Zwanger
alle pijlers
Ongepland
maandag 15 november 2021 om 23:48
Sinds jaar en dag meelezer, af en toe meegeschreven, maar hiervoor een nieuw account aangemaakt. En dan direct een lange lap tekst.
Korte situatieschets: ik, 39, een jaar of 4 geleden gescheiden van de vader van mijn 4 kinderen (weekendregeling qua omgang), sinds 3 jaar samen met huidige partner (40) met zijn twee kinderen (co-ouderschap). Leeftijden kinderen liggen tussen 16 en 5 jaar. We wonen sinds 1,5 jaar samen en dat gaat heel goed, ook met de kinderen.
3 jaar geleden spiraal laten plaatsen. Sinds die tijd, ondanks alle positieve verhalen van menstruaties die wegblijven met een spiraal, toch iedere maand ongesteld. Kan er de klok op gelijk zetten. Tot deze week. 4 dagen later dan normaal, nog steeds niet ongesteld. En meer om mezelf gerust te stellen dat er niets aan de hand is, dan het vermoeden dat ik zwanger zou kunnen zijn, heb ik vanmiddag een test gedaan. Positief. Afgaand op mijn laatste menstruatie verwacht ik een week of 5 zwanger te zijn.
En nu weet ik het niet. Partner heb ik nog niet op de hoogte gebracht, ik wil eerst zelf op een rijtje krijgen wat het juiste is.
Praktisch gezien zijn er theoretisch geen bezwaren. We hebben 5 slaapkamers, de oudste twee (14 en 16) hebben ieder hun eigen kamer, de middelste drie (variërend in leeftijd 6 - 8) delen een kamer en de jongste (5) heeft een eigen kamer. De jongste kan bij de middelste drie erbij op de kamer, die kamer is daar groot genoeg voor. En dan kan baby een eigen kamer krijgen. De oudsten zullen op termijn het huis uit gaan en dan komen hun kamers vrij om weer her te verdelen over de andere kinderen.
Financieel gezien ook geen bezwaren. Beide hebben we een goede, vaste, baan. Partner werkt 34 uur, ik werk 28 uur. Opvang hoeft geen probleem te zijn qua kosten. Als we nu met zijn allen ergens naartoe gaan, doen we dat met twee auto’s, dat verandert niet met een baby erbij. Spullen zijn, al dan niet tweedehands, ook overal wel vandaan te halen.
Maar ja. Dat spiraal heb ik natuurlijk niet voor niets laten plaatsen. We hebben het wel eens gehad over een kindje van ons samen en waren toen in de overtuiging dat het goed is zo. Geen kindje van ons samen. Onze zes kinderen samen is genoeg. Ze worden langzaamaan steeds wat ouder, dat geeft steeds wat meer vrijheid en mogelijkheden voor ons. Stiekem ben ik heel blij dat ik ‘uit de luiers’ ben en weet ik niet of ik zit te wachten op weer van voren af aan te beginnen met gebroken nachten en alles wat bij een baby (en daarna opgroeiend kind) komt kijken.
En toch. Nu ik weet dat ik zwanger ben, slaan de twijfels toe. Misschien toch? Of beter van niet? Mijn partner kennende, zal hij zeggen dat, ongeacht wat ik beslis, hij achter me staat. Hij zal ongetwijfeld een mening hebben, maar het uiteindelijke besluit bij mij laten liggen. Dat geeft me het gevoel dat dit besluit volledig op mijn schouders rust.
Korte situatieschets: ik, 39, een jaar of 4 geleden gescheiden van de vader van mijn 4 kinderen (weekendregeling qua omgang), sinds 3 jaar samen met huidige partner (40) met zijn twee kinderen (co-ouderschap). Leeftijden kinderen liggen tussen 16 en 5 jaar. We wonen sinds 1,5 jaar samen en dat gaat heel goed, ook met de kinderen.
3 jaar geleden spiraal laten plaatsen. Sinds die tijd, ondanks alle positieve verhalen van menstruaties die wegblijven met een spiraal, toch iedere maand ongesteld. Kan er de klok op gelijk zetten. Tot deze week. 4 dagen later dan normaal, nog steeds niet ongesteld. En meer om mezelf gerust te stellen dat er niets aan de hand is, dan het vermoeden dat ik zwanger zou kunnen zijn, heb ik vanmiddag een test gedaan. Positief. Afgaand op mijn laatste menstruatie verwacht ik een week of 5 zwanger te zijn.
En nu weet ik het niet. Partner heb ik nog niet op de hoogte gebracht, ik wil eerst zelf op een rijtje krijgen wat het juiste is.
Praktisch gezien zijn er theoretisch geen bezwaren. We hebben 5 slaapkamers, de oudste twee (14 en 16) hebben ieder hun eigen kamer, de middelste drie (variërend in leeftijd 6 - 8) delen een kamer en de jongste (5) heeft een eigen kamer. De jongste kan bij de middelste drie erbij op de kamer, die kamer is daar groot genoeg voor. En dan kan baby een eigen kamer krijgen. De oudsten zullen op termijn het huis uit gaan en dan komen hun kamers vrij om weer her te verdelen over de andere kinderen.
Financieel gezien ook geen bezwaren. Beide hebben we een goede, vaste, baan. Partner werkt 34 uur, ik werk 28 uur. Opvang hoeft geen probleem te zijn qua kosten. Als we nu met zijn allen ergens naartoe gaan, doen we dat met twee auto’s, dat verandert niet met een baby erbij. Spullen zijn, al dan niet tweedehands, ook overal wel vandaan te halen.
Maar ja. Dat spiraal heb ik natuurlijk niet voor niets laten plaatsen. We hebben het wel eens gehad over een kindje van ons samen en waren toen in de overtuiging dat het goed is zo. Geen kindje van ons samen. Onze zes kinderen samen is genoeg. Ze worden langzaamaan steeds wat ouder, dat geeft steeds wat meer vrijheid en mogelijkheden voor ons. Stiekem ben ik heel blij dat ik ‘uit de luiers’ ben en weet ik niet of ik zit te wachten op weer van voren af aan te beginnen met gebroken nachten en alles wat bij een baby (en daarna opgroeiend kind) komt kijken.
En toch. Nu ik weet dat ik zwanger ben, slaan de twijfels toe. Misschien toch? Of beter van niet? Mijn partner kennende, zal hij zeggen dat, ongeacht wat ik beslis, hij achter me staat. Hij zal ongetwijfeld een mening hebben, maar het uiteindelijke besluit bij mij laten liggen. Dat geeft me het gevoel dat dit besluit volledig op mijn schouders rust.
woensdag 17 november 2021 om 12:44
Niet alleen voor de relatie maar ook voor alle betrokken kinderen.Ttroeteltje schreef: ↑17-11-2021 11:55Ben het nog eens gaan nalezen en inderdaad, op pagina 2 blijkt dat partner geen sterilisatie wilde.
Anticonceptie is een taak voor allen die betrokken zijn.
Nu moet ik bekennen dat hier ook alleen ik daar zorg voor draag.
Ik heb ooit de sterilisatie bij partner aangekaart, maar dat viel niet in goede aarde. Ik dacht dat het wellicht wat tijd nodig had, maar toen ik daar later nogmaals over begon werd het idee nog steeds niet toegejuicht.
Ondanks dat zou ik een zwangerschap wel bespreken met hem en hem ook horen in zijn mening. Daar wij beiden geen kinderen meer willen verwacht ik daarin geen onoverbrugbare verschillen, dat scheelt. Als dat wel zo zou zijn…….moeilijk…….ik ben dan eerlijk gezegd van mening dat de vrouw bepaald. Helaas kan dat vergaande gevolgen hebben voor een relatie.
woensdag 17 november 2021 om 13:05
Allereerst een dikke knuffel!
Ongepland zwanger zijn, gewenst of ongewenst is altijd een shock!
Mijn eerste was ongepland, maar dus wel een degelijk andere situatie waar jij je nu in bevind. Heel goed dat je al afweegt wat de omstandigheden zijn en dat dat geen belemmering hoeft te vormen. Maar los daarvan, had je inderdaad niet voor niets een spiraal.
De keuze om een kindje op de wereld te laten komen kan zeker anders voelen als je al zwanger bent, ten op zichte van niet zwanger zijn. Ik zou je adviseren om iemand in je omgeving in vertrouwen te nemen om samen te achterhalen wat je op dit moment het liefst wil. En je benoemt dat je partner het bij jou zou laten, wat weerhoudt je om heel specifiek te vragen naar zíjn visie om samen deze keuze te maken?
FIOD kan je inderdaad helpen, maar ik zou het zeker ook bespreken met iemand die dichtbij je staat. Veel succes met de keuze, en onthou, elke keuze is goed.
Ongepland zwanger zijn, gewenst of ongewenst is altijd een shock!
Mijn eerste was ongepland, maar dus wel een degelijk andere situatie waar jij je nu in bevind. Heel goed dat je al afweegt wat de omstandigheden zijn en dat dat geen belemmering hoeft te vormen. Maar los daarvan, had je inderdaad niet voor niets een spiraal.
De keuze om een kindje op de wereld te laten komen kan zeker anders voelen als je al zwanger bent, ten op zichte van niet zwanger zijn. Ik zou je adviseren om iemand in je omgeving in vertrouwen te nemen om samen te achterhalen wat je op dit moment het liefst wil. En je benoemt dat je partner het bij jou zou laten, wat weerhoudt je om heel specifiek te vragen naar zíjn visie om samen deze keuze te maken?
FIOD kan je inderdaad helpen, maar ik zou het zeker ook bespreken met iemand die dichtbij je staat. Veel succes met de keuze, en onthou, elke keuze is goed.
woensdag 17 november 2021 om 14:46
Aangezien ik voor abortus zou kiezen had ik het in dit geval over abortus wanneer een partner dat niet wil. De reeds bestaande kinderen zouden niet eens van het bestaan van een zwangerschap hoeven weten in principe.
woensdag 17 november 2021 om 23:21
Ik vind de discussie over wel of niet sterilisatie eigenlijk niet eens zo relevant. Nee, mijn partner wilde drie jaar geleden nog geen sterilisatie. Ik wilde bij mezelf ook geen sterilisatie. We hebben dat besproken, en zijn gekomen op de keuze spiraal. Niet omdat hij vond dat ik verantwoordelijk was voor anticonceptie, maar omdat we samen besloten dat dit voor ons de beste oplossing was. Wat hem betreft was condoom in combinatie met de pil ook een goede optie, maar dat heb ik afgehouden.
Ik vind het best ernstig (understatement) om mijn partner weg te zetten als onverantwoordelijke hork die anticonceptie tot mijn probleem maakte.
Partner heeft nog geen standpunt ingenomen. In die zin is er bij hem nog niets veranderd ten opzichte van gisteren.
Als ik voor mezelf alles op een rijtje zet; huidige gezinssamenstelling, impact op de rest van de kinderen, impact op mezelf, mijn partner, toekomst, word me duidelijker en duidelijker dat afbreken gevoelsmatig de enige juiste keuze is. Het maakt me wel heel verdrietig, ik heb er vandaag al genoeg tranen over gelaten.
Ergens hoop ik heel erg (en ik besef dat dat heel ongevoelig klinkt) dat het een miskraam wordt, zodat ik de keuze niet zelf hoef te maken. Ik heb eerder een miskraam gehad en Ik kon dat vrij gemakkelijk een plekje geven en afsluiten.
Ik vind het best ernstig (understatement) om mijn partner weg te zetten als onverantwoordelijke hork die anticonceptie tot mijn probleem maakte.
Partner heeft nog geen standpunt ingenomen. In die zin is er bij hem nog niets veranderd ten opzichte van gisteren.
Als ik voor mezelf alles op een rijtje zet; huidige gezinssamenstelling, impact op de rest van de kinderen, impact op mezelf, mijn partner, toekomst, word me duidelijker en duidelijker dat afbreken gevoelsmatig de enige juiste keuze is. Het maakt me wel heel verdrietig, ik heb er vandaag al genoeg tranen over gelaten.
Ergens hoop ik heel erg (en ik besef dat dat heel ongevoelig klinkt) dat het een miskraam wordt, zodat ik de keuze niet zelf hoef te maken. Ik heb eerder een miskraam gehad en Ik kon dat vrij gemakkelijk een plekje geven en afsluiten.
donderdag 18 november 2021 om 09:07
Gewoon eenJeetje schreef: ↑17-11-2021 23:21Ik vind de discussie over wel of niet sterilisatie eigenlijk niet eens zo relevant. Nee, mijn partner wilde drie jaar geleden nog geen sterilisatie. Ik wilde bij mezelf ook geen sterilisatie. We hebben dat besproken, en zijn gekomen op de keuze spiraal. Niet omdat hij vond dat ik verantwoordelijk was voor anticonceptie, maar omdat we samen besloten dat dit voor ons de beste oplossing was. Wat hem betreft was condoom in combinatie met de pil ook een goede optie, maar dat heb ik afgehouden.
Ik vind het best ernstig (understatement) om mijn partner weg te zetten als onverantwoordelijke hork die anticonceptie tot mijn probleem maakte.
Partner heeft nog geen standpunt ingenomen. In die zin is er bij hem nog niets veranderd ten opzichte van gisteren.
Als ik voor mezelf alles op een rijtje zet; huidige gezinssamenstelling, impact op de rest van de kinderen, impact op mezelf, mijn partner, toekomst, word me duidelijker en duidelijker dat afbreken gevoelsmatig de enige juiste keuze is. Het maakt me wel heel verdrietig, ik heb er vandaag al genoeg tranen over gelaten.
Ergens hoop ik heel erg (en ik besef dat dat heel ongevoelig klinkt) dat het een miskraam wordt, zodat ik de keuze niet zelf hoef te maken. Ik heb eerder een miskraam gehad en Ik kon dat vrij gemakkelijk een plekje geven en afsluiten.
omdat ik de stress herken.
Over je bericht hierboven: Je licht jullie keuzes toe aan wildvreemden, maar dat soort rare kritiek kan je ook gewoon negeren. Je spiraaltje was een verantwoorde keuze. Voor jullie de beste keuze. En daar gaat het om. Datzelfde geldt voor de keuze waar je nu voor staat. Online zal je het nooit voor iedereen goed doen. Heel jammer dat wildvreemden het nodig vinden om je dat in te wrijven. Pas op dat je je daardoor niet teveel laat raken.
donderdag 18 november 2021 om 14:47
Ik denk ook dat jij je keuze hebt gemaakt.
In dat geval doorzetten en je zult zien dat tranen van verdriet plaats maken voor tranen van opluchting. Ondanks dat het ook verdrietig zal zijn.
Daarom is communiceren in mijn ogen juist zo belangrijk. Blijf er niet alleen mee lopen. Jij en partner hebben samen dit dilemma, en jullie gaan dit samen oplossen.
Overigens vind ik je partner allesbehalve een hork. Leg die feedback naast je neer en concentreer je op de kern.
In dat geval doorzetten en je zult zien dat tranen van verdriet plaats maken voor tranen van opluchting. Ondanks dat het ook verdrietig zal zijn.
Daarom is communiceren in mijn ogen juist zo belangrijk. Blijf er niet alleen mee lopen. Jij en partner hebben samen dit dilemma, en jullie gaan dit samen oplossen.
Overigens vind ik je partner allesbehalve een hork. Leg die feedback naast je neer en concentreer je op de kern.
donderdag 18 november 2021 om 14:52
Laat je niet gek maken TO, forummers hebben nog wel eens de neiging dat eentje iets gaat roeptoeteren wat helemaal niet klopt en 2 pagina's verder is zo'n post een heel eigen leven gaan leiden. Dat jullie kozen voor spiraal betekent echt niet dat je man onverantwoordelijk is.Jeetje schreef: ↑17-11-2021 23:21Ik vind de discussie over wel of niet sterilisatie eigenlijk niet eens zo relevant. Nee, mijn partner wilde drie jaar geleden nog geen sterilisatie. Ik wilde bij mezelf ook geen sterilisatie. We hebben dat besproken, en zijn gekomen op de keuze spiraal. Niet omdat hij vond dat ik verantwoordelijk was voor anticonceptie, maar omdat we samen besloten dat dit voor ons de beste oplossing was. Wat hem betreft was condoom in combinatie met de pil ook een goede optie, maar dat heb ik afgehouden.
Ik vind het best ernstig (understatement) om mijn partner weg te zetten als onverantwoordelijke hork die anticonceptie tot mijn probleem maakte.
Partner heeft nog geen standpunt ingenomen. In die zin is er bij hem nog niets veranderd ten opzichte van gisteren.
Als ik voor mezelf alles op een rijtje zet; huidige gezinssamenstelling, impact op de rest van de kinderen, impact op mezelf, mijn partner, toekomst, word me duidelijker en duidelijker dat afbreken gevoelsmatig de enige juiste keuze is. Het maakt me wel heel verdrietig, ik heb er vandaag al genoeg tranen over gelaten.
Ergens hoop ik heel erg (en ik besef dat dat heel ongevoelig klinkt) dat het een miskraam wordt, zodat ik de keuze niet zelf hoef te maken. Ik heb eerder een miskraam gehad en Ik kon dat vrij gemakkelijk een plekje geven en afsluiten.
Sterkte en succes met je keuze
-
donderdag 18 november 2021 om 16:56
Onzin. Erg aanmatigend en in mijn ogen zelfs denigrerend dat mensen altijd zo dolgraag voor iedereen willen bepalen dat ze droomden van een “intact gezin”.Winterland schreef: ↑17-11-2021 09:06En nu gaan er zeggen ‘mijn kind zegt dat het beter zo is gescheiden en dat hij gelukkig is’. En dan nog weet ik met zekerheid dat elk kind droomt van een ander soort intact gezin. Met twee ouders die gelukkig zijn samen.
Ik heb daar als kind geen seconde van gedroomd. Niemand vertelt mij waar ik wel en niet van droom. Dat weet ik zelf toch echt het aller beste.
Ik vind het eigenlijk heel erg om eigen ervaringen op de TO te projecteren. Zij hoort deze keuze samen met haar partner in overweging te nemen. Het is niet zo aardig om te impliceren dat ze de kinderen niet meeneemt in haar overwegingen als ze niet voor abortus gaat. Ik geloof niet dat een samengesteld gezin + nieuwe leg áltijd gedoemd zijn om te mislukken.
Sterkte TO. Ik vind persoonlijk niet dat er een goede of een foute keuze is in jouw situatie.
anoniem_653d64b2a443c wijzigde dit bericht op 19-11-2021 23:22
27.97% gewijzigd
vrijdag 19 november 2021 om 00:23
Mijn verdriet zit in het feit dat mijn hart als een dolle schreeuwt: ook deze is welkom.
Terwijl mijn verstand zegt: niet doen, je haalt te veel levens overhoop .
Mijn partner heeft zich vandaag uitgesproken voor afbreken, dus het lijkt erop dat we op één lijn zitten.
Mijn hart wil nog helemaal niet op één lijn gaan zitten met mijn verstand. Als ik alleen al denk aan de afspraak volgende week, dan krijg ik braakneigingen.
Mijn gevoel zegt vandaag overduidelijk, nog een is meer dan welkom. Mijn verstand zegt: het belang van 7 anderen gaat voor op dat van jou.
Ik denk dat ik in dit geval mijn verstand moet volgen, dat is beter voor iedereen.
En terwijl ik dit typ, springen de tranen in mijn ogen. Beter voor iedereen, maar ik ben degene die de last mag dragen.
vrijdag 19 november 2021 om 04:21
TO, ik heb eerder niet gereageerd in deze discussie en ik denk ook niet dat er nog wat gezegd kan worden dat je gaat helpen.Jeetje schreef: ↑19-11-2021 00:23Mijn verdriet zit in het feit dat mijn hart als een dolle schreeuwt: ook deze is welkom.
Terwijl mijn verstand zegt: niet doen, je haalt te veel levens overhoop .
Mijn partner heeft zich vandaag uitgesproken voor afbreken, dus het lijkt erop dat we op één lijn zitten.
Mijn hart wil nog helemaal niet op één lijn gaan zitten met mijn verstand. Als ik alleen al denk aan de afspraak volgende week, dan krijg ik braakneigingen.
Mijn gevoel zegt vandaag overduidelijk, nog een is meer dan welkom. Mijn verstand zegt: het belang van 7 anderen gaat voor op dat van jou.
Ik denk dat ik in dit geval mijn verstand moet volgen, dat is beter voor iedereen.
En terwijl ik dit typ, springen de tranen in mijn ogen. Beter voor iedereen, maar ik ben degene die de last mag dragen.
Ik wil je alleen enorm veel sterkte wensen en een digitale knuffel geven. Wat een helse situatie heb je voor je kiezen gekregen, terwijl je je best gedaan hebt om ‘m te voorkomen.
Ik vind het erg knap dat je, ondanks de heftige emoties, ook nog kan luisteren naar je verstand. Niet iedereen kan dat.
vrijdag 19 november 2021 om 05:29
@jeetje
Vergeet alsjeblieft niet jezelf. Hoezo gaat de mening van andere boven die van jou?
Als je partner er wel positief op had gereageerd zou jij er dus wel blij mee zijn.
Maar wat ik lees is dat het voor jou wel welkom is. Dat mag en jij bent daar in deze periode al aan het idee gewend.
De rest heeft daar nog maanden de tijd voor.
Je hoeft niet je eigen leven overhoop te gooien omdat je zegt daarmee haal ik andere levens overhoop. je weet niet wat andere levens overhoop gooien nu is, je zal zien dat er ook reacties kunnen komen die je nu nooit zou kunnen bedenken.
Maak een keuze uit liefde, niet uit angst
Sterkte met je beslissing, uiteindelijk is elke keuze goed, als jij hem maar echt zelf maakt!
Vergeet alsjeblieft niet jezelf. Hoezo gaat de mening van andere boven die van jou?
Als je partner er wel positief op had gereageerd zou jij er dus wel blij mee zijn.
Maar wat ik lees is dat het voor jou wel welkom is. Dat mag en jij bent daar in deze periode al aan het idee gewend.
De rest heeft daar nog maanden de tijd voor.
Je hoeft niet je eigen leven overhoop te gooien omdat je zegt daarmee haal ik andere levens overhoop. je weet niet wat andere levens overhoop gooien nu is, je zal zien dat er ook reacties kunnen komen die je nu nooit zou kunnen bedenken.
Maak een keuze uit liefde, niet uit angst
Sterkte met je beslissing, uiteindelijk is elke keuze goed, als jij hem maar echt zelf maakt!
vrijdag 19 november 2021 om 09:32
Dit. Zelf zou ik het nooit kunnen weghalen. Als je dan je andere kinderen ziet. " mis " je altijd 1 kindje dat er niet mocht zijn. Ook met die last zal je altijd moeten leven. Het leven gaat soms anders als je zelf voor ogen had. Er zijn ook stichtingen die je kunt benaderen om met deze gevoelens van ongewenst zwanger zijn om te gaan en je hulp kunnen bieden. Ook op praktisch gebied denken ze mee en kunnen ze je helpen. Neem met hen evt contact op als je daar behoefte aan hebt. Sterkte ermee.Jeetje schreef: ↑19-11-2021 00:23Mijn verdriet zit in het feit dat mijn hart als een dolle schreeuwt: ook deze is welkom.
Terwijl mijn verstand zegt: niet doen, je haalt te veel levens overhoop .
Mijn partner heeft zich vandaag uitgesproken voor afbreken, dus het lijkt erop dat we op één lijn zitten.
Mijn hart wil nog helemaal niet op één lijn gaan zitten met mijn verstand. Als ik alleen al denk aan de afspraak volgende week, dan krijg ik braakneigingen.
Mijn gevoel zegt vandaag overduidelijk, nog een is meer dan welkom. Mijn verstand zegt: het belang van 7 anderen gaat voor op dat van jou.
Ik denk dat ik in dit geval mijn verstand moet volgen, dat is beter voor iedereen.
En terwijl ik dit typ, springen de tranen in mijn ogen. Beter voor iedereen, maar ik ben degene die de last mag dragen.
vrijdag 19 november 2021 om 09:44
Probeer je TO nou een schuldgevoel aan te praten??. Wat een vreselijke post.Pippo4321 schreef: ↑19-11-2021 09:32Dit. Zelf zou ik het nooit kunnen weghalen. Als je dan je andere kinderen ziet. " mis " je altijd 1 kindje dat er niet mocht zijn. Ook met die last zal je altijd moeten leven. Het leven gaat soms anders als je zelf voor ogen had. Er zijn ook stichtingen die je kunt benaderen om met deze gevoelens van ongewenst zwanger zijn om te gaan en je hulp kunnen bieden. Ook op praktisch gebied denken ze mee en kunnen ze je helpen. Neem met hen evt contact op als je daar behoefte aan hebt. Sterkte ermee.
TO succes met je keuze, wat deze ook mag zijn.
vrijdag 19 november 2021 om 10:22
Nou dit! Denk je dat ook als je elke dag de pil slikt? Of een condoom gebruikt? Er zijn toch elke maand 'mogelijke kindjes die niet mogen komen?'
vrijdag 19 november 2021 om 10:43
Er worden elk jaar meer dan 30 duizend abortussen gedaan. Moeten we dan elke keer denken “kindje dat er niet mocht zijn”? Kom op zeg.Pippo4321 schreef: ↑19-11-2021 09:32Dit. Zelf zou ik het nooit kunnen weghalen. Als je dan je andere kinderen ziet. " mis " je altijd 1 kindje dat er niet mocht zijn. Ook met die last zal je altijd moeten leven. Het leven gaat soms anders als je zelf voor ogen had. Er zijn ook stichtingen die je kunt benaderen om met deze gevoelens van ongewenst zwanger zijn om te gaan en je hulp kunnen bieden. Ook op praktisch gebied denken ze mee en kunnen ze je helpen. Neem met hen evt contact op als je daar behoefte aan hebt. Sterkte ermee.
vrijdag 19 november 2021 om 10:56
Ik zie dit meer als de andere kant belichten en dat mag toch ook. Uit de laatste post van TO krijg ik het idee dat ze zelf eigenlijk geen abortus wil maar het als haar plicht ziet tegenover haar gezin. Dit wordt ook enorm ondersteund door de reacties waarbij velen het een doodsteek vinden voor een samengesteld gezin. Zo ontzettend zielig voor de kinderen die er al zijn. Allemaal projectie en niet per se van toepassing op het gezin van TO. Een schuldgevoel aanpraten over abortus is niet ok maar een schuldgevoel aanpraten over een kind (in wording) geboren laten worden is net zo goed fout.
TO, heel veel sterkte met je besluit. Geef je de worsteling die je hebt met gevoel/verstand ook aan bij je partner. Door er gesprekken over te hebben kun je dan hopelijk een keuze maken waar je zelf achter staat. Wat uiteindelijk is dat het enige wat telt, wat jijzelf wel of niet wil en niet het oordeel van anderen.
