Werk & Studie
alle pijlers
Samenwerking met collega's gaat moeizaam op de BSO
zaterdag 3 oktober 2020 om 22:35
Hoi allemaal!
Ik heb even wat advies nodig of herkenning..
Ik werk in de kinderopvang, op dit moment 20 uur in de week op de buitenschoolse opvang.
Ik heb altijd rond de 30 gewerkt, maar elke keer als ik zoveel werk overvraag ik mezelf en zit ik thuis met stress en verdriet.
Ik ben pas 22 jaar, met autisme. Ik zou dol graag willen dat ik het wel kan, maar alle prikkels komen zo hard binnen, dat ik erg snel moe ben en geen energie over heb voor andere dingen. Ook heb ik mijn eigen huisje met mijn vriend en mijn twee hondjes.
Ik heb er ook wel eens aan gedacht om iets anders te gaan zoeken wat mij meer rust geeft, maar dan vraag ik mij af wat. Ik heb de opleiding pedagogisch medewerker kinderopvang gedaan, en zie het niet echt zitten om op dit moment een opleiding te gaan volgen.
Ik merk dat als ik gestressed ben, ik mijn hele huis ga opruimen, schoonmaken, organiseren. Dit kan soms wel tot 1 uur half 2 snachts duren, tot ik vind dat ik rust heb en dat het goed zo is. Ik heb verder ook begeleiding en dit zijn ook aandachtspunten.
Ik weet dat ik anders kan reageren dan wat anderen van mij verwachten.. Daarom heb ik het idee dat de samenwerking altijd botst. Het gaat goed, tot ik vind dat ik overvraagd word, geen begrip krijg en meer van mij verwacht wordt dan is afgesproken. Ik kan erg goed mijn grenzen stellen, maar dit wordt niet op prijs gesteld. Daarom gaan samenwerkingen erg moeizaam. Hier heb ik zoveel stres over thuis, dat ik dan weer aan de schoonmaak/opruim ga, ik ben heel moe, ga snauwen tegen mijn vriend, en lig huilend in bed. Baal hier zo zo van...
Ik denk ook zeker dat dit aan mij ligt, dus heb ook begeleiding vanuit de coach op werk gevraagd om mij hierbij te ondersteunen.
Het voelt vaak alsof ik er niet bij pas, omdat ik anders ben. Dat doet soms best pijn..
Ik heb even wat advies nodig of herkenning..
Ik werk in de kinderopvang, op dit moment 20 uur in de week op de buitenschoolse opvang.
Ik heb altijd rond de 30 gewerkt, maar elke keer als ik zoveel werk overvraag ik mezelf en zit ik thuis met stress en verdriet.
Ik ben pas 22 jaar, met autisme. Ik zou dol graag willen dat ik het wel kan, maar alle prikkels komen zo hard binnen, dat ik erg snel moe ben en geen energie over heb voor andere dingen. Ook heb ik mijn eigen huisje met mijn vriend en mijn twee hondjes.
Ik heb er ook wel eens aan gedacht om iets anders te gaan zoeken wat mij meer rust geeft, maar dan vraag ik mij af wat. Ik heb de opleiding pedagogisch medewerker kinderopvang gedaan, en zie het niet echt zitten om op dit moment een opleiding te gaan volgen.
Ik merk dat als ik gestressed ben, ik mijn hele huis ga opruimen, schoonmaken, organiseren. Dit kan soms wel tot 1 uur half 2 snachts duren, tot ik vind dat ik rust heb en dat het goed zo is. Ik heb verder ook begeleiding en dit zijn ook aandachtspunten.
Ik weet dat ik anders kan reageren dan wat anderen van mij verwachten.. Daarom heb ik het idee dat de samenwerking altijd botst. Het gaat goed, tot ik vind dat ik overvraagd word, geen begrip krijg en meer van mij verwacht wordt dan is afgesproken. Ik kan erg goed mijn grenzen stellen, maar dit wordt niet op prijs gesteld. Daarom gaan samenwerkingen erg moeizaam. Hier heb ik zoveel stres over thuis, dat ik dan weer aan de schoonmaak/opruim ga, ik ben heel moe, ga snauwen tegen mijn vriend, en lig huilend in bed. Baal hier zo zo van...
Ik denk ook zeker dat dit aan mij ligt, dus heb ook begeleiding vanuit de coach op werk gevraagd om mij hierbij te ondersteunen.
Het voelt vaak alsof ik er niet bij pas, omdat ik anders ben. Dat doet soms best pijn..
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
zaterdag 3 oktober 2020 om 22:42
Geen herkenning of tips, ik wil alleen even zeggen dat ik het heel vervelend voor je vind dat je je zo rot voelt, maar dat je volgens mij hartstikke goed bezig bent. Je weet wat jouw valkuilen zijn en hebt hulp ingeschakeld.
Deze mensen kunnen jou vast wel goede tips geven, waardoor je je beter gaat voelen op je werk en ook thuis beter met stress om kan gaan.
Deze mensen kunnen jou vast wel goede tips geven, waardoor je je beter gaat voelen op je werk en ook thuis beter met stress om kan gaan.
zaterdag 3 oktober 2020 om 22:44
Probeer jezelf minder druk op te leggen hoor, het klinkt alsof je het heel goed doet, je bent in staat naar jezelf kijken, dat vinden veel mensen heel moeilijk! Je hebt hulp gevraagd aan de coach van je werk, dat is ook heel goed van je, je open stellen en aangeven wat je moeilijk vindt.
Je raakt oververmoeid als je s nachts lang bezig gaat, misschien kan je met je begeleider een tijd afspreken hoe lang je dat van jezelf mag doen om jezelf weer rustig te krijgen.
Je raakt oververmoeid als je s nachts lang bezig gaat, misschien kan je met je begeleider een tijd afspreken hoe lang je dat van jezelf mag doen om jezelf weer rustig te krijgen.
zaterdag 3 oktober 2020 om 22:51
Het lijkt me niet niks om in deze corona tijd in de opvang te werken.
Ik heb zelf bso werk als een feestje ervaren dus geen tips.
Wat me wel triggerde was dat je zei dat je erg goed bent in je grenzen aangeven. Ik denk dat er iets misgaat in het ook zien dat anderen ook grenzen hebben.
Jij kan overvraagd zijn, maar het werk moet toch gedaan worden. Dat overvragen is niet altijd verwijtbaar naar een persoon.
Dat die persoon iets signaleert en bij jou neerlegt kan ook zijn dat het simpelweg niet anders kan.
Dat dit voor jou extra en onverwacht us, is dan vervelend naar het zal toch gedaan moeten worden en dat kun je dan niet bij je collega's neerleggen.
Plus er instaat spanning omdat je en een soort conflict hebt over de taak plus de stress rond de extra taak an sich. Kost heel veel energie en ook goodwill bij collega's.
Ik heb zelf bso werk als een feestje ervaren dus geen tips.
Wat me wel triggerde was dat je zei dat je erg goed bent in je grenzen aangeven. Ik denk dat er iets misgaat in het ook zien dat anderen ook grenzen hebben.
Jij kan overvraagd zijn, maar het werk moet toch gedaan worden. Dat overvragen is niet altijd verwijtbaar naar een persoon.
Dat die persoon iets signaleert en bij jou neerlegt kan ook zijn dat het simpelweg niet anders kan.
Dat dit voor jou extra en onverwacht us, is dan vervelend naar het zal toch gedaan moeten worden en dat kun je dan niet bij je collega's neerleggen.
Plus er instaat spanning omdat je en een soort conflict hebt over de taak plus de stress rond de extra taak an sich. Kost heel veel energie en ook goodwill bij collega's.
zaterdag 3 oktober 2020 om 23:01
Lieve reactie, bedankt !-Janna- schreef: ↑03-10-2020 22:42Geen herkenning of tips, ik wil alleen even zeggen dat ik het heel vervelend voor je vind dat je je zo rot voelt, maar dat je volgens mij hartstikke goed bezig bent. Je weet wat jouw valkuilen zijn en hebt hulp ingeschakeld.
Deze mensen kunnen jou vast wel goede tips geven, waardoor je je beter gaat voelen op je werk en ook thuis beter met stress om kan gaan.
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
zaterdag 3 oktober 2020 om 23:02
Ja, mijn manager weet dat ik autisme heb, en mijn collega's heb ik het verteld.
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
zaterdag 3 oktober 2020 om 23:03
Nee, dat is het niet. Ik werk nu 1 jaar op deze groep en deze twee meiden zijn er in september bij gekomen. Net nieuw, net afgestudeerd.
Ik ben nog bezig met hen inwerken etc. Ik doe ook heel veel, misschien wel meer dan hen nu.
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
zaterdag 3 oktober 2020 om 23:06
Precies, zo zit het denk ik wel in elkaar ja.Het-groepje schreef: ↑03-10-2020 22:51Het lijkt me niet niks om in deze corona tijd in de opvang te werken.
Ik heb zelf bso werk als een feestje ervaren dus geen tips.
Wat me wel triggerde was dat je zei dat je erg goed bent in je grenzen aangeven. Ik denk dat er iets misgaat in het ook zien dat anderen ook grenzen hebben.
Jij kan overvraagd zijn, maar het werk moet toch gedaan worden. Dat overvragen is niet altijd verwijtbaar naar een persoon.
Dat die persoon iets signaleert en bij jou neerlegt kan ook zijn dat het simpelweg niet anders kan.
Dat dit voor jou extra en onverwacht us, is dan vervelend naar het zal toch gedaan moeten worden en dat kun je dan niet bij je collega's neerleggen.
Plus er instaat spanning omdat je en een soort conflict hebt over de taak plus de stress rond de extra taak an sich. Kost heel veel energie en ook goodwill bij collega's.
Taken worden natuurlijk gedaan, veel door mij, en ik laat ze ook dingen zien. Deze taak kunnen zij dan de volgende keer oppakken. Zij moeten ook goed ingewerkt worden omdat zij aanspreekpunt zijn op onze groep. Deze taak heb ik expres niet aangenomen omdat ik al veel stress ervaarde rondom het regelen etc.
Ik denk ook zeker dat zij hun grenzen stellen en dat ik dat niet altijd door heb? Ik heb heel veel empathie en ben erg gevoelig.
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
zaterdag 3 oktober 2020 om 23:18
Volgens mij is het helemaal niet raar dat jij op je 22e het samenwerken met collega's als moeizaam ervaart. Je moet en gaat nog zoveel leren - je bent hard aan het werk aan jezelf - het zal echt makkelijker worden en dan kun je alsnog meer uren oppakken. Ook genoeg mensen zonder autisme die de eerste jaren werken als zwaar ervaren om dezelfde redenen, en jij bent er al zo bewust mee aan de slag gegaan. Probeer de moed erin te houden en geef jezelf de tijd en ruimte om te groeien.
En alleen jij kan bepalen of deze baan en werkzaamheden bij je passen, of dat je liever een rustigere werkomgeving hebt, maar laat je in ieder geval niet uit het veld slaan door wat strubbelingen met collega's, want dat is overal een valkuil.
zaterdag 3 oktober 2020 om 23:23
Adelaide schreef: ↑03-10-2020 23:18
Volgens mij is het helemaal niet raar dat jij op je 22e het samenwerken met collega's als moeizaam ervaart. Je moet en gaat nog zoveel leren - je bent hard aan het werk aan jezelf - het zal echt makkelijker worden en dan kun je alsnog meer uren oppakken. Ook genoeg mensen zonder autisme die de eerste jaren werken als zwaar ervaren om dezelfde redenen, en jij bent er al zo bewust mee aan de slag gegaan. Probeer de moed erin te houden en geef jezelf de tijd en ruimte om te groeien.
En alleen jij kan bepalen of deze baan en werkzaamheden bij je passen, of dat je liever een rustigere werkomgeving hebt, maar laat je in ieder geval niet uit het veld slaan door wat strubbelingen met collega's, want dat is overal een valkuil.
Lief, bedankt! is idd een troostende gedachte. Ik ben altijd snel een drama queen en ga dan mijn conclusies trekken. Ik bespreek dit uiteraard ook tijdens mijn begeleiding, alleen zij komt vrijdag pas na drie weken vakantie te hebben gehad, dus fijn dat ik mijn verhaaltje kan doen.
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
zaterdag 3 oktober 2020 om 23:39
Misschien kun je over een poosje meer uren maken.
Je geeft aan dat je goed je grenzen aan kunt geven..en dat dat wrijving geeft.. zou het kunnen zijn daar je zeer star en inflexibel bent doordat je nooit meegeeft?
Autisme is een lastig ding om mee te leven en om mee om te gaan als je het niet hebt. Een collega van mij heeft het ook en toen ze net bij ons werkte stond ze na het ochtend overleg op. Of eigenlijk ze stond op als haar telefoon afging (overleg van 9 tot 9:15, telefoon ging af om 9:15, zet melding uit, staat op en loopt weg) zonder iets te zeggen. Terwijl we dan nog aan het overleggen waren. 9:17 klaar zeg maar. Zij zag het als een noodzakelijke grens.
Nooit koffie maken op dinsdag want dat was op donderdag haar taak en op dinsdag die van 'x'. Ook als 'x' vroeg om te ruilen wegens tandarts bezoek. Zij zag het als grenzen aangeven, wij als gezeur.
Op vrijdag moest er elke week iemand even de vaatwasser aandrukken aan het eind van de dag. Diegene ging dan om 17:10 de deur uit ipv 17:05. Zij weigerde dat want dan kwam haar hele weekend in de war.
En weet je als we het nou over een overleg van een kwartier hadden dat een uur duurde of als ze om half 10 een telefoontje kreeg met maak jij de koffie voor kwart voor tien want ik ben bij de tandarts of als je op vrijdag pas om 19 uur weg kon als je de vaatwasser aan moest drukken had ze ergens wel een punt. Maar dat grenzen aangeven op de minuut was te rigide. Zij heeft geleerd om te ruilen als het nodig is, dat ze de eerste 10 minuten na een overleg geen belangrijke dingen plannen moet wegens uitloop en met de vaatwasser plannen we haar niet meer in, zij mag elke week het koffieapparaat reinigen op donderdag.
Komt je begeleiding ook op je werk? Is er overleg tussen en werk en jou en jouw begeleiding? Soms kun je zelf dingen niet goed bespreken omdat je langs elkaar heen praat en je beiden niet begrijpt wat er werkelijk gezegd wordt.
Je geeft aan dat je goed je grenzen aan kunt geven..en dat dat wrijving geeft.. zou het kunnen zijn daar je zeer star en inflexibel bent doordat je nooit meegeeft?
Autisme is een lastig ding om mee te leven en om mee om te gaan als je het niet hebt. Een collega van mij heeft het ook en toen ze net bij ons werkte stond ze na het ochtend overleg op. Of eigenlijk ze stond op als haar telefoon afging (overleg van 9 tot 9:15, telefoon ging af om 9:15, zet melding uit, staat op en loopt weg) zonder iets te zeggen. Terwijl we dan nog aan het overleggen waren. 9:17 klaar zeg maar. Zij zag het als een noodzakelijke grens.
Nooit koffie maken op dinsdag want dat was op donderdag haar taak en op dinsdag die van 'x'. Ook als 'x' vroeg om te ruilen wegens tandarts bezoek. Zij zag het als grenzen aangeven, wij als gezeur.
Op vrijdag moest er elke week iemand even de vaatwasser aandrukken aan het eind van de dag. Diegene ging dan om 17:10 de deur uit ipv 17:05. Zij weigerde dat want dan kwam haar hele weekend in de war.
En weet je als we het nou over een overleg van een kwartier hadden dat een uur duurde of als ze om half 10 een telefoontje kreeg met maak jij de koffie voor kwart voor tien want ik ben bij de tandarts of als je op vrijdag pas om 19 uur weg kon als je de vaatwasser aan moest drukken had ze ergens wel een punt. Maar dat grenzen aangeven op de minuut was te rigide. Zij heeft geleerd om te ruilen als het nodig is, dat ze de eerste 10 minuten na een overleg geen belangrijke dingen plannen moet wegens uitloop en met de vaatwasser plannen we haar niet meer in, zij mag elke week het koffieapparaat reinigen op donderdag.
Komt je begeleiding ook op je werk? Is er overleg tussen en werk en jou en jouw begeleiding? Soms kun je zelf dingen niet goed bespreken omdat je langs elkaar heen praat en je beiden niet begrijpt wat er werkelijk gezegd wordt.
zaterdag 3 oktober 2020 om 23:45
Hoi! Het is bij mij niet zo 'heftig' als bij je collega. Ik zit helaas tussen meerdere diagnoses in.. (Autisme, hoog sensitief, etc.)petra123456 schreef: ↑03-10-2020 23:39Misschien kun je over een poosje meer uren maken.
Je geeft aan dat je goed je grenzen aan kunt geven..en dat dat wrijving geeft.. zou het kunnen zijn daar je zeer star en inflexibel bent doordat je nooit meegeeft?
Autisme is een lastig ding om mee te leven en om mee om te gaan als je het niet hebt. Een collega van mij heeft het ook en toen ze net bij ons werkte stond ze na het ochtend overleg op. Of eigenlijk ze stond op als haar telefoon afging (overleg van 9 tot 9:15, telefoon ging af om 9:15, zet melding uit, staat op en loopt weg) zonder iets te zeggen. Terwijl we dan nog aan het overleggen waren. 9:17 klaar zeg maar. Zij zag het als een noodzakelijke grens.
Nooit koffie maken op dinsdag want dat was op donderdag haar taak en op dinsdag die van 'x'. Ook als 'x' vroeg om te ruilen wegens tandarts bezoek. Zij zag het als grenzen aangeven, wij als gezeur.
Op vrijdag moest er elke week iemand even de vaatwasser aandrukken aan het eind van de dag. Diegene ging dan om 17:10 de deur uit ipv 17:05. Zij weigerde dat want dan kwam haar hele weekend in de war.
En weet je als we het nou over een overleg van een kwartier hadden dat een uur duurde of als ze om half 10 een telefoontje kreeg met maak jij de koffie voor kwart voor tien want ik ben bij de tandarts of als je op vrijdag pas om 19 uur weg kon als je de vaatwasser aan moest drukken had ze ergens wel een punt. Maar dat grenzen aangeven op de minuut was te rigide. Zij heeft geleerd om te ruilen als het nodig is, dat ze de eerste 10 minuten na een overleg geen belangrijke dingen plannen moet wegens uitloop en met de vaatwasser plannen we haar niet meer in, zij mag elke week het koffieapparaat reinigen op donderdag.
Komt je begeleiding ook op je werk? Is er overleg tussen en werk en jou en jouw begeleiding? Soms kun je zelf dingen niet goed bespreken omdat je langs elkaar heen praat en je beiden niet begrijpt wat er werkelijk gezegd wordt.
Ik weet dus wel wanneer een situatie sociaal niet gepast is, en kan mij hier op aanpassen. Ook zie ik vaak wat collega's nodig hebben en probeer ik er voor die gene te zijn. Helaas is het zo dat ik daarom ook heel gevoelig ben, en dat als iemand iets zegt over mij, dit mij heel erg kan kwetsen terwijl het waarschijnlijk niet eens zo bedoeld is.
Ik heb nu sinds 1,5 maand pas begeleiding, maar het is zeker de bedoeling dat er overleg komt tussen werk en mijn begeleiding.
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
zondag 4 oktober 2020 om 00:34
Wat verdrietig dat je het zo zwaar hebt.
ASS is een lastige diagnose ik denk dat mensen met ASS zich vaak eenzaam en onbegrepen voelen. Kun je met je begeleiders uitleg geven aan je collega’s over wat voor jou lastig is en afspreken dat je je gevoel mag checken bij collega’s?
ASS is een lastige diagnose ik denk dat mensen met ASS zich vaak eenzaam en onbegrepen voelen. Kun je met je begeleiders uitleg geven aan je collega’s over wat voor jou lastig is en afspreken dat je je gevoel mag checken bij collega’s?
where ever you go, go with your heart
zondag 4 oktober 2020 om 01:38
Wellicht is dat een idee, maar ik vind het zo jammer als dat zou moeten. Dan draait het weer om mij, en ik wil juist normaal functioneren.Skawa schreef: ↑04-10-2020 00:34Wat verdrietig dat je het zo zwaar hebt.
ASS is een lastige diagnose ik denk dat mensen met ASS zich vaak eenzaam en onbegrepen voelen. Kun je met je begeleiders uitleg geven aan je collega’s over wat voor jou lastig is en afspreken dat je je gevoel mag checken bij collega’s?
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
zondag 4 oktober 2020 om 02:55
Ik doe dat ook hoor, en ik heb geen ASS of een andere afkorting. Als ik ergens gefrustreerd over raak op het werk check ik ook wel eens bij een collega of mijn irritatie terecht is, of dat ik het als erger ervaar dan nodig omdat het bijv vaker voorgekomen is. Collega's doen dat ook bij mij.
Misschien kan je je coach op je werk, of een collega waar je wel goed mee op kan schieten vragen?
zondag 4 oktober 2020 om 06:56
Vindt je je werk wel leuk? Als je het maar maximaal 20 uur kan doen vanwege de prikkels lijkt het me op de lange termijn toch gewoon niet geschikt voor je? Ik zou nog geen 5 uur pw met kinderen kunnen werken, je hoeft niet alles te kunnen.
Als je zoveel ontspanning uit poetsen haalt, waarom dan geen schoonmaakwerk doen of ander werk met minder prikkels?
Als je zoveel ontspanning uit poetsen haalt, waarom dan geen schoonmaakwerk doen of ander werk met minder prikkels?
zondag 4 oktober 2020 om 10:07
Heel knap van je dat je hier open over bent naar anderen op je werk, lijkt mij toch moeilijk voor iemand met autisme!
Ik zou met je leidinggevende in gesprek gaan over je werkzaamheden. Bijvoorbeeld het inwerken van anderen is voor jou, denk ik, een trigger voor stress. Eventueel zou je coach je hierbij kunnen helpen om inzicht te krijgen in wat je wel en geen stress geeft op dit moment.
Voor de lange termijn zou ik mijzelf wel de vraag stellen of je werk nog passend is bij jou. Maar eerst aan de slag met de coach.
Heel veel succes, de eerste stap heb je al gezet!
Ik zou met je leidinggevende in gesprek gaan over je werkzaamheden. Bijvoorbeeld het inwerken van anderen is voor jou, denk ik, een trigger voor stress. Eventueel zou je coach je hierbij kunnen helpen om inzicht te krijgen in wat je wel en geen stress geeft op dit moment.
Voor de lange termijn zou ik mijzelf wel de vraag stellen of je werk nog passend is bij jou. Maar eerst aan de slag met de coach.
Heel veel succes, de eerste stap heb je al gezet!
zondag 4 oktober 2020 om 10:20
Hm.. t zijn de kleine dingen waar irritaties uit komen.
Bijvoorbeeld:
We hebben op de BSO een aantal scholen waarbij we kinderen moeten halen. Omdat er elke dag dat we samen werken een 'discussie' ontstond wie waar ging halen heb ik een ophaal schema gemaakt, en aangegeven dat ik die discussies niet fijn vind.
Toen hebben zij gereageerd dat het oneerlijk is, omdat ik naar 2 scholen ging per dag en zij bijv. soms 3. Dus ik heb uitgelegd dat dit door de administratie komt en dat ik graag de mail wil beantwoorden en de boodschappen wil bestellen, en dat ik dit fijn vind. En dat ik ook nog eens op woensdag werk en dat ik dan ook kids moet halen. Dus toen reageerde een collega: 'Tja, wij werken dan niet is niet onze probleem meid.'
En dan denk ik: what the hell.. dus heb toen wel aangegeven dat ik het fijn zou vinden als ze haar houding tegenover mij wil veranderen.
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
zondag 4 oktober 2020 om 10:20
Los van alle goede tips wil ik nog iets mee geven. Mijn dochter heeft autisme. En ondanks dat ze daarmee best goed kan functioneren net als jij, raakt ze ook sneller overprikkeld. De psychiater stelde een lage dosis ritalin voor. Dat leek ons heel vreemd,want het is adhd medicatie maar het bleek de oplossing. Omdat je niets hoeft op of af te bouwen slikt ze het alleen als het nodig is, dat beslist ze zelf. Met ritalin kan ze beter schakelen en raakt minder snel overprikkeld.
Dus als verder niets helpt zou je daar eens naar kunnen informeren. Zou dat wel een psychiater doen,niet bij een huisarts.
Dus als verder niets helpt zou je daar eens naar kunnen informeren. Zou dat wel een psychiater doen,niet bij een huisarts.
anoniem16121612 wijzigde dit bericht op 04-10-2020 10:21
0.58% gewijzigd
zondag 4 oktober 2020 om 10:21
elein schreef: ↑04-10-2020 02:55Ik doe dat ook hoor, en ik heb geen ASS of een andere afkorting. Als ik ergens gefrustreerd over raak op het werk check ik ook wel eens bij een collega of mijn irritatie terecht is, of dat ik het als erger ervaar dan nodig omdat het bijv vaker voorgekomen is. Collega's doen dat ook bij mij.
Misschien kan je je coach op je werk, of een collega waar je wel goed mee op kan schieten vragen?
Dat is een hele goede, bedankt voor je tip!
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
zondag 4 oktober 2020 om 10:22
Ik vind kinderen fantastisch, dat heb ik altijd al gevonden en wist als meisje van 11 al dat ik graag iets met kids wilde doen.Bellyflop schreef: ↑04-10-2020 06:56Vindt je je werk wel leuk? Als je het maar maximaal 20 uur kan doen vanwege de prikkels lijkt het me op de lange termijn toch gewoon niet geschikt voor je? Ik zou nog geen 5 uur pw met kinderen kunnen werken, je hoeft niet alles te kunnen.
Als je zoveel ontspanning uit poetsen haalt, waarom dan geen schoonmaakwerk doen of ander werk met minder prikkels?
Alleen inderdaad, ik merk dat dit wel veel prikkels geeft en mij echt uitput. Ik ben ook met de begeleiding aan het kijken wat ook bij me zal passen, alleen ik merk zo dat ik op het gebied van kinderen gewoon heel goed ben en dat ik daar een passie voor heb..
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
zondag 4 oktober 2020 om 10:23
Wat lief van je, bedankt!Yoehoehoehoe schreef: ↑04-10-2020 10:07Heel knap van je dat je hier open over bent naar anderen op je werk, lijkt mij toch moeilijk voor iemand met autisme!
Ik zou met je leidinggevende in gesprek gaan over je werkzaamheden. Bijvoorbeeld het inwerken van anderen is voor jou, denk ik, een trigger voor stress. Eventueel zou je coach je hierbij kunnen helpen om inzicht te krijgen in wat je wel en geen stress geeft op dit moment.
Voor de lange termijn zou ik mijzelf wel de vraag stellen of je werk nog passend is bij jou. Maar eerst aan de slag met de coach.
Heel veel succes, de eerste stap heb je al gezet!
Ja, ik heb het inwerken ook nooit willen doen, maar het kon helaas niet anders omdat de twee vaste collega's weg gingen. Ik bleef zegmaar als enige over die het wist.
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
