Werk & Studie
alle pijlers
Heb jij een PhD gedaan, en was het het waard?
maandag 8 maart 2021 om 17:09
Ik ga - als het goed is - zomer 2022 mijn MSc in ecologie halen. Ik zou hierna graag aan de slag gaan als onderzoeker bij een onderzoeksinstituut wat toegepast onderzoek doet zoals het NIOO, Louis Bolk Instituut, Alterra of grotere instanties zoals Royal Haskoning of Arcadis. Het is dan wel belangrijk voor me dat er doorgroeimogelijkheden zijn naar functies zoals projectmanager, mocht dit passen binnen mijn kunnen en ambities op dat moment.
Ik vraag me af of je kansen beter liggen als je een PhD hebt gedaan. Ik heb een passie voor natuur, en wil graag bijdragen aan het beschermen hiervan. Ik heb niet per se een passie voor 24/7 onderzoek doen naar een heel klein vakgebied. Ik merk nu ook bij mijn stage dat ik niet de student ben die 10 uur per dag vol in mijn stageonderzoek stopt.
Mijn vraag is of er mensen hier een PhD hebben gedan, waarom en of het nut heeft gehad voor wat ze wilden doen? Of zelfs of er mensen een idee hebben of een PhD essentieel is voor wat ik graag zou willen.
Even disclaimer, ik weet dat je wel een PhD kan willen maar dat betekent niet dat je de positie krijgt. Het gaat me er slechts om of het relevant voor mij is om hier serieus over na te denken.
Ik vraag me af of je kansen beter liggen als je een PhD hebt gedaan. Ik heb een passie voor natuur, en wil graag bijdragen aan het beschermen hiervan. Ik heb niet per se een passie voor 24/7 onderzoek doen naar een heel klein vakgebied. Ik merk nu ook bij mijn stage dat ik niet de student ben die 10 uur per dag vol in mijn stageonderzoek stopt.
Mijn vraag is of er mensen hier een PhD hebben gedan, waarom en of het nut heeft gehad voor wat ze wilden doen? Of zelfs of er mensen een idee hebben of een PhD essentieel is voor wat ik graag zou willen.
Even disclaimer, ik weet dat je wel een PhD kan willen maar dat betekent niet dat je de positie krijgt. Het gaat me er slechts om of het relevant voor mij is om hier serieus over na te denken.
dinsdag 9 maart 2021 om 08:34
Ik kwam in schaal 10 als postdoc na mijn PhD, wel ergens in het midden dus mogelijk vergelijkbaar met begin schaal 11. Na je PhD zou je bij een fulltime aanstelling aan een universiteit toch echt meer moeten verdienen.melas schreef: ↑08-03-2021 22:12Oeps, heb ik het mis? Slordig van mij om het niet te checken. Post-doc zit in schaal 11 toch? Leek mij logisch, ook qua bedragen, om in tree 1 te starten en niet in tree 5.
Anyway, ongeacht welke schaal en welke trede, bij de universiteit moet je in principe meer verdienen na je PhD dan tijdens. En in het bedrijfsleven moet je meer verdienen dan een starter uit dezelfde studierichting. En hoeveel meer ligt eraan hoe relevant je werkervaring is voor de functie die je wil gaan uitvoeren.
Overigens is het gebrek aan perspectief op een vast contract in combinatie met het niet geweldige salaris voor mij een extra motivatie geweest om de academie uit te gaan en in de juridische consultancy te gaan. Andersom, dus eerst in de vrije sector werken en dan promoveren zou ik niet aanraden, promoveren is toch meer een verlengstuk van je opleiding.
dinsdag 9 maart 2021 om 08:39
Reacties niet gelezen, maar ik heb het bewust niet gedaan. Ik heb er wel bewust met potentiele werkgevers over gesproken en allemaal gaven aan dat het geen vereiste/pre was. Omdat ik zelf niet in het academische wereldje wilde blijven (en ik op latere leeftijd opnieuw ben gaan studeren), heb ik besloten het niet te doen. Ik wilde gewoon mijn werkveld in.
Ik heb zonder moeite een functie kunnen krijgen zoals jij beschrijft (iets anders werkveld) en hetzelfde geldt eigenlijk voor medestudenten die ook niet gepromoveerd zijn.
Het scheelt uiteindelijk natuurlijk per organisatie en je medekandidaten tijdens een solliciatieronde, maar ik zou vooral nu kijken wat een PhD voor jou persoonlijk toe zou voegen. Veel mensen verkijken zich op het traject en het kunnen 4(+ als het even tegenzit) lange slopende jaren zijn (zeker als je de uni uiteindelijk toch wilt verlaten)
Ik heb zonder moeite een functie kunnen krijgen zoals jij beschrijft (iets anders werkveld) en hetzelfde geldt eigenlijk voor medestudenten die ook niet gepromoveerd zijn.
Het scheelt uiteindelijk natuurlijk per organisatie en je medekandidaten tijdens een solliciatieronde, maar ik zou vooral nu kijken wat een PhD voor jou persoonlijk toe zou voegen. Veel mensen verkijken zich op het traject en het kunnen 4(+ als het even tegenzit) lange slopende jaren zijn (zeker als je de uni uiteindelijk toch wilt verlaten)
dinsdag 9 maart 2021 om 08:50
Ik heb zelf een PhD en postdoc gedaan in de medische/sociale wetenschappen en sluit me helemaal bij bovenstaand bericht aan. De promotieperiode vond ik echt heel erg leuk (ook een leuk team, wel slechte/weinig begeleiding maar dat is eerder regel dan uitzondering van wat ik om me heen zag - daar staat ook weer veel vrijheid tegenover wat super is als je genoeg discipline hebt om je werk gewoon te doen). Na mijn postdoc was ik echter helemaal klaar met het gebrek aan perspectief (steeds weer tijdelijk contract, hele hoge werkdruk, ouderwetse prof die met de scepter zwaait over het gehele departement) en heb ik een hele leuke baan buiten de academie (wel nog extern verbonden) gevonden. Die baan had ik overigens nooit gekregen zonder gepromoveerd te zijn.Anna2208 schreef: ↑09-03-2021 08:07Ik vond mijn promotietraject heerlijk werk en zou het zo weer doen. De UD-functie erna vond ik echter vreselijk door de onmogelijke werkdruk en van je leidinggevende dan alleen te horen krijgen: 'iedereen heeft het druk' en: 'ga dan een dag minder werken dan is het beter te doen' (ofwel dan kun je de vijfde dag gewoon gratis voor ons werken). Dus ik ben gestopt.
De PhD kan ik je dus zeker aanraden, maar ik zou gedurende je traject ook al wat nadenken over wat je daarna wilt en daar ook op voorsorteren (extra cursussen, contact leggen, etc) - dan zijn er zeker meer dan genoeg leuke opties!
dinsdag 9 maart 2021 om 08:51
Ik zou me vooral afvragen of je wel bij een onderzoeksinstituut moet gaan werken als je onderzoek doen tot nu toe niet erg leuk vindt. Kun je dan niet beter in de hoek van consultancy o.i.d. gaan kijken?
Ik ben zelf gepromoveerd in een sociaalwetenschappelijke richting, postdoc gedaan en werk nu buiten de universiteit in een onderzoeksinstituut. Bij ons geldt dat iedereen boven junior-onderzoeker niveau gepromoveerd moet zijn. Juist ook de seniors/projectmanagers omdat die zelf ook inhoudelijk betrokken zijn bij het onderzoek maar ook omdat onderzoekers vaak best wel koppig zijn en eerder leiding accepteren van andere wetenschappers dan iemand met 'maar' een masterdiploma. Ik zeg het wat kort door de bocht maar het speelt vaak wel mee, vooral in omgevingen waar vrijwel iedereen onderzoek doet - kan me voorstellen dat het in meer gemengde organisaties anders is.
Ik had zelf een hele goede phd-ervaring maar ik wilde heel graag promoveren. Ik heb anderen wel stuk zien lopen vanwege een gebrek aan intrinsieke motivatie (en ook andere redenen die al genoemd zijn, zoals slechte begeleiding of een slechte sfeer in de groep). Aan de andere kant ken ik ook mensen die het echt als een baan benaderden in plaats van als een 'roeping' zeg maar, en als je dat kunt helpt het ook wel om het in ieder geval af te ronden.
Ik ben zelf gepromoveerd in een sociaalwetenschappelijke richting, postdoc gedaan en werk nu buiten de universiteit in een onderzoeksinstituut. Bij ons geldt dat iedereen boven junior-onderzoeker niveau gepromoveerd moet zijn. Juist ook de seniors/projectmanagers omdat die zelf ook inhoudelijk betrokken zijn bij het onderzoek maar ook omdat onderzoekers vaak best wel koppig zijn en eerder leiding accepteren van andere wetenschappers dan iemand met 'maar' een masterdiploma. Ik zeg het wat kort door de bocht maar het speelt vaak wel mee, vooral in omgevingen waar vrijwel iedereen onderzoek doet - kan me voorstellen dat het in meer gemengde organisaties anders is.
Ik had zelf een hele goede phd-ervaring maar ik wilde heel graag promoveren. Ik heb anderen wel stuk zien lopen vanwege een gebrek aan intrinsieke motivatie (en ook andere redenen die al genoemd zijn, zoals slechte begeleiding of een slechte sfeer in de groep). Aan de andere kant ken ik ook mensen die het echt als een baan benaderden in plaats van als een 'roeping' zeg maar, en als je dat kunt helpt het ook wel om het in ieder geval af te ronden.
dinsdag 9 maart 2021 om 09:29
Haha, zo heb ik het ook ervaren. Geen kind gekregen, wel veel bier gedronken
Tijdens het traject zelf vond ik het weleens eenzaam en was ik onzeker. Ik ben erna de tenure track bij een andere uni ingerold en snapte toen het advies om je eventuele kind tijdens je PhD te krijgen, want dan krijg je het pas echt druk.
Inmiddels ben ik zelf geen onderzoeker meer maar heb ik een leuke baan waar ik veel vrijheid heb en veel geld verdien. Deze baan heb ik o.a. dankzij mijn PhD gekregen.
Heeft het nou zin om een PhD te doen? Als je een wetenschappelijke carrière beoogt, zul je wel moeten. Indien niet, zou ik het alleen doen als je echt zin hebt in 4-5 jaar onderzoek.
dinsdag 9 maart 2021 om 09:44
Misschien dat ik het een beetje kort door de bocht heb omschreven. Het is niet zo dat ik onderzoek doen niet leuk vind, integendeel zelfs. Ik vind vooral toegepast onderzoek doen leuk, omdat ik echt een passie heb voor, en een sterke drive voel om de aarde leefbaar te houden. Dat betekent niet dat ik fundamenteel onderzoek (i.e. academie) vreselijk vind, ik zou er gewoon geen carrière van willen maken. Maar het soort onderzoeksinstituut wat jij beschrijft lijkt me dan wel weer ontzettend interessant (mits het om toegepast onderzoek gaat). Ik zou inderdaad wel graag door willen groeien en niet willen blijven hangen als junior onderzoeker, want ik heb (nu in ieder geval) wel veel ambitie om carrière te maken.tortelduif schreef: ↑09-03-2021 08:51Ik zou me vooral afvragen of je wel bij een onderzoeksinstituut moet gaan werken als je onderzoek doen tot nu toe niet erg leuk vindt. Kun je dan niet beter in de hoek van consultancy o.i.d. gaan kijken?
Ik ben zelf gepromoveerd in een sociaalwetenschappelijke richting, postdoc gedaan en werk nu buiten de universiteit in een onderzoeksinstituut. Bij ons geldt dat iedereen boven junior-onderzoeker niveau gepromoveerd moet zijn. Juist ook de seniors/projectmanagers omdat die zelf ook inhoudelijk betrokken zijn bij het onderzoek maar ook omdat onderzoekers vaak best wel koppig zijn en eerder leiding accepteren van andere wetenschappers dan iemand met 'maar' een masterdiploma. Ik zeg het wat kort door de bocht maar het speelt vaak wel mee, vooral in omgevingen waar vrijwel iedereen onderzoek doet - kan me voorstellen dat het in meer gemengde organisaties anders is.
Ik had zelf een hele goede phd-ervaring maar ik wilde heel graag promoveren. Ik heb anderen wel stuk zien lopen vanwege een gebrek aan intrinsieke motivatie (en ook andere redenen die al genoemd zijn, zoals slechte begeleiding of een slechte sfeer in de groep). Aan de andere kant ken ik ook mensen die het echt als een baan benaderden in plaats van als een 'roeping' zeg maar, en als je dat kunt helpt het ook wel om het in ieder geval af te ronden.
Vandaar dat ik dit topic heb geopend: is het het waard om en PhD te doen als je niet in academie wil blijven hangen? En ook, zijn je kansen op de arbeidsmarkt niet slechter voor de posities waar ik geïnteresseerd in ben als ik wel besluit een PhD te gaan doen (en dat me ook lukt natuurlijk). De posities waar ik (uiteindelijk, als resultaat van doorgroeimogelijkheden) geïnteresseerd in ben zijn dus bijv. teamleider/projectmanager van een onderzoeksgroep op het gebied van natuurbehoud/conservatie/landbouw/nutriëntkringlopen, etc. Wat ik lees en zie bij de bedrijven die ik heb genoemd in mijn openingspost, is dat deze functies toch vaak wel een PhD vereisen (in vacatures, en in de praktijk zijn de meeste personen in deze functies ook gepromoveerd).
dinsdag 9 maart 2021 om 09:49
Hoe kom je bij de misvatting dat academie alleen maar fundamenteel onderzoek is?CriticalProblem schreef: ↑09-03-2021 09:44Dat betekent niet dat ik fundamenteel onderzoek (i.e. academie) vreselijk vind, ik zou er gewoon geen carrière van willen maken.
dinsdag 9 maart 2021 om 10:16
Dat is hoe het gepresenteerd wordt bij ons. Als je geen fundamenteel onderzoek wilt doen, moet je niet binnen het academisch werkveld blijven. Onderzoek op de universiteit wordt neergezet als het onderzoeken van theorieën die praktisch ingezet worden in toegepast onderzoek (even kort door de bocht geparafraseerd hoor). Maar dat is mijn beeld. Hoe is het werkelijk? Of is dit vakgebied specifiek?Colorado1975 schreef: ↑09-03-2021 09:49Hoe kom je bij de misvatting dat academie alleen maar fundamenteel onderzoek is?
@Murmer: het zal toch niet zo zijn dat iedere PhD'er begint met het doel om professor te worden (of in ieder geval door te stromen naar een post-doc en dan hopelijke tenure)?
dinsdag 9 maart 2021 om 10:52
Zelfstandige onderzoeksorganisatie/bedrijfCriticalProblem schreef: ↑09-03-2021 07:22Werk je bij een universiteit of een zelfstandig onderzoeks/consultancybedrijf?
dinsdag 9 maart 2021 om 10:57
Ik denk dat een PhD zeker ruimte kan bieden voor toegepast onderzoek. Bij ons was het ook afhankelijk wie ervoor betaalde. Een bedrijf dat (deel van) je promotie sponsorde wilde vaak (vanzelfsprekend) ook wel toegepast onderzoek zien. Ik krijg nu nog wel eens aanvragen van PhD studenten die met mijn werkgever willen samenwerken in een soort data-voor-onderzoek exchange.CriticalProblem schreef: ↑09-03-2021 10:16Dat is hoe het gepresenteerd wordt bij ons. Als je geen fundamenteel onderzoek wilt doen, moet je niet binnen het academisch werkveld blijven. Onderzoek op de universiteit wordt neergezet als het onderzoeken van theorieën die praktisch ingezet worden in toegepast onderzoek (even kort door de bocht geparafraseerd hoor). Maar dat is mijn beeld. Hoe is het werkelijk? Of is dit vakgebied specifiek?
@Murmer: het zal toch niet zo zijn dat iedere PhD'er begint met het doel om professor te worden (of in ieder geval door te stromen naar een post-doc en dan hopelijke tenure)?
Ik denk dat fundamenteel onderzoek (in mijn vakgebied) je wel betere carrièreperspectieven gaf in de academische wereld en dat mensen met toegepast onderzoek vaak geld bij elkaar sprokkelden om van post-doc naar post-doc te gaan.
Tot slot vind ik ook dat je een PhD alleen moet doen als je het super leuk lijkt of een functie nastreeft waar het een vereiste gaat zijn. Het is gewoon echt veel tijd en werk, die je ook direct in je carrière kan steken. Ik heb er werk-technisch nooit nadelen van ondervonden, misschien ook omdat ik er op m’n 26ste klaar mee was, maar ook zeker geen voordelen. Mensen vormen toch een beetje een oordeel over je als een PhD de uitzondering is ipv de norm.
dinsdag 9 maart 2021 om 11:03
Ik ben Msc ecoloog en heb getwijfeld over of ik een PhD zou doen. Mijn toenmalige partner deed dat wel (die was ook echt heul goed en is inmiddels prima terecht gekomen), maar ik had een aantal bezwaren.
Tijdens mijn masterscriptie al moest ik mijn resultaten, die eigenlijk één (eco)logisch verhaal waren, opknippen in meerdere kleine stukjes: dan had ik meer 'papers': het publish or perish verhaal. Dat gaat zó in tegen wat onderzoek volgens mij moet doen: zo goed mogelijk kennis doorgeven over bepaalde ecologische processen. Daar knapte ik op af.
Ook zag ik dat PhD'ers maar (vooral) post-docs bijna geen leven hadden naast hun onderzoek. Altijd bezig met óf beursaanvragen doen óf onderzoek uitvoeren óf onderwijstaken óf congressen aflopen. Voor een shitsalaris, ook nog eens. Wat dan in de marge overbleef was voor 'de rest van je leven'. Hoewel ik van mijn werk hou, werk ik toch om te leven en niet andersom.
Tot slot, maar dat is heel persoonlijk, had ik niet zoveel op met het tot in het extreme bevorderen van vrouwen in de wetenschap; niet persé in Nederland maar in andere landen (mn Amerikaanse beurzen) zag ik dat het bevorderen van talentvolle vrouwen in de wetenschap een beetje doorsloeg naar: hoe dan ook meer vrouwen in de wetenschap. Omdat het totale budget niet groeide, had ik niet het idee dat de kwaliteit van de wetenschap daar in het algemeen mee gediend was.
Als je houdt van daadwerkelijk impact hebben op onze leefomgeving, denk ik dat we in Nederland meer hebben aan kundige én handige (op managementvlak, op politiek vlak, op financieel vlak, op het integraal nadenken over de problemen die we in Nederland hebben) vakmensen. Daarvoor hoef je niet persé een PhD te hebben. De hele slimme mensen bij bijvoorbeeld Arcadis die ik ken, hebben over het algemeen geen PhD.
Op je vraag hoe het 'praktisch' gehalte van een PhD zich verhoudt tot de werkelijkheid: dat hangt ontzettend af van je onderwerp. Harm Smeenge bijvoorbeeld heeft een prachtige PhD gedaan die echt richting biedt bij het (her)inrichten van natuurgebieden in Twente.
Een PhD over een meer specialistisch onderwerp zal in praktijk minder toepasbaar zijn. Zie bijvoorbeeld de (overigens ontzettend goede en ecologisch leuke) thesis van Suselbeek (om maar even een Alterra- Nederlandse ecologie PhD te noemen) over muizen en eiken. Leuk, interessant en goed uitgevoerd maar of het de Nederlandse natuur echt voorthelpt?
De vragen die ik in de praktijk tegenkom, liggen echt eerder op het vlak van wat Smeenge gedaan heeft, dan Suselbeek.
Effin, mijn two cents. Je mag me PB'en als je wilt
Tijdens mijn masterscriptie al moest ik mijn resultaten, die eigenlijk één (eco)logisch verhaal waren, opknippen in meerdere kleine stukjes: dan had ik meer 'papers': het publish or perish verhaal. Dat gaat zó in tegen wat onderzoek volgens mij moet doen: zo goed mogelijk kennis doorgeven over bepaalde ecologische processen. Daar knapte ik op af.
Ook zag ik dat PhD'ers maar (vooral) post-docs bijna geen leven hadden naast hun onderzoek. Altijd bezig met óf beursaanvragen doen óf onderzoek uitvoeren óf onderwijstaken óf congressen aflopen. Voor een shitsalaris, ook nog eens. Wat dan in de marge overbleef was voor 'de rest van je leven'. Hoewel ik van mijn werk hou, werk ik toch om te leven en niet andersom.
Tot slot, maar dat is heel persoonlijk, had ik niet zoveel op met het tot in het extreme bevorderen van vrouwen in de wetenschap; niet persé in Nederland maar in andere landen (mn Amerikaanse beurzen) zag ik dat het bevorderen van talentvolle vrouwen in de wetenschap een beetje doorsloeg naar: hoe dan ook meer vrouwen in de wetenschap. Omdat het totale budget niet groeide, had ik niet het idee dat de kwaliteit van de wetenschap daar in het algemeen mee gediend was.
Als je houdt van daadwerkelijk impact hebben op onze leefomgeving, denk ik dat we in Nederland meer hebben aan kundige én handige (op managementvlak, op politiek vlak, op financieel vlak, op het integraal nadenken over de problemen die we in Nederland hebben) vakmensen. Daarvoor hoef je niet persé een PhD te hebben. De hele slimme mensen bij bijvoorbeeld Arcadis die ik ken, hebben over het algemeen geen PhD.
Op je vraag hoe het 'praktisch' gehalte van een PhD zich verhoudt tot de werkelijkheid: dat hangt ontzettend af van je onderwerp. Harm Smeenge bijvoorbeeld heeft een prachtige PhD gedaan die echt richting biedt bij het (her)inrichten van natuurgebieden in Twente.
Een PhD over een meer specialistisch onderwerp zal in praktijk minder toepasbaar zijn. Zie bijvoorbeeld de (overigens ontzettend goede en ecologisch leuke) thesis van Suselbeek (om maar even een Alterra- Nederlandse ecologie PhD te noemen) over muizen en eiken. Leuk, interessant en goed uitgevoerd maar of het de Nederlandse natuur echt voorthelpt?
De vragen die ik in de praktijk tegenkom, liggen echt eerder op het vlak van wat Smeenge gedaan heeft, dan Suselbeek.
Effin, mijn two cents. Je mag me PB'en als je wilt
dinsdag 9 maart 2021 om 11:40
Ik zou dan op zoek gaan naar een PhD-positie die wat meer toegepast is; die zijn er ook zeker. Niet alle onderzoek aan de universiteit is fundamenteel van aard. Het gaat er wel om wat je toegepast noemt natuurlijk; ik heb zelf ook redelijk toegepast onderzoek gedaan aan de uni (bijvoorbeeld ook samen met stakeholders, workshops gegeven etc.) maar wel altijd met een stevige theoretische onderbouwing. Het onderzoek dat ik nu buiten de universiteit doe, is meer gericht op beleidsevaluatie en een stuk minder theoretisch.CriticalProblem schreef: ↑09-03-2021 09:44Misschien dat ik het een beetje kort door de bocht heb omschreven. Het is niet zo dat ik onderzoek doen niet leuk vind, integendeel zelfs. Ik vind vooral toegepast onderzoek doen leuk, omdat ik echt een passie heb voor, en een sterke drive voel om de aarde leefbaar te houden. Dat betekent niet dat ik fundamenteel onderzoek (i.e. academie) vreselijk vind, ik zou er gewoon geen carrière van willen maken. Maar het soort onderzoeksinstituut wat jij beschrijft lijkt me dan wel weer ontzettend interessant (mits het om toegepast onderzoek gaat). Ik zou inderdaad wel graag door willen groeien en niet willen blijven hangen als junior onderzoeker, want ik heb (nu in ieder geval) wel veel ambitie om carrière te maken.
dinsdag 9 maart 2021 om 11:57
Als zoiets mogelijk is zou dat heel mooi zijn, en ook zeker wel iets wat ik interessant vind. Een tijdje terug was ik bij een presentatie van een PhD student die een onderzoek deed wat goede communicatie skills vereiste, omdat ze nauw samenwerkte met boerenbedrijven. Zoiets vond ik wel erg mooi klinken, omdat je dan toch wat meer betrokken blijft bij de maatschappij en ik denk dat dat wel erg belangrijk is voor mij.tortelduif schreef: ↑09-03-2021 11:40Ik zou dan op zoek gaan naar een PhD-positie die wat meer toegepast is; die zijn er ook zeker. Niet alle onderzoek aan de universiteit is fundamenteel van aard. Het gaat er wel om wat je toegepast noemt natuurlijk; ik heb zelf ook redelijk toegepast onderzoek gedaan aan de uni (bijvoorbeeld ook samen met stakeholders, workshops gegeven etc.) maar wel altijd met een stevige theoretische onderbouwing. Het onderzoek dat ik nu buiten de universiteit doe, is meer gericht op beleidsevaluatie en een stuk minder theoretisch.
Gelukkig heb ik nog een jaar, maar denk ik wel goed om bij te houden wat voor PhD posities er zoal aangeboden worden binnen mijn vakgebied.
dinsdag 9 maart 2021 om 12:02
Bedankt! Niet onmogelijk dusBlablablaatschaap schreef: ↑08-03-2021 22:28Ik ben direct doorgerold, en dat gold voor de meeste van mijn collega's maar zeker niet allemaal. Degenen die eerst iets anders hadden gedaan zaten meestal aan de toegepaste/klinische kant.
dinsdag 9 maart 2021 om 13:00
Momenteel speelt er bij verschillende Universiteiten van alles omtrent het PHD-traject. Ik was me ook aan het oriënteren en kwam deze serie tegen: https://www.ukrant.nl/magazine/mijn-phd ... -gesloopt/
dinsdag 9 maart 2021 om 13:11
Ik heb dit inderdaad vaker gehoord. Ik gebruik ook reddit en de subreddits r/gradschool en r/AskAcademia staan ook vol met zulke verhalen in heftigere of minder heftigere mate. Wat ik dan wel bijzonder vind is dit een gedeelte van de geïnterviewde dus hun loopbaan aan de universiteit heeft vervolgd, en dat na een ervaring die je als zo heftig of zelfs traumatiserend hebt ervaren.Sága schreef: ↑09-03-2021 13:00Momenteel speelt er bij verschillende Universiteiten van alles omtrent het PHD-traject. Ik was me ook aan het oriënteren en kwam deze serie tegen: https://www.ukrant.nl/magazine/mijn-phd ... -gesloopt/
Ik denk je als PhD'er hoe dan ook sterk in je schoenen moet staan, maar zulke verhalen als in dat artikel zijn vreselijk. Dan kun je nog zo sterk in je schoenen staan, daar ga je gewoon aan onderdoor. Heel triest. Maar dit is niet de norm lijkt me. In het bedrijfsleven kun je ook te maken krijgen met managers die je uitbuiten met beloftes van promoties en opslag, denk ik.
dinsdag 9 maart 2021 om 13:22
Zeker in Nederland heeft het qua baan niet zoveel extra waarde. In Duitsland ligt dat wel anders. Bij de R&D afdeling bij mij op het werk werken mensen met PhD's maar ook MSc's, BSc's en MTS-ers. 1 van de leidinggevenden daar is een MTS-er die leiding geeft aan een team waar ook PhD's in zitten. Het is maar net wat je capaciteiten en je ambities zijn.
dinsdag 9 maart 2021 om 15:08
Klopt, in een van de artikelen van de serie las ik ook dat buitenlandse studenten extra kwetsbaar kunnen zijn, omdat ze alleen gekomen zijn naar een vreemde stad en universiteit en hier weinig netwerk hebben. Dat snap ik heel goed. Het zal vast ook erg per faculteit verschillen. Ik zie op twitter dat de eisen in ieder geval heel erg verschillen per faculteit en universiteit. Op sommige plekken is geen eis wat betreft aantal publicaties, op andere plekken wel en soms telt zelf een publicatie samen met een supervisor niet als publicatie.CriticalProblem schreef: ↑09-03-2021 13:11Ik heb dit inderdaad vaker gehoord. Ik gebruik ook reddit en de subreddits r/gradschool en r/AskAcademia staan ook vol met zulke verhalen in heftigere of minder heftigere mate. Wat ik dan wel bijzonder vind is dit een gedeelte van de geïnterviewde dus hun loopbaan aan de universiteit heeft vervolgd, en dat na een ervaring die je als zo heftig of zelfs traumatiserend hebt ervaren.
Ik denk je als PhD'er hoe dan ook sterk in je schoenen moet staan, maar zulke verhalen als in dat artikel zijn vreselijk. Dan kun je nog zo sterk in je schoenen staan, daar ga je gewoon aan onderdoor. Heel triest. Maar dit is niet de norm lijkt me. In het bedrijfsleven kun je ook te maken krijgen met managers die je uitbuiten met beloftes van promoties en opslag, denk ik.
dinsdag 9 maart 2021 om 15:24
Ik had het over de vergelijking tussen een MSc diploma en een PhD diploma in dezelfde richting. Als reactie op de opmerking dat werkgevers PHD niet vinden tellen als werkervaring. Voor een baan als data scientist of beleidsmedewerker heeft iemand met een PhD in de goede richting toch echt meer relevante bagage (waaronder werkervaring) dan iemand met een MSc diploma in diezelfde richting. En die zou dus ook meer moeten verdienen.Gamayun schreef: ↑08-03-2021 23:26Ik vind dit echt te kort door de bocht. Als er een opleiding op een bepaald niveau wordt gevraagd en jij besluit met je PhD te solliciteren, wil dat natuurlijk niet zeggen dat je dús ook maar meer geld moet verdienen. Stel je solliciteert als caissière, waarom zou jij meer moeten verdienen als je collega, ervan uitgaande dat jullie beiden dezelfde werkervaring (of hetzelfde gebrek aan passende werkervaring) hebben?
Of je al dan niet meer zou moeten verdienen is nogal afhankelijk van de context.
Voor die baan als cassiere is zowel de MSc als de PhD niet relevant dus dan is er geen verschil natuurlijk. Hoewel ik bij mijn sollicitatie toch wel even zou benadrukken wat mijn verantwoordelijkheden waren op het gebied van inkoop en voorraadbeheer van labmateriaal, het inruimen daarvan in de voorraadkasten en het begeleiden van studenten zodat ik als vulploegleider wordt aangenomen
dinsdag 9 maart 2021 om 15:46
dinsdag 9 maart 2021 om 15:50
Weet niet of je wat aan mijn reactie hebt, maar ik heb na lang twijfelen geen PhD gedaan.
Ik heb wel altijd contact gehad met medestudenten die wel hun PhD hebben gedaan. Toen we net afgestudeerd waren was ik wel eens jaloers, want mijn startersbaan was inhoudelijk een stuk minder interessant en ik had ook ontzag voor wat zij konden (nog steeds!).
Na een paar jaar had ik meer ervaring en een leukere job, zij zaten toen bijna allemaal in een enorme dip. Een aantal is afgehaakt en alsnog een startersbaan gaan doen. Toen was het wel een nadeel dat ze geen relevante werkervaring hadden, een PhD doen vergt toch andere skills dan wat gevraagd werd.
Nog weer een paar jaar later zijn de meeste in vergelijkbare functies als ik terecht gekomen. Een enkeling echt in de wetenschap, maar de meeste ook "in het bedrijfsleven". Inhoudelijk zijn onze werkgebieden wel vergelijkbaar.
Dus ik zou zeggen: volg je hart, want je komt wel op je pootjes terecht.
Ik heb wel altijd contact gehad met medestudenten die wel hun PhD hebben gedaan. Toen we net afgestudeerd waren was ik wel eens jaloers, want mijn startersbaan was inhoudelijk een stuk minder interessant en ik had ook ontzag voor wat zij konden (nog steeds!).
Na een paar jaar had ik meer ervaring en een leukere job, zij zaten toen bijna allemaal in een enorme dip. Een aantal is afgehaakt en alsnog een startersbaan gaan doen. Toen was het wel een nadeel dat ze geen relevante werkervaring hadden, een PhD doen vergt toch andere skills dan wat gevraagd werd.
Nog weer een paar jaar later zijn de meeste in vergelijkbare functies als ik terecht gekomen. Een enkeling echt in de wetenschap, maar de meeste ook "in het bedrijfsleven". Inhoudelijk zijn onze werkgebieden wel vergelijkbaar.
Dus ik zou zeggen: volg je hart, want je komt wel op je pootjes terecht.
woensdag 10 maart 2021 om 22:49
Gelieve niet quoten want ik ga dit weer weghalen. Maar...
Ik heb in 6 jaar een PhD naast een fulltime baan en een gezin gedaan. Ik miste gewoon een bepaalde expertise in mijn vakgebied en heb toen zelf een onderzoek opgezet. Mijn promotor bleek een waardeloze begeleider en het laatste jaar was echt verschrikkelijk, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan. Qua carrière heeft het me echt een enorme lancering gegeven en gebracht op de plek waar ik nu zit (buiten de academie). Dat was trouwens nooit mijn doel, ik wilde gewoon graag dat ene specifieke onderzoek doen. En nu geniet ik van alle bijkomende voordelen. Verder heb ik nooit de ambitie gehad om in de academie verder te gaan, maar in mijn vakgebied helpt het wel enorm om een PhD te hebben ipv een master.
Maar ik ken ook uit mijn PhD-eetclubje mensen waarbij het anders is gegaan. Die nu met hun ziel onder de arm naar sollicitatiegesprekken gaan of die nog steeds niet klaar zijn. Daarom zou ik wel willen meegeven: zorg dat je echt heel erg fan bent van je eigen onderwerp en dat je er een aantal jaar van je leven mee bezig wil zijn. Een van de redenen dat ik het volhield, was omdat ik het zo leuk en interessant vond. En omdat ik ergens toch ook wel het zelfvertrouwen had dat het goed kwam, zelfs toen ik compleet vast zat en mijn promotor weer eens niks van zich liet horen.
Ik heb in 6 jaar een PhD naast een fulltime baan en een gezin gedaan. Ik miste gewoon een bepaalde expertise in mijn vakgebied en heb toen zelf een onderzoek opgezet. Mijn promotor bleek een waardeloze begeleider en het laatste jaar was echt verschrikkelijk, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan. Qua carrière heeft het me echt een enorme lancering gegeven en gebracht op de plek waar ik nu zit (buiten de academie). Dat was trouwens nooit mijn doel, ik wilde gewoon graag dat ene specifieke onderzoek doen. En nu geniet ik van alle bijkomende voordelen. Verder heb ik nooit de ambitie gehad om in de academie verder te gaan, maar in mijn vakgebied helpt het wel enorm om een PhD te hebben ipv een master.
Maar ik ken ook uit mijn PhD-eetclubje mensen waarbij het anders is gegaan. Die nu met hun ziel onder de arm naar sollicitatiegesprekken gaan of die nog steeds niet klaar zijn. Daarom zou ik wel willen meegeven: zorg dat je echt heel erg fan bent van je eigen onderwerp en dat je er een aantal jaar van je leven mee bezig wil zijn. Een van de redenen dat ik het volhield, was omdat ik het zo leuk en interessant vond. En omdat ik ergens toch ook wel het zelfvertrouwen had dat het goed kwam, zelfs toen ik compleet vast zat en mijn promotor weer eens niks van zich liet horen.
woensdag 10 maart 2021 om 22:57
Nee ik zeg juist dat je niet alleen maar moet denken in termen van baankansen omdat je het dan misschien niet volhoudt om 4 jaar lang intensief met een onderzoek bezig te zijn. Het kan eenzaam zijn, het is voor sommige mensen psychisch zwaar.CriticalProblem schreef: ↑09-03-2021 10:16@Murmer: het zal toch niet zo zijn dat iedere PhD'er begint met het doel om professor te worden (of in ieder geval door te stromen naar een post-doc en dan hopelijke tenure)?
Je zou het beter kunnen zien in termen van een verrijking van jezelf en iets waar je met veel plezier aan werkt zoals iemand anders ook al schreef. Juist niet alleen maar als een strategische zet. Vind ik dan.
