Werk & Studie
alle pijlers
Moeder van jonge kinderen en carrièreswitch
dinsdag 8 maart 2022 om 09:40
Lieve mensen,
Ik hoop dat jullie met mij mee willen denken. In het kort de feiten op een rijtje:
- moeder van 3 jonge kinderen tussen de 0 en 5 jaar
- WO opgeleid, werkzaam in publieke sector, financiële functie, 3,5 dag per week, erg goed salaris (denk aan ca 2x modaal)
- oudste 3 dagen bso, jongsten 3 dagen opvang + halve dag oppas
- man werkt fulltime en verdient stuk meer dan ik, moet regelmatig het land door voor zijn werk, soms ook nachtje buitenland, parttime werken niet mogelijk (hier wil ik liever geen discussie over creëren, man voelt zich gelukkig in zijn baan en ziet zichzelf hier nog veel jaren werken, parttime werken is geen optie in zijn functie). Gelukkig heeft hij wel de flexibiliteit om op tijd naar huis te gaan, met de kinderen te eten en in bed te leggen en dan 's avonds indien nodig nog wat doen.
Dan de situatie:
- Sinds ik aan het werk ben gegaan ben ik al niet blij in mijn werk. Ik heb sinds 7 jaar een heel fijne werkgever, lieve collega's, een goed salaris en veel flexibiliteit en autonomie. Toch knaagt er al jaren iets. Ik heb dit elke keer weggestopt omdat ik dacht: eerst maar mijn gezin compleet en dan zien we verder. Ik heb een kantoorfunctie en voel me niet thuis tussen al het vergader, gecomputer en managementtaal. De inhoud van mijn functie vind ik totaal niet interessant. Ik speel regelmatig met de gedachte om iets héél anders te gaan doen. Denk aan zelf iets opzetten, leraar worden, gedachten schieten nog alle kanten op.
- Daarnaast ben ik eigenlijk niet blij met 3 dagen creche en 3 dagen bso. Mijn oudste is erg moe door de lange weken en ik heb het idee dat de kindertijd door mijn vingers glipt. Zou graag meer tijd met de kinderen willen doorbrengen en zelf op het schoolplein willen staan, en ik geniet enorm van mijn dagen met kinderen. Wel vind ik het goed voor de ontwikkeling dat mijn kinderen naar een kinderdagverblijf gaan. Ideaal zou in mijn ogen 2 dagen opvang en 1 of 0 dagen bso zijn.
- Gisteren voelde mijn jongste zich niet lekker (niet ziek, maar toch niet helemaal zichzelf). Ik heb hem naar de opvang gebracht en zat daarna in vergaderingen en vroeg me af wat ik in hemelsnaam aan het doen was. De combinatie van meer bij mijn kinderen willen zijn en iets doen wat niet bij me past knaagt dagelijks aan me. Ik heb al heel veel van dit soort momenten gehad en elke keer deze gevoelens weer weggestopt.
- Financieel kan het makkelijk dat ik tijdelijk stop met werken, we hebben meer dan voldoende spaargeld en mijn man verdient voldoende om het gezin draaiende te houden. We hebben een goede levensverzekering voor als er iets met mijn man gebeurt. We zouden zelfs 2 dagen creche kunnen aanhouden.
- Ik ben ervan overtuigd dat er werk is dat beter bij mij past. Ik heb alleen geen seconde tijd in de week om hier werk van te maken. Onze dagen bestaan uit racen naar werk / opvang / school, ophalen en dan racen naar bed / opruimen / zelf ook naar bed want geen beste nachten. Met als gevolg dat ik dit vraagstuk al jarenlang voor me uitschuif, want druk en geen "head space".
- De markt is momenteel erg goed, dus ik verwacht zelfs met een klein gat in CV weer terug te kunnen naar mijn vakgebied (dit wil ik dus eigenlijk niet, maar meer als back-up plan)
Nu is dus mijn gedachte (al jaren, maar nog nooit de stap durven zetten) om maar eens gewoon te stoppen met werken. Eerst een poosje bij mijn gezin zijn en de 2 dagen die de jongsten dan op de creche zitten gebruiken om mij te beraden op mijn volgende stap. Mijn man krijgt de komende 1 a 2 jaar ook een hectische tijd op werk, en ergens verlangen we beiden naar een rustige basis thuis die ik op deze manier kan creëren. Wat nog een rol speelt is dat ik een jaar geleden mijn moeder ben verloren en altijd maar ben door geracet. Ik verlang ergens naar rust en bezinning en vind dat het leven te kort is om jarenlang routinematig te blijven doen wat er van je wordt verwacht. Wel draag ik graag concreet bij aan de maatschappij. Dus permanent niet werken (en ook geen vrijwilligerswerk) voelt voor mij niet prettig. Ook lijkt het mij fijn om in de toekomst wel weer iets voor mijzelf te hebben en ook bij te dragen aan ons gezinsinkomen, al is het minder dan mijn man. Met een afgebakende periode van bijv. 1 a 2 jaar niet werken heb ik daarentegen geen moeite.
Graag hoor ik jullie gedachten / meningen / suggesties. Wat vinden jullie van dit plan om mijn werk op te zeggen, tijdelijk meer bij mijn gezin te zijn, en ook tijd te hebben om na te denken over mijn volgende stap / carrièreswitch?
Ik hoop dat jullie met mij mee willen denken. In het kort de feiten op een rijtje:
- moeder van 3 jonge kinderen tussen de 0 en 5 jaar
- WO opgeleid, werkzaam in publieke sector, financiële functie, 3,5 dag per week, erg goed salaris (denk aan ca 2x modaal)
- oudste 3 dagen bso, jongsten 3 dagen opvang + halve dag oppas
- man werkt fulltime en verdient stuk meer dan ik, moet regelmatig het land door voor zijn werk, soms ook nachtje buitenland, parttime werken niet mogelijk (hier wil ik liever geen discussie over creëren, man voelt zich gelukkig in zijn baan en ziet zichzelf hier nog veel jaren werken, parttime werken is geen optie in zijn functie). Gelukkig heeft hij wel de flexibiliteit om op tijd naar huis te gaan, met de kinderen te eten en in bed te leggen en dan 's avonds indien nodig nog wat doen.
Dan de situatie:
- Sinds ik aan het werk ben gegaan ben ik al niet blij in mijn werk. Ik heb sinds 7 jaar een heel fijne werkgever, lieve collega's, een goed salaris en veel flexibiliteit en autonomie. Toch knaagt er al jaren iets. Ik heb dit elke keer weggestopt omdat ik dacht: eerst maar mijn gezin compleet en dan zien we verder. Ik heb een kantoorfunctie en voel me niet thuis tussen al het vergader, gecomputer en managementtaal. De inhoud van mijn functie vind ik totaal niet interessant. Ik speel regelmatig met de gedachte om iets héél anders te gaan doen. Denk aan zelf iets opzetten, leraar worden, gedachten schieten nog alle kanten op.
- Daarnaast ben ik eigenlijk niet blij met 3 dagen creche en 3 dagen bso. Mijn oudste is erg moe door de lange weken en ik heb het idee dat de kindertijd door mijn vingers glipt. Zou graag meer tijd met de kinderen willen doorbrengen en zelf op het schoolplein willen staan, en ik geniet enorm van mijn dagen met kinderen. Wel vind ik het goed voor de ontwikkeling dat mijn kinderen naar een kinderdagverblijf gaan. Ideaal zou in mijn ogen 2 dagen opvang en 1 of 0 dagen bso zijn.
- Gisteren voelde mijn jongste zich niet lekker (niet ziek, maar toch niet helemaal zichzelf). Ik heb hem naar de opvang gebracht en zat daarna in vergaderingen en vroeg me af wat ik in hemelsnaam aan het doen was. De combinatie van meer bij mijn kinderen willen zijn en iets doen wat niet bij me past knaagt dagelijks aan me. Ik heb al heel veel van dit soort momenten gehad en elke keer deze gevoelens weer weggestopt.
- Financieel kan het makkelijk dat ik tijdelijk stop met werken, we hebben meer dan voldoende spaargeld en mijn man verdient voldoende om het gezin draaiende te houden. We hebben een goede levensverzekering voor als er iets met mijn man gebeurt. We zouden zelfs 2 dagen creche kunnen aanhouden.
- Ik ben ervan overtuigd dat er werk is dat beter bij mij past. Ik heb alleen geen seconde tijd in de week om hier werk van te maken. Onze dagen bestaan uit racen naar werk / opvang / school, ophalen en dan racen naar bed / opruimen / zelf ook naar bed want geen beste nachten. Met als gevolg dat ik dit vraagstuk al jarenlang voor me uitschuif, want druk en geen "head space".
- De markt is momenteel erg goed, dus ik verwacht zelfs met een klein gat in CV weer terug te kunnen naar mijn vakgebied (dit wil ik dus eigenlijk niet, maar meer als back-up plan)
Nu is dus mijn gedachte (al jaren, maar nog nooit de stap durven zetten) om maar eens gewoon te stoppen met werken. Eerst een poosje bij mijn gezin zijn en de 2 dagen die de jongsten dan op de creche zitten gebruiken om mij te beraden op mijn volgende stap. Mijn man krijgt de komende 1 a 2 jaar ook een hectische tijd op werk, en ergens verlangen we beiden naar een rustige basis thuis die ik op deze manier kan creëren. Wat nog een rol speelt is dat ik een jaar geleden mijn moeder ben verloren en altijd maar ben door geracet. Ik verlang ergens naar rust en bezinning en vind dat het leven te kort is om jarenlang routinematig te blijven doen wat er van je wordt verwacht. Wel draag ik graag concreet bij aan de maatschappij. Dus permanent niet werken (en ook geen vrijwilligerswerk) voelt voor mij niet prettig. Ook lijkt het mij fijn om in de toekomst wel weer iets voor mijzelf te hebben en ook bij te dragen aan ons gezinsinkomen, al is het minder dan mijn man. Met een afgebakende periode van bijv. 1 a 2 jaar niet werken heb ik daarentegen geen moeite.
Graag hoor ik jullie gedachten / meningen / suggesties. Wat vinden jullie van dit plan om mijn werk op te zeggen, tijdelijk meer bij mijn gezin te zijn, en ook tijd te hebben om na te denken over mijn volgende stap / carrièreswitch?
woensdag 9 maart 2022 om 13:03
Ik wil mijn kinderen meegeven dat ze vooral moeten doen waar ze gelukkig van worden 
Of ze nu een carrière willen of de wereld rond reizen, zelf een gezin of altijd lekker feesten.
Zolang ze maar aardig en respectvol zijn voor de mensheid en natuur.
Wanneer je leven aanvoelt als vooral offers brengen dan doe je in mijn ogen iets verkeerd.
En ik ben nu thuisblijf moeder nu mijn kinderen nog klein zijn. Zij zullen later deze tijd niet eens kunnen herinneren. Tegen de tijd dat mijn kinden op de middelbare school zitten zal ik vast wel weer werken. Geen carrière maar parttime werken in het onderwijs of kinderopvang en daar is altijd werk in te vinden daar maak ik mij geen zorgen over.
Of ze nu een carrière willen of de wereld rond reizen, zelf een gezin of altijd lekker feesten.
Zolang ze maar aardig en respectvol zijn voor de mensheid en natuur.
Wanneer je leven aanvoelt als vooral offers brengen dan doe je in mijn ogen iets verkeerd.
En ik ben nu thuisblijf moeder nu mijn kinderen nog klein zijn. Zij zullen later deze tijd niet eens kunnen herinneren. Tegen de tijd dat mijn kinden op de middelbare school zitten zal ik vast wel weer werken. Geen carrière maar parttime werken in het onderwijs of kinderopvang en daar is altijd werk in te vinden daar maak ik mij geen zorgen over.
woensdag 9 maart 2022 om 13:12
Zolang je een beetje bij blijft zal dat geen probleem zijn….maar als je hebt over jaren is het wel lastiger…Zebraatje schreef: ↑09-03-2022 11:49Ik zie dat dit topic veel interessante discussies teweeg brengt.
Iemand schrijft dat het risico met name is om nooit meer (serieus) aan de slag te gaan. Dat is waar ik zelf ook een beetje mee zit. Ik zit nu in het arbeidsproces en daar stap ik dan toch - weliswaar tijdelijk - uit, zonder dat ik weet wat mijn volgende stap is. Ergens voelt het ook juist wel heel fijn dat de toekomst weer open ligt en heb ik wel het vertrouwen dat alles op zijn pootjes terecht komt.
Wellicht wil mijn werkgever er nog aan mee werken om 3 maanden fulltime ouderschapsverlof op te nemen voorafgaand aan ontslag (ivm de kinderopvangtoeslag en kleiner gat in CV). Ik heb nog best een voorraadje staan met mijn drie kinderen. Heeft iemand hier ervaring mee of nog andere suggesties om hier slim mee om te gaan?
Ook zit ik een beetje met het terugschroeven van de kinderopvang (naar 1 a 2 dagen), als ik het daarna weer zou willen opschroeven (naar 3 dagen) omdat ik toch werk voor meer uren zou vinden, dan hebben we waarschijnlijk te maken met wachtlijsten. Maar dat risico moet ik dan maar nemen.
woensdag 9 maart 2022 om 13:20
Oh dit voel ik dus ook heel sterk. Vind dat heel onaantrekkelijk in een man als deze daar geen interesse in heeft. Ik heb (ondanks een tijdelijke thuisblijfmoeder trouwens) daar een erg sterke mening over. Gelukkig, ieder voor zich
.Ik las ooit iemand die zei, ik wilde dat ik de vader was van mijn kind, niet de moeder. Want TO jij omschrijft de situatie waarbij je je kind toch naar de opvang hebt gebracht en niet ziek en dat jij je daar rot onder voelt. Jouw man heeft dat niet, of in elk geval niet dusdanig dat hij overweegt zijn baan op te geven. Ook voor hem is deze periode uniek, maar toch maakt hij opnieuw die overweging niet.
Ik denk vooral dat hij zijn werk heel leuk vind en daar veel energie uithaalt, dat heb jij niet. Ongetwijfeld trek jij je ook meer aan van de organisatorische problemen die spelen rondom de kinderen, jij bent degene die het minste werkt en die dit dus vaak op moet lossen.
Jouw keuze voelt in die zin voor mij dus niet helemaal vrijwillig en ik denk dat veel mensen daarop reageren.
Het lastige is, jij weet niet zo goed wat je dan wilt en hebt daar ook weinig ruimte voor om daarover na te denken, in dat laatste zou je man natuurlijk mogelijk best wat kunnen betekenen.
Het voelt niet helemaal fair denk ik, je bent inderdaad een team. Maar jouw probleem is dus ook zijn probleem en nu ga je het toch een beetje op eigen kosten oplossen. Je benadeelt hem helemaal niet, jezelf zeker wel.
Moeilijk hoor, volg je hart, maar gebruik goed je hoofd!
woensdag 9 maart 2022 om 13:48
Normaal ben ik het eens met het idee dat vader ook wel wat kan betekenen, maar in deze specifieke situatie zou ik dat heel raar vinden. Want dan zal vader minder gaan werken in een nieuwe tijdelijke job voor minder loon terwijl TO met therapie/loopbaanbegeleiding de dood van haar moeder gaat verwerken/een nieuwe job gaat zoeken/zich gaat omscholen. Na pak em beet 5 jaar werkt TO in haar droomjob (in het beste geval) aan minder loon en vader werkt in zijn op 1 na droomjob (in het beste geval) aan minder loon.
En dat met het vooruitzicht van een economische crisis waarbij het nog niet zeker is of die twee tijdelijke contracten wel omgezet gaan worden in vaste contracten. Ik weet niet of dat wel het beste is voor het hele gezin.
Een optie zou wel kunnen zijn dat vader een tijdje ouderschapsverlof opneemt.
En dat met het vooruitzicht van een economische crisis waarbij het nog niet zeker is of die twee tijdelijke contracten wel omgezet gaan worden in vaste contracten. Ik weet niet of dat wel het beste is voor het hele gezin.
Een optie zou wel kunnen zijn dat vader een tijdje ouderschapsverlof opneemt.
woensdag 9 maart 2022 om 13:51
Ik heb dat een hele tijd als standaard antwoord gebruikt als er naar mijn kinderwens werd gevraagd: Ik wil geen moeder worden, wel vader.DrBrowns schreef: ↑09-03-2022 13:20Oh dit voel ik dus ook heel sterk. Vind dat heel onaantrekkelijk in een man als deze daar geen interesse in heeft. Ik heb (ondanks een tijdelijke thuisblijfmoeder trouwens) daar een erg sterke mening over. Gelukkig, ieder voor zich
Ik las ooit iemand die zei, ik wilde dat ik de vader was van mijn kind, niet de moeder. Want TO jij omschrijft de situatie waarbij je je kind toch naar de opvang hebt gebracht en niet ziek en dat jij je daar rot onder voelt. Jouw man heeft dat niet, of in elk geval niet dusdanig dat hij overweegt zijn baan op te geven. Ook voor hem is deze periode uniek, maar toch maakt hij opnieuw die overweging niet.
Ik wil net als de man van TO de vrijheid en ruimte hebben werk hebben die precies bij me past, mijzelf ontwikkelen, baas zijn over mijn eigen tijd en over mijn prioriteiten. Daarom heb ik ook geen kinderen.
Als je wél voor kinderen kiest moet je offers brengen. Ook als je een man bent. Ik snap niet waarom vrouwen hun complete leven om een man heen plannen zodat hij lekker ongestoord z'n leven kan leiden.
woensdag 9 maart 2022 om 15:29
Ik snap je gevoel wel en als jij dit heel graag wil dan doe je het toch gewoon. Als jullie dit als gezin samen besluiten en het voelt voor jou als de meest prettige optie nu, dan zou ik het doen. Ik ben altijd benieuwd wat je dan gaat doen met kleine kinderen thuis? Oprechte vraag hoor, ik vond het zo fijn toen mijn jongste vorig jaar naar school ging. Het werd weer stil in huis, ik had weer vrije tijd, op mijn vrije dagen klungel ik heerlijk aan en kan doen wat ik wil. Ik vind het heerlijk! Ik zou best een tijdje willen stoppen met werk, maar dan niet met jonge kinderen thuis. Daar ben ik heel eerlijk in. Als ik financieel een tijdje zou kunnen stoppen dan zou ik het doen, dan ga ik een studie oppakken. Financieel zou ik kunnen stoppen, maar dan kunnen we ook een hoop leuke dingen niet meer doen. Ik vind m'n werk ook fijn, inhoudelijk niet de meest boeiende maar ik werk in een geweldig bedrijf waar we mooie dingen doen met z'n allen.
Ik heb niet alles gelezen, maar uit je openingspost haal ik heel erg het gevoel uit dat je dit heel graag wil. Dan kan iedereen allerlei argumenten bedenken waarom het onzin is of dat je man niet voldoende doet, het gaat toch om wat jij wil?
Ik lees ook 2 verschillende dingen, een carrièrestap en een tijd thuisblijven en dingen verwerken/niet meer racen en aan jezelf toekomen. Volgens mij moet je een carrière stap nu helemaal niet doen, maar eerst een tijd thuis zijn, kijken hoe dat is en hoe zich dat ontwikkelt. En dan pas keuzes maken over een carrièrestap of toch gewoon terug naar je huidige branche.
Ik wens je veel succes! En plezier
Ik heb niet alles gelezen, maar uit je openingspost haal ik heel erg het gevoel uit dat je dit heel graag wil. Dan kan iedereen allerlei argumenten bedenken waarom het onzin is of dat je man niet voldoende doet, het gaat toch om wat jij wil?
Ik lees ook 2 verschillende dingen, een carrièrestap en een tijd thuisblijven en dingen verwerken/niet meer racen en aan jezelf toekomen. Volgens mij moet je een carrière stap nu helemaal niet doen, maar eerst een tijd thuis zijn, kijken hoe dat is en hoe zich dat ontwikkelt. En dan pas keuzes maken over een carrièrestap of toch gewoon terug naar je huidige branche.
Ik wens je veel succes! En plezier
woensdag 9 maart 2022 om 16:35
Ik heb niet alle reacties gelezen... maar ik zie geen reden waarom je het niet zou doen:
- je vindt je werk niet (meer ) leuk
- om goed na te denken over wat dan wel, heb je tijd/rust nodig
- stoppen met werken is financieel haalbaar
- je man is het er ook mee eens
Fantastisch toch dat dat kan!! Ik zou het zeker doen als ik jou was.
Zeker omdat je niet gaat stoppen met werken om daarna hele dagen Netflix te gaan kijken, maar dat je het doet om te zorgen voor beter passend werk in de toekomst.
Enige wat ik kan bedenken is dat je vooraf even goed moet overleggen hoe de rolverdeling in huis dan gaat zijn. Gaat je man nog steeds 50% huishouden doen, of kan hij het wat rustiger aan doen? Dat soort verwachtingen goed bespreken.
- je vindt je werk niet (meer ) leuk
- om goed na te denken over wat dan wel, heb je tijd/rust nodig
- stoppen met werken is financieel haalbaar
- je man is het er ook mee eens
Fantastisch toch dat dat kan!! Ik zou het zeker doen als ik jou was.
Zeker omdat je niet gaat stoppen met werken om daarna hele dagen Netflix te gaan kijken, maar dat je het doet om te zorgen voor beter passend werk in de toekomst.
Enige wat ik kan bedenken is dat je vooraf even goed moet overleggen hoe de rolverdeling in huis dan gaat zijn. Gaat je man nog steeds 50% huishouden doen, of kan hij het wat rustiger aan doen? Dat soort verwachtingen goed bespreken.
woensdag 9 maart 2022 om 17:34
Ik geef mijn kinderen liever mee dat ze zich niet zo druk moeten maken om wat anderen goed vinden voor hen, maar dat ze eerst en vooral naar hun eigen wensen en behoeftes mogen kijken en daar hun keuzes op mogen baseren.
Iedereen is immers anders.
woensdag 9 maart 2022 om 17:41
Ik snap werkelijk niet hoe het komt dat sommigen hun normen en waarden zo door de strot willen rammen dat ze geen seconde de tijd kunnen nemen om te zien dat in dit geval to gewoon minder wil werken omdat ze haar werk niet leuk meer vindt en de behoefte heeft om meer tijd met de kinderen door te brengen.kindrebel schreef: ↑09-03-2022 13:51Ik heb dat een hele tijd als standaard antwoord gebruikt als er naar mijn kinderwens werd gevraagd: Ik wil geen moeder worden, wel vader.
Ik wil net als de man van TO de vrijheid en ruimte hebben werk hebben die precies bij me past, mijzelf ontwikkelen, baas zijn over mijn eigen tijd en over mijn prioriteiten. Daarom heb ik ook geen kinderen.
Als je wél voor kinderen kiest moet je offers brengen. Ook als je een man bent. Ik snap niet waarom vrouwen hun complete leven om een man heen plannen zodat hij lekker ongestoord z'n leven kan leiden.
Dat staat zo enorm los van wat man bereid is om te doen. Maar het zou zo maar eens kunnen dat hij wel heeft gehoord waar zijn vrouw behoefte aan heeft dat hij niet de enorm rare suggestie doet dat hij wel een andere baan gaat zoeken met minder salaris waar hij minder gelukkig van wordt, zodat to netjes volgens de norm van anderen gewoon zich met tegenzin naar haar werk mag begeven om daar te balen van het feit dat ze niet bij haar kinderen is.
woensdag 9 maart 2022 om 17:55
Los van alle mitsen en maren, ik lees dat een baan als docent je leuk lijkt. Ik doe daar een deeltijdopleiding voor, ben bijna klaar en al een beetje aan het werk en het is zoooo ontzettend leuk, ik wilde dat ik eerder was begonnen.
Ik zou dat echt de aanrader vinden, twee dagen college of stage, de rest is thuisstudie, duurt vier jaar, doe je super interessante dingen en heb je toch veel thuistijd met de kinderen.
En niemand kan ik de toekomst kijken, maar ik durf best te voorspellen dat er ook over vier, vijf jaar nog steeds docenten nodig zijn.
Ik zou dat echt de aanrader vinden, twee dagen college of stage, de rest is thuisstudie, duurt vier jaar, doe je super interessante dingen en heb je toch veel thuistijd met de kinderen.
En niemand kan ik de toekomst kijken, maar ik durf best te voorspellen dat er ook over vier, vijf jaar nog steeds docenten nodig zijn.
woensdag 9 maart 2022 om 19:22
Ik zou de OP nog een keer lezen waarin het blokje ‘de man en z’n werk’ een vast gegeven is. Daar sla ik op aan.DS1971 schreef: ↑09-03-2022 17:41Ik snap werkelijk niet hoe het komt dat sommigen hun normen en waarden zo door de strot willen rammen dat ze geen seconde de tijd kunnen nemen om te zien dat in dit geval to gewoon minder wil werken omdat ze haar werk niet leuk meer vindt en de behoefte heeft om meer tijd met de kinderen door te brengen.
Een idioot aangeleerd idee. Dat je als vrouw met de zorg voor kinderen als alibi een man en het gezin moet fasciliteren. Vrouwen (veel) zijn totaal gebrainwashed. Maar het is nooit te laat om een nieuw perspectief te gaan zien.
woensdag 9 maart 2022 om 19:34
Als je toch niets te verliezen hebt (want ontslag nemen is een echte optie) dan zou ik eerst met je werkgever bespreken wat er voor mogelijkheden zijn. Drie maanden ouderschapsverlof zonder gezeur aan je hoofd en daarna oom de tafel om te bespreken wat je wensen zijn? Of een coachingstraject en tijdelijk een dag minder werken? Durf te vragen en je wensen uit te spreken. Ontslag nemen kan altijd nog.
Het is zoals het is
woensdag 9 maart 2022 om 19:43
Niet iedere baas werkt er aan mee. Zo simpel is het. Ieder gezin vindt zijn eigen standaard.
Ik krijg jeuk van de mensen die over haar man vallen terwijl to zelf toe is aan een carrièreswitch en zelf minder wil werken.
woensdag 9 maart 2022 om 19:58
Niks meer aan toe te voegen. Helemaal mee eens!DS1971 schreef: ↑09-03-2022 17:41Ik snap werkelijk niet hoe het komt dat sommigen hun normen en waarden zo door de strot willen rammen dat ze geen seconde de tijd kunnen nemen om te zien dat in dit geval to gewoon minder wil werken omdat ze haar werk niet leuk meer vindt en de behoefte heeft om meer tijd met de kinderen door te brengen.
Dat staat zo enorm los van wat man bereid is om te doen. Maar het zou zo maar eens kunnen dat hij wel heeft gehoord waar zijn vrouw behoefte aan heeft dat hij niet de enorm rare suggestie doet dat hij wel een andere baan gaat zoeken met minder salaris waar hij minder gelukkig van wordt, zodat to netjes volgens de norm van anderen gewoon zich met tegenzin naar haar werk mag begeven om daar te balen van het feit dat ze niet bij haar kinderen is.
woensdag 9 maart 2022 om 19:59
Mag ik jou een pb sturen hierover?slekire schreef: ↑09-03-2022 17:55Los van alle mitsen en maren, ik lees dat een baan als docent je leuk lijkt. Ik doe daar een deeltijdopleiding voor, ben bijna klaar en al een beetje aan het werk en het is zoooo ontzettend leuk, ik wilde dat ik eerder was begonnen.
Ik zou dat echt de aanrader vinden, twee dagen college of stage, de rest is thuisstudie, duurt vier jaar, doe je super interessante dingen en heb je toch veel thuistijd met de kinderen.
En niemand kan ik de toekomst kijken, maar ik durf best te voorspellen dat er ook over vier, vijf jaar nog steeds docenten nodig zijn.
woensdag 9 maart 2022 om 20:14
Als ik het zo lees hebben jullie er goed over nagedacht en is het financieel echt haalbaar. Dan zou ik zeggen; doen!
Zelf ben ik ook een aantal jaar thuis geweest toen mijn kinderen de leeftijd van jouw kinderen hadden. Dat kwam gedeeltelijk door een verhuizing naar een ander deel van het land.
Daarna ben ik weer op gaan bouwen. Nu heb ik 3 pubers en ben ik weer volop aan het werk. Wel in een heel andere branche trouwens.
Maar ik heb de afgelopen jaren ook stappen gemaakt. Nog niet eens financieel heel erg vooruit gegaan, maar wel in functie(s) die beter mij mijn situatie past(en).
Als je ambitieus bent, gaat het echt weer kriebelen hoor.
Ongeveer 2 jaar gelden kwam ik in een hele nare situatie op mijn werk. Toen dacht ik vaak; ik zou gewoon graag een tijd thuis willen zitten. Door een burn-out is dit ook gebeurd. Uiteindelijk raakte ik hierdoor mijn baan kwijt en doordat ik ook een operatie moest ondergaan kon ik niet meteen weer aan het werk. Ik heb heerlijk aangerommeld en ben gelukkig heel goed hersteld van mijn burn-out en ook lichamelijk flink opgeknapt toen ik hersteld was van die operatie. Het was ook echt een fijne periode, ook al was ik een dweil. Het was inderdaad die pauze knop. Wat heb ik de afgelopen jaren gedaan en hoe heb ik dit zover kunnen laten gebeuren. Wat is mijn aandeel hierin geweest en wat zou ik nu willen.
Toen moest ik weer gaan solliciteren, maar ik wilde het ook echt graag. Nu heb ik zo'n ontzettende leuke baan waar ik veel energie van krijg. Ik weet niet of ik daar ook was gekomen zonder die pauze knop.
Zelf ben ik ook een aantal jaar thuis geweest toen mijn kinderen de leeftijd van jouw kinderen hadden. Dat kwam gedeeltelijk door een verhuizing naar een ander deel van het land.
Daarna ben ik weer op gaan bouwen. Nu heb ik 3 pubers en ben ik weer volop aan het werk. Wel in een heel andere branche trouwens.
Maar ik heb de afgelopen jaren ook stappen gemaakt. Nog niet eens financieel heel erg vooruit gegaan, maar wel in functie(s) die beter mij mijn situatie past(en).
Als je ambitieus bent, gaat het echt weer kriebelen hoor.
Ongeveer 2 jaar gelden kwam ik in een hele nare situatie op mijn werk. Toen dacht ik vaak; ik zou gewoon graag een tijd thuis willen zitten. Door een burn-out is dit ook gebeurd. Uiteindelijk raakte ik hierdoor mijn baan kwijt en doordat ik ook een operatie moest ondergaan kon ik niet meteen weer aan het werk. Ik heb heerlijk aangerommeld en ben gelukkig heel goed hersteld van mijn burn-out en ook lichamelijk flink opgeknapt toen ik hersteld was van die operatie. Het was ook echt een fijne periode, ook al was ik een dweil. Het was inderdaad die pauze knop. Wat heb ik de afgelopen jaren gedaan en hoe heb ik dit zover kunnen laten gebeuren. Wat is mijn aandeel hierin geweest en wat zou ik nu willen.
Toen moest ik weer gaan solliciteren, maar ik wilde het ook echt graag. Nu heb ik zo'n ontzettende leuke baan waar ik veel energie van krijg. Ik weet niet of ik daar ook was gekomen zonder die pauze knop.
woensdag 9 maart 2022 om 20:17
En je kunt het toch nooit goed doen. Ik werk 4 dagen en onze dochter gaat 3 dagen naar de opvang. 1 dag ben ik thuis, 1 dag mijn man. Daar krijg je ook veel vragende blikken bij hoor. Maar eerlijk, ik vind hele dagen met kind best pittig. Ze is een schat, enorm makkelijk, maar ik ben zo blij dat ik op mijn werk weer gewoon een andere rol aan kan nemen. Daarnaast vindt ze het op de opvang prachtig en is het goed voor haar ontwikkeling. Ik denk dat thuisblijfmoederen (of vaderen) zowel mij als haar helemaal niks gaat opleveren.
Dus: doe wat goed voelt.
Dus: doe wat goed voelt.
woensdag 9 maart 2022 om 20:41
Dit. Volgens mij zetten veel forummensen het in deeltijd werken zo op een voetstuk dat een fulltimer m/v het gewoon nooit goed kan doen. Van leugens wordt beticht als hij of zij durft te suggereren dat parttimen niet mogelijk is. Dan MOET je namelijk een andere baan zoeken.DS1971 schreef: ↑09-03-2022 17:41Ik snap werkelijk niet hoe het komt dat sommigen hun normen en waarden zo door de strot willen rammen dat ze geen seconde de tijd kunnen nemen om te zien dat in dit geval to gewoon minder wil werken omdat ze haar werk niet leuk meer vindt en de behoefte heeft om meer tijd met de kinderen door te brengen.
Dat staat zo enorm los van wat man bereid is om te doen. Maar het zou zo maar eens kunnen dat hij wel heeft gehoord waar zijn vrouw behoefte aan heeft dat hij niet de enorm rare suggestie doet dat hij wel een andere baan gaat zoeken met minder salaris waar hij minder gelukkig van wordt, zodat to netjes volgens de norm van anderen gewoon zich met tegenzin naar haar werk mag begeven om daar te balen van het feit dat ze niet bij haar kinderen is.
En als je aangeeft dat je als fulltime werkende genoeg van je kinderen meekrijgt, zijn helemaal de rapen gaar, want dat is vloeken in de deeltijdkerk. Waarom toch die deeltijdmoedernorm aan iedereen opleggen, ik snap het niet. Allemaal vier dagen, twee dagen opvang, 1 dag opa en oma en vooral alles eerlijk verdelen.
Laat TO lekker uitzoeken wat ze wil, en laat haar man lekker werken.
woensdag 9 maart 2022 om 20:47
Je werkt nu 3.5 dag.
Is het ook een optie om - eventueel met ouderschapsverlof - terug te gaan naar 2.5?
Zodat je meer tijd thuis krijgt én tijd om na te denken waar je echt naartoe wil?
Zonder gelijk je job en elke mogelijke zekerheid overboord te gooien.
Telkens een halve week (of de ene week 3 dagen en de andere week 2 dagen) thuis geeft misschien al een ander gevoel.
Is het ook een optie om - eventueel met ouderschapsverlof - terug te gaan naar 2.5?
Zodat je meer tijd thuis krijgt én tijd om na te denken waar je echt naartoe wil?
Zonder gelijk je job en elke mogelijke zekerheid overboord te gooien.
Telkens een halve week (of de ene week 3 dagen en de andere week 2 dagen) thuis geeft misschien al een ander gevoel.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
