Relaties
alle pijlers
Vriend in de put en weet ineens niet of hij nog kinderen wil
zaterdag 21 augustus 2021 om 08:18
Beste vivaleden,,
Uit het niets, maar dan ook echt uit het niet dropte mijn vriend gisteren de bom dat hij niet weet of hij kinderen wil.
We zijn nu anderhalf jaar samen en zouden binnenkort gaan samenwonen. In de relatie is hij altijd degene geweest met de meeste ‘haast’ wat betreft samenwonen en kinderen. Hij heeft heel vaak gezegd hoe graag hij kinderen wil, wat voor goede vader hij zou zijn enz. Hij heeft ook wel eens gezegd dat ik het moest zeggen als ik geen kinderen wilde, want het was voor hem heel belangrijk. Vorige maand nog zei hij compleet in de wolken dat als ik het ook wil, we een baby kunnen proberen te krijgen wanneer hij een nieuwe baan heeft.
Werk is voor hem momenteel een groot issue. Hij heeft een goedbetaalde baan, maar in zijn sector zijn er beter betaalde banen te vinden. Daarbij werd zijn contract vorig jaar niet verlengd (wat niks met zijn kwaliteiten te maken had) wat hem een grote deuk heeft gegeven en sindsdien zit hij in de put. Hij is zich nu tot in de perfectie aan voorbereiden op nieuwe sollicitaties, o.m. door te studeren, zodat hij straks de droom kandidaat is. Dat is zijn plan van aanpak. Ondertussen zit hij in een nieuwe job waar hij zich ondergewaardeerd voelt. Met vlagen voelt hij zich compleet verloren. Soms ziet hij het ook wat beter zitten en soms heeft hij heel goede dagen.
Echter nu zegt hij dus dat hij zich compleet verloren voelt, dat hij niet weet of hij wel kinderen wil en wat hij aan moet met z’n leven. Ik weet vervolgens weer niet wat ik hiermee aan moet. Ik snap best dat hij zich mogelijk voelt falen in alles, maar zo keihard ineens die kinderwens aan de kant zetten? Hij wilde dat steeds zo graag. Hij heeft me ervan verzekerd dat het niets met mij te maken heeft, want ik wilde natuurlijk weten of het niet zo is dat hij mij niet als de moeder van z’n kinderen ziet.
Ik herken hem niet echt op deze manier. Vorige maand nog zei hij dat hij me alles wilde geven wat hij had, en dat hij een kind wilde. Hij is daar vaker over begonnen, dat hij dat graag wil zodra hij z’n leven op orde heeft. Hij is vanaf het begin heel consistent geweest over hoe serieus hij onze relatie ziet. Ik heb gezegd dat ik hem wil bijstaan en helpen in zijn gevoel verloren te zijn, maar ik heb nu ook mijn eigen verdriet om mee te dealen.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Is dit puur koudwatervrees, en depressie of toch heel serieus? Ik ben verdrietig, maar weet niet of ik alleen wil zijn en wat de beste stap is. Ik zou maar mijn eigen huis kunnen gaan, maar wat dan? Gaan we dan volgende week weer gewoon gezellig samen zijn? Zoals het er nu naar uitziet, verschilt ons toekomstbeeld, maar ik weet niet of dat puur vanwege zijn depressieve stemming is.
Uit het niets, maar dan ook echt uit het niet dropte mijn vriend gisteren de bom dat hij niet weet of hij kinderen wil.
We zijn nu anderhalf jaar samen en zouden binnenkort gaan samenwonen. In de relatie is hij altijd degene geweest met de meeste ‘haast’ wat betreft samenwonen en kinderen. Hij heeft heel vaak gezegd hoe graag hij kinderen wil, wat voor goede vader hij zou zijn enz. Hij heeft ook wel eens gezegd dat ik het moest zeggen als ik geen kinderen wilde, want het was voor hem heel belangrijk. Vorige maand nog zei hij compleet in de wolken dat als ik het ook wil, we een baby kunnen proberen te krijgen wanneer hij een nieuwe baan heeft.
Werk is voor hem momenteel een groot issue. Hij heeft een goedbetaalde baan, maar in zijn sector zijn er beter betaalde banen te vinden. Daarbij werd zijn contract vorig jaar niet verlengd (wat niks met zijn kwaliteiten te maken had) wat hem een grote deuk heeft gegeven en sindsdien zit hij in de put. Hij is zich nu tot in de perfectie aan voorbereiden op nieuwe sollicitaties, o.m. door te studeren, zodat hij straks de droom kandidaat is. Dat is zijn plan van aanpak. Ondertussen zit hij in een nieuwe job waar hij zich ondergewaardeerd voelt. Met vlagen voelt hij zich compleet verloren. Soms ziet hij het ook wat beter zitten en soms heeft hij heel goede dagen.
Echter nu zegt hij dus dat hij zich compleet verloren voelt, dat hij niet weet of hij wel kinderen wil en wat hij aan moet met z’n leven. Ik weet vervolgens weer niet wat ik hiermee aan moet. Ik snap best dat hij zich mogelijk voelt falen in alles, maar zo keihard ineens die kinderwens aan de kant zetten? Hij wilde dat steeds zo graag. Hij heeft me ervan verzekerd dat het niets met mij te maken heeft, want ik wilde natuurlijk weten of het niet zo is dat hij mij niet als de moeder van z’n kinderen ziet.
Ik herken hem niet echt op deze manier. Vorige maand nog zei hij dat hij me alles wilde geven wat hij had, en dat hij een kind wilde. Hij is daar vaker over begonnen, dat hij dat graag wil zodra hij z’n leven op orde heeft. Hij is vanaf het begin heel consistent geweest over hoe serieus hij onze relatie ziet. Ik heb gezegd dat ik hem wil bijstaan en helpen in zijn gevoel verloren te zijn, maar ik heb nu ook mijn eigen verdriet om mee te dealen.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Is dit puur koudwatervrees, en depressie of toch heel serieus? Ik ben verdrietig, maar weet niet of ik alleen wil zijn en wat de beste stap is. Ik zou maar mijn eigen huis kunnen gaan, maar wat dan? Gaan we dan volgende week weer gewoon gezellig samen zijn? Zoals het er nu naar uitziet, verschilt ons toekomstbeeld, maar ik weet niet of dat puur vanwege zijn depressieve stemming is.
woensdag 1 september 2021 om 12:48
Ik denk dat het een gevecht is tussen wat hij denkt te willen en daadwerkelijk wil en daarnaast wat hij denkt dat jij wil horen.Flamingo schreef: ↑01-09-2021 11:39Nou een update: we hebben er weer over gepraat. Zijn hele idee was dat ik zsm kinderen wil, terwijl hij nu met niet gelukkig is met zijn baan en daar dus niet aan toe is, en dat hij zich daarmee onder druk voelt staan en het voelt alsof ie mij niet gelukkig kan maken. En dat hij van mij houdt, dat het met een Nederlander allemaal makkelijk voor mij zou zijn en dat hij het allemaal zei voor mij zodat ik gelukkig kan worden.
. Dat hij soms zich gewoon voelt alsof hij terug wil naar brazilie, daarmee bedoelt hij niet dat hij echt terug zal gaan naar Brazilie. Blijkbaar gaat er iets mis in onze communicatie.
Ik moet wel zeggen dat dit allemaal een behoorlijke druk op de relatie legt en dat ik ook onzeker wordt als hij niet zo stabiel is. Maar aan de andere kant denk ik, kan ik het hem kwalijk nemen dat hij zich niet stabiel voelt.
Nog enige gedachten hierover iemand?
Als hij zegt niet te weten wat hij wil, maar ook beslist naar Brazilië te gaan. Dan weet hij wat dat betreft toch echt wat hij wil. Alleen wordt dat dat vervolgens afgezwakt met dat het heus wel tijdelijk is.
woensdag 1 september 2021 om 13:09
To, google of youtube eens op Future Faking. Het wordt in verband gebracht met narcisme maar zo bedoel ik het absoluut niet. Future Faking komt ook in andere relaties voor of bij mensen zonder persoonlijlheidstoornis. Het voorhouden van een toekomstperspectief om op korte termijn zaken gedaan te krijgen van een partner. Net zoals: je moet wel een kinderwens hebben, want anders wil ik deze relatie met jou niet voorzetten. Daarmee denk jij dat hij op een dag wil en dat dit een toekomstperspectief is. Het is echter ook een manipulatie techniek: wanneer jij dit niet wil, dan houd je niet genoeg van mij. Vraag mij af of je e.a. herkent in Future Faking.
https://www.fox26houston.com/houstons-m ... ting-habit
https://www.fox26houston.com/houstons-m ... ting-habit
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 1 september 2021 om 13:34
Hmm ik heb er wat over gelezen maar ik herken er niet echt wat in.
Ik denk dat het meer is dat hij e.e.a. wel wil, maar het nu gewoon niet voor zich ziet. En dat hij misschien in goede buien daar wel dingen over heeft gezegd waardoor ik ben gaan denken dat hij daar ook al echt aan toe was (nu). Niet dat hij mij dingen heeft voorgehouden zonder dat hij dat zelf ook wil. Overigens was ik helemaal van plan volgende maand mn spiraaltje eruit halen ofzo. Ik kan het in mijn hoofd natuurlijk wel een heel romantisch idee vinden, maar daarvoor moet alles stabieler zijn, hij, wij.
Ik denk dat het meer is dat hij e.e.a. wel wil, maar het nu gewoon niet voor zich ziet. En dat hij misschien in goede buien daar wel dingen over heeft gezegd waardoor ik ben gaan denken dat hij daar ook al echt aan toe was (nu). Niet dat hij mij dingen heeft voorgehouden zonder dat hij dat zelf ook wil. Overigens was ik helemaal van plan volgende maand mn spiraaltje eruit halen ofzo. Ik kan het in mijn hoofd natuurlijk wel een heel romantisch idee vinden, maar daarvoor moet alles stabieler zijn, hij, wij.
woensdag 1 september 2021 om 15:08
donderdag 2 september 2021 om 00:11
Ik lees vooral een man die weinig achter eigen keuzes en uitspraken durft te staan. Want het ligt allemaal buiten hemzelf. Ik zei dit omdat ik dacht dat jij...ik doe dit, omdat ik denk dat mijn familie. Kortom, een man die niet weet wat hij wil. Of deep down inside wel voelt dat waar hij ja tegen gezegd heeft, toch allemaal eigenlijk niet hard genoeg wil, maar denkt dat hij niet kan terugkrabbelen en om die reden uitstelt. Want met uitstel hoeft hij geen moeilijke keuzes te maken, teleur te stellen en hoopt hij jou te kunnen houden. Want het is niet hij die het nu gecompliceerd maakt, maar alles om hem heen. En als het om hem heen ligt, dan kan hij daar gewoon niks aan doen.
Maar weet je, een man die niet voluit JA zegt, zegt nee. Want in het geval van woonplaats of kinderen is er geen halve keuze mogelijk. Dat is het enige dat jij hoeft te weten. De rest is ruis op de lijn. Ooit, morgen, als ik een nieuwe baan heb, weet wat ik wil, de juiste sokken bij elkaar heb gevonden en mijn buurman een nieuw dak heeft, dan....
Heb je geen JA? Dan heb je dus een NEE. Zo simpel is het.
En we hebben het hier nogmaals niet over een twintiger he. En jij bent ook geen twintig. Dit is het antwoord dat je aan het begin van dit topic kreeg en de uitkomst is niet veranderd.
Maar weet je, een man die niet voluit JA zegt, zegt nee. Want in het geval van woonplaats of kinderen is er geen halve keuze mogelijk. Dat is het enige dat jij hoeft te weten. De rest is ruis op de lijn. Ooit, morgen, als ik een nieuwe baan heb, weet wat ik wil, de juiste sokken bij elkaar heb gevonden en mijn buurman een nieuw dak heeft, dan....
Heb je geen JA? Dan heb je dus een NEE. Zo simpel is het.
En we hebben het hier nogmaals niet over een twintiger he. En jij bent ook geen twintig. Dit is het antwoord dat je aan het begin van dit topic kreeg en de uitkomst is niet veranderd.
donderdag 2 september 2021 om 06:08
Hij heeft bij TO wel al een heel vroeg stadium een JA afgedwongen en gevraagd dat zij daar duidelijk in is. Je bent wel behoorlijk self-absorbed wanneer je nooit wat zelf kan besluiten maar wel een ander zo voor het blok zet, daar is niets eerlijks aan.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 2 september 2021 om 06:36
Dit staat allemaal in de smoezen lijst en klinkt velen van ons bekend in de oren.
Eigenlijk zegt hij 'ik wil het uit maken maar heb er de ballen niet voor om het te zeggen'
donderdag 2 september 2021 om 06:53
Dus eigenlijk was het allemaal een communicatieprobleempje? Ik denk het niet hoor. Je vriend was en is niet stabiel. Hij neemt grootse beslissingen en draait ze met hetzelfde gemak weer terug.
donderdag 2 september 2021 om 09:28
TO is er van overtuigd dat hij die dingen allemaal toch wel wil, maar het niet "voor zich ziet".
Ik denk dat vriend iedere keer denkt dat het leven voorbij de horizon beter is, maar verder ook niet een poging doet daar dan te komen. Dat hij allerlei toekomst beelden verzint, waarin hij gelukkig zal zijn.
Het enige concrete wat hij wel weet is dat hij terug gaat naar Brazilië.
donderdag 2 september 2021 om 11:43
To heeft net zoveel als ze had toen deze man begon te wankelen. Niks. Geen zekerheid, geen duidelijkheid, niks. Zijn excuses maken dat ze hoopt dat het duidelijk gaat worden. Maar wij (die er niet inzitten en ook geen wensen hebben met deze man) zien dat dit zeer waarschijnlijk niet gaat gebeuren en voor je het weet ben je twee jaar verder met je grote begrip en hoop en kan en wil en durft hij nog steeds niet ergens voor te gaan. Ik denk echt dat het tijd wordt voor jou om je verdriet onder ogen te komen. Zeker als je jezelf in de toekomst nog graag moeder ziet worden.
vrijdag 3 september 2021 om 05:30
