39 en (ongepland/ongewenst) zwanger

Piep1984 vrijdag 3 november 2023 om 14:15

Edit 07-10: update 1 jaar later.

Hoi,
Ik schrijf al enige tijd redelijk actief op het forum, maar hiervoor heb ik een nieuw account aangemaakt.

Ik ben 39 en ik blijk zwanger te zijn. Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van 1,5 en zijn superblij met haar. Gevoelsmatig zou ik nog best een tweede kindje willen, maar… verstandelijk niet.

Mijn vriend heeft door ziekte hersenletsel opgelopen en heeft al moeite met zijn energie bij 1 kind. Hij denkt dat het met nog een kindje alleen maar slechter zal gaan, waardoor hij het ook niet eerlijk vindt tegenover ons dochtertje én tegenover het tweede kindje. Hij is bang dat hij het tweede kindje gaat ‘verwijten’ dat ons leven lijdt onder zijn of haar komst.

Mijn gevoel gaat alle kanten op. Enerzijds denk ik dat we het best redden. Ik vind het soms pijnlijk als ik hoor dat iemand anders een tweede kindje krijgt, want ik denk dat ik er enorm van zou genieten. Maar heel vaak voelt het hebben van 1 kindje ook gewoon goed. We staan daardoor makkelijker in het leven en kunnen nog best wel goed ons ding blijven doen.
Anderzijds zie ik ook wel aan mijn vriend dat hij wat energie betreft (en klachten die nog steeds met zijn aandoening te maken hebben) op het randje balanceert, met mogelijk allerlei vervelende gevolgen van dien. Dat betekent ook dat er nóg meer op mij neerkomt (momenteel komt er al veel op mij neer). Word ik daar een leukere moeder van?

En dan heb ik het nog niet eens over de financiële kant. Daarnaast ben ik 39: de kans op complicaties is groter. Stel dat we een gehandicapt kindje krijgen, dat kunnen we zeker niet aan. En als het een tweeling blijkt te zijn?

Vandaar: gevoel en verstand zijn in oorlog. Ik durf niet stil te staan bij het idee hoe ik me zal voelen als ik het weg laat halen. Ga ik het mezelf verwijten? Ga ik het mijn vriend verwijten? Vóórdat ik zwanger was, dacht ik altijd dat ik blij zou zijn en me niet zo druk zou maken. “Komt wel goed”… Maar nu…
Het is echt nog superpril, dus ik kan nog alle kanten op. Maar jezus… wat voelt dit verschrikkelijk.

Wie heeft hier ervaring mee en wil deze ervaring met mij delen? Welke kant dan ook: na overtijdbehandeling/abortus, of na het toch doorzetten van de zwangerschap.

Dank jullie wel.

piep1984 wijzigde dit bericht op 07-10-2024 12:24

0.91% gewijzigd

Libra1990 zaterdag 4 november 2023 om 08:38

Oh. Ik vind het ontzettend onverstandig & onverantwoord -zeker op jullie leeftijd- om zonder anticonceptie een aantoonbaar onbetrouwbare methode (de kalendermethode is al eeuwen geleden onbetrouwbaar gebleken, dit leerde ik in de 2de klas op de middelbare school tijdens de les verzorging) toe te passen als een tweede kindje absoluut niet mogelijk zou zijn in jullie situatie. Dan neem je het risico op een abortus dus willens & wetens op de koop toe.

Piep1984 zaterdag 4 november 2023 om 08:43

appelwangetje schreef: ↑
04-11-2023 08:29
Ik heb bewust geen kinderen en er altijd alles aan gedaan om te zorgen dat ze ook niet zouden komen

Ik heb dus echt moeite met jullie manier van anticonceptie. Dat is toch kwestie van wachten dat je zwanger raakte. Misschien onbewust en bewuste keuze omdat je zo graag een 2e wil.

Partner kan nu wel van alles roepen maar is ook verantwoordelijk en had ook voor de tijd maatregelen kunnen treffen om de kans op zwangerschap zo minimaal mogelijk te maken.

Ik weet dat het niet handig is. En ja, misschien heb ik er onbewust geen vaart achter gezet.
Qua verantwoordelijkheid partner, dat is ook zo. Het is geen excuus, maar door alles wat er het afgelopen jaar met zijn gezondheid is gebeurd (náást de NAH), is sterilisatie ‘er gewoon niet van gekomen’.

Ik hoop dat je begrijpt dat ik onze manier van anticonceptie momenteel ook verfoei. Maar dat is nu geweest, daar kan ik op dit moment niet meer zo veel aan veranderen.

Dubois zaterdag 4 november 2023 om 08:44

Piep1984 schreef: ↑
04-11-2023 07:32
Dank je voor je reactie. Hij zegt zelf ook dat hij het niet gaat trekken. Ik vind dat soms lastig, want ik kan zijn vermoeidheid niet ‘invoelen’ zeg maar.

Een oud collega van mij kreeg NAH en behalve snel overprikkeld kreeg hij later ook een kort lontje. Zou echt even geen risico's nemen. En zeker iets aan permanente anticonceptie gaan doen. Het was niet bepaald een veilige manier waar jullie mee bezig waren tenslotte.

Piep1984 zaterdag 4 november 2023 om 08:46

Isalinde schreef: ↑
04-11-2023 08:35
Jeetje, wat een ontzettend lastige situatie. Ik voel met je mee.

Ik ben zelf ook 39 (heb een dochter van 9, man wil geen tweede kind. Ik zou het ook heel moeilijk vinden als ik nu ongepland zwanger zou worden).

Hebben jullie familie (opa's/oma's) in de buurt die eventueel zou kunnen helpen?

Je dochter is natuurlijk nog jong dus jullie zitten nog wel in de 'kleine kinder' fase. Het klinkt wel alsof je de afgelopen jaren veel op je bordje hebt gehad en je weet natuurlijk ook niet wat voor tweede kind je zou krijgen. Heel erg lastig.

Hoe zie je jullie ideale toekomst (over jaar of 10 a 20) voor je? Met 1 of 2 kinderen? Uiteindelijk zijn ze natuurlijk maar kort klein.

Ik wens je veel wijsheid toe!

Mijn ouders passen om de week op mijn dochter en mijn neefje. Op die dagen zou een baby erbij wel kunnen, denk ik, maar meer hulp kunnen ze niet bieden ivm werk. Mijn vriend heeft geen ouders meer.

Ik heb mezelf heel lang met 1 kind gezien, 2 kinderen zag ik ook wel eens voor me, maar niet echt ‘concreet’ zeg maar.

Anoniem_65c29b33320d9 zaterdag 4 november 2023 om 08:47

Libra1990 schreef: ↑
04-11-2023 08:33
Neem vooral ook je gevoel mee in deze beslissing. Ik lees voornamelijk dat je vriend bezwaren heeft. Wanneer je er gevoelsmatig niet achter staat, zou ik een abortus afraden. Misschien goed om dit te bespreken met een professional. Op Viva roept de meerderheid altijd direct dat je een abortus moet plegen. Maar de gevolgen zijn voor jou & niet voor hun. Het is jouw lichaam. En het gaat hier om jullie ongeboren kindje, niet om een wegwerpproduct.

Maar vriend geeft nu al aam het niet te gaan trekken. Is het onverantwoord geweest? Ja misschien wel maar daar heb je nu niks meer aan. Ik zou mijn relatie en een stabiel thuis voor het kindje wat er al is nu wel belangrijker vinden.

Stel de relatie gaat hierdoor uit (wat goed mogelijk kan zijn) hoe gaat de omgang dan zijn tussen papa enn2 kinderen terwijl hij dat niet aankan? Of kiezen jullie dan voor een "leuke" weekendpapa wat misschien veel leuker klinkt dan het is?

Lastig hoor maar je bent nu nog zo pril zwanger, ik zou de abortus nemen en maatregelen dat dit nooit meer kan gebeuren. Sterkte in ieder geval.

Dubois zaterdag 4 november 2023 om 08:47

Isalinde schreef: ↑
04-11-2023 08:35
Jeetje, wat een ontzettend lastige situatie. Ik voel met je mee.

Ik ben zelf ook 39 (heb een dochter van 9, man wil geen tweede kind. Ik zou het ook heel moeilijk vinden als ik nu ongepland zwanger zou worden).

Hebben jullie familie (opa's/oma's) in de buurt die eventueel zou kunnen helpen?

Je dochter is natuurlijk nog jong dus jullie zitten nog wel in de 'kleine kinder' fase. Het klinkt wel alsof je de afgelopen jaren veel op je bordje hebt gehad en je weet natuurlijk ook niet wat voor tweede kind je zou krijgen. Heel erg lastig.

Hoe zie je jullie ideale toekomst (over jaar of 10 a 20) voor je? Met 1 of 2 kinderen? Uiteindelijk zijn ze natuurlijk maar kort klein.

Ik wens je veel wijsheid toe!

Dat zou ik ze niet aan doen. Je leest steeds vaker dat grootouders eigenlijk niet durven zeggen niet structureel op kleinkinderen te willen passen. TO heeft haar billen gebrand en moet zelf op de blaren zitten als ze nu geen verstandige beslissing neemt. In rekenschap houdend dat haar man ook nog af kan haken als dit voor hem de druppel wordt qua belasting.

Piep1984 zaterdag 4 november 2023 om 08:48

Dat het geen handige manier van anticonceptie was, weet ik inmiddels. Ik zeg niet dat jullie er niets over ‘mogen’ zeggen, maar ik heb er niet zo veel aan. Vriend heeft inmiddels een afspraak gemaakt voor sterilisatie.

Dubois zaterdag 4 november 2023 om 08:50

MrsMorrison schreef: ↑
04-11-2023 08:47
Maar vriend geeft nu al aam het niet te gaan trekken. Is het onverantwoord geweest? Ja misschien wel maar daar heb je nu niks meer aan. Ik zou mijn relatie en een stabiel thuis voor het kindje wat er al is nu wel belangrijker vinden.

Stel de relatie gaat hierdoor uit (wat goed mogelijk kan zijn) hoe gaat de omgang dan zijn tussen papa enn2 kinderen terwijl hij dat niet aankan? Of kiezen jullie dan voor een "leuke" weekendpapa wat misschien veel leuker klinkt dan het is?

Lastig hoor maar je bent nu nog zo pril zwanger, ik zou de abortus nemen en maatregelen dat dit nooit meer kan gebeuren. Sterkte in ieder geval.

Hij zal zelf geen hele dagen de kinderen om zich heen kunnen hebben, dus hooguit komt hij dan af en toe op bezoek bij TO of als de kinderen bij zijn ouders zijn.

aliva zaterdag 4 november 2023 om 08:55

Piep1984 schreef: ↑
04-11-2023 08:25
Ik weet niet of ik het mijn vriend ga verwijten. Daar ben ik soms wel bang voor ja.

Maar als er wel een kind komt, en je moet alles zelf managen én je zit met een compleet overprikkelde partner, dan bestaat de kans dat je hem dàt weer kwalijk neemt.

Zijn nah is nu eenmaal een element in jullie leven, dus welke keuze je ook maakt, het zal er zijn stempel op drukken.

Je schrijft dat je moeilijk kan inschatten hoeveel je man er last van heeft omdat je je niet kan invoelen.
Ik heb zelf een gelijkaardige ´vermoeidheid ´ tengevolge van een behandeling en ik vind het ook heel moeilijk om uit te leggen. Er zou eigenlijk een andere term voor moeten gevonden worden want de ´vermoeidheid´ van een gezonde mens is helemaal iets anders.

Maar eigenlijk is er geen reden om je man niet te geloven als hij zegt dat hij het niet zal trekken, toch? Hij weet toch zelf het beste hoe hij zich voelt.

Absori zaterdag 4 november 2023 om 08:55

Elke keuze is een legitieme keuze. Ik geef je alleen mee, als je man een nah heeft kan het ook heel fijn zijn voor je kind dat hij/zij dat later met iemand kan delen. Zeker als jij bijv wegvalt, en er mantelzorg (toekomst he) is, dat zijn de momenten dat enigkind erg zwaar is. Of andersom. Nu even zwaar voor je man, maar later misschien wel veel langer erg zwaar voor je kind .
Ik weet dit is geen reden maar ivm eigen ervaring wil ik het wel meegeven

24seven zaterdag 4 november 2023 om 08:57

TO kan je met je partner praten over jou gevoelens en over dat je zelf wel open staat voor een tweede kindje? Kan hij dan meedenken over hoe jullie het wel voor elkaar zouden kunnen krijgen? Of is het enige wat je van hem hoort dat hij het niet kan en niet trekt?
Ik heb een aantal jaar geleden op hetzelfde punt gestaan. Ongepland maar eigenlijk wel gewenst zwanger op mijn 40ste. Jongste was al 9. Wij zijn toen uitgekomen op een abortus omdat een extra kind voor partner echt geen optie was. Hij kon hierbij zich helemaal niet inleven in mijn gevoelens. Het was echt geen optie voor hem. Ik wilde niet door zonder hem of een kindje op de wereld zetten die niet welkom was bij zijn/haar vader. Terwijl de oudere siblings dat wel waren.
Het kindje is niet gekomen en partner en ik zijn nu toch uit elkaar. Dat hij op dat moment niet met mij mee kon denken en alleen zijn gevoelens en behoeften kon zien heeft voor een grote scheur in onze relatie gezorgd, de voor mij niet meer te repareren is.
Wat ik in het kort zou willen meegeven is dat het proces waarin jullie samen besluiten hoe verder te gaan wel eens veel belangrijker kan zijn dan de uitkomst. Praat goed met elkaar!

Dubois zaterdag 4 november 2023 om 08:59

Piep1984 schreef: ↑
04-11-2023 08:46
Mijn ouders passen om de week op mijn dochter en mijn neefje. Op die dagen zou een baby erbij wel kunnen, denk ik, maar meer hulp kunnen ze niet bieden ivm werk. Mijn vriend heeft geen ouders meer.

Ik heb mezelf heel lang met 1 kind gezien, 2 kinderen zag ik ook wel eens voor me, maar niet echt ‘concreet’ zeg maar.

Overbelast je ouders dan maar niet extra. Twee is al behoorlijk pittig, en dan nog een baby erbij?
https://eenvandaag.avrotros.nl/item/opa ... eleurstel/

Piep1984 zaterdag 4 november 2023 om 09:00

aliva schreef: ↑
04-11-2023 08:55
Maar als er wel een kind komt, en je moet alles zelf managen én je zit met een compleet overprikkelde partner, dan bestaat de kans dat je hem dàt weer kwalijk neemt.

Zijn nah is nu eenmaal een element in jullie leven, dus welke keuze je ook maakt, het zal er zijn stempel op drukken.

Je schrijft dat je moeilijk kan inschatten hoeveel je man er last van heeft omdat je je niet kan invoelen.
Ik heb zelf een gelijkaardige ´vermoeidheid ´ tengevolge van een behandeling en ik vind het ook heel moeilijk om uit te leggen. Er zou eigenlijk een andere term voor moeten gevonden worden want de ´vermoeidheid´ van een gezonde mens is helemaal iets anders.

Maar eigenlijk is er geen reden om je man niet te geloven als hij zegt dat hij het niet zal trekken, toch? Hij weet toch zelf het beste hoe hij zich voelt.

Nou, daar heb je ook gelijk in ja.
Hij heeft ook weleens geprobeerd uit te leggen hoe zijn ‘vermoeidheid’ voelt, maar da’s lastig omdat het zoiets abstracts is.
Dank je voor je reactie.

Dubois zaterdag 4 november 2023 om 09:01

Absori schreef: ↑
04-11-2023 08:55
Elke keuze is een legitieme keuze. Ik geef je alleen mee, als je man een nah heeft kan het ook heel fijn zijn voor je kind dat hij/zij dat later met iemand kan delen. Zeker als jij bijv wegvalt, en er mantelzorg (toekomst he) is, dat zijn de momenten dat enigkind erg zwaar is. Of andersom. Nu even zwaar voor je man, maar later misschien wel veel langer erg zwaar voor je kind .
Ik weet dit is geen reden maar ivm eigen ervaring wil ik het wel meegeven

Dat mag al helemaal geen reden zijn natuurlijk. Wij zijn met 3, de oudste is geëmigreerd en de jongste woont op een paar uur rijden. Ik ben uiteindelijk de enige die mantelzorgt.

Anoniem_65e99c1e9c118 zaterdag 4 november 2023 om 09:06

Ik heb zelf al 27 jaar NAH en het is een zeer complexe aandoening. Bij mij is er de afgelopen jaren nog veel verbeterd (ging overigens niet vanzelf, ik stond er ook voor open) maar niet qua energiehuishouding. Alhoewel ik er wel mee heb leren omgaan en er inmiddels ook aan gewend ben. Echter alles strak plannen met 1 klein kind lijkt me al moeilijk en met 2 kleine kinderen al helemaal...

M.a.w TO je moet je realiseren dat er veel op jouw schouders terecht zal komen en met twee kinderen zal de kans denk ik vrij groot zijn dat je vriend overprikkeld raakt.
Ik wens jullie heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing

Anoniem_655778c911c2f zaterdag 4 november 2023 om 09:07

Wat een moeilijke situatie! Alle opmerkingen over anticonceptie zijn totaal irrelevant want de situatie is er nu zoals hij is. Inderdaad een goed idee om dit weekend even te 'zijn met wat er is' en dan na het weekend een beslissing te nemen.

Piep1984 zaterdag 4 november 2023 om 09:08

Tot nu iedereen heel erg bedankt voor de reacties en het meedenken. Ik moet nu even andere dingen gaan doen, maar lees straks weer bij!

Wisteria zaterdag 4 november 2023 om 09:22

Ik was ooit, in een andere situatie dan jij, ongepland en ongewenst zwanger.

Vooral mijn vriend zag de komst van een baby helemaal niet zitten. Ikzelf kon ook alleen maar negatieve factoren bedenken.

Afspraak gemaakt in de abortuskliniek. In de wachtkamer gezeten. Echo en intake gehad. Mijn vriend was erbij. Daar werd mij duidelijk dat dit echt 100% mijn beslissing was, en niet meer die van mijn vriend.
Tuurlijk, ik kon zijn bezwaren en gevoel meenemen. Maar ik was degene die uiteindelijk ja of nee moest zeggen. Het voelde eenzaam, maar het werd me al heel snel duidelijk dat ik geen 'ja' kon zeggen in die kliniek.

Inmiddels zijn we jaren verder, kind zit al dik en breed op school.
Ik weet niet of het relevant is om te zeggen of onze relatie het heeft overleefd. Dat was namelijk niet 100% mijn beslissing.

CocaCola zaterdag 4 november 2023 om 09:29

Ik zou (in tegenstelling tot iedereen hier) het kindje houden.

Maar ik ben in deze denk ik egoïstisch en denk vooral aan mijzelf (met alle toekomst gevolgen van dien). Ik kan niet met mijzelf leven als ik een kindje weg zou laten halen.

Mir-79DB zaterdag 4 november 2023 om 09:48

Piep1984 schreef: ↑
04-11-2023 07:32
Dank je voor je reactie. Hij zegt zelf ook dat hij het niet gaat trekken. Ik vind dat soms lastig, want ik kan zijn vermoeidheid niet ‘invoelen’ zeg maar.

Dat is ook niet uit te leggen, als je dat zelf niet ervaart. Ik kan vanuit het ‘niets’ ineens totaal overprikkeld of moe zijn. En soms gaat het wekenlang goed.

Sterkte met je beslissing, lijkt me niet makkelijk!

Anoniem_65e99c1e9c118 zaterdag 4 november 2023 om 10:22

CocaCola schreef: ↑
04-11-2023 09:29
Ik zou (in tegenstelling tot iedereen hier) het kindje houden.

Maar ik ben in deze denk ik egoïstisch en denk vooral aan mijzelf (met alle toekomst gevolgen van dien). Ik kan niet met mijzelf leven als ik een kindje weg zou laten halen.

Dat snap ik ondanks dat ik bewust kinderloos ben (En ja ik heb ook NAH, al 27 jaar...) heel goed. Daarom is het ook zo'n moeilijk onderwerp, zeker om iemand advies te gaan geven want ieder mens in verschillend...
Ik vind jou overigens helemaal niet egoïstisch... allebei de beslissingen heeft namelijk enorm veel impact denk ik...)

Sprinkelmoes zaterdag 4 november 2023 om 10:23

Piep1984 schreef: ↑
04-11-2023 08:20
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Kan me voorstellen dat je je ook zorgen maakt, maar het is fijn dat je ook de instelling hebt dat jullie het wel zullen redden.

Ja ik doe het alleen en ergens is dat ook een fijn vast gegeven. Als er hier herrie in huis is ofzo heeft niemand daar echt heel erg veel extra last van. Maar goed mijn dochter is al 7 dat scheelt. Zij kan s ochtends zelf een broodje maken straks terwijl ik de baby voed. Ik heb wel alle screenings en testen laten doen gezien mijn leeftijd maar dat is allemaal gewoon goed.

Ieder voor zich he en ik veroordeel abortus absoluut niet. Maar zélf kon ik het niet. Ik keek naar die echo en had meteen zoiets van al moet ik zelf droog brood eten bij wijze van... Dit is mijn kind en ik ga voor je vechten. Klinkt dramatischer dan het is hoor. En hormonen zullen ook meegespeeld hebben. Nu denk ik ook regelmatig oh help over ruim twee maanden heb ik gewoon weer een baby.

Ps ik heb zelf geen hersenletsel maar wel autisme en moeite met prikkels dus ik snap zeker ook je vriend. Hier heb ik gewoon goede achterwacht geborgd. Ik heb diverse mensen in mijn omgeving die soms even bijspringen als ik even paar uurtjes wil bijtanken. Maar nu mijn dochter ouder is kan ik heel goed ook ontprikkelen met haar samen. Iets met appel die niet ver van de boom is gevallen. Hoe dat straks gaat zijn met baby erbij is nog even de vraag maar dat zien we dan wel. Zij zal deels naar de opvang gaan en ik ga sws al vroeg naar bed. Maar snap dat het een worsteling kan zijn en dat je wellicht bang bent hoe je de prikkels voor je partner beperkt kan houden bijvoorbeeld als de baby veel huilt.

sprinkelmoes wijzigde dit bericht op 04-11-2023 10:28

25.58% gewijzigd

'If you're gonna be dumb, you've gotta be tough'

Anoniem_65e99c1e9c118 zaterdag 4 november 2023 om 10:27

Mir-79DB schreef: ↑
04-11-2023 09:48
Dat is ook niet uit te leggen, als je dat zelf niet ervaart. Ik kan vanuit het ‘niets’ ineens totaal overprikkeld of moe zijn. En soms gaat het wekenlang goed.

Sterkte met je beslissing, lijkt me niet makkelijk!

Erg herkenbaar. En idd mensen die dat niet hebben die snappen dat niet, 'waar ben je dan moe van'...
Is idd. niet uit te leggen.
MIj helpt een vast ritme heel erg en ik slaap al jarn smiddags 20/30 minuten, dat heb ik echt nodig want alles val ik rond 20.30 om van de slaap... (maar goed nu ga ik een beetje offtopic)

anoniem_65e99c1e9c118 wijzigde dit bericht op 04-11-2023 10:27

3.44% gewijzigd

Dubois zaterdag 4 november 2023 om 10:27

Zo te lezen gaat het niet over een abortus maar slechts over een overtijd behandeling.

Sprinkelmoes zaterdag 4 november 2023 om 10:29

Dubois schreef: ↑
04-11-2023 10:27
Zo te lezen gaat het niet over een abortus maar slechts over een overtijd behandeling.

Irrelevant detail. Het resultaat is hetzelfde en de emotionele impact op TO ook.

'If you're gonna be dumb, you've gotta be tough'

Actieve topics