verder gewoon doorgaan met de dagelijkse dingen. Je gaat geen jaar op de bank zitten en je pubers thuishouden toch? Dus wat is er raar aan mijn reactie?
Ik blijf er bij. Regel dat er altijd één iemand in de buurt is, zorg dat iedereen bereikbaar is en dat de omgeving weet dat je ineens weg kan moeten.
Meer kun je niet doen.
Het (die nare reacties) waren er veel meer dan 1, onder andere de reacties van jouzelf:
quote:nina1966 schreef op 11 oktober 2016 @ 12:16:
Die paniek van je dochter heeft ze niet van een vreemd zeker? Want wat maak jij je druk zeg. Op het werk uitleggen dat er een moment kan komen dat je /jullie op stel en sprong weg moeten , idem voor school En zo'n toets kan ze ook later inhalen, tis niet zo dat ze zich verslapen had ofzo.
Gewoon naar de tandarts en gewoon je boodschappen doen. Neem aan dat je net als iedereen mobiel hebt en dus ben je altijd te bereiken.
Maak een rooster met wie wanneer bij ma zit en die belt één of twee mensen die ieder weer een of twee bellen en zo heb je binnen 5 minuten iedereen geactiveerd.
Of ga jij op de bank zitten wachten? Je maakt je echt veel te druk om futiele zaken.
Wat komt dat komt en je kunt de boel voorbereiden op dat telefoontje en verder moet je gewoon door met ademhalen enzo.
Wat een warm meedeleven met iemand die een heleboel ballen in de lucht probeert te houden.
Het is ongelooflijk hoe weinig mensen zich deze situatie kunnen voorstellen; ongetwijfeld allemaal mensen die nog nooit voor zo'n situatie hebben gestaan. Een schoonmoeder die graag wil dat alle kinderen en schoonkinderen bij haar sterven aanwezig is ..... Natuurlijk weet TO met haar volle verstand dat dit vrijwel onmogelijk is, maar toch probeert ze te doen wat ze kan, oftewel het onmogelijke mogelijk te maken.
Ik ken deze situatie helaas maar al te goed, en herinner me het tweeslachtige gevoel. Je wilt/moet bij de stervende zijn, maar ondertussen gaat het gewone leven, het werk, de zorg voor je kinderen gewoon door. Er moeten toch gewoon boodschappen worden gedaan, wassen gedraaid, er moet gekookt worden, opgeruimd ...... Ga er maar aanstaan, als je bij al die noodzakelijke bezigheden een schuldgevoel hebt en het gevoel hebt dat je verzaakt bij de zieke.
TO, trek je van al die kille kritische reacties niets aan; heel veel sterkte de komende dagen en zorg tussendoor ook een beetje voor jezelf!
Afgezien daarvan is mijn persoonlijke ervaring dat stervenden meestal sterven in een onbewaakt moment, als er nét even niemand van de familie aanwezig is; even naar de toilet, even een kop koffie drinken en dan gebeurt het. Een verpleegster heeft mij ooit verteld dat dit vaak voorkomt: een stervende die omringd is door zijn/haar geliefden heeft heel veel moeite het leven los te laten. Pas als er dan heel even niemand is, dan lukt het wel ......
Het gaat niet om de uitlaatklep maar om "al die nare reacties" dat was er welgeteld 1 en daar overdrijft TO dus erg.
En ja ze reageert ook nogal neurotisch. Regelen dat je onverwacht weg kan gaan en verder gewoon doorgaan met de dagelijkse dingen. Je gaat geen jaar op de bank zitten en je pubers thuishouden toch? Dus wat is er raar aan mijn reactie?
Ik blijf er bij. Regel dat er altijd één iemand in de buurt is, zorg dat iedereen bereikbaar is en dat de omgeving weet dat je ineens weg kan moeten.
Meer kun je niet doen.
Het (die nare reacties) waren er veel meer dan 1, onder andere de reacties van jouzelf:
quote:nina1966 schreef op 11 oktober 2016 @ 12:16:
Die paniek van je dochter heeft ze niet van een vreemd zeker? Want wat maak jij je druk zeg. Op het werk uitleggen dat er een moment kan komen dat je /jullie op stel en sprong weg moeten , idem voor school En zo'n toets kan ze ook later inhalen, tis niet zo dat ze zich verslapen had ofzo.
Gewoon naar de tandarts en gewoon je boodschappen doen. Neem aan dat je net als iedereen mobiel hebt en dus ben je altijd te bereiken.
Maak een rooster met wie wanneer bij ma zit en die belt één of twee mensen die ieder weer een of twee bellen en zo heb je binnen 5 minuten iedereen geactiveerd.
Of ga jij op de bank zitten wachten? Je maakt je echt veel te druk om futiele zaken.
Wat komt dat komt en je kunt de boel voorbereiden op dat telefoontje en verder moet je gewoon door met ademhalen enzo.
Wat een warm meedeleven met iemand die een heleboel ballen in de lucht probeert te houden.
Het is ongelooflijk hoe weinig mensen zich deze situatie kunnen voorstellen; ongetwijfeld allemaal mensen die nog nooit voor zo'n situatie hebben gestaan. Een schoonmoeder die graag wil dat alle kinderen en schoonkinderen bij haar sterven aanwezig is ..... Natuurlijk weet TO met haar volle verstand dat dit vrijwel onmogelijk is, maar toch probeert ze te doen wat ze kan, oftewel het onmogelijke mogelijk te maken.
Ik ken deze situatie helaas maar al te goed, en herinner me het tweeslachtige gevoel. Je wilt/moet bij de stervende zijn, maar ondertussen gaat het gewone leven, het werk, de zorg voor je kinderen gewoon door. Er moeten toch gewoon boodschappen worden gedaan, wassen gedraaid, er moet gekookt worden, opgeruimd ...... Ga er maar aanstaan, als je bij al die noodzakelijke bezigheden een schuldgevoel hebt en het gevoel hebt dat je verzaakt bij de zieke.
TO, trek je van al die kille kritische reacties niets aan; heel veel sterkte de komende dagen en zorg tussendoor ook een beetje voor jezelf!
Afgezien daarvan is mijn persoonlijke ervaring dat stervenden meestal sterven in een onbewaakt moment, als er nét even niemand van de familie aanwezig is; even naar de toilet, even een kop koffie drinken en dan gebeurt het. Een verpleegster heeft mij ooit verteld dat dit vaak voorkomt: een stervende die omringd is door zijn/haar geliefden heeft heel veel moeite het leven los te laten. Pas als er dan heel even niemand is, dan lukt het wel ......
dinsdag 11 oktober 2016 om 15:46
dinsdag 11 oktober 2016 om 15:56
quote:Joyce48 schreef op 11 oktober 2016 @ 15:44:
Afgezien daarvan is mijn persoonlijke ervaring dat stervenden meestal sterven in een onbewaakt moment, als er nét even niemand van de familie aanwezig is; even naar de toilet, even een kop koffie drinken en dan gebeurt het. Een verpleegster heeft mij ooit verteld dat dit vaak voorkomt: een stervende die omringd is door zijn/haar geliefden heeft heel veel moeite het leven los te laten. Pas als er dan heel even niemand is, dan lukt het wel ......Dit is zo waar, al meerder keren meegemaakt. Het lijkt of de stervende zijn/haar eigen moment kiest en dat is goed. Mijn ervaring is dat je daar als nabestaande vrede mee hebt.
Afgezien daarvan is mijn persoonlijke ervaring dat stervenden meestal sterven in een onbewaakt moment, als er nét even niemand van de familie aanwezig is; even naar de toilet, even een kop koffie drinken en dan gebeurt het. Een verpleegster heeft mij ooit verteld dat dit vaak voorkomt: een stervende die omringd is door zijn/haar geliefden heeft heel veel moeite het leven los te laten. Pas als er dan heel even niemand is, dan lukt het wel ......Dit is zo waar, al meerder keren meegemaakt. Het lijkt of de stervende zijn/haar eigen moment kiest en dat is goed. Mijn ervaring is dat je daar als nabestaande vrede mee hebt.
dinsdag 11 oktober 2016 om 16:00
quote:Joyce48 schreef op 11 oktober 2016 @ 15:44:
[...]
Afgezien daarvan is mijn persoonlijke ervaring dat stervenden meestal sterven in een onbewaakt moment, als er nét even niemand van de familie aanwezig is; even naar de toilet, even een kop koffie drinken en dan gebeurt het. Een verpleegster heeft mij ooit verteld dat dit vaak voorkomt: een stervende die omringd is door zijn/haar geliefden heeft heel veel moeite het leven los te laten. Pas als er dan heel even niemand is, dan lukt het wel ......
Deze ervaring heb ik ook. Toen mijn vader op sterven lag, trok mijn moeder het op gegeven moment niet meer. Ik heb haar toen thuisgebracht om even bij te komen, we hadden onze jassen nog aan toen we gebeld werden dat het afgelopen was.
Wat je reactie op nare reacties betreft, ook dat is heel herkenbaar. Die knallen er op zo'n moment gewoon veel harder in.
TO probeer dat wat los te laten, want er worden hier juist veel mooie dingen geschreven door mensen die je willen steunen in deze zware tijd!
[...]
Afgezien daarvan is mijn persoonlijke ervaring dat stervenden meestal sterven in een onbewaakt moment, als er nét even niemand van de familie aanwezig is; even naar de toilet, even een kop koffie drinken en dan gebeurt het. Een verpleegster heeft mij ooit verteld dat dit vaak voorkomt: een stervende die omringd is door zijn/haar geliefden heeft heel veel moeite het leven los te laten. Pas als er dan heel even niemand is, dan lukt het wel ......
Deze ervaring heb ik ook. Toen mijn vader op sterven lag, trok mijn moeder het op gegeven moment niet meer. Ik heb haar toen thuisgebracht om even bij te komen, we hadden onze jassen nog aan toen we gebeld werden dat het afgelopen was.
Wat je reactie op nare reacties betreft, ook dat is heel herkenbaar. Die knallen er op zo'n moment gewoon veel harder in.
TO probeer dat wat los te laten, want er worden hier juist veel mooie dingen geschreven door mensen die je willen steunen in deze zware tijd!
dinsdag 11 oktober 2016 om 16:05
quote:Dahlia74 schreef op 11 oktober 2016 @ 15:56:
[...]
Dit is zo waar, al meerder keren meegemaakt. Het lijkt of de stervende zijn/haar eigen moment kiest en dat is goed. Mijn ervaring is dat je daar als nabestaande vrede mee hebt.Hier ook. Ik was even de hond gaan uitlaten, de verpleegkundige ging even snel douchen en toen ging ze.
[...]
Dit is zo waar, al meerder keren meegemaakt. Het lijkt of de stervende zijn/haar eigen moment kiest en dat is goed. Mijn ervaring is dat je daar als nabestaande vrede mee hebt.Hier ook. Ik was even de hond gaan uitlaten, de verpleegkundige ging even snel douchen en toen ging ze.
dinsdag 11 oktober 2016 om 16:06
quote:Janco schreef op 11 oktober 2016 @ 11:23:
Dat mag. Ik vind jou ego posten op dit moment ook nogal stom en erg ongevoelig overkomen. Sorry.
Zal je verder latenVermoed dat jij nooit in een dergelijke situatie hebt gezeten, kan me tenminste niet voorstellen dat je dan zo onnozel zou reageren als je in dit topic doet.
Dat mag. Ik vind jou ego posten op dit moment ook nogal stom en erg ongevoelig overkomen. Sorry.
Zal je verder latenVermoed dat jij nooit in een dergelijke situatie hebt gezeten, kan me tenminste niet voorstellen dat je dan zo onnozel zou reageren als je in dit topic doet.
dinsdag 11 oktober 2016 om 17:12
quote:nina1966 schreef op 11 oktober 2016 @ 15:04:
[...]
Het gaat niet om de uitlaatklep maar om "al die nare reacties" dat was er welgeteld 1 en daar overdrijft TO dus erg.
En ja ze reageert ook nogal neurotisch. Regelen dat je onverwacht weg kan gaan en verder gewoon doorgaan met de dagelijkse dingen. Je gaat geen jaar op de bank zitten en je pubers thuishouden toch? Dus wat is er raar aan mijn reactie?
Ik blijf er bij. Regel dat er altijd één iemand in de buurt is, zorg dat iedereen bereikbaar is en dat de omgeving weet dat je ineens weg kan moeten.
Meer kun je niet doen.
Jouw reacties zijn ook naar dame. Heb jij al eens nagedacht hoe jij overkomt?
Sterkte to, deze tijd is voor jullie allemaal heel zwaar.
[...]
Het gaat niet om de uitlaatklep maar om "al die nare reacties" dat was er welgeteld 1 en daar overdrijft TO dus erg.
En ja ze reageert ook nogal neurotisch. Regelen dat je onverwacht weg kan gaan en verder gewoon doorgaan met de dagelijkse dingen. Je gaat geen jaar op de bank zitten en je pubers thuishouden toch? Dus wat is er raar aan mijn reactie?
Ik blijf er bij. Regel dat er altijd één iemand in de buurt is, zorg dat iedereen bereikbaar is en dat de omgeving weet dat je ineens weg kan moeten.
Meer kun je niet doen.
Jouw reacties zijn ook naar dame. Heb jij al eens nagedacht hoe jij overkomt?
Sterkte to, deze tijd is voor jullie allemaal heel zwaar.
dinsdag 11 oktober 2016 om 19:10
quote:MwTheelepel schreef op 11 oktober 2016 @ 13:11:
[...]
Vrouw trek het je niet aan. Je zou inmiddels moeten weten dat het op viva stikt van de perfecte vrouwen met geweldige banen, fantastisch presterende kinderen, top relaties, ze staan overal altijd klaar voor iedereen en zullen nooit aan zichzelf denken. Helaas hoort er blijkbaar een k*t karakter bij waardoor ze dit soort dingen uitbraken dus je kunt maar beter je imperfecte zelf blijven. Spijker op z'n kop
[...]
Vrouw trek het je niet aan. Je zou inmiddels moeten weten dat het op viva stikt van de perfecte vrouwen met geweldige banen, fantastisch presterende kinderen, top relaties, ze staan overal altijd klaar voor iedereen en zullen nooit aan zichzelf denken. Helaas hoort er blijkbaar een k*t karakter bij waardoor ze dit soort dingen uitbraken dus je kunt maar beter je imperfecte zelf blijven. Spijker op z'n kop
dinsdag 11 oktober 2016 om 19:16
quote:Janco schreef op 11 oktober 2016 @ 14:25:
Ik vind dat wij met zn allen zijn kwijt geraakt waar het werkelijk om gaat in dit leven. We rennen onszelf aan alle kanten voorbij met volstrekt irrelevante dingen
Maar ik hou erover op.
sorry TO.Je hoort jezelf geloof ik graag praten. Open dan lekker je eigen topic en laat to haar eigen topic gebruiken om van zich af te schrijven zonder haar schuldgevoelens aan te praten die nergens voor nodig zijn. Ga jij op je eigen topic de betweterige held uithangen die weet waar het in het leven om draait.
Ik vind dat wij met zn allen zijn kwijt geraakt waar het werkelijk om gaat in dit leven. We rennen onszelf aan alle kanten voorbij met volstrekt irrelevante dingen
Maar ik hou erover op.
sorry TO.Je hoort jezelf geloof ik graag praten. Open dan lekker je eigen topic en laat to haar eigen topic gebruiken om van zich af te schrijven zonder haar schuldgevoelens aan te praten die nergens voor nodig zijn. Ga jij op je eigen topic de betweterige held uithangen die weet waar het in het leven om draait.
dinsdag 11 oktober 2016 om 19:20
Het laatste half jaar dat mijn pa ziek was, dacht ik dat ik gillend gek werd. Ik was twee maand voor zijn dood jarig en kreeg van mijn vriendinnen een doos servies van de kringloop en een grote muur om het tegen aan te gooien. Toen ik klaar was begon ik heel hard te huilen. Ik trok het ook niet meer. Het duurde te lang. Ik wilde gewoon dat hij dood ging, dan was het eindelijk klaar. Voor hem en voor mij.
Zo'n proces kan zo zwaar zijn TO je zit snel in uiterste emoties en ook triviale en dagelijkse dingen en dragen bij aan de stress.. Laat je niet opnaaien door wat je hier leest of door wat anderen zeggen. Hoe je er ook mee om gaat, als dat voor jou helpt moet je dat doen. En als iets tegenwerkt..laat het lekker even liggen of verzet een afspraak. Je bent niet afhankelijk van het begrip van anderen. Als jullie het maar trekken. :Hug:
Zo'n proces kan zo zwaar zijn TO je zit snel in uiterste emoties en ook triviale en dagelijkse dingen en dragen bij aan de stress.. Laat je niet opnaaien door wat je hier leest of door wat anderen zeggen. Hoe je er ook mee om gaat, als dat voor jou helpt moet je dat doen. En als iets tegenwerkt..laat het lekker even liggen of verzet een afspraak. Je bent niet afhankelijk van het begrip van anderen. Als jullie het maar trekken. :Hug:
"People, what a bunch of bastards"
dinsdag 11 oktober 2016 om 19:26
quote:JustcallmeTuT schreef op 11 oktober 2016 @ 17:12:
[...]
Jouw reacties zijn ook naar dame. Heb jij al eens nagedacht hoe jij overkomt?
Sterkte to, deze tijd is voor jullie allemaal heel zwaar.
Naar???? Nou hoe dan?
Mijn moeder , ooms tantes hebben hetzelfde meegemaakt met hun vader.
Gewoon gedaan zoals ik het schreef. Snap echt niet wat daar nou naar aan is.
En hoe ik op jou overkom weet ik niet, ik schrijf woorden en ik kan niet voorspellen hoe jij ze hoort in je hoofd. Tis een forum hé geen literaire boekenclub.
[...]
Jouw reacties zijn ook naar dame. Heb jij al eens nagedacht hoe jij overkomt?
Sterkte to, deze tijd is voor jullie allemaal heel zwaar.
Naar???? Nou hoe dan?
Mijn moeder , ooms tantes hebben hetzelfde meegemaakt met hun vader.
Gewoon gedaan zoals ik het schreef. Snap echt niet wat daar nou naar aan is.
En hoe ik op jou overkom weet ik niet, ik schrijf woorden en ik kan niet voorspellen hoe jij ze hoort in je hoofd. Tis een forum hé geen literaire boekenclub.
dinsdag 11 oktober 2016 om 19:31
Ik vind je toon ook niet bepaald aardig Nina.
Maar in essentie ben ik het wel eens met wat je schrijft. Het leven werd voor mij een stuk makkelijker toen dagelijkse dingen er een stuk minder toe deden. Ahja dan maar een keer eerder weg van werk. Dan maar een tentamen gemist. Dan maar de tandarts afspraak zes maanden voor uit schuiven. Kwam wel weer op z'n pootjes terecht.
Maar TO ervaart dat nu niet zo en dat mag ook.
Maar in essentie ben ik het wel eens met wat je schrijft. Het leven werd voor mij een stuk makkelijker toen dagelijkse dingen er een stuk minder toe deden. Ahja dan maar een keer eerder weg van werk. Dan maar een tentamen gemist. Dan maar de tandarts afspraak zes maanden voor uit schuiven. Kwam wel weer op z'n pootjes terecht.
Maar TO ervaart dat nu niet zo en dat mag ook.
"People, what a bunch of bastards"
dinsdag 11 oktober 2016 om 19:33
Heb ook een sterfgeval van een van mijn ouders meegemaakt en dat duurde van diagnose naar sterven ruim een jaar. Op een gegeven moment wens je je ouder bijna dood, omdat het allemaal te lang duurt. Niet omdat je wil dat ze er niet meer zijn, maar omdat je wil dat dit rare leven stopt. De twilight zone waar maar geen einde aan komt. Van hollen naar stilstaan, van terugkijken, naar amper vooruit durven of kunnen plannen, van ballen hoog houden, terwijl je aan de andere kant rust en intimiteit wilt uitstralen naar je stervende geliefde, etc.
dinsdag 11 oktober 2016 om 19:42
Ik snap je wel. Als je al weet dat iemand binnenkort gaat overlijden begint het afscheid nemen al. Bewust of onbewust. Dit is natuurlijk heel zwaar en ja je wilt erbij blijven en erbij zijn, maar als het vervolgens nog máánden duurt... ja, wat moet je? Alles maar op stop zetten? Zo werkt het gewoon niet. Ik heb zelf in een verzorgingstehuis gewerkt en daar zag ik het ook zo van: de familie weet dat vader/moeder gaat overlijden maar het duurt toch ineens nog vier maanden. Vooral als vader/moeder dan echt wegkwijnt tot een hoopje mens is dat rouwproces allang in werking. Dus niet gek dat je je na een poosje toch ook weer meer gaat richten op je dagelijkse dingen. Dat klinkt misschien harteloos, maar ik vind dat dus helemaal niet.
En ik snap ook dat ze iedereen erbij wil, maar de kans dat dat echt gaat gebeuren is miniem. De meesten overlijden net op het moment dat ze alleen zijn. Heel gek vond ik dat.
En ik snap ook dat ze iedereen erbij wil, maar de kans dat dat echt gaat gebeuren is miniem. De meesten overlijden net op het moment dat ze alleen zijn. Heel gek vond ik dat.
vrijdag 11 november 2016 om 13:54
Even een update...
Schoonmoeder is er nog steeds. En man wat is dit erg! Ze heeft nu erg veel pijn en krijgt morfine en dus ook niet heel helder meer. Ik vind dit echt de hel. Voor haar, dan.
En ja het leven naast dit gaat nog steeds gewoon door.
Het mag niet van sommigen hier, maar ik moet me ook nog druk maken om huiswerk van de kinderen (de jongste haalt de ene onvoldoende na de andere), het eten moet op tafel kinderen zitten op sport en er moet op tijd gegeten worden. Kinderen hebben ook wedstrijden en er lopen afspraken bij de fysio de ortho enz.
Ik houd het echt bijna niet vol zo (ik ben door een chronische ziekte altijd moe, maar ik durf er niet aan toe te geven want mensen hebben me al genoeg veroordeeld over mijn lamlendige gedrag).
Man gaat er iedere dag naartoe en komt vaak erg verdrietig thuis. Ik ga zo vaak ik kan ook mee. Maar dat lukt niet altijd en dat vind ik rot.
Deze situatie (dat ze niet meer uit bed kan) duurt nu al een maand, met steeds erger wordende pijn.
Ervoor was de ziekte er ook, maar was er nog iets van hoop. Het is een jaar geleden dat ze de diagnose kreeg en dus staat al een jaar lang alles in het teken van deze kloteziekte.
Ik ben bijna jarig, en vorig jaar heb ik niks gevierd. Nu zeurt mijn eigen moeder al een paar weken wanneer ik het vier. En dat ik het wel moet vieren omdat ik het vorig jaar ook al niet heb gevierd. Ik zou het het liefst overslaan, maar dat gezeur... Pfff.. Waarom doet ze dat?
En wat we met sinterklaas doen en kerst....
Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben en me positieve tips willen geven.
Op negatieve reacties, dat ik me aanstel ga ik liever niet meer in.
Schoonmoeder is er nog steeds. En man wat is dit erg! Ze heeft nu erg veel pijn en krijgt morfine en dus ook niet heel helder meer. Ik vind dit echt de hel. Voor haar, dan.
En ja het leven naast dit gaat nog steeds gewoon door.
Het mag niet van sommigen hier, maar ik moet me ook nog druk maken om huiswerk van de kinderen (de jongste haalt de ene onvoldoende na de andere), het eten moet op tafel kinderen zitten op sport en er moet op tijd gegeten worden. Kinderen hebben ook wedstrijden en er lopen afspraken bij de fysio de ortho enz.
Ik houd het echt bijna niet vol zo (ik ben door een chronische ziekte altijd moe, maar ik durf er niet aan toe te geven want mensen hebben me al genoeg veroordeeld over mijn lamlendige gedrag).
Man gaat er iedere dag naartoe en komt vaak erg verdrietig thuis. Ik ga zo vaak ik kan ook mee. Maar dat lukt niet altijd en dat vind ik rot.
Deze situatie (dat ze niet meer uit bed kan) duurt nu al een maand, met steeds erger wordende pijn.
Ervoor was de ziekte er ook, maar was er nog iets van hoop. Het is een jaar geleden dat ze de diagnose kreeg en dus staat al een jaar lang alles in het teken van deze kloteziekte.
Ik ben bijna jarig, en vorig jaar heb ik niks gevierd. Nu zeurt mijn eigen moeder al een paar weken wanneer ik het vier. En dat ik het wel moet vieren omdat ik het vorig jaar ook al niet heb gevierd. Ik zou het het liefst overslaan, maar dat gezeur... Pfff.. Waarom doet ze dat?
En wat we met sinterklaas doen en kerst....
Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben en me positieve tips willen geven.
Op negatieve reacties, dat ik me aanstel ga ik liever niet meer in.
vrijdag 11 november 2016 om 14:09
Ik heb er ervaring mee (twee keer meegemaakt dat een soortgelijke situatie zich in deze tijd van het jaar voordeed). Nou had ik wel het voordeel dat de betrokken personen vonden dat het leven van de omstanders gewoon door moest gaan. Dat maakte het makkelijker (hoewel je hoofd nog steeds niet naar feestvieren, werken en tandartsafspraken staat in zo'n situatie).
Echt nuttige tips heb ik niet voor je. Dit soort situaties zijn gewoon, excuses voor de formulering, zwaar klote. Voor iedereen. Ik hoop dan ook dat je schoonmoeder snel rust mag vinden, niet omdat ik haar dood wens, maar omdat ik weet hoe slopend dit proces kan zijn.
Let in de tussentijd ook een beetje op jezelf. Het kan heel egoistisch voelen om rust te nemen maar niemand heeft er iets aan als jij maar doordendert en daardoor instort. Dan ben je alleen maar verder van huis. Als je geen zin hebt om je verjaardag te vieren, doe het dan gewoon niet. Jammer dan, als mensen teleurgesteld zijn. Het is jouw verjaardag, niet die van hen. Dito voor Sinterklaas en Kerst: heb je er geen zin in, doe het dan niet.
Ik wens je veel sterkte de komende tijd.
Echt nuttige tips heb ik niet voor je. Dit soort situaties zijn gewoon, excuses voor de formulering, zwaar klote. Voor iedereen. Ik hoop dan ook dat je schoonmoeder snel rust mag vinden, niet omdat ik haar dood wens, maar omdat ik weet hoe slopend dit proces kan zijn.
Let in de tussentijd ook een beetje op jezelf. Het kan heel egoistisch voelen om rust te nemen maar niemand heeft er iets aan als jij maar doordendert en daardoor instort. Dan ben je alleen maar verder van huis. Als je geen zin hebt om je verjaardag te vieren, doe het dan gewoon niet. Jammer dan, als mensen teleurgesteld zijn. Het is jouw verjaardag, niet die van hen. Dito voor Sinterklaas en Kerst: heb je er geen zin in, doe het dan niet.
Ik wens je veel sterkte de komende tijd.
vrijdag 11 november 2016 om 14:38
Sterkte to, ik ken het wel en weet wat voor impact het op je heeft. Doe wat je kan en waar bij jij je goed voelt. En voel je vooral niet schuldig als je wel even tijd voor jezelf neemt. Dit komt uiteindelijk ieder een ook weer ten goede omdat je daardoor je energie kan opladen.
Iemand vergeleek het met nieuwbakken moeders, vond ik een goede vergelijking.
Iemand vergeleek het met nieuwbakken moeders, vond ik een goede vergelijking.
