Werk & Studie
alle pijlers
Sollicitatie - ergernissen!!
maandag 12 november 2007 om 18:00
Er bestaan handboeken en websites vol over hoe JIJ je als sollicitant hoort te gedragen. Wat je vooral niet moet vragen en wat wel...en dat je zus niet mag,, en zo beter niet kan doen
Prima hoor, hou ik me allemaal netjes aan. Maar het is echt schofterig hoe veel bedrijven met sollicitanten omgaan.
Ik heb nu al zeker 30 brieven geschreven en op ongeveer 6 gesprekken geweest, maar ik vind dat de meeste bedrijven er niks van bakken. En jij maar netjes en beleefd de perfecte sollicitant uithangen.
Veel bedrijven laten niks meer horen na een brief.....daar heb je dan al die tijd en moeite in gestopt (want solliciteren is best zwaar).
En het kan nog erger: ben op gesprek geweest bij een bedrijf. "Volgende week hoor je meer" Oke, ik hoorde dus niks. Ik nog een halve week wachten en toen maar eens gebeld: "maandag krijg je uitsluitsel!!"
Oke......het is nu maandag EEN WEEK VERDER en ik heb nog niks gehoord. Echt schandalig gewoon....bij zo'n bedrijf WIL ik al niet eens meer werken.
Ik heb ook al diverse rampzalige gesprekken gehad. vooral bij kleine bedrijven lijkt het wel of ze geen kaas hebben gegeten van hoe je een normaal sollicitatiegesprek voert. Bij 1 bedrijf zat die man volop te lullen over hoe hij rekeningen verstuurde naar klanten (totaal niet relevant) en heeft mij in een uur tijd helemaal NIKS gevraagd. En zat maar :" jaa ik zie jou wel zitten. Want als dat niet zo was had je na 5 minuten al buiten gestaan." Ehh oke...maar op basis waarvan hij me dan zag zitten mag joost weten. Portfolio's vond hij onzin, die heeft hij ook niet bekeken.
Volgende bedrijf had ik een gesprek met 1 of ander neurotisch wijf die alleen maar kon verkondigen hoe druk ze het wel niet hadden daar en dat ze altijd achter de feiten aanliepen en dat ikdaar wel 56 uur in de week zou werken en in het weekend ook vaak. En tussendoor maar: "EN? lijkt het je wat?? vind je het wat??"
Ondertussen heeft ze ook nog VIER (!!!) keer de telefoon opgenomen tijdens het 'gesprek' en de post aangenomen.
Ook een hele irritant vraag vind ik :"zo en wat heb jij eigenlijk allemaal gedaan?" Dan denk ik: heb je m'n CV niet gelezen??? Als sollicitant mag je geen algemene vragen over het bedrijf stellen (want dat hoort bij je voorbereiding) maar omgekeerd vragen zij jou wel de meest stomme dingen. "waarom ben je daar dan weggegaan? Oh ze waren failliet? oh ja...nu zie ik het in je brief staan" :-S
Ook de standaard sollicitatievragen beginnen me m'n neuis uit te komen, maar dat zal er wel bij horen. 1 keer moest ik drie negatieve eigenschappen noemen ,maar na 2 kon ik niks meer bedenken wat je ook nog een beetje positief kon uitleggen. En die man bleef maar stil en ik moest en zou er 3 noemen.....vreselijk was dat. T is altijd zo'n hoop blabla, zo'n gesprek
Meer mensen die schoon genoeg hebben van de ondergeschikte positie waar je je als sollicitant in bevindt en alle onbeschofterigheden van bedrijven die denken dat ze alles maar kunnen maken?(
Prima hoor, hou ik me allemaal netjes aan. Maar het is echt schofterig hoe veel bedrijven met sollicitanten omgaan.
Ik heb nu al zeker 30 brieven geschreven en op ongeveer 6 gesprekken geweest, maar ik vind dat de meeste bedrijven er niks van bakken. En jij maar netjes en beleefd de perfecte sollicitant uithangen.
Veel bedrijven laten niks meer horen na een brief.....daar heb je dan al die tijd en moeite in gestopt (want solliciteren is best zwaar).
En het kan nog erger: ben op gesprek geweest bij een bedrijf. "Volgende week hoor je meer" Oke, ik hoorde dus niks. Ik nog een halve week wachten en toen maar eens gebeld: "maandag krijg je uitsluitsel!!"
Oke......het is nu maandag EEN WEEK VERDER en ik heb nog niks gehoord. Echt schandalig gewoon....bij zo'n bedrijf WIL ik al niet eens meer werken.
Ik heb ook al diverse rampzalige gesprekken gehad. vooral bij kleine bedrijven lijkt het wel of ze geen kaas hebben gegeten van hoe je een normaal sollicitatiegesprek voert. Bij 1 bedrijf zat die man volop te lullen over hoe hij rekeningen verstuurde naar klanten (totaal niet relevant) en heeft mij in een uur tijd helemaal NIKS gevraagd. En zat maar :" jaa ik zie jou wel zitten. Want als dat niet zo was had je na 5 minuten al buiten gestaan." Ehh oke...maar op basis waarvan hij me dan zag zitten mag joost weten. Portfolio's vond hij onzin, die heeft hij ook niet bekeken.
Volgende bedrijf had ik een gesprek met 1 of ander neurotisch wijf die alleen maar kon verkondigen hoe druk ze het wel niet hadden daar en dat ze altijd achter de feiten aanliepen en dat ikdaar wel 56 uur in de week zou werken en in het weekend ook vaak. En tussendoor maar: "EN? lijkt het je wat?? vind je het wat??"
Ondertussen heeft ze ook nog VIER (!!!) keer de telefoon opgenomen tijdens het 'gesprek' en de post aangenomen.
Ook een hele irritant vraag vind ik :"zo en wat heb jij eigenlijk allemaal gedaan?" Dan denk ik: heb je m'n CV niet gelezen??? Als sollicitant mag je geen algemene vragen over het bedrijf stellen (want dat hoort bij je voorbereiding) maar omgekeerd vragen zij jou wel de meest stomme dingen. "waarom ben je daar dan weggegaan? Oh ze waren failliet? oh ja...nu zie ik het in je brief staan" :-S
Ook de standaard sollicitatievragen beginnen me m'n neuis uit te komen, maar dat zal er wel bij horen. 1 keer moest ik drie negatieve eigenschappen noemen ,maar na 2 kon ik niks meer bedenken wat je ook nog een beetje positief kon uitleggen. En die man bleef maar stil en ik moest en zou er 3 noemen.....vreselijk was dat. T is altijd zo'n hoop blabla, zo'n gesprek
Meer mensen die schoon genoeg hebben van de ondergeschikte positie waar je je als sollicitant in bevindt en alle onbeschofterigheden van bedrijven die denken dat ze alles maar kunnen maken?(
donderdag 27 november 2008 om 09:56
quote:izalinia schreef op 23 november 2008 @ 21:13:
leuke site om eens te kijken wat voor bedrijf het je komt te werken is via http://www.companyrating.nl Daar wordt nogal wat geschreven.Ha ha ha, ben je nu op drie dagen na een jaar bezig geweest om die link te zoeken???
leuke site om eens te kijken wat voor bedrijf het je komt te werken is via http://www.companyrating.nl Daar wordt nogal wat geschreven.Ha ha ha, ben je nu op drie dagen na een jaar bezig geweest om die link te zoeken???
vrijdag 28 november 2008 om 10:09
Even een sollicitatievraagje:
In heb een leuke vacature gevonden (adm. medewerker) waarin gevraagd wordt een foto van jezelf bij te voegen. Zo'n vraag kom ik maar heel zelden tegen eigenlijk, dus ik vraag me af waarom dat is. Het is een backoffice functie waarin er weinig tot geen contact met de klant is, dus representativiteit lijkt me niet de reden.
Maar wat dan wel?
Ik vraag dit, omdat ik er op foto's nooit zo geweldig uit zie (lees: bril met grote sterkte -jampotglazen effect- en duidelijk schele ogen). Ik wil niet dat ze me hierop bij voorkeur al afwijzen... hoewel ze die reden natuurlijk nooit zullen toegeven, maar ik ben er toch wel bang voor eigenlijk. Is het dan verplicht om zo'n foto mee te sturen?
In heb een leuke vacature gevonden (adm. medewerker) waarin gevraagd wordt een foto van jezelf bij te voegen. Zo'n vraag kom ik maar heel zelden tegen eigenlijk, dus ik vraag me af waarom dat is. Het is een backoffice functie waarin er weinig tot geen contact met de klant is, dus representativiteit lijkt me niet de reden.
Maar wat dan wel?
Ik vraag dit, omdat ik er op foto's nooit zo geweldig uit zie (lees: bril met grote sterkte -jampotglazen effect- en duidelijk schele ogen). Ik wil niet dat ze me hierop bij voorkeur al afwijzen... hoewel ze die reden natuurlijk nooit zullen toegeven, maar ik ben er toch wel bang voor eigenlijk. Is het dan verplicht om zo'n foto mee te sturen?
vrijdag 28 november 2008 om 10:15
quote:anotis schreef op 28 november 2008 @ 10:09:
Even een sollicitatievraagje:
In heb een leuke vacature gevonden (adm. medewerker) waarin gevraagd wordt een foto van jezelf bij te voegen. Zo'n vraag kom ik maar heel zelden tegen eigenlijk, dus ik vraag me af waarom dat is. Het is een backoffice functie waarin er weinig tot geen contact met de klant is, dus representativiteit lijkt me niet de reden.
Maar wat dan wel?
Ik vraag dit, omdat ik er op foto's nooit zo geweldig uit zie (lees: bril met grote sterkte -jampotglazen effect- en duidelijk schele ogen). Ik wil niet dat ze me hierop bij voorkeur al afwijzen... hoewel ze die reden natuurlijk nooit zullen toegeven, maar ik ben er toch wel bang voor eigenlijk. Is het dan verplicht om zo'n foto mee te sturen?Je bent niet verplicht om een foto mee te sturen. Je mag sowieso zelf bepalen of je daar wilt solliciteren of niet (eventuele eisen door een uitkerende instantie daargelaten). Ik zou zelf niet solliciteren bij een bedrijf dat dergelijke eisen stelt.
Even een sollicitatievraagje:
In heb een leuke vacature gevonden (adm. medewerker) waarin gevraagd wordt een foto van jezelf bij te voegen. Zo'n vraag kom ik maar heel zelden tegen eigenlijk, dus ik vraag me af waarom dat is. Het is een backoffice functie waarin er weinig tot geen contact met de klant is, dus representativiteit lijkt me niet de reden.
Maar wat dan wel?
Ik vraag dit, omdat ik er op foto's nooit zo geweldig uit zie (lees: bril met grote sterkte -jampotglazen effect- en duidelijk schele ogen). Ik wil niet dat ze me hierop bij voorkeur al afwijzen... hoewel ze die reden natuurlijk nooit zullen toegeven, maar ik ben er toch wel bang voor eigenlijk. Is het dan verplicht om zo'n foto mee te sturen?Je bent niet verplicht om een foto mee te sturen. Je mag sowieso zelf bepalen of je daar wilt solliciteren of niet (eventuele eisen door een uitkerende instantie daargelaten). Ik zou zelf niet solliciteren bij een bedrijf dat dergelijke eisen stelt.
vrijdag 28 november 2008 om 16:04
Ik dacht echt dat ik de enige was, die op onprofessionele manier is behandeld!
Ik begon gewoon aan me zelf te twijfelen, dacht echt dat het aan mij lag dat ik niet werd gekozen voor de baan. Ik heb ook vragen gehad van, woon je alleen, wat vind je van de stad etc. Wat heeft dit allemaal met de functie te maken??? Ik had de functie wel aangenomen maar ik had dat niet moeten doen. Want eigenlijk weet je al van begin af aan of het bedrijf/functie echt bij je past of niet. Maar omdat het mijn eerste baan was, was ik al super blij dat ze mij aannamen. En ja nou weet ik waarom, hahah! Ik werk daar al lang niet meer!
Om meer kans te krijgen voor een geschikte baan, ben ik gaan doorstuderen van mbo naar hbo. Maar dat heeft niks uitgemaakt!
Ik krijg nog steeds te horen van, je hebt niet genoeg werkervaring, niet genoeg kennis, geen specialisaties, niet de juiste opleiding of je kwam goed en sterk over maar ik denk dat de taken voor je te licht zijn etc. etc.
Ik heb wel eens van twee bedrijven een brief terug gekregen waar ze mijn straatnaam als mijn achternaam gebruikten. Ik vond dit zo erg! Zij verwachten wel dat jij hun naam correct opschrijft, maar andersom... dit is echt lachwekkend!
Van een bekende amerikaanse muziekzender kreeg ik een brief terug, in drie zinnen werd medegedeeld dat ik nooit meer op een van de vacatures mocht reageren! Hoe durven ze! Ze moeten blij zijn dat ik geinteresseerd ben. Ja, toch?
Ook meegemaakt; dat de persoon mij kwam ophalen heel hard door de gangen ging lopen, ik kon haar niet eens bijhouden! Toen liet ze me nog alleen in een kamertje en zei dat ze nog iets moest doen. Een andere collega kwam binnen en die liep ook weer weg. Na tien minuten kwamen ze weer binnen en gingen ze zo op een rare manier aan tafel zitten. Aan de hoek van de tafel, zodat ik haar niet kon zien als die andere collega, die tegenover mij zat, een vraag stelde. Het waren behoorlijke tr@#%tten, ze hadden al meteen een oordeel klaar toen ze mij kwamen ophalen.
Het ergste en meest lachwekkende vond ik wel, toen ik samen met anderen een uur en een kwartier heb moeten wachten, voordat iemand ons kwam ophalen. Het was een tijdelijke functie, maar nog!!! En toen bleek dat de collega die ons het een en ander moest vertellen nog in vergadering zat. Na een half uur kwam een vrouw binnen en zij kon niet eens vertellen wat ze precies van ons verwachtte. Nhaaa, ik kon toen echt gillen! Ik liet haar praten en dacht meteen van, nou mij zie je niet meer terug! Wat onprofessioneel!
En natuurlijk heb ik ook goede gesprekken gehad, maar je gaat toch wel twijfelen aan die organisaties die hoog aangeschreven staan, zo amateuristisch te werk gaan!
Ik begon gewoon aan me zelf te twijfelen, dacht echt dat het aan mij lag dat ik niet werd gekozen voor de baan. Ik heb ook vragen gehad van, woon je alleen, wat vind je van de stad etc. Wat heeft dit allemaal met de functie te maken??? Ik had de functie wel aangenomen maar ik had dat niet moeten doen. Want eigenlijk weet je al van begin af aan of het bedrijf/functie echt bij je past of niet. Maar omdat het mijn eerste baan was, was ik al super blij dat ze mij aannamen. En ja nou weet ik waarom, hahah! Ik werk daar al lang niet meer!
Om meer kans te krijgen voor een geschikte baan, ben ik gaan doorstuderen van mbo naar hbo. Maar dat heeft niks uitgemaakt!
Ik krijg nog steeds te horen van, je hebt niet genoeg werkervaring, niet genoeg kennis, geen specialisaties, niet de juiste opleiding of je kwam goed en sterk over maar ik denk dat de taken voor je te licht zijn etc. etc.
Ik heb wel eens van twee bedrijven een brief terug gekregen waar ze mijn straatnaam als mijn achternaam gebruikten. Ik vond dit zo erg! Zij verwachten wel dat jij hun naam correct opschrijft, maar andersom... dit is echt lachwekkend!
Van een bekende amerikaanse muziekzender kreeg ik een brief terug, in drie zinnen werd medegedeeld dat ik nooit meer op een van de vacatures mocht reageren! Hoe durven ze! Ze moeten blij zijn dat ik geinteresseerd ben. Ja, toch?
Ook meegemaakt; dat de persoon mij kwam ophalen heel hard door de gangen ging lopen, ik kon haar niet eens bijhouden! Toen liet ze me nog alleen in een kamertje en zei dat ze nog iets moest doen. Een andere collega kwam binnen en die liep ook weer weg. Na tien minuten kwamen ze weer binnen en gingen ze zo op een rare manier aan tafel zitten. Aan de hoek van de tafel, zodat ik haar niet kon zien als die andere collega, die tegenover mij zat, een vraag stelde. Het waren behoorlijke tr@#%tten, ze hadden al meteen een oordeel klaar toen ze mij kwamen ophalen.
Het ergste en meest lachwekkende vond ik wel, toen ik samen met anderen een uur en een kwartier heb moeten wachten, voordat iemand ons kwam ophalen. Het was een tijdelijke functie, maar nog!!! En toen bleek dat de collega die ons het een en ander moest vertellen nog in vergadering zat. Na een half uur kwam een vrouw binnen en zij kon niet eens vertellen wat ze precies van ons verwachtte. Nhaaa, ik kon toen echt gillen! Ik liet haar praten en dacht meteen van, nou mij zie je niet meer terug! Wat onprofessioneel!
En natuurlijk heb ik ook goede gesprekken gehad, maar je gaat toch wel twijfelen aan die organisaties die hoog aangeschreven staan, zo amateuristisch te werk gaan!
vrijdag 28 november 2008 om 22:46
Weird! Ben ook druk met solliciteren. Tijdens mijn stage die voortijdig gestopt is ook, mede door mezelf hoor (zat een beetje niet lekker in mn vel) maar toch, was ook iemand. Een advocate, best een leuke aardige vrouw verder. Intelligent ook wel. Zegt ze dat ze sollicitanten beoordeeld op hoe recht ze hun postzegel op de envelop plakken. Lekker belangrijk. Ik kan niet zorgvuldig werken en moet iedere brief 10x doorlezen en dan nog zie ik wat over het hoofd (meestal), dus daar hebben zij dan weer gelijk in, maar ik kan wel toevallig hele nette postzegels plakken...
Als mensen op zulke details, dingen die eigenlijk enorm relatief zijn (kan dat je haast had, of dat je een half bevroren vinger had want net van de winterkou buiten kwam, of dat je met 1 arm je kind vast hield die ineens besloot dattie op schoot moest, of whatever er allemaal van invloed kan zijn op het scheef plakken van een postzegel). Dat begrijp ik niet. Dat aardige intelligente vrouwen zo bijgelovig kunnen zijn (want een realistisch criterium kan ik het toch niet noemen).
Dat heb ik dus vaker ervaren. Dat mensen grote conclusies trekken uit dingen die echt helemaal niets zeggen of zelfs iets over je zouden zeggen wat de lading juist helemáál niet dekt. Die psychologie van de koude grond, of mensenkennis zoals sommigen het graag noemen (euh... nee!) vind ik het ergste van de dingen waar ik tegen aan loop. Dat en het stellen van irrelevante eisen. Ze vragen nog net niet of je wel dezelfde TV show kijkt 'dat praat gezelliger'. Kom op mensen, get a life, je zit daar gewoon in de eerste plaats om je geld te verdienen en te werken, niet om nieuwe vriendjes te maken.
Als mensen op zulke details, dingen die eigenlijk enorm relatief zijn (kan dat je haast had, of dat je een half bevroren vinger had want net van de winterkou buiten kwam, of dat je met 1 arm je kind vast hield die ineens besloot dattie op schoot moest, of whatever er allemaal van invloed kan zijn op het scheef plakken van een postzegel). Dat begrijp ik niet. Dat aardige intelligente vrouwen zo bijgelovig kunnen zijn (want een realistisch criterium kan ik het toch niet noemen).
Dat heb ik dus vaker ervaren. Dat mensen grote conclusies trekken uit dingen die echt helemaal niets zeggen of zelfs iets over je zouden zeggen wat de lading juist helemáál niet dekt. Die psychologie van de koude grond, of mensenkennis zoals sommigen het graag noemen (euh... nee!) vind ik het ergste van de dingen waar ik tegen aan loop. Dat en het stellen van irrelevante eisen. Ze vragen nog net niet of je wel dezelfde TV show kijkt 'dat praat gezelliger'. Kom op mensen, get a life, je zit daar gewoon in de eerste plaats om je geld te verdienen en te werken, niet om nieuwe vriendjes te maken.
vrijdag 28 november 2008 om 22:55
quote:hotzomer schreef op 28 november 2008 @ 16:04:
Ik begon gewoon aan me zelf te twijfelen, dacht echt dat het aan mij lag dat ik niet werd gekozen voor de baan. Ik heb ook vragen gehad van, woon je alleen, wat vind je van de stad etc. Wat heeft dit allemaal met de functie te maken??? Ik had de functie wel aangenomen maar ik had dat niet moeten doen. Want eigenlijk weet je al van begin af aan of het bedrijf/functie echt bij je past of niet.Het is misschien goed om te weten dat dergelijke vragen niet als een examen zijn bedoeld. Het gaat erom dat het ijs wordt gebroken en dat men jou beter leert kennen. Het zou overigens best kunnen dat jij direct weet of je bij een bedrijf past. Ik weet dat nooit direct bij een sollicitant. En dus probeer ik zo iemand eerst op z'n gemak te stellen door wat oppervlakkige vragen te stellen en vervolgens samen een goed gesprek te voeren naar aanleiding van het CV.
Ik begon gewoon aan me zelf te twijfelen, dacht echt dat het aan mij lag dat ik niet werd gekozen voor de baan. Ik heb ook vragen gehad van, woon je alleen, wat vind je van de stad etc. Wat heeft dit allemaal met de functie te maken??? Ik had de functie wel aangenomen maar ik had dat niet moeten doen. Want eigenlijk weet je al van begin af aan of het bedrijf/functie echt bij je past of niet.Het is misschien goed om te weten dat dergelijke vragen niet als een examen zijn bedoeld. Het gaat erom dat het ijs wordt gebroken en dat men jou beter leert kennen. Het zou overigens best kunnen dat jij direct weet of je bij een bedrijf past. Ik weet dat nooit direct bij een sollicitant. En dus probeer ik zo iemand eerst op z'n gemak te stellen door wat oppervlakkige vragen te stellen en vervolgens samen een goed gesprek te voeren naar aanleiding van het CV.
vrijdag 28 november 2008 om 23:05
vrijdag 28 november 2008 om 23:13
quote:Noblesse_Oblige schreef op 28 november 2008 @ 22:46:
Ze vragen nog net niet of je wel dezelfde TV show kijkt 'dat praat gezelliger'. Kom op mensen, get a life, je zit daar gewoon in de eerste plaats om je geld te verdienen en te werken, niet om nieuwe vriendjes te maken.
Ik hoop dat jij die mening ook naar voren brengt als jou dergelijke vragen worden gesteld, want ik denk dat je dan ook bij een bedrijf solliciteert wat echt niet bij je past.
Wij zouden ook maar zo rare vragen kunnen stellen als "wat kijk je op tv" of "wie vind je een leuke komiek". Dat klinkt voor een sollicitant misschien volslagen belachelijk, maar wij stellen die vragen omdat het in ons bedrijf erg belangrijk is dat je in het team past. Onze mensen zitten vaak in het buitenland, in behoorlijk stressvolle omstandigheden, en dan is het belangrijk dat ze op elkaar kunnen bouwen. Natuurlijk voor wat betreft het werk (ze moeten met elkaar de klus klaren) maar ook persoonlijk. Stel dat er bij iemand thuis iets gebeurt terwijl die persoon zo ver van huis is, of iemand beland onverhoopt in het ziekenhuis, dan zijn het toch echt je collega's waar je het in zo'n situatie van moet hebben.
Ze vragen nog net niet of je wel dezelfde TV show kijkt 'dat praat gezelliger'. Kom op mensen, get a life, je zit daar gewoon in de eerste plaats om je geld te verdienen en te werken, niet om nieuwe vriendjes te maken.
Ik hoop dat jij die mening ook naar voren brengt als jou dergelijke vragen worden gesteld, want ik denk dat je dan ook bij een bedrijf solliciteert wat echt niet bij je past.
Wij zouden ook maar zo rare vragen kunnen stellen als "wat kijk je op tv" of "wie vind je een leuke komiek". Dat klinkt voor een sollicitant misschien volslagen belachelijk, maar wij stellen die vragen omdat het in ons bedrijf erg belangrijk is dat je in het team past. Onze mensen zitten vaak in het buitenland, in behoorlijk stressvolle omstandigheden, en dan is het belangrijk dat ze op elkaar kunnen bouwen. Natuurlijk voor wat betreft het werk (ze moeten met elkaar de klus klaren) maar ook persoonlijk. Stel dat er bij iemand thuis iets gebeurt terwijl die persoon zo ver van huis is, of iemand beland onverhoopt in het ziekenhuis, dan zijn het toch echt je collega's waar je het in zo'n situatie van moet hebben.
vrijdag 28 november 2008 om 23:26
@ nummerzoveel en dat wordt bepaald door het TV programma dat je kijkt? *ziet het voor zich* oh Idols nee, nee dan pas je niet in het team sorry. lol.. Ik snap je punt wel hoor. En deels is het ook belangrijk of je in het team past, maar ik verbaas me over de informatie die mensen daarin als doorslaggevend ervaren. Niet zozeer over het feit dat ze er naar kijken. (Het is ook een dom idee om iemand aan te nemen die zich totaal ongelukkig gaat voelen tussen de mensen die er al werken, denk ik).
Maar juist daarom, dan kun je beter direct naar iemands waarden vragen en gewoon heel directe vragen stellen, ipv oppervlakkige dingen en daar oneindig diepe oordelen aan ontlenen terwijl dat misschien helemaal nergens op slaat (misschien? Euh.. Waarschijnlijk!). Lijkt mij. Bij Content (het beste uitzendbureau waar ik tot nu toe ben geweest vond ik, heel professioneel en nemen echt de tijd voor je) maak je een test waaruit wel heel sterk je waarden naar voren komen. Daar zitten, vond ik, best zinnige vragen in. Essentiele dingen. Hoe je tegenover hiërarchische structuren in een bedrijf staat, of je meer solidair en sociaal bent, of meer ieder voor zich.
Dat vond ik vragen waarvan ik denk, ja, ik snap waarom je die stelt, dat is ook relevant. Maar ik heb wel liever dat er dan direct naar gevraagd wordt. Ipv dat ze iets anders vragen en daardoor conclusies gaan trekken die niets met de sollicitant te maken hebben... Is fijn als je zelf ook weet op welke vraag je écht antwoord geeft..
Maar juist daarom, dan kun je beter direct naar iemands waarden vragen en gewoon heel directe vragen stellen, ipv oppervlakkige dingen en daar oneindig diepe oordelen aan ontlenen terwijl dat misschien helemaal nergens op slaat (misschien? Euh.. Waarschijnlijk!). Lijkt mij. Bij Content (het beste uitzendbureau waar ik tot nu toe ben geweest vond ik, heel professioneel en nemen echt de tijd voor je) maak je een test waaruit wel heel sterk je waarden naar voren komen. Daar zitten, vond ik, best zinnige vragen in. Essentiele dingen. Hoe je tegenover hiërarchische structuren in een bedrijf staat, of je meer solidair en sociaal bent, of meer ieder voor zich.
Dat vond ik vragen waarvan ik denk, ja, ik snap waarom je die stelt, dat is ook relevant. Maar ik heb wel liever dat er dan direct naar gevraagd wordt. Ipv dat ze iets anders vragen en daardoor conclusies gaan trekken die niets met de sollicitant te maken hebben... Is fijn als je zelf ook weet op welke vraag je écht antwoord geeft..
vrijdag 28 november 2008 om 23:34
quote:Noblesse_Oblige schreef op 28 november 2008 @ 23:26:
@ nummerzoveel en dat wordt bepaald door het TV programma dat je kijkt? *ziet het voor zich* oh Idols nee, nee dan pas je niet in het team sorry. lol.. Ik snap je punt wel hoor. En deels is het ook belangrijk of je in het team past, maar ik verbaas me over de informatie die mensen daarin als doorslaggevend ervaren. Niet zozeer over het feit dat ze er naar kijken. (Het is ook een dom idee om iemand aan te nemen die zich totaal ongelukkig gaat voelen tussen de mensen die er al werken, denk ik).
Natuurlijk niet, het gaat er om of je een beetje leuk met elkaar kunt babbelen. Dan kan een gesprekje best gaan over een programma wat de sollicitant vreselijk vindt en de recruiter geweldig. Maar als de recruiter uit (poging tot) een babbeltje kan afleiden dat de sollicitant dit soort informele gesprekjes niet op prijs stelt omdat de sollicitant naar zijn werk gaat enkel en alleen om te werken, dan kan hij wel terecht concluderen dat die persoon niet in het team past.
Als de vraag direct stelt zo het kunnen dat de sollicitant een wenselijk antwoord geeft. Dan kun je het beter in de praktijk toetsen.
Bij mijn huidige baan was het eerste gesprek dat ik had met het moederbedrijf veel formeler en inhoudelijker dan het tweede gesprek dat ik met mijn directe baas had. Hierbij gaf juist het informele gebabbel de doorslag.
@ nummerzoveel en dat wordt bepaald door het TV programma dat je kijkt? *ziet het voor zich* oh Idols nee, nee dan pas je niet in het team sorry. lol.. Ik snap je punt wel hoor. En deels is het ook belangrijk of je in het team past, maar ik verbaas me over de informatie die mensen daarin als doorslaggevend ervaren. Niet zozeer over het feit dat ze er naar kijken. (Het is ook een dom idee om iemand aan te nemen die zich totaal ongelukkig gaat voelen tussen de mensen die er al werken, denk ik).
Natuurlijk niet, het gaat er om of je een beetje leuk met elkaar kunt babbelen. Dan kan een gesprekje best gaan over een programma wat de sollicitant vreselijk vindt en de recruiter geweldig. Maar als de recruiter uit (poging tot) een babbeltje kan afleiden dat de sollicitant dit soort informele gesprekjes niet op prijs stelt omdat de sollicitant naar zijn werk gaat enkel en alleen om te werken, dan kan hij wel terecht concluderen dat die persoon niet in het team past.
Als de vraag direct stelt zo het kunnen dat de sollicitant een wenselijk antwoord geeft. Dan kun je het beter in de praktijk toetsen.
Bij mijn huidige baan was het eerste gesprek dat ik had met het moederbedrijf veel formeler en inhoudelijker dan het tweede gesprek dat ik met mijn directe baas had. Hierbij gaf juist het informele gebabbel de doorslag.
vrijdag 28 november 2008 om 23:53
@Noblesse_Oblige
Het gaat er niet om naar welke programma's je kijkt en het gaat er ook niet om welke komiek je leuk vindt. En psychische analyses maken op grond van dat soort vragen/antwoorden vind ik ook uit den boze. Maar ik zal proberen om je een voorbeeld te geven van wat ik wel bedoel.
Stel dat sollicitant 1 aangeeft dat hij/zij amper tv kijkt en eigenlijk uitsluitend wel eens naar Netwerk kijkt omdat hij/zij de rest van het TV-aanbod erg "goedkoop" vindt. Daarna komt humor aan bod en deze persoon vindt alleen Freek de Jonge wel aardig, de rest is allemaal zo flauw.
Sollicitant twee beantwoord dezelfde vragen en volgt dagelijks 3 soaps, kijkt elke dag naar Hart van Nederland vooral omdat Piet Paulusma zo geweldig is en blijkt helemaal idolaat te zijn van Jochem Mayer,
Ik zou het wel uit mijn hoofd laten om daar enorme conclusies uit te trekken over hoe iemand nu werkelijk in elkaar steekt, maar toch heb ik van beiden na dat soort vragen wel een heel verschillend beeld.
Het gaat er niet om naar welke programma's je kijkt en het gaat er ook niet om welke komiek je leuk vindt. En psychische analyses maken op grond van dat soort vragen/antwoorden vind ik ook uit den boze. Maar ik zal proberen om je een voorbeeld te geven van wat ik wel bedoel.
Stel dat sollicitant 1 aangeeft dat hij/zij amper tv kijkt en eigenlijk uitsluitend wel eens naar Netwerk kijkt omdat hij/zij de rest van het TV-aanbod erg "goedkoop" vindt. Daarna komt humor aan bod en deze persoon vindt alleen Freek de Jonge wel aardig, de rest is allemaal zo flauw.
Sollicitant twee beantwoord dezelfde vragen en volgt dagelijks 3 soaps, kijkt elke dag naar Hart van Nederland vooral omdat Piet Paulusma zo geweldig is en blijkt helemaal idolaat te zijn van Jochem Mayer,
Ik zou het wel uit mijn hoofd laten om daar enorme conclusies uit te trekken over hoe iemand nu werkelijk in elkaar steekt, maar toch heb ik van beiden na dat soort vragen wel een heel verschillend beeld.
vrijdag 28 november 2008 om 23:54
vrijdag 28 november 2008 om 23:58
Oh, nog even ter aanvulling.
De tests waar jij het over hebt kunnen inderdaad heel nuttig zijn, maar in mijn beleving zijn ze dat helaas niet altijd. Als een kandidaat zich realiseert dat het belangrijk is om eerlijk te zijn omdat dit een betere match tot stand kan brengen, dan is zo'n test geweldig. Echter, als kandidaten echt heel graag aan het werk willen - maakt niet uit waar - dan kunnen ze ook nog wel eens geneigd zijn om dergelijke tests in te vullen met "sociaal wenselijke" antwoorden. En in dat geval heb je er weer helemaal niets aan...
De tests waar jij het over hebt kunnen inderdaad heel nuttig zijn, maar in mijn beleving zijn ze dat helaas niet altijd. Als een kandidaat zich realiseert dat het belangrijk is om eerlijk te zijn omdat dit een betere match tot stand kan brengen, dan is zo'n test geweldig. Echter, als kandidaten echt heel graag aan het werk willen - maakt niet uit waar - dan kunnen ze ook nog wel eens geneigd zijn om dergelijke tests in te vullen met "sociaal wenselijke" antwoorden. En in dat geval heb je er weer helemaal niets aan...
zaterdag 29 november 2008 om 00:01
quote:nlies schreef op 28 november 2008 @ 23:54:
even een herinnering tussendoor
Mij werd 30 jaar geleden op een solicitatiegesprek gevraagd wat mijn vader deed.
Kun je je nu niet meer voorstellen en ook niet dat je daar braaf antwoord op gaf.
Hahaha,die vraag heb ik ook nog wel eens voorbij horen komen in de afgelopen 17 jaar!
Overigens wordt deze vraag soms nog steeds gesteld, maar dan alleen in het kader van een antecendentenonderzoek (als je bij instanties als de BVD solliciteert e.d.).
even een herinnering tussendoor
Mij werd 30 jaar geleden op een solicitatiegesprek gevraagd wat mijn vader deed.
Kun je je nu niet meer voorstellen en ook niet dat je daar braaf antwoord op gaf.
Hahaha,die vraag heb ik ook nog wel eens voorbij horen komen in de afgelopen 17 jaar!
Overigens wordt deze vraag soms nog steeds gesteld, maar dan alleen in het kader van een antecendentenonderzoek (als je bij instanties als de BVD solliciteert e.d.).
zaterdag 29 november 2008 om 00:30
Ik heb die vraag (wat mijn vader deed) ook wel eens gehad, maar dan bij een sollicitatie bij de plaatselijke boekhandel
Ik was 16 jaar oud (nu 25) en mijn vader was net ontslagen vanwege één of andere reorganisatie... stond een beetje met m'n mond vol tanden en heb eerlijk gezegd hoe 't ervoor stond. Tja, 't ging die vent natuurlijk helemaal niks aan, maar wist ik veel...
Ik was 16 jaar oud (nu 25) en mijn vader was net ontslagen vanwege één of andere reorganisatie... stond een beetje met m'n mond vol tanden en heb eerlijk gezegd hoe 't ervoor stond. Tja, 't ging die vent natuurlijk helemaal niks aan, maar wist ik veel...
zaterdag 29 november 2008 om 00:46
quote:Elisabeth24 schreef op 29 november 2008 @ 00:30:
Ik heb die vraag (wat mijn vader deed) ook wel eens gehad, maar dan bij een sollicitatie bij de plaatselijke boekhandel
Ik was 16 jaar oud (nu 25) en mijn vader was net ontslagen vanwege één of andere reorganisatie... stond een beetje met m'n mond vol tanden en heb eerlijk gezegd hoe 't ervoor stond. Tja, 't ging die vent natuurlijk helemaal niks aan, maar wist ik veel...ik was 25 en heb ook braaf geantwoord, maar dacht dat die vraag toch al wel minstens 15 jaar niet meer gesteld zou worden
Ik heb die vraag (wat mijn vader deed) ook wel eens gehad, maar dan bij een sollicitatie bij de plaatselijke boekhandel
Ik was 16 jaar oud (nu 25) en mijn vader was net ontslagen vanwege één of andere reorganisatie... stond een beetje met m'n mond vol tanden en heb eerlijk gezegd hoe 't ervoor stond. Tja, 't ging die vent natuurlijk helemaal niks aan, maar wist ik veel...ik was 25 en heb ook braaf geantwoord, maar dacht dat die vraag toch al wel minstens 15 jaar niet meer gesteld zou worden
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 29 november 2008 om 09:54
quote:Elisabeth24 schreef op 29 november 2008 @ 00:30:
Ik heb die vraag (wat mijn vader deed) ook wel eens gehad, maar dan bij een sollicitatie bij de plaatselijke boekhandel
Ik was 16 jaar oud (nu 25) en mijn vader was net ontslagen vanwege één of andere reorganisatie... stond een beetje met m'n mond vol tanden en heb eerlijk gezegd hoe 't ervoor stond. Tja, 't ging die vent natuurlijk helemaal niks aan, maar wist ik veel...Ik vind het wel degelijk een relevante vraag bij een sollicitant die zestien jaar oud is. Jongeren worden op die leeftijd nog sterk beïnvloed door hun omgeving en dan is het dus relevant om te weten hoe in die omgeving over werk wordt gedacht. Maar dan nog: de antwoorden op dit soort vragen geven slechts aanvullende informatie.
Ik heb die vraag (wat mijn vader deed) ook wel eens gehad, maar dan bij een sollicitatie bij de plaatselijke boekhandel
Ik was 16 jaar oud (nu 25) en mijn vader was net ontslagen vanwege één of andere reorganisatie... stond een beetje met m'n mond vol tanden en heb eerlijk gezegd hoe 't ervoor stond. Tja, 't ging die vent natuurlijk helemaal niks aan, maar wist ik veel...Ik vind het wel degelijk een relevante vraag bij een sollicitant die zestien jaar oud is. Jongeren worden op die leeftijd nog sterk beïnvloed door hun omgeving en dan is het dus relevant om te weten hoe in die omgeving over werk wordt gedacht. Maar dan nog: de antwoorden op dit soort vragen geven slechts aanvullende informatie.
zaterdag 29 november 2008 om 11:47
@ Nummerzoveel, hoe jij het stelt kan ik me er wel in vinden. Ik zou ook geen bot en lomp antwoord gaan geven als iemand die vraag toevallig wel stelde (ik kijk NCIS! lol, laten we hopen dat ze daar geen vergaande conclusies uit trekken *doe ik natuurlijk altijd goed opletten waar ze het lichaam verstoppen, altijd handig als je es een vervelende collega hebt hehehe*).
Ik denk dat het wel wat zegt inderdaad, maar niet heel veel... Als iemand heel zeurderig doet van dit is niks en dat is flauw vind ik dat ook wel wat zeggen, maar dan meer om de houding dan om wat de persoon precies vind. Anyhow, dank voor het nieuwe inzicht in waarom mensen in duivelschnaam zulke vragen stellen. s wel verhelderend.
De vraag wat mijn ouders deden en zelfs wat mn zus doet, dat heb ik ook wel gehad. Omdat mijn ouders beide niet opgeleid zijn was ik altijd bang dat dat tot vooroordelen zou leiden, maar dit viel in de praktijk mee *(was gewoon aangenomen voor die baan waar ze dat vroegen). Op zich denk ik wel dat het belangrijk is dat het klikt, maar om daar alles aan op te hangen vind ik te ver gaan.
Dat sollicitanten sociaal wenselijke antwoorden geven denk ik ook wel. Vooral als je echt omhoog zit en gewoon echt aan het werk moet (niks hebt, ofzo, je moet toch je rekeningen betalen). Ik deed dat in het begin zelf ook maar vind het nu (maar goed, nu ben ik in die positie, toen niet) ook wel heel belangrijk dat het een beetje bij mij past (en ik bij hun natuurlijk). Je zit er toch een uur of 40 (of minder maar dan nog) per week...
Ik denk dat het wel wat zegt inderdaad, maar niet heel veel... Als iemand heel zeurderig doet van dit is niks en dat is flauw vind ik dat ook wel wat zeggen, maar dan meer om de houding dan om wat de persoon precies vind. Anyhow, dank voor het nieuwe inzicht in waarom mensen in duivelschnaam zulke vragen stellen. s wel verhelderend.
De vraag wat mijn ouders deden en zelfs wat mn zus doet, dat heb ik ook wel gehad. Omdat mijn ouders beide niet opgeleid zijn was ik altijd bang dat dat tot vooroordelen zou leiden, maar dit viel in de praktijk mee *(was gewoon aangenomen voor die baan waar ze dat vroegen). Op zich denk ik wel dat het belangrijk is dat het klikt, maar om daar alles aan op te hangen vind ik te ver gaan.
Dat sollicitanten sociaal wenselijke antwoorden geven denk ik ook wel. Vooral als je echt omhoog zit en gewoon echt aan het werk moet (niks hebt, ofzo, je moet toch je rekeningen betalen). Ik deed dat in het begin zelf ook maar vind het nu (maar goed, nu ben ik in die positie, toen niet) ook wel heel belangrijk dat het een beetje bij mij past (en ik bij hun natuurlijk). Je zit er toch een uur of 40 (of minder maar dan nog) per week...
zaterdag 29 november 2008 om 13:02
@Noblesse_oblige
Wat leuk dat je zo reageert! Nu voel jij je misschien ook niet onheus bejegend als dergelijke idiote vragen nog eens voorbij komen
Overigens is het leuke van dat soort vragen ook dat sociaal wenselijk antwoorden vrijwel onmogelijk is omdat je als kandidaat niet waar ze precies naar zoeken. En zelfs met een inschatting van het bedrijf kom je nog niet altijd veel verder. Ze kunnen bij een vrij serieus bedrijf juist op zoek zijn naar een lolbroek met veel humor om de sfeer wat op te krikken of bij een heel los bedrijf naar een heel serieus type om wat meer resultaatgerichtheid in huis te halen.
Aan de vooropleiding van ouders wordt niet zo vaak een conclusie getrokken, het gaat meer om het werken op zich. Ik zou zelf de vraag niet snel stellen (tenzij, zoals Wuiles ook aangeeft, het een heel jong persoon betreft). Maar stel dat je het wel vraagt en iemand geeft als antwoord "Mijn moeder werkt al jaren als Alphahulp en mijn vader zit op de vuilniswagen". De enige conclusie die ik daar dan uit zou trekken is dat die persoon uit een gezin van harde werkers komt en van huis uit zeer waarschijnlijk de juiste normen, waarden en werkethiek heeft meegekregen.
Wat leuk dat je zo reageert! Nu voel jij je misschien ook niet onheus bejegend als dergelijke idiote vragen nog eens voorbij komen
Overigens is het leuke van dat soort vragen ook dat sociaal wenselijk antwoorden vrijwel onmogelijk is omdat je als kandidaat niet waar ze precies naar zoeken. En zelfs met een inschatting van het bedrijf kom je nog niet altijd veel verder. Ze kunnen bij een vrij serieus bedrijf juist op zoek zijn naar een lolbroek met veel humor om de sfeer wat op te krikken of bij een heel los bedrijf naar een heel serieus type om wat meer resultaatgerichtheid in huis te halen.
Aan de vooropleiding van ouders wordt niet zo vaak een conclusie getrokken, het gaat meer om het werken op zich. Ik zou zelf de vraag niet snel stellen (tenzij, zoals Wuiles ook aangeeft, het een heel jong persoon betreft). Maar stel dat je het wel vraagt en iemand geeft als antwoord "Mijn moeder werkt al jaren als Alphahulp en mijn vader zit op de vuilniswagen". De enige conclusie die ik daar dan uit zou trekken is dat die persoon uit een gezin van harde werkers komt en van huis uit zeer waarschijnlijk de juiste normen, waarden en werkethiek heeft meegekregen.
zaterdag 29 november 2008 om 13:10
Hotzomer, ik bedoel het niet lullig of zo, maar als je zeer geregeld van dat soort ervaringen hebt, ligt het dan niet deels ook bij jou? Ikzelf, noch iemand uit mijn omgeving, is ooit met zulke erge voorbeelden gekomen en vooral ook niet zo véél. Als het merendeel van jouw gesprekken niet lekker loopt... sja.. dan ben je misschien daar zelf ook deels bij?
zaterdag 29 november 2008 om 13:10
quote:wuiles schreef op 29 november 2008 @ 09:54:
[...]
Ik vind het wel degelijk een relevante vraag bij een sollicitant die zestien jaar oud is. Jongeren worden op die leeftijd nog sterk beïnvloed door hun omgeving en dan is het dus relevant om te weten hoe in die omgeving over werk wordt gedacht. Maar dan nog: de antwoorden op dit soort vragen geven slechts aanvullende informatie.Maar in dit geval gaf dat geen goed beeld want ik kom juist uit een gezin waar werken altijd enorm aangemoedigd werd. Ik heb zelf dan ook vanaf m'n 13e altijd een bijbaantje/vakantiebaan gehad. M'n vader was toen net ontslagen, waar hij niks aan kon doen, maar had wel altijd enorm hard gewerkt. Op het moment van het gesprek (wat gewoon aan de balie in de winkel werd gevoerd) kon ik dat niet goed duidelijk maken en kreeg de man dus een verkeerde indruk.
[...]
Ik vind het wel degelijk een relevante vraag bij een sollicitant die zestien jaar oud is. Jongeren worden op die leeftijd nog sterk beïnvloed door hun omgeving en dan is het dus relevant om te weten hoe in die omgeving over werk wordt gedacht. Maar dan nog: de antwoorden op dit soort vragen geven slechts aanvullende informatie.Maar in dit geval gaf dat geen goed beeld want ik kom juist uit een gezin waar werken altijd enorm aangemoedigd werd. Ik heb zelf dan ook vanaf m'n 13e altijd een bijbaantje/vakantiebaan gehad. M'n vader was toen net ontslagen, waar hij niks aan kon doen, maar had wel altijd enorm hard gewerkt. Op het moment van het gesprek (wat gewoon aan de balie in de winkel werd gevoerd) kon ik dat niet goed duidelijk maken en kreeg de man dus een verkeerde indruk.
zaterdag 29 november 2008 om 13:24
quote:Elisabeth24 schreef op 29 november 2008 @ 13:10:
[...]
Maar in dit geval gaf dat geen goed beeld want ik kom juist uit een gezin waar werken altijd enorm aangemoedigd werd. Ik heb zelf dan ook vanaf m'n 13e altijd een bijbaantje/vakantiebaan gehad. M'n vader was toen net ontslagen, waar hij niks aan kon doen, maar had wel altijd enorm hard gewerkt. Op het moment van het gesprek (wat gewoon aan de balie in de winkel werd gevoerd) kon ik dat niet goed duidelijk maken en kreeg de man dus een verkeerde indruk.Maar ligt dat dan aan de vraag of ligt dat dan aan het antwoord?
[...]
Maar in dit geval gaf dat geen goed beeld want ik kom juist uit een gezin waar werken altijd enorm aangemoedigd werd. Ik heb zelf dan ook vanaf m'n 13e altijd een bijbaantje/vakantiebaan gehad. M'n vader was toen net ontslagen, waar hij niks aan kon doen, maar had wel altijd enorm hard gewerkt. Op het moment van het gesprek (wat gewoon aan de balie in de winkel werd gevoerd) kon ik dat niet goed duidelijk maken en kreeg de man dus een verkeerde indruk.Maar ligt dat dan aan de vraag of ligt dat dan aan het antwoord?
zaterdag 29 november 2008 om 17:14
quote:Elisabeth24 schreef op 29 november 2008 @ 13:10:
[...]
Maar in dit geval gaf dat geen goed beeld want ik kom juist uit een gezin waar werken altijd enorm aangemoedigd werd. Ik heb zelf dan ook vanaf m'n 13e altijd een bijbaantje/vakantiebaan gehad. M'n vader was toen net ontslagen, waar hij niks aan kon doen, maar had wel altijd enorm hard gewerkt. Op het moment van het gesprek (wat gewoon aan de balie in de winkel werd gevoerd) kon ik dat niet goed duidelijk maken en kreeg de man dus een verkeerde indruk.Met zo'n antwoord had ik je bij wijze van spreken direct aangenomen. Net als Nummerzoveel heb ik sympathie voor mensen die in de zorg, op het land, in de schoonmaak of iets dergelijks hebben gewerkt. Dan weet ik namelijk dat je weet wat werken is. Ik neem voornamelijk sollicitanten aan die een universitaire studie hebben afgerond en ik word altijd bijzonder blij als die kunnen aantonen niet alleen slim te zijn maar ook van aanpakken weten.
[...]
Maar in dit geval gaf dat geen goed beeld want ik kom juist uit een gezin waar werken altijd enorm aangemoedigd werd. Ik heb zelf dan ook vanaf m'n 13e altijd een bijbaantje/vakantiebaan gehad. M'n vader was toen net ontslagen, waar hij niks aan kon doen, maar had wel altijd enorm hard gewerkt. Op het moment van het gesprek (wat gewoon aan de balie in de winkel werd gevoerd) kon ik dat niet goed duidelijk maken en kreeg de man dus een verkeerde indruk.Met zo'n antwoord had ik je bij wijze van spreken direct aangenomen. Net als Nummerzoveel heb ik sympathie voor mensen die in de zorg, op het land, in de schoonmaak of iets dergelijks hebben gewerkt. Dan weet ik namelijk dat je weet wat werken is. Ik neem voornamelijk sollicitanten aan die een universitaire studie hebben afgerond en ik word altijd bijzonder blij als die kunnen aantonen niet alleen slim te zijn maar ook van aanpakken weten.
zaterdag 29 november 2008 om 23:22
Hier een "meelezer"
Ik heb ten eerste ontzettend in een deuk gelegen om alle anekdotes Het is toch niet te geloven dat het zo aan toe gaat!!! Nadat ik uitgelachen was moest ik concluderen dat het eigenlijk wel heel triest is dat bedrijven waar je heel graag wilt werken op zo'n dergelijke manier sollicaties voeren Schandalig en totaal onprofessioneel!!!
Een punt die ik wil aankaarten is de post van Korenwolf. Een hele goede uitleg hoe dingen in elkaar kunnen steken voor kleine bedrijven. Maar het valt mij op dat er nauwelijks (volgens mij zelfs niet....) wordt gereageerd.....Terwijl zij voor de kleine bedrijven en met met het punt zwangerschap zelfs voor de grote bedrijven kan spreken!!!
Er wordt wel gereageerd hoe schandalig dit wel niet is en dat dit niet gevraagd mag worden, maar bekijk het van de andere kant. Als je een bedrijf van 10 man heb, dan is 1 of 2 zwagerschapsverloven erg moeilijk op te vangen. Zeker als het geval is dat die persoon een jaar in dienst is, vervolgens 3 maanden of langer eruit ligt en dan doodleuk een baan gaat zoeken waar ze minder uren kan werken en het kan combineren met het moederschap. Dit is toch naar??! (stel je eens voor, 12 vrouwen, driekwart zwanger=9 zwanger!!)
Ik wil alleen zeggen dat bepaalde "belachelijke" vragen soms wel degelijk zin hebben, misschien niet alleen voor de sollicitant, maar ook voor het bedrijf.
Ik heb ten eerste ontzettend in een deuk gelegen om alle anekdotes Het is toch niet te geloven dat het zo aan toe gaat!!! Nadat ik uitgelachen was moest ik concluderen dat het eigenlijk wel heel triest is dat bedrijven waar je heel graag wilt werken op zo'n dergelijke manier sollicaties voeren Schandalig en totaal onprofessioneel!!!
Een punt die ik wil aankaarten is de post van Korenwolf. Een hele goede uitleg hoe dingen in elkaar kunnen steken voor kleine bedrijven. Maar het valt mij op dat er nauwelijks (volgens mij zelfs niet....) wordt gereageerd.....Terwijl zij voor de kleine bedrijven en met met het punt zwangerschap zelfs voor de grote bedrijven kan spreken!!!
Er wordt wel gereageerd hoe schandalig dit wel niet is en dat dit niet gevraagd mag worden, maar bekijk het van de andere kant. Als je een bedrijf van 10 man heb, dan is 1 of 2 zwagerschapsverloven erg moeilijk op te vangen. Zeker als het geval is dat die persoon een jaar in dienst is, vervolgens 3 maanden of langer eruit ligt en dan doodleuk een baan gaat zoeken waar ze minder uren kan werken en het kan combineren met het moederschap. Dit is toch naar??! (stel je eens voor, 12 vrouwen, driekwart zwanger=9 zwanger!!)
Ik wil alleen zeggen dat bepaalde "belachelijke" vragen soms wel degelijk zin hebben, misschien niet alleen voor de sollicitant, maar ook voor het bedrijf.
