Werk & Studie
alle pijlers
Zou liever thuisblijfmoeder zijn.
zondag 5 januari 2020 om 22:37
Goedenavond,
Ik wil even anoniem mijn ei kwijt.. Totaal onrealistisch maar het aller liefste zou ik thuis blijven met de kinderen en “huisvrouw” zijn.
Ik ben een tijdje thuis geweest nadat ik bij mijn vorige baan boventallig werd verklaard en betaald kon thuisblijven.
In die tijd raakte ik voor de derde keer zwanger en met 2 kleintjes heb ik me (natuurlijk) geen seconde verveeld.
En waarvan ik dacht dat het me nooit zou gebeuren werd waarheid, ik vond het heeeerlijk. Lekker met de kinderen keuvelen, huishouden, koken etc.. Ik heb die 2 jaar het werk en alles wat daarbij komt geen seconde gemist.
Terwijl ik echt een goede/leuke baan had met fijne collega’s.
Anyways.. Op een gegeven moment moest ik natuurlijk weer aan het werk en ben gaan solliciteren. En ben begonnen bij een bedrijf waarvan ik eigenlijk al vanaf dag één geen geweldig gevoel had, maar als je alle voors en tegens tegen elkaar afweegt dan is dit een prima baan.. Ik heb nu 2 weken vakantie gehad en ik voel me net een klein kind wat tegen school opziet.. Toen ik in de flow zat ging het wel, maar nu ik weer thuis met mijn gezin ben geweest valt het me echt zwaar om morgen weer te gaan werken.
Ik moet.. Het is financieel voor ons niet haalbaar om te zeggen, ja ik blijf wel thuis!! En ergens schaam ik me ook wel een beetje, we leven in 2020, wil je dan afhankelijk van je vent zijn etc? (Jaaa!!
)
Herkent iemand dit nog meer? Haha
Ik wil even anoniem mijn ei kwijt.. Totaal onrealistisch maar het aller liefste zou ik thuis blijven met de kinderen en “huisvrouw” zijn.
Ik ben een tijdje thuis geweest nadat ik bij mijn vorige baan boventallig werd verklaard en betaald kon thuisblijven.
In die tijd raakte ik voor de derde keer zwanger en met 2 kleintjes heb ik me (natuurlijk) geen seconde verveeld.
En waarvan ik dacht dat het me nooit zou gebeuren werd waarheid, ik vond het heeeerlijk. Lekker met de kinderen keuvelen, huishouden, koken etc.. Ik heb die 2 jaar het werk en alles wat daarbij komt geen seconde gemist.
Terwijl ik echt een goede/leuke baan had met fijne collega’s.
Anyways.. Op een gegeven moment moest ik natuurlijk weer aan het werk en ben gaan solliciteren. En ben begonnen bij een bedrijf waarvan ik eigenlijk al vanaf dag één geen geweldig gevoel had, maar als je alle voors en tegens tegen elkaar afweegt dan is dit een prima baan.. Ik heb nu 2 weken vakantie gehad en ik voel me net een klein kind wat tegen school opziet.. Toen ik in de flow zat ging het wel, maar nu ik weer thuis met mijn gezin ben geweest valt het me echt zwaar om morgen weer te gaan werken.
Ik moet.. Het is financieel voor ons niet haalbaar om te zeggen, ja ik blijf wel thuis!! En ergens schaam ik me ook wel een beetje, we leven in 2020, wil je dan afhankelijk van je vent zijn etc? (Jaaa!!
)Herkent iemand dit nog meer? Haha
donderdag 9 januari 2020 om 15:22
Ik denk dat deze discussie zich eigenlijk in twee lagen afspeelt en dat die lagen (soms terecht, soms onterecht) vaak door elkaar gaan lopen.
Je hebt de persoonlijke laag: iemands persoonlijke verhaal, vanuit een bepaalde achtergrond, met wensen/mogelijkheden/levensvisie/etc. In die laag schrijven de thuisblijfmoeders hier vooral. En terecht willen ze daarbij niet afgebrand worden op hun keuzes en niet weggezet worden als dom of lichtzinnig. Elk verhaal is anders, elke situatie is anders en daarom voelt het heel onterecht als de groep waar je toe behoort als geheel 'weggezet' wordt.
En er is de overkoepelende maatschappelijke laag, met de vraag waarom er nog altijd zoveel ongelijkheid is in het aantal moeders versus het aantal vaders dat thuis blijft voor de kinderen of parttime gaat werken. Waarom het theoretisch anno 2020 helemaal niet meer uitmaakt of je man of vrouw bent wat betreft de werk/zorgverdeling, maar in de praktijk door maatschappelijke verwachtingen nog altijd wel in heel grote mate. Dit is vooral de laag waar sommige werkende moeders fel in zijn. En de een is hierbij feller dan de ander.
Waar deze lagen bij elkaar komen ontstaat de frictie. Veel opmerkingen over de overkoepelende laag, waarbij niets gezegd wordt over persoonlijke keuzes maar over het geheel, worden persoonlijk opgevat. Sommige opmerkingen over de overkoepelende laag worden zodanig geformuleerd dat je ook haast niet anders kunt als thuisblijfmoeder dan ze je persoonlijk aantrekken. Vaak wordt dat getriggerd door opmerkingen als 'Ik verdiende minder dan mijn man, dús ging ik minder werken en meer voor de kinderen zorgen' of 'Wij gaan toch niet scheiden dus hoeven daar ook geen voorzorgsmaatregelen voor te treffen' of 'Ik mag zelf mijn eigen keuzes maken, want emancipatie is dat je als vrouw zelf mag beslissen of je werkt of thuisblijft'. Door de thuisblijfouders wordt zoiets als een persoonlijk iets gezien, door de werkende moeders als een foutieve stelling die maatschappelijke ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in stand houdt.
Ik zie die botsing tussen twee lagen heel vaak gebeuren hier in dit topic. Soms omdat het gewoon botst, want als de één er tegen is dat er zoveel vrouwen huisvrouw zijn en persoon twee ís huisvrouw, dan botst zoiets bijna geheid. Maar ook heel vaak omdat iets verkeerd wordt opgevat: ik heb in dit topic al een heleboel keer gezien dat mensen iets persoonlijk opvatten en er daarna verduidelijkt werd dat het helemaal niet persoonlijk bedoeld was.
Je hebt de persoonlijke laag: iemands persoonlijke verhaal, vanuit een bepaalde achtergrond, met wensen/mogelijkheden/levensvisie/etc. In die laag schrijven de thuisblijfmoeders hier vooral. En terecht willen ze daarbij niet afgebrand worden op hun keuzes en niet weggezet worden als dom of lichtzinnig. Elk verhaal is anders, elke situatie is anders en daarom voelt het heel onterecht als de groep waar je toe behoort als geheel 'weggezet' wordt.
En er is de overkoepelende maatschappelijke laag, met de vraag waarom er nog altijd zoveel ongelijkheid is in het aantal moeders versus het aantal vaders dat thuis blijft voor de kinderen of parttime gaat werken. Waarom het theoretisch anno 2020 helemaal niet meer uitmaakt of je man of vrouw bent wat betreft de werk/zorgverdeling, maar in de praktijk door maatschappelijke verwachtingen nog altijd wel in heel grote mate. Dit is vooral de laag waar sommige werkende moeders fel in zijn. En de een is hierbij feller dan de ander.
Waar deze lagen bij elkaar komen ontstaat de frictie. Veel opmerkingen over de overkoepelende laag, waarbij niets gezegd wordt over persoonlijke keuzes maar over het geheel, worden persoonlijk opgevat. Sommige opmerkingen over de overkoepelende laag worden zodanig geformuleerd dat je ook haast niet anders kunt als thuisblijfmoeder dan ze je persoonlijk aantrekken. Vaak wordt dat getriggerd door opmerkingen als 'Ik verdiende minder dan mijn man, dús ging ik minder werken en meer voor de kinderen zorgen' of 'Wij gaan toch niet scheiden dus hoeven daar ook geen voorzorgsmaatregelen voor te treffen' of 'Ik mag zelf mijn eigen keuzes maken, want emancipatie is dat je als vrouw zelf mag beslissen of je werkt of thuisblijft'. Door de thuisblijfouders wordt zoiets als een persoonlijk iets gezien, door de werkende moeders als een foutieve stelling die maatschappelijke ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in stand houdt.
Ik zie die botsing tussen twee lagen heel vaak gebeuren hier in dit topic. Soms omdat het gewoon botst, want als de één er tegen is dat er zoveel vrouwen huisvrouw zijn en persoon twee ís huisvrouw, dan botst zoiets bijna geheid. Maar ook heel vaak omdat iets verkeerd wordt opgevat: ik heb in dit topic al een heleboel keer gezien dat mensen iets persoonlijk opvatten en er daarna verduidelijkt werd dat het helemaal niet persoonlijk bedoeld was.
donderdag 9 januari 2020 om 16:18
Ik heb er wel respect voor als vrouwen ervoor kiezen te werken naast hun gezin. Ik weet dat het soms een behoorlijke struggle kan zijn om alle ballen in de lucht te houden. Ik heb ook respect voor vrouwen die hun carrière on hold zetten en weloverwogen beslissen thuis te blijven bij hun kinderen. Jij vindt wellicht dat dat geen respect verdient, maar dan verschillen we gewoon van mening. En je mening respecteer ik.Malinois schreef: ↑09-01-2020 14:47Ik respecteer ieders keuze, maar dat is wat anders dan dat ik iedereens keuze bewonder of toejuich. Iemands keuze respecteren houdt in dat diegene vrij is om die keuze te maken wat mij betreft.
Als je het hebt over ‘respect hebben voor thuisblijfmoeders’ in de zin van ‘bewondering hebben voor’ of ‘het een prestatie vinden’ dan heb ik dat inderdaad niet. Ik vind het niet knap, geen prestatie en niet bijzonder.
Iets respecteren is anders dan respect hebben voor. Ik respecteer ieders keuze maar ik heb niet voor alle keuzes respect.
Dat is een wezenlijk verschil en respect is daarmee tegenwoordig een inflatiewoord, ik hoef ook geen respect omdat ik werk. Dat is normaal en geen prestatie. Respect is voor uitzonderlijke situaties en prestaties, respecteren moet je iedereen
Wat me heel erg opvalt is dat veel mensen elkaar hier aanvallen. Juist in deze tijd ben ik er voorstander van elkaar te steunen, ook als ik persoonlijk een andere keuze zou hebben gemaakt.
anoniem_394433 wijzigde dit bericht op 09-01-2020 16:19
Reden: tikfoutje
Reden: tikfoutje
0.10% gewijzigd
donderdag 9 januari 2020 om 16:51
Wat bij mij ook meespeelt in de beslissing om weinig te werken, is mijn eigen gezondheid. Met het werkveld waarvoor ik heb gekozen bestaan mijn werkdagen voor 99% uit achter een computer zitten en toen ik nog fulltime en bijna fulltime werkte, was ik daarna te uitgeblust om nog in beweging te komen, plus dat mijn man zoveel werkte dat het me niet lukte om tijd te maken voor sporten. Bovendien was ik gestresst vanwege alle drukte en hectiek, ik stond ‘s avonds om half 10 nog in de keuken om toch maar een gezonde maaltijd voor de volgende dag te maken en dat was dan toch maar wat in de categorie makkelijk en vaak hetzelfde. Er zullen best mensen/vrouwen zijn die het allemaal kunnen: fulltime werken, sporten, een druk sociaal leven hebben, ‘s avonds het nog gezellig hebben met je man en er ook nog eens genoeg zijn voor je kinderen en leuke dingen met hen doen, maar mij lukt het niet.
Nu heb ik een klein parttime baantje waarbij ik ook nog eens meestal thuis werk en tussendoor kan bewegen. Ik kan elke dag sporten, ben de hele dag in beweging, eet veel gevarieerder en gezonder, heb geen last meer van stress en laten we zeggen dat mijn man dat ook zeker merkt! Toen ik fulltime werkte deden mijn benen pijn van het zitten, had ik altijd last van mijn rug en een muisarm.
Natuurlijk kan ik ook een ander soort baan gaan zoeken, maar dat is nog niet zo makkelijk en ik ben blij dat het nu zo kan. Met helemaal thuis zijn zou ik ook geen probleem hebben, als we het beiden prima vinden en goed geregeld hebben, vind ik er helemaal niets mis mee. Beter dat dan jarenlang altijd maar zitten en mijn lijf naar de knoppen helpen.
Nu heb ik een klein parttime baantje waarbij ik ook nog eens meestal thuis werk en tussendoor kan bewegen. Ik kan elke dag sporten, ben de hele dag in beweging, eet veel gevarieerder en gezonder, heb geen last meer van stress en laten we zeggen dat mijn man dat ook zeker merkt! Toen ik fulltime werkte deden mijn benen pijn van het zitten, had ik altijd last van mijn rug en een muisarm.
Natuurlijk kan ik ook een ander soort baan gaan zoeken, maar dat is nog niet zo makkelijk en ik ben blij dat het nu zo kan. Met helemaal thuis zijn zou ik ook geen probleem hebben, als we het beiden prima vinden en goed geregeld hebben, vind ik er helemaal niets mis mee. Beter dat dan jarenlang altijd maar zitten en mijn lijf naar de knoppen helpen.
donderdag 9 januari 2020 om 18:59
Dat bedoel ik ook, of schrijf ik het zo knullig?
Ze schrijft dat ze haar posts schrijft als advies/bewustwording, maar op de een of andere manier lees ik dat soort posts niet als advies of bewustwording, maar eerder als kritiek en afkeuring.
donderdag 9 januari 2020 om 19:30
Maar je hoeft ook weer niet iedereens keuze toe te juichen toch? Als jij iets een onverstandige keuze vindt in welk topic dan ook, dan mag je dat best zeggen lijkt me. Wel is het fijn als mensen dat op een aardige manier doen, soms kan dat inderdaad prettiger, ook in dit topic.Twittermeisje schreef: ↑09-01-2020 16:18Ik heb er wel respect voor als vrouwen ervoor kiezen te werken naast hun gezin. Ik weet dat het soms een behoorlijke struggle kan zijn om alle ballen in de lucht te houden. Ik heb ook respect voor vrouwen die hun carrière on hold zetten en weloverwogen beslissen thuis te blijven bij hun kinderen. Jij vindt wellicht dat dat geen respect verdient, maar dan verschillen we gewoon van mening. En je mening respecteer ik.
Wat me heel erg opvalt is dat veel mensen elkaar hier aanvallen. Juist in deze tijd ben ik er voorstander van elkaar te steunen, ook als ik persoonlijk een andere keuze zou hebben gemaakt.
Verder is het naar net wat je wel en niet als aanval ziet. Als iemand bijv. in het algemeen schrijft: "Ik vind dat mannen en vrouwen evenveel zouden moeten werken" of "Ik vind dat veel thuisblijfmoeders het risico van hun thuisblijven onderschatten" en je vat dat op als een persoonlijke belediging, dan ligt dat denk ik meer aan jezelf dan dat het een aanval was. Of als je van een uitspraak "Ik vind het onverstandig om niet te werken als jonge gezonde vrouw" maakt: "Ik vind jou dom" dan trek je dat veel te ver door en maak je het veel te persoonlijk.
donderdag 9 januari 2020 om 19:51
Ah zo. Ik dacht even dat jij in de veronderstelling was dat Andersom "thuisblijven" adviseerde.
Ik las haar (en de posts van anderen die erg op werken "hameren") wel meer als advies dan als kritiek maar ik voel me dan ook niet heel sterk aangesproken of aangevallen.
donderdag 9 januari 2020 om 20:00
Ik vind juist Andersom hier heel genuanceerd en respectvol schrijven, ik denk dat het meer jouw interpretatie dan haar bedoeling is dat jij het afkeurend over vindt komen.
donderdag 9 januari 2020 om 20:28
donderdag 9 januari 2020 om 20:35
De adviezen schrijf je hier veel aardiger en adviezeriger dan ik hier heb gelezen (niet persé van jou).nicole123 schreef: ↑09-01-2020 19:30Maar je hoeft ook weer niet iedereens keuze toe te juichen toch? Als jij iets een onverstandige keuze vindt in welk topic dan ook, dan mag je dat best zeggen lijkt me. Wel is het fijn als mensen dat op een aardige manier doen, soms kan dat inderdaad prettiger, ook in dit topic.
Verder is het naar net wat je wel en niet als aanval ziet. Als iemand bijv. in het algemeen schrijft: "Ik vind dat mannen en vrouwen evenveel zouden moeten werken" of "Ik vind dat veel thuisblijfmoeders het risico van hun thuisblijven onderschatten" en je vat dat op als een persoonlijke belediging, dan ligt dat denk ik meer aan jezelf dan dat het een aanval was. Of als je van een uitspraak "Ik vind het onverstandig om niet te werken als jonge gezonde vrouw" maakt: "Ik vind jou dom" dan trek je dat veel te ver door en maak je het veel te persoonlijk.
Anyway, ik trek niks me persoonlijk aan, omdat het hier gewoon per definitie niet om mijzelf gaat.
donderdag 9 januari 2020 om 20:38
Ja klopt. Gekke is dat ik dat zo bijzonder vind om in een persoonlijk topic (‘ik mijmer een beetje’) de maatschappelijke discussie aanzwengelen. In het persoonlijke vind ik het maatschappelijke wat dit betreft eigenlijk gewoon niet zo interessant, terwijl ik dat over het algemeen wél vind.nicole123 schreef: ↑09-01-2020 15:22Ik denk dat deze discussie zich eigenlijk in twee lagen afspeelt en dat die lagen (soms terecht, soms onterecht) vaak door elkaar gaan lopen.
Je hebt de persoonlijke laag: iemands persoonlijke verhaal, vanuit een bepaalde achtergrond, met wensen/mogelijkheden/levensvisie/etc. In die laag schrijven de thuisblijfmoeders hier vooral. En terecht willen ze daarbij niet afgebrand worden op hun keuzes en niet weggezet worden als dom of lichtzinnig. Elk verhaal is anders, elke situatie is anders en daarom voelt het heel onterecht als de groep waar je toe behoort als geheel 'weggezet' wordt.
En er is de overkoepelende maatschappelijke laag, met de vraag waarom er nog altijd zoveel ongelijkheid is in het aantal moeders versus het aantal vaders dat thuis blijft voor de kinderen of parttime gaat werken. Waarom het theoretisch anno 2020 helemaal niet meer uitmaakt of je man of vrouw bent wat betreft de werk/zorgverdeling, maar in de praktijk door maatschappelijke verwachtingen nog altijd wel in heel grote mate. Dit is vooral de laag waar sommige werkende moeders fel in zijn. En de een is hierbij feller dan de ander.
Waar deze lagen bij elkaar komen ontstaat de frictie. Veel opmerkingen over de overkoepelende laag, waarbij niets gezegd wordt over persoonlijke keuzes maar over het geheel, worden persoonlijk opgevat. Sommige opmerkingen over de overkoepelende laag worden zodanig geformuleerd dat je ook haast niet anders kunt als thuisblijfmoeder dan ze je persoonlijk aantrekken. Vaak wordt dat getriggerd door opmerkingen als 'Ik verdiende minder dan mijn man, dús ging ik minder werken en meer voor de kinderen zorgen' of 'Wij gaan toch niet scheiden dus hoeven daar ook geen voorzorgsmaatregelen voor te treffen' of 'Ik mag zelf mijn eigen keuzes maken, want emancipatie is dat je als vrouw zelf mag beslissen of je werkt of thuisblijft'. Door de thuisblijfouders wordt zoiets als een persoonlijk iets gezien, door de werkende moeders als een foutieve stelling die maatschappelijke ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in stand houdt.
Ik zie die botsing tussen twee lagen heel vaak gebeuren hier in dit topic. Soms omdat het gewoon botst, want als de één er tegen is dat er zoveel vrouwen huisvrouw zijn en persoon twee ís huisvrouw, dan botst zoiets bijna geheid. Maar ook heel vaak omdat iets verkeerd wordt opgevat: ik heb in dit topic al een heleboel keer gezien dat mensen iets persoonlijk opvatten en er daarna verduidelijkt werd dat het helemaal niet persoonlijk bedoeld was.
donderdag 9 januari 2020 om 20:40
Het gekke is: ik voel me ook niet persoonlijk aangesproken of aangevallen, want ik ben gewoon geen onderwerp van de discussie.
donderdag 9 januari 2020 om 20:40
Dat proef ik er zelf ook wel een beetje doorheen inderdaad. Alsof het in het algemeen gewoon niet hoort. Zoals mensen ook vaak vinden dat het not done is dat iemand eerder stopt met werken om al voor de pensioenleeftijd veel te gaan reizen bijv. Terwijl die ander gewoon zegt te willen blijven werken tot pensioengerechtigde leeftijd omdat men zich anders kapot verveelt.
donderdag 9 januari 2020 om 20:46
Heel logisch, dat je zulke keuzes maakt als het om je gezondheid gaat. Werken is mooi, maar je moet het niet ten koste van je jezelf doen! Fijn dat het nu veel beter gaat.pamelacourson schreef: ↑09-01-2020 16:51Wat bij mij ook meespeelt in de beslissing om weinig te werken, is mijn eigen gezondheid. Met het werkveld waarvoor ik heb gekozen bestaan mijn werkdagen voor 99% uit achter een computer zitten en toen ik nog fulltime en bijna fulltime werkte, was ik daarna te uitgeblust om nog in beweging te komen, plus dat mijn man zoveel werkte dat het me niet lukte om tijd te maken voor sporten. Bovendien was ik gestresst vanwege alle drukte en hectiek, ik stond ‘s avonds om half 10 nog in de keuken om toch maar een gezonde maaltijd voor de volgende dag te maken en dat was dan toch maar wat in de categorie makkelijk en vaak hetzelfde. Er zullen best mensen/vrouwen zijn die het allemaal kunnen: fulltime werken, sporten, een druk sociaal leven hebben, ‘s avonds het nog gezellig hebben met je man en er ook nog eens genoeg zijn voor je kinderen en leuke dingen met hen doen, maar mij lukt het niet.
Nu heb ik een klein parttime baantje waarbij ik ook nog eens meestal thuis werk en tussendoor kan bewegen. Ik kan elke dag sporten, ben de hele dag in beweging, eet veel gevarieerder en gezonder, heb geen last meer van stress en laten we zeggen dat mijn man dat ook zeker merkt! Toen ik fulltime werkte deden mijn benen pijn van het zitten, had ik altijd last van mijn rug en een muisarm.
Natuurlijk kan ik ook een ander soort baan gaan zoeken, maar dat is nog niet zo makkelijk en ik ben blij dat het nu zo kan. Met helemaal thuis zijn zou ik ook geen probleem hebben, als we het beiden prima vinden en goed geregeld hebben, vind ik er helemaal niets mis mee. Beter dat dan jarenlang altijd maar zitten en mijn lijf naar de knoppen helpen.
Ik vraag me wel iets af als ik je post lees (disclaimer: dit is niet bedoeld als aanval, mocht iemand dat zo interpreteren): waarom stond jij terwijl je al kapot was om half tien nog een gezonde maaltijd te koken en niet je man? Waarom stel je het vele werken van je man als een gegeven in je verhaal? Ik weet niet of ik het correct opvat, maar het komt op mij over alsof jij met je gebrekkige gezondheid toch alle ballen hoog probeerde te houden en dan zowel privé als op het werk. Heel begrijpelijk dat dat niet ging. Maar waarom kon je man niet wat meer van die ballen op zich nemen?
Meer in het algemeen getrokken: iemand schreef al hier dat het niet steeds zou moeten gaan over vrouwen en werken, maar over mannen en zorgen. Ik hoor heel vaak verhalen van vrouwen die minder gaan werken of stoppen, omdat werk en privé samen teveel is. Omdat ze het qua gezondheid niet aankunnen, omdat ze een zorgintensief kind hebben of omdat sowieso het leeuwendeel van het thuisfront (inclusief derde shift) op hun schouders terecht komt. Maar wat ik me dan afvraag: waarom doet hun partner dan niet meer van het privé gedeelte, zodat hun vrouw het werk wél weer aankan?
Natuurlijk zijn er mannen die een heel belangrijke baan hebben, waarbij ze écht niet minder kunnen werken. Maar al die mannen? Terwijl je andersom nooit hoort dat mannen het thuisfront plus werk niet aankunnen en dat hun vrouw zo’n belangrijke baan heeft dat zij niks kan overnemen. Hoe kan dit als tegenwoordig mannen en vrouwen even hoog zijn opgeleid? Maken we voor onszelf (mannen en vrouwen) dan het werk van mannen niet belangrijker dan het in feite is, of het werk van vrouwen onbelangrijker? Of kiezen mannen daadwerkelijk al vanaf het begin massaal voor ‘belangrijke banen’ die echt niet in minder tijd kunnen en sorteren vrouwen al direct voor op een grote rol voor het thuisfront door een parttime baan of een baan die makkelijk parttime kan te kiezen? En waarom? Waarom horen we nog steeds zo hard die stem ‘Gij zult een belangrijke baan hebben” als man en “Gij zult het thuisfront als prioriteit hebben” als vrouw? (Inclusief ikzelf, want ook bij mijn man en mijzelf zie ik dit.)
donderdag 9 januari 2020 om 20:52
Oké, ik dacht dat je het puur over Andersom had, verkeerd begrepen dan. Ik denk dat er een paar mensen hier meeschrijven die wat feller/onaardiger formuleren en een paar mensen die dat genuanceerder/aardiger doen. Ik denk dat je je beeld nu erg laat kleuren door één of twee wat fellere posters.
donderdag 9 januari 2020 om 20:59
Geen idee, ik heb het eigenlijk elke keer bij dit soort topics.nicole123 schreef: ↑09-01-2020 20:52Oké, ik dacht dat je het puur over Andersom had, verkeerd begrepen dan. Ik denk dat er een paar mensen hier meeschrijven die wat feller/onaardiger formuleren en een paar mensen die dat genuanceerder/aardiger doen. Ik denk dat je je beeld nu erg laat kleuren door één of twee wat fellere posters.
donderdag 9 januari 2020 om 21:00
Dat zijn interessante vragen nicole123. In mijn nabije omgeving ook een geval waarin de vrouw overspannen thuis kwam te zitten (parttime baan). Oplossing van de man (die voor zijn werk veel van huis is) is dan: dan ga je toch nóg minder werken, of weet je wat, blijf helemaal thuis. En dan denk ik: nee, daar zit de oplossing hem niet in. Jíj moet er meer zijn, zodat de balans beter wordt, zodat zij haar baan (waar ze normaal gesproken van geniet) wél aankan in combinatie met het thuisfront. Maar ook in hun geval lijkt zijn baan gewoon een vaststaand gegeven te zijn, en andere factoren moeten maar veranderen om de boel recht te breien. Dat vind ik erg zonde voor die vrouw, want de balans wordt alleen maar schever.
donderdag 9 januari 2020 om 21:08
Maar is zij dan wel overspannen door haar werk of omdat ze op tevéél fronten steeds het voortouw moet nemen?Herfstblaadje19 schreef: ↑09-01-2020 21:00Dat zijn interessante vragen nicole123. In mijn nabije omgeving ook een geval waarin de vrouw overspannen thuis kwam te zitten (parttime baan). Oplossing van de man (die voor zijn werk veel van huis is) is dan: dan ga je toch nóg minder werken, of weet je wat, blijf helemaal thuis. En dan denk ik: nee, daar zit de oplossing hem niet in. Jíj moet er meer zijn, zodat de balans beter wordt, zodat zij haar baan (waar ze normaal gesproken van geniet) wél aankan in combinatie met het thuisfront. Maar ook in hun geval lijkt zijn baan gewoon een vaststaand gegeven te zijn, en andere factoren moeten maar veranderen om de boel recht te breien. Dat vind ik erg zonde voor die vrouw, want de balans wordt alleen maar schever.
donderdag 9 januari 2020 om 21:10
Dat laatste, man is echt weken van huis zeg maar. Alleen zie je in dat soort situaties dat werk het eerste is wat men laat vallen, terwijl de oorzaak helemaal niet (alleen) daar hoeft te liggen.
donderdag 9 januari 2020 om 21:11
Nee, ik trek me de opmerking wel aan als er letterlijk gezegd wordt dat mensen die de keus maken om thuis te blijven dom zijn. En naïef. Daar ging het me om.
donderdag 9 januari 2020 om 21:14
Nee, dat lijkt me logisch inderdaad... maar wordt hier dan dus vaak de fout ingegaan dat stellen zich dan nog maar op 1 gebied gaan richten? Partner weken van huis lijkt me sowieso vermoeiend. Full time werkende partner ook maar misschien is dat laatste minder vermoeiend als je zelf ook full time werkt.Herfstblaadje19 schreef: ↑09-01-2020 21:10Dat laatste, man is echt weken van huis zeg maar. Alleen zie je in dat soort situaties dat werk het eerste is wat men laat vallen, terwijl de oorzaak helemaal niet (alleen) daar hoeft te liggen.
donderdag 9 januari 2020 om 21:18
Ik denk dat dan onterecht de conclusie wordt getrokken dat de vrouw het niet aankan om er ook nog bij te werken, terwijl het natuurlijk om de totale balans gaat (zowel werk als zorg). Maar dat dan ook weer vanuit die traditionele verdeling de “oplossing” is dat de vrouw stopt met werken ipv dat de man minder gaat werken/meer gaat zorgen.NYC schreef: ↑09-01-2020 21:14Nee, dat lijkt me logisch inderdaad... maar wordt hier dan dus vaak de fout ingegaan dat stellen zich dan nog maar op 1 gebied gaan richten? Partner weken van huis lijkt me sowieso vermoeiend. Full time werkende partner ook maar misschien is dat laatste minder vermoeiend als je zelf ook full time werkt.
donderdag 9 januari 2020 om 21:30
Misschien is het oneerbiedig gezegd maar zou het kunnen dat sommige of veel mannen geen zin hebben om meer thuis te (moeten) gaan doen of op dat gebied werk uit handen te nemen? Misschien niet eens echt uit onwil maar omdat ze zich er misschien ook onhandiger in voelen ofzo? Omdat de vrouw bijv al voor de geboorte van het kind afspraken te maken/dingen te regelen mbt het kind, puur omdat die eerste afspraken mbt de zorg ook betrekking hebben op haar lijf en de zwangerschap?Herfstblaadje19 schreef: ↑09-01-2020 21:18Ik denk dat dan onterecht de conclusie wordt getrokken dat de vrouw het niet aankan om er ook nog bij te werken, terwijl het natuurlijk om de totale balans gaat (zowel werk als zorg). Maar dat dan ook weer vanuit die traditionele verdeling de “oplossing” is dat de vrouw stopt met werken ipv dat de man minder gaat werken/meer gaat zorgen.
Ik denk dat bij veel stellen hier al de "achterstand" wordt opgebouwd omdat vrouwen hier al veel afspraken alleen maken of hierin beslissingen moeten nemen waarin hun stem zwaarder weegt waardoor mannen zich terughoudender opstellen als het gaat om het denken aan regel/zorgdingen mbt kinderen.
donderdag 9 januari 2020 om 21:32
Oh dat denk ik absoluut! Enerzijds vanuit gemakzucht/er vanuit gaan dat de vrouw het wel regelt en anderzijds ook vanuit een bepaalde onzekerheid bij de man misschien.NYC schreef: ↑09-01-2020 21:30Misschien is het oneerbiedig gezegd maar zou het kunnen dat sommige of veel mannen geen zin hebben om meer thuis te (moeten) gaan doen of op dat gebied werk uit handen te nemen? Misschien niet eens echt uit onwil maar omdat ze zich er misschien ook onhandiger in voelen ofzo? Omdat de vrouw bijv al voor de geboorte van het kind afspraken te maken/dingen te regelen mbt het kind, puur omdat die eerste afspraken mbt de zorg ook betrekking hebben op haar lijf en de zwangerschap?
Ik denk dat bij veel stellen hier al de "achterstand" wordt opgebouwd omdat vrouwen hier al veel afspraken alleen maken of hierin beslissingen moeten nemen waarin hun stem zwaarder weegt waardoor mannen zich terughoudender opstellen als het gaat om het denken aan regel/zorgdingen mbt kinderen.
donderdag 9 januari 2020 om 21:35
Volgens mij is ‘dommig’ en ‘naïef’ ongeveer het heftigste dat er gezegd is en dat was inderdaad niet erg aardig / respectvol geformuleerd.Twittermeisje schreef: ↑09-01-2020 21:11Nee, ik trek me de opmerking wel aan als er letterlijk gezegd wordt dat mensen die de keus maken om thuis te blijven dom zijn. En naïef. Daar ging het me om.
Maar die post die jij je zo aantrekt, over het ‘dom zijn’ van huisvrouwen, die was cynisch bedoeld hè? In die post werd juist bedoeld dat huisvrouwen níet dom zijn. Ik zal even quoten:
...LaFleurNoire schreef: ↑08-01-2020 07:35Dit. Ook een jaar of 20 hier en deze discussie komt al 20 jaar lang minimaal eens per half jaar voorbij, met exact dezelfde teneur, inclusief belerend vingertje. Volgens mij is de vorige discussie alweer een half jaar oud, dus het werd ook wel weer eens tijd dat de vele, vele, domme, onzelfstandige, profiterende uitzuigers huisvrouwen weer eens onder de neus wordt gewreven welk een parasiet van de maatschappij ze zijn.
Volgende op de lijst is borstvoeding versus flesvoeding.
Dit is dus iemand die je steunt, maar jij reageert alsvolgt op deze post:LaFleurNoire schreef: ↑08-01-2020 07:55Ja hoor, dat kan prima in deze discussies. En dan verontwaardigd zijn dat je "zo aangevallen" reageert. Als jij tot volle tevredenheid hebt gekozen voor thuis blijven hoef jij je toch niets aan te trekken van al die (voor)oordelen en sneren? Dus als jij je aangevallen voelt, zul je vast eigenlijk ook wel weten hoe dom je eigenlijk bent om huisvrouw te zijn.
Dus, ik ben het deels met je eens, in sommige gevallen kan er echt wel aardiger gedaan worden / eerst naar iemand geluisterd worden / duidelijker gemaakt worden dat iets als maatschappelijke discussie bedoeld is en niet persoonlijk. Maar in het geval waar jij het hardst op aanslaat heb je het zelf onterecht als aanval gezien, terwijl het tegendeel bedoeld werd.Twittermeisje schreef: ↑08-01-2020 08:02Wow zeg, iemand dom noemen omdat ze een andere keuze heeft gemaakt dan jij zou maken. De arrogantie.
