En dan ga je werken (deel 2)

Zo'n 2,5 jaar geleden plaatste ik mijn eerste topic hier. Ik was anderhalf jaar aan het werk en het ging echt niet meer. Ik had heimwee naar mijn vrienden en moest veel te veel uren doen voor een baan die totaal niet was wat in de omschrijving stond. Kort daarna heb ik een nieuwe baan gezocht. En toen ging het een hele tijd beter.

Ik weet dat ik blij moet zijn dat ik een baan heb, zeker in deze tijd, maar toch mist er wat. Het gaat niet goed meer. Ik heb ondertussen wel meer weerstand gekweekt en meestal sleur ik me er wel doorheen, maar soms lukt het echt niet.

Ik heb voor mezelf een beetje een lijstje proberen maken waar ik het moeilijk mee heb, en wilde jullie, vooral de mensen met meer ervaring, eigenlijk vragen hoe jullie hier mee om gaan:

1: Geen rust. Vroeger op de universiteit was het altijd druk naar het einde van de semester, en daarna kwam een rustigere periode waarin je nog eens je bureau kon leegmaken, om dan weer de drukte in te gaan. Op het werk heb ik het gevoel dat ik moet blijven slikken zonder naar adem te kunnen happen. Ik moet nog steeds administratie afwerken van zaken van een jaar geleden maar ik kom er niet aan toe, want in de Gantt chart van de baas is dat project afgewerkt en is er plaats voor wat nieuws. Hij zou het liefst zien dat ik die administratie thuis inhaal maar ik probeer mijn werk niet mee naar huis te nemen. Dat gevoel te verzuipen put me soms echt uit.

2: Gerelateerd aan 1: onrealistische deadlines. De managers worden ineens wakker dat een bepaalde klus nog moet gebeuren, vragen hoeveel tijd je nodig hebt, waarop je zegt: een week. Je krijgt dan drie dagen en na twee dagen vragen ze waarom het nog niet af is. Waarom doen mensen dit? Zien ze dan echt niet dat een bepaalde routineklus die altijd een week duurt gewoon een week duurt?

3: De macht die je baas over je heeft. De baas heeft altijd gelijk, zelfs al vertelt hij een verdraaide waarheid of staat ie gewoon te liegen. Als je er te veel tegenin gaat dan kan je die verlofdag ook wel vergeten, krijg je een kloteopdracht, pakt ie mensen af of keurt ie je volgende bestelling niet goed. Er is altijd wel een manier waarop hij je in zijn greep heeft. Dus ja knikken en niet nadenken is de boodschap. Ik ben te rechtuit om hier altijd in mee te gaan wat heel vaak voor conflicten zorgt.

4: Gerelateerd aan 1 en 3: Overijverige collega's die niet per se hun werk goed willen doen, maar vooral hogerop willen komen. Die dus braaf ja knikken met alles wat de baas zegt, het desgewenst nog eens herhalen, die wel thuis hun dossiers afwerken of met plezier wat langer werken zonder overuren in te vullen, die je fouten gaan doorvertellen om jou nog extra in diskrediet te brengen. De lievelingetjes van de juf van vroeger die nu groot zijn geworden zegmaar.

5: Alles draait om geld. Ik ben het beu te moeten aanhoren dat ik €200 per uur kost. Ik krijg maar iets meer dan een tientje, de rest daar kan ik niks aan doen. Het wordt steeds als "dreigement" gebruikt om me onder druk te zetten te presteren, maar het demotiveert me alleen maar. Aansluitend wil ik vaak het beste voor de klant, maar een bedrijf wil uiteraard winst maken. Dit betekent vaak aanzienlijk kwaliteitsverlies voor een paar euro extra winst, en ondanks dat ik dit wel begrijp blijf ik het moeilijk vinden dit te accepteren. Dit demotiveert me vaak extra.

6: Ik mis een doel. Alles wat ik doe draait om het welzijn van het bedrijf en het imago van mijn baas. Op de universiteit had ik mijn diploma om naar uit te kijken. Elke semester was een stapje dichter. Nu zijn er geen stapjes meer, er is gewoon werken, en als ik harder werk komt er gewoon meer werk. Ik denk dat dit misschien nog wel de grootste oorzaak is van mijn ongelukkig gevoel. De grote schoonmaak vind ik ook niet leuk, maar als mijn huis dan weer glimt dan was dit het waard. Ik weet niet hoe ik weer iets in mijn leven kan brengen om naartoe te leven en al het werk dat ik verzet betekenis te geven.

Nu ik alles van me afgeschreven heb lijkt het alsof het allemaal weer wel meevalt, maar regelmatig heb ik het echt zwaar en zie ik het helemaal niet meer zitten, ben ik super geprikkeld of super chagrijnig, ook buiten het werk, en eigenlijk kan het zo niet verder...

Bedankt voor jullie inzichten.

S-Groot schreef: ↑

11-03-2021 22:35

In ieder geval een andere werkgever. Dit klinkt als totaal niet de juiste plek voor jou.

Ik had dezelfde gevoelens bij mijn vorige werkgever ook. Ik ben bang dat de volgende werkgever niet anders zal zijn.

Ik heb het wel in mijn achterhoofd voor als het echt niet meer anders kan...

raketje schreef: ↑

11-03-2021 22:39

Ik begrijp het stukje over dat je 200 euro per uur kost niet zo goed. Je zegt ik verdien iets meer dan een 10tje .
Dan kost je toch een 10tje plus een paar sociale premies en eventueel pensioen.

Ik zou hier in ieder geval niet willen werken, je hebt naar eigen zeggen een universitaire opleiding genoten en dan nog maar even iets meer dan een 10tje
Verdienen.

Ik zou zeggen zoek iets leuks om te doen.

Ik heb iets minder dan €15 netto (€2200 netto/maand). Een vrij normaal loon voor een full time ingenieur.

Ik kost €200 "bruto" met alle persoonlijke licenties, gereedschap, laptops enz. meegerekend.

LīlyRose schreef: ↑

11-03-2021 22:43

Eigenlijk vind ik het vooral wat gemekker

Begrijp ik best. Soms heb ik ook zoiets van: stop met mekkeren en werk verder. Soms lukt het gewoon niet.

MrsNiceGuy schreef: ↑

11-03-2021 22:46

Ik werk al 27 jaar voor een baas (mijn 5de ondertussen) en dit heb ik nooit ergens ervaren. Hoog tijd voor ander werk in wellicht een andere sector dus.

Je kan toch niet nu al gaan rentenieren...

Ik merk het bij collega's ook, dat ze er blijkbaar geen ene moeite mee hebben om een baan te zoeken en met plezier te gaan werken.

Bij mij wil het gewoon niet lukken, en ik heb geen idee hoe een "leuke baan" er uit moet zien. Maakt het moeilijk keuzes te maken.

docotrandus schreef: ↑

11-03-2021 22:54

JeroenP,

ik ben geen ingenieur maar kantoorsukkel, maar ik vind niet normaal dat een baas zijn zin doordrukken wil.
Beter gezegd: ik heb dat zelden meegemaakt.
(alleen toen ik voor een frans bedrijf werkte op een klantenservice. En dat werkte niet bij mij).

Ik denk dat een normale baas rekening houdt met de adviezen van een ingenieur.

Ik vermoed dat je een werkgever zoeken moet waar technische kennis belangrijker is.

Dat is ook wel gewoon een karaktertrek van mijn baas denk ik. Hij wil ook hogerop geraken dus hij doet alles wat de mensen boven hem zeggen en wat er onder hem gebeurt interesseert hem niet zo, zolang het zijn imago niet schaadt... En daar is ie best wel goed in. Maar da's eigenlijk elke baas, toch, anders wordt je geen baas...?

LīlyRose schreef: ↑

11-03-2021 22:56

Stop met mekkeren en zoek wat leuks. Je blijft toch niet ergens waar je het niet naar je zin hebt? Tenzij een burn out je een leuke uitdaging lijkt.

LīlyRose schreef: ↑

11-03-2021 22:56

Stop met mekkeren en zoek wat leuks. Je blijft toch niet ergens waar je het niet naar je zin hebt? Tenzij een burn out je een leuke uitdaging lijkt.

*Sally* schreef: ↑

11-03-2021 23:11

Ga uitzoeken wat bij je past. Je huidige werk en werkgever zijn het niet voor jou. En ik vind dat je vrij weinig verdient dus daarvoor hoef je niet te blijven.

Adelaide schreef: ↑

11-03-2021 23:34

Klinkt als een verschrikkelijke werkgever. Als je toch denkt dat het aan jou ligt, misschien dan voor jezelf beginnen?

Misschien hebben jullie allemaal gelijk, maar ik vind het dus moeilijk zoiets te beslissen. Misschien is een andere werkgever beter, misschien kom ik van de regen in de drup. Afhankelijk van met wie je praat is werken nu eenmaal kut, of kan het bijna een hobby zijn. Ik werk misschien wel al vier jaar maar ik voel me nog steeds een groentje dat niet weet "hoe het hoort te zijn".

TostiMetKaas schreef: ↑

11-03-2021 23:39

Tja, ik had ook een hekel aan deze uitspraak toen ik nog naar school ging, maar: Welkom in de echte wereld. Helaas leven we in een wereld die draait om kapitalisme en hebben we niet meer per familie een eigen boerderijtje of smederij waarmee we in een lokale gemeenschap elkaar kunnen voorzien Dus de enige mogelijkheid om te overleven is om ergens te werken...

Ik zou als ik jou was verder solliciteren, en als je dit echt niet leuk vind misschien bij een loopbaancoach langsgaan? En anders is er de mogelijkheid om voor jezelf iets te beginnen. Maarja, dat doe je natuurlijk ook niet zo even. Het heeft beiden z'n voor- en nadelen.

Het eerste deel van je quote is dus de reden dat ik nog niet weg ben. Mijn vader was altijd nogal nors en chagrijnig, deels in verband met zijn woelige carrière van zelfstandige naar een heel aantal klotebanen met wat arbeidsongevallen er bij tussen. Ik droomde er vroeger van dat als ik een goed diploma zou hebben dat ik dat kon over slaan en een beter leven zou hebben, en wellicht beter voor mijn eigen gezin zou kunnen zorgen. Misschien is de harde realiteit dat ik het niet beter heb gedaan en is het leven gewoon kut als je geen miljonair bent?

Overigens heb je misschien ook wel gelijk wat het smederij/boerderij gedeelte betreft. Ik ben opgegroeid op de boerderij van mijn ouders, en ik heb dus wel leren werken. Als 7 jarige stond ik al palen in de grond te slaan van op een trapje. Maar als de oogst binnen moest dan werd er gewerkt van 4u 's ochtends tot 12u 's nachts, en daarna kwam er een periode van rust. Als ik voor mijn huidige baas zoiets zou doen ziet hij zijn grafieken omhoog gaan en denkt ie dat ik elke dag van 4 tot 12 kan werken en is dat de nieuwe norm. Ik denk dat ik me daar toen ik nog studeerde op miskeken heb.

De loopbaancoach is een goed idee. Ik ga eens bekijken wat er mogelijk is, bedankt!