Werk & Studie
alle pijlers
Agressie op het werk, hoe angst kwijtraken
maandag 7 december 2020 om 16:50
Ik werk in de psychiatrie en was gisteravond laat op een kamer van cliënt . Heel onverwachts kreeg hij een woede-uitbarsting en bedreigde me heel erg. Wilde me fysiek aanvallen zodat ik maar 1 ding kon doen en dat was wegrennen. Ik heb het besproken maar ben nu heel bang voor weer een slaapdienst . Ik ben alleen in t complex dus niemand die me te hulp kan schieten. Daarnaast moet je iedere avond laat zijn medicatie brengen en hem helpen om naar bed te gaan . Zijn deur doet hij altijd dicht dus ik voel me opgesloten. Hij is niet toerekeningsvatbaar op dat moment en je kunt het niet zien aankomen. Ik werk er nog niet zo lang maar begreep dat hij echt gevaarlijk kan zijn. Andere collega s doen er wat luchtig over, het gebeurt niet zo vaak en meestal geeft hij alleen een mep of stomp maar ik ben erg geschrokken van de blik in zijn ogen en nu dus bang om straks weer naar hem toe te moeten. Wat kan me over die angst heen helpen? Iets veranderen in zijn structuur gaat em niet worden want dan is hij vreselijk van slag. Het gaat al jaren zo
maandag 7 december 2020 om 16:54
Ik hoor te veel alarmbellen.
Hoezo ben je alleen op de afdeling tijdens een nachtdienst in de psychiatrie?
Ik dit altijd zo? Ik heb in een heel ver verleden ook nachtdiensten gedraaid, (niet hetzelfde veld) en dat was nooit alleen.
Ik zou met die man gaan praten en aangeven dat je het niet prettig hebt gevonden wat er gisteren is gebeurd, hoe hij er over denkt en wat jullie kunnen doen.
Dat dit gedrag geaccepteerd wordt klopt ook niet echt.
Ik krijg echt een beetje een raar gevoel van je verhaal.
Hoezo ben je alleen op de afdeling tijdens een nachtdienst in de psychiatrie?
Ik dit altijd zo? Ik heb in een heel ver verleden ook nachtdiensten gedraaid, (niet hetzelfde veld) en dat was nooit alleen.
Ik zou met die man gaan praten en aangeven dat je het niet prettig hebt gevonden wat er gisteren is gebeurd, hoe hij er over denkt en wat jullie kunnen doen.
Dat dit gedrag geaccepteerd wordt klopt ook niet echt.
Ik krijg echt een beetje een raar gevoel van je verhaal.
maandag 7 december 2020 om 16:56
maandag 7 december 2020 om 17:04
Hij is echt heel laag niveau, verstandelijk heel beperkt. Kan de situatie niet bespreken met hem. Hij praat nauwelijks. Hij krijgt waas voor zijn ogen en weet niet wat hij doet. Hij woont daar al lang en is eigenlijk de enige die zo n aanval kan krijgen onverwachts. Voor de rest zijn ze allemaal stabiel en rustig. Ik begreep wel nu pas dat het dus daardoor komt dat veel personeel geen slaapdiensten wil doen. Ik baal er erg van. Heb t mega naar mijn zin daar en gaat super maar door dit voorval ben ik ineens echt bang om weer naar zijn kamer te moeten en voel ik me heel alleen dan. Er is geen noodknop, wel een achterwacht maar voor dat die er is.....
maandag 7 december 2020 om 17:12
Bespreek het probleem met je leidinggevende.Sarah30 schreef: ↑07-12-2020 17:04Hij is echt heel laag niveau, verstandelijk heel beperkt. Kan de situatie niet bespreken met hem. Hij praat nauwelijks. Hij krijgt waas voor zijn ogen en weet niet wat hij doet. Hij woont daar al lang en is eigenlijk de enige die zo n aanval kan krijgen onverwachts. Voor de rest zijn ze allemaal stabiel en rustig. Ik begreep wel nu pas dat het dus daardoor komt dat veel personeel geen slaapdiensten wil doen. Ik baal er erg van. Heb t mega naar mijn zin daar en gaat super maar door dit voorval ben ik ineens echt bang om weer naar zijn kamer te moeten en voel ik me heel alleen dan. Er is geen noodknop, wel een achterwacht maar voor dat die er is.....
Zolang er geen noodknop is kun je met de achterwacht misschien afspreken dat je ze belt als je de kamer in gaat. Zij kunnen dan meeluisteren als je bezig bent en indien nodig bijspringen.
maandag 7 december 2020 om 17:12
Wat vervelend voor je dat er zo'n incident heeft plaatsgevonden en ik snap dat je nu angst hebt om weer alleen met client te zijn.
Heb je dit al met je teamleider/afdelingshoofd besproken?
Door de jaren heen zijn er binnen mijn werk ook incidenten geweest die heftig waren voor personeelsleden in kwestie.
Een keer is in de nachtdienst een collega klem gezet tegen een muur door een mannelijke client. Client was een grote sterke man en collega een kleine dame. Client stond achter deur van zijn kamer en greep collega bij de keel.
Was erg heftig en collega durfde daarna niet meer in de nacht te werken.
Dit is besproken met afdelingshoofd en team en we waren er eigenlijk zo uit dat collega geen nachten meer zou draaien voorlopig en de anderen namen de diensten over. Als het goed is komt er support vanuit de organisatie, anders zorgen dat er naar je geluisterd wordt, want je kan met dit gevoel niet die diensten draaien.
Is er niemand als achterwacht aanwezig tijdens die diensten, alarmknoppen die je kan indrukken?
Heb je dit al met je teamleider/afdelingshoofd besproken?
Door de jaren heen zijn er binnen mijn werk ook incidenten geweest die heftig waren voor personeelsleden in kwestie.
Een keer is in de nachtdienst een collega klem gezet tegen een muur door een mannelijke client. Client was een grote sterke man en collega een kleine dame. Client stond achter deur van zijn kamer en greep collega bij de keel.
Was erg heftig en collega durfde daarna niet meer in de nacht te werken.
Dit is besproken met afdelingshoofd en team en we waren er eigenlijk zo uit dat collega geen nachten meer zou draaien voorlopig en de anderen namen de diensten over. Als het goed is komt er support vanuit de organisatie, anders zorgen dat er naar je geluisterd wordt, want je kan met dit gevoel niet die diensten draaien.
Is er niemand als achterwacht aanwezig tijdens die diensten, alarmknoppen die je kan indrukken?
maandag 7 december 2020 om 17:14
Jeetje. Ik heb een 'simpele' kantoorbaan maar zelfs op kantoor mag nooit iemand alleen zijn (en ja, het is een 24/7 dienstverlening). Want als je daar in je eentje zit en er gebeurt wat met jou, dan is er geen hulp.
Ik vind dat niet iets om lacherig over te doen. Maar goed, als je er wilt blijven en eventuele slaapdiensten wel wilt doen, wat moet er dan gebeuren zodat jij je wel veilig(er) voelt?? Via je mobiel contact houden met iemand kan al veel uitmaken. Een paar judo lessen misschien. Deze persoon, hoe vervelend ook, eerder klaarmaken voor het naar bed gaan zodat het samen met een collega kan. Dan maar een tijdje van slag. Nu ben jij van slag.
En als dat allemaal zogenaamd niet mogelijk is, dan zou ik als de sodemieter weg daar. Het is één ding dat er nou eenmaal dingen kunnen gebeuren in zo'n instelling. Het is nog heel wat anders dat iedereen dat dan zomaar accepteert.
Ik vind dat niet iets om lacherig over te doen. Maar goed, als je er wilt blijven en eventuele slaapdiensten wel wilt doen, wat moet er dan gebeuren zodat jij je wel veilig(er) voelt?? Via je mobiel contact houden met iemand kan al veel uitmaken. Een paar judo lessen misschien. Deze persoon, hoe vervelend ook, eerder klaarmaken voor het naar bed gaan zodat het samen met een collega kan. Dan maar een tijdje van slag. Nu ben jij van slag.
En als dat allemaal zogenaamd niet mogelijk is, dan zou ik als de sodemieter weg daar. Het is één ding dat er nou eenmaal dingen kunnen gebeuren in zo'n instelling. Het is nog heel wat anders dat iedereen dat dan zomaar accepteert.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 7 december 2020 om 17:15
Wat een rot ervaring voor je to. Ooit heb ik ongeveer hetzelfde meegemaakt en heb bij mijn leidinggevende aan de bel getrokken.
Tijdens een teamoverleg hoorde ik ook van anderen dat zij zich bij die patient niet veilig voelden.
Er werd afgesproken dat de avonddienst samen met de nachtdienst patient medicatie gaf en naar bed hielpen. De medicatie werd dus vervroegd en de (door) slaapmedicatie werd verhoogd.
De eerste dagen was het voor patient wennen en wij voelden ons stukken veiliger.
Sterkte
Tijdens een teamoverleg hoorde ik ook van anderen dat zij zich bij die patient niet veilig voelden.
Er werd afgesproken dat de avonddienst samen met de nachtdienst patient medicatie gaf en naar bed hielpen. De medicatie werd dus vervroegd en de (door) slaapmedicatie werd verhoogd.
De eerste dagen was het voor patient wennen en wij voelden ons stukken veiliger.
Sterkte
maandag 7 december 2020 om 17:16
Een aantal jaren heb ik alle alarmbellen genegeerd die jij hierboven beschrijft.
Ik bleef er werken ondanks het feit dat het onveilig was op alle fronten.
Het ging mis, erg mis. Ik loop nu met levenslang lichamelijk letsel, elke dag pijn en mijn hele leven is veranderd nav dit incident.
Denk goed na of dit je waard is en negeer je onderbuik gevoel en angst niet..
Ik bleef er werken ondanks het feit dat het onveilig was op alle fronten.
Het ging mis, erg mis. Ik loop nu met levenslang lichamelijk letsel, elke dag pijn en mijn hele leven is veranderd nav dit incident.
Denk goed na of dit je waard is en negeer je onderbuik gevoel en angst niet..
maandag 7 december 2020 om 17:19
maandag 7 december 2020 om 17:21
Ja ik zou standaard met de achterwacht naar binnen gaan. Ik deed dat ooit ook bij een bewoner die onverwachts agressie liet zien.Valentijn101 schreef: ↑07-12-2020 17:12Bespreek het probleem met je leidinggevende.
Zolang er geen noodknop is kun je met de achterwacht misschien afspreken dat je ze belt als je de kamer in gaat. Zij kunnen dan meeluisteren als je bezig bent en indien nodig bijspringen.
maandag 7 december 2020 om 17:23
Wat naar om te horen.Robijntje8 schreef: ↑07-12-2020 17:16Een aantal jaren heb ik alle alarmbellen genegeerd die jij hierboven beschrijft.
Ik bleef er werken ondanks het feit dat het onveilig was op alle fronten.
Het ging mis, erg mis. Ik loop nu met levenslang lichamelijk letsel, elke dag pijn en mijn hele leven is veranderd nav dit incident.
Denk goed na of dit je waard is en negeer je onderbuik gevoel en angst niet..
TO , zorg goed voor jezelf en kom voor jezelf op als de organisatie dat niet doet.
Het is het het risico niet waard.
Als de organisatie niks doet, meld je dan ziek voor die specifieke diensten en ga z.s.m op zoek naar een andere baan.
Meestal ben ik niet zo rigoreus en adviseer ik ziekmelden niet, maar in dit geval denk ik dat het voor jou het beste advies is, mocht je dus geen ondersteuning krijgen vanuit je werkgever.
Maar bespreek het, wees duidelijk tegen je leidinggevende en hopelijk komt het allemaal niet zover.
maandag 7 december 2020 om 17:27
Heftig zeg !Maar die anderen namen die dan wel het risico omdat ze niet bang waren?DontYouHatePants schreef: ↑07-12-2020 17:12Wat vervelend voor je dat er zo'n incident heeft plaatsgevonden en ik snap dat je nu angst hebt om weer alleen met client te zijn.
Heb je dit al met je teamleider/afdelingshoofd besproken?
Door de jaren heen zijn er binnen mijn werk ook incidenten geweest die heftig waren voor personeelsleden in kwestie.
Een keer is in de nachtdienst een collega klem gezet tegen een muur door een mannelijke client. Client was een grote sterke man en collega een kleine dame. Client stond achter deur van zijn kamer en greep collega bij de keel.
Was erg heftig en collega durfde daarna niet meer in de nacht te werken.
Dit is besproken met afdelingshoofd en team en we waren er eigenlijk zo uit dat collega geen nachten meer zou draaien voorlopig en de anderen namen de diensten over. Als het goed is komt er support vanuit de organisatie, anders zorgen dat er naar je geluisterd wordt, want je kan met dit gevoel niet die diensten draaien.
Is er niemand als achterwacht aanwezig tijdens die diensten, alarmknoppen die je kan indrukken?
maandag 7 december 2020 om 17:31
Achterwacht vragen met je mee te gaan. Desnoods uit het zicht van client laten wachten. Niet alleen gaan als je je niet veilig voelt.
Eigen veiligheid gaat altijd voor. Ik werk zelf in de forensische psychiatrie, ook ervaring met nachtdiensten. Daar is het normaal een pieper te dragen en s nachts niet alleen naar cliënten met risico’s te gaan. Daar zou dit echt een no brainer zijn. Bizar dat dit in de “reguliere psychiatrie” zo normaal wordt gevonden. Alsof overschrijdend gedrag daar minder impact heeft.
Eigen veiligheid gaat altijd voor. Ik werk zelf in de forensische psychiatrie, ook ervaring met nachtdiensten. Daar is het normaal een pieper te dragen en s nachts niet alleen naar cliënten met risico’s te gaan. Daar zou dit echt een no brainer zijn. Bizar dat dit in de “reguliere psychiatrie” zo normaal wordt gevonden. Alsof overschrijdend gedrag daar minder impact heeft.
maandag 7 december 2020 om 17:34
Ik neem het mezelf ook kwalijk dat ik bang ben. Er werken een paar fragiele 60 plus vrouwtjes die er geen probleem mee lijken te hebben. Het kan natuurlijk ook dat hij het bij vertrouwde mensen minder snel heeft ( ik werk er nog niet lang )
Ik heb n hoge opleiding en veel ervaring maar vooral met stuk hoger niveau. Die konden ook agressief zijn maar daar kon ik op inpraten. Dat was juist een uitdaging. Voel me soort lullig dat ik nu bang ben. Het was gewoon te onverwachts, ik was te alleen en te opgesloten in zijn kamer. De achterwacht is voor de hele instelling waar veel complexen van zijn dus die komt echt niet met mij mee naar binnen. Achterwacht is zelfs niet op hetzelfde dorp
Ik heb n hoge opleiding en veel ervaring maar vooral met stuk hoger niveau. Die konden ook agressief zijn maar daar kon ik op inpraten. Dat was juist een uitdaging. Voel me soort lullig dat ik nu bang ben. Het was gewoon te onverwachts, ik was te alleen en te opgesloten in zijn kamer. De achterwacht is voor de hele instelling waar veel complexen van zijn dus die komt echt niet met mij mee naar binnen. Achterwacht is zelfs niet op hetzelfde dorp
maandag 7 december 2020 om 17:39
Bizar dat je alleen naar binnen moet bij iemand waarbij agressie voorkomt.
Kijk een incident kan je niet altijd aan zien komen, maar in dit geval wel toch?
Je weet gewoon dat het een keer misgaat bij een dergelijke cliënt en ik ben echt verbaasd dat dit oké gevonden wordt. Ik zou ook angstig zijn en ik zou het risico niet nemen. Samen erheen of helemaal niet, meer smaken zijn er niet. Je eigen veiligheid staat voorop, en ik wil je niet bang maken maar stel er gebeurd wat: wie schakelt dan hulp in? Want als je zelf niet zou kunnen bellen komt dan pas bij de ochtenddienst iemand erachter dat het mis is? Lijkt me met een dergelijke doelgroep toch geen optie..
Zelf altijd in de wijk gewerkt dus niet vergelijkbaar qua gevaar, maar dit had ons reguliere wijkteam nooit aangedurfd.
Kijk een incident kan je niet altijd aan zien komen, maar in dit geval wel toch?
Je weet gewoon dat het een keer misgaat bij een dergelijke cliënt en ik ben echt verbaasd dat dit oké gevonden wordt. Ik zou ook angstig zijn en ik zou het risico niet nemen. Samen erheen of helemaal niet, meer smaken zijn er niet. Je eigen veiligheid staat voorop, en ik wil je niet bang maken maar stel er gebeurd wat: wie schakelt dan hulp in? Want als je zelf niet zou kunnen bellen komt dan pas bij de ochtenddienst iemand erachter dat het mis is? Lijkt me met een dergelijke doelgroep toch geen optie..
Zelf altijd in de wijk gewerkt dus niet vergelijkbaar qua gevaar, maar dit had ons reguliere wijkteam nooit aangedurfd.
