Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel II
vrijdag 23 december 2016 om 22:17
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar deel 2. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar het vorige topic:
Paniek door de herbelevingen
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar deel 2. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar het vorige topic:
Paniek door de herbelevingen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 27 december 2016 om 10:54
Wat ik zie en lees bij jou EV zijn bepaalde waarden.
Die gaan over verbinding, respect, alles wat gezond is in relaties. Die waarden, daar ga je voor EV.
(dat is mooi, herken ik en heb ik respect voor).
Maar de mannen om je heen niet. Die zéggen het één, maar dóen het andere.
Wat ik gisteren van je las was een soort aanpassen aan het dubbelzinnige schaakspel van de mannen.
Hoewel ze waarden van respect praten, doen ze hun eigen ding en is het niet vanzelfsprekend jouw belang voorop te stellen.
Waarop jij gaat inspelen hoe je dan voor elkaar kan krijgen, dat wat jij nodig hebt.
Maar door het vanuit dat oogpunt te doen, blijft de onderstroom van machtsspel gevoed. En stroomt niet de waardenstroom waar jouw ziel van uitgaat. (klinkt misschien heel vaag, sorry daarvoor).
En is de vraag of jij dit moet willen (vanuit jou, met deze personen), misschien wel zinniger.
Die gaan over verbinding, respect, alles wat gezond is in relaties. Die waarden, daar ga je voor EV.
(dat is mooi, herken ik en heb ik respect voor).
Maar de mannen om je heen niet. Die zéggen het één, maar dóen het andere.
Wat ik gisteren van je las was een soort aanpassen aan het dubbelzinnige schaakspel van de mannen.
Hoewel ze waarden van respect praten, doen ze hun eigen ding en is het niet vanzelfsprekend jouw belang voorop te stellen.
Waarop jij gaat inspelen hoe je dan voor elkaar kan krijgen, dat wat jij nodig hebt.
Maar door het vanuit dat oogpunt te doen, blijft de onderstroom van machtsspel gevoed. En stroomt niet de waardenstroom waar jouw ziel van uitgaat. (klinkt misschien heel vaag, sorry daarvoor).
En is de vraag of jij dit moet willen (vanuit jou, met deze personen), misschien wel zinniger.
dinsdag 27 december 2016 om 10:58
Pruttel, sterkte met afkicken!
Knuf, wat een harde nare app van je stiefma. Vind het niet kunnen. Het is echt een ´terug in je hok´ boodschap die je wat mij betreft als een nr 2 door de plee mag spoelen.
Ze gunt het je echt niet he, een eigen leven, mensen van wie je houdt...
Jij moet er voor haar zijn en wie jij bent doet er niet toe. Als zij er maar geen last van heeft en je kan gebruiken naar eigen wil. Echt sick dit hoor.
Knuf, wat een harde nare app van je stiefma. Vind het niet kunnen. Het is echt een ´terug in je hok´ boodschap die je wat mij betreft als een nr 2 door de plee mag spoelen.
Ze gunt het je echt niet he, een eigen leven, mensen van wie je houdt...
Jij moet er voor haar zijn en wie jij bent doet er niet toe. Als zij er maar geen last van heeft en je kan gebruiken naar eigen wil. Echt sick dit hoor.
dinsdag 27 december 2016 om 11:12
Knuffelbeertjes, wat heb je dat goed gedaan! Wat knap van je. Ik vind het echt heel goed gedaan.
Ik vind het ook stuitend om te lezen dat je stiefmoeder zegt dat je haar verwaarloosd hebt. Alsof jij verantwoordelijk bent voor haar plezier. Dat ben je niet, dat is ze zelf. Zelfs als het een normale Kerst was geweeest voor jou, vind ik het belachelijk. Maar na je miskraam zou ze helemaal rekening met jouw wensen en gevoelens moeten houden. Ik vind het onvoorstelbaar egoïstisch van haar!
Ik vind het ook stuitend om te lezen dat je stiefmoeder zegt dat je haar verwaarloosd hebt. Alsof jij verantwoordelijk bent voor haar plezier. Dat ben je niet, dat is ze zelf. Zelfs als het een normale Kerst was geweeest voor jou, vind ik het belachelijk. Maar na je miskraam zou ze helemaal rekening met jouw wensen en gevoelens moeten houden. Ik vind het onvoorstelbaar egoïstisch van haar!
dinsdag 27 december 2016 om 12:04
Ik denk wel dat jullie heel hard reageren..
en met dat harde reageren dringen andere herinneringen zich op, waar ik mijn ogen altijd voor gesloten heb. Mijn broertje is het huis uit gezet zodra ze de kans hadden, omdat hij zich nooit hield aan hun vele regels (bijv. niet om 18.00 uur thuis kon zijn, dus vaak te laat was voor het eten ivm zijn werk, daar gingen ze niet mee akkoord...). Hij heeft ook echt wel veel erge dingen gedaan, maar misschien was het ook wel pubergedrag.. daar twijfel ik nu over.
Hoe dan ook, toen hij een weekje op vakantie was, hebben mijn vader en stiefmoeder een huisje opgeknapt en toen hij terug kwam stonden zijn spullen klaar. Mijn huis, dus mijn regels, zei mijn vader. Ik heb dat nooit als gek ervaren. Maar vriend gaf aan dat het toch wel erg was, dat ze zo'n statement maken en nog steeds doen. Alles wat zij doen is goed en zoals het hoort, en ik heb me daar altijd aan opgetrokken.
Zodra ik ergens over twijfelde, gaven zij hun mening en deed ik dat, want zo hoorde het immers.. Altijd mijn vader, stiefmoeder tegen de boze buitenwereld...
Toen mijn broertje op deze wijze het huis uitgezet werd, ben ik niet voor hem opgekomen, want mijn vader vertelde me dat mijn broertje altijd verkeerde keuzes maakte, een zootje van zijn leven maakt én zijn eigen gang ging, wat verkeerd was...
Mijn broertje doet sinds een half jaar vrijwilligerswerk en dat werd meteen afgekeurd. Gisteren heb ik veel interesse getoond in zijn vrijwilligerswerk en verteld hoe knap ik het van hem vond dat hij dat deed. Ik heb mijn broertje nog nooit zo trots gezien... ik haat mezelf echt dat ik áltijd mijn vader geloofd heb en mijn broertje in de kou heb laten staan..
Maar aan de andere kant, als mijn broertje de kans kreeg (heel soms) om met mijn vader tegen mij in te gaan, greep hij die ook...
En ja, het appje van vanmorgen is een duidelijke boodschap dat dit niet geaccepteerd wordt en als naar ervaren wordt... Ik heb het gevoel het nooit goed te kunnen doen... Ik heb echt een enorme hekel aan mijzelf.. De drang om mijzelf heel erg pijn te doen is heel erg aanwezig..
Als kind kon ik mijn moeder al niet beschermen, mijn broertje moest ik loslaten.. Nu als volwassene ben ik nog niet in staat weerstand te bieden tegen mijn vader en stiefmoeder.. Gisteren dan voor het eerst, maar dat wordt ook niet in dank afgenomen.. Mijn vader en stiefmoeder hebben altijd gezegd dat ik nooit de kant van mijn broertje moet gaan kiezen, want hij is de verkeerde kant, hij doet verkeerde dingen en maakt slechte keuzes.. en nu heb ik dat dus wel gedaan, dat is verwarrend...
Rhae, dit doen ze eigenlijk altijd.. als ik alleen bij ze ben, zeggen ze opeens veel meer en vertellen ze hoe ze over alles denken... als vriend erbij is gebeurt dat nooit, in gezelschap ook nooit..
quote:hanke321 schreef op 27 december 2016 @ 10:58:
Jij moet er voor haar zijn en wie jij bent doet er niet toe. Als zij er maar geen last van heeft en je kan gebruiken naar eigen wil.
Ze zegt ook wel vaak, dat wij (zij en ik) samen sterk staan tegen alle anderen.. dat ik geen moeder meer heb, maar dankzij haar toch kan ervaren hoe het is een moederfiguur te hebben...
Ik heb dat altijd wel geloofd... dat dit normaal is... weet ik veel wat een normaal moeder figuur is..?
en met dat harde reageren dringen andere herinneringen zich op, waar ik mijn ogen altijd voor gesloten heb. Mijn broertje is het huis uit gezet zodra ze de kans hadden, omdat hij zich nooit hield aan hun vele regels (bijv. niet om 18.00 uur thuis kon zijn, dus vaak te laat was voor het eten ivm zijn werk, daar gingen ze niet mee akkoord...). Hij heeft ook echt wel veel erge dingen gedaan, maar misschien was het ook wel pubergedrag.. daar twijfel ik nu over.
Hoe dan ook, toen hij een weekje op vakantie was, hebben mijn vader en stiefmoeder een huisje opgeknapt en toen hij terug kwam stonden zijn spullen klaar. Mijn huis, dus mijn regels, zei mijn vader. Ik heb dat nooit als gek ervaren. Maar vriend gaf aan dat het toch wel erg was, dat ze zo'n statement maken en nog steeds doen. Alles wat zij doen is goed en zoals het hoort, en ik heb me daar altijd aan opgetrokken.
Zodra ik ergens over twijfelde, gaven zij hun mening en deed ik dat, want zo hoorde het immers.. Altijd mijn vader, stiefmoeder tegen de boze buitenwereld...
Toen mijn broertje op deze wijze het huis uitgezet werd, ben ik niet voor hem opgekomen, want mijn vader vertelde me dat mijn broertje altijd verkeerde keuzes maakte, een zootje van zijn leven maakt én zijn eigen gang ging, wat verkeerd was...
Mijn broertje doet sinds een half jaar vrijwilligerswerk en dat werd meteen afgekeurd. Gisteren heb ik veel interesse getoond in zijn vrijwilligerswerk en verteld hoe knap ik het van hem vond dat hij dat deed. Ik heb mijn broertje nog nooit zo trots gezien... ik haat mezelf echt dat ik áltijd mijn vader geloofd heb en mijn broertje in de kou heb laten staan..
Maar aan de andere kant, als mijn broertje de kans kreeg (heel soms) om met mijn vader tegen mij in te gaan, greep hij die ook...
En ja, het appje van vanmorgen is een duidelijke boodschap dat dit niet geaccepteerd wordt en als naar ervaren wordt... Ik heb het gevoel het nooit goed te kunnen doen... Ik heb echt een enorme hekel aan mijzelf.. De drang om mijzelf heel erg pijn te doen is heel erg aanwezig..
Als kind kon ik mijn moeder al niet beschermen, mijn broertje moest ik loslaten.. Nu als volwassene ben ik nog niet in staat weerstand te bieden tegen mijn vader en stiefmoeder.. Gisteren dan voor het eerst, maar dat wordt ook niet in dank afgenomen.. Mijn vader en stiefmoeder hebben altijd gezegd dat ik nooit de kant van mijn broertje moet gaan kiezen, want hij is de verkeerde kant, hij doet verkeerde dingen en maakt slechte keuzes.. en nu heb ik dat dus wel gedaan, dat is verwarrend...
Rhae, dit doen ze eigenlijk altijd.. als ik alleen bij ze ben, zeggen ze opeens veel meer en vertellen ze hoe ze over alles denken... als vriend erbij is gebeurt dat nooit, in gezelschap ook nooit..
quote:hanke321 schreef op 27 december 2016 @ 10:58:
Jij moet er voor haar zijn en wie jij bent doet er niet toe. Als zij er maar geen last van heeft en je kan gebruiken naar eigen wil.
Ze zegt ook wel vaak, dat wij (zij en ik) samen sterk staan tegen alle anderen.. dat ik geen moeder meer heb, maar dankzij haar toch kan ervaren hoe het is een moederfiguur te hebben...
Ik heb dat altijd wel geloofd... dat dit normaal is... weet ik veel wat een normaal moeder figuur is..?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 27 december 2016 om 12:15
Rhae, het lijkt altijd alsof zij daardoor sterker staan of zo...
Ik weet niet wat het is..
Gisteren waren ze heel zielig....
Volgens vriend speelden ze de slachtofferrol,
maar ik denk dat ze echt verdrietig waren of boos..
in elk geval heb ik ze teleurgesteld.
Ik weet niet wat het is..
Gisteren waren ze heel zielig....
Volgens vriend speelden ze de slachtofferrol,
maar ik denk dat ze echt verdrietig waren of boos..
in elk geval heb ik ze teleurgesteld.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 27 december 2016 om 12:25
quote:Knuffelbeertjes schreef op 27 december 2016 @ 12:15:
Rhae, het lijkt altijd alsof zij daardoor sterker staan of zo...
Ik weet niet wat het is..
Gisteren waren ze heel zielig....
Volgens vriend speelden ze de slachtofferrol,
maar ik denk dat ze echt verdrietig waren of boos..
in elk geval heb ik ze teleurgesteld.
Natuurlijk waren ze verdrietig en boos. Wat jij vertelde gaf hen een vervelend gevoel (en terecht!). Mensen houden niet van slecht nieuws en vooral mensen die het empathisch vermogen van een houten deur hebben zullen dat altijd over de brenger van het slechte nieuws uitstorten. Hun reactie vind ik dus wel voorspelbaar (dat is wat anders dan begrijpelijk), gezien hun gedrag in het verleden. Maar dat wil niet zeggen dat jij je dan rot moet voelen. Het wordt hoog tijd dat dat rotgevoel een keer op de goede plek ligt, niet bij jou dus.
En ik word echt heel blij van wat je vertelt over je broer, hoe trots hij is en hoe blij dat hij zijn verhaal kwijt kon.
Rhae, het lijkt altijd alsof zij daardoor sterker staan of zo...
Ik weet niet wat het is..
Gisteren waren ze heel zielig....
Volgens vriend speelden ze de slachtofferrol,
maar ik denk dat ze echt verdrietig waren of boos..
in elk geval heb ik ze teleurgesteld.
Natuurlijk waren ze verdrietig en boos. Wat jij vertelde gaf hen een vervelend gevoel (en terecht!). Mensen houden niet van slecht nieuws en vooral mensen die het empathisch vermogen van een houten deur hebben zullen dat altijd over de brenger van het slechte nieuws uitstorten. Hun reactie vind ik dus wel voorspelbaar (dat is wat anders dan begrijpelijk), gezien hun gedrag in het verleden. Maar dat wil niet zeggen dat jij je dan rot moet voelen. Het wordt hoog tijd dat dat rotgevoel een keer op de goede plek ligt, niet bij jou dus.
En ik word echt heel blij van wat je vertelt over je broer, hoe trots hij is en hoe blij dat hij zijn verhaal kwijt kon.
Tjezus, wat vals
dinsdag 27 december 2016 om 12:25
Ik had er trouwens met m'n therapeut over gemaild..
en die zegt dat het niet zielig is voor mijn vader en stiefmoeder.
En dat het goed is dat m'n vader niks ontkend heeft,
zelfs dingen beaamd heeft.
en dat het geweldig is dat broertje en ik eindelijk erkenning gekregen hebben..
Nogal positief is zij erover dus...
Geen redenen om mezelf pijn te doen volgens haar..
Moeilijk te geloven voor mij.
en die zegt dat het niet zielig is voor mijn vader en stiefmoeder.
En dat het goed is dat m'n vader niks ontkend heeft,
zelfs dingen beaamd heeft.
en dat het geweldig is dat broertje en ik eindelijk erkenning gekregen hebben..
Nogal positief is zij erover dus...
Geen redenen om mezelf pijn te doen volgens haar..
Moeilijk te geloven voor mij.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 27 december 2016 om 12:29
Mijn schoonma probeert ook altijd haar kinderen tegen elkaar uit te spelen. Verdeel en heers.
Gelukkig weten die kinderen dat allemaal en kan mijn schoonma er niet meer tussen komen.
In het verleden is daar echt wel goed gezeik om geweest.
Ik begrijp dat nooit zo goed, maar zie het vaak genoeg gebeuren om te weten dat het wel waar is.
Gelukkig weten die kinderen dat allemaal en kan mijn schoonma er niet meer tussen komen.
In het verleden is daar echt wel goed gezeik om geweest.
Ik begrijp dat nooit zo goed, maar zie het vaak genoeg gebeuren om te weten dat het wel waar is.
dinsdag 27 december 2016 om 12:30
quote:MevrouwJack schreef op 27 december 2016 @ 12:25:
[...]
Natuurlijk waren ze verdrietig en boos. Wat jij vertelde gaf hen een vervelend gevoel (en terecht!).
En ik word echt heel blij van wat je vertelt over je broer, hoe trots hij is en hoe blij dat hij zijn verhaal kwijt kon.
Dat is dan toch best wel slecht van mij MevrouwJack, dat ik hen een vervelend gevoel gegeven heb??
En ja, het was zo fijn voor mijn broer... Ik ben nog steeds nogal wantrouwend, want mijn vader en stiefmoeder hebben gezegd dat hij altijd liegt en ik er niet in moet trappen (hij heeft al vanaf z'n 10de therapie gekregen ivm verschillende stoornissen..). Maar gisteren zag ik toch een hele andere, fijne kant van hem....
[...]
Natuurlijk waren ze verdrietig en boos. Wat jij vertelde gaf hen een vervelend gevoel (en terecht!).
En ik word echt heel blij van wat je vertelt over je broer, hoe trots hij is en hoe blij dat hij zijn verhaal kwijt kon.
Dat is dan toch best wel slecht van mij MevrouwJack, dat ik hen een vervelend gevoel gegeven heb??
En ja, het was zo fijn voor mijn broer... Ik ben nog steeds nogal wantrouwend, want mijn vader en stiefmoeder hebben gezegd dat hij altijd liegt en ik er niet in moet trappen (hij heeft al vanaf z'n 10de therapie gekregen ivm verschillende stoornissen..). Maar gisteren zag ik toch een hele andere, fijne kant van hem....
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 27 december 2016 om 12:33
quote:Knuffelbeertjes schreef op 27 december 2016 @ 12:04:
Ik heb dat altijd wel geloofd... dat dit normaal is... weet ik veel wat een normaal moeder figuur is..?
Geloof je dat echt? Of zijn dat je gedachten van vroeger? Ik geloof namelijk niet dat je dat niet weet. Vanaf het begin van je topics blijkt al dat jij heel anders naar andere mensen kijkt dan naar jezelf. Ik geloof er echt in dat jij prima weet wat een goede moeder is. Jij had je kind niet mishandeld, verwaarloosd, buiten laten slapen, etc. Dat past niet bij iemand die zo liefhebbend naar anderen is. Je weet wel wat normaal is, want je bent vanaf het begin zo ontzettend fijn tegen ons: geïnteresseerd, intelligent, empathisch, met gevoel voor humor...
Gewoon omdat je echt wel weet hoe je mensen hoort te behandelen. Alleen ergens is het je van kind af aan ingepraat dat voor jou de regels anders zijn. Dat jij het hebben van liefhebbende mensen om je heen moet 'verdienen'. Nou, newsflash: je hebt een geweldige vriend, lieve vrienden, hele fijne collega's, en nog beter dan dat allemaal (): je hebt ons. Inclusief mijzelf, terwijl ik volgens mij nog nooit langdurig in een topic als deze heb geschreven.
Ik heb dat altijd wel geloofd... dat dit normaal is... weet ik veel wat een normaal moeder figuur is..?
Geloof je dat echt? Of zijn dat je gedachten van vroeger? Ik geloof namelijk niet dat je dat niet weet. Vanaf het begin van je topics blijkt al dat jij heel anders naar andere mensen kijkt dan naar jezelf. Ik geloof er echt in dat jij prima weet wat een goede moeder is. Jij had je kind niet mishandeld, verwaarloosd, buiten laten slapen, etc. Dat past niet bij iemand die zo liefhebbend naar anderen is. Je weet wel wat normaal is, want je bent vanaf het begin zo ontzettend fijn tegen ons: geïnteresseerd, intelligent, empathisch, met gevoel voor humor...
Gewoon omdat je echt wel weet hoe je mensen hoort te behandelen. Alleen ergens is het je van kind af aan ingepraat dat voor jou de regels anders zijn. Dat jij het hebben van liefhebbende mensen om je heen moet 'verdienen'. Nou, newsflash: je hebt een geweldige vriend, lieve vrienden, hele fijne collega's, en nog beter dan dat allemaal (): je hebt ons. Inclusief mijzelf, terwijl ik volgens mij nog nooit langdurig in een topic als deze heb geschreven.
Tjezus, wat vals
dinsdag 27 december 2016 om 12:38
quote:Knuffelbeertjes schreef op 27 december 2016 @ 12:30:
Dat is dan toch best wel slecht van mij MevrouwJack, dat ik hen een vervelend gevoel gegeven heb??
Ja vreselijk Knuffel. Dat jij hen een vervelend gevoel hebt gegeven voor wat ze jou hebben aangedaan. Dat ze zich even niet zo fijn voelen. Dat ze even niet gewoon jou als deurmat kunnen gebruiken. Dat is natuurlijk vreselijk gemeen van je gezien het kleinigheidje dat ze jou hebben aangedaan.
Voor de duidelijkheid: ik ga er even vanuit dat je sarcasme-radar aanstaat
quote:Knuffelbeertjes schreef op 27 december 2016 @ 12:30:
En ja, het was zo fijn voor mijn broer... Ik ben nog steeds nogal wantrouwend, want mijn vader en stiefmoeder hebben gezegd dat hij altijd liegt en ik er niet in moet trappen (hij heeft al vanaf z'n 10de therapie gekregen ivm verschillende stoornissen..). Maar gisteren zag ik toch een hele andere, fijne kant van hem....En over je broer: je mag zélf een oordeel vellen, zélf kiezen of en hoe je met hem omgaat. Ik heb nog nergens gelezen dat jouw broer jou nare dingen heeft aangedaan, dus ik zou je vader en stiefvader even fijn in hun sop laten gaarkoken. Ik zou dus ook niet reageren op de app. Wat jij gezegd hebt, heeft hen in elk geval aan het denken gezet, dat hoef je niet meteen weer 'glad' te strijken.
Dat is dan toch best wel slecht van mij MevrouwJack, dat ik hen een vervelend gevoel gegeven heb??
Ja vreselijk Knuffel. Dat jij hen een vervelend gevoel hebt gegeven voor wat ze jou hebben aangedaan. Dat ze zich even niet zo fijn voelen. Dat ze even niet gewoon jou als deurmat kunnen gebruiken. Dat is natuurlijk vreselijk gemeen van je gezien het kleinigheidje dat ze jou hebben aangedaan.
Voor de duidelijkheid: ik ga er even vanuit dat je sarcasme-radar aanstaat
quote:Knuffelbeertjes schreef op 27 december 2016 @ 12:30:
En ja, het was zo fijn voor mijn broer... Ik ben nog steeds nogal wantrouwend, want mijn vader en stiefmoeder hebben gezegd dat hij altijd liegt en ik er niet in moet trappen (hij heeft al vanaf z'n 10de therapie gekregen ivm verschillende stoornissen..). Maar gisteren zag ik toch een hele andere, fijne kant van hem....En over je broer: je mag zélf een oordeel vellen, zélf kiezen of en hoe je met hem omgaat. Ik heb nog nergens gelezen dat jouw broer jou nare dingen heeft aangedaan, dus ik zou je vader en stiefvader even fijn in hun sop laten gaarkoken. Ik zou dus ook niet reageren op de app. Wat jij gezegd hebt, heeft hen in elk geval aan het denken gezet, dat hoef je niet meteen weer 'glad' te strijken.
Tjezus, wat vals
dinsdag 27 december 2016 om 12:39
Ja, MevrouwJack, ik bedoelde inderdaad: wat een normaal moeder figuur is richting mij.
Want voor mij lijkt inderdaad alles anders te liggen... dat is misschien wel een soort van hardnekkige gedachte (waar jij me vaker op gewezen hebt).
Verder kan ik niet op tegen zoveel lieve woorden in één post....
word er nogal ehh ongemakkelijk van
Want voor mij lijkt inderdaad alles anders te liggen... dat is misschien wel een soort van hardnekkige gedachte (waar jij me vaker op gewezen hebt).
Verder kan ik niet op tegen zoveel lieve woorden in één post....
word er nogal ehh ongemakkelijk van
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 27 december 2016 om 12:43
quote:MevrouwJack schreef op 27 december 2016 @ 12:33:
[...]
Geloof je dat echt? Of zijn dat je gedachten van vroeger? Ik geloof namelijk niet dat je dat niet weet. Vanaf het begin van je topics blijkt al dat jij heel anders naar andere mensen kijkt dan naar jezelf. Ik geloof er echt in dat jij prima weet wat een goede moeder is. Jij had je kind niet mishandeld, verwaarloosd, buiten laten slapen, etc. Dat past niet bij iemand die zo liefhebbend naar anderen is. Je weet wel wat normaal is, want je bent vanaf het begin zo ontzettend fijn tegen ons: geïnteresseerd, intelligent, empathisch, met gevoel voor humor...
Gewoon omdat je echt wel weet hoe je mensen hoort te behandelen. Alleen ergens is het je van kind af aan ingepraat dat voor jou de regels anders zijn. Dat jij het hebben van liefhebbende mensen om je heen moet 'verdienen'. Nou, newsflash: je hebt een geweldige vriend, lieve vrienden, hele fijne collega's, en nog beter dan dat allemaal (): je hebt ons. Inclusief mijzelf, terwijl ik volgens mij nog nooit langdurig in een topic als deze heb geschreven.Geweldige post. Helemaal mee eens.
[...]
Geloof je dat echt? Of zijn dat je gedachten van vroeger? Ik geloof namelijk niet dat je dat niet weet. Vanaf het begin van je topics blijkt al dat jij heel anders naar andere mensen kijkt dan naar jezelf. Ik geloof er echt in dat jij prima weet wat een goede moeder is. Jij had je kind niet mishandeld, verwaarloosd, buiten laten slapen, etc. Dat past niet bij iemand die zo liefhebbend naar anderen is. Je weet wel wat normaal is, want je bent vanaf het begin zo ontzettend fijn tegen ons: geïnteresseerd, intelligent, empathisch, met gevoel voor humor...
Gewoon omdat je echt wel weet hoe je mensen hoort te behandelen. Alleen ergens is het je van kind af aan ingepraat dat voor jou de regels anders zijn. Dat jij het hebben van liefhebbende mensen om je heen moet 'verdienen'. Nou, newsflash: je hebt een geweldige vriend, lieve vrienden, hele fijne collega's, en nog beter dan dat allemaal (): je hebt ons. Inclusief mijzelf, terwijl ik volgens mij nog nooit langdurig in een topic als deze heb geschreven.Geweldige post. Helemaal mee eens.
dinsdag 27 december 2016 om 12:44
Even bijgelezen, wowwww Knuffel, héél diep respect voor jou!!! Ik heb zelf ook best een heftig jaar achter de rug, wil er niet teveel over zeggen omdat het misschien triggers voor jou of één van de anderen geeft.Ben blij dat de kerstdagen weer voorbij zijn. De warmte in dit topic doet me goed en ik haal ook dingen uit de wijze woorden die hier geschreven worden. Hele dikke knuffel voor jullie allemaal
dinsdag 27 december 2016 om 12:45
quote:MevrouwJack schreef op 27 december 2016 @ 12:38:
[...]
Ja vreselijk Knuffel. Dat jij hen een vervelend gevoel hebt gegeven voor wat ze jou hebben aangedaan. Dat ze zich even niet zo fijn voelen. Dat ze even niet gewoon jou als deurmat kunnen gebruiken. Dat is natuurlijk vreselijk gemeen van je gezien het kleinigheidje dat ze jou hebben aangedaan.
Voor de duidelijkheid: ik ga er even vanuit dat je sarcasme-radar aanstaat
Hmm ... wat ze me hebben 'aangedaan' klinkt wel erg heftig hoor...
[...]
En over je broer: je mag zélf een oordeel vellen, zélf kiezen of en hoe je met hem omgaat. Ik heb nog nergens gelezen dat jouw broer jou nare dingen heeft aangedaan, dus ik zou je vader en stiefvader even fijn in hun sop laten gaarkoken. Ik zou dus ook niet reageren op de app. Wat jij gezegd hebt, heeft hen in elk geval aan het denken gezet, dat hoef je niet meteen weer 'glad' te strijken.
Fijn dat je dit zegt... Ik heb de neiging in de auto te stappen, naar ze toe te gaan en alles goed te praten... Ze flink wat veren in hun kont te drukken en vooral mijn excuses te maken voor gisteren...
Ik vind het heel moeilijk nu niks te doen... Sowieso richting mezelf; ik heb hier een flinke straf voor verdiend.. Maar ook richting hen; misschien voelen ze zich verdrietig of boos...ik kan toch niet niks doen...
[...]
Ja vreselijk Knuffel. Dat jij hen een vervelend gevoel hebt gegeven voor wat ze jou hebben aangedaan. Dat ze zich even niet zo fijn voelen. Dat ze even niet gewoon jou als deurmat kunnen gebruiken. Dat is natuurlijk vreselijk gemeen van je gezien het kleinigheidje dat ze jou hebben aangedaan.
Voor de duidelijkheid: ik ga er even vanuit dat je sarcasme-radar aanstaat
Hmm ... wat ze me hebben 'aangedaan' klinkt wel erg heftig hoor...
[...]
En over je broer: je mag zélf een oordeel vellen, zélf kiezen of en hoe je met hem omgaat. Ik heb nog nergens gelezen dat jouw broer jou nare dingen heeft aangedaan, dus ik zou je vader en stiefvader even fijn in hun sop laten gaarkoken. Ik zou dus ook niet reageren op de app. Wat jij gezegd hebt, heeft hen in elk geval aan het denken gezet, dat hoef je niet meteen weer 'glad' te strijken.
Fijn dat je dit zegt... Ik heb de neiging in de auto te stappen, naar ze toe te gaan en alles goed te praten... Ze flink wat veren in hun kont te drukken en vooral mijn excuses te maken voor gisteren...
Ik vind het heel moeilijk nu niks te doen... Sowieso richting mezelf; ik heb hier een flinke straf voor verdiend.. Maar ook richting hen; misschien voelen ze zich verdrietig of boos...ik kan toch niet niks doen...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 27 december 2016 om 12:46
quote:dagdroomster schreef op 27 december 2016 @ 12:44:
Even bijgelezen, wowwww Knuffel, héél diep respect voor jou!!! Ik heb zelf ook best een heftig jaar achter de rug, wil er niet teveel over zeggen omdat het misschien triggers voor jou of één van de anderen geeft.Ben blij dat de kerstdagen weer voorbij zijn. De warmte in dit topic doet me goed en ik haal ook dingen uit de wijze woorden die hier geschreven worden. Hele dikke knuffel voor jullie allemaal Ook voor jou!
Even bijgelezen, wowwww Knuffel, héél diep respect voor jou!!! Ik heb zelf ook best een heftig jaar achter de rug, wil er niet teveel over zeggen omdat het misschien triggers voor jou of één van de anderen geeft.Ben blij dat de kerstdagen weer voorbij zijn. De warmte in dit topic doet me goed en ik haal ook dingen uit de wijze woorden die hier geschreven worden. Hele dikke knuffel voor jullie allemaal Ook voor jou!
Tjezus, wat vals
dinsdag 27 december 2016 om 12:53
Dagdroomster, wat een lief berichtje, dank je wel. En wat verdrietig dat je zo'n heftig jaar achter de rug hebt Je mag wat mij betreft er ook over schrijven hoor, dat getriggerd worden gebeurt sowieso wel, maar niet in dit topic (en er wordt best wat geschreven ook door anderen). Het helpt juist om te lezen van anderen, omdat er herkenning is en het gevoel minder gek te zijn of alleen met bepaalde dingen te worstelen.. Maar je moet vooral doen wat goed voelt voor jou, maar laat je niet tegenhouden door het gevaar van triggers voor mij (ik kan niet voor anderen spreken). Nogmaals een dikke
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 27 december 2016 om 13:40
Mijn moeder is eigenlijk altijd alleen maar heel, heel boos geweest op mij..
en ikzelf ook...
Ik weet wel dat ik anders naar mezelf kijk dan naar anderen.
En ik twijfel er steeds meer aan of het terecht is..
Maar de pijn die het teweegbrengt, is te intens..
Mijn gedachten proberen de muur wanhopig weer op te bouwen,
telkens als ik er een stukje afbreek..
Het begint pijn te doen dat ik mezelf zo haat,
dat ik zo'n enorme hekel aan mezelf heb..
Het begint ook pijn te doen dat ik mij altijd aan zoveel regels gehouden heb,
alsof ik een beetje inzie wat ik mezelf aangedaan heb....
Maar het doet geen pijn dat ik mezelf wil straffen,
dat voel nog steeds als iets wat ik verdien..
en wat ik maar blijf uitstellen...
Maar door jullie berichtjes en de gesprekken met de therapeut,
en de ervaringen en het nieuwe gedrag...
lijkt het mezelf pijn doen steeds meer iets wat 'anders' is, niet bij mij past...
Terwijl de gedachten er wel om smeken,
en aan me trekken en me uitputten....
Ik hoop trouwens dat jullie het wel aangeven als ik teveel schrijf,
of te negatief ben..
Of dat het in dit topic niet meer goed voelt....
en ikzelf ook...
Ik weet wel dat ik anders naar mezelf kijk dan naar anderen.
En ik twijfel er steeds meer aan of het terecht is..
Maar de pijn die het teweegbrengt, is te intens..
Mijn gedachten proberen de muur wanhopig weer op te bouwen,
telkens als ik er een stukje afbreek..
Het begint pijn te doen dat ik mezelf zo haat,
dat ik zo'n enorme hekel aan mezelf heb..
Het begint ook pijn te doen dat ik mij altijd aan zoveel regels gehouden heb,
alsof ik een beetje inzie wat ik mezelf aangedaan heb....
Maar het doet geen pijn dat ik mezelf wil straffen,
dat voel nog steeds als iets wat ik verdien..
en wat ik maar blijf uitstellen...
Maar door jullie berichtjes en de gesprekken met de therapeut,
en de ervaringen en het nieuwe gedrag...
lijkt het mezelf pijn doen steeds meer iets wat 'anders' is, niet bij mij past...
Terwijl de gedachten er wel om smeken,
en aan me trekken en me uitputten....
Ik hoop trouwens dat jullie het wel aangeven als ik teveel schrijf,
of te negatief ben..
Of dat het in dit topic niet meer goed voelt....
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
