Werk & Studie
alle pijlers
Werkgever wil dat ik een dag omruil.... probleem met opvang!
woensdag 17 september 2008 om 08:26
Sinds april heb ik een andere baan. Heel erg leuk. Super naar mijn zin. Vast contract zit er aan te komen (Ik werk nu nog via het uitzendburo) Alleen nu heeft mijn collega (duo baan) aangegeven dat ze een dag wil ruilen. Ik werk nu de ma/di/do. Zij wil ook graag of de vrijdag of woensdag vrij. Ik ben daar helemaal niet blij mee omdat mijn kind straks naar school gaat. Maar goed... Dus de vrijdag maar....
Nu kan ik dus geen opvang krijgen. Alles zit vol. Geen idee hoe ik dit nu moet gaan oplossen....
Mijn collega heeft al een contract en het kwam er dus op neer dat ik me maar moet aanpassen.
Ik ben nu dus een beetje in paniek en weet niet wat ik moet doen....
groetjes Guurtje
Nu kan ik dus geen opvang krijgen. Alles zit vol. Geen idee hoe ik dit nu moet gaan oplossen....
Mijn collega heeft al een contract en het kwam er dus op neer dat ik me maar moet aanpassen.
Ik ben nu dus een beetje in paniek en weet niet wat ik moet doen....
groetjes Guurtje
vrijdag 19 september 2008 om 18:51
vrijdag 19 september 2008 om 20:11
Dat boeit toch niet, waarom iemand vrij wil hebben? Al wil ze vrij om op die dag de hele dag te gaan liggen pitten, dat maakt toch niets uit?
Feit is dat jullie beiden dezelfde dagen vrij willen. Het zijn twee dagen, dus de een de ene dag en de ander de andere dag. Zo los je dat met je kinderen toch ook op, als ze allebei met dezelfde twee autootjes willen spelen?
Doe niet zo kinderachtig en regel gewoon opvang voor de woensdagmiddag. Ik geloof er ook geen klap van dat je die niet kunt krijgen, want maandag, woensdag en vrijdag zijn de dagen waarop alle creches en bso's de laagste bezetting hebben.
Feit is dat jullie beiden dezelfde dagen vrij willen. Het zijn twee dagen, dus de een de ene dag en de ander de andere dag. Zo los je dat met je kinderen toch ook op, als ze allebei met dezelfde twee autootjes willen spelen?
Doe niet zo kinderachtig en regel gewoon opvang voor de woensdagmiddag. Ik geloof er ook geen klap van dat je die niet kunt krijgen, want maandag, woensdag en vrijdag zijn de dagen waarop alle creches en bso's de laagste bezetting hebben.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 19 september 2008 om 21:08
zaterdag 20 september 2008 om 07:41
Guurtje, je schrijft: "Mijn man kan niet minder werken." Maar waarom niet dan? Het zijn toch ook zijn kinderen? Is de opvang dan alleen jouw probleem? Hij heeft wettelijk recht op ouderschapsverlof en met drie kinderen kan hij dus anderhalf jaar achter elkaar op vrijdag vrij nemen. Dat kan zijn werkgever hem niet weigeren!
zaterdag 20 september 2008 om 16:23
Jawel hoor, dat kan een werkgever weigeren. Alleen ouderschapsverlof volgens de standaardregeling kan niet geweigerd worden. Volgens de standaardregeling gaat de ouder de helft van de uren werken gedurende 6 maanden. Afwijkingen van deze regel zijn mogelijk in overleg met de werkgever, maar deze hoeft hier niet per definitie mee akkoord te gaan.
zaterdag 20 september 2008 om 21:24
Je bent moeder en je wilt een baantje, hetzij om uit de sleur te raken, hetzij voor het geld. Prima. Dan heb je een baantje met een duo moeder die er hetzelfde over denkt, en dan gaan jullie samen ruzie maken over de werktijden? Als ik het zo lees gaat het meer over de kift tussen jullie moedertjes (wie krijgt het meeste aandacht van de chef) dan jullie harmonisatie qua werk. Ik zou er als werkgever doodmoe van worden.
zondag 21 september 2008 om 10:16
Eileen,
Je scheert de moedertjes wel makkelijk over een kam zeg.
Wel eens gehoord van vrouwen met kinderen die (parttime) heel hard werken, vaak nog in de avonduren doorgaan, om maar niet te worden afgeschilderd als een moedertje zoals jij ze portretteert? Om maar niet door collega's te worden beschuldigd dat de moedertjes minder hoeven/kunnen/etc? Om ook de leuke klussen te kunnen doen i.p.v. alleen de saaie of de minder uitdagende?
Ik zeg dit niet om te klagen, want ik ben hartstikke blij met mijn baan, en ook met mijn kinderen. Maar van die vrouwen ken ik er een hele hoop hoor. En mijn baas wil heel graag dat ik terugkom na mijn verlof, want ik verdien een hoop centjes voor de zaak.
Je scheert de moedertjes wel makkelijk over een kam zeg.
Wel eens gehoord van vrouwen met kinderen die (parttime) heel hard werken, vaak nog in de avonduren doorgaan, om maar niet te worden afgeschilderd als een moedertje zoals jij ze portretteert? Om maar niet door collega's te worden beschuldigd dat de moedertjes minder hoeven/kunnen/etc? Om ook de leuke klussen te kunnen doen i.p.v. alleen de saaie of de minder uitdagende?
Ik zeg dit niet om te klagen, want ik ben hartstikke blij met mijn baan, en ook met mijn kinderen. Maar van die vrouwen ken ik er een hele hoop hoor. En mijn baas wil heel graag dat ik terugkom na mijn verlof, want ik verdien een hoop centjes voor de zaak.
zondag 21 september 2008 om 10:28
Dat vind ik wel effe kort door de bocht. Ze hebben TO, of wie dan ook, wel aangenomen in de wetenschap dat ze een kind heeft. Dan weet je dat er een telefoontje kan komen als kind ziek is. De meeste mensen hebben wel een achtervang (ik ook), maar die moet dan toch even eerst komen. TO legt uit dat ze de kinderopvang heeft gepland op vaste dagen en niet zomaar kan ruilen, zelfs niet nadat ze het geprobeerd had.
Ik werkte ooit woe-don-vrij. Op een gegeven moment besloot een nieuwe afdelingschef om een overleg op maaandagen in te plannen. Ik heb toen aangegeven dat ik 1 keer wilde ruilen, maar dat de overige maandagen hij het zelf moest doen. Hij was verbaasd. Ik gaf aan dat ik het niet leuk vond dat hij maar doodgewoon die vergadering plande, die echt op alle dagen had gekund, op maandag neerknalde zonder dat met mij te overleggen. Ik gaf letterlijk aan (het was maar 1 keer per maand) dat als hij het mij gevraagd had, ik echt wel was gekomen. Ik had mijn moeder echt wel voor een ochtendje in kunnen schakelen. Overigens bood hij zijn excuses aan en gaf aan dat hij er echt niet bij nagedacht had. Uiteindelijk rouleerden we tussen maandag, woensdagen en vrijdagen. Het was ook geen onwil van mij, maar wel even iets duidelijk maken.
In dat opzicht kan ik ook wel zeggen: zo gaat het meestal met bazen, zij regelen en beslissen maar en houden met deeltijders geen rekening.
Maar kijk, zo werkt het natuurlijk niet. Je moet er samen uit zien te komen. TO heeft vaste dagen en daar valt vaak niet aan te tornen, ook niet als TO de wens zelf zou hebben om dagen te draaien. Ik vind het ook niet netjes dat die collega het aan de chef overliet om het op te knappen. Dat vind ik ronduit laf. TO heeft het geprobeerd. Het kan vooralsnog niet. Wel begrijp ik dat het anders wordt als het kind naar de kleuterschool gaat. Ik zou derhalve voorstellen dat het pas kan over een paar maanden. Niet eerder. Het bedrijf zal dan toch moeten kiezen of delen: zijn ze tevreden met TO dat ze het die paar maanden uitzingen, of houden ze hun poot stijf en nemen ze een nieuwe kracht aan die ze weer lekker van voren af aan kunnen inwerken.....
zondag 21 september 2008 om 10:35
Ouderschap an sich niet, wel de invulling. Ik wilde na mijn bevalling graag parttime werken en bood aan mijn ouderschapsverlof in te vullen op een zodanige manier. Samen met een andere parttimer. Dan konden we zien hoe het werkte. Het bedrijf waar ik werkte piekte in de middag, maar de andere dame werkte 2 dagen. Zij en ik werkten er al meer dan 5 jaar en waren de ervaren krachten, de rest was nieuw. Ik gaf aan 3 dagen te willen werken. Ze hielden hun poot stijf, en dus heb ik opgezegd. Later hoorde ik dat de rest van het personeel (het was een financiele makelaar en wij handelden de papierwinkel af van de handelaren) woedend was, ze hadden totaal geen bezwaar tegen mijn voorstel gehad en toen de andere parttimer nog eens ziek werd, was de boot pas echt aan. Uiteindelijk heeft mijn afdelingschef, die gewoon heeflt lopen irriteren want hij was woest dat ik zwanger was geworden (....) ingebonden en is naar mijn huis toegekomen met de smeekbede of ik alsjeblieft weer terug wilde komen. Ik heb bedankt. Ik heb mede door zijn getreiter een hele moeizame zwangerschap gehad en had meer dan genoeg van de man.
zondag 21 september 2008 om 10:40
Ook die post heb ik gelezen. Ik moet het met Eileen eens zijn dat nogal wat parttime werkende moeders een onevenredig groot deel van hun organisatorische problemen op het bordje van hun werkgever legt, zie als voorbeeld TO. Het is nog altijd heel gebruikelijk dat de moeder onverwachts weg moet als een kind bijvoorbeeld ziek is. Als iemand twee kinderen heeft ben je als werkgever dan al snel een paar keer per jaar aan de beurt. Het zou al helpen dat, waar mogelijk, ook vaders een deel van deze zorg op zich zouden nemen. Dan worden de lasten niet alleen beter verdeeld over vader en moeder maar ook over de werkgever van vader en de werkgever van moeder.
Dat laat echter onverlet dat er natuurlijk ook nu al vrouwen zijn die hun zaakjes wel op orde hebben en als voorbeeld kunnen dienen voor TO. Wat dat betreft hoop ik dat degenen die wel staan voor hun werk aan TO kunnen uitleggen hoe zij hun leven organiseren.
Dat laat echter onverlet dat er natuurlijk ook nu al vrouwen zijn die hun zaakjes wel op orde hebben en als voorbeeld kunnen dienen voor TO. Wat dat betreft hoop ik dat degenen die wel staan voor hun werk aan TO kunnen uitleggen hoe zij hun leven organiseren.
zondag 21 september 2008 om 10:41
Ik wel. Ik werk parttime in loondienst en heb mijn eigen bedrijf. Als je je werk als 'eigenaar' van dat bedrijf of afdelingschef goed doet, dan informeer je ook hoe flexibel iemand kan zijn ten aanzien van de kinderopvang. Als je een beetje het nieuws volgt, hoef je vaak die vraag niet eens te stellen, maar okee, oma's willen wel eens flexibeler zijn.
Nee, ik vind nog steeds dat TO er op dit moment voldoende aan gedaan heeft.
Ik weet ook wel dat er misbruik van gemaakt wordt, dat er werkende moeders zijn die zich geen klap interesseren voor wat er gebeurt op het bedrijf, als hun kind ziek is, maar dat soort klaplopers heb je overal, ook bij mensen zonder kinderen. Ik word altijd een beetje schijtziek dat werkende moeders op de een of andere manier een soort van uitschot zijn dat het probleem altijd bij een ander parkeert, terwijl de moeder in kwestie net zo goed met haar handen in het haar zit en wél een oplossing verzint als het kind s'morgens ineens met 40 graden koorts zit. Dan denk ik, zowel als werkgever als werknemer, we constateren het probleem, hoe gaan we het oplossen? Dan komt iemand maar een uurtje later omdat de oppas eerst moet komen. Dan is die werknemer nog altijd een aantal uren productief. Ruzie maken heeft zo weinig zin.
Muis (met godzijdank een hele soepele baas en zelf een flexibele instelling)
zondag 21 september 2008 om 10:48
@ wuiles, ik ben met je eens dat je een achtervang moet hebben. Die heb ik. Als mijn kind ziek is op maandagmorgen, ben ik hooguit een uurtje later, want ik moet mijn moeder optrommelen. Dus het lukt altijd wel. Aan de andere kant, dat weet je ergens ook als je mensen met kinderen aanneemt. Ben met je eens dat sommige moeders er gemakkelijk over denken. Ik niet, ik voel mij al schuldig als ik een half uur te laat kom omdat er een file is of zo.
Over vaders: wat nu als die vader niet in beeld is? Mijn ex is wel in beeld, maar heeft gezegd, en ik citeer: ik betaal je alimentatie om dit te regelen. Dus los jij het op. Voor de goede orde, dat hebben we dus ook in het convenant laten vastleggen. Ik zorg er inderdaad voor totdat ze 18 is, maar tot diezelfde datum blijft hij van de alimentatie af, doet nooit een verzoek bij de rechtbank (tenzij hij bijv. ontslagen wordt, en dat soort onvrijwillige gevallen) en betaalt elke maand op tijd.
Wat mij wel opvalt, veel vaders, ook al zijn ze nog samen met de moeder, hebben vaak de baan met het grootste inkomen. De vrouw 'doet er wat bij'. Het is vaak die instelling dat de man zegt, de vrouw kan makkelijker van haar baan weg dan de man....want die baan is belangrijker, 'zwaarder', .... ben ik het niet mee eens, alleen al vanuit mijn eigen visie, ongeacht wat je doet, al ben je putjesschepper.
Over vaders: wat nu als die vader niet in beeld is? Mijn ex is wel in beeld, maar heeft gezegd, en ik citeer: ik betaal je alimentatie om dit te regelen. Dus los jij het op. Voor de goede orde, dat hebben we dus ook in het convenant laten vastleggen. Ik zorg er inderdaad voor totdat ze 18 is, maar tot diezelfde datum blijft hij van de alimentatie af, doet nooit een verzoek bij de rechtbank (tenzij hij bijv. ontslagen wordt, en dat soort onvrijwillige gevallen) en betaalt elke maand op tijd.
Wat mij wel opvalt, veel vaders, ook al zijn ze nog samen met de moeder, hebben vaak de baan met het grootste inkomen. De vrouw 'doet er wat bij'. Het is vaak die instelling dat de man zegt, de vrouw kan makkelijker van haar baan weg dan de man....want die baan is belangrijker, 'zwaarder', .... ben ik het niet mee eens, alleen al vanuit mijn eigen visie, ongeacht wat je doet, al ben je putjesschepper.
