Werk & Studie
alle pijlers
Geneeskunde studeren?
zaterdag 19 juni 2021 om 19:16
Ik heb mijn bachelor rechten bijna binnen en kan volgend jaar naar alle waarschijnlijkheid aan mijn master beginnen. So far so good, gaat voorspoedig.
Alleen had ik dus bedacht om mee te doen aan de selectietoets voor geneeskunde en nu ben ik dus geselecteerd. Ik mag dus geneeskunde gaan studeren. Maar ik weet totaal niet of ik dat wil gaan doen of niet. Ik gaf me in de eerste plaats op omdat ik nog niet klaar wilde zijn met studeren en ik vroeger (als kind zeg maar) arts wilde worden, maar ik had eerlijk gezegd niet verwacht door die toets te komen. Ik weet niet of ik het nog wel wil, want de co-schappen en onregelmatige tijden schrikken me nogal af. Plus dat het heel veel geld gaat kosten. Aan de andere kant ben ik ook bang dat ik spijt ga krijgen als ik het niet doe.
Ik loop echt compleet vast in wat ik nu moet kiezen. Is er hier misschien iemand met wijze raad?
Alleen had ik dus bedacht om mee te doen aan de selectietoets voor geneeskunde en nu ben ik dus geselecteerd. Ik mag dus geneeskunde gaan studeren. Maar ik weet totaal niet of ik dat wil gaan doen of niet. Ik gaf me in de eerste plaats op omdat ik nog niet klaar wilde zijn met studeren en ik vroeger (als kind zeg maar) arts wilde worden, maar ik had eerlijk gezegd niet verwacht door die toets te komen. Ik weet niet of ik het nog wel wil, want de co-schappen en onregelmatige tijden schrikken me nogal af. Plus dat het heel veel geld gaat kosten. Aan de andere kant ben ik ook bang dat ik spijt ga krijgen als ik het niet doe.
Ik loop echt compleet vast in wat ik nu moet kiezen. Is er hier misschien iemand met wijze raad?
dinsdag 22 juni 2021 om 23:16
Nog niet alles gelezen, maar wel alvast een reactie.
Ik vond de coschappen echt vreselijk. En dus ook zwaar. Ik dacht dat het misschien beter zou worden als je uiteindelijk echt arts zou zijn. Viel ook tegen. Dus uiteindelijk maar besloten om een nieuwe studie te gaan doen. (Iets totaaaal niet gerelateerds)
Ze staan nu letterlijk voor me in de rij. Ik start binnenkort in een vakgebied wat ook raakvlakken heeft met het arts zijn, met echt enorm goede arbeidsvoorwaarden. Nooit van te voren gedacht.
Kan voor jou ook zo zijn. Zowel als arts, als als jurist. Een eerdere studie doet deuren openen als je in opleiding wil ergens. En mocht je het arts-zijn nou toch niets vinden, dan heb je echt een enorm goede studie gedaan en komen je kwaliteiten absoluut van pas buiten de medische wereld.
Nu ga ik de rest van de reacties lezen
Ik vond de coschappen echt vreselijk. En dus ook zwaar. Ik dacht dat het misschien beter zou worden als je uiteindelijk echt arts zou zijn. Viel ook tegen. Dus uiteindelijk maar besloten om een nieuwe studie te gaan doen. (Iets totaaaal niet gerelateerds)
Ze staan nu letterlijk voor me in de rij. Ik start binnenkort in een vakgebied wat ook raakvlakken heeft met het arts zijn, met echt enorm goede arbeidsvoorwaarden. Nooit van te voren gedacht.
Kan voor jou ook zo zijn. Zowel als arts, als als jurist. Een eerdere studie doet deuren openen als je in opleiding wil ergens. En mocht je het arts-zijn nou toch niets vinden, dan heb je echt een enorm goede studie gedaan en komen je kwaliteiten absoluut van pas buiten de medische wereld.
Nu ga ik de rest van de reacties lezen
woensdag 23 juni 2021 om 10:25
Inmiddels het hele topic gelezen.
Een aantal reacties dat je heel nobel je plekje maar moet afstaan aan iemand die al vanaf haar 3e weet dat ze chirurg wil worden…. Hier ben ik het absoluut niet mee eens.
Over het algemeen is de groep geneeskundestudenten en daaruit voortvloeiend dus ook de artsenpopulatie vrij homogeen. Juist met de loting waren er gelijke kansen (behalve dan meiden tov jongens tav middelabere schoolcijfers, maar dat even terzijde). Iedereen had, afhankelijk van je cijfers, een even grote kans om ingeloot te worden. Op een gegeven moment mocht de loting niet meer en moest alles decentraal. Zelf kom ik uit een hoogopgeleid, welgesteld Gooisch gezin met in het netwerk van mijn ouders genoeg artsen en advocaten en tandartsen. Als ik dus bijv een selectie had moeten doen, had ik sowieso 10 punten voorgestaan. Ik zou van te voren mijn netwerk ingezet hebben, ook bijvoorbeeld de ouders van mijn hockeyteamgenootjes. Samen met de klasgenoten uit 6 gym hadden we ongetwijfeld een paar honderd euro betaald voor een bureautje dat je voorbereid op de selectie. Verder zou ik waarschijnlijk minder “geïntimideerd”/onder de indruk zijn geweest van een vraaggesprek met bijv een specialist (ik weet niet of ze dit op alle uni’s zo doen), omdat dit dus net zo goed vader Pieter van mijn beste vriendin had kunnen zijn. Kortom, ik vermoed dat ik, en de klasgenoten uit een vergelijkbare omgeving, een voordeel zouden gehad kunnen hebben tov iemand anders. Om een beeld te schetsen: bijv Marloes uit Appelscha die de eerst van de familie is die vwo doet. Of Yasemin die met haar familie gevlucht is. Of D’jeechanella uit de Bijlmer.
In mijn tijd was het een combinatie van loting en decentrale selectie. Heel eerlijk: de decentraal geselecteerden konden zo uit mijn eigen bubbel komen. JUIST door loting was de studiepopulatie divers en kwamen er veel verschillende mensen vanuit allerlei achtergronden bij elkaar. Wat mij betreft is diversiteit op zich geen doel, maar denk je eens in: hoe mooi is dat! Een mooie dwarsdoorsnee (voor zover dat mogelijk is) uit de samenleving qua achtergronden.
Waarom ik bovenstaande vertel: ik denk dat veel mensen wel invoelen dat het fijn is als je geen compleet homogeen groep artsen hebt in een samenleving. Dat geldt voor achtergronden, maar geldt wat mij betreft ook voor drijfveren en motivatie. En juist ook mensen die GEEN arts willen worden, of die niet vanaf hun 3e levensjaar tot op het bot gemotiveerd zijn om neurochirurg te worden, zijn ook hard nodig.
Ondanks dat geneeskunde een soort beroepsopleiding is, is er zo veel meer mogelijk. Net als dat niet elke rechtenstudent rechter of advocaat wordt, wordt niet elke arts chirurg of huisarts. Er is zo veel meer, waar je nu vast nog geen weet van hebt (en ik overigens ook nog steeds niet van alles op de hoogte ben). Er zijn beleidsmakers nodig, medische ethiek is belangrijk, juristen met medische kennis natuurlijk, maar ook sociaal geneeskundigen, artsen die bij verzekeringsmaatschappijen werken, enz. Maar ook als je niet vanaf dag 1 zegt: “dit is mijn roeping”, kan je een heel goede arts worden.
En vergeet niet: net als buiten de medische wereld, rollen veel mensen uiteindelijk “gewoon maar ergens in”. Je doet eens een onderzoek voor je studie en blijft plakken, je raakt aan de praat met een bepaalde specialist na werkgroep en loopt eens een dagje mee, waardoor je interesse wordt gewekt. Noem maar op.
Ik moet nu even weg (het is al een veel langer verhaal geworden dan in dacht). Ik probeer later nog even iets verder in te gaan op waarom er verschillen in motivatie belangrijk zijn ook met t oog op burn out in een competitieve wereld. En op leeftijd en studeren.
Een aantal reacties dat je heel nobel je plekje maar moet afstaan aan iemand die al vanaf haar 3e weet dat ze chirurg wil worden…. Hier ben ik het absoluut niet mee eens.
Over het algemeen is de groep geneeskundestudenten en daaruit voortvloeiend dus ook de artsenpopulatie vrij homogeen. Juist met de loting waren er gelijke kansen (behalve dan meiden tov jongens tav middelabere schoolcijfers, maar dat even terzijde). Iedereen had, afhankelijk van je cijfers, een even grote kans om ingeloot te worden. Op een gegeven moment mocht de loting niet meer en moest alles decentraal. Zelf kom ik uit een hoogopgeleid, welgesteld Gooisch gezin met in het netwerk van mijn ouders genoeg artsen en advocaten en tandartsen. Als ik dus bijv een selectie had moeten doen, had ik sowieso 10 punten voorgestaan. Ik zou van te voren mijn netwerk ingezet hebben, ook bijvoorbeeld de ouders van mijn hockeyteamgenootjes. Samen met de klasgenoten uit 6 gym hadden we ongetwijfeld een paar honderd euro betaald voor een bureautje dat je voorbereid op de selectie. Verder zou ik waarschijnlijk minder “geïntimideerd”/onder de indruk zijn geweest van een vraaggesprek met bijv een specialist (ik weet niet of ze dit op alle uni’s zo doen), omdat dit dus net zo goed vader Pieter van mijn beste vriendin had kunnen zijn. Kortom, ik vermoed dat ik, en de klasgenoten uit een vergelijkbare omgeving, een voordeel zouden gehad kunnen hebben tov iemand anders. Om een beeld te schetsen: bijv Marloes uit Appelscha die de eerst van de familie is die vwo doet. Of Yasemin die met haar familie gevlucht is. Of D’jeechanella uit de Bijlmer.
In mijn tijd was het een combinatie van loting en decentrale selectie. Heel eerlijk: de decentraal geselecteerden konden zo uit mijn eigen bubbel komen. JUIST door loting was de studiepopulatie divers en kwamen er veel verschillende mensen vanuit allerlei achtergronden bij elkaar. Wat mij betreft is diversiteit op zich geen doel, maar denk je eens in: hoe mooi is dat! Een mooie dwarsdoorsnee (voor zover dat mogelijk is) uit de samenleving qua achtergronden.
Waarom ik bovenstaande vertel: ik denk dat veel mensen wel invoelen dat het fijn is als je geen compleet homogeen groep artsen hebt in een samenleving. Dat geldt voor achtergronden, maar geldt wat mij betreft ook voor drijfveren en motivatie. En juist ook mensen die GEEN arts willen worden, of die niet vanaf hun 3e levensjaar tot op het bot gemotiveerd zijn om neurochirurg te worden, zijn ook hard nodig.
Ondanks dat geneeskunde een soort beroepsopleiding is, is er zo veel meer mogelijk. Net als dat niet elke rechtenstudent rechter of advocaat wordt, wordt niet elke arts chirurg of huisarts. Er is zo veel meer, waar je nu vast nog geen weet van hebt (en ik overigens ook nog steeds niet van alles op de hoogte ben). Er zijn beleidsmakers nodig, medische ethiek is belangrijk, juristen met medische kennis natuurlijk, maar ook sociaal geneeskundigen, artsen die bij verzekeringsmaatschappijen werken, enz. Maar ook als je niet vanaf dag 1 zegt: “dit is mijn roeping”, kan je een heel goede arts worden.
En vergeet niet: net als buiten de medische wereld, rollen veel mensen uiteindelijk “gewoon maar ergens in”. Je doet eens een onderzoek voor je studie en blijft plakken, je raakt aan de praat met een bepaalde specialist na werkgroep en loopt eens een dagje mee, waardoor je interesse wordt gewekt. Noem maar op.
Ik moet nu even weg (het is al een veel langer verhaal geworden dan in dacht). Ik probeer later nog even iets verder in te gaan op waarom er verschillen in motivatie belangrijk zijn ook met t oog op burn out in een competitieve wereld. En op leeftijd en studeren.
woensdag 23 juni 2021 om 10:45
Dankjewel voor je bericht FoxtrotAlpha. Ik ben benieuwd naar de rest van je verhaal haha.
Grappig om jouw ervaringen uit echt een academisch opgeleide omgeving te horen. Ik ben juist de eerste in mijn familie die wo (en vwo) doet/deed. Ze steunen mij heel erg, maar ze weten niet echt hoe het er op de uni aan toe gaat. De meeste mensen in mijn vwo klas waren zo (ik kom uit een dorp hahah voor als het nog niet duidelijk was) Vandaar dat ik ook zo blij ben met alle ervaringen die hier gedeeld worden. In de omgeving waar ik vandaan kom doe je die gewoon niet zo snel op.
Grappig om jouw ervaringen uit echt een academisch opgeleide omgeving te horen. Ik ben juist de eerste in mijn familie die wo (en vwo) doet/deed. Ze steunen mij heel erg, maar ze weten niet echt hoe het er op de uni aan toe gaat. De meeste mensen in mijn vwo klas waren zo (ik kom uit een dorp hahah voor als het nog niet duidelijk was) Vandaar dat ik ook zo blij ben met alle ervaringen die hier gedeeld worden. In de omgeving waar ik vandaan kom doe je die gewoon niet zo snel op.
vrijdag 25 juni 2021 om 17:33
Ik zou nog even terugkomen en wat vertellen over motivatie. Ik vertel mijn eigen overwegingen en ervaringen.
Over het algemeen zijn geneeskundestudenten en vervolgens artsen echt enorm gemotiveerd. Er is natuurlijk aan de poort al selectie, door decentrale selectie/loting, waarbij cijfers meewogen. En er is ook niets mis met gemotiveerd zijn. Als je ergens geen zin in hebt, of niet weet waarvoor je het doet, is het een lange weg.
Maarrrrr. Ik heb in mijn omgeving genoeg mensen gezien die een burn out hebben gekregen/hard op weg zijn naar een burn out. Of juist hun hele leven om het arts-zijn hebben draaien. En het is juist verfrissend en ik denk heel gezond om ook mensen te hebben die daarin wat gematigder zijn/op de rem trappen. Sommige mensen gedijen enorm goed in een competitieve wereld, maar genoeg mensen gaan hier uiteindelijk aan onderdoor. Juist als er wat mensen zijn die er wat “nuchterder” instaan, of mensen die aangeven andere facetten van het leven erg belangrijk te vinden, werkt louterend.
Let wel: er moet natuurlijk wel enige motivatie zijn om de studie te volgen, anders wordt het wel heel erg zwaar. Maar tot op het bot gemotiveerd zijn? Neuh, uiteindelijk is het ook “gewoon maar” een studie. Wel een populaire, dat wel. Maar probeer je geen schuldgevoel aan te laten praten door mensen die 3x uitgeloot zijn hoor. Laat onverlet dat dat voor die mensen heel treurig is, maar die last hoef jij persoonlijk niet voor ze te gaan dragen.
Dan nog iets qua leeftijd. Ik was 26 toen ik als arts besloot het roer om te gooien en een andere studie te gaan doen. Het is een lange weg geweest, maar ik was ook niet zo uitzonderlijk qua leeftijd. En bedenk: waarschijnlijk moet onze generatie wel tot in de 70 ergens werken, dus nog genoeg jaren voor de boeg.
Heb je al een afspraak met de studieadviseur gemaakt?
Over het algemeen zijn geneeskundestudenten en vervolgens artsen echt enorm gemotiveerd. Er is natuurlijk aan de poort al selectie, door decentrale selectie/loting, waarbij cijfers meewogen. En er is ook niets mis met gemotiveerd zijn. Als je ergens geen zin in hebt, of niet weet waarvoor je het doet, is het een lange weg.
Maarrrrr. Ik heb in mijn omgeving genoeg mensen gezien die een burn out hebben gekregen/hard op weg zijn naar een burn out. Of juist hun hele leven om het arts-zijn hebben draaien. En het is juist verfrissend en ik denk heel gezond om ook mensen te hebben die daarin wat gematigder zijn/op de rem trappen. Sommige mensen gedijen enorm goed in een competitieve wereld, maar genoeg mensen gaan hier uiteindelijk aan onderdoor. Juist als er wat mensen zijn die er wat “nuchterder” instaan, of mensen die aangeven andere facetten van het leven erg belangrijk te vinden, werkt louterend.
Let wel: er moet natuurlijk wel enige motivatie zijn om de studie te volgen, anders wordt het wel heel erg zwaar. Maar tot op het bot gemotiveerd zijn? Neuh, uiteindelijk is het ook “gewoon maar” een studie. Wel een populaire, dat wel. Maar probeer je geen schuldgevoel aan te laten praten door mensen die 3x uitgeloot zijn hoor. Laat onverlet dat dat voor die mensen heel treurig is, maar die last hoef jij persoonlijk niet voor ze te gaan dragen.
Dan nog iets qua leeftijd. Ik was 26 toen ik als arts besloot het roer om te gooien en een andere studie te gaan doen. Het is een lange weg geweest, maar ik was ook niet zo uitzonderlijk qua leeftijd. En bedenk: waarschijnlijk moet onze generatie wel tot in de 70 ergens werken, dus nog genoeg jaren voor de boeg.
Heb je al een afspraak met de studieadviseur gemaakt?
vrijdag 25 juni 2021 om 19:30
Leuk om dit verhaal te lezen FoxtrotAlpha.
Hier behoorden mijn vader en ooms tot de eersten uit de familie die gingen studeren (uit het dorp ook wellicht?) en ik zie wel voor me wat je schetst. Bij mijn generatie was het al iets gebruikelijker maar ik zat niet in zo'n bubbel als wat jij schetst. Bij ons in de klas op de basisschool zat alles door elkaar.
Ik kan me voorstellen als je uit een Gooische bubbel komt dat het niet makkelijk is om bijv in een achterstandswijk van Den Haag te gaan werken. Of Prachtwijk... hoe heet dat. Dat je dan wel even een vertaalslag moet maken naar hoe andere mensen leven, denken, praten. Wel een uitdaging natuurlijk.
Ik heb een manager gehad uit het Gooi, gestudeerd in Leiden, lid geweest bij Minerva en zij kon zó slecht omgaan met bijv stagiaires van het MBO. Zaten niet op één golflengte. Nou zal dat niet altijd zo zijn maar het kan zeker een voordeel zijn als je niet uit een wereld komt zoals jij die schetst.
Hier behoorden mijn vader en ooms tot de eersten uit de familie die gingen studeren (uit het dorp ook wellicht?) en ik zie wel voor me wat je schetst. Bij mijn generatie was het al iets gebruikelijker maar ik zat niet in zo'n bubbel als wat jij schetst. Bij ons in de klas op de basisschool zat alles door elkaar.
Ik kan me voorstellen als je uit een Gooische bubbel komt dat het niet makkelijk is om bijv in een achterstandswijk van Den Haag te gaan werken. Of Prachtwijk... hoe heet dat. Dat je dan wel even een vertaalslag moet maken naar hoe andere mensen leven, denken, praten. Wel een uitdaging natuurlijk.
Ik heb een manager gehad uit het Gooi, gestudeerd in Leiden, lid geweest bij Minerva en zij kon zó slecht omgaan met bijv stagiaires van het MBO. Zaten niet op één golflengte. Nou zal dat niet altijd zo zijn maar het kan zeker een voordeel zijn als je niet uit een wereld komt zoals jij die schetst.
Je kunt méér.
zondag 27 juni 2021 om 11:47
Niet mee eens. Een groot deel van de studenten die advocaat willen worden, lukt dat ook.
Een functie als bedrijfs- of overheidsjurist is vaak ook gewoon een bewuste keuze.
Sorry, niet geneeskunde gerelateerd, maar ik vond dit een beetje een vreemde post.
Life's a bitch and you can't win.
M. Python
M. Python
zondag 27 juni 2021 om 12:19
Ik vond het zelf juist enorm leuk om in andere werelden te kijken en mee te maken hoe het daar ging en wat daar normaal was. Het hoeft natuurlijk niet zo te zijn dat als je in een bepaalde “bubbel” bent opgegroeid, dat je daar alleen aan vasthoudt. Het is alleen dat je andere dingen gewoon niet kent/nooit mee in aanraking komt.
In zekere zin is dat ook zo op het forum. Ik lees hier veel dingen die schijnbaar door een groot gedeelte heel erg normaal worden gevonden, maar wat ik zelf echt nog nooit in mijn omgeving heb gezien. Wat dat betreft leer ik echt wel veel van het forum en is het denk ik goed om van verschillende plekken vanuit de maatschappij gewoontes en meningen te horen. Niet zelden stel ik mijn mening bij gaandeweg een topic. Wat dat betreft zie ik het forum echt wel als een verrijking.
In zekere zin is dat ook zo op het forum. Ik lees hier veel dingen die schijnbaar door een groot gedeelte heel erg normaal worden gevonden, maar wat ik zelf echt nog nooit in mijn omgeving heb gezien. Wat dat betreft leer ik echt wel veel van het forum en is het denk ik goed om van verschillende plekken vanuit de maatschappij gewoontes en meningen te horen. Niet zelden stel ik mijn mening bij gaandeweg een topic. Wat dat betreft zie ik het forum echt wel als een verrijking.
zondag 27 juni 2021 om 12:28
Huh, dat zegt ze toch ook niet. Ze zegt dat de meeste rechtenstudenten geen advocaat worden. Dat is ook zo, want volgens de cijfers die ik kan vinden starten er per jaar 1000 nieuwe advocaat-stagiairs, terwijl er 4500 rechtenstudenten afstuderen. De meeste gaan dus iets anders doen. Dat dat voor velen een bewuste keus is, en niet omdat ze geen plek in de advocatuur kregen, doet niks af aan het feit dat de meerderheid geen advocaat wordt.Martinimeisje schreef: ↑27-06-2021 11:47Niet mee eens. Een groot deel van de studenten die advocaat willen worden, lukt dat ook.
Een functie als bedrijfs- of overheidsjurist is vaak ook gewoon een bewuste keuze.
Sorry, niet geneeskunde gerelateerd, maar ik vond dit een beetje een vreemde post.
zondag 27 juni 2021 om 14:03
zondag 27 juni 2021 om 15:47
Dat is toch niet tegengesteld aan wat zij zegt? Ze zegt dat de meeste rechtenstudenten geen rechter of advocaat worden. Ze zegt niet dat dat tegen hun zin/wens is. Een deel wordt het niet omdat ze geen plek vinden, een deel omdat ze iets anders kiezen. Maar de meeste worden dus geen advocaat of rechter.Martinimeisje schreef: ↑27-06-2021 11:47Niet mee eens. Een groot deel van de studenten die advocaat willen worden, lukt dat ook.
Een functie als bedrijfs- of overheidsjurist is vaak ook gewoon een bewuste keuze.
Sorry, niet geneeskunde gerelateerd, maar ik vond dit een beetje een vreemde post.
De meeste geneeskundestudenten worden geen chirurg. Dat willen de meeste geneeskunde studenten ook helemaal niet.
zondag 27 juni 2021 om 18:04
Martinimeisje heeft slechts een deel van het bericht gequote, maar als je de rest van het bericht erbij leest impliceert Parella dat wel hoor, vind ik tenminste. Zo zegt ze: 'Als TO deze kans niet aanpakt is de kans vrij groot dat ze niet als spannende advocaat of rechter eindigt maar als jurist van de afdeling vergunningen bij de gemeente Smallingerland. Dan krijg je spijt TO.'. Dat lijkt toch alsof het worden van de gemeentejurist niet echt een vrije keuze zou zijn maar noodgedwongen omdat advocaat/rechter worden niet lukt.Otta1985 schreef: ↑27-06-2021 15:47Dat is toch niet tegengesteld aan wat zij zegt? Ze zegt dat de meeste rechtenstudenten geen rechter of advocaat worden. Ze zegt niet dat dat tegen hun zin/wens is. Een deel wordt het niet omdat ze geen plek vinden, een deel omdat ze iets anders kiezen. Maar de meeste worden dus geen advocaat of rechter.
De meeste geneeskundestudenten worden geen chirurg. Dat willen de meeste geneeskunde studenten ook helemaal niet.
maandag 28 juni 2021 om 09:16
Ik vind de post klinken alsof advocaat of rechter het hoogst haalbare is en dat het maar afwachten is of TO überhaupt advocaat kan worden.nausicaa schreef: ↑27-06-2021 12:28Huh, dat zegt ze toch ook niet. Ze zegt dat de meeste rechtenstudenten geen advocaat worden. Dat is ook zo, want volgens de cijfers die ik kan vinden starten er per jaar 1000 nieuwe advocaat-stagiairs, terwijl er 4500 rechtenstudenten afstuderen. De meeste gaan dus iets anders doen. Dat dat voor velen een bewuste keus is, en niet omdat ze geen plek in de advocatuur kregen, doet niks af aan het feit dat de meerderheid geen advocaat wordt.
Over de cijfers: als jij je civiel effect niet hebt of gewoon een heel andere richting kiest (fiscaal, notarieel) dan is het logisch dat je geen advocaat wordt, lijkt me.
edit: wat Deleintje zegt inderdaad! Ik vond het bericht te lang om helemaal te quoten, maar had ik misschien wel moeten doen.
Life's a bitch and you can't win.
M. Python
M. Python
woensdag 22 september 2021 om 09:06
Hai
Ik vind eht zelf altijd leuk als iemand nog een update komt geven, dus dat doe ik nu zelf ook maar.
Ik heb gekozen voor geneeskunde en ben nu 3 weken bezig. Het is heel erg leuk. Ik vind de dingen die we leren oprecht interessant. Dat had ik bij rechten veel minder. Het is wel overweldigend allemaal. Heel veel nieuwe stof en veel onderwijs op locatie. Daar moet ik nog behoorlijk aan wennen, maar ik denk dat dat wel goed gaat komen.
Of ik het af ga maken weet ik niet zeker, want 6 jaar is (voor mij) haast niet te overzien, maar ik ga in ieder geval mijn best doen.
Ik vind eht zelf altijd leuk als iemand nog een update komt geven, dus dat doe ik nu zelf ook maar.
Ik heb gekozen voor geneeskunde en ben nu 3 weken bezig. Het is heel erg leuk. Ik vind de dingen die we leren oprecht interessant. Dat had ik bij rechten veel minder. Het is wel overweldigend allemaal. Heel veel nieuwe stof en veel onderwijs op locatie. Daar moet ik nog behoorlijk aan wennen, maar ik denk dat dat wel goed gaat komen.
Of ik het af ga maken weet ik niet zeker, want 6 jaar is (voor mij) haast niet te overzien, maar ik ga in ieder geval mijn best doen.
woensdag 22 september 2021 om 11:47
Ah leuk!
Ik zag het topic net voor het eerst en wilde nog reageren, maar je hebt je keuze al gemaakt.
Hier vond ik het oprecht geen zware studie, ook de co-schappen niet. Kwam wel deels door het ziekenhuis waar ik geplaatst was (klein, perifeer). In de academie of in een groot ziekenhuis als Zwolle of in de randstad is het wel anders denk ik zo.
Ik heb altijd kunnen sporten, werken en uitgaan ernaast. Nu ben ik AIOS, werk ik parttime en was mijn zwangerschap tussendoor geen enkel probleem.
Ik zelf ben in opleiding voor een specialisme buiten het ziekenhuis, maar veel van m'n vrienden zijn of worden specialist en bij hen zie ik wel een stuk meer drukte. Een overdracht om 7:45 is gewoon superonhandig als je man en jij beiden specialist zijn en de bassischool pas om 8:30 begint.
Mijn man is verre van medisch en dat is denk ik nog het meest relaxed. Ik zou het een stuk pittiger vinden als hij ook arts was.
Succes met je studie iig!
Ik zag het topic net voor het eerst en wilde nog reageren, maar je hebt je keuze al gemaakt.
Hier vond ik het oprecht geen zware studie, ook de co-schappen niet. Kwam wel deels door het ziekenhuis waar ik geplaatst was (klein, perifeer). In de academie of in een groot ziekenhuis als Zwolle of in de randstad is het wel anders denk ik zo.
Ik heb altijd kunnen sporten, werken en uitgaan ernaast. Nu ben ik AIOS, werk ik parttime en was mijn zwangerschap tussendoor geen enkel probleem.
Ik zelf ben in opleiding voor een specialisme buiten het ziekenhuis, maar veel van m'n vrienden zijn of worden specialist en bij hen zie ik wel een stuk meer drukte. Een overdracht om 7:45 is gewoon superonhandig als je man en jij beiden specialist zijn en de bassischool pas om 8:30 begint.
Mijn man is verre van medisch en dat is denk ik nog het meest relaxed. Ik zou het een stuk pittiger vinden als hij ook arts was.
Succes met je studie iig!
zaterdag 25 september 2021 om 12:24
Ik lees echt nergens dat je enthousiast bent over het vak. Ik heb me opgegeven omdat ik 'nog niet klaar wil zijn met studeren' en omdat ik als kind dokter wilde worden.Tijgerprintje2 schreef: ↑19-06-2021 19:49Dan moet ik de selectietoetsen opnieuw maken. Dat kan natuurlijk, maar er is best een grote kans dat ik het dan niet haal. Dan zijn mijn pogingen in deze stad dus op. Ik ken niemand die geneeskunde studeert.
Mijn kinderen wilden zeemeermin, politie, stratenveger, dierenarts en piloot worden. Toch zijn ze geen van allen die studie gaan doen, omdat ze met het ouder worden andere interesses kregen.
Ik zou zo'n (intensieve) studie alleen maar overwegen, omdat je dit een geweldige studie lijkt en je nu al denkt te weten wat je einddoel is na deze lange studie. Je moet jezelf het werk zien doen. Die focus gaat je helpen het af te maken. En niet 'omdat het nu eenmaal kan'.
anoniem_354676 wijzigde dit bericht op 25-09-2021 12:36
4.12% gewijzigd
zaterdag 25 september 2021 om 12:34
Ik vind je een heel mooi en duidelijke uitleg schrijven en ik sluit me idd. aan bij verschillende redenen waarom je een goede motivatie hebt om een studie te doen. Dat hoeft idd echt niet te zijn dat je al je hele leven weet dat je chirurg wilt worden.FoxtrotAlpha schreef: ↑23-06-2021 10:25En juist ook mensen die GEEN arts willen worden, of die niet vanaf hun 3e levensjaar tot op het bot gemotiveerd zijn om neurochirurg te worden, zijn ook hard nodig.
Maar ook als je niet vanaf dag 1 zegt: “dit is mijn roeping”, kan je een heel goede arts worden.
Maar ik denk wel dat er meer motivatie nodig is dan de simpele reden dat het kan. Daarvoor is de studie simpelweg te lang, te duur en te zwaar. Er zal iets moeten zijn waar je je aan vast kunt houden op de momenten dat het tegenzit, moeilijk is en het einde nog niet per se in zicht is. Dan heb je die interne motivatie (welke dat ook is) hard nodig.
