Werk & Studie
alle pijlers
Sollicitatie - ergernissen!!
maandag 12 november 2007 om 18:00
Er bestaan handboeken en websites vol over hoe JIJ je als sollicitant hoort te gedragen. Wat je vooral niet moet vragen en wat wel...en dat je zus niet mag,, en zo beter niet kan doen
Prima hoor, hou ik me allemaal netjes aan. Maar het is echt schofterig hoe veel bedrijven met sollicitanten omgaan.
Ik heb nu al zeker 30 brieven geschreven en op ongeveer 6 gesprekken geweest, maar ik vind dat de meeste bedrijven er niks van bakken. En jij maar netjes en beleefd de perfecte sollicitant uithangen.
Veel bedrijven laten niks meer horen na een brief.....daar heb je dan al die tijd en moeite in gestopt (want solliciteren is best zwaar).
En het kan nog erger: ben op gesprek geweest bij een bedrijf. "Volgende week hoor je meer" Oke, ik hoorde dus niks. Ik nog een halve week wachten en toen maar eens gebeld: "maandag krijg je uitsluitsel!!"
Oke......het is nu maandag EEN WEEK VERDER en ik heb nog niks gehoord. Echt schandalig gewoon....bij zo'n bedrijf WIL ik al niet eens meer werken.
Ik heb ook al diverse rampzalige gesprekken gehad. vooral bij kleine bedrijven lijkt het wel of ze geen kaas hebben gegeten van hoe je een normaal sollicitatiegesprek voert. Bij 1 bedrijf zat die man volop te lullen over hoe hij rekeningen verstuurde naar klanten (totaal niet relevant) en heeft mij in een uur tijd helemaal NIKS gevraagd. En zat maar :" jaa ik zie jou wel zitten. Want als dat niet zo was had je na 5 minuten al buiten gestaan." Ehh oke...maar op basis waarvan hij me dan zag zitten mag joost weten. Portfolio's vond hij onzin, die heeft hij ook niet bekeken.
Volgende bedrijf had ik een gesprek met 1 of ander neurotisch wijf die alleen maar kon verkondigen hoe druk ze het wel niet hadden daar en dat ze altijd achter de feiten aanliepen en dat ikdaar wel 56 uur in de week zou werken en in het weekend ook vaak. En tussendoor maar: "EN? lijkt het je wat?? vind je het wat??"
Ondertussen heeft ze ook nog VIER (!!!) keer de telefoon opgenomen tijdens het 'gesprek' en de post aangenomen.
Ook een hele irritant vraag vind ik :"zo en wat heb jij eigenlijk allemaal gedaan?" Dan denk ik: heb je m'n CV niet gelezen??? Als sollicitant mag je geen algemene vragen over het bedrijf stellen (want dat hoort bij je voorbereiding) maar omgekeerd vragen zij jou wel de meest stomme dingen. "waarom ben je daar dan weggegaan? Oh ze waren failliet? oh ja...nu zie ik het in je brief staan" :-S
Ook de standaard sollicitatievragen beginnen me m'n neuis uit te komen, maar dat zal er wel bij horen. 1 keer moest ik drie negatieve eigenschappen noemen ,maar na 2 kon ik niks meer bedenken wat je ook nog een beetje positief kon uitleggen. En die man bleef maar stil en ik moest en zou er 3 noemen.....vreselijk was dat. T is altijd zo'n hoop blabla, zo'n gesprek
Meer mensen die schoon genoeg hebben van de ondergeschikte positie waar je je als sollicitant in bevindt en alle onbeschofterigheden van bedrijven die denken dat ze alles maar kunnen maken?(
Prima hoor, hou ik me allemaal netjes aan. Maar het is echt schofterig hoe veel bedrijven met sollicitanten omgaan.
Ik heb nu al zeker 30 brieven geschreven en op ongeveer 6 gesprekken geweest, maar ik vind dat de meeste bedrijven er niks van bakken. En jij maar netjes en beleefd de perfecte sollicitant uithangen.
Veel bedrijven laten niks meer horen na een brief.....daar heb je dan al die tijd en moeite in gestopt (want solliciteren is best zwaar).
En het kan nog erger: ben op gesprek geweest bij een bedrijf. "Volgende week hoor je meer" Oke, ik hoorde dus niks. Ik nog een halve week wachten en toen maar eens gebeld: "maandag krijg je uitsluitsel!!"
Oke......het is nu maandag EEN WEEK VERDER en ik heb nog niks gehoord. Echt schandalig gewoon....bij zo'n bedrijf WIL ik al niet eens meer werken.
Ik heb ook al diverse rampzalige gesprekken gehad. vooral bij kleine bedrijven lijkt het wel of ze geen kaas hebben gegeten van hoe je een normaal sollicitatiegesprek voert. Bij 1 bedrijf zat die man volop te lullen over hoe hij rekeningen verstuurde naar klanten (totaal niet relevant) en heeft mij in een uur tijd helemaal NIKS gevraagd. En zat maar :" jaa ik zie jou wel zitten. Want als dat niet zo was had je na 5 minuten al buiten gestaan." Ehh oke...maar op basis waarvan hij me dan zag zitten mag joost weten. Portfolio's vond hij onzin, die heeft hij ook niet bekeken.
Volgende bedrijf had ik een gesprek met 1 of ander neurotisch wijf die alleen maar kon verkondigen hoe druk ze het wel niet hadden daar en dat ze altijd achter de feiten aanliepen en dat ikdaar wel 56 uur in de week zou werken en in het weekend ook vaak. En tussendoor maar: "EN? lijkt het je wat?? vind je het wat??"
Ondertussen heeft ze ook nog VIER (!!!) keer de telefoon opgenomen tijdens het 'gesprek' en de post aangenomen.
Ook een hele irritant vraag vind ik :"zo en wat heb jij eigenlijk allemaal gedaan?" Dan denk ik: heb je m'n CV niet gelezen??? Als sollicitant mag je geen algemene vragen over het bedrijf stellen (want dat hoort bij je voorbereiding) maar omgekeerd vragen zij jou wel de meest stomme dingen. "waarom ben je daar dan weggegaan? Oh ze waren failliet? oh ja...nu zie ik het in je brief staan" :-S
Ook de standaard sollicitatievragen beginnen me m'n neuis uit te komen, maar dat zal er wel bij horen. 1 keer moest ik drie negatieve eigenschappen noemen ,maar na 2 kon ik niks meer bedenken wat je ook nog een beetje positief kon uitleggen. En die man bleef maar stil en ik moest en zou er 3 noemen.....vreselijk was dat. T is altijd zo'n hoop blabla, zo'n gesprek
Meer mensen die schoon genoeg hebben van de ondergeschikte positie waar je je als sollicitant in bevindt en alle onbeschofterigheden van bedrijven die denken dat ze alles maar kunnen maken?(
maandag 12 november 2007 om 18:09
Ik had een tijdje geleden zo'n gesprek... je mag tegenwoordig als werkgever kennelijk niet meer vragen of de vrouwelijke sollicitant binnenkort zwanger wil gaan geraken, maar de vragen die daarvoor in de plaats komen zijn nog veel méér tenenkrommend! Of ik een partner heb. Eh, nee. Of ik van plan ben binnenkort een partner te gaan hebben. Eh, weet ik veel! Of ik van kinderen houd? Toen ik voorzichtig opperde dat dat niks met mijn nieuwe baan te maken zou hebben, zaten ze me toch een partij glazig aan te kijken!
Ik heb toen maar gezegd dat ik niet van plan was binnenkort zwanger te geraken en ook niet om daar te gaan werken. Stelletje amateurs!
Ik heb toen maar gezegd dat ik niet van plan was binnenkort zwanger te geraken en ook niet om daar te gaan werken. Stelletje amateurs!
maandag 12 november 2007 om 18:13
Inderdaad ook heel herkenbaar ja..."ben je getrouwd?" "nee" "woon je samen?" "ehh, nee maar ik heb wel een vriend"
Ergens snap ik dat ze een beetje een beeld willen vormen van je thuissituatie, maar aan de andere kant vind ik sommige vragen wel erg persoonlijk worden. En antwoorden: "Dat zeg ik liever niet" komt vaak ook weer zo geheimzinnig en onaardig over, dus vaak vertel ik dan toch maar, maar eigenlijk vind ik het niet fijn.
Ergens snap ik dat ze een beetje een beeld willen vormen van je thuissituatie, maar aan de andere kant vind ik sommige vragen wel erg persoonlijk worden. En antwoorden: "Dat zeg ik liever niet" komt vaak ook weer zo geheimzinnig en onaardig over, dus vaak vertel ik dan toch maar, maar eigenlijk vind ik het niet fijn.
maandag 12 november 2007 om 18:48
Vooral het niet reageren op een sollicitatie vind ik erg frustrerend. Ik heb 5 weken geleden een mail gestuurd naar het mailadres dat in een advertentie stond. Geen foutmelding op gekregen, dus ga ik er vanuit dat de mail aangekomen is. 3 weken later heb ik de mail nog maar eens geforward naar hetzelfde adres, met de mededeling erbij dat ik deze verstuurd had 3 weken geleden, ik nog geen reactie ontvangen had en de sollicitatie wellicht aan de aandacht ontschoten was. Uiteindelijk vandaag maar de mail van 2 weken geleden naar het algemene pz mailadres verzonden, met de vraag wat er aan mogelijkheden binnen het bedrijf zou zijn voor mij.
Wel balen, want het lijkt me wel een erg leuke organisatie, en de functie vond ik ook onwijs gaaf.
Wel balen, want het lijkt me wel een erg leuke organisatie, en de functie vond ik ook onwijs gaaf.
maandag 12 november 2007 om 19:28
Ik heb die ervaring helemaal niet. Ik solliciteer meer richting de gezondheidszorg e.d. dus misschien dat dat scheelt. Het is bij uitzondering dat ik geen reactie krijg. Vaak eerst een bevestigingbrief en daarna of een uitnodiging of een afwijzing. Heb een aantal gesprekken gehad waarbij ik het helaas om uiteenlopende redenen niet ben geworden maar die gesprekken verliepen steeds professioneel en prettig. Die standaard vragen hoe er nu eenmaal bij. Als je alles irritant vindt dat kom je niet ver.
maandag 12 november 2007 om 20:18
Ergernissen top 3:
1. Ik ben in het buitenland geweest en ben daar trots op. Standaard vraag altijd: en...wanneer ga je weer, of, kan jij ons de garantie geven dat je volgend jaar niet weg bent? Nou, als jullie zo irritant blijven, blijf ik zéker geen jaar nee.
2. Tja, helaas ben je afgewezen. Oh, oke, waarom precies? We vonden je te enthousiast. Eh...sorry? ja, wij zoeken meer iemand die wat meer ingetogen is.... DUHUH! Daar word je spontaan nooit meer enthousiast van
3. De vraag: en wat kan jij dit team bieden?? Die ergert me mateloos op de een of andere manier.
1. Ik ben in het buitenland geweest en ben daar trots op. Standaard vraag altijd: en...wanneer ga je weer, of, kan jij ons de garantie geven dat je volgend jaar niet weg bent? Nou, als jullie zo irritant blijven, blijf ik zéker geen jaar nee.
2. Tja, helaas ben je afgewezen. Oh, oke, waarom precies? We vonden je te enthousiast. Eh...sorry? ja, wij zoeken meer iemand die wat meer ingetogen is.... DUHUH! Daar word je spontaan nooit meer enthousiast van
3. De vraag: en wat kan jij dit team bieden?? Die ergert me mateloos op de een of andere manier.
maandag 12 november 2007 om 22:34
Helemaal gelijk heb je americagirl!!!
Ik erger me ook suf aan de arrogantie en dommigheid van veel bedrijven.
De vragen zijn fantasieloos, maar dat is eigenlijk niet het ergste.
ik had ook eens een bedrijf dat maar niet terugbelde....en ik weer bellen, "ja volgende week hoort u meer" nou niet dus.
Uiteindelijk heb ik toen een andere baan aangenomen en belden zij 1,5 week daarna op dat ik op 2e gesprek mocht komen. ik heb ze toen maar vriendelijke medegedeeld dat ik niet veel vertrouwen had in een bedrijf dat zo lang op zich laat wachten en dat ik dus allang wat anders had.
Een andere ergernis vind ik dat ze je nooit eerlijk vertellen waarom ze jhe niet willen. ik ben wel eens afgewezen met de mededeling dat ik niet genoeg relevante ervaring had, terwijl de functie op mijn lijf geschreven was en ik al 5 jaar ervaring had in dat veld. volgens mij was er toen gewoon intern een kandidaat gevonden en moesten ze me ergens mee afschepen
maar zeg dat dan gewoon.....al die nikszeggende redenen.
Ik erger me ook suf aan de arrogantie en dommigheid van veel bedrijven.
De vragen zijn fantasieloos, maar dat is eigenlijk niet het ergste.
ik had ook eens een bedrijf dat maar niet terugbelde....en ik weer bellen, "ja volgende week hoort u meer" nou niet dus.
Uiteindelijk heb ik toen een andere baan aangenomen en belden zij 1,5 week daarna op dat ik op 2e gesprek mocht komen. ik heb ze toen maar vriendelijke medegedeeld dat ik niet veel vertrouwen had in een bedrijf dat zo lang op zich laat wachten en dat ik dus allang wat anders had.
Een andere ergernis vind ik dat ze je nooit eerlijk vertellen waarom ze jhe niet willen. ik ben wel eens afgewezen met de mededeling dat ik niet genoeg relevante ervaring had, terwijl de functie op mijn lijf geschreven was en ik al 5 jaar ervaring had in dat veld. volgens mij was er toen gewoon intern een kandidaat gevonden en moesten ze me ergens mee afschepen
maar zeg dat dan gewoon.....al die nikszeggende redenen.
maandag 12 november 2007 om 22:48
Ik heb inmiddels ook naar een aantal functies gesolliciteerd, richting maatschappelijk werk, en ik krijg ook netjes steeds bevestigingsbrieven, dat mijn sollicitatie goed is aangekomen. Dat vind ik heel netjes.
Ik heb het echter wel meegemaakt, dat ik voor aanvullende info naar een bedrijf belde (werd zelfs aangeboden in de vacature) en dat ik een hele chagerijnige mevrouw aan de telefoon kreeg, die tegen me blafte "wat wil je weten?" en me daarna heel arrogant te woord stond (alsof ik als vuilnisman naar de direktie-functie wilde solliciteren ofzo). Het was een super functie, paste heel goed bij me, maar toen ze vertelde dat het sollicitatiegesprek met haar zou zijn, heb ik geen brief mee op de post gedaan. Stom? Ik kon me iig niet meer voorstellen daar met een goed gevoel te verschijnen.
Ik heb het echter wel meegemaakt, dat ik voor aanvullende info naar een bedrijf belde (werd zelfs aangeboden in de vacature) en dat ik een hele chagerijnige mevrouw aan de telefoon kreeg, die tegen me blafte "wat wil je weten?" en me daarna heel arrogant te woord stond (alsof ik als vuilnisman naar de direktie-functie wilde solliciteren ofzo). Het was een super functie, paste heel goed bij me, maar toen ze vertelde dat het sollicitatiegesprek met haar zou zijn, heb ik geen brief mee op de post gedaan. Stom? Ik kon me iig niet meer voorstellen daar met een goed gevoel te verschijnen.
maandag 12 november 2007 om 22:49
Tja, de regeltjes zijn soms ook gewoon een beetje stom. Zo moesten wij ook altijd alle vacatures openbaar maken, ook als er al een goede interne kandidaat was. Met als gevolg dat mensen voor niks moeite deden om een brief te schrijven, terwijl ze toch geen kans maakten. Vond ik altijd erg lullig, maar we hadden geen keus, zo waren de regels. Wel altijd iedereen netjes een brief terug gestuurd trouwens, niks van je laten horen vind ik ook niet netjes.
maandag 12 november 2007 om 23:20
Ik ben ooit door een bedrijf benaderd met de vraag of ik voor hen wilde werken als tekstschrijver (in loondienst). Ik heb een eigen bedrijf als schrijver, maar werk ook in loondienst en wil die baan niet eentweedrie opgeven. In het eerste telefoongesprek (mijn nummer staat op internet ja) vroeg ze me wat ik bij mijn huidige werkgever verdiende en wat voor salariseisen ik had. Ik zei dat ik 2000 bruto verdiende en misschien, heel misschien, bereid was om een klein stapje terug te doen (omdat ik zo graag wil schrijven) maar niet veel. Nou, er kon over gepraat worden zei zij, alle opties open hoor. Uiteindelijk afspraak gemaakt.
Het bedrijf was twee en een half uur rijden voor mij, maar goed, het klónk leuk dus ik had het er wel voor over. We zitten nog geen twee minuten of ze biedt een salaris van 1500 bruto. Euh? 500 euro achteruit? Dacht het niet. Nou, hoger kon ze niet gaan zei ze. Ik zei dat ik dat weinig vond voor een tekstschrijver en toen kwam de aap uit de mouw: 'wegens kostenbesparing' was het voornamelijk de bedoeling om andere mensen (wanna be schrijvers) zo ver te krijgen dat ze voor een appel en een ei een stukje schrijven, en dat moest ik dan herschrijven. Naam van die ander er onder als in "in samenwerking met" en kláár. Ben redelijk kwaad geworden en zei dat ze me dat beter eerst had kunnen vertellen zodat ik mezelf mooi een rit van twee en een half uur bespaard had. En dat ze dit vorige week ook allang wist, dus nu geen onzin moest verkopen.
Gesprek beëindigd met de 'vraag' of ik m'n reiskosten terug kon krijgen omdat ik onder valse voorwendselen naar dat bedrijf was gekomen (echt, zo zag en zie ik het nog steeds) en ze waagde het nog om te zeggen dat ik het er voor over moest hebben om te investeren in m'n toekomst.
Gezegd dat ze die raad beter zelf ter harte kon nemen, ipv voor een dubbeltje op de eerste rang te willen zitten. En vervolgens de deur uitgebeend.
Ik mag hier geen namen noemen, maar het was een tijdschrift en eigenlijk zegt de naam al genoeg
Het bedrijf was twee en een half uur rijden voor mij, maar goed, het klónk leuk dus ik had het er wel voor over. We zitten nog geen twee minuten of ze biedt een salaris van 1500 bruto. Euh? 500 euro achteruit? Dacht het niet. Nou, hoger kon ze niet gaan zei ze. Ik zei dat ik dat weinig vond voor een tekstschrijver en toen kwam de aap uit de mouw: 'wegens kostenbesparing' was het voornamelijk de bedoeling om andere mensen (wanna be schrijvers) zo ver te krijgen dat ze voor een appel en een ei een stukje schrijven, en dat moest ik dan herschrijven. Naam van die ander er onder als in "in samenwerking met" en kláár. Ben redelijk kwaad geworden en zei dat ze me dat beter eerst had kunnen vertellen zodat ik mezelf mooi een rit van twee en een half uur bespaard had. En dat ze dit vorige week ook allang wist, dus nu geen onzin moest verkopen.
Gesprek beëindigd met de 'vraag' of ik m'n reiskosten terug kon krijgen omdat ik onder valse voorwendselen naar dat bedrijf was gekomen (echt, zo zag en zie ik het nog steeds) en ze waagde het nog om te zeggen dat ik het er voor over moest hebben om te investeren in m'n toekomst.
Gezegd dat ze die raad beter zelf ter harte kon nemen, ipv voor een dubbeltje op de eerste rang te willen zitten. En vervolgens de deur uitgebeend.
Ik mag hier geen namen noemen, maar het was een tijdschrift en eigenlijk zegt de naam al genoeg
dinsdag 13 november 2007 om 08:03
@ Americagirl
Ik snap dat je enigzins de balen hebt van de manier waarop bedrijven soms met je omgaan. Maar ik vind jouw houding ook niet helemaal correct. Ik hoop dat jij je nu gewoon even afreageert en dat je niet met diezelfde houding de gesprekken ingaat, want als dat wel zo is, dan kan ik me goed voorstellen dat het niets wordt met die sollicitaties.
Voor wat betreft de open sollicitaties zou ik graag de kant van werkgevers willen toelichten. Ik krijg hier stapels open sollicitaties en wij zijn maar een heel klein bedrijfje. Het kost ons ontzettend veel tijd om al die ongevraagde post netjes en beleefd te beantwoorden. Sterker nog, ik doe dat zelf eens in de zoveel tijd en dan ga ik daarvoor speciaal een paar uurtjes langer door. Als ik er achter zou komen dat die kandidaten vervolgens boos zouden zijn omdat ze even op een reactie hebben moeten wachten, en zij zelfs negatieve verhalen daarover naar buiten zouden brengen, dan zou ik dat echt heel vervelend vinden.
Ik snap dat je enigzins de balen hebt van de manier waarop bedrijven soms met je omgaan. Maar ik vind jouw houding ook niet helemaal correct. Ik hoop dat jij je nu gewoon even afreageert en dat je niet met diezelfde houding de gesprekken ingaat, want als dat wel zo is, dan kan ik me goed voorstellen dat het niets wordt met die sollicitaties.
Voor wat betreft de open sollicitaties zou ik graag de kant van werkgevers willen toelichten. Ik krijg hier stapels open sollicitaties en wij zijn maar een heel klein bedrijfje. Het kost ons ontzettend veel tijd om al die ongevraagde post netjes en beleefd te beantwoorden. Sterker nog, ik doe dat zelf eens in de zoveel tijd en dan ga ik daarvoor speciaal een paar uurtjes langer door. Als ik er achter zou komen dat die kandidaten vervolgens boos zouden zijn omdat ze even op een reactie hebben moeten wachten, en zij zelfs negatieve verhalen daarover naar buiten zouden brengen, dan zou ik dat echt heel vervelend vinden.
dinsdag 13 november 2007 om 10:35
Nummerzoveel: bij open sollicitaties vind ik het ietsje anders liggen, omdat het bedrijf er dan ook niet om gevraagd heeft. Maar als je een vacature in de krant zet, vind ik wel dat je de reacties even kunt beantwoorden. Al is het maar met een kort briefje/mailtje van: 'wij hebben uw brief/mail ontvangen, u hort nog nader van ons.' Dan weet je in ieder geval dat je sollicitatie goed is aangekomen. En wellicht doet jouw bedrijf dat altijd wel, maar je wilt echt niet weten hoeveel bedrijven dat dus niet doen.
dinsdag 13 november 2007 om 18:09
Waar ik mij altijd enorm aan kan ergeren is wanneer het soms wel een kwartier duurt voordat je bij de receptie wordt opgehaald. Ik ben toch ook gewoon op tijd....
Heb ook een keer meegemaakt dat mij tijdens het gesprek twee keer dezelfde vraag werd gesteld... Heb hem nogmaals netjes beantwoord, maar vond het zo ongeinteresseerd over komen. Toen ze de telefoon ook nog eens opnam had ik het helemaal gehad.
Of van die figuren die tijdens het gesprek van die zogenaamd originele pseudo-psychologische vragen gaan stellen zoals.... Wat voor dier zou je zijn? En...wat is je favoriete auto? Mijn vriend heeft dit meegemaakt en toen ik het hoorde kon ik het bijna niet geloven... Vond het ook knap dat hij er gewoon antwoord op had gegeven. Ik denk dat ik op zo'n moment met mijn mond vol tanden zou staan.
Heb ook een keer meegemaakt dat mij tijdens het gesprek twee keer dezelfde vraag werd gesteld... Heb hem nogmaals netjes beantwoord, maar vond het zo ongeinteresseerd over komen. Toen ze de telefoon ook nog eens opnam had ik het helemaal gehad.
Of van die figuren die tijdens het gesprek van die zogenaamd originele pseudo-psychologische vragen gaan stellen zoals.... Wat voor dier zou je zijn? En...wat is je favoriete auto? Mijn vriend heeft dit meegemaakt en toen ik het hoorde kon ik het bijna niet geloven... Vond het ook knap dat hij er gewoon antwoord op had gegeven. Ik denk dat ik op zo'n moment met mijn mond vol tanden zou staan.
woensdag 14 november 2007 om 11:34
Ysabel, dat is ook mijn grootste ergernis. Niet op tijd aan een gesprek beginnen. "Vroeger" pikte ik het ook nog, nu niet meer. Ik wacht 10 minuten en na tien minuten meld ik mij nogmaals bij de receptie. Na nog eens 10 minuten meld ik bij de receptie dat ik vertrek. (Let wel: 10 minuten vanaf de afgesproken tijd, niet vanaf mijn binnenkomst). Ik begrijp heel goed dat er van alles kan gebeuren waardoor je als sollicitant even moet wachten, maar als een bedrijf dan niet de moeite neemt om dit even te melden via de receptie o.i.d. dan ben ik als mogelijke nieuwe collega kennelijk niet zo belangrijk.
Het ergste was een sollicitatie waar ik drie kwartier heb zitten wachten en toen ik werd opgehaald werd er geen woord over gerept. Dat was voor mij de eerste keer dat ik er wat van zei en besloot om niet meer zo belachelijk lang te wachten. Ik heb een periode heel veel gesolliciteerd en op gesprek geweest en het is dus 3 keer zo geweest dat ik wegging. Twee keer ben ik na gebeld door het bedrijf, waarvan 1x de betreffende tot niet begreep dat ik zomaar weg was gegaan en de derde heeft nooit meer wat van zich laten horen.
Het ergste was een sollicitatie waar ik drie kwartier heb zitten wachten en toen ik werd opgehaald werd er geen woord over gerept. Dat was voor mij de eerste keer dat ik er wat van zei en besloot om niet meer zo belachelijk lang te wachten. Ik heb een periode heel veel gesolliciteerd en op gesprek geweest en het is dus 3 keer zo geweest dat ik wegging. Twee keer ben ik na gebeld door het bedrijf, waarvan 1x de betreffende tot niet begreep dat ik zomaar weg was gegaan en de derde heeft nooit meer wat van zich laten horen.
woensdag 14 november 2007 om 13:50
@nummerzoveel: natuurlijk is dit een uiting van frustratie
zoals ik al schreef ben ik in gesprekken uitermate beleefd, bereid me goed voor, kom netjes op tijd etc. etc.
Ik heb dit topic geopend omdat je altijd alleen maar leest over hoe jij je als sollicitant op moet stellen, maar dat bedrijven vervolgens uitermate onbeschoft en onprofessioneel zijn
En ik vind het gewoon echt schofterig als je iemand op gesprek laat komen, beloofd volgende week te bellen..dat niet doet....ik dan zelf bel, mij beloven dat ze volgende week echt bellen. En dan weer 1,5 week verder zijn en nog niks gehoord hebben.....
Gelukkig gaan gesprekken bij grotere bedrijven of bij de overheid wel vaak netjes en krijg je ook vaak een ontvangstbevestiging van je brief toegestuurd. Maar kleine bedrijven......pffff, daar wil ik dus al niet eens meer werken. Ben nu al op zoveel van die halfgare gesprekken geweest dat ik alleen nog maar bij grote bedrijven solliciteer nu
Scheelt al een hoop ergernis
zoals ik al schreef ben ik in gesprekken uitermate beleefd, bereid me goed voor, kom netjes op tijd etc. etc.
Ik heb dit topic geopend omdat je altijd alleen maar leest over hoe jij je als sollicitant op moet stellen, maar dat bedrijven vervolgens uitermate onbeschoft en onprofessioneel zijn
En ik vind het gewoon echt schofterig als je iemand op gesprek laat komen, beloofd volgende week te bellen..dat niet doet....ik dan zelf bel, mij beloven dat ze volgende week echt bellen. En dan weer 1,5 week verder zijn en nog niks gehoord hebben.....
Gelukkig gaan gesprekken bij grotere bedrijven of bij de overheid wel vaak netjes en krijg je ook vaak een ontvangstbevestiging van je brief toegestuurd. Maar kleine bedrijven......pffff, daar wil ik dus al niet eens meer werken. Ben nu al op zoveel van die halfgare gesprekken geweest dat ik alleen nog maar bij grote bedrijven solliciteer nu
Scheelt al een hoop ergernis
woensdag 14 november 2007 om 19:26
Jaaaahhhh...herkenbaar dit! Ik heb me ook een periode lang helemaal de blubber gesolliciteerd en me pimpelpaars geergerd aan de arrogantie en laksheid van bedrijven. Vooral de bedrijven die niets lieten horen na een gesprek haalden het bloed onder mijn nagels vandaan. Van bedrijven die geen reactie gaven op mijn gestuurde brief keek ik op een bepaald moment niet eens meer op. Echt belachelijk hoe makkelijk er over het feit heen wordt gestapt dat jij ook tijd en moeite hebt gestoken in het schrijven van een brief, de voorbereiding op een gesprek, de reistijd (en kosten) die je hebt gemaakt, enz.
Op een bepaald moment was ik echt een beetje murw. Heb er ook nog wel eens over gedacht om, nadat ik ergens op gesprek was geweest en nooit meer wat hoorde, een mail te sturen: Geachte X, Naar aanleiding van het gesprek dat wij voerden op x november 2007, deel ik u mede dat uw bedrijf helaas niet door de eerste selectieronde is gekomen. Ik heb ervoor gekozen de procedure voort te zetten met werkgevers die beter aansluiten bij mijn wensen. Ik ben met name op zoek naar bedrijven die...
En de gedachte alleen aan het gezicht van degene die die mail zou lezen gaf al voldoening. Misschien een idee voor jou Americagirl?
Op een bepaald moment was ik echt een beetje murw. Heb er ook nog wel eens over gedacht om, nadat ik ergens op gesprek was geweest en nooit meer wat hoorde, een mail te sturen: Geachte X, Naar aanleiding van het gesprek dat wij voerden op x november 2007, deel ik u mede dat uw bedrijf helaas niet door de eerste selectieronde is gekomen. Ik heb ervoor gekozen de procedure voort te zetten met werkgevers die beter aansluiten bij mijn wensen. Ik ben met name op zoek naar bedrijven die...
En de gedachte alleen aan het gezicht van degene die die mail zou lezen gaf al voldoening. Misschien een idee voor jou Americagirl?
Ehm, even denken...
donderdag 15 november 2007 om 10:02
@ thinker, die brief, echt een briljant idee :-D
Heb mezelf ook doodgesolliciteerd maar weinig tot geen reacties, werd er echt gefrustreerd van. Heb een goede CV, prima brief en dan hoor je vervolgens helemaal niets meer of een briefje van: u bent het niet geworden....
Hoezo ben ik het niet geworden ? Ze hebben me niet eens gezien !?!?
Maar goed, heb na behoorlijk wat geduld nu een superbaan gevonden waar ik over 3 weken begin maar pfff, solliciteren, echt zo vermoeiend !
Heb mezelf ook doodgesolliciteerd maar weinig tot geen reacties, werd er echt gefrustreerd van. Heb een goede CV, prima brief en dan hoor je vervolgens helemaal niets meer of een briefje van: u bent het niet geworden....
Hoezo ben ik het niet geworden ? Ze hebben me niet eens gezien !?!?
Maar goed, heb na behoorlijk wat geduld nu een superbaan gevonden waar ik over 3 weken begin maar pfff, solliciteren, echt zo vermoeiend !
donderdag 15 november 2007 om 10:24
Ik heb weleens een sollicitatiegesprek gehad aan de universiteit (voor een bijbaan). Deze mevrouw maakte allerlei verkeerde aannames. Zo vroeg ze mij bijvoorbeeld waarom ik nog thuis woonde. Dit was helemaal niet het geval en toen ik dat zei, zei ze dat ze dat had geconcludeerd uit het feit dat ik niet in de stad van de universiteit woonde. Vervolgens vroeg ze waarom ik ervoor gekozen had om in een andere stad te gaan wonen en niet de universiteitstad, want dat was toch hoogst opmerkelijk te noemen.... Ze vroeg me ook welk vak ik tot nog toe het leukst had gevonden. Toen ik het vak noemde, bekeek ze m'n cijferlijst en vroeg waarom ik dan geen hoger cijfer voor dat vak had gehaald. (Ik had een 8 gehaald) Nouja, zo ging het een tijdje door. Ik vond het een uitermate vervelend gesprek omdat ik erg het gevoel kreeg me te moeten verdedigen voor dingen waarvoor ik me helemaal niet zou hoeven verdedigen.
Ik kreeg later een telefoontje dat ik wel was aangenomen, misschien hoorde het bij de tactiek? In ieder geval heb ik er toen zelf voor gekozen om het niet te doen, want met name de voorwaarden die zij stelden waren vrij absurd. (Het ging om een bijbaan van zo'n 12 uur per week, die bleken ook nog eens over de hele week verspreid te worden. De sollicitant mocht niet opgeven welke dagen wel/niet uitkwamen. Zij zouden wel even de collegeroosters van de sollicitanten opvragen en elk moment dat je geen college had, gingen zij er van uit dat je verder niks te doen had en dat je dan dus eventueel zou kunnen werken. Er werd dus ingeroosterd aan de hand van mijn collegerooster. Er werd absoluut geen rekening gehouden met andere nevenactiviteiten of iets dergelijks. Nouja, daar had ik dus geen zin in...)
Ik kreeg later een telefoontje dat ik wel was aangenomen, misschien hoorde het bij de tactiek? In ieder geval heb ik er toen zelf voor gekozen om het niet te doen, want met name de voorwaarden die zij stelden waren vrij absurd. (Het ging om een bijbaan van zo'n 12 uur per week, die bleken ook nog eens over de hele week verspreid te worden. De sollicitant mocht niet opgeven welke dagen wel/niet uitkwamen. Zij zouden wel even de collegeroosters van de sollicitanten opvragen en elk moment dat je geen college had, gingen zij er van uit dat je verder niks te doen had en dat je dan dus eventueel zou kunnen werken. Er werd dus ingeroosterd aan de hand van mijn collegerooster. Er werd absoluut geen rekening gehouden met andere nevenactiviteiten of iets dergelijks. Nouja, daar had ik dus geen zin in...)
donderdag 15 november 2007 om 11:49
Ik heb in de periode dat ik solliciteerde en toevallig vrij recent ook weer meegemaakt dat ik uitgenodigd word voor een gesprek, en dat er dan in het gesprek gezegd wordt "ja, eigenlijk zijn we al heel ver met iemand anders/ eigenlijk hebben we niemand meer nodig/ eigenlijk is de vacature ingetrokken" oid. De laatste keer dat me dat gebeurde vond ik helemaal asociaal: ik had zelf gebeld of de vacature nog vacant was - had via via van iemand de tip gekregen maar diegene wist niet hoe oud die vacature was - en er ook aan de telefoon al bijgezegd dat ik het niet erg zou vinden als dat zo was omdat ik al een baan heb, maar dat ik het bedrijf zo leuk vond. Nou ja, gewoon leuk telefoongesprek gehad dus. Nee hoor, ze waren echt nog op zoek, dacht de HR mevrouw. CV gestuurd, briefje erbij, binnen een dag teruggebeld of ik op gesprek wil komen. Geen enkele mogelijkheid tot overleg over de tijd en dag, diegene kon alleen dan-en-dan, dus slikken of stikken.
Aangezien mijn huidige werkgever helemaal niet weet dat ik aan het rondkijken ben kwam het me eigenlijk heel slecht uit, want ik moest er een hele dag voor vrijnemen.
Kom ik daar, heb ik het gesprek met iemand anders dan degene die ik telefonisch steeds gesproken heb en zegt diegene aan het einde van het gesprek "ja, ik moet je wel eerlijk vertellen dat we al heel ver zijn met iemand anders, maar ik vond je CV zo interessant dat ik echt kennis met je wilde maken, misschien voor in de toekomst want we hebben meestal veel moeite om mensen te vinden die die-en-die specifieke ervaring heeft."
Ik vond dat zo asociaal, ik moest behoorlijk ver reizen, een hele dag vrij nemen, etcetera. Zeg dan gewoon aan de telefoon al dat je vrijblijvend kennis wil maken omdat de vacature al vervuld is, dan had ik de afspraak kunnen plannen op een tijdstip dat het mij uitkwam en ik niet mijn huidige werkgever had hoeven voorliegen.
Aangezien mijn huidige werkgever helemaal niet weet dat ik aan het rondkijken ben kwam het me eigenlijk heel slecht uit, want ik moest er een hele dag voor vrijnemen.
Kom ik daar, heb ik het gesprek met iemand anders dan degene die ik telefonisch steeds gesproken heb en zegt diegene aan het einde van het gesprek "ja, ik moet je wel eerlijk vertellen dat we al heel ver zijn met iemand anders, maar ik vond je CV zo interessant dat ik echt kennis met je wilde maken, misschien voor in de toekomst want we hebben meestal veel moeite om mensen te vinden die die-en-die specifieke ervaring heeft."
Ik vond dat zo asociaal, ik moest behoorlijk ver reizen, een hele dag vrij nemen, etcetera. Zeg dan gewoon aan de telefoon al dat je vrijblijvend kennis wil maken omdat de vacature al vervuld is, dan had ik de afspraak kunnen plannen op een tijdstip dat het mij uitkwam en ik niet mijn huidige werkgever had hoeven voorliegen.
Am Yisrael Chai!
donderdag 15 november 2007 om 12:54
@ thinker: geweldig idee van die brief!! misschien doe ik dat nog wel
ik ben op dit moment in de running voor TWEE banen, ze willen me allebei graag hebben dus volgende week heb ik waarschijnlijk wel een nieuwe baan
Maar eigenlijk wil ik dat bedrijf ook graag even bellen onder een andere naam en vragen "staat die vacature nog open?" En als ze dan nee zeggen, bel ik met mijn eigen naam en vraag waarom niemand mij ooit heeft gebeld. Maar ja...eigenlijk vind ik dat ook weer te veel moeite allemaal.
@ Fashionvictim: schandalig zeg....en idd: dat "slikken of stikken" herken ik ook wel. Zo'n bedrijf belt jou op en wil dan per se overmorgen een afspraak maken. Als je niet kan heb je pech.
Ja hallo...ze vergeten soms even dat je vaak nog een andere baan hebt op dat moment en maar niet zomaar dagen kan verdwijnen
En als t dan niet eens een serieus gesprek is, vind ik het helemaal erg.
ik ben op dit moment in de running voor TWEE banen, ze willen me allebei graag hebben dus volgende week heb ik waarschijnlijk wel een nieuwe baan
Maar eigenlijk wil ik dat bedrijf ook graag even bellen onder een andere naam en vragen "staat die vacature nog open?" En als ze dan nee zeggen, bel ik met mijn eigen naam en vraag waarom niemand mij ooit heeft gebeld. Maar ja...eigenlijk vind ik dat ook weer te veel moeite allemaal.
@ Fashionvictim: schandalig zeg....en idd: dat "slikken of stikken" herken ik ook wel. Zo'n bedrijf belt jou op en wil dan per se overmorgen een afspraak maken. Als je niet kan heb je pech.
Ja hallo...ze vergeten soms even dat je vaak nog een andere baan hebt op dat moment en maar niet zomaar dagen kan verdwijnen
En als t dan niet eens een serieus gesprek is, vind ik het helemaal erg.
vrijdag 16 november 2007 om 10:48
Ik hoor ook in veel gevallen niets meer terug op mijn brieven. Niet netjes dus. Tegenwoordig verstuur ik ze met ontvangsbevestiging aangevinkt, dan weet ik tenminste zeker dat ze wel waren aangekomen.
Dat solliciteren is toch een groot toneelspel. Iedereen braaf drie negatieve eigenschappen noemen die eigenlijk heel positief zijn, en zoveel mogelijk dingen die niet helemaal passen verzwijgen.
Toekomstige werkgevers zijn bange wezels. Het idee dat je zomaar iets uit jezelf zou kunnen leren bijvoorbeeld is ondenkbaar. Je moet het liefst een relevante opleiding hebben gevolgd en vijf jaar werkervaring hebben, maar daarbij gaan ze wel voorbij aan het feit dat zo iemand waarschijnlijk binnen een half jaar weg is uit verveling.
Althans, voor mij is het meestal een reden om verder te kijken als ik het gevoel heb dat ik niks leer. En ik leer nogal snel...
Dat solliciteren is toch een groot toneelspel. Iedereen braaf drie negatieve eigenschappen noemen die eigenlijk heel positief zijn, en zoveel mogelijk dingen die niet helemaal passen verzwijgen.
Toekomstige werkgevers zijn bange wezels. Het idee dat je zomaar iets uit jezelf zou kunnen leren bijvoorbeeld is ondenkbaar. Je moet het liefst een relevante opleiding hebben gevolgd en vijf jaar werkervaring hebben, maar daarbij gaan ze wel voorbij aan het feit dat zo iemand waarschijnlijk binnen een half jaar weg is uit verveling.
Althans, voor mij is het meestal een reden om verder te kijken als ik het gevoel heb dat ik niks leer. En ik leer nogal snel...
vrijdag 16 november 2007 om 11:07
Vorig jaar ging ik op gesprek bij een erg jong en hip bedrijf. Het begon er al mee dat de vrouw waarmee ik het gesprek had een kwartier te laat kwam. Vervolgens ging ze me hele rare vragen stellen. Wat het verschil was tussen mijn opleiding en die van haar (weet ik veel, ik ben nooit op die andere opleiding geweest).
Wat ik ging doen als ik deze baan niet kreeg? (verder op vacatures reageren? Dat vond ze heel passief ). Halverwege een lang verhaal van mij over mijn plannen en ambities onderbrak ze me om een flauw grapje over heel iets anders te maken. Fijn.
Een week later belde ze me om te vertellen dat ze een team aan het formeren was en dat ik later zou horen of ik daar in pastte. Enfin, er ging een maand voorbij en ik hoorde niets. Dus ik belde haar, ik mailde haar en ik sms'te haar en ik had haar bijna nog gekrabbeld op hyves, puur uit frustratie omdat ze gewoon niets liet horen. (Ze waren heel hip, dus sms-en kon, dat hyven heb ik maar niet gedaan)
Pas twee maanden na mijn gesprek kreeg ik een afwijzing. Toen wilde ik er natuurlijk al niet meer werken.
Wat ik ging doen als ik deze baan niet kreeg? (verder op vacatures reageren? Dat vond ze heel passief ). Halverwege een lang verhaal van mij over mijn plannen en ambities onderbrak ze me om een flauw grapje over heel iets anders te maken. Fijn.
Een week later belde ze me om te vertellen dat ze een team aan het formeren was en dat ik later zou horen of ik daar in pastte. Enfin, er ging een maand voorbij en ik hoorde niets. Dus ik belde haar, ik mailde haar en ik sms'te haar en ik had haar bijna nog gekrabbeld op hyves, puur uit frustratie omdat ze gewoon niets liet horen. (Ze waren heel hip, dus sms-en kon, dat hyven heb ik maar niet gedaan)
Pas twee maanden na mijn gesprek kreeg ik een afwijzing. Toen wilde ik er natuurlijk al niet meer werken.
vrijdag 16 november 2007 om 14:38
@tubbetje: daar kan ik me dus ook aan ergeren: dat je overal maar tientallen jaren ervaring in moet hebben of per se die opleiding. snap natuurlijk dat je richtlijnen hebt, maar werkgevers durven idd niet snel hun nek uit te steken.
Ik wil ook graag een switch maken en reageer op veel vacatures waar je gewoon HBO niveau en een beetje snel denkvermogen voor nodig hebt, maar toch word je vaak afgewezen want ja....je had toch echt die en die cursus moeten doen.
Jammer...want ik leer erg snel en weet zeker dat ik veel dingen zo onder de knie zou hebben.
Ik wil ook graag een switch maken en reageer op veel vacatures waar je gewoon HBO niveau en een beetje snel denkvermogen voor nodig hebt, maar toch word je vaak afgewezen want ja....je had toch echt die en die cursus moeten doen.
Jammer...want ik leer erg snel en weet zeker dat ik veel dingen zo onder de knie zou hebben.
