Werk & Studie
alle pijlers
Dilemma: mogelijke studie of niet?
woensdag 11 maart 2009 om 13:51
Hai allemaal.
Ik zit al een tijdje met een dilemma. Ik denk dat ik zelf weet wat het beste is maar ik wil toch nog wat meningen horen van mensen die er verder vanaf staan:
ik ben 20 jaar, zit in het 3e jaar van mijn studie (duurt 5 jaar) en ben 3 keer uitgeloot voor tandheelkunde. Na 3 keer is het over en uit, en daar heb ik me min of meer bij neergelegd. Totdat ik hoorde dat er ook een mogelijkheid was om toch nog via een motivatiebrief ingeloot te worden, dit is speciaal voor gevallen als ik ingevoerd. Een vriendin van mij gaat dit proberen bij geneeskunde en nu zit ik te denken 'oooooooh het zou toch niet dat ik met een brief tandheelkunde kan gaan studeren!!!'
Maaaarrr... die studie duurt 6 jaar. Ik wil dan ook de bachelor van mijn huidige studie afmaken, wat nog een half a een jaar gaat duren. Dat is dan bij elkaar 7 jaar. Dan ben ik 27. Op zich niks mis mee, maar:
1. mijn vriend is een stuk ouder dan ik en ik wil ook wel een keer lekker samen wonen (zit nu op kamers) en lekker geld verdienen, huisje kopen etc etc. Als ik nog tandheelkunde zou gaan doen is hij rond de 34 als ik klaar ben, en om dan nog met het hele huisjeboompjebeestje te beginnen.... daar hebben we beide een beetje onze vraagtekens bij.
2. ik heb geen recht meer op studiefinanciering over 2 jaar. Dat betekent 5 jaar studieschuld, nóg 5 jaar met het minimale doen, geen extreme uitgaven, geen baan, vriend betaalt dure dingen waar ik dan ook aan mee doe, etc.
Aargh aan de ene kant denk ik 'pak die kans, nu kan het misschien', aan de andere kant denk ik 'over 2 a 3 jaar ben ik afgestudeerd voor mijn huidige studie, kan ik waarschijnlijk een goede baan krijgen en lekker student-af zijn, samenwonen met mijn vriend, dan kan het samenleven beginnen'...
Ik neig nu naar de laatste optie: lekker doorstuderen, geen studieschuld, niet nog 7 jaar studeren (pfff dat is láng), over een jaar of 3 van mijn studie af zijn en terug naar het oosten des lands (de stad trekt mij bepaald niet...)
Zo, een heel verhaal, wie heeft er tips/vernieuwende inzichten die ik nog niet heb gezien? Ik ben wel benieuwd hoe een buitenstaander hier tegenaan kijkt
Ik zit al een tijdje met een dilemma. Ik denk dat ik zelf weet wat het beste is maar ik wil toch nog wat meningen horen van mensen die er verder vanaf staan:
ik ben 20 jaar, zit in het 3e jaar van mijn studie (duurt 5 jaar) en ben 3 keer uitgeloot voor tandheelkunde. Na 3 keer is het over en uit, en daar heb ik me min of meer bij neergelegd. Totdat ik hoorde dat er ook een mogelijkheid was om toch nog via een motivatiebrief ingeloot te worden, dit is speciaal voor gevallen als ik ingevoerd. Een vriendin van mij gaat dit proberen bij geneeskunde en nu zit ik te denken 'oooooooh het zou toch niet dat ik met een brief tandheelkunde kan gaan studeren!!!'
Maaaarrr... die studie duurt 6 jaar. Ik wil dan ook de bachelor van mijn huidige studie afmaken, wat nog een half a een jaar gaat duren. Dat is dan bij elkaar 7 jaar. Dan ben ik 27. Op zich niks mis mee, maar:
1. mijn vriend is een stuk ouder dan ik en ik wil ook wel een keer lekker samen wonen (zit nu op kamers) en lekker geld verdienen, huisje kopen etc etc. Als ik nog tandheelkunde zou gaan doen is hij rond de 34 als ik klaar ben, en om dan nog met het hele huisjeboompjebeestje te beginnen.... daar hebben we beide een beetje onze vraagtekens bij.
2. ik heb geen recht meer op studiefinanciering over 2 jaar. Dat betekent 5 jaar studieschuld, nóg 5 jaar met het minimale doen, geen extreme uitgaven, geen baan, vriend betaalt dure dingen waar ik dan ook aan mee doe, etc.
Aargh aan de ene kant denk ik 'pak die kans, nu kan het misschien', aan de andere kant denk ik 'over 2 a 3 jaar ben ik afgestudeerd voor mijn huidige studie, kan ik waarschijnlijk een goede baan krijgen en lekker student-af zijn, samenwonen met mijn vriend, dan kan het samenleven beginnen'...
Ik neig nu naar de laatste optie: lekker doorstuderen, geen studieschuld, niet nog 7 jaar studeren (pfff dat is láng), over een jaar of 3 van mijn studie af zijn en terug naar het oosten des lands (de stad trekt mij bepaald niet...)
Zo, een heel verhaal, wie heeft er tips/vernieuwende inzichten die ik nog niet heb gezien? Ik ben wel benieuwd hoe een buitenstaander hier tegenaan kijkt
woensdag 11 maart 2009 om 18:50
Ik zou sowieso die brief schrijven. Misschien werkt die brief wel helemaal niet en wordt de keus (afwijzing) voor jou gemaakt. Misschien willen ze wel met je praten, dan ga je lekker open het gesprek in. Ik denk dat je daarna wel weet/ voelt of dit echt je droom is (en dan moet je ervoor gaan) of niet (en dan doe je het niet).
woensdag 11 maart 2009 om 19:11
Ik heb het idee dat je zelf excuses aan het maken ben waarom je allemaal niet zo willen gaan. Dan doe je het toch niet? Je kan ook op je dertigste alsnog tandheelkunde gaan studeren.
En daarnaast, tandheelkunde is een erg goede tijds- en geldinvestering: ik geloof dat 99,9% van de afgestudeerden binnen een maand een baan heeft en een startsalaris van 3000¤ netto. Beetje overdreven, maar in Elsevier staat die studie altijd bovenaan qua baangarantie en hoogte salaris. (maar dat wist je vast al)
En daarnaast, tandheelkunde is een erg goede tijds- en geldinvestering: ik geloof dat 99,9% van de afgestudeerden binnen een maand een baan heeft en een startsalaris van 3000¤ netto. Beetje overdreven, maar in Elsevier staat die studie altijd bovenaan qua baangarantie en hoogte salaris. (maar dat wist je vast al)
woensdag 11 maart 2009 om 19:23
Princesita, dat klopt. Maar voor het geld doe ik het niet, ik kan met mijn huidige studie ook een goede baan vinden. Ik ben inderdaad mezelf aan het overtuigen dat ik me er bij neer moet leggen.
Het is ook wel vermoeiend: ik had eindelijk duidelijkheid na 3 keer uitgeloot te zijn, zo van: dat kan ik afsluiten, ik ga nooit tandheelkunde studeren. Dat had ik ook geaccepteerd, maar nu opeens kwam een vriendin met dit verhaal! En nu zit ik dus een beetje te dubben. Mijn toekomstbeeld was: op mijn 23e afstuderen, een leuke baan zoeken, en dan eindelijk rust... En toen kwam dit
Het is ook wel vermoeiend: ik had eindelijk duidelijkheid na 3 keer uitgeloot te zijn, zo van: dat kan ik afsluiten, ik ga nooit tandheelkunde studeren. Dat had ik ook geaccepteerd, maar nu opeens kwam een vriendin met dit verhaal! En nu zit ik dus een beetje te dubben. Mijn toekomstbeeld was: op mijn 23e afstuderen, een leuke baan zoeken, en dan eindelijk rust... En toen kwam dit
woensdag 11 maart 2009 om 20:01
Nou, zie het ook als een uitdaging. Het is JOUW leven en jouw droom... Je kunt heel je leven nog samenwonen, bij wijze van spreken. Je moet toch iets opbouwen voor jezelf, dat is iets anders dan een huis of tuin bijhouden wat geweldig is, omdat het van jezelf is. En samenwonen tijdens een studie kan toch ook? Ik weet dat je vriend ver weg woont, maar wat is dan vijf dagen op kamers terwijl je lekker officieel hokt met zijn twee. Zo hou je het spannend, je bent superjong meid, echt waar.
Bij mij bijvoorbeeld, ik ben vijfdejaars in een studie van vier jaar, op dit moment. Waarom? Ik ging samenwonen in het derde jaar van de studie en heb lekker veel gewerkt om ons huis zo leuk mogelijk te maken en heb echt genoten van deze spannende tijd. Intussen werk ik wel parttime en rond dit jaar mijn studie op mijn eigen tempo af. Omdat ik dat zo prima vindt. Ben bijna dertig maar heb nu een beetje van jouw wensen allebei. Het kan op jullie eigen manier, als je maar flexibel bent. En het leven biedt sowieso geen garanties, met een open mind kom je alle volgende dilemma's, kansen te boven en herken je ze.
Ga voor je droom, doe je best op de brief en kijk jezelf goed in de ziel. En dan de rest.
Bij mij bijvoorbeeld, ik ben vijfdejaars in een studie van vier jaar, op dit moment. Waarom? Ik ging samenwonen in het derde jaar van de studie en heb lekker veel gewerkt om ons huis zo leuk mogelijk te maken en heb echt genoten van deze spannende tijd. Intussen werk ik wel parttime en rond dit jaar mijn studie op mijn eigen tempo af. Omdat ik dat zo prima vindt. Ben bijna dertig maar heb nu een beetje van jouw wensen allebei. Het kan op jullie eigen manier, als je maar flexibel bent. En het leven biedt sowieso geen garanties, met een open mind kom je alle volgende dilemma's, kansen te boven en herken je ze.
Ga voor je droom, doe je best op de brief en kijk jezelf goed in de ziel. En dan de rest.
woensdag 11 maart 2009 om 23:02
Doen, doen, doen....die studie. Meis, je bent PAS 27 als je klaar bent. Ik denk dat je later spijt krijgt als je het niet doet. Makkelijker dan nu krijg je het nooit meer (om te studeren bedoel ik). Geen kinderen, weinig verplichtingen.
Ik heb het niet gedaan, terwijl ik wel de capaciteiten had. Nu volg ik een HBO-opleiding in deeltijd en hoewel ik blij ben dat ik de stap gezet heb en het erg leuk is, is het echt enorm zwaar naast een baan.
Ik heb het niet gedaan, terwijl ik wel de capaciteiten had. Nu volg ik een HBO-opleiding in deeltijd en hoewel ik blij ben dat ik de stap gezet heb en het erg leuk is, is het echt enorm zwaar naast een baan.
donderdag 12 maart 2009 om 09:37
Typisch, dat jij wel je ultieme toekomstdroom (dat is het, als je drie keer mee doet met de loting) laat schieten voor samenwonen met je vriend, terwijl hij niet eens probeert om een baan in de buurt van jouw studiestad te vinden.
Is wel een lekker begin van je nieuwe leven als 'had-ik-maar-vrouw-van'.
Bovendien, als jij later in een dorp wil wonen dat 1 á 2 uur van de bewoonde wereld afligt, wat voor topwerk ga jij dan vinden als bioloog? Biologieleraar? Terwijl je tandarts wilde worden? Met alle medeleven, om op je 20e al zó'n consessie te doen vind ik niet alleen dom maar ook zielig.
Je zegt dat het niet alleen je vriend is, maar ik heb het idee van wel. Vorig jaar was je 26 geweest en heb je ook meegedaan aan de loting. 26 of 27, what's the difference?
Ik krijg het gevoel dat je excuses zoekt waarom je vriend niet een consessie zou kunnen doen. Want dát kan ook. Jij tandheelkunde studeren en jullie samen vast aan samenwonen beginnen bij jouw studentenstad, met de gedeelde toekomstdroom om daarna lekker terug te gaan naar 't durp.
Is wel een lekker begin van je nieuwe leven als 'had-ik-maar-vrouw-van'.
Bovendien, als jij later in een dorp wil wonen dat 1 á 2 uur van de bewoonde wereld afligt, wat voor topwerk ga jij dan vinden als bioloog? Biologieleraar? Terwijl je tandarts wilde worden? Met alle medeleven, om op je 20e al zó'n consessie te doen vind ik niet alleen dom maar ook zielig.
Je zegt dat het niet alleen je vriend is, maar ik heb het idee van wel. Vorig jaar was je 26 geweest en heb je ook meegedaan aan de loting. 26 of 27, what's the difference?
Ik krijg het gevoel dat je excuses zoekt waarom je vriend niet een consessie zou kunnen doen. Want dát kan ook. Jij tandheelkunde studeren en jullie samen vast aan samenwonen beginnen bij jouw studentenstad, met de gedeelde toekomstdroom om daarna lekker terug te gaan naar 't durp.
donderdag 12 maart 2009 om 09:41
Ik zou voor de studie gaan. Je weet niet wat voor toekomst je relatie heeft en met die studie kun je alle kanten op. Als tandarts heb je meer mogelijkheden om je in 'n dorp te kunnen vestigen dan met 'n andere carrière.
Hangt ook wel van je verdere instelling af. Als je denkt na je studie te settelen en niet veel meer met je studie te doen als je 'n kind krijgt, dan is het weggegooid geld/tijd.
Hangt ook wel van je verdere instelling af. Als je denkt na je studie te settelen en niet veel meer met je studie te doen als je 'n kind krijgt, dan is het weggegooid geld/tijd.
donderdag 12 maart 2009 om 11:54
quote:-xxx- schreef op 11 maart 2009 @ 14:49:
Haha, alle grote studentensteden vanaf dat dorp zijn rond de 1 uur en 3 kwartier en de 2 uur reizen, dus naar een andere stad studeren is op zich ook geen oplossing.
Ik ben er voor mezelf al een beetje uit, wat blogbabe ook al zegt: wat is mijn droom? Kostte wat het kost tandarts worden of een leuke baan vinden (wat heus wel gaat lukken hoor) en mijn studie relaxed afronden?
Bedankt alvast voor al jullie meningen!
Is het geen optie om tussen dat dorp en die studiestad te gaan wonen? Elk 1 uur reistijd, hij naar zijn werk en jij naar je studie, dat lijkt me iig in logistiek opzicht wel te doen.
Het lijkt me toch zonde om je droombaan op te geven voor de relatie die je nu hebt, terwijl je nog zo jong bent en er dus nog zoveel op dat vlak kan veranderen.
Maar goed, als je eierstokken bv nu al heel hard aan het rammelen zijn en/of je onderhand echt volkomen somber wordt van het idee alleen al van die 7 jaren studie, wordt het vast ook lastig om voor die studie genoeg motivatie op te brengen. Oftewel: is het nog steeds wel je droomstudie?
Haha, alle grote studentensteden vanaf dat dorp zijn rond de 1 uur en 3 kwartier en de 2 uur reizen, dus naar een andere stad studeren is op zich ook geen oplossing.
Ik ben er voor mezelf al een beetje uit, wat blogbabe ook al zegt: wat is mijn droom? Kostte wat het kost tandarts worden of een leuke baan vinden (wat heus wel gaat lukken hoor) en mijn studie relaxed afronden?
Bedankt alvast voor al jullie meningen!
Is het geen optie om tussen dat dorp en die studiestad te gaan wonen? Elk 1 uur reistijd, hij naar zijn werk en jij naar je studie, dat lijkt me iig in logistiek opzicht wel te doen.
Het lijkt me toch zonde om je droombaan op te geven voor de relatie die je nu hebt, terwijl je nog zo jong bent en er dus nog zoveel op dat vlak kan veranderen.
Maar goed, als je eierstokken bv nu al heel hard aan het rammelen zijn en/of je onderhand echt volkomen somber wordt van het idee alleen al van die 7 jaren studie, wordt het vast ook lastig om voor die studie genoeg motivatie op te brengen. Oftewel: is het nog steeds wel je droomstudie?
donderdag 12 maart 2009 om 15:41
Bovendien, als jij later in een dorp wil wonen dat 1 á 2 uur van de bewoonde wereld afligt, wat voor topwerk ga jij dan vinden als bioloog? Biologieleraar? Terwijl je tandarts wilde worden? Met alle medeleven, om op je 20e al zó'n consessie te doen vind ik niet alleen dom maar ook zielig.
Ten eerste: met biologie kun je zo ontzettend veel meer dan biologieleraar worden en in het oosten zitten ook bedrijven hoor. Helaas geen universiteiten, maar wel mogelijkheden genoeg voor mij.
Het is meer het idee van nóg 7 jaar ploeteren, want biologie is een zware studie maar tandheelkunde ook. En ik weet niet of ik dat volhou, of ik me daar voor kan motiveren. En daar komen dan inderdaad dingen bij als mijn vriend enzo wat het allemaal nog een tikje ingewikkelder maakt...
Ten eerste: met biologie kun je zo ontzettend veel meer dan biologieleraar worden en in het oosten zitten ook bedrijven hoor. Helaas geen universiteiten, maar wel mogelijkheden genoeg voor mij.
Het is meer het idee van nóg 7 jaar ploeteren, want biologie is een zware studie maar tandheelkunde ook. En ik weet niet of ik dat volhou, of ik me daar voor kan motiveren. En daar komen dan inderdaad dingen bij als mijn vriend enzo wat het allemaal nog een tikje ingewikkelder maakt...
vrijdag 13 maart 2009 om 12:06
@TO
Ik heb al 5 jaar een vriend en we wonen nog niet samen. Dit gaat gebeuren als ik klaar ben met studeren en dat duurt nog 2,5 jaar.
Dan hoop ik WEL mijn droomstudie te hebben afgerond. We zien elkaar alleen in het weekend en ja dat is zeker niet altijd even leuk, maar ik heb het er wel voor over.
Ik heb al 5 jaar een vriend en we wonen nog niet samen. Dit gaat gebeuren als ik klaar ben met studeren en dat duurt nog 2,5 jaar.
Dan hoop ik WEL mijn droomstudie te hebben afgerond. We zien elkaar alleen in het weekend en ja dat is zeker niet altijd even leuk, maar ik heb het er wel voor over.
zondag 15 maart 2009 om 07:54
Misschien moet je je eerst nog afvragen of tandheelkunde nog wel echt je droomstudie en straks ook droombaan is?
Ik hoor allerlei praktische uitvluchten, maar verzin je die niet gewoon als excuus omdat je er niet aan wilt beginnen omdat het eigenlijk niet meer je droomstudie is.
Als ik het goed begrijp was dit je droomstudie toen je 18 was. Inmiddels ben je een paar jaar verder en iets volwassener geworden en je beeld op het leven zal lichtelijk aangepast. Het kan zijn dat je droom daarbij ook is aangepast. Maar het hoeft uiteraard niet.
Misschien is dat stap 1.... even losstaand van alle praktische bezwaren: is het op dit moment nog altijd je droomstudie en straks je droombaan?
Indien ja, zou ik toch gewoon die brief schrijven zoals ik in een eerdere posting zei. Sowieso is het nog maar de vraag of je dan alsnog tot je studie toegelaten kunt worden, dus misschien wordt er wel voor je beslist, en ook als je wel toegelaten wordt kun je je altijd nog bedenken. Maar als het echt je droombaan/studie is, dan zul je je misschien altijd blijven afvragen "wat als ik die brief nou wèl geschreven had?".
Ik hoor allerlei praktische uitvluchten, maar verzin je die niet gewoon als excuus omdat je er niet aan wilt beginnen omdat het eigenlijk niet meer je droomstudie is.
Als ik het goed begrijp was dit je droomstudie toen je 18 was. Inmiddels ben je een paar jaar verder en iets volwassener geworden en je beeld op het leven zal lichtelijk aangepast. Het kan zijn dat je droom daarbij ook is aangepast. Maar het hoeft uiteraard niet.
Misschien is dat stap 1.... even losstaand van alle praktische bezwaren: is het op dit moment nog altijd je droomstudie en straks je droombaan?
Indien ja, zou ik toch gewoon die brief schrijven zoals ik in een eerdere posting zei. Sowieso is het nog maar de vraag of je dan alsnog tot je studie toegelaten kunt worden, dus misschien wordt er wel voor je beslist, en ook als je wel toegelaten wordt kun je je altijd nog bedenken. Maar als het echt je droombaan/studie is, dan zul je je misschien altijd blijven afvragen "wat als ik die brief nou wèl geschreven had?".
zondag 15 maart 2009 om 12:43
Niet dralen, schrijf gewoon die brief!
Mocht je wonder bij wonder worden aangenomen (ik begrijp dat die kans niet groot is), dan kun je altijd nog beslissen of je het wel of niet doet. Maar niet meteen alle deuren dichtgooien, zeker niet als dit zoals je zelf aangeeft je droomstudie en -baan is. Soms moet je niet zoveel nadenken, maar gewoon doen.
Mocht je wonder bij wonder worden aangenomen (ik begrijp dat die kans niet groot is), dan kun je altijd nog beslissen of je het wel of niet doet. Maar niet meteen alle deuren dichtgooien, zeker niet als dit zoals je zelf aangeeft je droomstudie en -baan is. Soms moet je niet zoveel nadenken, maar gewoon doen.
dinsdag 17 maart 2009 om 23:45
quote:-xxx- schreef op 11 maart 2009 @ 19:23:
Mijn toekomstbeeld was: op mijn 23e afstuderen, een leuke baan zoeken, en dan eindelijk rust...
1)Het werkende leven kan knap tegenvallen hoor ... Je zult nog heel wat jaartjes moeten werken en daar valt nog een aantal jaar studie echt bij in het niet, geloof mij maar...
2) Je zult misschien moeten lenen voor tandheelkunde, maar dat heb je straks als tandarts terugverdiend. Een vriend van mij is ook afgestudeerd tandarts en die verdient veel meer dan ik met mijn twee masters .
3) Als je vriend een goede vent is, zal hij ook willen wat jij wil. En bovendien ben ik het eens met wat eerder gezegd is: het kan altijd nog uitgaan...
Mijn toekomstbeeld was: op mijn 23e afstuderen, een leuke baan zoeken, en dan eindelijk rust...
1)Het werkende leven kan knap tegenvallen hoor ... Je zult nog heel wat jaartjes moeten werken en daar valt nog een aantal jaar studie echt bij in het niet, geloof mij maar...
2) Je zult misschien moeten lenen voor tandheelkunde, maar dat heb je straks als tandarts terugverdiend. Een vriend van mij is ook afgestudeerd tandarts en die verdient veel meer dan ik met mijn twee masters .
3) Als je vriend een goede vent is, zal hij ook willen wat jij wil. En bovendien ben ik het eens met wat eerder gezegd is: het kan altijd nog uitgaan...
dinsdag 17 maart 2009 om 23:47
quote:-xxx- schreef op 12 maart 2009 @ 15:41:
Ten eerste: met biologie kun je zo ontzettend veel meer dan biologieleraar worden en in het oosten zitten ook bedrijven hoor. Helaas geen universiteiten, maar wel mogelijkheden genoeg voor mij...Dat zeiden ze ook bij mijn studie lieverd, maar ik ben toch docent geworden uiteindelijk. Geloof me, de universiteiten spiegelen je van alles voor, maar in de praktijk blijkt het vaak tegen te vallen.
Ten eerste: met biologie kun je zo ontzettend veel meer dan biologieleraar worden en in het oosten zitten ook bedrijven hoor. Helaas geen universiteiten, maar wel mogelijkheden genoeg voor mij...Dat zeiden ze ook bij mijn studie lieverd, maar ik ben toch docent geworden uiteindelijk. Geloof me, de universiteiten spiegelen je van alles voor, maar in de praktijk blijkt het vaak tegen te vallen.
