Werk & Studie
alle pijlers
Mijn baan is vreselijk
woensdag 14 oktober 2020 om 09:30
Ik ben sinds 6 maanden in dienst.
Tijdens corona begonnen. Ik was echt enthousiast en had zin om te starten. Ik had hiervoor een burnout en kreeg energie van deze vacature waardoor ik volmondig ja zei toen ze me aan wilden nemen. Ook al zei een stemmetje in mijn hoofd dat ik nog niet volledig hersteld was. Ik wilde toch na al die maanden hard werken aan mezelf toch de arbeidsmarkt weer op. En zo gezegd zo gedaan.
Na de eerste maand merkte ik dat het wat stroef ging. Het werk bleek anders dan voorgeschoteld in sollicitatiegesprekken, maar dat nam ik maar voor lief. Was blij dat ik niet meer aan het niksen was thuis. Ik werd in de eerste maand al meerdere malen aangesproken door personeelszaken op gebrek aan contact met andere collega's. Ik had uiteraard dagelijks contact met de collega's waar ik direct mee samenwerk. En dat ging prima, ondanks thuiswerken en een camera op je snuffert. Ikzelf vind het raar om een willekeurige collega te videobellen en een geforceerd gesprek te voeren. We kennen elkaar immers niet en heb qua werkzaamheden niets met ze te maken. Werd wel verwacht van mij dat ik toch ging videobellen met de 'random strangers'. Ik heb dit 2x gedaan, maar ik voelde me er zo ongemakkelijk bij dat ik voor mezelf daar een grens trek. Komt wel als we weer op kantoor werken dat ik mensen leer kennen. Het is nu ook gewoon even lastig met alles online. En extra druk met dingen leren op afstand. Had even geen tijd en energie voor de randzaken als personeelszaken die aan mijn hoofd zeurde. Ik heb meerdere malen in een vergadering mezelf voorgesteld en dingen verteld, dus ze weten wie ik ben en wat ik doe. Ik begrijp niet goed waarom dat voor nu niet voldoende is. Ik ben niet graag middelpunt van de aandacht.
Daarna kwam er een akkefietje waarbij ze mij opnieuw aanspraken. Ik was druk met een opdracht en had daarom 2 uurtjes niks van mij laten horen aan een collega. Meteen sprong HR op en videobelde mij direct wat ik aan het doen was en waarom ik niet liet weten wat ik aan het doen ben bij die collega. Ik kreeg het gevoel dat zij mij niet vertrouwden en een soort kruisverhoor gingen houden (geen idee waarom, erg aanvallend was het). Terwijl ik gewoon geconcentreerd aan het werk was. Ik vind het lastig om hiermee om te gaan, want ik doe mijn werk goed, probeer ondanks corona toch zo goed mogelijk ingewerkt te worden via een camera en ik heb contact met m'n directe collega's. Maar ik wil niet de hele dag videobellen, maar ook de focus even in mijn eentje op mijn werkzaamheden.
Daarna ontving ik van personeelszaken een gigantische e-mail waarbij het leek alsof ze een dossier aan het opbouwen is tegen mij. Dit voelt natuurlijk erg onterecht en demotiveert mij.
Ik heb inmiddels na 6 maanden en nog meer van dit soort voorbeelden geen plezier in mijn werk. Ik voel me niet gewaardeerd, onbegrepen (beetje begrip met al dat thuiswerken moet toch wel op te brengen zijn vooral wat betreft nieuwe collega's ontmoeten). Ze trekken aan me.
Met vlagen voel ik me zelfs 'gepest', omdat zij mij het gevoel geven alsof ik de boel sabboteer, alsof ik niet te vertrouwen ben. Ze zitten overal bovenop en heb bijna om de 3 weken gesprekken met feedback of evaluaties. Snap echt niet waar het om gaat en wat het probleem nou is. Krijg het idee dat ze me eruit willen werken, zodat ik weg ga uit mezelf een andere baan zoeken. Een normaal gesprek voeren gaat niet. Ze willen graag met het vingertje wijzen dus een constructief gesprek voeren zit er niet in. Vooral personeelszaken moet overal bij zitten en een vinger in de pap roeren (zelfs gesprekken met leidinggevende, daar hoort m.i. geen pz iemand bij).
Het put me uit, heb geen energie meer en ik word langzamerhand steeds somberder. Hetzelfde uitgeputte gevoel van de burnout komt langzamerhand mijn kant weer op. Ik heb daar angst voor. Een andere baan vind je niet zomaar in deze tijd, ik probeer het wel. Krijg afwijzing na afwijzing. Maar terwijl ik dit typ moet ik huilen omdat ik me zo ongelukkig voel. Dat kan ook niet langer zo. Ik glij weer af en dat moet ik voorkomen.
Wat moet ik doen? Wat adviseren jullie mij?
Tijdens corona begonnen. Ik was echt enthousiast en had zin om te starten. Ik had hiervoor een burnout en kreeg energie van deze vacature waardoor ik volmondig ja zei toen ze me aan wilden nemen. Ook al zei een stemmetje in mijn hoofd dat ik nog niet volledig hersteld was. Ik wilde toch na al die maanden hard werken aan mezelf toch de arbeidsmarkt weer op. En zo gezegd zo gedaan.
Na de eerste maand merkte ik dat het wat stroef ging. Het werk bleek anders dan voorgeschoteld in sollicitatiegesprekken, maar dat nam ik maar voor lief. Was blij dat ik niet meer aan het niksen was thuis. Ik werd in de eerste maand al meerdere malen aangesproken door personeelszaken op gebrek aan contact met andere collega's. Ik had uiteraard dagelijks contact met de collega's waar ik direct mee samenwerk. En dat ging prima, ondanks thuiswerken en een camera op je snuffert. Ikzelf vind het raar om een willekeurige collega te videobellen en een geforceerd gesprek te voeren. We kennen elkaar immers niet en heb qua werkzaamheden niets met ze te maken. Werd wel verwacht van mij dat ik toch ging videobellen met de 'random strangers'. Ik heb dit 2x gedaan, maar ik voelde me er zo ongemakkelijk bij dat ik voor mezelf daar een grens trek. Komt wel als we weer op kantoor werken dat ik mensen leer kennen. Het is nu ook gewoon even lastig met alles online. En extra druk met dingen leren op afstand. Had even geen tijd en energie voor de randzaken als personeelszaken die aan mijn hoofd zeurde. Ik heb meerdere malen in een vergadering mezelf voorgesteld en dingen verteld, dus ze weten wie ik ben en wat ik doe. Ik begrijp niet goed waarom dat voor nu niet voldoende is. Ik ben niet graag middelpunt van de aandacht.
Daarna kwam er een akkefietje waarbij ze mij opnieuw aanspraken. Ik was druk met een opdracht en had daarom 2 uurtjes niks van mij laten horen aan een collega. Meteen sprong HR op en videobelde mij direct wat ik aan het doen was en waarom ik niet liet weten wat ik aan het doen ben bij die collega. Ik kreeg het gevoel dat zij mij niet vertrouwden en een soort kruisverhoor gingen houden (geen idee waarom, erg aanvallend was het). Terwijl ik gewoon geconcentreerd aan het werk was. Ik vind het lastig om hiermee om te gaan, want ik doe mijn werk goed, probeer ondanks corona toch zo goed mogelijk ingewerkt te worden via een camera en ik heb contact met m'n directe collega's. Maar ik wil niet de hele dag videobellen, maar ook de focus even in mijn eentje op mijn werkzaamheden.
Daarna ontving ik van personeelszaken een gigantische e-mail waarbij het leek alsof ze een dossier aan het opbouwen is tegen mij. Dit voelt natuurlijk erg onterecht en demotiveert mij.
Ik heb inmiddels na 6 maanden en nog meer van dit soort voorbeelden geen plezier in mijn werk. Ik voel me niet gewaardeerd, onbegrepen (beetje begrip met al dat thuiswerken moet toch wel op te brengen zijn vooral wat betreft nieuwe collega's ontmoeten). Ze trekken aan me.
Met vlagen voel ik me zelfs 'gepest', omdat zij mij het gevoel geven alsof ik de boel sabboteer, alsof ik niet te vertrouwen ben. Ze zitten overal bovenop en heb bijna om de 3 weken gesprekken met feedback of evaluaties. Snap echt niet waar het om gaat en wat het probleem nou is. Krijg het idee dat ze me eruit willen werken, zodat ik weg ga uit mezelf een andere baan zoeken. Een normaal gesprek voeren gaat niet. Ze willen graag met het vingertje wijzen dus een constructief gesprek voeren zit er niet in. Vooral personeelszaken moet overal bij zitten en een vinger in de pap roeren (zelfs gesprekken met leidinggevende, daar hoort m.i. geen pz iemand bij).
Het put me uit, heb geen energie meer en ik word langzamerhand steeds somberder. Hetzelfde uitgeputte gevoel van de burnout komt langzamerhand mijn kant weer op. Ik heb daar angst voor. Een andere baan vind je niet zomaar in deze tijd, ik probeer het wel. Krijg afwijzing na afwijzing. Maar terwijl ik dit typ moet ik huilen omdat ik me zo ongelukkig voel. Dat kan ook niet langer zo. Ik glij weer af en dat moet ik voorkomen.
Wat moet ik doen? Wat adviseren jullie mij?
woensdag 14 oktober 2020 om 09:40
Ik zou erop aandringen dat er een gesprek moet plaatsvinden waarbij je leidinggevende en HR beide aanwezig zijn. In dit gesprek moet je aangeven wat je dwarszit en samen op zoek gaan naar oplossingen. Zij zijn blijkbaar niet tevreden, dit moeten ze wel concreet bij jou aangeven waarom niet en hoe je dit kunt verbeteren. Geef ook aan dat je door deze aanpak vanuit hen niet meer prettig voelt en je je onder druk gezet voelt.
woensdag 14 oktober 2020 om 09:40
woensdag 14 oktober 2020 om 09:42
Ik zou niks liever willen, maar toen ik een dagje ziek was, kreeg ik al meteen pz op mijn dak dat ik gebeld zou worden door een arbodienst als het langer dan 2 dagen zou duren. Krijg daar geen fijn en rustig gevoel van als ik langdurig ziek ben. De arbodienst zal mij dan gewoon weer aan het werk sturen, ondanks dat je helemaal aan de grond zit (ik heb dit al eerder meegemaakt, een partijdige arbodienst). Dat maakt je alleen maar meer kapot en onbegrepen, maar ik zou heel graag ziek willen melden ja. Zit nog een halfjaar vast aan dit bedrijf en dus halfjaar arbodienst en pz op mijn dak die me echt niet met rust gaan laten. Ook al is t voor 2 weekjes.
woensdag 14 oktober 2020 om 09:43
woensdag 14 oktober 2020 om 09:47
Dat is het probleemconstructief gesprek niet mogelijk. Als ik vraag wat er precies speelt dan kunnen ze geen concrete voorbeelden noemen. En dan val ik stil, omdat ze me op aanvallende toon aanspreken op bijv 'je communicatie moet echt anders, je moet laten weten wat je aan het doen bent en je moet actiever zijn en collega's opzoeken'. Ik vind het moeilijk om daartegen in te gaan en aan te geven waar mijn grenzen liggen. Daar ben ik onder andere nog voor in therapie.
woensdag 14 oktober 2020 om 09:50
Meer contact met collega's dus, en dat wil of kun je niet op de manier die zij hebben bedacht.
Kun jij zelf iets bedenken waardoor je je collega's remote zou kunnen leren kennen? Niet zoomen, maar gewoon bellen? Een gezamenlijke online activiteit verzinnen? Ik weet natuurlijk niet wat voor werk je doet en op welke manier jullie samenwerken, daar moet het wel een beetje bij passen, maar misschien kun je een tegenvoorstel doen om je nieuwe collega's beter te leren kennen? Dat geldt ook voor je collega's op de hoogte houden van je activiteiten: kun je zelf iets verzinnen hoe je dat zou kunnen doen?
Kun jij zelf iets bedenken waardoor je je collega's remote zou kunnen leren kennen? Niet zoomen, maar gewoon bellen? Een gezamenlijke online activiteit verzinnen? Ik weet natuurlijk niet wat voor werk je doet en op welke manier jullie samenwerken, daar moet het wel een beetje bij passen, maar misschien kun je een tegenvoorstel doen om je nieuwe collega's beter te leren kennen? Dat geldt ook voor je collega's op de hoogte houden van je activiteiten: kun je zelf iets verzinnen hoe je dat zou kunnen doen?
Wat eten we vanavond?
woensdag 14 oktober 2020 om 09:50
Je collega's zijn geen random strangers. In ben in dezelfde tijd als jou aan een baan begonnen en ik bel regelmatig met collega's. Ook houd ik per mail contact. In de periode van juni, juli, aug en september ging ik ook 1 dag per week naar kantoor.
Ik bel over zaken die ik lastig vind en doe mee aan video vergaderingen en ik ben voor de 2de golf ook live naar vergaderingen geweest,
Zij moeten jou leren kennen, willen weten hoe je werkt. Het is best een risico om een nieuwe collega helemaal uit het oog te hebben en alleen thuis te laten werken.
Ik vind dat je best wel raar en aso doet. Vertrouwen bouw je op, daar ben jezelf bij.
Ik bel over zaken die ik lastig vind en doe mee aan video vergaderingen en ik ben voor de 2de golf ook live naar vergaderingen geweest,
Zij moeten jou leren kennen, willen weten hoe je werkt. Het is best een risico om een nieuwe collega helemaal uit het oog te hebben en alleen thuis te laten werken.
Ik vind dat je best wel raar en aso doet. Vertrouwen bouw je op, daar ben jezelf bij.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 14 oktober 2020 om 09:51
Beetje ongezellig, maar dat kun je je werkgever niet verwijten.Zomermaan schreef: ↑14-10-2020 09:47Dat is het probleemconstructief gesprek niet mogelijk. Als ik vraag wat er precies speelt dan kunnen ze geen concrete voorbeelden noemen. En dan val ik stil, omdat ze me op aanvallende toon aanspreken op bijv 'je communicatie moet echt anders, je moet laten weten wat je aan het doen bent en je moet actiever zijn en collega's opzoeken'. Ik vind het moeilijk om daartegen in te gaan en aan te geven waar mijn grenzen liggen. Daar ben ik onder andere nog voor in therapie.
Wat eten we vanavond?
woensdag 14 oktober 2020 om 09:58
Maar TO zegt dat ze zich tijdens vergaderingen al meermaals heeft voorgesteld en de collega's met wie ze werkinhoudelijk iets te maken heeft, heeft ze ook contact. Waarom moet je in vredesnaam collega's gaan bellen waar je niks mee te maken hebt? Waar je niet mee in een team zit en waar je werktechnisch niets mee van doen hebt? Dat snap ik niet, als je nou samen op een kantoor zou zitten, dan snap ik het wel dat je contact hebt, maar dat is nu niet zo.
TO: klinkt alsof de verwachtingen van beide partijen gewoon niet matchen, wiens 'schuld' dat ook is. Het klinkt mij nogal raar in de oren dat ze je zo in de nek hijgen, maar kennelijk hoort dat erbij. Je zou eventueel met een directe collega kunnen overleggen of dat de standaard gang van zaken is. Ik vind het een beetje apart dat bij ieder gesprek HR meteen moet zitten. Ik zou me daar ook niet zo chill bij voelen.
TO: klinkt alsof de verwachtingen van beide partijen gewoon niet matchen, wiens 'schuld' dat ook is. Het klinkt mij nogal raar in de oren dat ze je zo in de nek hijgen, maar kennelijk hoort dat erbij. Je zou eventueel met een directe collega kunnen overleggen of dat de standaard gang van zaken is. Ik vind het een beetje apart dat bij ieder gesprek HR meteen moet zitten. Ik zou me daar ook niet zo chill bij voelen.
woensdag 14 oktober 2020 om 10:00
Nou ja, wat idioot om HR meteen overal voor in te schakelen!
Ja, dit wordt toch solliciteren. Ik zou me niet ziek melden, maar gewoon beginnen met rondkijken.
Of anders inderdaad de confrontatie aangaan.
Oh, en ben het met je eens, niet iedereen op werk is je collega; als er geen aanleiding is om contact te leggen, dan hoeft dat ook niet. Wat een flauwekul. Sommige mensen werken gewoon voor hetzelfde bedrijf, dat is alles.
Ja, dit wordt toch solliciteren. Ik zou me niet ziek melden, maar gewoon beginnen met rondkijken.
Of anders inderdaad de confrontatie aangaan.
Oh, en ben het met je eens, niet iedereen op werk is je collega; als er geen aanleiding is om contact te leggen, dan hoeft dat ook niet. Wat een flauwekul. Sommige mensen werken gewoon voor hetzelfde bedrijf, dat is alles.
anoniem_639a9136a72af wijzigde dit bericht op 14-10-2020 10:05
35.11% gewijzigd
woensdag 14 oktober 2020 om 10:00
Nee zeker niet! Dat wil ik ook niet zeggen. Maar dat is wel waar ik moeite mee heb.
En ik voldoe wel aan de vacature, ik doe mijn werk gewoon goed. Probeer zoveel mogelijk van me te laten horen aan collega's met wie ik samenwerk, maar ik weet niet goed waarom ik dat bij anderen moet doen (buiten vergaderingen om). Waar moet je het dan over hebben? Ik ben niet mega sociaal dus ik kan niet zo goed koetje en kalfje gesprekken voeren out of the blue met een onbekende. Dat werkt prettiger als je elkaar op kantoor ziet en je even een spontaan praatje maakt bij de koffieautomaat ipv echt gericht iemand bellen om te lullen over niks. Althans, zo voel ik dat.
woensdag 14 oktober 2020 om 10:06
Nou, ik zou ze in hun sop gaar laten koken, ik spreek mensen als we elkaar op werkgebied tegenkomen.
TO, trek je hun kritiek niet zo persoonlijk aan, laat het van je afglijden. Bij teveel kritiek is het op den duur ook niets meer waard. Een half jaar red je nog wel!
woensdag 14 oktober 2020 om 10:10
Ik snap niet zo goed waarom je juist op zoiets nu een harde grens zou moeten trekken. Ja zoiets is ongemakkelijk, maar ongemak hoort meestal bij je ontwikkelen en dat contact creëert nou eenmaal goodwill bij je collega's. Je steekt er altijd weer iets van op, van hoe de organisatie werkt in bredere zin of dat je bepaalde gezichten al hebt gezien in het geval je wel een keer met ze te maken krijgt.
Als je je hierover al zo star opstelt (na 2x!?) snap ik dat je even onder de loep ligt, sorry. Ik ben ook sociaal ongemakkelijk en zelfs in mijn werk waar ik in mijn eigen bubbel mijn gang kan gaan moet ik contacten warmhouden met mensen waar ik op dat moment helemaal niks concreets mee kan of moet. Went vanzelf en levert bijna altijd toch weer iets op. Ik zou je iets flexibeler opstellen op dit vlak.
Als je je hierover al zo star opstelt (na 2x!?) snap ik dat je even onder de loep ligt, sorry. Ik ben ook sociaal ongemakkelijk en zelfs in mijn werk waar ik in mijn eigen bubbel mijn gang kan gaan moet ik contacten warmhouden met mensen waar ik op dat moment helemaal niks concreets mee kan of moet. Went vanzelf en levert bijna altijd toch weer iets op. Ik zou je iets flexibeler opstellen op dit vlak.
woensdag 14 oktober 2020 om 10:13
Vraag je baas om concrete feedback, dus dat je tips krijgt waar je iets mee kan. En geef tegelijkertijd aan dat je het lastig vindt om collega's te bellen die je nog helemaal niet kent. Als je baas zegt dat je communicatie beter kan, wat bedoelt diegene daar dan mee? Vraag heel concreet wat de bedoeling is. Moet je bepaalde mensen op de hoogte houden van voortgang? Hoe specifieker de feedback, hoe makkelijker het voor jou is om er iets mee te doen.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
woensdag 14 oktober 2020 om 10:20
Hoe is je 'output? Maak je opdrachten af die je krijgt? Zo ja, geeft dan aan dat je je werk goed wil doen en dat je daarom soms niet aan het videobellen bent. (Klinkt naar micromanagement van het bedrijf uit. Is misschien de reden dat ze een vacature hadden, niemand kan daarmee werken)
Om van het gezeur af te zijn, zou je het kunnen opbrengen om dagelijks iemand van de lijst te videobellen, te zeggen "Hallo, ik bel je even om dag te zeggen. Alles goed?". Dan krijg je een verbaasde "ja hoor" en dan heb je HR tevreden gesteld zonder uitgebreide gesprekken te moeten voeren.
En een andere baan zou echt fijn zijn.
Zo niet, laten zij jou maar ontslaan. Probeer een eend te zijn die het als water van zich af laat glijden.
Om van het gezeur af te zijn, zou je het kunnen opbrengen om dagelijks iemand van de lijst te videobellen, te zeggen "Hallo, ik bel je even om dag te zeggen. Alles goed?". Dan krijg je een verbaasde "ja hoor" en dan heb je HR tevreden gesteld zonder uitgebreide gesprekken te moeten voeren.
En een andere baan zou echt fijn zijn.
Zo niet, laten zij jou maar ontslaan. Probeer een eend te zijn die het als water van zich af laat glijden.
