Werk & Studie
alle pijlers
Wanneer ben je toe aan re-integratie?
donderdag 17 maart 2022 om 13:47
Wat moet ik doen mensen?
Ik zit al een halfjaar thuis vanwege psychische en lichamelijke klachten.
De bedrijfsarts pusht me heel erg om weer te proberen re integreren maar ik zie het nog niet zitten nu en al helemaal niet om het te doen omdat hij dat wil. Ik wil echt wel weer gaan werken en wat van mijn leven maken, maar ik ben daar nu nog niet klaar voor.
Ik heb ook geen zin om het weer te gaan proberen terwijl ik niet lekker in mijn vel zit.
De bedrijfsarts kwam met allerlei redenen dat ik het wel moest gaan proberen doordat het me goed zou doen onder de mensen te zijn enz.
Ik weet dat ik dat op de langere termijn ook nodig heb, maar ik vind het niet fijn dat hij mij zo aandringt op het gaan werken terwijl ik weet dat dat zijn taak is. Wat vinden jullie dat ik moet doen? Aan mezelf denken en het afwijzen of weer gaan proberen en alle angsten en ervaringen opzij zetten door me te laten afleiden op werk?
Ik voel me zo in het nauw gedreven dat ik het liefst ontslag wil indienen en ergens anders opnieuw wil gaan proberen. Maar aan de ene kant wilde ik het dit keer juist anders doen en eerst aan mezelf te werken ipv wegrennen voor mijn problemen en weer volledig op werk te storten.
Ik zit al een halfjaar thuis vanwege psychische en lichamelijke klachten.
De bedrijfsarts pusht me heel erg om weer te proberen re integreren maar ik zie het nog niet zitten nu en al helemaal niet om het te doen omdat hij dat wil. Ik wil echt wel weer gaan werken en wat van mijn leven maken, maar ik ben daar nu nog niet klaar voor.
Ik heb ook geen zin om het weer te gaan proberen terwijl ik niet lekker in mijn vel zit.
De bedrijfsarts kwam met allerlei redenen dat ik het wel moest gaan proberen doordat het me goed zou doen onder de mensen te zijn enz.
Ik weet dat ik dat op de langere termijn ook nodig heb, maar ik vind het niet fijn dat hij mij zo aandringt op het gaan werken terwijl ik weet dat dat zijn taak is. Wat vinden jullie dat ik moet doen? Aan mezelf denken en het afwijzen of weer gaan proberen en alle angsten en ervaringen opzij zetten door me te laten afleiden op werk?
Ik voel me zo in het nauw gedreven dat ik het liefst ontslag wil indienen en ergens anders opnieuw wil gaan proberen. Maar aan de ene kant wilde ik het dit keer juist anders doen en eerst aan mezelf te werken ipv wegrennen voor mijn problemen en weer volledig op werk te storten.
donderdag 17 maart 2022 om 20:09
Op een gegeven moment word je houding zo als je door iedereen teleurgesteld blijft worden en je kwaad aandoen. Ik praat niks goed, maar ik ben niet altijd zo geweest en heb er niet om gevraagd. Heb mijn intenties wel altijd met goede bedoelingen gehad en daar hebben mensen flink misbruik van gemaakt en niet zo’n beetje ook. Mijn ziel, eer en geweten zijn zwaar aangetast. Ik weet dan zelf ook niet meer zo goed wat ik nog wel wil of aankan. Normaliter was ik altijd super ambitieus en wilde ik van alles bereiken, maar de wil is er nu niet meer en dat uit zich in nergens zin meer in hebben. Ik kan het er niet mooier van maken.Alcedo schreef: ↑17-03-2022 19:48Als je ziek uit dienst gaat neemt het UWV je ziektebegeleiding over en ook zij gaan beoordelen of je kunt re-integreren. Dan kun je ook niet zeggen dat je geen zin hebt. Je eigen houding is minstens zo belangrijk. NZ heeft het heel goed uitgelegd.
Als je re-integreert ben je nog steeds ziek, dat maakt dus voor je werkgever niet uit. Het maakt wel uit of zowel jij als je werkgever voldoende inspanningen geleverd hebben. En bedenk dat de bedrijfsarts ook in jouw belang handelt en je wellicht op deze manier juist een zet in de goede richting wil geven, ondanks dat je dat zelf nog niet in de gaten hebt.
Doe in elk geval iets aan je houding en overleg met je eigen psycholoog.
donderdag 17 maart 2022 om 20:22
Waar dan? Want dit is een nieuw profiel en je hebt geen enkel ander topic gehad (vandaag aangemaakt).Procosatix schreef: ↑17-03-2022 19:23Overigens hadden jullie me zelf aangeraden me ziek te melden; heb ik uiteindelijk gedaan en niet eens door werksfeer of door jullie maar doordat een gebeurtenis me mentaal kapot heeft gemaakt en al zwak was op dat moment.
Je stelt in je op een vraag over wanneer je moet reintegreren.. het korte antwoord daarop is: als de bedrijfsarts dat aangeeft. Indien je het niet eens bent met het oordeel van de bedrijfsarts kan je een second opinion aanvragen of een deskundigen oordeel. Niets doen omdat je er niets aan hebt of het je niets oplevert is geen optie.
Tegen mensen die hier reageren zeggen dat ze hun mening voor zich moeten houden als ze niet alle info hebben is ook uiterst bijzonder aangezien jij degene bent die dit topic opent en advies vraagt.
Je krijgt hier gedegen advies en je zou er iets van kunnen leren. Nu je kont tegen de krib gooien kan je bij het uwv echt wel problemen opleveren. Je bent in Nederland misschien wel ziek, op welke wijze dan ook, dan ben je niet direct arbeidsongeschikt.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
donderdag 17 maart 2022 om 20:29
Je bent duidelijk nog erg kwetsbaar en erg boos. En dat is ook logisch. Misschien is die boosheid wel het laatste restje energie dat je overeind houdt. Want je klinkt ook depressief. Ik hoop dat je psycholoog je kan ondersteunen. Probeer daar je energie in te stoppen.Procosatix schreef: ↑17-03-2022 18:00Ik laat het voor nu even bezinken en ga er goed over nadenken. Ik kan er niet tegen als ik onder druk word gezet en ondervraagd alsof ik het niet waard ben. Ik kan ook niet zo goed mijn pijn onder woorden brengen want het is nu eenmaal gebeurd en daar ken je niets meer aan veranderen. Dan heb ik liever nog ergens anders opnieuw beginnen dan iedere keer zulke gesprekken voeren die je zo verder behandelen als stront.
Dat koffiedrinken? Niemand zegt dat je daar je vrolijke blije zelf moet spelen. Je mag er gewoon bij zitten als een zombie. Maar door pertinent te weigeren, maak je het jezelf moeilijker. Probeer wat mee te buigen en als werkgever druk zet op je werkzaamheden; terugkoppelen. Mag gewoon niet. Gebeurde bij mij ook, maar toen greep de bedrijfsarts dus in (mede op aangeven psycholoog).
Probeer niet iedereen als de vijand te zien en probeer toch eerlijk te zijn naar mensen die zich nog geen vijand bewezen hebben. Dat kan je echt helpen. Contract gewoon uitzitten en naar het UWV. Hopelijk voel je je dan wat sterker en kun je met nieuwe mensen nog opener naar eventuele (on)mogelijkheden te kijken.
Sterkte.
Everything is fluid
donderdag 17 maart 2022 om 20:40
Procosatix schreef: ↑17-03-2022 20:09Op een gegeven moment word je houding zo als je door iedereen teleurgesteld blijft worden en je kwaad aandoen. Ik praat niks goed, maar ik ben niet altijd zo geweest en heb er niet om gevraagd. Heb mijn intenties wel altijd met goede bedoelingen gehad en daar hebben mensen flink misbruik van gemaakt en niet zo’n beetje ook. Mijn ziel, eer en geweten zijn zwaar aangetast. Ik weet dan zelf ook niet meer zo goed wat ik nog wel wil of aankan. Normaliter was ik altijd super ambitieus en wilde ik van alles bereiken, maar de wil is er nu niet meer en dat uit zich in nergens zin meer in hebben. Ik kan het er niet mooier van maken.
Dus iedereen is slecht en alleen jij hebt goede intenties? Je snapt vast dat dit niet waar kan zijn.
En al zou het wel zo zijn, dan nog is het volstrekt irrelevant. Zij betalen jou een salaris en daar staat voor jou een inspanningsverplichting tegenover. Dat is gewoon een zakelijke overeenkomst die je bent aangegaan en die je dus ook na moet komen zolang jij daar nog salaris ontvangt.
Zaken als zin, ziel, eer en geweten staan daar helemaal los van. Dat kunnen natuurlijk prima redenen zijn om afscheid van een werkgever te willen nemen en wat anders te gaan zoeken, maar zolang je nog in dienst bent en het salaris in ontvangst neemt, blijven de plichten waar je voor getekend hebt gewoon in stand.
donderdag 17 maart 2022 om 20:46
Procosatix schreef: ↑17-03-2022 18:00Er zijn gewoon dingen die ik nam heb gedeeld, hij weet ook alleen van de diagnoses maar weet niet wat precies. Hij vroeg me er wel naar maar ik vond dat te om te moeten vertellen en heb liever dat ik het alleen aan mijn psycholoog vertel. Weet niet hoe hij ook zo reageren als ik mezelf zou openstellen. De ervaringen zijn best wel heftig maar ik zit niet op een reactie te wachten als het leven gaat door ofso.
Als je naar de huisarts gaat en alleen meldt dat je een zere teen hebt, dan zal de huisarts je geen medicatie of adviezen aan je geven voor buikpijn, want de huisarts heeft dan geen flauw idee dat je ook buikpijn hebt.
En datzelfde principe geldt natuurlijk net zo goed voor de abo-arts. Die baseert het advies aan werknemer en werkgever op de informatie die is gegeven, en niet op alle informatie die verzwegen is.
Als je een passend advies van de bedrijfsarts wil, dan zul je dus moeten beginnen met eerlijk te vertellen wat er aan de hand is.
donderdag 17 maart 2022 om 21:42
biol schreef: ↑17-03-2022 20:22Waar dan? Want dit is een nieuw profiel en je hebt geen enkel ander topic gehad (vandaag aangemaakt).
Je stelt in je op een vraag over wanneer je moet reintegreren.. het korte antwoord daarop is: als de bedrijfsarts dat aangeeft. Indien je het niet eens bent met het oordeel van de bedrijfsarts kan je een second opinion aanvragen of een deskundigen oordeel. Niets doen omdat je er niets aan hebt of het je niets oplevert is geen optie.
Tegen mensen die hier reageren zeggen dat ze hun mening voor zich moeten houden als ze niet alle info hebben is ook uiterst bijzonder aangezien jij degene bent die dit topic opent en advies vraagt.
Je krijgt hier gedegen advies en je zou er iets van kunnen leren. Nu je kont tegen de krib gooien kan je bij het uwv echt wel problemen opleveren. Je bent in Nederland misschien wel ziek, op welke wijze dan ook, dan ben je niet direct arbeidsongeschikt.
Expres zo zijn, Wauw !
donderdag 17 maart 2022 om 22:37
Neem dit ter harte TO. Natuurlijk is het belangrijk om goed voor jezelf en eigen behoefte te zorgen, maar je bent ook verplicht om mee te werken aan re-integratie. Dat is niet vrijblijvend.biol schreef: ↑17-03-2022 20:22Waar dan? Want dit is een nieuw profiel en je hebt geen enkel ander topic gehad (vandaag aangemaakt).
Je stelt in je op een vraag over wanneer je moet reintegreren.. het korte antwoord daarop is: als de bedrijfsarts dat aangeeft. Indien je het niet eens bent met het oordeel van de bedrijfsarts kan je een second opinion aanvragen of een deskundigen oordeel. Niets doen omdat je er niets aan hebt of het je niets oplevert is geen optie.
Tegen mensen die hier reageren zeggen dat ze hun mening voor zich moeten houden als ze niet alle info hebben is ook uiterst bijzonder aangezien jij degene bent die dit topic opent en advies vraagt.
Je krijgt hier gedegen advies en je zou er iets van kunnen leren. Nu je kont tegen de krib gooien kan je bij het uwv echt wel problemen opleveren. Je bent in Nederland misschien wel ziek, op welke wijze dan ook, dan ben je niet direct arbeidsongeschikt.
vrijdag 18 maart 2022 om 11:14
Ik durf dat niet te vertellen. Alles. Ik moet me volledig vertrouwd voelen bij diegene en ik heb geen fijn gevoel bij hem. Hij had al paar rare opmerkingen gemaakt die heel akelig waren, waar hij om moest lachen nog. Dus nee, ik kan me hart niet bij hem uitstorten of vertellen waar ik mee zit en wat het allemaal met me doet. Dat kan ik in het algemeen al vrij lastig.Nummer*Zoveel schreef: ↑17-03-2022 20:46Als je naar de huisarts gaat en alleen meldt dat je een zere teen hebt, dan zal de huisarts je geen medicatie of adviezen aan je geven voor buikpijn, want de huisarts heeft dan geen flauw idee dat je ook buikpijn hebt.
En datzelfde principe geldt natuurlijk net zo goed voor de abo-arts. Die baseert het advies aan werknemer en werkgever op de informatie die is gegeven, en niet op alle informatie die verzwegen is.
Als je een passend advies van de bedrijfsarts wil, dan zul je dus moeten beginnen met eerlijk te vertellen wat er aan de hand is.
Het kan echt zo zijn dat hij ook zijn goed bedoelde intenties heeft, misschien heeft hij die ook. Maar ik ben gewend dat mensen over me heen walsen en heel snel oordelen of dingen bagataliseren. Ook al denk ik dat als ik vertel dat wat er gebeurd is veel invloed op me heeft en hij misschien meer begrip zou hebben, durf ik mezelf niet zo kwetsbaar en open bij hem te stellen waardoor ik me zelf misschien verder in de vingers snijd.
vrijdag 18 maart 2022 om 11:41
Dankjewel voor je reactie. Ik ben vooral boos op mezelf ook en anderen. Dat mensen me pijn hebben aangedaan omdat ik in een kwetsbare situatie zat en voelde. Ik heb dan ook nergens meer het vertrouwen erin en wil niks met mensen te maken hebben nu. Ik heb al geaccepteerd dat er gewoon in ieder mens kwaad in schuilt en bij de een meer als de ander. Je hebt nog wel goede mensen op de wereld lopen, maar die zijn schaars meestal.Cauvechront schreef: ↑17-03-2022 20:29Je bent duidelijk nog erg kwetsbaar en erg boos. En dat is ook logisch. Misschien is die boosheid wel het laatste restje energie dat je overeind houdt. Want je klinkt ook depressief. Ik hoop dat je psycholoog je kan ondersteunen. Probeer daar je energie in te stoppen.
Dat koffiedrinken? Niemand zegt dat je daar je vrolijke blije zelf moet spelen. Je mag er gewoon bij zitten als een zombie. Maar door pertinent te weigeren, maak je het jezelf moeilijker. Probeer wat mee te buigen en als werkgever druk zet op je werkzaamheden; terugkoppelen. Mag gewoon niet. Gebeurde bij mij ook, maar toen greep de bedrijfsarts dus in (mede op aangeven psycholoog).
Probeer niet iedereen als de vijand te zien en probeer toch eerlijk te zijn naar mensen die zich nog geen vijand bewezen hebben. Dat kan je echt helpen. Contract gewoon uitzitten en naar het UWV. Hopelijk voel je je dan wat sterker en kun je met nieuwe mensen nog opener naar eventuele (on)mogelijkheden te kijken.
Sterkte.
Klopt, ik had het misschien gewoon moeten aangaan. Maar vanwege een verstoorde relatie kon ik het niet opbrengen. Ik heb eerder wel eens break down moment gehad en toen dronk ik na een tijd wel vaker koffie maar dat was met een andere leidinggevende waarbij ik wel een prettige houding van ervaarde en mij niet aanviel.
We zullen het zien. Ik weet dat het sowieso wel uiteindelijk goed komt, want ergens in mij wil ik nog sowieso mijn plekje zien te vinden waar ik wel gewaardeerd word en iets kan betekenen voor anderen. Maar dat is nu niet iets waar ik alles voor nu wil riskeren doordat het dagelijks nog een strijd is voor mij. Wellicht is werken onderdeel van opknappen, maar dat is niet nu mijn belangrijkste zorg. Ik denk altijd maar aan anderen en offer mezelf op, ben daarvan moe geworden en ik wil niet meer dingen gaan doen om anderen te tevreden te houden.
vrijdag 18 maart 2022 om 11:42
Je lijkt ergens onderweg te hebben besloten dat je niks meer hoeft omdat je nare dingen hebt meegemaakt. Ook zonder te weten wat die nare dingen zijn, kan ik je vertellen dat dit niet gaat werken en je ook niet verder helpt. Het leven is - vaak - oneerlijk, dat is rot, maar je zal het ermee moeten doen. Aan jou vervolgens de keuze of je je verleden je heden laat bepalen en het allemaal zo'n beetje opgeeft, of dat je op verschillende vlakken aan jezelf gaat werken. En ja, dat is deels een keuze.Procosatix schreef: ↑18-03-2022 11:14Ik durf dat niet te vertellen. Alles. Ik moet me volledig vertrouwd voelen bij diegene en ik heb geen fijn gevoel bij hem. Hij had al paar rare opmerkingen gemaakt die heel akelig waren, waar hij om moest lachen nog. Dus nee, ik kan me hart niet bij hem uitstorten of vertellen waar ik mee zit en wat het allemaal met me doet. Dat kan ik in het algemeen al vrij lastig.
Het kan echt zo zijn dat hij ook zijn goed bedoelde intenties heeft, misschien heeft hij die ook. Maar ik ben gewend dat mensen over me heen walsen en heel snel oordelen of dingen bagataliseren. Ook al denk ik dat als ik vertel dat wat er gebeurd is veel invloed op me heeft en hij misschien meer begrip zou hebben, durf ik mezelf niet zo kwetsbaar en open bij hem te stellen waardoor ik me zelf misschien verder in de vingers snijd.
Je kan je blijven verschuilen achter 'mensen zijn heel gemeen tegen me geweest', maar je hebt er zelf veel meer aan om na te denken over praktische oplossingen. Laat de bedrijfsarts met je psych bellen om uit te leggen wat er precies met je aan de hand is als je dat zelf niet kan/wil/durft, bijvoorbeeld. Het is nogal belangrijk dat de bedrijfsarts een goed beeld heeft van wat er speelt, namelijk, vooral voor jezelf. Hou op hem als de vijand te zien en met weerstand op elk voorstel te reageren. Koffiedrinken als eerste stap van reintegratie is doodnormaal, er is weinig reden waarom dat voor jou niet zou gelden.
En ja, ik weet waar ik over praat, zat zelf drie maanden na de zelfmoord van m'n vader - waardoor ik oa PTSS ontwikkelde - ook weer voor het eerst aan de koffie op kantoor. Had ik daar zin in? Totaal niet, ik had er flink paniek van. Was het leuk? Nee niet echt. Maar het was wel de eerste stap om uiteindelijk weer aan de slag te kunnen. Jouw situatie is niet uniek, er zijn massa's mensen die het zwaar hebben. Het is rot, maar je kunt je er niet achter verschuilen en het ook niet als excuus gebruiken om niks te hoeven.
vrijdag 18 maart 2022 om 12:07
Procosatix schreef: ↑18-03-2022 11:41Dankjewel voor je reactie. Ik ben vooral boos op mezelf ook en anderen. Dat mensen me pijn hebben aangedaan omdat ik in een kwetsbare situatie zat en voelde. Ik heb dan ook nergens meer het vertrouwen erin en wil niks met mensen te maken hebben nu. Ik heb al geaccepteerd dat er gewoon in ieder mens kwaad in schuilt en bij de een meer als de ander. Je hebt nog wel goede mensen op de wereld lopen, maar die zijn schaars meestal.
Klopt, ik had het misschien gewoon moeten aangaan. Maar vanwege een verstoorde relatie kon ik het niet opbrengen. Ik heb eerder wel eens break down moment gehad en toen dronk ik na een tijd wel vaker koffie maar dat was met een andere leidinggevende waarbij ik wel een prettige houding van ervaarde en mij niet aanviel.
We zullen het zien. Ik weet dat het sowieso wel uiteindelijk goed komt, want ergens in mij wil ik nog sowieso mijn plekje zien te vinden waar ik wel gewaardeerd word en iets kan betekenen voor anderen. Maar dat is nu niet iets waar ik alles voor nu wil riskeren doordat het dagelijks nog een strijd is voor mij. Wellicht is werken onderdeel van opknappen, maar dat is niet nu mijn belangrijkste zorg. Ik denk altijd maar aan anderen en offer mezelf op, ben daarvan moe geworden en ik wil niet meer dingen gaan doen om anderen te tevreden te houden.
Sneu dat dat je beeld is.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 18 maart 2022 om 13:55
Procosatix schreef: ↑18-03-2022 11:14Ik durf dat niet te vertellen. Alles. Ik moet me volledig vertrouwd voelen bij diegene en ik heb geen fijn gevoel bij hem. Hij had al paar rare opmerkingen gemaakt die heel akelig waren, waar hij om moest lachen nog. Dus nee, ik kan me hart niet bij hem uitstorten of vertellen waar ik mee zit en wat het allemaal met me doet. Dat kan ik in het algemeen al vrij lastig.
Het kan echt zo zijn dat hij ook zijn goed bedoelde intenties heeft, misschien heeft hij die ook. Maar ik ben gewend dat mensen over me heen walsen en heel snel oordelen of dingen bagataliseren. Ook al denk ik dat als ik vertel dat wat er gebeurd is veel invloed op me heeft en hij misschien meer begrip zou hebben, durf ik mezelf niet zo kwetsbaar en open bij hem te stellen waardoor ik me zelf misschien verder in de vingers snijd.
Er is een verschil tussen je kwetsbaar opstellen en je hart luchten, of feitelijke informatie geven.
En je mag ook nog zelf kiezen hoe je dat doet. Je kunt het bijvoorbeeld ook opschrijven. Of je kunt de bedrijfsarts toestemming geven om contact met je behandelaren op te nemen. Probeer wat meer te denken in oplossingen in plaats van in “kan niet” en “wil niet”.
Je doet dit niet om de bedrijfsarts of jouw werkgever een plezier te doen, maar om ervoor te zorgen dat jij zelf krijgt wat je nodig hebt (inkomen, tijd, rust, enz).
vrijdag 18 maart 2022 om 14:00
Je moet je volledig vertrouwd voelen om je gevoel te delen en vervolgens zet je in je post erna alles wat je hebt meegemaakt. Wat maakt dat je dit wel zo op het internet dropt maar niet besoreekt met de persoon die jou kan helpen? Op deze manier ga je hier niet uitkomen. Weest open over je sutuatie en kijk dan wat haalbaar is.Procosatix schreef: ↑18-03-2022 11:14Ik durf dat niet te vertellen. Alles. Ik moet me volledig vertrouwd voelen bij diegene en ik heb geen fijn gevoel bij hem. Hij had al paar rare opmerkingen gemaakt die heel akelig waren, waar hij om moest lachen nog. Dus nee, ik kan me hart niet bij hem uitstorten of vertellen waar ik mee zit en wat het allemaal met me doet. Dat kan ik in het algemeen al vrij lastig.
Het kan echt zo zijn dat hij ook zijn goed bedoelde intenties heeft, misschien heeft hij die ook. Maar ik ben gewend dat mensen over me heen walsen en heel snel oordelen of dingen bagataliseren. Ook al denk ik dat als ik vertel dat wat er gebeurd is veel invloed op me heeft en hij misschien meer begrip zou hebben, durf ik mezelf niet zo kwetsbaar en open bij hem te stellen waardoor ik me zelf misschien verder in de vingers snijd.
vrijdag 18 maart 2022 om 14:03
Dit is anoniem en is anders dan het iemand vertellen die voor je staat en je beoordeelt. Ik wil juist geen medelijden en houd me dan sterk voor terwijl ik op de bodem zit.Nanouk schreef: ↑18-03-2022 14:00Je moet je volledig vertrouwd voelen om je gevoel te delen en vervolgens zet je in je post erna alles wat je hebt meegemaakt. Wat maakt dat je dit wel zo op het internet dropt maar niet besoreekt met de persoon die jou kan helpen? Op deze manier ga je hier niet uitkomen. Weest open over je sutuatie en kijk dan wat haalbaar is.
Ik ga kijken of mijn behandelaar wat kan betekenen.
vrijdag 18 maart 2022 om 14:20
Ja maar door je sterkt te houden maar wel opstandig te zijn breng je jezelf alleen maar in de problemen. Je word nu vooral gezien als iemand die niks mankeert en vooral haar kont tegen de krib gooit.Procosatix schreef: ↑18-03-2022 14:03Dit is anoniem en is anders dan het iemand vertellen die voor je staat en je beoordeelt. Ik wil juist geen medelijden en houd me dan sterk voor terwijl ik op de bodem zit.
Ik ga kijken of mijn behandelaar wat kan betekenen.
vrijdag 18 maart 2022 om 14:28
je ontvangt loon en als je ziek bent word je door betaald zo luxe is dat in Nederland. Maar er staat wel tegenover dat iemand zijn best doet weer terug te komen. En hoe zwaar dat ook soms is. Een kopje koffie drinken en laten zien dat je werkt aan jezelf lijkt mij heel redelijk na al die maanden. Ik weet niet hoe oud je bent maar de rest van je leven bijstand of ww lijkt mij nu ook niet aantrekkelijk. En vaak als je weer terug bent in het werk proces kom je erachter dat de boze wereld toch wel mee valt. Je kunt vaak veel meer dan je van te voren denkt.
vrijdag 18 maart 2022 om 14:30
Soms hoop of denk ik dat mensen wel mijn gedachten of energie kunnen aanvoelen, waardoor ze wel mij kunnen begrijpen. Soms heb je bij bepaalde mensen dat je weinig woorden hoeft te gebruiken en ze het begrijpen en zelf de juiste vragen weten te stellen of inzien wat me dwarszit.
Ik besef dat ik zeker nu opstandig naar iedereen kan overkomen en daar ook aan moet werken. Ik denk mezelf daarmee te beschermen door dat ene laatste trots en eer hoog te houden dat nog is overgebleven. Ik ben bang dat hij verkeerde woorden zal uitspreken en dan voor niets mezelf heb open gesteld.
vrijdag 18 maart 2022 om 14:39
Ik herken echt heel erg veel van wat je schrijft. Ik begrijp dat je nu niet kan relativeren. Een van mijn uitgangspunten is dat het meeste kwaad dat je overkomt, uit onwetendheid/onnadenkendheid voortkomt. Goede mensen doen soms kwetsende dingen en slechte mensen doen ook goede dingen. Het is een grote schaal van grijsheid.Procosatix schreef: ↑18-03-2022 14:03Dit is anoniem en is anders dan het iemand vertellen die voor je staat en je beoordeelt. Ik wil juist geen medelijden en houd me dan sterk voor terwijl ik op de bodem zit.
Ik ga kijken of mijn behandelaar wat kan betekenen.
Dat je je graag sterk houdt, heeft je waarschijnlijk heel veel gebracht in je leven. Maar nu werkt het tegen je. De weg hieruit is je te openen naar mensen die je kunnen/moeten helpen en beslissingen nemen. Ik hoop dat het je lukt om met een therapeut een weg hieruit te vinden. En misschien nog enkele lieve mensen in vertrouwen nemen en hen voor je te laten zorgen. Is doodeng, maar hoe eerder je dit toestaat, hoe sneller je eruit komt.
Het is jouw proces, het kan niet anders dan op jouw tijd en als jij er klaar voor bent. Maar ik hoop dat je het snel aandurft.
Sterkte. Je zit echt in een kutsituatie.
Everything is fluid
vrijdag 18 maart 2022 om 15:40
Om ziek thuisbte willen blijven en niet te reïntegreren zul je wel open en eerlijk moeten zijn. Jouw werkgever en bedrijfsarts kunnen natuurlijk helemaal niks met deze houding. Als je vind dat je niet in staat bent te werken zul je moeten zeggen en aantonen waarom jij denk dat dat niet lukt. Doen alsof het goed gaat en je kont tegen de krib gooien zal je alleen maar in de problemen brengen.Procosatix schreef: ↑18-03-2022 14:30Soms hoop of denk ik dat mensen wel mijn gedachten of energie kunnen aanvoelen, waardoor ze wel mij kunnen begrijpen. Soms heb je bij bepaalde mensen dat je weinig woorden hoeft te gebruiken en ze het begrijpen en zelf de juiste vragen weten te stellen of inzien wat me dwarszit.
Ik besef dat ik zeker nu opstandig naar iedereen kan overkomen en daar ook aan moet werken. Ik denk mezelf daarmee te beschermen door dat ene laatste trots en eer hoog te houden dat nog is overgebleven. Ik ben bang dat hij verkeerde woorden zal uitspreken en dan voor niets mezelf heb open gesteld.
vrijdag 18 maart 2022 om 19:36
To, ik raad je aan om na te denken over wat je wel nodig hebt en zou willen. Alleen al het nadenken daarover gaat je helpen om een stukje eigen regie terug te krijgen. Uiteindelijk bepaalt een ander niet wat goed is voor jou. Wanneer je weet wat je wil, dan kun je dat ook beter aangeven.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
