Werk & Studie
alle pijlers
Moeder van jonge kinderen en carrièreswitch
dinsdag 8 maart 2022 om 09:40
Lieve mensen,
Ik hoop dat jullie met mij mee willen denken. In het kort de feiten op een rijtje:
- moeder van 3 jonge kinderen tussen de 0 en 5 jaar
- WO opgeleid, werkzaam in publieke sector, financiële functie, 3,5 dag per week, erg goed salaris (denk aan ca 2x modaal)
- oudste 3 dagen bso, jongsten 3 dagen opvang + halve dag oppas
- man werkt fulltime en verdient stuk meer dan ik, moet regelmatig het land door voor zijn werk, soms ook nachtje buitenland, parttime werken niet mogelijk (hier wil ik liever geen discussie over creëren, man voelt zich gelukkig in zijn baan en ziet zichzelf hier nog veel jaren werken, parttime werken is geen optie in zijn functie). Gelukkig heeft hij wel de flexibiliteit om op tijd naar huis te gaan, met de kinderen te eten en in bed te leggen en dan 's avonds indien nodig nog wat doen.
Dan de situatie:
- Sinds ik aan het werk ben gegaan ben ik al niet blij in mijn werk. Ik heb sinds 7 jaar een heel fijne werkgever, lieve collega's, een goed salaris en veel flexibiliteit en autonomie. Toch knaagt er al jaren iets. Ik heb dit elke keer weggestopt omdat ik dacht: eerst maar mijn gezin compleet en dan zien we verder. Ik heb een kantoorfunctie en voel me niet thuis tussen al het vergader, gecomputer en managementtaal. De inhoud van mijn functie vind ik totaal niet interessant. Ik speel regelmatig met de gedachte om iets héél anders te gaan doen. Denk aan zelf iets opzetten, leraar worden, gedachten schieten nog alle kanten op.
- Daarnaast ben ik eigenlijk niet blij met 3 dagen creche en 3 dagen bso. Mijn oudste is erg moe door de lange weken en ik heb het idee dat de kindertijd door mijn vingers glipt. Zou graag meer tijd met de kinderen willen doorbrengen en zelf op het schoolplein willen staan, en ik geniet enorm van mijn dagen met kinderen. Wel vind ik het goed voor de ontwikkeling dat mijn kinderen naar een kinderdagverblijf gaan. Ideaal zou in mijn ogen 2 dagen opvang en 1 of 0 dagen bso zijn.
- Gisteren voelde mijn jongste zich niet lekker (niet ziek, maar toch niet helemaal zichzelf). Ik heb hem naar de opvang gebracht en zat daarna in vergaderingen en vroeg me af wat ik in hemelsnaam aan het doen was. De combinatie van meer bij mijn kinderen willen zijn en iets doen wat niet bij me past knaagt dagelijks aan me. Ik heb al heel veel van dit soort momenten gehad en elke keer deze gevoelens weer weggestopt.
- Financieel kan het makkelijk dat ik tijdelijk stop met werken, we hebben meer dan voldoende spaargeld en mijn man verdient voldoende om het gezin draaiende te houden. We hebben een goede levensverzekering voor als er iets met mijn man gebeurt. We zouden zelfs 2 dagen creche kunnen aanhouden.
- Ik ben ervan overtuigd dat er werk is dat beter bij mij past. Ik heb alleen geen seconde tijd in de week om hier werk van te maken. Onze dagen bestaan uit racen naar werk / opvang / school, ophalen en dan racen naar bed / opruimen / zelf ook naar bed want geen beste nachten. Met als gevolg dat ik dit vraagstuk al jarenlang voor me uitschuif, want druk en geen "head space".
- De markt is momenteel erg goed, dus ik verwacht zelfs met een klein gat in CV weer terug te kunnen naar mijn vakgebied (dit wil ik dus eigenlijk niet, maar meer als back-up plan)
Nu is dus mijn gedachte (al jaren, maar nog nooit de stap durven zetten) om maar eens gewoon te stoppen met werken. Eerst een poosje bij mijn gezin zijn en de 2 dagen die de jongsten dan op de creche zitten gebruiken om mij te beraden op mijn volgende stap. Mijn man krijgt de komende 1 a 2 jaar ook een hectische tijd op werk, en ergens verlangen we beiden naar een rustige basis thuis die ik op deze manier kan creëren. Wat nog een rol speelt is dat ik een jaar geleden mijn moeder ben verloren en altijd maar ben door geracet. Ik verlang ergens naar rust en bezinning en vind dat het leven te kort is om jarenlang routinematig te blijven doen wat er van je wordt verwacht. Wel draag ik graag concreet bij aan de maatschappij. Dus permanent niet werken (en ook geen vrijwilligerswerk) voelt voor mij niet prettig. Ook lijkt het mij fijn om in de toekomst wel weer iets voor mijzelf te hebben en ook bij te dragen aan ons gezinsinkomen, al is het minder dan mijn man. Met een afgebakende periode van bijv. 1 a 2 jaar niet werken heb ik daarentegen geen moeite.
Graag hoor ik jullie gedachten / meningen / suggesties. Wat vinden jullie van dit plan om mijn werk op te zeggen, tijdelijk meer bij mijn gezin te zijn, en ook tijd te hebben om na te denken over mijn volgende stap / carrièreswitch?
Ik hoop dat jullie met mij mee willen denken. In het kort de feiten op een rijtje:
- moeder van 3 jonge kinderen tussen de 0 en 5 jaar
- WO opgeleid, werkzaam in publieke sector, financiële functie, 3,5 dag per week, erg goed salaris (denk aan ca 2x modaal)
- oudste 3 dagen bso, jongsten 3 dagen opvang + halve dag oppas
- man werkt fulltime en verdient stuk meer dan ik, moet regelmatig het land door voor zijn werk, soms ook nachtje buitenland, parttime werken niet mogelijk (hier wil ik liever geen discussie over creëren, man voelt zich gelukkig in zijn baan en ziet zichzelf hier nog veel jaren werken, parttime werken is geen optie in zijn functie). Gelukkig heeft hij wel de flexibiliteit om op tijd naar huis te gaan, met de kinderen te eten en in bed te leggen en dan 's avonds indien nodig nog wat doen.
Dan de situatie:
- Sinds ik aan het werk ben gegaan ben ik al niet blij in mijn werk. Ik heb sinds 7 jaar een heel fijne werkgever, lieve collega's, een goed salaris en veel flexibiliteit en autonomie. Toch knaagt er al jaren iets. Ik heb dit elke keer weggestopt omdat ik dacht: eerst maar mijn gezin compleet en dan zien we verder. Ik heb een kantoorfunctie en voel me niet thuis tussen al het vergader, gecomputer en managementtaal. De inhoud van mijn functie vind ik totaal niet interessant. Ik speel regelmatig met de gedachte om iets héél anders te gaan doen. Denk aan zelf iets opzetten, leraar worden, gedachten schieten nog alle kanten op.
- Daarnaast ben ik eigenlijk niet blij met 3 dagen creche en 3 dagen bso. Mijn oudste is erg moe door de lange weken en ik heb het idee dat de kindertijd door mijn vingers glipt. Zou graag meer tijd met de kinderen willen doorbrengen en zelf op het schoolplein willen staan, en ik geniet enorm van mijn dagen met kinderen. Wel vind ik het goed voor de ontwikkeling dat mijn kinderen naar een kinderdagverblijf gaan. Ideaal zou in mijn ogen 2 dagen opvang en 1 of 0 dagen bso zijn.
- Gisteren voelde mijn jongste zich niet lekker (niet ziek, maar toch niet helemaal zichzelf). Ik heb hem naar de opvang gebracht en zat daarna in vergaderingen en vroeg me af wat ik in hemelsnaam aan het doen was. De combinatie van meer bij mijn kinderen willen zijn en iets doen wat niet bij me past knaagt dagelijks aan me. Ik heb al heel veel van dit soort momenten gehad en elke keer deze gevoelens weer weggestopt.
- Financieel kan het makkelijk dat ik tijdelijk stop met werken, we hebben meer dan voldoende spaargeld en mijn man verdient voldoende om het gezin draaiende te houden. We hebben een goede levensverzekering voor als er iets met mijn man gebeurt. We zouden zelfs 2 dagen creche kunnen aanhouden.
- Ik ben ervan overtuigd dat er werk is dat beter bij mij past. Ik heb alleen geen seconde tijd in de week om hier werk van te maken. Onze dagen bestaan uit racen naar werk / opvang / school, ophalen en dan racen naar bed / opruimen / zelf ook naar bed want geen beste nachten. Met als gevolg dat ik dit vraagstuk al jarenlang voor me uitschuif, want druk en geen "head space".
- De markt is momenteel erg goed, dus ik verwacht zelfs met een klein gat in CV weer terug te kunnen naar mijn vakgebied (dit wil ik dus eigenlijk niet, maar meer als back-up plan)
Nu is dus mijn gedachte (al jaren, maar nog nooit de stap durven zetten) om maar eens gewoon te stoppen met werken. Eerst een poosje bij mijn gezin zijn en de 2 dagen die de jongsten dan op de creche zitten gebruiken om mij te beraden op mijn volgende stap. Mijn man krijgt de komende 1 a 2 jaar ook een hectische tijd op werk, en ergens verlangen we beiden naar een rustige basis thuis die ik op deze manier kan creëren. Wat nog een rol speelt is dat ik een jaar geleden mijn moeder ben verloren en altijd maar ben door geracet. Ik verlang ergens naar rust en bezinning en vind dat het leven te kort is om jarenlang routinematig te blijven doen wat er van je wordt verwacht. Wel draag ik graag concreet bij aan de maatschappij. Dus permanent niet werken (en ook geen vrijwilligerswerk) voelt voor mij niet prettig. Ook lijkt het mij fijn om in de toekomst wel weer iets voor mijzelf te hebben en ook bij te dragen aan ons gezinsinkomen, al is het minder dan mijn man. Met een afgebakende periode van bijv. 1 a 2 jaar niet werken heb ik daarentegen geen moeite.
Graag hoor ik jullie gedachten / meningen / suggesties. Wat vinden jullie van dit plan om mijn werk op te zeggen, tijdelijk meer bij mijn gezin te zijn, en ook tijd te hebben om na te denken over mijn volgende stap / carrièreswitch?
dinsdag 8 maart 2022 om 14:47
Leuk dat het bij jullie kon, maar niet iedereen heeft die luxe.Marelyse schreef: ↑08-03-2022 12:53Zoals ik al zei, dan zoek je dus een andere baan als je minder wilt werken en dat zogenaamd niet kan. Deed mijn man ook toen we een kind kregen. Zijn werkgever zei, nee, minder werken kan niet. Man zei, dat zullen we nog wel eens zien. Een paar weken later had hij een nieuwe baan waarin dat allemaal geen probleem was. En dat is inmiddels 16 jaar geleden. Toen kon het dus al.
dinsdag 8 maart 2022 om 15:44
haar man hoeft toch niet minder te gaan werken omdat TO haar baan niet leuk vindt?Marelyse schreef: ↑08-03-2022 11:26Je moet altijd doen waar jij je goed bij voelt.
Voor het overige zal ik nooit begrijpen waarom vrouwen zich nog steeds financieel afhankelijk willen maken van hun partner. Ook niet als de financiën het toelaten.
In mijn omgeving zoek je wat anders als je ongelukkig wordt van je werk. Of je laat je omscholen naast je baan. En als dat niet lukt omdat je de enige bent die voor de kinderen kan zorgen dan stel en zing je het uit tot ze groter zijn, of nog beter, dan zoekt man een andere baan zodat hij ook voor de kinderen kan zorgen.
Mannen (en vrouwen) die beweren dat ze niet minder kunnen werken kramen gewoon onzin uit, is verder ook niet discussiewaardig.
dinsdag 8 maart 2022 om 16:02
Hij is ongetwijfeld een topvader maar daar gaat het niet om. Hij vindt leuke collega's, veel inhoudelijke uitdaging en de ruimte om door te groeien blijkbaar belangrijk. Als hij daar een klein beetje van zou inleveren en structureel een beetje meer voor de kinderen zou zorgen dan krijg jij de kans om datzelfde op te bouwen in een werkomgeving waar je wel blij van wordt. Zonder dat het ten koste gaat van de zorg voor de kinderen en jouw financiele zelfstandigheid.Zebraatje schreef: ↑08-03-2022 14:42
Toch even over mijn man. Leuke collega's, veel inhoudelijke uitdaging en de ruimte om door te groeien. Wel is in zijn functieniveau parttime (of structureel ouderschapsverlof opnemen) niet mogelijk. Daar hebben wij het mee te doen en zowel man als ik vinden dat prima.
- Omscholen naast mijn baan: hele goede suggestie, maar hoe dan? in welke tijd? dan zie ik de kinderen nog minder en ik weet nog niet in welke richting ik wil gaan werken.
dinsdag 8 maart 2022 om 16:10
Ik snap die redenering ook niet. Eigenlijk vind ik het nogal gedram. Sommigen willen dat bij hun thuis alles gelijk is verdeeld. Prima. Vooral doen. To is meer van de teambenadering. Ook goed.MadameJean schreef: ↑08-03-2022 15:44haar man hoeft toch niet minder te gaan werken omdat TO haar baan niet leuk vindt?
dinsdag 8 maart 2022 om 16:10
Maar TO geeft aan dat ze zelf meer tijd met haar kinderen wil doorbrengen. En dat ze even rust aan haar hoofd wil om te bedenken wat ze echt wil.Marelyse schreef: ↑08-03-2022 16:02Hij is ongetwijfeld een topvader maar daar gaat het niet om. Hij vindt leuke collega's, veel inhoudelijke uitdaging en de ruimte om door te groeien blijkbaar belangrijk. Als hij daar een klein beetje van zou inleveren en structureel een beetje meer voor de kinderen zou zorgen dan krijg jij de kans om datzelfde op te bouwen in een werkomgeving waar je wel blij van wordt. Zonder dat het ten koste gaat van de zorg voor de kinderen en jouw financiele zelfstandigheid.
En blijkbaar is de man van TO helemaal gelukkig in zijn baan. Dus dan zou hij een andere en waarschijnlijk minder leuke baan moeten zoeken, of een stap terugdoen in z’n huidige baan waardoor de kans groot is dat hij minder gelukkig is in zijn baan.
Dus dan is niet alleen TO ongelukkig, maar haar man ook. Wat schiet je daarmee op?
dinsdag 8 maart 2022 om 17:55
Ik begrijp niet waarom je forum reacties wil want er zijn mensen die zeggen ‘doen’ en er zullen altijd mensen je veroordelen
Of je nu huisvrouw bent, parttime werkt of fulltime. Het is nooit goed
Of je man is huisman, parttime werkend of fulltime
Ik heb zelf erg genoten van de tijd toen de kids klein waren, ik kon niet stoppen financieel maar werkte wel maar 10 uur nog(avond en weekend) , en dat ze nooit naar de opvang hoefde en dus ook nooit stress bij ziekte of wat dan ook. En ik geniet nu dag ik weer fulltime kan werken want vind mijn werk leuk
Ik kan het je aanraden hoor om te genieten van je leven en dingen doen die goed bij je passen en niet naar anderen te luisteren
Of je nu huisvrouw bent, parttime werkt of fulltime. Het is nooit goed
Of je man is huisman, parttime werkend of fulltime
Ik heb zelf erg genoten van de tijd toen de kids klein waren, ik kon niet stoppen financieel maar werkte wel maar 10 uur nog(avond en weekend) , en dat ze nooit naar de opvang hoefde en dus ook nooit stress bij ziekte of wat dan ook. En ik geniet nu dag ik weer fulltime kan werken want vind mijn werk leuk
Ik kan het je aanraden hoor om te genieten van je leven en dingen doen die goed bij je passen en niet naar anderen te luisteren
dinsdag 8 maart 2022 om 18:07
Lijkt mij ook niet.MadameJean schreef: ↑08-03-2022 15:44haar man hoeft toch niet minder te gaan werken omdat TO haar baan niet leuk vindt?
TO wil tijd bij de kinderen en een andere baan. Haar man niet.
dinsdag 8 maart 2022 om 18:55
Over die vacature, je zou (als je daar aan toe bent) best een naar HBO kunnen kijken. Ideaal dat je alle vakanties vrij bent met je kinderen en veel vacatures zijn part time. Ik werk zelf 24 uur binnen het HBO en dat doet het gros van mijn collega's. De uren zijn flexibel in te delen in mijn geval.
Inhoudelijk zou je moeten kijken of het past, maar qua werk-privé vind ik het zelf een erg prettige werkgever icm thuis / gezin jonge kinderen.
Inhoudelijk zou je moeten kijken of het past, maar qua werk-privé vind ik het zelf een erg prettige werkgever icm thuis / gezin jonge kinderen.
dinsdag 8 maart 2022 om 19:10
Ik heb hier laatst nog een topic gelezen van een man die vrij onverwacht ontslagen werd in een management-functie.
Jij kan wel thuis gaan zitten, maar als man ontslagen wordt en geen ander werk vindt door de financiële crisis die er zit aan te komen kan je dan dus je huis verkopen.
Of wat doe je als man op één van zijn buitenland-tripjes het gras elders groener vindt?
Ik zou iemand laten meekijken naar wat je wil. Daar heb je nu nog de financiële middelen voor.
Maar ik zou niet zomaar 2 jaar volledig thuis gaan zitten. en maar hopen dat man niet crasht als enige sponsor van 't gezin met een meer dan fulltime baan (burn outs à volonté de laatste tijd) of niet wegrent.
Want je bent als gespreks-partner thuis straks natuurlijk ook nog nauwelijks interessant aangezien je niets meer kan vertellen dan over de kinderen, hun slechte nachten, ... en je - behalve je man - nauwelijks nog een volwassen mens ziet.
Jij kan wel thuis gaan zitten, maar als man ontslagen wordt en geen ander werk vindt door de financiële crisis die er zit aan te komen kan je dan dus je huis verkopen.
Of wat doe je als man op één van zijn buitenland-tripjes het gras elders groener vindt?
Ik zou iemand laten meekijken naar wat je wil. Daar heb je nu nog de financiële middelen voor.
Maar ik zou niet zomaar 2 jaar volledig thuis gaan zitten. en maar hopen dat man niet crasht als enige sponsor van 't gezin met een meer dan fulltime baan (burn outs à volonté de laatste tijd) of niet wegrent.
Want je bent als gespreks-partner thuis straks natuurlijk ook nog nauwelijks interessant aangezien je niets meer kan vertellen dan over de kinderen, hun slechte nachten, ... en je - behalve je man - nauwelijks nog een volwassen mens ziet.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
dinsdag 8 maart 2022 om 22:07
Iedereen kan part time werken. Maar niet elke functie kan door een parttimer worden uitgevoerd. Dat is het verschil.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 8 maart 2022 om 23:20
Wissewis schreef: ↑08-03-2022 19:10Ik heb hier laatst nog een topic gelezen van een man die vrij onverwacht ontslagen werd in een management-functie.
Jij kan wel thuis gaan zitten, maar als man ontslagen wordt en geen ander werk vindt door de financiële crisis die er zit aan te komen kan je dan dus je huis verkopen.
Of wat doe je als man op één van zijn buitenland-tripjes het gras elders groener vindt?
Ik zou iemand laten meekijken naar wat je wil. Daar heb je nu nog de financiële middelen voor.
Maar ik zou niet zomaar 2 jaar volledig thuis gaan zitten. en maar hopen dat man niet crasht als enige sponsor van 't gezin met een meer dan fulltime baan (burn outs à volonté de laatste tijd) of niet wegrent.
Want je bent als gespreks-partner thuis straks natuurlijk ook nog nauwelijks interessant aangezien je niets meer kan vertellen dan over de kinderen, hun slechte nachten, ... en je - behalve je man - nauwelijks nog een volwassen mens ziet.
Nou dat laatste ligt toch echt aan jezelf. Er zijn gelukkig veel meer plekken om volwassenen te ontmoeten dan alleen maar werk. Gelukkig maar voor alle mensen die niet kunnen werken of gepensioneerd zijn.
Verder als man ontslagen wordt dan ga je natuurlijk allebei solliciteren. Als je riant leeft op 1 inkomen houd je dat ook wel even vol op een uitkering. Als je samen part time werkt en er valt er 1 weg heb je financieel hetzelfde probleem
Je kan eindeloos veel beren op de weg zien maar 1 iemand fulltime thuis, zitten voor beiden partners ook heel voordelen aan. Het is maar net vanuit welk perspectief je het bekijkt. Vanuit wiens perspectief vooral
woensdag 9 maart 2022 om 00:11
Wat een onzin!
Dat je niet werkt betekent niet dat je het huis niet mag verlaten! En niet ieder gezin wat leeft op 1 inkomen leeft in armoede...
Ik werk niet maar mijn dagen zijn gevuld met bijna dagelijks zelf sporten (kind een uurtje in de opvang die mijn dure sportschool aanbiedt), kinderen gaan beide naar zwemles vanaf 8 weken oud. Baby gymnastiek, voetbal training.
In het verleden heb ik nog baby yoga gedaan en baby salsa dansen omdat ik daar allemaal tijd voor had.
Vaak spreek ik met een vriendin af om te wandelen en/of playdate met de kids.
En uiteraard een jaarabonnement in de dierentuin waar veel gebuik van wordt gemaakt en kinderboerderij, bibliotheek, enz..
Daarbij kun je als niet werkend persoon ook nog gewoon het nieuws en de actualiteiten volgen...
Wij wonen in een vrijstaand huis met zwembad, 2 auto's voor de deur en genoeg geld voor vakanties.
Moet ik dan werken deze jaren alleen maar om nog meer geld te hebben.... geld maakt echt niet gelukkiger wanneer er al genoeg is.
Mijn gezin maakt mij gelukkig.
En als andere keizen voor een carrière naast hun gezin dan is dat ook helemaal prima!
woensdag 9 maart 2022 om 00:50
Zelf ben ik in Nederland opgegroeid met het idee dat je moet studeren en werken en daarnaast een gezin. De realiteit is dat het in Nederland ook nauwelijks nog kan om van 1 inkomen rond te komen.
Nu woon ik in Australië en hier kan je wel nog een gezin onderhouden op 1 inkomen met eigen huis.
Australiërs oordelen ook niet zo hard als Nederlanders of je nu wel, parttime of niet werkt.
Ook zie je hier veel minder 9 tot 5 banen. Mijn man begint om 6 uur met werken tot 2. Daarna heeft hij nog genoeg tijd voor zichzelf en zijn gezin. De kinderen zien hem een groot deel van de middag en avond tot ze naar bed gaan. Omdat ik het huishouden door de week doe hebben we alle tijd voor leuke dingen in het weekend.
Dat de dagen hier vroeg beginnen is anders dan in Nederland maar naar mijn mening wel veel beter, we leven veel meer buiten en met daglicht in plaats van lang opblijven doelloos tv kijkend zoals ik dat vroeger in Nederland deed.
Nu woon ik in Australië en hier kan je wel nog een gezin onderhouden op 1 inkomen met eigen huis.
Australiërs oordelen ook niet zo hard als Nederlanders of je nu wel, parttime of niet werkt.
Ook zie je hier veel minder 9 tot 5 banen. Mijn man begint om 6 uur met werken tot 2. Daarna heeft hij nog genoeg tijd voor zichzelf en zijn gezin. De kinderen zien hem een groot deel van de middag en avond tot ze naar bed gaan. Omdat ik het huishouden door de week doe hebben we alle tijd voor leuke dingen in het weekend.
Dat de dagen hier vroeg beginnen is anders dan in Nederland maar naar mijn mening wel veel beter, we leven veel meer buiten en met daglicht in plaats van lang opblijven doelloos tv kijkend zoals ik dat vroeger in Nederland deed.
woensdag 9 maart 2022 om 04:48
Ik ben meestal niet zo'n fan van het idee vrouw geeft werkt op voor gezin en man blijft (fulltime) werken. Maar sommige reacties zijn hier wel heel negatief: man kan iemand anders vinden, de economische crisis die er misschien aan komt waardoor je man misschien zijn baan verliest. Ja je kan wel altijd doemdenken, maar dat lijkt me niet nodig en ook onnodig belemmerend in beklemmend in het leven.
Jullie hebben een grote financiele buffer met genoeg spaargeld, de nodige verzekeringen en zijn financieel onderlegd dus je weet waar je over praat en kunt dit overzien volgens mij. In jouw geval lijkt een pauzeknop me geen gek idee. Enige 'risico' dat ik zie is dat je nooit meer (serieus) start met werken, omdat dat opeens een drempel wordt na een tijdje. Dan is het (financiele) verhaal na 20 jaar natuurlijk heel anders dan na 2/3 jaar pauze. Maar daar ben je zelf bij. Veel succes met je keuze, klinkt niet onverstandig in jouw geval
Jullie hebben een grote financiele buffer met genoeg spaargeld, de nodige verzekeringen en zijn financieel onderlegd dus je weet waar je over praat en kunt dit overzien volgens mij. In jouw geval lijkt een pauzeknop me geen gek idee. Enige 'risico' dat ik zie is dat je nooit meer (serieus) start met werken, omdat dat opeens een drempel wordt na een tijdje. Dan is het (financiele) verhaal na 20 jaar natuurlijk heel anders dan na 2/3 jaar pauze. Maar daar ben je zelf bij. Veel succes met je keuze, klinkt niet onverstandig in jouw geval
woensdag 9 maart 2022 om 08:47
Maar ben jij (of eigenlijk, het werk van je man) ook in Australië niet een uitzondering, dat jullie zoveel kunnen ondernemen? Of zijn de kosten voor levensonderhoud daar zoveel lager? Het klinkt namelijk heerlijk (afgezien van alle zonSunny-in-Perth schreef: ↑09-03-2022 00:11Wat een onzin!
Dat je niet werkt betekent niet dat je het huis niet mag verlaten! En niet ieder gezin wat leeft op 1 inkomen leeft in armoede...
Ik werk niet maar mijn dagen zijn gevuld met bijna dagelijks zelf sporten (kind een uurtje in de opvang die mijn dure sportschool aanbiedt), kinderen gaan beide naar zwemles vanaf 8 weken oud. Baby gymnastiek, voetbal training.
In het verleden heb ik nog baby yoga gedaan en baby salsa dansen omdat ik daar allemaal tijd voor had.
Vaak spreek ik met een vriendin af om te wandelen en/of playdate met de kids.
En uiteraard een jaarabonnement in de dierentuin waar veel gebuik van wordt gemaakt en kinderboerderij, bibliotheek, enz..
Daarbij kun je als niet werkend persoon ook nog gewoon het nieuws en de actualiteiten volgen...
Wij wonen in een vrijstaand huis met zwembad, 2 auto's voor de deur en genoeg geld voor vakanties.
Moet ik dan werken deze jaren alleen maar om nog meer geld te hebben.... geld maakt echt niet gelukkiger wanneer er al genoeg is.
Mijn gezin maakt mij gelukkig.
En als andere keizen voor een carrière naast hun gezin dan is dat ook helemaal prima!
)
woensdag 9 maart 2022 om 10:26
Nee zeker geen uitzondering.
Veel Nederlanders vinden Australië conservatief en ouderwets juist omdat je hier vaak nog een traditionele verdeling ziet dat de man kostwinner is en de vrouw thuis.
Het is ook zeker niet voor iedereen en vrouwen moeten ook alle kansen krijgen voor een carrière maar hier heb je teminste nog de keuze.
Met het werk van mijn man in de bouwsector zouden wij in Nederland waarschijnlijk ook niet op 1 salaris kunnen leven.
Heel leuk dat vrouwen in Nederland parttime werken maar vaak is het geen keuze maar financieel noodzakelijk.
woensdag 9 maart 2022 om 11:49
Ik zie dat dit topic veel interessante discussies teweeg brengt.
Iemand schrijft dat het risico met name is om nooit meer (serieus) aan de slag te gaan. Dat is waar ik zelf ook een beetje mee zit. Ik zit nu in het arbeidsproces en daar stap ik dan toch - weliswaar tijdelijk - uit, zonder dat ik weet wat mijn volgende stap is. Ergens voelt het ook juist wel heel fijn dat de toekomst weer open ligt en heb ik wel het vertrouwen dat alles op zijn pootjes terecht komt.
Wellicht wil mijn werkgever er nog aan mee werken om 3 maanden fulltime ouderschapsverlof op te nemen voorafgaand aan ontslag (ivm de kinderopvangtoeslag en kleiner gat in CV). Ik heb nog best een voorraadje staan met mijn drie kinderen. Heeft iemand hier ervaring mee of nog andere suggesties om hier slim mee om te gaan?
Ook zit ik een beetje met het terugschroeven van de kinderopvang (naar 1 a 2 dagen), als ik het daarna weer zou willen opschroeven (naar 3 dagen) omdat ik toch werk voor meer uren zou vinden, dan hebben we waarschijnlijk te maken met wachtlijsten. Maar dat risico moet ik dan maar nemen.
Iemand schrijft dat het risico met name is om nooit meer (serieus) aan de slag te gaan. Dat is waar ik zelf ook een beetje mee zit. Ik zit nu in het arbeidsproces en daar stap ik dan toch - weliswaar tijdelijk - uit, zonder dat ik weet wat mijn volgende stap is. Ergens voelt het ook juist wel heel fijn dat de toekomst weer open ligt en heb ik wel het vertrouwen dat alles op zijn pootjes terecht komt.
Wellicht wil mijn werkgever er nog aan mee werken om 3 maanden fulltime ouderschapsverlof op te nemen voorafgaand aan ontslag (ivm de kinderopvangtoeslag en kleiner gat in CV). Ik heb nog best een voorraadje staan met mijn drie kinderen. Heeft iemand hier ervaring mee of nog andere suggesties om hier slim mee om te gaan?
Ook zit ik een beetje met het terugschroeven van de kinderopvang (naar 1 a 2 dagen), als ik het daarna weer zou willen opschroeven (naar 3 dagen) omdat ik toch werk voor meer uren zou vinden, dan hebben we waarschijnlijk te maken met wachtlijsten. Maar dat risico moet ik dan maar nemen.
woensdag 9 maart 2022 om 12:04
Zebraatje schreef: ↑09-03-2022 11:49Ik zie dat dit topic veel interessante discussies teweeg brengt.
Iemand schrijft dat het risico met name is om nooit meer (serieus) aan de slag te gaan. Dat is waar ik zelf ook een beetje mee zit. Ik zit nu in het arbeidsproces en daar stap ik dan toch - weliswaar tijdelijk - uit, zonder dat ik weet wat mijn volgende stap is. Ergens voelt het ook juist wel heel fijn dat de toekomst weer open ligt en heb ik wel het vertrouwen dat alles op zijn pootjes terecht komt.
Maak voor jezelf een planning waarin je opschrijft wanneer je wat gaat doen. Bijv. eerste twee maanden niets/hoofd leeg maken, in de derde maand gesprekken met coach/loopbaanadviseur, etc. Als je erin stapt met een beeld van wanneer je weer aan het werk zou willen gaan, is het veel makkelijker om aan de gang te blijven met je loopbaan dan wanneer je stopt met werken onder het mom van ‘we zien wel’.
Wellicht wil mijn werkgever er nog aan mee werken om 3 maanden fulltime ouderschapsverlof op te nemen voorafgaand aan ontslag (ivm de kinderopvangtoeslag en kleiner gat in CV). Ik heb nog best een voorraadje staan met mijn drie kinderen. Heeft iemand hier ervaring mee of nog andere suggesties om hier slim mee om te gaan?
Krijg je (gedeeltelijk) betaald ouderschapsverlof? Soms moet je dan daarna voor minimaal x maanden terugkomen omdat je anders die vergoeding moet terugbetalen. Verstandig om dat even uit te zoeken.
Ook zit ik een beetje met het terugschroeven van de kinderopvang (naar 1 a 2 dagen), als ik het daarna weer zou willen opschroeven (naar 3 dagen) omdat ik toch werk voor meer uren zou vinden, dan hebben we waarschijnlijk te maken met wachtlijsten. Maar dat risico moet ik dan maar nemen.
Dat is zeker wel een issue met de huidige wachtlijsten overal. Zeker een maandag/dinsdag/donderdag krijg je niet zomaar terug, en met 3 kinderen is dat helemaal lastig. Maar je zou er ook voor kunnen kiezen om tzt een oppas aan huis te zoeken voor die extra dag. Bij 3 kinderen is dat vaak zelfs goedkoper dan opvang (zelfs als je de toeslag er vanaf haalt).
woensdag 9 maart 2022 om 12:15
Klinkt allemaal leuk en fijn voor de kinderen.Sunny-in-Perth schreef: ↑09-03-2022 00:11Wat een onzin!
Dat je niet werkt betekent niet dat je het huis niet mag verlaten! En niet ieder gezin wat leeft op 1 inkomen leeft in armoede...
Ik werk niet maar mijn dagen zijn gevuld met bijna dagelijks zelf sporten (kind een uurtje in de opvang die mijn dure sportschool aanbiedt), kinderen gaan beide naar zwemles vanaf 8 weken oud. Baby gymnastiek, voetbal training.
In het verleden heb ik nog baby yoga gedaan en baby salsa dansen omdat ik daar allemaal tijd voor had.
Vaak spreek ik met een vriendin af om te wandelen en/of playdate met de kids.
En uiteraard een jaarabonnement in de dierentuin waar veel gebuik van wordt gemaakt en kinderboerderij, bibliotheek, enz..
Daarbij kun je als niet werkend persoon ook nog gewoon het nieuws en de actualiteiten volgen...
Wij wonen in een vrijstaand huis met zwembad, 2 auto's voor de deur en genoeg geld voor vakanties.
Moet ik dan werken deze jaren alleen maar om nog meer geld te hebben.... geld maakt echt niet gelukkiger wanneer er al genoeg is.
Mijn gezin maakt mij gelukkig.
En als andere keizen voor een carrière naast hun gezin dan is dat ook helemaal prima!
Maar zelf zou ik er niet genoeg voldoening uit halen. Ik ben meer dan moeder, en heb bovendien gestudeerd uit interesse en vind ik mn werk oprecht leuk. Bovendien wil ik graag aan mijn kinderen meegeven dat het belangrijk is jezelf financieel te kunnen redden, en dat rijmt in mijn ogen niet met thuisblijfmoeder zijn.
