Werk & Studie
alle pijlers
En dan ga je werken (deel 2)
donderdag 11 maart 2021 om 22:30
Zo'n 2,5 jaar geleden plaatste ik mijn eerste topic hier. Ik was anderhalf jaar aan het werk en het ging echt niet meer. Ik had heimwee naar mijn vrienden en moest veel te veel uren doen voor een baan die totaal niet was wat in de omschrijving stond. Kort daarna heb ik een nieuwe baan gezocht. En toen ging het een hele tijd beter.
Ik weet dat ik blij moet zijn dat ik een baan heb, zeker in deze tijd, maar toch mist er wat. Het gaat niet goed meer. Ik heb ondertussen wel meer weerstand gekweekt en meestal sleur ik me er wel doorheen, maar soms lukt het echt niet.
Ik heb voor mezelf een beetje een lijstje proberen maken waar ik het moeilijk mee heb, en wilde jullie, vooral de mensen met meer ervaring, eigenlijk vragen hoe jullie hier mee om gaan:
1: Geen rust. Vroeger op de universiteit was het altijd druk naar het einde van de semester, en daarna kwam een rustigere periode waarin je nog eens je bureau kon leegmaken, om dan weer de drukte in te gaan. Op het werk heb ik het gevoel dat ik moet blijven slikken zonder naar adem te kunnen happen. Ik moet nog steeds administratie afwerken van zaken van een jaar geleden maar ik kom er niet aan toe, want in de Gantt chart van de baas is dat project afgewerkt en is er plaats voor wat nieuws. Hij zou het liefst zien dat ik die administratie thuis inhaal maar ik probeer mijn werk niet mee naar huis te nemen. Dat gevoel te verzuipen put me soms echt uit.
2: Gerelateerd aan 1: onrealistische deadlines. De managers worden ineens wakker dat een bepaalde klus nog moet gebeuren, vragen hoeveel tijd je nodig hebt, waarop je zegt: een week. Je krijgt dan drie dagen en na twee dagen vragen ze waarom het nog niet af is. Waarom doen mensen dit? Zien ze dan echt niet dat een bepaalde routineklus die altijd een week duurt gewoon een week duurt?
3: De macht die je baas over je heeft. De baas heeft altijd gelijk, zelfs al vertelt hij een verdraaide waarheid of staat ie gewoon te liegen. Als je er te veel tegenin gaat dan kan je die verlofdag ook wel vergeten, krijg je een kloteopdracht, pakt ie mensen af of keurt ie je volgende bestelling niet goed. Er is altijd wel een manier waarop hij je in zijn greep heeft. Dus ja knikken en niet nadenken is de boodschap. Ik ben te rechtuit om hier altijd in mee te gaan wat heel vaak voor conflicten zorgt.
4: Gerelateerd aan 1 en 3: Overijverige collega's die niet per se hun werk goed willen doen, maar vooral hogerop willen komen. Die dus braaf ja knikken met alles wat de baas zegt, het desgewenst nog eens herhalen, die wel thuis hun dossiers afwerken of met plezier wat langer werken zonder overuren in te vullen, die je fouten gaan doorvertellen om jou nog extra in diskrediet te brengen. De lievelingetjes van de juf van vroeger die nu groot zijn geworden zegmaar.
5: Alles draait om geld. Ik ben het beu te moeten aanhoren dat ik €200 per uur kost. Ik krijg maar iets meer dan een tientje, de rest daar kan ik niks aan doen. Het wordt steeds als "dreigement" gebruikt om me onder druk te zetten te presteren, maar het demotiveert me alleen maar. Aansluitend wil ik vaak het beste voor de klant, maar een bedrijf wil uiteraard winst maken. Dit betekent vaak aanzienlijk kwaliteitsverlies voor een paar euro extra winst, en ondanks dat ik dit wel begrijp blijf ik het moeilijk vinden dit te accepteren. Dit demotiveert me vaak extra.
6: Ik mis een doel. Alles wat ik doe draait om het welzijn van het bedrijf en het imago van mijn baas. Op de universiteit had ik mijn diploma om naar uit te kijken. Elke semester was een stapje dichter. Nu zijn er geen stapjes meer, er is gewoon werken, en als ik harder werk komt er gewoon meer werk. Ik denk dat dit misschien nog wel de grootste oorzaak is van mijn ongelukkig gevoel. De grote schoonmaak vind ik ook niet leuk, maar als mijn huis dan weer glimt dan was dit het waard. Ik weet niet hoe ik weer iets in mijn leven kan brengen om naartoe te leven en al het werk dat ik verzet betekenis te geven.
Nu ik alles van me afgeschreven heb lijkt het alsof het allemaal weer wel meevalt, maar regelmatig heb ik het echt zwaar en zie ik het helemaal niet meer zitten, ben ik super geprikkeld of super chagrijnig, ook buiten het werk, en eigenlijk kan het zo niet verder...
Bedankt voor jullie inzichten.
Ik weet dat ik blij moet zijn dat ik een baan heb, zeker in deze tijd, maar toch mist er wat. Het gaat niet goed meer. Ik heb ondertussen wel meer weerstand gekweekt en meestal sleur ik me er wel doorheen, maar soms lukt het echt niet.
Ik heb voor mezelf een beetje een lijstje proberen maken waar ik het moeilijk mee heb, en wilde jullie, vooral de mensen met meer ervaring, eigenlijk vragen hoe jullie hier mee om gaan:
1: Geen rust. Vroeger op de universiteit was het altijd druk naar het einde van de semester, en daarna kwam een rustigere periode waarin je nog eens je bureau kon leegmaken, om dan weer de drukte in te gaan. Op het werk heb ik het gevoel dat ik moet blijven slikken zonder naar adem te kunnen happen. Ik moet nog steeds administratie afwerken van zaken van een jaar geleden maar ik kom er niet aan toe, want in de Gantt chart van de baas is dat project afgewerkt en is er plaats voor wat nieuws. Hij zou het liefst zien dat ik die administratie thuis inhaal maar ik probeer mijn werk niet mee naar huis te nemen. Dat gevoel te verzuipen put me soms echt uit.
2: Gerelateerd aan 1: onrealistische deadlines. De managers worden ineens wakker dat een bepaalde klus nog moet gebeuren, vragen hoeveel tijd je nodig hebt, waarop je zegt: een week. Je krijgt dan drie dagen en na twee dagen vragen ze waarom het nog niet af is. Waarom doen mensen dit? Zien ze dan echt niet dat een bepaalde routineklus die altijd een week duurt gewoon een week duurt?
3: De macht die je baas over je heeft. De baas heeft altijd gelijk, zelfs al vertelt hij een verdraaide waarheid of staat ie gewoon te liegen. Als je er te veel tegenin gaat dan kan je die verlofdag ook wel vergeten, krijg je een kloteopdracht, pakt ie mensen af of keurt ie je volgende bestelling niet goed. Er is altijd wel een manier waarop hij je in zijn greep heeft. Dus ja knikken en niet nadenken is de boodschap. Ik ben te rechtuit om hier altijd in mee te gaan wat heel vaak voor conflicten zorgt.
4: Gerelateerd aan 1 en 3: Overijverige collega's die niet per se hun werk goed willen doen, maar vooral hogerop willen komen. Die dus braaf ja knikken met alles wat de baas zegt, het desgewenst nog eens herhalen, die wel thuis hun dossiers afwerken of met plezier wat langer werken zonder overuren in te vullen, die je fouten gaan doorvertellen om jou nog extra in diskrediet te brengen. De lievelingetjes van de juf van vroeger die nu groot zijn geworden zegmaar.
5: Alles draait om geld. Ik ben het beu te moeten aanhoren dat ik €200 per uur kost. Ik krijg maar iets meer dan een tientje, de rest daar kan ik niks aan doen. Het wordt steeds als "dreigement" gebruikt om me onder druk te zetten te presteren, maar het demotiveert me alleen maar. Aansluitend wil ik vaak het beste voor de klant, maar een bedrijf wil uiteraard winst maken. Dit betekent vaak aanzienlijk kwaliteitsverlies voor een paar euro extra winst, en ondanks dat ik dit wel begrijp blijf ik het moeilijk vinden dit te accepteren. Dit demotiveert me vaak extra.
6: Ik mis een doel. Alles wat ik doe draait om het welzijn van het bedrijf en het imago van mijn baas. Op de universiteit had ik mijn diploma om naar uit te kijken. Elke semester was een stapje dichter. Nu zijn er geen stapjes meer, er is gewoon werken, en als ik harder werk komt er gewoon meer werk. Ik denk dat dit misschien nog wel de grootste oorzaak is van mijn ongelukkig gevoel. De grote schoonmaak vind ik ook niet leuk, maar als mijn huis dan weer glimt dan was dit het waard. Ik weet niet hoe ik weer iets in mijn leven kan brengen om naartoe te leven en al het werk dat ik verzet betekenis te geven.
Nu ik alles van me afgeschreven heb lijkt het alsof het allemaal weer wel meevalt, maar regelmatig heb ik het echt zwaar en zie ik het helemaal niet meer zitten, ben ik super geprikkeld of super chagrijnig, ook buiten het werk, en eigenlijk kan het zo niet verder...
Bedankt voor jullie inzichten.
vrijdag 12 maart 2021 om 12:17
Ik dacht dat ik als ingenieur in deeltijd (32 u) werkzaam op de universiteit een dief van mijn eigen portemonnee was omdat ik in het bedrijfsleven meer kan verdienen, maar ik verdien netto aardig wat meer. Misschien omdat ik ouder ben, maar dit is fulltime echt niet veel.
Je kan het uitzoeken met https://www.intermediair.nl/salariskompas wat gebruikelijk is. Ik heb 'm uitgeprobeerd en potdorie, ik verdien minder dan gemiddeld!
vrijdag 12 maart 2021 om 14:03
Je lijkt vooral last te hebben van veel druk. Druk van je baas, de deadlines, de collega's die het wel doen, de omzet. En je vindt je werk dus nutteloos. Ik zou zeker gaan solliciteren bij een semi overheid ofzo. Dan heb je mss wat minder druk en wellicht vind je het ook interessanter om voor 'Nederland' te werken ipv voor wisselende clienten.
Ik werk inmiddels 15 jaar en de eerste vier jaar voelde ik me net zo. Toen ik wegging was ik opgelucht en concludeerde dat baan gewoon totaal niet bij me had gepast. Na een aantal jaar iets anders te hebben gedaan kwam ik weer terug in m'n oude hyper commerciele werkveld en nu vind ik het eigenlijk prima. Ik doe mn best maar laat me niet opnaaien en stel gewoon vragen als klussen zinloos voelen. Dat moet je ook een beetje leren denk ik. Enerzijds wat weerbaarder worden zodat je je niet zo laat opnaaien. Anderzijds wat realistischer, werk is niet altijd leuk.
Ik werk inmiddels 15 jaar en de eerste vier jaar voelde ik me net zo. Toen ik wegging was ik opgelucht en concludeerde dat baan gewoon totaal niet bij me had gepast. Na een aantal jaar iets anders te hebben gedaan kwam ik weer terug in m'n oude hyper commerciele werkveld en nu vind ik het eigenlijk prima. Ik doe mn best maar laat me niet opnaaien en stel gewoon vragen als klussen zinloos voelen. Dat moet je ook een beetje leren denk ik. Enerzijds wat weerbaarder worden zodat je je niet zo laat opnaaien. Anderzijds wat realistischer, werk is niet altijd leuk.
madamejean wijzigde dit bericht op 12-03-2021 14:32
7.30% gewijzigd
vrijdag 12 maart 2021 om 14:12
Ik weet niet hoe oud je bent, maar ik heb de indruk dat vooral millenials opgevoed zijn dat wereld hun oester is. Alles moet leuk en inspirerend zijn. Realiteit is dat de echte wereld niet zo werkt.
Werken is er om geld te verdienen. Het is mooi meegenomen als je het leuk vindt, maar in het merendeel van de gevallen is het dat niet. Mensen denken aan zichzelf, bazen hebben hun ego, bedrijven zijn inefficiënt en in het merendeel van de gevallen zitten ze niet te wachten op jouw mening. De wereld is nu eenmaal niet eerlijk
En nergens is het perfect, dus ja die gevoelens zul je ook bij andere werkgevers krijgen. Uiteindelijk ligt het bij jou; of je blijft een ideaal nastreven of je past je beeld van wat je van het werkleven mag verwachten bij.
Ik ben het regelmatig niet eens met de keuzes van mijn leidinggevende, maar ik bemoei me er niet meer mee. Ik heb me er regelmatig over gefrustreerd, maar ik werd er op af geregeld. Nu niet meer en dat geeft een stuk meer rust. Ik krijg goed betaald voor wat ik doe en die uitdaging die zoek ik wel in mijn privéleven.
Ook ik had het ideaalbeeld dat ik de wereld wel zou gaan veranderen toen ik ging werken, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat dat hem niet gaat worden en daar heb ik me bij neergelegd. Maakt alles een stuk makkelijker.
vrijdag 12 maart 2021 om 18:15
Had al uitgebreider gereageerd, maar inderdaad, hier sluit ik me bij aan. Ik werk in de zorg met een hbo-diploma waarvan mij op de open dag destijds al werd verteld dat ik een beroep zou krijgen dat zeer slecht verdient. Maar mijn startsalaris was toch echt al (een stuk) hoger dan wat jij nu verdient. Als ingenieur?? Dat lijkt mij raar en dat kan echt veel beter. Zoek alsjeblieft verder TO.
vrijdag 12 maart 2021 om 19:42
Met 2200 netto dus ongeveer 2700 bruto zit je dan wel aan de onderste onderkant:
https://www.werkzoeken.nl/salaris/ingenieur/
vrijdag 12 maart 2021 om 21:53
Ik had niet per se eeuwig student willen zijn, maar dat ambitieuze gevoel dat hard werken je ergens zal brengen wil ik wel terug. Nu heb ik het gevoel dat niets me nog verder gaat brengen dan waar ik nu ben en dat wringt.anjer84 schreef: ↑12-03-2021 07:55Ik was ook het liefst mijn hele leven blijven studeren.
Kortom, zoek uit welke bedrijfscultuur bij je past. Zonder loopbaancoach was ik in een burn out terecht gekomen. Je zit nu niet op je plek en dat houdt geen mens vol. Je salaris is ook echt laag voor WO geschoold en je werkgever klinkt verschrikkelijk. Je hebt nog jaren te gaan. Kijk verder of je bewust kan kiezen voor parttime werken. Als je salaris oke is, is 32 uur ook genoeg. Het is niet erg om meer tijd voor jezelf te willen. Geld kan daar niet tegenop maar dan moet je wel genoeg verdienen. Ik heb gelukkig een baan die goed betaald en wat dat betreft makkelijk praten. Fulltime werken is gewoon niet voor mij. Ik vind mijn leven daarvoor te leuk.
Ik ga eens kijken wat er mogelijk is met een coach.
Dat was vroeger zo maar is recht getrokken.
Omdat ik dicht bij de grens woon en mijn moeder Belgisch is hebben mijn ouders me in België naar de basisschool gestuurd. Dan zat ik in het Belgische systeem en uiteindelijk heb ik mijn diploma gehaald in België. Een Belgisch diploma ziet er wat anders uit en met mijn sollicitaties merkte ik dat Nederlandse recruiters vaak nogal wantrouwig zijn hiernaar. Dus ben ik maar in België gebleven.
Perlala_Gadeon schreef: ↑12-03-2021 10:46Je verdient echt weinig voor een ingenieur en je bedrijfscultuur klinkt verschrikkelijk. Ga weer iets anders zoeken, zou mijn advies zijn.
cacti schreef: ↑12-03-2021 11:37Sorry maar je verdient met je uni diploma minder dan ik in de zorg met een hbo diploma en in de zorg verdien je geen kont. Om maar wat te noemen verdiende het 3 dubbele van jou en dat was een hbo'er. Er is in het bedrijfsleven echt meer te verdienen met een uni diploma en zelfs met een hbo diploma. Of je hebt zelf slecht onderhandeld of je hebt echt een klote werkgever. In beide gevallen een andere baan zoeken en goed onderhandelen.
Koffiehagedis schreef: ↑12-03-2021 18:15Had al uitgebreider gereageerd, maar inderdaad, hier sluit ik me bij aan. Ik werk in de zorg met een hbo-diploma waarvan mij op de open dag destijds al werd verteld dat ik een beroep zou krijgen dat zeer slecht verdient. Maar mijn startsalaris was toch echt al (een stuk) hoger dan wat jij nu verdient. Als ingenieur?? Dat lijkt mij raar en dat kan echt veel beter. Zoek alsjeblieft verder TO.
Voor bovenstaande drie antwoorden en ook die van jou aviv_13: Ik heb de test gedaan, en ik zit bruto ongeveer €100 onder het gemiddelde. Netto zou ik dus grofweg €2250 verdienen als ik precies op het gemiddelde zou zitten. Dit is niet niks maar ook weer geen heel groot verschil met mijn 2200 nu, toch?aviv_13 schreef: ↑12-03-2021 12:17Ik dacht dat ik als ingenieur in deeltijd (32 u) werkzaam op de universiteit een dief van mijn eigen portemonnee was omdat ik in het bedrijfsleven meer kan verdienen, maar ik verdien netto aardig wat meer. Misschien omdat ik ouder ben, maar dit is fulltime echt niet veel.
Je kan het uitzoeken met https://www.intermediair.nl/salariskompas wat gebruikelijk is. Ik heb 'm uitgeprobeerd en potdorie, ik verdien minder dan gemiddeld!
Ik ben hierin wel al gegroeid sinds werkdag één, maar ben sowieso niet zo'n mondig type helaas.MadameJean schreef: ↑12-03-2021 14:03Enerzijds wat weerbaarder worden zodat je je niet zo laat opnaaien. Anderzijds wat realistischer, werk is niet altijd leuk.
2200 netto 2700 bruto, in welke wereld leef jij? Ik heb geen personen ten laste (mijn vriendin werkt ook) dus bij mij is 3400 bruto 2200 netto.aviv_13 schreef: ↑12-03-2021 19:42Met 2200 netto dus ongeveer 2700 bruto zit je dan wel aan de onderste onderkant:
https://www.werkzoeken.nl/salaris/ingenieur/
In theorie. Mijn leidinggevende verwacht steeds een motivatie waarom het goed voor het bedrijf zou zijn als ik volgende week woensdag een dagje thuis wil blijven (alsof dat ooit goed uit komt), ik moet vervanging zoeken, instructies uitschrijven voor mijn mensen, mijn meetapparatuur voorprogrammeren (en hopen dat ik alles goed heb ingeschat), etc. Zo'n gedoe dat ik altijd denk van: laat maar. Ik heb nog steeds vakantie tegoed van 2019. Die heb ik nu maar in november gepland, ik hoop dat de crisis dan wat minder is en met een lange vakantie moet ik de voorbereiding maar één keer doen.
vrijdag 12 maart 2021 om 22:30
Die heb ik ook net gebruikt en dan kom ik ergens rond de 2300 uit met mijn brutoloon van 3400. Het zal allemaal wel ongeveer kloppen.
Ik zeg natuurlijk geen nee tegen 3000 netto maar ik denk dat een andere sfeer op het werk me meer zou helpen dan wat extra loon. Mijn vraag is denk ik vooral: is het overal zo en moet ik mij er bij neerleggen of kan het beter?
vrijdag 12 maart 2021 om 22:55
Jou was ik nog even vergeten te quoten.spell68 schreef: ↑12-03-2021 14:12Ik weet niet hoe oud je bent, maar ik heb de indruk dat vooral millenials opgevoed zijn dat wereld hun oester is. Alles moet leuk en inspirerend zijn. Realiteit is dat de echte wereld niet zo werkt.
Werken is er om geld te verdienen. Het is mooi meegenomen als je het leuk vindt, maar in het merendeel van de gevallen is het dat niet. Mensen denken aan zichzelf, bazen hebben hun ego, bedrijven zijn inefficiënt en in het merendeel van de gevallen zitten ze niet te wachten op jouw mening. De wereld is nu eenmaal niet eerlijk
En nergens is het perfect, dus ja die gevoelens zul je ook bij andere werkgevers krijgen. Uiteindelijk ligt het bij jou; of je blijft een ideaal nastreven of je past je beeld van wat je van het werkleven mag verwachten bij.
Ik ben het regelmatig niet eens met de keuzes van mijn leidinggevende, maar ik bemoei me er niet meer mee. Ik heb me er regelmatig over gefrustreerd, maar ik werd er op af geregeld. Nu niet meer en dat geeft een stuk meer rust. Ik krijg goed betaald voor wat ik doe en die uitdaging die zoek ik wel in mijn privéleven.
Ook ik had het ideaalbeeld dat ik de wereld wel zou gaan veranderen toen ik ging werken, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat dat hem niet gaat worden en daar heb ik me bij neergelegd. Maakt alles een stuk makkelijker.
Ik begrijp zeker wel dat het leven geen krentenbol (of ponykamp volgens de Belgen) is. Niet alles zit mee en je gaat niks verdienen met in de bank te zitten.
Het is ook niet dat ik het altijd eens wil zijn met mijn baas, maar als ik aan project A begin om mijn baas dan met manager B te zien binnenkomen, die dan teleurgesteld reageert waarop mijn baas zegt dat project B voorrang heeft waarop ik alles laat vallen om project B op te starten waarna manager A komt kijken en laaiend naar mijn baas stapt die dan komt klagen samen met manager A dat ik nooit aan project B had mogen beginnen en vervolgens lekker staat te liegen dat hij nooit gezegd heeft dat B voorrang had, en dat een keer of vijf per week, daar word je niet vrolijk van.
En hoe je het draait of keert, van die 168 uur die een week telt, daar lig je 50 uur van te slapen, ben je minstens 50 uur op of onderweg voor je werk, en de overige 68 uur daar zit je met al je andere bezigheden. Dus grofweg de helft van je tijd zit eigenlijk in je werk. Als dan iedereen er zo de pest in heeft, waar doen we dit met zijn allen dan eigenlijk nog?
Het kan niet altijd mee zitten, maar als je honderd jaar moet worden terwijl je de hele tijd pisnijdig bent, waar doe je dat dan voor? Ben ik dan een verwende millennial die wil dat alles leuk is? Of is het niet meer dan normaal dat je je toch een beetje lekker in je vel wil voelen? Je leeft maar één keer, toch?
vrijdag 12 maart 2021 om 23:05
Ik herken dit wel. Ik heb dit in de commerciële sector. Dat werkt gewoon totaal niet voor mij, ik heb dan echt alleen maar het gevoel dat ik werk om de zakken van mijn baas te vullen en dat motiveert me totaal niet.
Ik geloof ook niet zo in marktwerking en heb helemaal niet het idee dat concurrentie leidt tot de beste prijs/kwaliteitverhouding enzo. Dus zo lang ik maar zo ver als maar mogelijk weg blijf van commerciële instellingen vind ik werken best leuk.
Wat betreft doelen: is er niet een postmaster die je zou kunnen doen? Of ga promoveren.
Ik geloof ook niet zo in marktwerking en heb helemaal niet het idee dat concurrentie leidt tot de beste prijs/kwaliteitverhouding enzo. Dus zo lang ik maar zo ver als maar mogelijk weg blijf van commerciële instellingen vind ik werken best leuk.
Wat betreft doelen: is er niet een postmaster die je zou kunnen doen? Of ga promoveren.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
vrijdag 12 maart 2021 om 23:56
Natuurlijk is het normaal om je goed te willen voelen. Alleen de wereld gaat zich echt niet aan jou aanpassen. Dus je kunt wel pisnijdig worden, maar de enige die er last van heeft, ben jezelf (en misschien de mensen om je heen). Het is een kunst om te leren je dat soort dingen niet aan te trekken. Helaas gaat dat wel ten koste van het feit dat je droom dat je het verschil gaat maken.JeroenP schreef: ↑12-03-2021 22:55Jou was ik nog even vergeten te quoten.
Ik begrijp zeker wel dat het leven geen krentenbol (of ponykamp volgens de Belgen) is. Niet alles zit mee en je gaat niks verdienen met in de bank te zitten.
Het is ook niet dat ik het altijd eens wil zijn met mijn baas, maar als ik aan project A begin om mijn baas dan met manager B te zien binnenkomen, die dan teleurgesteld reageert waarop mijn baas zegt dat project B voorrang heeft waarop ik alles laat vallen om project B op te starten waarna manager A komt kijken en laaiend naar mijn baas stapt die dan komt klagen samen met manager A dat ik nooit aan project B had mogen beginnen en vervolgens lekker staat te liegen dat hij nooit gezegd heeft dat B voorrang had, en dat een keer of vijf per week, daar word je niet vrolijk van.
En hoe je het draait of keert, van die 168 uur die een week telt, daar lig je 50 uur van te slapen, ben je minstens 50 uur op of onderweg voor je werk, en de overige 68 uur daar zit je met al je andere bezigheden. Dus grofweg de helft van je tijd zit eigenlijk in je werk. Als dan iedereen er zo de pest in heeft, waar doen we dit met zijn allen dan eigenlijk nog?
Het kan niet altijd mee zitten, maar als je honderd jaar moet worden terwijl je de hele tijd pisnijdig bent, waar doe je dat dan voor? Ben ik dan een verwende millennial die wil dat alles leuk is? Of is het niet meer dan normaal dat je je toch een beetje lekker in je vel wil voelen? Je leeft maar één keer, toch?
Ik doe al 20 jaar hetzelfde bij de overheid en hoewel ik altijd vond dat we aan de burger een goed product verplicht waren tegen een optimale prijs, vond de overheid dat zelf niet echt noodzakelijk. Ik had natuurlijk mijn conclusie kunnen trekken, maar ik ben geen dief van mijn eigen portemonnee, dus nu doe ik gewoon mee in de hypocrisie. Als ik een leidinggevende heb die wil dat ik naar links ga, dan ga ik naar links en als de volgende weer wil dat ik naar rechts ga, dan ga ik naar rechts.
Er is hier nog ergens een topic over mensen die balen van hun baan:
werk-studie/balen-van-je-baan-kletstopi ... #p32615321
En ja, wil je die shit allemaal niet dan begin je toch voor jezelf? Snel groeien en dan mensen voor je laten werken, dan vullen zij jouw zakken. Maar ik denk wel dat je dan weer tegen andere zaken aan gaat lopen.
Maar niemand is verplicht te werken, alleen wordt het leven dan wel lastig.
Persoonlijk werk ik 26 uur. Ik heb weinig behoeften. Ik vind actief zijn op de beurs erg leuk en ik heb veel geld verloren, door domme keuzes en mijn eigen ego, maar ik heb er veel van geleerd en nu is het mijn doel om voldoende in te kunnen zetten om een maandelijks bedrag te kunnen realiseren, zodat ik meteen kan stoppen met werken, als het me niet meer bevalt.
In mijn visie is het mantra: "als je goed studeert dan krijg je straks een goede baan" al lang een achterhaald concept en wanneer de economische crisis toeslaat dan kun je maar beter meerdere manieren creëren om inkomsten te genereren.
zaterdag 13 maart 2021 om 06:32
Qua diplomawaardering, bij hoeveel Nederlandse bedrijven heb je gesprekken over je diploma gehad? Ik kan me namelijk voorstellen dat bedrijven in de grensregio er juist wel bekend mee zijn. En anders uitleg over je diploma bij doen. Kijk eens bij Nuffic.
Ik ken de Belgische cultuur niet zo goed, maar dit klinkt erg hiërarchisch. Nogmaals heb je wel eens in de publieke sector gekeken of bij de waterschappen, een technische onderwijsinstelling etc? Ik denk dat daar een hele andere cultuur is.
Het is niet erg toch als de commercie niet bij je past?
Ik ken de Belgische cultuur niet zo goed, maar dit klinkt erg hiërarchisch. Nogmaals heb je wel eens in de publieke sector gekeken of bij de waterschappen, een technische onderwijsinstelling etc? Ik denk dat daar een hele andere cultuur is.
Het is niet erg toch als de commercie niet bij je past?
zaterdag 13 maart 2021 om 07:30
Ehmmm.. ja dat is echt heel normaal hoor. Verantwoording en overdragen bij vrij nemen. Nu klink je een beetje als een prinsesje.JeroenP schreef: ↑12-03-2021 21:53.
In theorie. Mijn leidinggevende verwacht steeds een motivatie waarom het goed voor het bedrijf zou zijn als ik volgende week woensdag een dagje thuis wil blijven (alsof dat ooit goed uit komt), ik moet vervanging zoeken, instructies uitschrijven voor mijn mensen, mijn meetapparatuur voorprogrammeren (en hopen dat ik alles goed heb ingeschat), etc. Zo'n gedoe dat ik altijd denk van: laat maar. Ik heb nog steeds vakantie tegoed van 2019. Die heb ik nu maar in november gepland, ik hoop dat de crisis dan wat minder is en met een lange vakantie moet ik de voorbereiding maar één keer doen.
zaterdag 13 maart 2021 om 07:35
To, je zegt ik wil een dagje thuis blijven..is dat een vakantiedag? Thuiswerkdag? Of verwacht je dat je kan spijbelen?
Ik snap het niet zo goed. Wanneer je elke week een dagje thuis wil uitrusten, dan ga je toch 32 uur werken en neem je de woensdag roostervrij. Er bestaat niet zo iets als spijbelvrij of off-day ik doe niets vandaag op mijn werk. Je hebt afspraken waar je voor wordt betaald en wanneer je die afspraken niet aan kunt, dan maak je nieuwe contractafspraken die je wel aan kunt.
Ik snap het niet zo goed. Wanneer je elke week een dagje thuis wil uitrusten, dan ga je toch 32 uur werken en neem je de woensdag roostervrij. Er bestaat niet zo iets als spijbelvrij of off-day ik doe niets vandaag op mijn werk. Je hebt afspraken waar je voor wordt betaald en wanneer je die afspraken niet aan kunt, dan maak je nieuwe contractafspraken die je wel aan kunt.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 13 maart 2021 om 08:24
Ohja? Bij mij volstaat: ik wil een dag vrij eigenlijk gewoon. Waarom moet ik verantwoorden waarom ik vrij wil? Heb ik minder recht op m’n eigen vrije dag als ik de hele dag in bed series wil kijken? Daar zijn het toch vrije dagen voor?
Wij hebben hier wel dat de BSO voor meerdere mensen tegelijk dicht is, en dan wordt het dus verdelen wie in die weken wanneer vrij kan zijn, dat is uiteraard heel begrijpelijk, maar gewoon midden in het jaar een dag vrij willen en dat moeten motiveren en dan hele overdrachtsplannen schrijven? Voor 1 dag? Dat heb ik echt nog nooit meegemaakt.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zaterdag 13 maart 2021 om 08:35
Ik doel niet op waarom je vrij vraagt, maar dat je je werk overdraagt wanneer je vrij neemt... die verantwoording.lux- schreef: ↑13-03-2021 08:24Ohja? Bij mij volstaat: ik wil een dag vrij eigenlijk gewoon. Waarom moet ik verantwoorden waarom ik vrij wil? Heb ik minder recht op m’n eigen vrije dag als ik de hele dag in bed series wil kijken? Daar zijn het toch vrije dagen voor?
Wij hebben hier wel dat de BSO voor meerdere mensen tegelijk dicht is, en dan wordt het dus verdelen wie in die weken wanneer vrij kan zijn, dat is uiteraard heel begrijpelijk, maar gewoon midden in het jaar een dag vrij willen en dat moeten motiveren en dan hele overdrachtsplannen schrijven? Voor 1 dag? Dat heb ik echt nog nooit meegemaakt.
En ja, soms moet er iets net op die dag of gebeurt er iets op die dag en als je collega’s er niet van op de hoogte zijn kan dat best lastig worden. Bij ons tenminste wel... in de zorg.
zaterdag 13 maart 2021 om 08:59
Oh zo. Ik week overigens ook in de zorg. Maar juist dan weten je collega’s door alle overdrachten en MDO’s vaak wel wat er ligt en heb je uitgebreide statusvoering etc.? Je draagt tenslotte ook elke middag over aan de avond en de nacht. Ik draag iig niet uitgebreider over als ik er zelf de volgende dag niet ben, en ik heb ook nog nooit hoeven uitleggen waarom het beter is voor mijn baas als ik een dag vrij neem ofzo.MEFunny schreef: ↑13-03-2021 08:35Ik doel niet op waarom je vrij vraagt, maar dat je je werk overdraagt wanneer je vrij neemt... die verantwoording.
En ja, soms moet er iets net op die dag of gebeurt er iets op die dag en als je collega’s er niet van op de hoogte zijn kan dat best lastig worden. Bij ons tenminste wel... in de zorg.
Uiteraard gaat alles in goed overleg maar zoals TO het schrijft komt het op mij over of zijn baas vindt dat hij hem een gunst verleent door hem zijn vrije dagen slechts met veel extra moeite op te laten nemen.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zaterdag 13 maart 2021 om 09:10
Hier is je volgende doel: zorg dat je diploma in Nederland erkend wordt. Zoek uit hoe dat moet, volg er desnoods een aanvullende cursussen voor.
Nog een doel: neem de tijd om uit te zoeken wat je van werk verwacht en wat je belangrijk vindt. Dat kan met een loopbaancoach. Je kan het ook zelf uitzoeken met boeken en artikelen van internet, er is heel veel. Stel jezelf wel een deadline: wil je daar 3 maanden over doen, een halfjaar, een jaar of nog langer? Het is belangrijk dat je een einddatum stelt, en vaststelt wat je op die datum wilt weten.
Blijkbaar vind jij geld niet zo belangrijk, kwaliteit wel, en de rust om je werk goed af temaken. Ik denk dat je bij overheid, cultuur of wetenschap beter op je plek bent. Laat je niet wijsmaken dat het aan jou ligt. Ik zou ook niet kunnen werken voor iemand die mij ziet als een kostenpost (en ik ben geen millenial, dus dat kan het niet zijn). Ik krijg al braakneigingen van de term ‘human resources’. Maar er bestaan echt organisaties waarbij het gaat om de mensen en de kwaliteit.
Nog een doel: neem de tijd om uit te zoeken wat je van werk verwacht en wat je belangrijk vindt. Dat kan met een loopbaancoach. Je kan het ook zelf uitzoeken met boeken en artikelen van internet, er is heel veel. Stel jezelf wel een deadline: wil je daar 3 maanden over doen, een halfjaar, een jaar of nog langer? Het is belangrijk dat je een einddatum stelt, en vaststelt wat je op die datum wilt weten.
Blijkbaar vind jij geld niet zo belangrijk, kwaliteit wel, en de rust om je werk goed af temaken. Ik denk dat je bij overheid, cultuur of wetenschap beter op je plek bent. Laat je niet wijsmaken dat het aan jou ligt. Ik zou ook niet kunnen werken voor iemand die mij ziet als een kostenpost (en ik ben geen millenial, dus dat kan het niet zijn). Ik krijg al braakneigingen van de term ‘human resources’. Maar er bestaan echt organisaties waarbij het gaat om de mensen en de kwaliteit.
