Werk & Studie
alle pijlers
Kanker hebben gehad en solliciteren
donderdag 26 maart 2009 om 10:07
Vorig jaar is er bij mij de ziekte van Hodgkin ontdekt (lymfklierkanker) na een half jaar chemo en 3,5 week bestralingen ben ik anderhalf maand geleden genezen verklaard. Ik zit sinds vorig jaar mei volledig in de ziektewet. Heb wel tussentijds gewoon gewerkt, de week dat ik een chemo had niet, de week erna had ik een rust week dus dan werkt ik gewoon 2 ochtenden in de week, (ik werk trouwens 2 dagen in de week). En na de chemo's ben ik eigenlijk gewoon 2 ochtenden in de week blijven werken. Ben nu n.a.v. een gesprek met de arbo op therapeutische basis aan het werk en als het goed is, per 4 mei gewoon weer volledig. Nu ben ik rustig aan het solliciteren omdat het me eigenlijk niet bevalt bij mijn huidige werkgever, heeft verder niks te maken met mijn ziekte of hoe ze daar mee omgegaan zijn, maar ben gewoon toe aan wat anders. Nu heb ik een sollicitatie lopen en de kans bestaat dus dat ik op gesprek moet komen, maar vertel je dan gelijk in je eerste gesprek dat je kanker hebt gehad? Of wacht je daarmee? Ik wil het wel vertellen omdat ik vind dat een werkgever daar recht op heeft, maar vertel je dat dan in je eerste gesprek of wacht je tot je een tweede gesprek krijgt? Als je het in eerste gesprek meldt, schrikt het gelijk af, maar ja ze zijn wel gelijk op de hoogte.
En word ik aangenomen, zeg ik dan mijn huidige baan pas op nadat ik volledig ben beter gemeld of als ik nog in de ziektewet zit?
Wie kan mij hier advies over geven?
En word ik aangenomen, zeg ik dan mijn huidige baan pas op nadat ik volledig ben beter gemeld of als ik nog in de ziektewet zit?
Wie kan mij hier advies over geven?
donderdag 26 maart 2009 om 10:14
Allereerst: ik ben behoorlijk onder de indruk van hoe je je hier doorheen hebt geslagen. En ook van dat je er zo nuchter en eerlijk mee omgaat.
Ik zou wachten met vertellen tot het tweede gesprek. In het eerste gesprek kan het nogal afschrikken, hoe cru en onterecht dat ook moge zijn. Bij een tweede gesprek is al duidelijk dat je geschikt bevonden bent en is er meer basis om je verhaal persoonlijk toe te lichten.
Mocht je worden aangenomen dan zou ik voor het opzeggen van je huidige baan niet wachten tot je weer volledig beter bent. Het lijkt loyaal om het wel te doen, maar waarom zou je? Je huidige werkgever zal dan alsnog niet lang de vruchten plukken van je volledige inzetbaarheid.
Ik zou wachten met vertellen tot het tweede gesprek. In het eerste gesprek kan het nogal afschrikken, hoe cru en onterecht dat ook moge zijn. Bij een tweede gesprek is al duidelijk dat je geschikt bevonden bent en is er meer basis om je verhaal persoonlijk toe te lichten.
Mocht je worden aangenomen dan zou ik voor het opzeggen van je huidige baan niet wachten tot je weer volledig beter bent. Het lijkt loyaal om het wel te doen, maar waarom zou je? Je huidige werkgever zal dan alsnog niet lang de vruchten plukken van je volledige inzetbaarheid.
donderdag 26 maart 2009 om 10:27
Dank je voor je reactie, ik ben er ook redelijk goed doorheen gekomen en besef dat ik van geluk mag spreken, ben nooit misselijk of iets geweest, heb eigenlijk altijd best veel nog gedaan.
Ik ben het inderdaad wel met je eens over het gesprek, eerst maar afwachten tot je geschikt wordt bevonden.
Het is inderdaad puur om loyalitieit naar mijn oude werkgever toe, ze hebben altijd goed gesteund, en vind het dus ook enigzins vervelend zeg maar dat ik nu op zoek ga naar wat anders. Maar ja hoe hard het ook is moet gewoon voor mezelf kiezen natuurlijk. Ik weet immers nu hoe snel je leven anders kan zijn.
Ik ben het inderdaad wel met je eens over het gesprek, eerst maar afwachten tot je geschikt wordt bevonden.
Het is inderdaad puur om loyalitieit naar mijn oude werkgever toe, ze hebben altijd goed gesteund, en vind het dus ook enigzins vervelend zeg maar dat ik nu op zoek ga naar wat anders. Maar ja hoe hard het ook is moet gewoon voor mezelf kiezen natuurlijk. Ik weet immers nu hoe snel je leven anders kan zijn.
donderdag 26 maart 2009 om 10:27
Hoi,
Ik vind het ook knap en mooi om te lezen hoe je dit nuchter aanpakt!
Ik weet eigenlijk niet goed wanneer je het zou moeten vertellen. Uit je CV zal niet blijken dat je in de ziektewet hebt gezeten dus er zit geen 'gat' in je CV waar ze vragen over kunnen stellen. Ik denk daarom ook dat het 2e gesprek de beste mogelijkheid is om het te vertellen.
Aan de andere kant kan het zijn dat je bijv. om eigenschappen e.d. wordt gevraagd en voorbeelden daarvan. Ik kan me voorstellen dat je tijdens je ziekte jezelf ook beter hebt leren kennen en misschien wel uit die periode moet 'putten' voor voorbeelden? Maar ook dat mag je natuurlijk zelf kiezen.
Het is wel een heel belangrijk onderdeel van je leven (geweest) en het lijkt me ook erg moeilijk te verzwijgen of om er niet over te praten..
m.a.w.: ik vind het moeilijk aan te geven wanneer je het het beste kunt vertellen... misschien moet je het van de situatie laten afhangen...
Mijn vriend is gestopt bij zijn vorige werkgever toen hij in de ziektewet zat (knieoperatie) en is bij zijn nieuwe werkgever ini de ziektewet begonnen (halve dagen)... Dat heeft hij van te voren met die nieuwe werkgever zo besproken.
Het kan dus wel, maar dan moet je inderdaad volledige openheid van zaken geven.
Ik vind het ook knap en mooi om te lezen hoe je dit nuchter aanpakt!
Ik weet eigenlijk niet goed wanneer je het zou moeten vertellen. Uit je CV zal niet blijken dat je in de ziektewet hebt gezeten dus er zit geen 'gat' in je CV waar ze vragen over kunnen stellen. Ik denk daarom ook dat het 2e gesprek de beste mogelijkheid is om het te vertellen.
Aan de andere kant kan het zijn dat je bijv. om eigenschappen e.d. wordt gevraagd en voorbeelden daarvan. Ik kan me voorstellen dat je tijdens je ziekte jezelf ook beter hebt leren kennen en misschien wel uit die periode moet 'putten' voor voorbeelden? Maar ook dat mag je natuurlijk zelf kiezen.
Het is wel een heel belangrijk onderdeel van je leven (geweest) en het lijkt me ook erg moeilijk te verzwijgen of om er niet over te praten..
m.a.w.: ik vind het moeilijk aan te geven wanneer je het het beste kunt vertellen... misschien moet je het van de situatie laten afhangen...
Mijn vriend is gestopt bij zijn vorige werkgever toen hij in de ziektewet zat (knieoperatie) en is bij zijn nieuwe werkgever ini de ziektewet begonnen (halve dagen)... Dat heeft hij van te voren met die nieuwe werkgever zo besproken.
Het kan dus wel, maar dan moet je inderdaad volledige openheid van zaken geven.
donderdag 26 maart 2009 om 10:36
Allereerst; wat geweldig dat je genezen bent, Nikki! Ik heb een beetje van je gelezen toen je nog in de chemo zat, wat fijn om nu te horen dat het goed met je gaat!
Knap dat je door bent blijven werken ook al zeg je dat je er lichamelijk niet heel veel last van hebt gehad, mentaal doet het ook een hoop met je dus ik vind dat wel heel erg van sterk karakter getuigen.
Wat weer een enorme plús is voor je, trouwens, bij een eventuele sollicitatie, dat je door bent blijven werken tijdens al die ellende. Ik zou het dan dus ook melden bij een tweede gesprek. Het eerste is nog wat aftasten en kennismaken, het tweede gesprek leent zich meer voor echt persoonlijke info.
Succes!
Knap dat je door bent blijven werken ook al zeg je dat je er lichamelijk niet heel veel last van hebt gehad, mentaal doet het ook een hoop met je dus ik vind dat wel heel erg van sterk karakter getuigen.
Wat weer een enorme plús is voor je, trouwens, bij een eventuele sollicitatie, dat je door bent blijven werken tijdens al die ellende. Ik zou het dan dus ook melden bij een tweede gesprek. Het eerste is nog wat aftasten en kennismaken, het tweede gesprek leent zich meer voor echt persoonlijke info.
Succes!
donderdag 26 maart 2009 om 11:04
Net wat Bambi zegt ik zal het komende jaar om de 3 maanden onder de scan moeten en elk jaar daarop komen daar toch steeds minder maanden tussen, maar het zal sowieso om 5 jaar gaan.En daar wil ik eigenlijk gewoon open over zijn. Het hoort toch bij me en het is nou eenmaal zo. Maar ja je wilt gewoon niet gelijk afschrikken, want als mensen het woord kanker horen hebben ze toch meestal al een soort beeld gevormd.
Babado, wat is voor jou de reden om het niet te melden?
p.s. Hoe gaat het met jou Bambi, ben jij nog bezig met chemo?
Babado, wat is voor jou de reden om het niet te melden?
p.s. Hoe gaat het met jou Bambi, ben jij nog bezig met chemo?
donderdag 26 maart 2009 om 11:11
Waarom vind je eigenlijk dat een werkgever er recht op heeft om het te weten?
Is het zo dat jij verwacht dat je per mei weer gewoon volledig aan het werk kan zonder problemen? of verwacht je nog regelmatig te moeten verzuimen ivm vermoeidheid, behandelingen etc.
Want als je verwacht weer zonder problemen te kunnen functioneren zou ik er misschien voor kiezen het niet te melden tijdens je sollicitatie.
Ik heb (om andere redenen) lang in de ziektewet gezeten. Maar ben volledig hersteld en zie eigenlijk geen reden bij een sollicitatie te melden van mijn ziekte. Gewoon omdat een werkgever er verder geen nadelen van gaat ondervinden dat ik ziek ben geweest, ik hoef niet vaker te verzuimen dan anderen.
Als dat wel het geval is zou ik het melden maar dan niet in het eerste gesprek, pas bij gebleken wederzijdse interesse.
Ik weet overigens de regels niet meer precies maar het kan zijn dat je vanwege je lange ziektewet periode een status hebt als arbeidsgehandicapte. (klinkt niet heel vrolijk) maar mocht dit zo zijn dan is dat voor een werkgever gunstig want dan hoeven ze jou niet door te betalen als je je ziek meldt. Dan doet het UWV dat.
Is het zo dat jij verwacht dat je per mei weer gewoon volledig aan het werk kan zonder problemen? of verwacht je nog regelmatig te moeten verzuimen ivm vermoeidheid, behandelingen etc.
Want als je verwacht weer zonder problemen te kunnen functioneren zou ik er misschien voor kiezen het niet te melden tijdens je sollicitatie.
Ik heb (om andere redenen) lang in de ziektewet gezeten. Maar ben volledig hersteld en zie eigenlijk geen reden bij een sollicitatie te melden van mijn ziekte. Gewoon omdat een werkgever er verder geen nadelen van gaat ondervinden dat ik ziek ben geweest, ik hoef niet vaker te verzuimen dan anderen.
Als dat wel het geval is zou ik het melden maar dan niet in het eerste gesprek, pas bij gebleken wederzijdse interesse.
Ik weet overigens de regels niet meer precies maar het kan zijn dat je vanwege je lange ziektewet periode een status hebt als arbeidsgehandicapte. (klinkt niet heel vrolijk) maar mocht dit zo zijn dan is dat voor een werkgever gunstig want dan hoeven ze jou niet door te betalen als je je ziek meldt. Dan doet het UWV dat.
donderdag 26 maart 2009 om 11:16
Ik snap dat je er open over wilt zijn hoor, maar inderdaad, het schrikt nogal af. Dus meldt het zeker niet meteen.
En je kunt er ook nog voor kiezen het pas te melden als het ooit zo ter sprake komt.
Als jij 2 dagen werkt dan hoeven je controles in principe niet eens onder werktijd te gebeuren, neem ik aan?
En je kunt er ook nog voor kiezen het pas te melden als het ooit zo ter sprake komt.
Als jij 2 dagen werkt dan hoeven je controles in principe niet eens onder werktijd te gebeuren, neem ik aan?
donderdag 26 maart 2009 om 11:28
Ik verwacht inderdaad gewoon zonder problemen te kunnen functioneren, maar ik zit wel aan controles vast. Ik denk dat ik het gewoon pas in een eventueel 2e gesprek zou melden, en ook afhankelijk hoe de persoon is waar ik op dat moment een gesprek mee heb.
Status arbeidsgehandicapte klinkt niet erg vrolijk, heb er eigenlijk ook nog nooit van gehoord ik zal het eens op zoeken.
Status arbeidsgehandicapte klinkt niet erg vrolijk, heb er eigenlijk ook nog nooit van gehoord ik zal het eens op zoeken.
donderdag 26 maart 2009 om 11:31
Nee dat zou inderdaad niet hoeven, maar moet wel onder scans in een ander ziekenhuis dan het plaatselijke en daar staat weer een wachtlijst voor dus het zou eventueel wel kunnen. Eventueel zou je dan natuurlijk gewoon een dag vrij kunnen nemen.
Een reden waarom ik het ook zou willen vertellen is omdat het een baan is in mijn kleine woonplaats, waar ieder je wel kent. Stel mijn leidinggevende zou het van een ander horen, dat heb ik liever niet, dan vertel ik het liever zelf. Maar weet nu dat ik pas zal doen als ik een 2e gesprek zou hebben. Eerst maar kijken of het klikt.
Een reden waarom ik het ook zou willen vertellen is omdat het een baan is in mijn kleine woonplaats, waar ieder je wel kent. Stel mijn leidinggevende zou het van een ander horen, dat heb ik liever niet, dan vertel ik het liever zelf. Maar weet nu dat ik pas zal doen als ik een 2e gesprek zou hebben. Eerst maar kijken of het klikt.
donderdag 26 maart 2009 om 11:33
Nee het klinkt niet erg vrolijk inderdaad, en ik heb het zelf nooit gemeld/gebruikt, die status. Maar heb destijds een reintegratietraject gevolgd en mijn adviseur toendertijd raadde mij aan dit alleen te melden aan toekomstige werkgever als deze serieuze interesse heeft maar twijfelt je aan te nemen omdat ze bang zijn dat je meer dan iemand anders zult verzuimen. Dan kan het feit dat ze je niet door hoeven te betalen als je ziek bent ze misschien net over de streep trekken, vandaar dat ik het noemde.
donderdag 26 maart 2009 om 11:34
quote:nikki81 schreef op 26 maart 2009 @ 11:04:
Net wat Bambi zegt ik zal het komende jaar om de 3 maanden onder de scan moeten en elk jaar daarop komen daar toch steeds minder maanden tussen, maar het zal sowieso om 5 jaar gaan.En daar wil ik eigenlijk gewoon open over zijn. Het hoort toch bij me en het is nou eenmaal zo. Maar ja je wilt gewoon niet gelijk afschrikken, want als mensen het woord kanker horen hebben ze toch meestal al een soort beeld gevormd.
Babado, wat is voor jou de reden om het niet te melden?
p.s. Hoe gaat het met jou Bambi, ben jij nog bezig met chemo?hoi Nikkie, precies om wat je zegt, dat mensen daarvan schrikken, maar eigenlijk is dat belachelijk en is het ook goed om zoiets te doorbreken... Als je er graag open over wilt zijn, lijkt me dat het beste, dus eigenlijk weet je het al!
Net wat Bambi zegt ik zal het komende jaar om de 3 maanden onder de scan moeten en elk jaar daarop komen daar toch steeds minder maanden tussen, maar het zal sowieso om 5 jaar gaan.En daar wil ik eigenlijk gewoon open over zijn. Het hoort toch bij me en het is nou eenmaal zo. Maar ja je wilt gewoon niet gelijk afschrikken, want als mensen het woord kanker horen hebben ze toch meestal al een soort beeld gevormd.
Babado, wat is voor jou de reden om het niet te melden?
p.s. Hoe gaat het met jou Bambi, ben jij nog bezig met chemo?hoi Nikkie, precies om wat je zegt, dat mensen daarvan schrikken, maar eigenlijk is dat belachelijk en is het ook goed om zoiets te doorbreken... Als je er graag open over wilt zijn, lijkt me dat het beste, dus eigenlijk weet je het al!
donderdag 26 maart 2009 om 11:39
Ja ik weet het al ik ga het niet gelijk vertellen maar pas in een 2e gesprek. En je weet dat mensen schrikken dat ik heb ik nu al zovaak meegemaakt, en mensen vinden je dan gelijk heel zielig. En uiteraard is het ook een rotziekte en gun je het nooit dat iemand maar ook deze ziekte krijgt, maar ik wil eigenlijk gewoon niet bestempeld worden als de Nikki met kanker. Dus daarom twijfelde ik eigenlijk of ik het wel zou zeggen. Heb je een nieuwe baan dan ben je die nieuwe die kanker heeft gehad, om het even hard te zeggen en daar heb ik geen zin in.
donderdag 26 maart 2009 om 11:51
donderdag 26 maart 2009 om 11:54
Als je je zelf het prettigst voelt bij vertellen moet je dat doen, en zou voor mij ook wel eerlijker aanvoelen als het zo zou kunnen zijn dat ze het in een klein dorp het toch wel via de wandelgangen horen.
Als het nog zo kort geleden is is het ook gewoon een groot deel van je leven en is het iets wat heel erg bij je hoort en voelt het misschien ook oneerlijk om het te "verzwijgen".
Maar je verkleint wel je kansen op deze manier om aangenomen te worden dus ik kan me ook voorstellen dat je het niet zou vertellen. En ik zou, zeker als je, zonder problemen functioneert echt heel goed nadenken of je het wel moet vertellen. Want uiteindelijk is iets voor een werkgever alleen van belang als het jouw functioneren zal beinvloeden.
Als het nog zo kort geleden is is het ook gewoon een groot deel van je leven en is het iets wat heel erg bij je hoort en voelt het misschien ook oneerlijk om het te "verzwijgen".
Maar je verkleint wel je kansen op deze manier om aangenomen te worden dus ik kan me ook voorstellen dat je het niet zou vertellen. En ik zou, zeker als je, zonder problemen functioneert echt heel goed nadenken of je het wel moet vertellen. Want uiteindelijk is iets voor een werkgever alleen van belang als het jouw functioneren zal beinvloeden.
donderdag 26 maart 2009 om 11:57
quote:nikki81 schreef op 26 maart 2009 @ 11:39:
Ja ik weet het al ik ga het niet gelijk vertellen maar pas in een 2e gesprek. En je weet dat mensen schrikken dat ik heb ik nu al zovaak meegemaakt, en mensen vinden je dan gelijk heel zielig. En uiteraard is het ook een rotziekte en gun je het nooit dat iemand maar ook deze ziekte krijgt, maar ik wil eigenlijk gewoon niet bestempeld worden als de Nikki met kanker. Dus daarom twijfelde ik eigenlijk of ik het wel zou zeggen. Heb je een nieuwe baan dan ben je die nieuwe die kanker heeft gehad, om het even hard te zeggen en daar heb ik geen zin in.In dat geval zou ik nog 3x nadenken of je het wel wilt vertellen, als het je wel fijn lijkt om op je nieuwe werk gewoon Nikki te zijn en niet meteen een kankerpatient.
Ja ik weet het al ik ga het niet gelijk vertellen maar pas in een 2e gesprek. En je weet dat mensen schrikken dat ik heb ik nu al zovaak meegemaakt, en mensen vinden je dan gelijk heel zielig. En uiteraard is het ook een rotziekte en gun je het nooit dat iemand maar ook deze ziekte krijgt, maar ik wil eigenlijk gewoon niet bestempeld worden als de Nikki met kanker. Dus daarom twijfelde ik eigenlijk of ik het wel zou zeggen. Heb je een nieuwe baan dan ben je die nieuwe die kanker heeft gehad, om het even hard te zeggen en daar heb ik geen zin in.In dat geval zou ik nog 3x nadenken of je het wel wilt vertellen, als het je wel fijn lijkt om op je nieuwe werk gewoon Nikki te zijn en niet meteen een kankerpatient.
anoniem_63c805eef0fff wijzigde dit bericht op 26-03-2009 20:46
Reden: aannames verwijderd
Reden: aannames verwijderd
% gewijzigd
donderdag 26 maart 2009 om 12:20
Fijn Nikki dat je genezen bent. Helaas heb ik ook ervaring met kanker bij iemand in mijn zeer nabije omgeving, dus ik weet hoe het is en wat de impact ervan op je leven is.
Ik persoonlijk zou het ook niet vertellen. Je krijgt er heel snel een etiket mee opgeplakt en daar kom je nooit mee rvanaf. Hoe oneerlijk en onterecht ook. Als je een tijd in de nieuwe baan werkt en het klikt heel goed met de mensen daar, dan zou je het eventueel altijd nog kunnen vertellen. Ik begrijp ook dat het een groot deel van je leven is wat heel veel met je gedaan heeft, en daarom wil je het ook graag delen. Maar veel mensen kunnen helemaal niet omgaan met dit soort nieuws is mijn ervaring. In het begin vertelde ik soms ook wel aan mensen dat degene die ik ken kanker heeft gehad. Maar ik ben daarmee gestopt. De wereld is klein en die persoon ging op zoek naar een nieuwe baan, en ik was bang dat ik de kansen daarop zou verkleinen als ik het vertelde. Zoiets gaat snel rond bleek in mijn omgeving.
Aan de andere kant zou het gewoon zo moeten zijn dat je er open en eerlijk over mag zijn. Het is tenslotte niet niks en het kan je ook op een positieve manier sterker hebben gemaakt. Maarja, dat is meestal niet wat de buitenwacht ziet.
Ik persoonlijk zou het ook niet vertellen. Je krijgt er heel snel een etiket mee opgeplakt en daar kom je nooit mee rvanaf. Hoe oneerlijk en onterecht ook. Als je een tijd in de nieuwe baan werkt en het klikt heel goed met de mensen daar, dan zou je het eventueel altijd nog kunnen vertellen. Ik begrijp ook dat het een groot deel van je leven is wat heel veel met je gedaan heeft, en daarom wil je het ook graag delen. Maar veel mensen kunnen helemaal niet omgaan met dit soort nieuws is mijn ervaring. In het begin vertelde ik soms ook wel aan mensen dat degene die ik ken kanker heeft gehad. Maar ik ben daarmee gestopt. De wereld is klein en die persoon ging op zoek naar een nieuwe baan, en ik was bang dat ik de kansen daarop zou verkleinen als ik het vertelde. Zoiets gaat snel rond bleek in mijn omgeving.
Aan de andere kant zou het gewoon zo moeten zijn dat je er open en eerlijk over mag zijn. Het is tenslotte niet niks en het kan je ook op een positieve manier sterker hebben gemaakt. Maarja, dat is meestal niet wat de buitenwacht ziet.
donderdag 26 maart 2009 om 12:31
Helemaal eens met deze bovenstaande posts: als je gewoon Nikki wilt kunnen zijn, ipv 'die arme kankerpatient' dan vertel je het niet. Je hebt er niets aan.
Als ze je wel aannemen ga je je afvragen of dat uit het mom van 'ach wat zielig' is gebeurd, en als ze je niet aannemen (wat inderdaad niet ondenkelijk is, helaas) verspeel je een leuke baan door iets waar jijzelf hopelijk nooit meer last van zult hebben.
Een werkgever hoeft niet alles te weten. En mocht jij onverhoopt weer ziek worden, geldt er nog een vangnetconstructie vanuit de ziektewet.
Ga voor die baan.
Als ze je wel aannemen ga je je afvragen of dat uit het mom van 'ach wat zielig' is gebeurd, en als ze je niet aannemen (wat inderdaad niet ondenkelijk is, helaas) verspeel je een leuke baan door iets waar jijzelf hopelijk nooit meer last van zult hebben.
Een werkgever hoeft niet alles te weten. En mocht jij onverhoopt weer ziek worden, geldt er nog een vangnetconstructie vanuit de ziektewet.
Ga voor die baan.
donderdag 26 maart 2009 om 12:59
