Niks bereikt

Hallo allemaal,



Ik was een meelezer maar heb besloten me maar es aan te melden want ik kan wel wat tips gebruiken.

Ik zit in de knoop met mezelf, ook op werkgebied. En ik schaam me en voel me rot en zie het een beetje somber in op het moment.



Na een aantal jaren in het bedrijfsleven te hebben gewerkt besloot ik het roer om te gooien en een studie te gaan doen op mijn dertigste. De eerste twee jaar ging die studie als een trein maar het derde jaar liep het mis. Ik haalde onvoldoendes voor stages, vond het zwaar en niet meer leuk, voelde me niet fit en besloot te stoppen. Dus ja, wat nu, dacht ik. Naar mijn voormalige tak van sport wilde ik niet meer terug. Ik besloot te solliciteren voor de functie van stewardess en werd aangenomen in mei j.l. Ik moest alleen nog wachten op de startdatum van de interne cursus van de KLM. Na maanden wachten kwam uiteindelijk het bericht dat KLM voorlopig zijn nieuw aangenomen personeel niet nodig had en dat het ws 2012 gaat worden voordat ze weer nieuw personeel nodig hebben. Ze hebben last van de crisis en zitten nu met een overschot aan personeel. Ik had enorm veel zin in deze baan en baalde als een stekker dat het niet doorging.



Maar goed, niks aan te doen. Nu heb ik sinds kort een flexbaan via het uitzendburo als grondstewardess bij de KLM. Het aantal uren zorgt er net voor dat ik op bijstandniveau kan werken en geen uitkering nodig heb. Het salaris is minimaal maar helaas pindakaas. Deze baan duurt tot oktober (als alles goed gaat) daarna verder zien.



Maar hoe nu verder?? Ik ben 35 en hier zit ik dan met een bijstandbaan op uitzendbasis. En ja natuurlijk, er zijn zat mensen die het met minder moeten doen maar ik schaam me zo...Niet voor die baan hoor, maar voor het feit dat ik er altijd zo een bende van maak. Want waar dit hele lange verhaal op neer komt is dat ik na ongeveer drie jaar wissel van baan omdat ik dan onrustig word. Het werk wat ik deed voordat ik mijn studie ging doen vond ik ook helemaal niet leuk en ik was er ook niet goed in (dat is echt zo).



En nu ben ik 35 en heb ik helemaal niks bereikt. Ik zie veel mensen om me heen met een carriere en voel me dan zooo dom want kijk mij nou! Ik doe maar wat en reis in mijn vrije tijd met een rugzak de wereld over. Niks hypotheek, kip-caravan, overspelige echtgenoot en bloedjes van kinderen. (Ja, die wil ik ook, een leuke vent -geen overspelige - en bloedjes maar dat is een andere pijler geloof ik, haha).



Hoe moet het verder? Ik ben echt zo bang dat het mijn hele leven zo blijft, nergens echt goed in (zowel prive als zakelijk).



Iemand die dit herkent en/of misschien advies heeft?



Bedankt!!!