Werk & Studie
alle pijlers
Even spuien: Zoveel sollicitaties; focus en overzicht zoek
zondag 13 juli 2008 om 20:45
Ik heb eigenlijk niet eens concreet een vraag of probleem. Het is alleen zo dat mijn kop even overloopt en ik volledig de draad kwijt ben.
Situatieschets: Een jaar geleden begon ik met een nieuwe baan. Helaas bleek na ruim een halfjaar dat dit niet was wat ik ervan hoopte en verwachtte. Na diverse pogingen er iets (beters) van te maken, heb ik na verloop van tijd elders een andere baan geaccepteerd.
Begin april startte ik met deze nieuwe baan. Dit bleek en vergissing. Domme domme fout; niet mijn ding en ik had beter moeten weten. Aan het einde van mijn proeftijd heb ik opgezegd en daar heb ik tot op dit moment geen spijt van gehad.
En toen....?
Via het uitzendbureau vond ik een tijdelijke klus; gedurende een maand of drie/vier heb ik prima werk - iets onder mijn niveau, maar zeker niet vervelend - in een prima team, tegen een redelijk salaris. Helemaal goed!
Had ik rustig de tijd om eens echt die ene baan te zoeken en te vinden!
Inmiddels ben ik een maand of twee, een 'brief' of 20 en zeker een gesprek of 10 verder. Maar nog geen baan. 1 september hangt als het zwaard van Damocles boven mijn hoofd, want dan ben ik werkloos.
Morgen heb ik een tweede gesprek bij een bedrijf. Een leuk bedrijf, waar het eerste gesprek beter en leuker verliep dan ik van te voren had ingeschat. Een bedrijf waar ik min of meer op de bonnefooi mijn CV naartoe had gestuurd o.b.v. een onduidelijke functie-omschrijving. Mijn voorgevoel zegt me dat ik morgen wellicht een aanbod krijg.
Ik kan echter morgen ook gebeld worden voor een andere functie, waar ik vrijdag op een eerste gesprek ben geweest. Daar waar ze me - tijdens de terugkoppeling - zeiden dat ik een 'goeie tweede' was en dat ze eerst hun favoriete kandidaat gingen benaderen. Die functie die ik heel graag wilde hebben..... maar waar ik tweede keus ben en hoogstwaarschijnlijk niet eens meer voor in aanmerking kom.
Dinsdag heb ik ook nog een gesprek staan. Bij een bedrijf dat werkzaam is in de branche waar ik tot een jaar geleden werkzaam was. Een branche die ik zo leuk vind, waar ik meer dan 6 jaar ervaring in heb en een functie die me op papier zo leuk lijkt. Maar ook een functie die me dagelijks 2 uur reistijd (heen en terug) op zou leveren.
Als je me nu vraagt 'Welke baan wil je het liefst?' dan weet ik het niet. Ik weet het niet, ik weet het niet, ik weet het niet..... die woorden dolen al dagen door mijn hoofd.
Als ik de luxe van een vaste baan had, zou ik een rustpauze inlassen en e.e.a. voor mezelf op een rijtje zetten, maar die luxe heb ik niet.
Natuurlijk is nog een uitzendklus een optie, maar dat is ook nog een paar maanden onrust in mijn hoofd en nog een extra losse flodder op mijn CV.
Heeft iemand enig idee hoe ik voor mezelf rust in mijn kop kan creëren? Hoe kan ik keuzes maken terwijl ik niet weet wat die keuzes gaan inhouden? Hoe kan ik keuzes maken terwijl er wellicht geen keuzes zijn? Hoe weet ik wat ik wil? Hoe weet ik dat ik niet weer een verkeerde beslissing neem?
Situatieschets: Een jaar geleden begon ik met een nieuwe baan. Helaas bleek na ruim een halfjaar dat dit niet was wat ik ervan hoopte en verwachtte. Na diverse pogingen er iets (beters) van te maken, heb ik na verloop van tijd elders een andere baan geaccepteerd.
Begin april startte ik met deze nieuwe baan. Dit bleek en vergissing. Domme domme fout; niet mijn ding en ik had beter moeten weten. Aan het einde van mijn proeftijd heb ik opgezegd en daar heb ik tot op dit moment geen spijt van gehad.
En toen....?
Via het uitzendbureau vond ik een tijdelijke klus; gedurende een maand of drie/vier heb ik prima werk - iets onder mijn niveau, maar zeker niet vervelend - in een prima team, tegen een redelijk salaris. Helemaal goed!
Had ik rustig de tijd om eens echt die ene baan te zoeken en te vinden!
Inmiddels ben ik een maand of twee, een 'brief' of 20 en zeker een gesprek of 10 verder. Maar nog geen baan. 1 september hangt als het zwaard van Damocles boven mijn hoofd, want dan ben ik werkloos.
Morgen heb ik een tweede gesprek bij een bedrijf. Een leuk bedrijf, waar het eerste gesprek beter en leuker verliep dan ik van te voren had ingeschat. Een bedrijf waar ik min of meer op de bonnefooi mijn CV naartoe had gestuurd o.b.v. een onduidelijke functie-omschrijving. Mijn voorgevoel zegt me dat ik morgen wellicht een aanbod krijg.
Ik kan echter morgen ook gebeld worden voor een andere functie, waar ik vrijdag op een eerste gesprek ben geweest. Daar waar ze me - tijdens de terugkoppeling - zeiden dat ik een 'goeie tweede' was en dat ze eerst hun favoriete kandidaat gingen benaderen. Die functie die ik heel graag wilde hebben..... maar waar ik tweede keus ben en hoogstwaarschijnlijk niet eens meer voor in aanmerking kom.
Dinsdag heb ik ook nog een gesprek staan. Bij een bedrijf dat werkzaam is in de branche waar ik tot een jaar geleden werkzaam was. Een branche die ik zo leuk vind, waar ik meer dan 6 jaar ervaring in heb en een functie die me op papier zo leuk lijkt. Maar ook een functie die me dagelijks 2 uur reistijd (heen en terug) op zou leveren.
Als je me nu vraagt 'Welke baan wil je het liefst?' dan weet ik het niet. Ik weet het niet, ik weet het niet, ik weet het niet..... die woorden dolen al dagen door mijn hoofd.
Als ik de luxe van een vaste baan had, zou ik een rustpauze inlassen en e.e.a. voor mezelf op een rijtje zetten, maar die luxe heb ik niet.
Natuurlijk is nog een uitzendklus een optie, maar dat is ook nog een paar maanden onrust in mijn hoofd en nog een extra losse flodder op mijn CV.
Heeft iemand enig idee hoe ik voor mezelf rust in mijn kop kan creëren? Hoe kan ik keuzes maken terwijl ik niet weet wat die keuzes gaan inhouden? Hoe kan ik keuzes maken terwijl er wellicht geen keuzes zijn? Hoe weet ik wat ik wil? Hoe weet ik dat ik niet weer een verkeerde beslissing neem?
Ik geloof niet meer in sprookjes.
zondag 13 juli 2008 om 20:57
Als ik het goed begrijp heb je in een jaar tijd minimaal drie verschillende banen gehad. Dat lijkt me bepaald niet goed voor je CV. Een belangrijk selectiecriterium voor een nieuwe baan zou wat mij betreft zijn of je er tenminste drie jaar kunt blijven werken. Je hoeft in die drie jaar niet permanent te denken dat je de leukste baan van de wereld hebt. Werk is nou eenmaal primair bedoeld om geld te verdienen. Het is mooi meegenomen als je dat op een prettige manier kunt doen maar dat laatste is zeker geen vereiste om het vol te kunnen houden. Ik zou nu dus letten op de volgende zaken:
- hoe betrouwbaar is het bedrijf als werkgever?
- hoe lang duurt het contract dat je wordt aangeboden?
- heeft men de intentie om je bij gebleken geschiktheid een vast contract aan te bieden?
- kun je (op termijn) opleidingen en traingen volgen?
Als je positieve antwoorden op bovenstaande vragen kunt krijgen en je zou jezelf dwingen door te zetten dan kan het bijna niet meer misgaan toch?
- hoe betrouwbaar is het bedrijf als werkgever?
- hoe lang duurt het contract dat je wordt aangeboden?
- heeft men de intentie om je bij gebleken geschiktheid een vast contract aan te bieden?
- kun je (op termijn) opleidingen en traingen volgen?
Als je positieve antwoorden op bovenstaande vragen kunt krijgen en je zou jezelf dwingen door te zetten dan kan het bijna niet meer misgaan toch?
zondag 13 juli 2008 om 21:05
Doornroosje, kan het zijn dat je teveel verwacht als je net met een nieuwe baan start? En dat je een beetje rusteloos bent? Ik ben in het verleden ook best vaak van baan veranderd, ook vaak snel, omdat het werk niet was wat ik ervan verwachtte, of omdat ik dacht dat het gras elders groener was, enz. Ik heb nu kinderen en 'noodgedwongen' (stabiele thuisomgeving creëren en zo) ben ik vanaf hun geboorte wat langer bij werkgevers gebleven, en tot mijn verbazing (of misschien ook niet, want ergens weet ik wel dat het zo werkt) wordt 'ergens werken' leuker en interessanter en komen er meer kansen naarmate je er meer ingewerkt raakt en men jou beter leert kennen, en jouw waarde voor de werkgever stijgt. Natuurlijk kan het ook zo zijn dat een werkgever/werkomgeving jou niet ligt en dat reeds in de eerste twee weken alles in jou schreeuwt dat je daar niet thuishoort. In dat geval weet je wat je te doen staat. In alle andere gevallen moet je het echt wat meer tijd geven. Het duurt gemiddeld een jaar voordat je ergens echt goed ingewerkt bent, je alle ins en outs kent en, niet te vergeten, je werkgever en je collega's een goed beeld hebben kunnen krijgen van wie jij bent.
Anyway, ga naar je gesprekken, wacht af waar je wordt aangenomen en laat in je gesprekken blijken dat er nog meer kapers op de kust zijn. Dat is helemaal niet erg, integendeel, het is goed voor je marktwaarde. Zeg nog niet volmondig ja als je van een andere potentiele werkgever eventueel ook een ja verwacht, maar geef duidelijk aan wanneer je een beslissing kunt nemen. Kortom, wees duidelijk. Er is geen wet of fatsoensnorm die jou verbiedt meerdere ijzers in het vuur te hebben, en vaak maakt het jou als potentiele werknemer juist aantrekkelijker als blijkt dat er nog meer werkgevers in jou geintereseerd zijn.
Tot slot: ik denk dat de beste besluiten op gevoel genomen worden.
Anyway, ga naar je gesprekken, wacht af waar je wordt aangenomen en laat in je gesprekken blijken dat er nog meer kapers op de kust zijn. Dat is helemaal niet erg, integendeel, het is goed voor je marktwaarde. Zeg nog niet volmondig ja als je van een andere potentiele werkgever eventueel ook een ja verwacht, maar geef duidelijk aan wanneer je een beslissing kunt nemen. Kortom, wees duidelijk. Er is geen wet of fatsoensnorm die jou verbiedt meerdere ijzers in het vuur te hebben, en vaak maakt het jou als potentiele werknemer juist aantrekkelijker als blijkt dat er nog meer werkgevers in jou geintereseerd zijn.
Tot slot: ik denk dat de beste besluiten op gevoel genomen worden.
zondag 13 juli 2008 om 22:35
Inderdaad ook het eerste wat ik dacht: zelfs als iemand je een aanbod doet, hoef je niet meteen ja of nee te zeggen. Je kunt altijd een paar dagen bedenktijd vragen, zodat je nog even af kunt wachten wat de andere opties opleveren.
Je zegt zelf dat je bij je 'foute keuze' achteraf besefte dat je het al wel aan had zien komen. Maak daar gebruik van door nu gewoon goed naar je gevoel te luisteren. Je instinct vertelt je meestal best aardig wat je moet doen. En besef dat iedere nieuwe baan in het begin wennen is, en dat er altijd mindere kanten aan zitten. Ik vind mijn baan geweldig, maar hij is niet perfect. Ik zou zo een aantal minpunten op kunnen noemen, maar dat geldt voor elke baan. Probeer als je eenmaal gekozen hebt naar de leuke dingen te kijken.
Je zegt zelf dat je bij je 'foute keuze' achteraf besefte dat je het al wel aan had zien komen. Maak daar gebruik van door nu gewoon goed naar je gevoel te luisteren. Je instinct vertelt je meestal best aardig wat je moet doen. En besef dat iedere nieuwe baan in het begin wennen is, en dat er altijd mindere kanten aan zitten. Ik vind mijn baan geweldig, maar hij is niet perfect. Ik zou zo een aantal minpunten op kunnen noemen, maar dat geldt voor elke baan. Probeer als je eenmaal gekozen hebt naar de leuke dingen te kijken.
maandag 14 juli 2008 om 07:24
Die drie banen binnen een jaar geven idd geen goed signaal af op mijn CV. Ik hoop in ieder geval met de ruim zes jaar die ik daarvoor bij een werkgever heb gezeten een betere indruk te wekken.
Ik denk op zich niet dat ik echt teveel van een baan verwacht. De baan waar ik een jaar geleden aan begon had heel leuk kunnen zijn. Het was echter een nieuw gecreëerde functie met drie componenten die niet met elkaar matchten. Juist de eerste maanden had ik het heel erg naar mijn zin, maar ik liep vast in het hoogseizoen. Misschien had ik de boel moeten laten escaleren en zo het management voor het blok moeten zetten iets aan de indeling van die functie te doen.... Dat er voor mijn 'vervanging' voor een heel andere indeling van werkzaamheden is gekozen, stemt mij iig gerust, dat het niet alleen maar aan mij lag.
De baan daarna was een heel ander verhaal. Dat was gewoon een hele domme zet. Het werk daar greep me vanaf week één al naar de keel. Zodra ik weer een wat langere werkervaring op mijn CV kan toevoegen, gummen we dit maandje gewoon weer weg :D
De klus daarna was al reeds bedoeld als tijdelijk. Heel eerlijk; als ze me hier een baan zouden aanbieden voor fulltime (de vacature die ze hebben is op de lange termijn parttime), zou ik dat wellicht wel gedaan hebben.
Ja, het laatste jaar op CV is een wat rommelig geheel, maar ik denk dat ik het redelijk kan uitleggen. Hoewel ik soms bij die eerste ervaring wat vastloop...
Net als wat Wuiles ook zegt; ik wil dol- en dolgraag bij de volgende baan minimaal een jaar of drie blijven. Voor mijn CV, maar vooral ook voor mezelf. Ik wil die rust en die stabiliteit.
Ik vind echter wel dat een prettige werkomgeving een vereiste is om een baan vol te kunnen houden. Dus prettig als in oké collega's en interessant werk. Het hoeft geen 5 dagen per week dolle pret te zijn, maar ik moet er wel iets van voldoening, plezier en uitdaging uithalen.
Verder ben ik nu 'al' 33. Ik heb sterk het idee dat mijn volgende stap wel eens bepalend zou kunnen zijn voor de rest van mijn loopbaan. (jaaaaa, voer de druk maar verder op
)
Enniewee, ik zal - mocht het zo zijn dat ik een aanbod krijg vanmiddag - inderdaad vragen om enkele dagen bedenktijd. Dat had ik gisteravond ook al bedacht.
Bedankt voor het meedenken to dusver!
Ik denk op zich niet dat ik echt teveel van een baan verwacht. De baan waar ik een jaar geleden aan begon had heel leuk kunnen zijn. Het was echter een nieuw gecreëerde functie met drie componenten die niet met elkaar matchten. Juist de eerste maanden had ik het heel erg naar mijn zin, maar ik liep vast in het hoogseizoen. Misschien had ik de boel moeten laten escaleren en zo het management voor het blok moeten zetten iets aan de indeling van die functie te doen.... Dat er voor mijn 'vervanging' voor een heel andere indeling van werkzaamheden is gekozen, stemt mij iig gerust, dat het niet alleen maar aan mij lag.
De baan daarna was een heel ander verhaal. Dat was gewoon een hele domme zet. Het werk daar greep me vanaf week één al naar de keel. Zodra ik weer een wat langere werkervaring op mijn CV kan toevoegen, gummen we dit maandje gewoon weer weg :D
De klus daarna was al reeds bedoeld als tijdelijk. Heel eerlijk; als ze me hier een baan zouden aanbieden voor fulltime (de vacature die ze hebben is op de lange termijn parttime), zou ik dat wellicht wel gedaan hebben.
Ja, het laatste jaar op CV is een wat rommelig geheel, maar ik denk dat ik het redelijk kan uitleggen. Hoewel ik soms bij die eerste ervaring wat vastloop...
Net als wat Wuiles ook zegt; ik wil dol- en dolgraag bij de volgende baan minimaal een jaar of drie blijven. Voor mijn CV, maar vooral ook voor mezelf. Ik wil die rust en die stabiliteit.
Ik vind echter wel dat een prettige werkomgeving een vereiste is om een baan vol te kunnen houden. Dus prettig als in oké collega's en interessant werk. Het hoeft geen 5 dagen per week dolle pret te zijn, maar ik moet er wel iets van voldoening, plezier en uitdaging uithalen.
Verder ben ik nu 'al' 33. Ik heb sterk het idee dat mijn volgende stap wel eens bepalend zou kunnen zijn voor de rest van mijn loopbaan. (jaaaaa, voer de druk maar verder op
)Enniewee, ik zal - mocht het zo zijn dat ik een aanbod krijg vanmiddag - inderdaad vragen om enkele dagen bedenktijd. Dat had ik gisteravond ook al bedacht.
Bedankt voor het meedenken to dusver!
Ik geloof niet meer in sprookjes.
maandag 14 juli 2008 om 20:14
Zou het kunnen dat je zó lang in je eerste baan werkzaam bent geweest dat je verleerd bent om in een nieuwe werksituatie je draai te vinden? Geen enkele baan is ideaal en ik kan je verzekeren dat je bij elke baan binnen een half jaar voor problemen komt te staan. Die horen er namelijk bij. Aan jou vervolgens de taak om een oplossing te zoeken. Weglopen kun je immers altijd nog. Het is achteraf vaak veel interessanter om naar oplossingen te blijven zoeken, ook al valt dat op het moment soms zelf niet mee.
In dit opzicht ben ik het niet eens met posters die stellen dat je vooral je gevoel moet volgen. Juist omdat een nieuwe baan altijd gedoe met zich meebrengt (onzekerheid over je taken, onbekendheid met de regels, moeten wennen aan nieuwe collega's, een vreemde leidinggevende enzovoorts) is het helemaal niet verstandig om in deze je gevoel te volgen. Dan kom je namelijk nooit voorbij dat punt waar nog alles nieuw is. Ik denk dat je beter jezelf kunt voornemen om er drie jaar te blijven en er het beste van te maken. Stel dat je over drie jaar zou kunnen terugkijken op een baan die niet eenvoudig was maar die je veel geleerd heeft, dat zou toch geweldig zijn?
In dit opzicht ben ik het niet eens met posters die stellen dat je vooral je gevoel moet volgen. Juist omdat een nieuwe baan altijd gedoe met zich meebrengt (onzekerheid over je taken, onbekendheid met de regels, moeten wennen aan nieuwe collega's, een vreemde leidinggevende enzovoorts) is het helemaal niet verstandig om in deze je gevoel te volgen. Dan kom je namelijk nooit voorbij dat punt waar nog alles nieuw is. Ik denk dat je beter jezelf kunt voornemen om er drie jaar te blijven en er het beste van te maken. Stel dat je over drie jaar zou kunnen terugkijken op een baan die niet eenvoudig was maar die je veel geleerd heeft, dat zou toch geweldig zijn?
dinsdag 15 juli 2008 om 20:01
Doornroosje, ik ben benieuwd naar het vervolg van je verhaal. Hoe is het gesprek maandag verlopen?
Ik ken het gevoel van onrust op je cv. Tijdens mijn eerste werkjaren had ik ook een erg wisselend werkpatroon. Langer dan 2 jaar hield ik het echt nergens uit en dat terwijl ik in mijn scholieren-/studietijd 8 jaar dezelfde bijbaan gehad heb.
Mijn onvrede tijdens het 'echte' werk kwam ook voort uit het feit dat ik het werk waar ik voor opgeleid ben (was) niet echt bij mij pastte. Ik ben toen een deeltijdopleiding gaan doen en gelijktijdig is mijn vakgebied deels verschoven. Ik blijf nu langer bij werkgevers en werk in mijn tweede vakgebied met raakvlakken met het eerste.
Ik ken het gevoel van onrust op je cv. Tijdens mijn eerste werkjaren had ik ook een erg wisselend werkpatroon. Langer dan 2 jaar hield ik het echt nergens uit en dat terwijl ik in mijn scholieren-/studietijd 8 jaar dezelfde bijbaan gehad heb.
Mijn onvrede tijdens het 'echte' werk kwam ook voort uit het feit dat ik het werk waar ik voor opgeleid ben (was) niet echt bij mij pastte. Ik ben toen een deeltijdopleiding gaan doen en gelijktijdig is mijn vakgebied deels verschoven. Ik blijf nu langer bij werkgevers en werk in mijn tweede vakgebied met raakvlakken met het eerste.
dinsdag 15 juli 2008 om 20:33
Dat gesprek gisteren... tja, dat verliep prettig, maar toch liep ik naar buiten zonder nieuwe baan. De heren met wie ik sprak stonden op het punt me een aanbod te doen, maar wilden eerst van mij weten of die baan echt was wat ik wilde. Zij hadden - door een opmerking van mij - wat twijfel opgevangen.
Die twijfel was er inderdaad; de branche, de inhoud van de functie.... Zij twijfelden niet aan mij en mijn kwaliteiten, maar wel aan mijn motivatie. Elkaars eerlijkheid en openheid waarderend, hebben we de procedure beëindigd. Rare situatie eigenlijk..... Hoewel ik mezelf voor gek verklaarde, viel er wel een last van mijn schouders.
Vanmiddag had ik dat laatste gesprek. Het was leuk! De functie, de branche, het type bedrijf, sfeer; het sprak me allemaal zeer aan! Het ligt in het verlengde van wat ik al een jaar of zes heb gedaan, maar dan binnen een groter bedrijf met meer mogelijkheden en een uitgebreider pakket. Alleen de reistijd..... (minimaal) een uur heen, een uur terug. Maar er zijn legio mensen die dat doen voor hun werk, toch?
Over een paar dagen weet ik meer, want ze hadden nog enkele kandidaten. Tevens heb ik een afspraak staan voor een intake met een loopbaancoach volgende week. Het geneuzel moet nou maar 's afgelopen zijn; tijd om mezelf eens een spiegel voor te houden!
Wuiles, je hebt wellicht deels gelijk. Dat bedrijf waar ik zes jaar heb gezeten was klein, informeel en onconventioneel. Het bedrijf waar ik vervolgens terecht kwam was groot, hierarchisch, met eilandjes, onderlinge strijd en eindeloze procedures. Die omslag was idd voor mij wat te veel van het goede; ik wilde helemaal geen strijd leveren over het afkaderen van mijn werkzaamheden, ik wilde gewoon mijn werk doen en goed kunnen doen. Achteraf kijk ik er wel wat anders tegenaan en denk ik dat ik de handdoek misschien niet te snel in de ring had moeten gooien.
Die twijfel was er inderdaad; de branche, de inhoud van de functie.... Zij twijfelden niet aan mij en mijn kwaliteiten, maar wel aan mijn motivatie. Elkaars eerlijkheid en openheid waarderend, hebben we de procedure beëindigd. Rare situatie eigenlijk..... Hoewel ik mezelf voor gek verklaarde, viel er wel een last van mijn schouders.
Vanmiddag had ik dat laatste gesprek. Het was leuk! De functie, de branche, het type bedrijf, sfeer; het sprak me allemaal zeer aan! Het ligt in het verlengde van wat ik al een jaar of zes heb gedaan, maar dan binnen een groter bedrijf met meer mogelijkheden en een uitgebreider pakket. Alleen de reistijd..... (minimaal) een uur heen, een uur terug. Maar er zijn legio mensen die dat doen voor hun werk, toch?
Over een paar dagen weet ik meer, want ze hadden nog enkele kandidaten. Tevens heb ik een afspraak staan voor een intake met een loopbaancoach volgende week. Het geneuzel moet nou maar 's afgelopen zijn; tijd om mezelf eens een spiegel voor te houden!
Wuiles, je hebt wellicht deels gelijk. Dat bedrijf waar ik zes jaar heb gezeten was klein, informeel en onconventioneel. Het bedrijf waar ik vervolgens terecht kwam was groot, hierarchisch, met eilandjes, onderlinge strijd en eindeloze procedures. Die omslag was idd voor mij wat te veel van het goede; ik wilde helemaal geen strijd leveren over het afkaderen van mijn werkzaamheden, ik wilde gewoon mijn werk doen en goed kunnen doen. Achteraf kijk ik er wel wat anders tegenaan en denk ik dat ik de handdoek misschien niet te snel in de ring had moeten gooien.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
