Moeder van jonge kinderen en carrièreswitch

Lieve mensen,

Ik hoop dat jullie met mij mee willen denken. In het kort de feiten op een rijtje:
- moeder van 3 jonge kinderen tussen de 0 en 5 jaar
- WO opgeleid, werkzaam in publieke sector, financiële functie, 3,5 dag per week, erg goed salaris (denk aan ca 2x modaal)
- oudste 3 dagen bso, jongsten 3 dagen opvang + halve dag oppas
- man werkt fulltime en verdient stuk meer dan ik, moet regelmatig het land door voor zijn werk, soms ook nachtje buitenland, parttime werken niet mogelijk (hier wil ik liever geen discussie over creëren, man voelt zich gelukkig in zijn baan en ziet zichzelf hier nog veel jaren werken, parttime werken is geen optie in zijn functie). Gelukkig heeft hij wel de flexibiliteit om op tijd naar huis te gaan, met de kinderen te eten en in bed te leggen en dan 's avonds indien nodig nog wat doen.

Dan de situatie:
- Sinds ik aan het werk ben gegaan ben ik al niet blij in mijn werk. Ik heb sinds 7 jaar een heel fijne werkgever, lieve collega's, een goed salaris en veel flexibiliteit en autonomie. Toch knaagt er al jaren iets. Ik heb dit elke keer weggestopt omdat ik dacht: eerst maar mijn gezin compleet en dan zien we verder. Ik heb een kantoorfunctie en voel me niet thuis tussen al het vergader, gecomputer en managementtaal. De inhoud van mijn functie vind ik totaal niet interessant. Ik speel regelmatig met de gedachte om iets héél anders te gaan doen. Denk aan zelf iets opzetten, leraar worden, gedachten schieten nog alle kanten op.
- Daarnaast ben ik eigenlijk niet blij met 3 dagen creche en 3 dagen bso. Mijn oudste is erg moe door de lange weken en ik heb het idee dat de kindertijd door mijn vingers glipt. Zou graag meer tijd met de kinderen willen doorbrengen en zelf op het schoolplein willen staan, en ik geniet enorm van mijn dagen met kinderen. Wel vind ik het goed voor de ontwikkeling dat mijn kinderen naar een kinderdagverblijf gaan. Ideaal zou in mijn ogen 2 dagen opvang en 1 of 0 dagen bso zijn.
- Gisteren voelde mijn jongste zich niet lekker (niet ziek, maar toch niet helemaal zichzelf). Ik heb hem naar de opvang gebracht en zat daarna in vergaderingen en vroeg me af wat ik in hemelsnaam aan het doen was. De combinatie van meer bij mijn kinderen willen zijn en iets doen wat niet bij me past knaagt dagelijks aan me. Ik heb al heel veel van dit soort momenten gehad en elke keer deze gevoelens weer weggestopt.
- Financieel kan het makkelijk dat ik tijdelijk stop met werken, we hebben meer dan voldoende spaargeld en mijn man verdient voldoende om het gezin draaiende te houden. We hebben een goede levensverzekering voor als er iets met mijn man gebeurt. We zouden zelfs 2 dagen creche kunnen aanhouden.
- Ik ben ervan overtuigd dat er werk is dat beter bij mij past. Ik heb alleen geen seconde tijd in de week om hier werk van te maken. Onze dagen bestaan uit racen naar werk / opvang / school, ophalen en dan racen naar bed / opruimen / zelf ook naar bed want geen beste nachten. Met als gevolg dat ik dit vraagstuk al jarenlang voor me uitschuif, want druk en geen "head space".
- De markt is momenteel erg goed, dus ik verwacht zelfs met een klein gat in CV weer terug te kunnen naar mijn vakgebied (dit wil ik dus eigenlijk niet, maar meer als back-up plan)

Nu is dus mijn gedachte (al jaren, maar nog nooit de stap durven zetten) om maar eens gewoon te stoppen met werken. Eerst een poosje bij mijn gezin zijn en de 2 dagen die de jongsten dan op de creche zitten gebruiken om mij te beraden op mijn volgende stap. Mijn man krijgt de komende 1 a 2 jaar ook een hectische tijd op werk, en ergens verlangen we beiden naar een rustige basis thuis die ik op deze manier kan creëren. Wat nog een rol speelt is dat ik een jaar geleden mijn moeder ben verloren en altijd maar ben door geracet. Ik verlang ergens naar rust en bezinning en vind dat het leven te kort is om jarenlang routinematig te blijven doen wat er van je wordt verwacht. Wel draag ik graag concreet bij aan de maatschappij. Dus permanent niet werken (en ook geen vrijwilligerswerk) voelt voor mij niet prettig. Ook lijkt het mij fijn om in de toekomst wel weer iets voor mijzelf te hebben en ook bij te dragen aan ons gezinsinkomen, al is het minder dan mijn man. Met een afgebakende periode van bijv. 1 a 2 jaar niet werken heb ik daarentegen geen moeite.

Graag hoor ik jullie gedachten / meningen / suggesties. Wat vinden jullie van dit plan om mijn werk op te zeggen, tijdelijk meer bij mijn gezin te zijn, en ook tijd te hebben om na te denken over mijn volgende stap / carrièreswitch?