Jaarcontract ontbinden

Hallo allemaal,
Ik zal mijn verhaal hier beknopt proberen neer te zetten:

Ik werk bij een accountants kantoor met een jaarcontract. Veel werk dat nieuw is voor mij, maar het gaat op zich wel. Ik heb een jaarcontract en werk hier nu vier maanden. Ik werk op een afdeling in een team, bestaande uit zes mensen. 1 van deze mensen is een soort coördinator en dus leidinggevende. Toen ik kwam werken, had een collega zich ziek gemeld die deels in het team zat een deels in een ander team. Ik heb haar taken overgenomen. Zij werkte echter vier dagen, ik maar drie. Zij is inmiddels uit dienst.
Het werk wat ik doe is voor twee afdelingen. Op dinsdag heb ik een okay leidinggevende.
Mijn leidinggevende, laten we haar Saskia noemen, voor twee dagen had het vanaf het begin al op mij voorzien: ik had veel vragen, want het werk was nieuw voor mij. Bij elke vraag werd ik afgebekt want ze had het zo druk. Wel had ze tijd om mij en anderen te micro managen: ik hield een aantal mailboxen bij waarin zij kon meekijken, maar ik al het werk deed. Dan kreeg ik serieus opmerkingen over hoe ik dat al dan niet moest bijhouden. Ze maakte bijvoorbeeld ook lijstjes met wie welke kleur moest gebruiken om te arceren... Prima dat we allemaal een vaste kleur gebruikten ( dan kon je in een oogopslag zien wie dat werk had gedaan) maar het maakt natuurlijk geen klap uit wie welke kleur gebruikt. Zij vond het nodig om iedereen een kleur toe te wijzen en dit ook uitvoerig op de mail te zetten. ( Onthoudt: te druk voor vragen die echt met het werk te maken hadden, maar wel tijd om mij en anderen af te snauwen).... Ik ben op een gegeven moment het gesprek met haar aangegaan. Het was niet persoonlijk ( dat geloof ik ook, inmiddels hoorde ik steeds meer verhalen van waarom mensen weg gingen of zich ziek meldden) en ze had het zo druk. Ze zei sorry en voor mij was daarmee de kous af.
Na twee weken ging het echter weer bergafwaarts met haar gedrag... En bij een werkoverleg op maandagochtend was ze ronduit onbeschoft en bedreigend naar mij toe. Aangezien ik er best wel mee zat en ik al een keer met haar zelf had gesproken, de volgende dag naar één van de drie managers gegaan. Laten we deze Nadine noemen.

Dit gesprek was misschien nog wel gekker: volgens deze Nadine had ik vanalles fout gedaan ( ik heb gepraat met de collega die volgens Saskia grote problemen met mij zou hebben op dat moment) en ik werd vergeleken met een kleuter die in de zandbak op zijn kop had gehad ( van een andere kleuter ofzoiets) maar tegelijkertijd was het kantoor geen kleuterklas.... Op dat moment heb ik ja en amen zitten knikken, maar het was me duidelijk dat mijn welbevinden bepaald geen prioriteit was. Ik heb toen nog geopperd dat het misschien voor iedereen beter was als ik uit ging zien naar een andere baan, maar dat was zeker niet de bedoeling.
Dit gesprek had mij niet het idee gegeven dat er iemand wat zou doen aan het gedrag van Saskia, dus na nog een dagje nadenken, die donderdag aangegeven bij een andere partner (Peter) dat ik ging uitkijken naar iets anders. Ik had me ook ziek kunnen melden en dan uitkijken naar iets anders, maar dat vond ik toen nog flauw.
Peter zei dat hij het jammer vond. Dat hij de indruk had dat ik nu wel goed ingewerkt was en ook prima met de andere collegas overweg kon. Hij vroeg me of ik nog kon werken en ik zei ja.
Ik zei wel dat ik desgevraagd zou vertellen wat er besproken was en dat ik een andere baan zou zoeken.(Na de eerdere gesprekken meteen een stel collegas aan mijn bureau om te vragen wat er besproken was. Ik schaam me er niet voor en heb verteld wat ik met Saskia had besproken toen. Na het gesprek met Nadine heb ik niks verteld, maar ik was die kamer nog niet uit en er stonden er al drie (!!!!) om me heen....)

De maandag na het gesprek met Peter, merkte ik al grote veranderingen op: het overleg ging niet door. Saskia praatte bijna niet meer tegen me en als ik een taakje kreeg, kreeg ik dat via de mail. Prima werken zo! Wel wilde ik nog steeds iets anders gaan zoeken, maar op zich gewoon rustig aan, niet weer overhaast ergens in stappen wat eigenlijk niet bij me past ( ik had vanaf het begin twijfels, maar wilde wel gewoon mijn jaarcontract volmaken). Twee weken lang fijn gewerkt en ik keek al naar wat vacatures....

Ondertussen hadden er wel wat collegas van me gehoord dat ik bij het management had aangegeven op zoek te gaan naar iets anders. En omdat ik minder stress had, had ik ineens ook tijd over. Dus ik had om werk gevraagd voor een klant. Peter vroeg me om de tijd die ik over had op papier te zetten. Het leek erop dat hij zou zorgen voor extra werk.

Tot afgelopen week. Dinsdag kreeg ik een gesprek met Nadine en Peter samen: omdat collegas wisten dat ik weg zou gaan, moest ik eerder weg. Het voorstel was om me in mei nog in dienst te houden en dan vrij te stellen van werk om wat anders te zoeken. Dat heb ik afgehouden. Vervolgens kreeg ik donderdag een vaststellingsovereenkomst overhandigd: mei en juni nog in dienst, vrijgesteld van werk. Gelukkig had ik dinsdagavond al een mail gestuurd dat ik helemaal niet vrijgesteld hoefde te worden want ik werk maar drie dagen. Ik ben ook echt nog gewoon gemotiveerd om werkzaamheden naar behoren uit te voeren. Donderdag was ook een vreemd gesprek: ik kon op hun kosten een jurist inhuren werd er gezegd, na de nodige druk dat ik het maar even moest doorlezen en ik aangaf dat thuis te zullen doen.
Ik heb inderdaad een jurist ingehuurd, nogal een haaibaai die vindt dat ik er zoveel mogelijk geld uit moet halen. Heel mijn omgeving vindt dat dit echt niet kan ( vanwege dat voorval met Saskia en gesprek met Nadine) sommigen vinden dat ik me ziek moet melden...

Wat zouden jullie doen? Ik werk er nog maar vier maanden (gelukkig komende week toch al vrij).

Baggal schreef: ↑

07-05-2024 23:45

Rechtstreeks uit de OP: “volgens deze Nadine had ik van[sic]alles fout gedaan” - maar dat was dus niet inhoudelijk…?

Tussen jou en Saskia komt het iig niet meer goed. Fijn als je een regeling kan treffen en het achter je kan laten.

Nope, dat was niet inhoudelijk. Nadine is allergisch voor kantoor gekonkel en liet dat duidelijk prevaleren over mijn welbevinden. Probleem is dat ik het een volgende keer precies zo zou oplossen. Ik wil nu het ' akkefietje ' niet uitleggen, maar degenen aan wie ik het wel vertelde ( niet collegas, maar vrienden en familie) vinden het pestgedrag. Ik noem het een poging tot pestgedrag, maar ik heb me niet laten pesten.

Ook bij elke vraag zuchten, steunen en met haar ogen rollen is volgens mij pestgedrag, maar kon ik nog mee leven. Maar door het micro management waar ik tegelijkertijd mee te maken had, stelde ik alleen maar meer vragen om te verifiëren of ik het voor mij kersverse werk goed uitgevoerde. Ik had nog nooit te maken gehad met de programmas waarmee ik werkte. Ik was door deze combinatie super onzeker. Als ik al op mijn falie kreeg voor de kleurtjes in mijn mailbox, wat zou ik dan mogen verwachten bij een werkinhoudelijke fout? Dat weet ik niet, want die heb ik nooit gemaakt.
Ik kreeg op mijn tweede dag te horen van een secretaresse dat ik de kantoor politiek nog wel zou ervaren. De week erop, van diezelfde mevrouw dat ze een keertje was afgefakkeld door Nadine notabene toen ze een brief waarin de markers nog stonden had verstuurd. Zij had toen ook aangeboden als een soort schadevergoeding haar eindejaars bonus niet te hoeven... En dit is slechts één van deze verhalen. We werden niet gewezen op een foutje en dan ' verander dat even' maar echt gepakt op een foutje.

Op een gegeven moment wist ik hoe het werk moest en dacht ik: nou het zal wel goed zijn, hoe ik het doe. Ik hoorde niemand klagen. Totdat dat akkefietje kwam. Ik heb dat ervaren als een enorme steek onder water. Ik denk zelf ook dat het pestgedrag was. Thing is, ik was er echt van over de zeik en heb ( nog steeds) het idee dat ik er juist mee omgegaan ben. Je moet je daar constant indekken tegen dit soort dingen. Zeker bij ' mijn' afdeling die overzien werd door Saskia en zij rapporteerde weer aan Nadine. Ik stond constant ' aan' en was super alert de hele tijd.

Toen ik had bedacht dat het gesprek met Nadine me ook niet had geholpen me een soort van relaxter te voelen, ben ik naar Peter toegegaan. Deze cultuur past niet bij mij en dat heb ik hem ook verteld. Ik heb ook gezegd dat ik vragen van collegas naar waarheid zou beantwoorden en dat ik dus iets anders wilde gaan zoeken. Hij zei dat ik mijn werk prima deed en vroeg nog of het met werk te maken had. Ik zei dat het vooral Saskia was.
Hij zei nog: praat hierover gewoon alleen met mij, niet meer met Nadine. Ook zei hij dat hij blij was dat ik gewoon door zou werken tot mijn vertrek en me niet ziek meldde. Hij vroeg me of ik überhaupt nog wilde/kon werken.

Toen ik die maandag op werk kwam: prima rustig. Weekoverleg was gecanceld. Saskia praatte alleen nog over werk via de mail tegen mij en ik had geen enkel probleem haar vragen gewoon op te volgen in alle rust. Natuurlijk zeiden we wel gewoon goedemorgen en dat soort dingen. Oftewel: zo was het prima werken.

Doordat de stress weg was, heb ik na een week gevraagd om extra werk, ik had tijd over omdat ik alles nog maar een keer checkte in plaats van vijf keer. Peter vroeg me toen mijn uren die ik over had op de mail te zetten en hij zou kijken hoe ik die kon vullen. Een andere collega werkt vijf dagen en had drie dagen helemaal niks te doen, ook zij zou invulling van haar tijd krijgen van Peter. Ze vertelde me dat Peter nog tegen haar had gezegd dat 'ceester ook nog tijd over had' en dat hij voor werk voor ons zou gaan kijken... Ik was toen in de veronderstelling dat ik gewoon vanuit werk iets anders kon zoeken...

Toen ik weer naar meer werk vroeg, moest mee naar boven komen en zat Nadine er ook ineens ( ik dacht dat ik alleen met Peter zou praten over extra werk) bij en kreeg ik een vso onder mijn neus geschoven. Eentje die nog net wettig was, want het was eind april. Ze wilden ook graag dat ik meteen zou zeggen akkoord te zijn etc
Niet gedaan en de donderdag erop gewoon weer naar werk gekomen...

Goed, nu heb ik echt bijna alle modder gegooid die er is. Ik wilde niet teveel vertellen met name vanwege herkenbaarheid.

Lila-Linda schreef: ↑

08-05-2024 06:04

Je werkt er 4 maanden, wg biedt 2 maanden
Jurist zegt: 2 maanden is prima

Heb je wellicht een tussentijdse opzegging mogelijk met een half jaar?

Dat zegt de jurist niet, dat zeg ik (van die twee maanden. Als dat is wat het is, ook prima, maar dan teken ik voorlopig geen vso. Ze hebben geen reden om me te ontslaan of iets behalve dan dat ze te weinig werk en teveel mensen hebben rondlopen... Ik weet het niet van die tussentijdse opzegtermijn. Volgens jurist werkt dat niet zo makkelijk omdat dat de constructie ' jaarcontract' teniet zou doen... Volgens mij kan dat alleen in een vso met wederzijds goedvinden en is daar dus ook mijn goedvinden voor vereist...

Baggal schreef: ↑

08-05-2024 08:35

Ik vind het rollen met de ogen en stevig zuchten (wat je verder ook van iemand vindt) echt niet oké en zeker niet op de werkvloer. Heel aanmatigend en dat soort sneue acties.
Wat dat betreft komt het mij allemaal niet erg professioneel voor (even los van jou mogelijke aandeel/geen aandeel/houding/etc. dat neemt nl. niet weg dat het ongepast is om zo op iemand te reageren).
En ik ben het met je eens dat dit tenminste neigt naar pest gedrag. Lijkt mij voor jou ook beter dat je daar weg bent.
Wat zegt de juridisch adviseur voor wat betreft een redelijke termijn mbt VSO?

Die zegt: alles eruit wat er maar in zou kunnen zitten... Vandaar ' de haaibaai'

Lorem_Ipsum schreef: ↑

08-05-2024 08:43

Maar hoezo weet je dan niet of je wel of geen tussentijdse opzegtermijn hebt. Je hoeft dat hier niet te vertellen, maar neemt je jurist dat dan niet met je door? Dit kun je zelfs als je geen jurist bent gewoon lezen in het contract waar je zelf je handtekening onder hebt gezet.

Is een ook heel gebruikelijke clausule, dus wat de jurist over de constructie van het jaarcontract teniet doen zegt, begrijp ik niet helemaal. Maar goed, misschien is er meer context.

Volgens mij staat dat er inderdaad in, maar geldt dat alleen met wederzijds goedvinden.
De jurist zei dat ik me gewoon beschikbaar moest blijven stellen voor werk en me altijd nog ziek kon melden mochten ze op werk vervelend doen.

Zoals het ging na het gesprek met Peter en voor dit hele vso gebeuren, vond ik het prima werken daar. En met 'Saskia terug in haar hok' bedoelde ik eigenlijk dat ze alleen per mail communiceerde behalve de gewoonlijke chit chat waartoe we beiden best in staat waren. Ik hoefde mijn werk niet meer te verifiëren bij haar, waardoor ze niet meer kon zuchten en steunen. Qua taakjes hoorde wat ze me liet doen, gewoon bij het werk.
Ik hoorde haar nog wel een andere collega zo behandelen, jonge kerel, hij is een beetje 'anders'. En ik dacht echt: hoe trekt hij dit? Totdat hij ook een keer zijn verhaal deed tijdens de lunch met een aantal ' vertrouwelingen' en hij het eigenlijk gewoon niet echt trekt en ook steeds minder uren maakt (0 uren contract)...