En dan ga je werken (deel 2)

Zo'n 2,5 jaar geleden plaatste ik mijn eerste topic hier. Ik was anderhalf jaar aan het werk en het ging echt niet meer. Ik had heimwee naar mijn vrienden en moest veel te veel uren doen voor een baan die totaal niet was wat in de omschrijving stond. Kort daarna heb ik een nieuwe baan gezocht. En toen ging het een hele tijd beter.

Ik weet dat ik blij moet zijn dat ik een baan heb, zeker in deze tijd, maar toch mist er wat. Het gaat niet goed meer. Ik heb ondertussen wel meer weerstand gekweekt en meestal sleur ik me er wel doorheen, maar soms lukt het echt niet.

Ik heb voor mezelf een beetje een lijstje proberen maken waar ik het moeilijk mee heb, en wilde jullie, vooral de mensen met meer ervaring, eigenlijk vragen hoe jullie hier mee om gaan:

1: Geen rust. Vroeger op de universiteit was het altijd druk naar het einde van de semester, en daarna kwam een rustigere periode waarin je nog eens je bureau kon leegmaken, om dan weer de drukte in te gaan. Op het werk heb ik het gevoel dat ik moet blijven slikken zonder naar adem te kunnen happen. Ik moet nog steeds administratie afwerken van zaken van een jaar geleden maar ik kom er niet aan toe, want in de Gantt chart van de baas is dat project afgewerkt en is er plaats voor wat nieuws. Hij zou het liefst zien dat ik die administratie thuis inhaal maar ik probeer mijn werk niet mee naar huis te nemen. Dat gevoel te verzuipen put me soms echt uit.

2: Gerelateerd aan 1: onrealistische deadlines. De managers worden ineens wakker dat een bepaalde klus nog moet gebeuren, vragen hoeveel tijd je nodig hebt, waarop je zegt: een week. Je krijgt dan drie dagen en na twee dagen vragen ze waarom het nog niet af is. Waarom doen mensen dit? Zien ze dan echt niet dat een bepaalde routineklus die altijd een week duurt gewoon een week duurt?

3: De macht die je baas over je heeft. De baas heeft altijd gelijk, zelfs al vertelt hij een verdraaide waarheid of staat ie gewoon te liegen. Als je er te veel tegenin gaat dan kan je die verlofdag ook wel vergeten, krijg je een kloteopdracht, pakt ie mensen af of keurt ie je volgende bestelling niet goed. Er is altijd wel een manier waarop hij je in zijn greep heeft. Dus ja knikken en niet nadenken is de boodschap. Ik ben te rechtuit om hier altijd in mee te gaan wat heel vaak voor conflicten zorgt.

4: Gerelateerd aan 1 en 3: Overijverige collega's die niet per se hun werk goed willen doen, maar vooral hogerop willen komen. Die dus braaf ja knikken met alles wat de baas zegt, het desgewenst nog eens herhalen, die wel thuis hun dossiers afwerken of met plezier wat langer werken zonder overuren in te vullen, die je fouten gaan doorvertellen om jou nog extra in diskrediet te brengen. De lievelingetjes van de juf van vroeger die nu groot zijn geworden zegmaar.

5: Alles draait om geld. Ik ben het beu te moeten aanhoren dat ik €200 per uur kost. Ik krijg maar iets meer dan een tientje, de rest daar kan ik niks aan doen. Het wordt steeds als "dreigement" gebruikt om me onder druk te zetten te presteren, maar het demotiveert me alleen maar. Aansluitend wil ik vaak het beste voor de klant, maar een bedrijf wil uiteraard winst maken. Dit betekent vaak aanzienlijk kwaliteitsverlies voor een paar euro extra winst, en ondanks dat ik dit wel begrijp blijf ik het moeilijk vinden dit te accepteren. Dit demotiveert me vaak extra.

6: Ik mis een doel. Alles wat ik doe draait om het welzijn van het bedrijf en het imago van mijn baas. Op de universiteit had ik mijn diploma om naar uit te kijken. Elke semester was een stapje dichter. Nu zijn er geen stapjes meer, er is gewoon werken, en als ik harder werk komt er gewoon meer werk. Ik denk dat dit misschien nog wel de grootste oorzaak is van mijn ongelukkig gevoel. De grote schoonmaak vind ik ook niet leuk, maar als mijn huis dan weer glimt dan was dit het waard. Ik weet niet hoe ik weer iets in mijn leven kan brengen om naartoe te leven en al het werk dat ik verzet betekenis te geven.

Nu ik alles van me afgeschreven heb lijkt het alsof het allemaal weer wel meevalt, maar regelmatig heb ik het echt zwaar en zie ik het helemaal niet meer zitten, ben ik super geprikkeld of super chagrijnig, ook buiten het werk, en eigenlijk kan het zo niet verder...

Bedankt voor jullie inzichten.

Fizz schreef: ↑

14-03-2021 15:34

Man, zoek een andere baan en doe niet zo moeilijk. Je bent jong, gezond en hebt een diploma. Je werkt in een sector waar genoeg werk is. Zelfs in deze tijd moet het je lukken om ander werk te vinden. Met dit gemiep gaat het ‘em niet worden.

20 keer van werk veranderen en nog niet gevonden hebben wat je zoekt is het ook niet. Ik vind bijna ieder jaar een andere baan al heel wat. Het eerste wat bedrijven vragen als je het maar een jaar hebt volgehouden bij je ex werkgever is toch wat hun garanties zijn dat je bij hen langer blijft. Als je dan bij wijze van spreken 4 banen hebt gehad na 4 jaar kom je niet geloofwaardig over. Daarom bijt ik nu op mijn tanden en probeer ik een weg te zoeken in wat ik nu heb. Om dan misschien over een paar jaar wat anders te zoeken ofzo.

Maar volgens de meeste mensen hier kan ik beter gewoon nu wat anders zoeken. Alleen hoop ik dan wel iets te vinden waar ik goed zit anders was het ook voor niks.

anjer84 schreef: ↑

14-03-2021 16:10

https://www.rijksoverheid.nl/onderwer ... -erkennen

Heb je dit geprobeerd?

Ik ga er naar kijken, bedankt.

novaviva schreef: ↑

14-03-2021 20:30

Het is heel normaal voor starters om nog regelmatig van baan te wisselen.

Ik ben overigens al jaren geen starter meer, maar ik heb nog nooit ergens langer dan 5 jaar gewerkt. Nooit een probleem met geloofwaardigheid gehad.

Je denkt erg in onmogelijkheden. Dat is prima, maar dan is dit hoe de rest van de je leven er uit zal zijn. Dan is het slikken en doorgaan.

katkaatje schreef: ↑

14-03-2021 21:54

Eens met Nova, je denkt erg in onmogelijkheden. Dat zit je volgens mij vooral in de weg. Er zijn je veel goede tips gegeven hier, maar het lijkt erop dat je eigenlijk niks wil veranderen.

Sorry dat ik zo over kom. Ik ben denk ik gewoon niet de persoon die met één vingerknip van baan verandert (en dat was sowieso al wel eens in me op gekomen, ik was zelfs al vacatures aan het lezen voor ik dit topic opende). Ik moet alles even laten bezinken.

Overigens zijn de reacties ook heel verdeeld, volgens sommigen moet ik niet mekkeren en volgens sommigen is het heel normaal dat ik me niet lekker voel. Zo is mijn eigen omgeving eigenlijk ook, en dat veroorzaakt bij mij veel twijfels. Mijn openingspost was eigenlijk ook niet: moet ik van werk veranderen? Maar eerder: hoe deal ik met de situatie die ik nu heb. Van baan wisselen is prima maar zal niks oplossen als het probleem bij mezelf ligt.

Dat de sfeer bij niet commerciële bedrijven anders zou liggen is iets waar ik nog niet echt over had nagedacht, in mijn hoofd draaide het bij elk bedrijf om geld. Dus dat was wel een fijne tip.

Wat me ook vooral is bijgebleven is de loopbaancoach, daar wil ik wel mee aan de slag. Ook de erkenning van mijn diploma ga ik laten doen, daar heb ik weinig mee te verliezen.

Als laatste is er nog dat loon, dat volgens sommigen veel te laag is. Alle aanbiedingen die ik tot nu toe kreeg zaten tussen de €2000 en €3500 bruto per maand. Dat ik dan nu op €3400 zit lijkt me dan prima. Dat lijkt ook te kloppen met de websites die me werden aangereikt. Volgens sommigen zou ik met €3400 bruto €3000 netto moeten verdienen ofzo in plaats van €2200. Als iemand me kan uitleggen hoe ik dat regel, graag! Die bedrijven waar ze €4-5000 bruto betalen zou ik ook graag willen leren kennen. Hier wil ik niet in onmogelijkheden denken, maar heb ik eerder het gevoel dat het beroep van ingenieur overroepen is. Als hier ingenieurs zijn op het forum zou ik graag eens vergelijken met wat zij bruto/netto verdienen (en verdienden toen ze 4-5j werkten).

aikidoka schreef: ↑

15-03-2021 06:45

Ik ben geen ingenieur, maar heb wel een ingenieursfunctie. Na 4 jaar in die baan verdiende ik 2400 netto. Nu 2 stappen verder in loongroepen is het 3400 netto. Ik werk wel voor een bedrijf dat goed betaalt. Na een jaar of 5 heb ik de eerste promotie gemaakt. Ik vind je salaris niet laag, maar na een aantal jaar komt er vaak wel een stap naar een meer senior functie. Heb je daar uitzicht op?

Niet echt. Ik zou op de stoel van mijn baas moeten gaan zitten dan maar die kan nog wel een jaar of 20 mee. Of ik moet schuin oversteken naar een andere dienst en naast mijn baas gaan werken.

Sommige van mijn collega’s doen mijn functie al 20-25 jaar zonder promotie.

mariposa2 schreef: ↑

15-03-2021 07:46

Nog even terugkomend op de titel van ing. en ir. Waarom gebruik je die en niet BSc of MSc? Dat is internationaal meteen te vergelijken en is er dus geen discussie of uitleg nodig.

Beiden staan naast elkaar op mijn diploma vandaar dat het verwarrend is voor werkgevers in NL.

diyer schreef: ↑

18-03-2021 11:37

Je zult eerst de juiste titel moeten krijgen, zodat daar geen vragen meer over bestaan. Je komt in dit topic op mij over als iemand die tot in detail wil uitleggen. Maar hoe meer jij uitlegt, hoe meer werkgevers dat vage verhalen vinden. Uitleggen kan altijd nog als er uitleg gevraagd wordt. Maar aan de voorkant moet je verhaal duidelijkheid uitstralen. Als jij zo onzeker bent over hoe je jezelf moet noemen en waarom je switched qua baan, dan ruikt een sollicitatie commissie dat meteen. Probeer eens te oefenen met mensen. En lees je eens goed in in werkgevers en vacatures vóórdat je gaat solliciteren. Zit je op LinkedIn? Zorg dat je profiel er netjes uitziet en ga werken aan je uitstraling. Wordt op LinkedIn lid van vakgerelateerde onderwerpen die je interessant lijken en lees daar eens mee en reageer af en toe eens. Zodra je daar je gezicht last zien, is er een grote kans dat jij benaderd wordt ipv andersom. Mensen met jouw diploma's is een schreeuwend tekort in. Ook jouw salaris kun je daar makkelijk ophogen (nooit zeggen wat je nu verdient. Orienteer eens wat leeftijdgenoten in jouw vakgebied nu verdienen. Begin minstens daarmee). Je hoeft niet voor de beste baan en hoogste salaris te gaan, want je hebt ontdekt dat werkvreugde heel belangrijk is. Maar je hebt het echt voor het uitkiezen in jouw werkveld (ik werk in hetzelfde werkveld). Ik begrijp niet zo goed waarom je dat zelf niet ziet! Wat maakt dat jij jezelf zo tegenhoudt?

Ze horen gewoon aan je accent dat je een eerder Belgische afkomst hebt, vervolgens vragen ze waar je gestudeerd hebt en vragen ze je diploma en dan komen er meer vragen. Niet dat ik al zoveel gesolliciteerd heb in Nederland maar die paar keer ging het toch zo. Ik zal vast in Nederland wel aan de bak kunnen komen maar als het moeizaam is terwijl je in België een mooi contract gepresenteerd krijgt dan teken je gewoon.

Mijn collega's (dus oud studenten die samen met mij zijn afgestudeerd) verdienen allemaal ongeveer even veel. Er zijn er met €100 of €200 netto meer, en er zijn er ook een flink aantal die maar net €2000 netto halen. Wat zou het brutoloon van een ingenieur dan moeten zijn volgens jou? €4000? €5000? Dat verdient mijn leidinggevende nog niet. Ik hoor vaak dat ik meer zou moeten verdienen, vooral van mensen die niet in dezelfde sector zitten, maar ik ben geen dokter, notaris of advocaat he, maar gewoon een ingenieur.

Het is ook niet zo dat ik denk geen andere baan te vinden. Toen ik afstudeerde werd ik dagelijks meerdere keren gebeld door bedrijven, nu nog steeds wel eens in de veertien dagen. Op LinkedIn loopt mijn inbox over van de recruiters.

Wat mij tegen houdt is dat dit allemaal mooie praatjes zijn. Het ene bedrijf biedt een mooie Iphone, het andere bedrijf korting bij sportclubs, nog een ander bedrijf heeft een groepsverzekering. Nooit wordt er gesproken over hoe leep leidinggevenden zijn, hoe er geknoeid wordt met overuren, of hoe je maar een nummer bent. En die dingen komen altijd pas boven als je er al even werkt want de eerste twee maanden als je nog geen verantwoordelijkheid hebt is iedereen lief tegen je. En dan nog probeer ik het altijd even naast me neer te leggen, iedereen heeft wel eens een conflict op het werk, dus dat nemen we er wel bij, en als het dan weer iets beter lijkt te gaan hou je het weer even langer vol, en voor je het weet werk je ergens 2 jaar. En wie weet wat maak ik op mijn volgende baan weer mee. Uiteindelijk is het ook zo dat iedereen voor zichzelf het beste wil. Leidinggevenden ook want die moeten hun cijfers ook halen voor hun manager en uiteindelijk voor de aandeelhouders. En die aandeelhouders regeren nu eenmaal de wereld...

moska2002 schreef: ↑

18-03-2021 13:05

Kun je niet voor een detacheringsbureau gaan werken? Dan kom je volledig legitiem op diverse plekken terecht en kun je voor jezelf beter bepalen wat bij je past.

Zelf heb ik gelukkig een andere baan intussen en ben ik heel gelukkig en blij op deze plek. Dat straal ik blijkbaar ook uit nu, want ben binnengekomen als uitzendkracht en inmiddels in vaste dienst gekomen. Maar mijn route naar deze fijne plek heeft voor mij wel bijna twintig jaar geduurd en heeft me langs diverse plekken geleid, waar ik me soms oké voelde, soms ook wel prima, maar ook met enige regelmaat niet. Het heeft me een hoop stress en geld gekost en mijn carrière pad is niet het meest logische, maar ik heb er wel veel van geleerd.

Ik heb detacheringsbureaus altijd wat gemeden omdat je daar vaak minder wordt betaald (die bureaus moeten hun winst nog van jouw loon aftrekken), en omdat de sfeer bij die paar bedrijven die ik ooit bezocht niet echt beviel. Bovendien moet je vaak heel ver van huis gaan werken. Eén van die bedrijven wilde mij 2u rijden van mijn woonplaats aan het werk zetten. Dat vond ik destijds veel te ver. Maar ik kan het nog wel eens proberen.

Mag ik vragen wat het is dat jou op je huidige plek blij maakt en op vorige plekken niet?