Werk & Studie
alle pijlers
Geneeskunde studeren?
zaterdag 19 juni 2021 om 19:16
Ik heb mijn bachelor rechten bijna binnen en kan volgend jaar naar alle waarschijnlijkheid aan mijn master beginnen. So far so good, gaat voorspoedig.
Alleen had ik dus bedacht om mee te doen aan de selectietoets voor geneeskunde en nu ben ik dus geselecteerd. Ik mag dus geneeskunde gaan studeren. Maar ik weet totaal niet of ik dat wil gaan doen of niet. Ik gaf me in de eerste plaats op omdat ik nog niet klaar wilde zijn met studeren en ik vroeger (als kind zeg maar) arts wilde worden, maar ik had eerlijk gezegd niet verwacht door die toets te komen. Ik weet niet of ik het nog wel wil, want de co-schappen en onregelmatige tijden schrikken me nogal af. Plus dat het heel veel geld gaat kosten. Aan de andere kant ben ik ook bang dat ik spijt ga krijgen als ik het niet doe.
Ik loop echt compleet vast in wat ik nu moet kiezen. Is er hier misschien iemand met wijze raad?
Alleen had ik dus bedacht om mee te doen aan de selectietoets voor geneeskunde en nu ben ik dus geselecteerd. Ik mag dus geneeskunde gaan studeren. Maar ik weet totaal niet of ik dat wil gaan doen of niet. Ik gaf me in de eerste plaats op omdat ik nog niet klaar wilde zijn met studeren en ik vroeger (als kind zeg maar) arts wilde worden, maar ik had eerlijk gezegd niet verwacht door die toets te komen. Ik weet niet of ik het nog wel wil, want de co-schappen en onregelmatige tijden schrikken me nogal af. Plus dat het heel veel geld gaat kosten. Aan de andere kant ben ik ook bang dat ik spijt ga krijgen als ik het niet doe.
Ik loop echt compleet vast in wat ik nu moet kiezen. Is er hier misschien iemand met wijze raad?
zondag 20 juni 2021 om 21:29
Op zich wel, maar ik zal wel heel zenuwachtig zijn en waarschijnlijk zitten trillen. Aan de andere kant wil ik me daar ook niet door laten tegenhouden eigenlijk. Het is zo'n stom iets haha.
zondag 20 juni 2021 om 21:29
Graag gedaan. Mocht je het willen herlezen, maak dan even een screenshot. Dan kan ik hem zo weghalenTijgerprintje2 schreef: ↑20-06-2021 21:25Bedankt voor je reactie kokoro. Goed om ook die kant van het verhaal te horen. Dat continue wisselen lijkt mij ook heel intens.
Emanina, ik hou helemaal niet van feesten. Het is dus niet erg als ik dat moet laten vallen. Met sociaal leven bedoel ik meer dat er nog genoeg tijd is voor ontspanning naast het werk, maar meer in de zin van koken, Netflix en en thee drinken met vrienden
. Ik heb naast de bachelor altijd gewerkt in de thuiszorg. Tijdens de co-schappen werkte ik in de vakanties zodat ik tijdens de co-schappen goed kon rondkomen. Na co-schappen van 8-10 weken ben je meestal 2 of 3 weken vrij. Tijd is er op zich dus wel.
Er zijn wel periodes dat je ver weg geplaatst kan worden en dat met reistijd je hele dag weg is. Ik had bijvoorbeeld meermaals een ziekenhuis dat op 1.5u reizen lag. Dan werk je van 8-17.30 (met wat uitloop makkelijk 18u). Heel vroeg op en heel laat thuis en dus vroeg op bed want anders trek je het niet.
anoniem_400536 wijzigde dit bericht op 20-06-2021 21:32
17.39% gewijzigd
zondag 20 juni 2021 om 21:32
Wat ik vooral 'wel begrijp', is dat ik mijn eigen rechtenstudie 5 jaar geleden heb afgerond en dat vrijwel iedere medestudent waar ik contact mee had, is gaan doen wat hij of zij graag wilde doen. En nee, niet iedereen is nu rechter of advocaat, maar ook niet iedereen wil dat worden. Ja, je hebt wel goede studieresultaten nodig voor zuidasadvocaat of rechter. Maar doordat rechten een studie is waar je met veel inzet vaak hoge cijfers kan halen, zijn de mensen die dit wel willen vaak echt wel in staat om dat te realiseren. Zeker als je je richt op het privaatrecht of ondernemingsrecht, en als ik TO goed lees doet ze dat. Bovendien kan het zijn van jurist bij een bedrijf of een gemeente ook heel interessant zijn en gewoon een doel op zich. Hierboven heeft al iemand gereageerd die meer af weet van het werken als jurist bij de overheid, maar ook als jurist bij een bedrijf kan enorm interessant zijn - als je het bijvoorbeeld interessant vindt om dichter bij het besluitvormingsproces binnen een bedrijf te zitten en het leuker vindt om je altijd voor het belang van dezelfde partij in te zetten.Parella schreef: ↑20-06-2021 20:32Maar je begrijpt toch wel dat verreweg de meeste rechtenstudenten nooit advocaat of rechter worden?
De meeste rechtenstudenten eindigen als jurist ergens in een bedrijf of bij de overheid of gaan iets totaal anders doen. En dat is echt niet altijd leuk of spannend. Veel mensen met ambitie in dat vakgebied komen daar nooit en werken uiteindelijk in een 'gewone' functie om hun dak boven hun hoofd te kunnen betalen en later om hun gezin te onderhouden. Bij geneeskunde is de kans dat je arts wordt en dat vak uit gaat oefenen aanzienlijk hoger en minder afhankelijk van je inzet en activiteiten bovenop/naast je studie. De studie halen met een 7 en een enigszins normaal persoon zijn is ruim voldoende. Voor een goed advocatenkantoor of rechter worden is dat absoluut niet voldoende.
Als TO deze kans niet aanpakt is de kans vrij groot dat ze niet als spannende advocaat of rechter eindigt maar als jurist van de afdeling vergunningen bij de gemeente Smallingerland. Dan krijg je spijt TO.
Dus ik zou in ieder geval beginnen met de studie, je kan altijd nog stoppen.
Als rechtenstudent kan TO echt voor een groot deel haar eigen toekomst bepalen. Een CV is belangrijk, maar geen werkgever die er raar van zal kijken als jij 3 jaar over je 1jarige master hebt gedaan en daarnaast de dingen hebt gedaan die er wel voor zorgen dat je als advocaat of rechter aan de slag kan. Als je dat wil. Want zoals gezegd, ook 'gewone' bedrijfsjuristen, overheidsjuristen of docenten aan universiteiten of hbo's kunnen heel veelzijdig en leuk werk hebben.
deleintje wijzigde dit bericht op 20-06-2021 21:40
0.44% gewijzigd
zondag 20 juni 2021 om 21:36
Snap ik hoor. Ik heb ook regelmatig voor een deur gestaan denkend "Ik wil dit niet!!!!" en dan toch naar binnen, beste beentje voort en een goed cijfer halen. Vroeger was ik daar trots op want ik overkwam het toch allemaal maar. Tegenwoordig vraag ik me wel eens af of ik niet voor mijn geluk had moeten kiezenTijgerprintje2 schreef: ↑20-06-2021 21:29Op zich wel, maar ik zal wel heel zenuwachtig zijn en waarschijnlijk zitten trillen. Aan de andere kant wil ik me daar ook niet door laten tegenhouden eigenlijk. Het is zo'n stom iets haha.
.
zondag 20 juni 2021 om 21:51
Vreemdelingenrecht? Asielzoekers helpen?Deleintje schreef: ↑20-06-2021 19:54Ah jammer! Anders was het wel een leuke optie geweest om te combineren.
In dat geval kan ik alleen nog zeggen dat je met rechten natuurlijk vele kanten opkan, maar dat de werkzaamheden als advocaat en rechter ook vrij intensief kunnen zijn. En, ik zie dat je rechten nu saai vindt en je jezelf daar niet 50 jaar in ziet werken. Maar dat je tegelijkertijd twijfelt of je wel arts wil worden. Ik zou niet je studie stoppen omdat je het jezelf niet 50 jaar ziet doen, om dan iets te kiezen dat je jezelf eigenlijk ook niet ziet doen. Verder denk ik dat je met rechten ook mensen echt verder kan helpen. Je kan altijd kiezen voor bijvoorbeeld personen- en familierecht, of aansprakelijkheidsrecht. Dat zijn toch vrij persoonlijke rechtsgebieden, waar je mensen ook op emotioneel gebied verder mee kan helpen (als het zakelijke je tegenstaat). Ook kan je kijken naar kleinere kantoren, die zich bijvoorbeeld richten op start-ups. Dan kan je mensen helpen hun dromen waar te maken. Of naar een functie als rechter, officier van justitie of mediator: allemaal functies die niet echt 'moeilijk doen om niets' zijn. Verder kan je ook misschien anders kijken tegen het hele werkveld an sich. Wetten zijn ordening vanuit de staat en soms vermoeiend gedetailleerd, maar niet zozeer 'moeilijk doen om niets'. Ze voorkomen en lossen problemen op die heel emotioneel kunnen zijn. Misschien is er een rechtsgebied dat je op die manier kan benaderen. Voordat ik verkeerd overkom: ik begrijp je trouwens wel hoor, ook ik vind sommige juridische dingen heel saai.
Ik heb zelf ooit mijn studie gekozen op inhoud, maar niet goed genoeg stil gestaan bij de vraag wat ik mezelf ermee zie doen en of ik dat leuk vind. Achteraf had ik misschien een andere keuze gemaakt - vooral qua master. Niet op inhoud van de studie, maar op carrièremogelijkheden en ook een stukje 'mensen helpen'. Als je twijfelt, denk ik dat rechten in ieder geval een studie is waar je nog meerdere kanten mee op kan.
Als je gewoon nog niet klaar bent met studeren, zijn er voor masterstudenten trouwens allerlei opties he: 2 masters, een 2-jarige master, een aantal vakken in het buitenland, parttime ernaast gaan werken en er gewoon langer over doen. Maar weinig juridische studenten doen 1 jaar over hun master. Vaak zal je er ook wel langer over moeten doen, bijvoorbeeld als je stages wil lopen.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zondag 20 juni 2021 om 22:02
Sorry, maar dan zie je echt niet de realiteit, of ze kiezen geen populair specialisme. Ik heb meerdere vriendinnen die al 3-6 JAAR aniossen en promoveren en daarbij 48 uur per week werken, er nog onderzoek en/of nevenfuncties naast doen, hun cv opvijzelen met vrijwilligerswerk en NOG geen ENKELE garantie hebben op een opleidingsplek.Parella schreef: ↑20-06-2021 20:12Dit. Mijn vriendinnen die geneeskunde hebben gestudeerd hebben sinds de start van hun studie eigenlijk in een traject met veel structuur gezeten. Ze hadden (daardoor misschien ook) genoeg ruimte voor ontspanning.
Geneeskunde kan daardoor ook juist makkelijker zijn omdat je helemaal meegenomen wordt in een uitgestippeld pad. Je bent niet zo op jezelf aangewezen en op je zelfdiscipline als bij andere studies waar je maar een paar contacturen per week hebt en niemand er om maalt of je wel of niet naar college komt.
Mijn studievriendinnen hebben ook nooit moeite hoeven doen voor een baan en inkomsten. Kiezen welke specialisatie bij ze pasten en een opleidingsplek vinden was eigenlijk het enige stressmomentje, maar niet vergelijkbaar met de stress van met een gemiddelde alpha/gamma studie een duurzame plek op de arbeidsmarkt moeten vinden (die je ook nog leuk vindt, toekomst heeft en wat qua salaris zelden in de buurt komt van geneeskunde oplevert). Afhankelijk van je specialisatie kan je ook prima part time werken.
De uren en studie op zichzelf zou ik dus niet als belemmering zien. Je kan je beter afvragen of je het werkveld op zich leuk vindt. Hoewel daar ook nog veel verschillende richtingen in zijn. Misschien eens met een decaan gaan praten van de studie en je informeren over de mogelijkheden.
Als je vrienden allemaal huisarts, psychiater of jeugdarts zijn geworden speelt dat inderdaad niet. Maar ik ken iemand die letterlijk van de ene naar de andere kant van het land verhuisd is, daar 70 uur per week werkte, altijd langer bleef, ondertussen meerdere artikelen heeft gepubliceerd en die is afgewezen. En mag nu weer verhuizen want ze mag daar nooit meer solliciteren voor de opleiding.
Ik ken iemand die nu 3 jaar ANIOSt, waarvan 1 jaar in de tropen, die een intercontinentaal onderzoek opzet en nog is afgewezen op een ANIOS (dus NIET in opleiding)-plek, simpelweg omdat er zoveel mensen zijn zoals zij en ze maar beperkt plekken hebben. Gewoon achteraan in de rij aansluiten dus.
Ik ken iemand die na 2.5 jaar aniossen is gaan promoveren en toen is afgewezen en nooit meer voor dat specialisme mag gaan in Nederland. Zit je dan met je topcv in 1 enkele richting met geen enkele mogelijkheid om daar iets mee te doen, tenzij je emigreert.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik wil niet zeggen dat alfa/gamma-alumni het makkelijker hebben hoor, maar jij doet net alsof je gewoon kiest welk specialisme bij je past en dat dan gaat doen. Zo werkt het dus niet.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zondag 20 juni 2021 om 22:12
En zelfs als het gelukt is om na jaren keihard werken in opleiding te komen en je een 4-6 jarige opleiding tot specialist heb afgerond liggen de banen ook niet voor het oprapenlux- schreef: ↑20-06-2021 22:02Sorry, maar dan zie je echt niet de realiteit, of ze kiezen geen populair specialisme. Ik heb meerdere vriendinnen die al 3-6 JAAR aniossen en promoveren en daarbij 48 uur per week werken, er nog onderzoek en/of nevenfuncties naast doen, hun cv opvijzelen met vrijwilligerswerk en NOG geen ENKELE garantie hebben op een opleidingsplek.
Als je vrienden allemaal huisarts, psychiater of jeugdarts zijn geworden speelt dat inderdaad niet. Maar ik ken iemand die letterlijk van de ene naar de andere kant van het land verhuisd is, daar 70 uur per week werkte, altijd langer bleef, ondertussen meerdere artikelen heeft gepubliceerd en die is afgewezen. En mag nu weer verhuizen want ze mag daar nooit meer solliciteren voor de opleiding.
Ik ken iemand die nu 3 jaar ANIOSt, waarvan 1 jaar in de tropen, die een intercontinentaal onderzoek opzet en nog is afgewezen op een ANIOS (dus NIET in opleiding)-plek, simpelweg omdat er zoveel mensen zijn zoals zij en ze maar beperkt plekken hebben. Gewoon achteraan in de rij aansluiten dus.
Ik ken iemand die na 2.5 jaar aniossen is gaan promoveren en toen is afgewezen en nooit meer voor dat specialisme mag gaan in Nederland. Zit je dan met je topcv in 1 enkele richting met geen enkele mogelijkheid om daar iets mee te doen, tenzij je emigreert.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik wil niet zeggen dat alfa/gamma-alumni het makkelijker hebben hoor, maar jij doet net alsof je gewoon kiest welk specialisme bij je past en dat dan gaat doen. Zo werkt het dus niet.
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achter ... ~bf7f907f/
https://www.artsenauto.nl/jonge-klare-k ... eidsmarkt/
https://www.medischcontact.nl/nieuws/la ... de-bak.htm
Dan ben je dus 35-40, nog geen kinderen of hele jonge kinderen, sommigen hebben een studieschuld die nog niet volledig is afgelost, jarenlang gestudeerd gevolgd door jarenlang >50 uur per week werken in een positie waarin je telkens beoordeeld wordt, en dan moet je genoegen nemen met contracten voor een half jaar.
Dus ik zou alleen doorgaan als je je aangetrokken voelt tot een specialisme waar echt vraag naar is zoals bijvoorbeeld psychiatrie, specialist ouderenzorg, of arts voor verstandelijk gehandicapten.
leslieknope wijzigde dit bericht op 20-06-2021 22:30
14.39% gewijzigd
zondag 20 juni 2021 om 22:40
Ja is ook interessant. Ook een fijne invalshoek om de wetenschap mee in te gaan.
TO, mocht je voor rechten gaan - denk dan goed na over je master. Ik heb zelf de privaatrecht/ondernemingsrecht kant op gegaan omdat ik dacht dat dat de beste baankansen opleverde, en omdat ik de werking van het privaatrecht interessanter vond dan dat van het bestuursrecht/strafrecht/europees recht. Maar als je mensen op meer emotioneel niveau wil helpen, dan is het wel van belang dat je daar nu al rekening mee houdt. Dat kan natuurlijk binnen privaatrecht (aansprakelijkheid, gezondheidszorg, personen en familierecht), maar dan zal je daar bij je mastervakken en eerste baan daarna wel rekening mee moeten houden. Ik heb best spijt van mijn master- en eerste baankeuze, omdat ik onvoldoende stil heb gestaan bij wat ik uit mijn werkend leven wil halen (wie wil ik bijstaan?) en wat voor soort vraagstukken ik in de praktijk wil beantwoorden (emotioneel of zakelijk?). Ik sta op het punt me om te scholen, maar het was best spannend of dat ging lukken.
zondag 20 juni 2021 om 22:41
Dat is wel precies de reden waarom ik snijdend even heb losgelaten en extramuraal ben gaan proberen.
Stel ik kom over 5 jaar (2 jaar aniossen in het gewenste vakgebied, 3 jaar promoveren) in opleiding, dan mag ik nog niet kiezen waar ik werk, ik word ingedeeld en het enige dat ik zeker weet is dat het minimaal de middelste 2 jaar van 6 jaar opleiding in een UMC moet werken. Neem bijvoorbeeld Groningen, de ‘makkelijkste’ (wat is makkelijk?) uni om in opleiding te komen. Mag je 2 jaar naar Groningen en de rest bijvoorbeeld naar Enschede, Leeuwarden, Zwolle en Deventer. Wordt een lekkere reistijd bovenop die 10 uur werken.
Nou, dan heb je dat allemaal gedaan, ein-de-lijk specialist, mag je je hele gezin oppakken en 200km verhuizen want ja, zonder fellowship kun je het wel vergeten en er is alleen in Verweggistan een fellowship beschikbaar.
Nou, dan ben je eindelijk klaar met je fellowship (nog 2 jaar, hoppa), mag je gaan solliciteren maar alleen maar chef de clinique plekken beschikbaar van idd een halfjaar per contract. Inkopen - als het eindelijk lukt - betekent wéér verhuizen, want anders woon je niet dicht genoeg bij het ziekenhuis.
Ik heb dus besloten eerst te kijken wat er nog meer te doen is als arts voor ik mijn gezin het halve land door jaag elke paar jaar of de helft van de tijd zoveel reistijd heb dat ik de kinderen nauwelijks meer zie. Ik ben best flexibel, maar ik weet niet of er een specialisme is dat ik wel echt zó leuk vind dat dat het me waard is. Zéker niet als er ook andere leuke opties zijn.
Maar goed, in die zin klopt wat Parella zegt natuurlijk wel: dat is een beetje het verschil tussen ‘een baan’ en ‘een carrière’ als arts. Een baan heb je zo, geen enkel probleem. Maar die carrière is gewoon hard werken.
Stel ik kom over 5 jaar (2 jaar aniossen in het gewenste vakgebied, 3 jaar promoveren) in opleiding, dan mag ik nog niet kiezen waar ik werk, ik word ingedeeld en het enige dat ik zeker weet is dat het minimaal de middelste 2 jaar van 6 jaar opleiding in een UMC moet werken. Neem bijvoorbeeld Groningen, de ‘makkelijkste’ (wat is makkelijk?) uni om in opleiding te komen. Mag je 2 jaar naar Groningen en de rest bijvoorbeeld naar Enschede, Leeuwarden, Zwolle en Deventer. Wordt een lekkere reistijd bovenop die 10 uur werken.
Nou, dan heb je dat allemaal gedaan, ein-de-lijk specialist, mag je je hele gezin oppakken en 200km verhuizen want ja, zonder fellowship kun je het wel vergeten en er is alleen in Verweggistan een fellowship beschikbaar.
Nou, dan ben je eindelijk klaar met je fellowship (nog 2 jaar, hoppa), mag je gaan solliciteren maar alleen maar chef de clinique plekken beschikbaar van idd een halfjaar per contract. Inkopen - als het eindelijk lukt - betekent wéér verhuizen, want anders woon je niet dicht genoeg bij het ziekenhuis.
Ik heb dus besloten eerst te kijken wat er nog meer te doen is als arts voor ik mijn gezin het halve land door jaag elke paar jaar of de helft van de tijd zoveel reistijd heb dat ik de kinderen nauwelijks meer zie. Ik ben best flexibel, maar ik weet niet of er een specialisme is dat ik wel echt zó leuk vind dat dat het me waard is. Zéker niet als er ook andere leuke opties zijn.
Maar goed, in die zin klopt wat Parella zegt natuurlijk wel: dat is een beetje het verschil tussen ‘een baan’ en ‘een carrière’ als arts. Een baan heb je zo, geen enkel probleem. Maar die carrière is gewoon hard werken.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zondag 20 juni 2021 om 22:56
Ja heel interessant! Ik heb een vergelijkbare (2e) master gedaan (ik hou het vanwege herkenbaarheid ook wat algemener). Vooral het eerste deel is heel interessant. Hou er voor de rest rekening mee dat heel veel 'onbekend' is, waardoor het wat creatiever is dan het recht dat vooral puzzelen is. En dat je best wat affiniteit moet hebben met de laatste twee woorden uit je master - ook in niet-juridische zin. Als je dat niet interessant vindt (zoals ik, kwam ik later achter 
), is de praktijk ook minder voor je. Emotioneel zijn de vraagstukken eigenlijk nooit, dit is echt heel zakelijk. Is prima hoor, maar als je geneeskunde overweegt omdat je mensen echt wil helpen, zou ik er nog wel even goed over nadenken. Leuk is dan wel weer dat het eerste deel van je master waarschijnlijk nooit saai zal worden. Al die beschrijvingen leveren de leukste rechtspraak op. Dit deel kan trouwens ook wel wat emotioneel geladener zijn dan de overige twee delen. (beetje cryptisch zo, maar ik hoop dat het nog te volgen is)
), is de praktijk ook minder voor je. Emotioneel zijn de vraagstukken eigenlijk nooit, dit is echt heel zakelijk. Is prima hoor, maar als je geneeskunde overweegt omdat je mensen echt wil helpen, zou ik er nog wel even goed over nadenken. Leuk is dan wel weer dat het eerste deel van je master waarschijnlijk nooit saai zal worden. Al die beschrijvingen leveren de leukste rechtspraak op. Dit deel kan trouwens ook wel wat emotioneel geladener zijn dan de overige twee delen. (beetje cryptisch zo, maar ik hoop dat het nog te volgen is)
zondag 20 juni 2021 om 23:20
Ja het is zeker zakelijk. Toch vind ik het niet echt een probleem dat dat niet is. Ik denk dat ik me ook heel nuttig zou kunnen voelen in een adviserende functie bijvoorbeeld. Als arts help je mensen natuurlijk heel direct, maar als ik voor een bedrijf kan zorgen dat bepaalde dingen goed in elkaar zitten (hahaha lekker vaag) is dat ook belangrijk. Maar het spreekt me wel aan dat je als arts dus wel heel direct helpt.
Het is waar wat mensen hierzo zeggen, dat "helpen" op zich heel breed kan zijn.
Het is waar wat mensen hierzo zeggen, dat "helpen" op zich heel breed kan zijn.
zondag 20 juni 2021 om 23:39
Nog een kleine toevoeging: de mensen die geneeskunde gaan doen met als belangrijkste motivatie ‘mensen helpen’, zijn ook vaak de mensen die het er het zwaarst mee hebben. Je leert namelijk vrij snel dat je heel erg veel mensen eigenlijk helemaal niet zo goed kunt helpen, omdat we niet precies weten wat er is, omdat er geen (goede) behandeling is of die te duur is, en omdat heel veel mensen niet geholpen willen worden op een realistische manier (willen een pilletje en door, terwijl ze echt hun levensstijl aan zouden moeten passen bv).
Je moet echt wel ook een intrinsieke interesse hebben bijvoorbeeld in hoe een lichaam werkt, anders is het vaak een flinke teleurstelling.
Je moet echt wel ook een intrinsieke interesse hebben bijvoorbeeld in hoe een lichaam werkt, anders is het vaak een flinke teleurstelling.
maandag 21 juni 2021 om 08:22
Ja precies! Ik snap je wel hoor. Het is ook goed om erbij stil te staan dat er in het juridische veld veel banen zijn waar je mogelijk geen voldoening uithaalt. Maar als ik je goed lees denk ik ook dat ze er kunnen zijn waar dat wel het geval is. Als je doorgaat met rechten, zet je angst op dit punt daarom niet zomaar van je af. Ga goed bij jezelf na wanneer je vindt dat iets nuttig is, op welke manieren jij voldoening zou halen uit je juridische werk en wanneer jij vindt dat je voldoende bijdraagt. Probeer je keuze voor je master en eerste baan daarop af te stemmen - en niet alleen maar op wat je juridisch gezien interessant vindt. Wellicht kom je dan gewoon uit bij wat je nu in gedachten hebt. Als je nog een tweede master wil doen, kan je natuurlijk ook gewoon beide doen: dat wat je juridisch gezien het aller interessantst vindt, en dat waarvan je denkt: die banen lijken me nuttig en mooi. Dan kan je daarna altijd nog kiezen. De master die je nu in gedachten hebt, is in ieder geval gewild - dus dat is al een heel fijn uitgangspunt.Tijgerprintje2 schreef: ↑20-06-2021 23:20Ja het is zeker zakelijk. Toch vind ik het niet echt een probleem dat dat niet is. Ik denk dat ik me ook heel nuttig zou kunnen voelen in een adviserende functie bijvoorbeeld. Als arts help je mensen natuurlijk heel direct, maar als ik voor een bedrijf kan zorgen dat bepaalde dingen goed in elkaar zitten (hahaha lekker vaag) is dat ook belangrijk. Maar het spreekt me wel aan dat je als arts dus wel heel direct helpt.
Het is waar wat mensen hierzo zeggen, dat "helpen" op zich heel breed kan zijn.
maandag 21 juni 2021 om 09:33
Mijn ervaring is dat dit heel erg meevalt hoor. Ja, om op de Zuidas te worden aangenomen als advocaat-stagiair vragen ze hoge cijfers, maar het lijkt me dat TO dat niet zal willen gezien werk-prive balans (die er niet is). Maar de meeste advocaten werken bij middelgrote en kleinere kantoren die strafrecht, arbeidsrecht, personen- en familierecht enz doen. En dan hoef je echt geen torenhoge cijfers te hebben om te worden aangenomen. En voor de selectie van rechter geldt dat je op dat moment door allerlei testen moet komen, maar je cijferlijst maakt niet veel uit. Ze selecteren vooral op je persoon, kan je goed communiceren met mensen? Luisteren? Uitleggen?Parella schreef: ↑20-06-2021 20:32Maar je begrijpt toch wel dat verreweg de meeste rechtenstudenten nooit advocaat of rechter worden?
De meeste rechtenstudenten eindigen als jurist ergens in een bedrijf of bij de overheid of gaan iets totaal anders doen. En dat is echt niet altijd leuk of spannend. Veel mensen met ambitie in dat vakgebied komen daar nooit en werken uiteindelijk in een 'gewone' functie om hun dak boven hun hoofd te kunnen betalen en later om hun gezin te onderhouden. Bij geneeskunde is de kans dat je arts wordt en dat vak uit gaat oefenen aanzienlijk hoger en minder afhankelijk van je inzet en activiteiten bovenop/naast je studie. De studie halen met een 7 en een enigszins normaal persoon zijn is ruim voldoende. Voor een goed advocatenkantoor of rechter worden is dat absoluut niet voldoende.
Als TO deze kans niet aanpakt is de kans vrij groot dat ze niet als spannende advocaat of rechter eindigt maar als jurist van de afdeling vergunningen bij de gemeente Smallingerland. Dan krijg je spijt TO.
Dus ik zou in ieder geval beginnen met de studie, je kan altijd nog stoppen.
Ik ben jarenlang strafrechtadvocaat geweest en ben nu rechter. En ik had echt niet erg hoge cijfers of andere briljante prestaties.
TO: de studie rechten is oersaai, vond ik ook. Maar het werk dat je ermee kunt is dat juist weer absoluut niet.
Succes met de keuze!
maandag 21 juni 2021 om 11:21
Niet aan beginnen dan. Ik begrijp niet waarom je geselecteerd bent. Wat bedoel je daarmee dan? Hoe kan je beginnen? De selectierondes voor decentrale selectie zijn best streng en hebben een aantal rondes. Maar als je het niet zeker weet, moet je er niet aan beginnen. Zonde van de plek. Ik lees nergens waarom je het zou willen eerlijk gezegd. Heb je uberhaupt interesse voor het vak? Hou je al rekening ermee dat je niet in een opleidingsplek komt én dat je daarna misschien werkloos wordt? Heb je je al gericht op een bepaalde richting? Misschien eentje waar wel kans op een baan is?Tijgerprintje2 schreef: ↑19-06-2021 19:3621.
Wat me afschrikt is vooral dat het nog zo lang en is en de hoeveelheid uren die je moet maken tijdens de co-schappen. Ik ben bang dat het zo intensief is dat ik helemaal geen tijd meer over heb voor hobby's en een sociaal leven enzo. Ik denk dat ik dat er niet voor over heb.
Ik snap niet goed hoe je door een selectie bent gekomen eerlijk gezegd maar misschien staat dat ergens in een ander bericht
edit: inmiddels veel reacties gelezen. Van mensen uit beide werkgebieden. Allemaal nuttige informatie denk ik. Ik ken beide studies, beide werkgebieden. Iedereen vindt iets anders leuk aan een baan. De studie zelf is maar 1 ding. Daar zou ik me niet zo erg druk over maken, meer op het traject daarná. Het enige voordeel van starten met geneeskunde is dat je rechten altijd nog kunt doen daarna als combi als je dat zou willen.
dikkerdjedap wijzigde dit bericht op 21-06-2021 11:29
Reden: berichten door gelezen
Reden: berichten door gelezen
16.69% gewijzigd
maandag 21 juni 2021 om 11:28
Uit je berichten lees eigenlijk nergens dat je graag arts wilt worden of zelfs geneeskunde wilt studeren.
je gaf aan dat je nog niet klaar bent met studeren, dat je langer wilt studeren. Je hebt de toets gemaakt, en het zelfs gehaald. Top, want dat kunnen veel mensen niet zeggen. Je bent niet verplicht om er dan ook iets mee te doen. Volgens mij had je niet eens verwacht dat je het zou halen. Alleen blijk je toch over zo veel kwaliteiten te beschikken dat je het wel haalt.
Geneeskunde is eigenlijk een lange beroepsopleiding op universitair niveau. In de praktijk is geneeskunde geen harde wetenschap. Je moet je diagnose en behandelplan continu bestellen om je patiënt te kunnen helpen, en soms lukt dit niet. Of omdat de kennis nog onvoldoende is of gewoon omdat de patiënt niet voldoende mee wilt of kan werken.
Er zijn nog zoveel meer andere beroepen en studies die misschien wel beter bij je passen.
Maak een afspraak bij een decaan of studieadviseur. Wees eerlijk, kijk wat echt bij je past. Arts zijn heeft nog steeds een hoge status "dan heb je het wel gemaakt". De realiteit is vaak lange dagen, veel uren, niet super goed betaalt, onregelmatigheid en heel veel papierwerk.
je gaf aan dat je nog niet klaar bent met studeren, dat je langer wilt studeren. Je hebt de toets gemaakt, en het zelfs gehaald. Top, want dat kunnen veel mensen niet zeggen. Je bent niet verplicht om er dan ook iets mee te doen. Volgens mij had je niet eens verwacht dat je het zou halen. Alleen blijk je toch over zo veel kwaliteiten te beschikken dat je het wel haalt.
Geneeskunde is eigenlijk een lange beroepsopleiding op universitair niveau. In de praktijk is geneeskunde geen harde wetenschap. Je moet je diagnose en behandelplan continu bestellen om je patiënt te kunnen helpen, en soms lukt dit niet. Of omdat de kennis nog onvoldoende is of gewoon omdat de patiënt niet voldoende mee wilt of kan werken.
Er zijn nog zoveel meer andere beroepen en studies die misschien wel beter bij je passen.
Maak een afspraak bij een decaan of studieadviseur. Wees eerlijk, kijk wat echt bij je past. Arts zijn heeft nog steeds een hoge status "dan heb je het wel gemaakt". De realiteit is vaak lange dagen, veel uren, niet super goed betaalt, onregelmatigheid en heel veel papierwerk.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
maandag 21 juni 2021 om 12:18
Het verbaast me dat je bent aangenomen eigenlijk. Het is behoorlijk moeilijk om ertussen te komen. Ik heb wel eens iemand geholpen om de motivatie te schrijven (ivm kennis vanuit mijn vakgebied) en heb daardoor gezien wat voor cv die al had in het medische.
De co-schappen komen pas in een later stadium he, in de eerste instantie is het een normale bachelor, alleen veel meer praktijkvakken. Ik las ooit iemand die ook de combinatie van rechten en geneeskunde had gedaan en een goeie boterham verdiende als letselschade advocaat door medische missers. Maar dat kan net zo goed in een boek (fictie) of film zijn geweest hoor, het komt ineens in me op, weet echt niet meer in welke context.
Praat er de komende tijd over met mensen die je goed kennen, om te achterhalen of je dit echt wel wilt, eventueel ook een beroepskeuze-adviseur. Als je gewoon nog niet klaar wilt zijn met studeren, zijn er ook minder intensieve (qua contacturen) en kortere studies die je kunt combineren met rechten, bedrijfskunde of economie oid. Mijn dochter is ook een tweede bachelor erbij gaan doen om dezelfde reden als jij. De eerste is nu bijna klaar, maar haar interesse gaat duidelijk meer uit naar de tweede en de kans is groot dat haar master in de lijn van de tweede studie zal liggen. Dus goeie beslissing van haar. Let er sowieso wel op dat je nog niet afstudeert van je eerste bachelor voordat je aan de tweede begint, anders moet je het instellingscollegegeld betalen. Laat 1 vak open staan ofzo.
Als je een 'normale' studie bezet zou houden, zou ik zeggen: probeer het gewoon. Maar er zijn zo ontzettend veel mensen die geneeskunde willen studeren, die afgewezen worden, dat het best lullig is om een plekje bezet te houden om gewoon eens te kijken wat je nu wilt. Daarom vind ik het verstandig om nu even heel goed bij jezelf te rade te gaan.
De co-schappen komen pas in een later stadium he, in de eerste instantie is het een normale bachelor, alleen veel meer praktijkvakken. Ik las ooit iemand die ook de combinatie van rechten en geneeskunde had gedaan en een goeie boterham verdiende als letselschade advocaat door medische missers. Maar dat kan net zo goed in een boek (fictie) of film zijn geweest hoor, het komt ineens in me op, weet echt niet meer in welke context.
Praat er de komende tijd over met mensen die je goed kennen, om te achterhalen of je dit echt wel wilt, eventueel ook een beroepskeuze-adviseur. Als je gewoon nog niet klaar wilt zijn met studeren, zijn er ook minder intensieve (qua contacturen) en kortere studies die je kunt combineren met rechten, bedrijfskunde of economie oid. Mijn dochter is ook een tweede bachelor erbij gaan doen om dezelfde reden als jij. De eerste is nu bijna klaar, maar haar interesse gaat duidelijk meer uit naar de tweede en de kans is groot dat haar master in de lijn van de tweede studie zal liggen. Dus goeie beslissing van haar. Let er sowieso wel op dat je nog niet afstudeert van je eerste bachelor voordat je aan de tweede begint, anders moet je het instellingscollegegeld betalen. Laat 1 vak open staan ofzo.
Als je een 'normale' studie bezet zou houden, zou ik zeggen: probeer het gewoon. Maar er zijn zo ontzettend veel mensen die geneeskunde willen studeren, die afgewezen worden, dat het best lullig is om een plekje bezet te houden om gewoon eens te kijken wat je nu wilt. Daarom vind ik het verstandig om nu even heel goed bij jezelf te rade te gaan.
maandag 21 juni 2021 om 12:29
Met geselecteerd bedoel ik dat ik de selectietoets goed genoeg heb gemaakt. Ik zat bij de beste 300-350 mensen en zou dus volgend jaar mogen beginnen.dikkerdjedap schreef: ↑21-06-2021 11:21Niet aan beginnen dan. Ik begrijp niet waarom je geselecteerd bent. Wat bedoel je daarmee dan? Hoe kan je beginnen? De selectierondes voor decentrale selectie zijn best streng en hebben een aantal rondes. Maar als je het niet zeker weet, moet je er niet aan beginnen. Zonde van de plek. Ik lees nergens waarom je het zou willen eerlijk gezegd. Heb je uberhaupt interesse voor het vak? Hou je al rekening ermee dat je niet in een opleidingsplek komt én dat je daarna misschien werkloos wordt? Heb je je al gericht op een bepaalde richting? Misschien eentje waar wel kans op een baan is?
Ik snap niet goed hoe je door een selectie bent gekomen eerlijk gezegd maar misschien staat dat ergens in een ander bericht
edit: inmiddels veel reacties gelezen. Van mensen uit beide werkgebieden. Allemaal nuttige informatie denk ik. Ik ken beide studies, beide werkgebieden. Iedereen vindt iets anders leuk aan een baan. De studie zelf is maar 1 ding. Daar zou ik me niet zo erg druk over maken, meer op het traject daarná. Het enige voordeel van starten met geneeskunde is dat je rechten altijd nog kunt doen daarna als combi als je dat zou willen.
En natuurlijk heb ik wel interesse voor het vak en het menselijk lichaam. Ik ben niet helemaal achterlijk, anders had ik niet bedacht me in te schrijven. En dan had ik die toets ook niet gehaald, want ik had er veel voor geleerd en dat was ook niet gelukt als ik het niet boeiend vond.
De studie lijkt me sowieso interessant en leuk. De vraag is meer of een baan als arts mij persoonlijk alle investeringen waard is. En met al die dingen houd ik rekening ja.
