Werk & Studie
alle pijlers
Samenwerking met collega's gaat moeizaam op de BSO
zaterdag 3 oktober 2020 om 22:35
Hoi allemaal!
Ik heb even wat advies nodig of herkenning..
Ik werk in de kinderopvang, op dit moment 20 uur in de week op de buitenschoolse opvang.
Ik heb altijd rond de 30 gewerkt, maar elke keer als ik zoveel werk overvraag ik mezelf en zit ik thuis met stress en verdriet.
Ik ben pas 22 jaar, met autisme. Ik zou dol graag willen dat ik het wel kan, maar alle prikkels komen zo hard binnen, dat ik erg snel moe ben en geen energie over heb voor andere dingen. Ook heb ik mijn eigen huisje met mijn vriend en mijn twee hondjes.
Ik heb er ook wel eens aan gedacht om iets anders te gaan zoeken wat mij meer rust geeft, maar dan vraag ik mij af wat. Ik heb de opleiding pedagogisch medewerker kinderopvang gedaan, en zie het niet echt zitten om op dit moment een opleiding te gaan volgen.
Ik merk dat als ik gestressed ben, ik mijn hele huis ga opruimen, schoonmaken, organiseren. Dit kan soms wel tot 1 uur half 2 snachts duren, tot ik vind dat ik rust heb en dat het goed zo is. Ik heb verder ook begeleiding en dit zijn ook aandachtspunten.
Ik weet dat ik anders kan reageren dan wat anderen van mij verwachten.. Daarom heb ik het idee dat de samenwerking altijd botst. Het gaat goed, tot ik vind dat ik overvraagd word, geen begrip krijg en meer van mij verwacht wordt dan is afgesproken. Ik kan erg goed mijn grenzen stellen, maar dit wordt niet op prijs gesteld. Daarom gaan samenwerkingen erg moeizaam. Hier heb ik zoveel stres over thuis, dat ik dan weer aan de schoonmaak/opruim ga, ik ben heel moe, ga snauwen tegen mijn vriend, en lig huilend in bed. Baal hier zo zo van...
Ik denk ook zeker dat dit aan mij ligt, dus heb ook begeleiding vanuit de coach op werk gevraagd om mij hierbij te ondersteunen.
Het voelt vaak alsof ik er niet bij pas, omdat ik anders ben. Dat doet soms best pijn..
Ik heb even wat advies nodig of herkenning..
Ik werk in de kinderopvang, op dit moment 20 uur in de week op de buitenschoolse opvang.
Ik heb altijd rond de 30 gewerkt, maar elke keer als ik zoveel werk overvraag ik mezelf en zit ik thuis met stress en verdriet.
Ik ben pas 22 jaar, met autisme. Ik zou dol graag willen dat ik het wel kan, maar alle prikkels komen zo hard binnen, dat ik erg snel moe ben en geen energie over heb voor andere dingen. Ook heb ik mijn eigen huisje met mijn vriend en mijn twee hondjes.
Ik heb er ook wel eens aan gedacht om iets anders te gaan zoeken wat mij meer rust geeft, maar dan vraag ik mij af wat. Ik heb de opleiding pedagogisch medewerker kinderopvang gedaan, en zie het niet echt zitten om op dit moment een opleiding te gaan volgen.
Ik merk dat als ik gestressed ben, ik mijn hele huis ga opruimen, schoonmaken, organiseren. Dit kan soms wel tot 1 uur half 2 snachts duren, tot ik vind dat ik rust heb en dat het goed zo is. Ik heb verder ook begeleiding en dit zijn ook aandachtspunten.
Ik weet dat ik anders kan reageren dan wat anderen van mij verwachten.. Daarom heb ik het idee dat de samenwerking altijd botst. Het gaat goed, tot ik vind dat ik overvraagd word, geen begrip krijg en meer van mij verwacht wordt dan is afgesproken. Ik kan erg goed mijn grenzen stellen, maar dit wordt niet op prijs gesteld. Daarom gaan samenwerkingen erg moeizaam. Hier heb ik zoveel stres over thuis, dat ik dan weer aan de schoonmaak/opruim ga, ik ben heel moe, ga snauwen tegen mijn vriend, en lig huilend in bed. Baal hier zo zo van...
Ik denk ook zeker dat dit aan mij ligt, dus heb ook begeleiding vanuit de coach op werk gevraagd om mij hierbij te ondersteunen.
Het voelt vaak alsof ik er niet bij pas, omdat ik anders ben. Dat doet soms best pijn..
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
maandag 5 oktober 2020 om 15:38
Laat je niet gek maken. Iemand die ‘onze probleem’ eruit gooit heeft wel grotere problemen dan ‘niet eerlijk’. Ze zijn wellicht nog piepjong? Komt zo naïef over, ‘niet eerlijk’.FBGX schreef: ↑05-10-2020 12:11Ja, dat is wel zo..
Van de andere collega heb ik te horen gekregen dat 'Ophalen van kinderen niet bij het inwerken hoort.' En dat ze alles al weet..
Dus ik heb hier op geantwoord dat er nog veel meer bij komt kijken, en dat er mindere taken op de BSO zijn die ook moeten gebeuren, en dat als zij dit niet wilt, zij niet op de BSO moet gaan werken..
Wordt een top middag dit......
Ik snap ook niet waarom ze zo moeilijk doen over een deel van het werk, namelijk kinderen ophalen.
Heel goed dat je het terug hebt gelegd bij de manager. Je moet er ook voor oppassen dat je niet de controleur/manager gaat worden. Als bijvoorbeeld collega A nu nog maar twee adressen hoeft langs te gaan om kinderen op te pikken, dan krijgt ze er natuurlijk ander werk voor terug. Ga dat andere taakje dan niet controleren. Gewoon droog bijhouden of het is gebeurd of niet. Het is aan de manager om dit terug op te pakken. Maak van andermans probleem niet jouw probleem. Als collega A iets niet doet, jij daar op woensdag tegenaan loopt, gewoon registreren. Als jij door puin te ruimen andere taken moet laten liggen, dan consequent doorgeven. Dan mag de manager dat ‘gevecht’ aan. En als de manager bepaalde taken liever laat uitvoeren door jou (ik kan mij gezien ’onze probleem’ voorstellen dat ze jou liever de mail laten verwerken) dan moet de manager dit communiceren naar iedereen.
maandag 5 oktober 2020 om 16:11
Nou, het regent vandaag...
Oh dat doet me aan mijn bso tijd denken. Mijn manager was dol op een nieuwe collega, een man.
Die man vond mij ook zo bazig.
Hij zou zelf een uitje verzinnen en dat samen met een stagiair doen, ik mocht me er niet mee bemoeien.
Puntje bij paaltje kon hij de bushalte niet vinden, en eenmaal daar had een kind een kleine verwonding en had hij geen ehbo doos bij zich.
Hij had sowieso amper wat mee want die suffe boodschappenkar, daar ging hij niet mee lopen.
Dus had hij van zijn eigen geld patat gekocht voor de kinderen. Die namen het ervan en bestelden er van alles bij, snoep voor onderweg, ijs, milkshake...
Zat hij bij een collega te huilen (ja. Letterlijk. Met tranen) dat het hem zo was tegengevallen, en dat hij die 75 euro die was opgegeten niet durfde te declareren.
Normaal liep hij inderdaad alleen maar de clown uit te hangen, de degelijke types zoals ik, hadden de route uitgezocht, ov geregeld, tassen ingepakt, namen wat gezonds mee te eten etc.
En hij liep altijd puberaal te doen over dat dat toch niet leuk was en normale mensen gaan toch zo ook niet weg met hun kinderen, met een kar en alles zo uitgestippeld.
Waar was het avontuur!
Echt die druiloren die je soms tegenkomt in een schaarse arbeidsmarkt....
Dit was ook iemand die altijd liep te mekkeren over scholen halen, maar hij kreeg geen voet aan de grond want de rest van het team had door dat dat gewoon je werk is.
Maarja, als je te cool bent voor een regenjas en goede schoenen wordt het allemaal wel lastig natuurlijk.
maandag 5 oktober 2020 om 20:47
We hebben volgende week dinsdag een team overleg gepland staan, dus dat is fijn.
Verder vroeg ik begin van de middag of we er eventueel einde van de dag over konden praten, maar toen verzwikte een collega haar enkel, dus is er niet meer van gekomen helaas.
Maar een team overleg is erg fijn en hoop dat daar wat duidelijkheid qua afspraken uit komt..
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
