Zwanger
alle pijlers
44 jaar en ongepland zwanger , 17 weken.
woensdag 1 maart 2023 om 09:13
Lieve medeforummers,
Ik ben in een ongelofelijke rotsituatie beland. Een aantal dagen geleden ben ik erachter gekomen dat ik – gehuwde vrouw van 44 met reeds 3 kinderen – opnieuw zwanger ben. Tot op heden verkeren wij in grote shock. Na de geboorte van onze jongste 5 jaar geleden heeft mijn man een vasectomie ondergaan. Hij heeft keurig alle nacontroles laten doen en er werden geen zaadcellen meer gevonden. Het ging dus ook al 5 jaar goed, tot nu. Eind vorig jaar voelde ik mij een aantal dagen anders, het deed mij denken aan mijn zwangerschappen. Zekerheidshalve deed ik een zwangerschapstest en deze was negatief. Niet lang daarna begon ik te bloeden. Deze bloedingen duurden kort, maar kwamen wel geregeld terug. Ik heb de klachten en de korte bloedingen afgedaan als begin van de overgang. Vanwege persisterende buikklachten ben ik onlangs naar de huisarts gegaan en bij de urinecontrole is er ook een zwangerschapstest gedaan. Deze bleek positief. De volgende dag kon ik terecht bij het echocentrum en we hadden al besloten een overtijdbehandeling te gaan doen. Maar toen bleek ik al ruim 17 weken (!!!) zwanger. Feit: we willen geen kinderen meer. We hebben drie gezonde kinderen, het past allemaal net in ons huis en sinds de jongste naar school gaat kan ik weer wat stappen maken op de carriereladder. Ik vind het hard werken, 3 kinderen, al geniet ik er ook ontzettend van. Ik had de zwangerschap zéker afgebroken als ik <13 weken zwanger zou zijn. Maar nu met dik 17 weken voelt het anders. We weten het geslacht van de foetus en het lijkt op het eerste oog gezond. Wat een wonder is gezien het feit dat ik mijn levensstijl niet heb aangepast. We krijgen nog meer gesprekken maar als we de zwangerschap beëindigen wordt het een medisch begeleide bevalling, behoorlijk invasief dus. Dat lijkt mij een totaal andere ervaring dan een prille zwangerschap afbreken met medicatie, hoewel beide niet leuk is natuurlijk. Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat mij/ons dit zou overkomen en dat ik er pas zó laat achter zou komen. Dat gebeurt in Amerika bij first time moeders, niet bij een multipara zoals ik.
Ik weet dat ik jullie niet kan vragen wat ik zou moeten doen, maar ik vind het fijn dit anoniem te delen met anderen. Wellicht komen er nog andere inzichten. Alvast mijn grote dank.
Ik ben in een ongelofelijke rotsituatie beland. Een aantal dagen geleden ben ik erachter gekomen dat ik – gehuwde vrouw van 44 met reeds 3 kinderen – opnieuw zwanger ben. Tot op heden verkeren wij in grote shock. Na de geboorte van onze jongste 5 jaar geleden heeft mijn man een vasectomie ondergaan. Hij heeft keurig alle nacontroles laten doen en er werden geen zaadcellen meer gevonden. Het ging dus ook al 5 jaar goed, tot nu. Eind vorig jaar voelde ik mij een aantal dagen anders, het deed mij denken aan mijn zwangerschappen. Zekerheidshalve deed ik een zwangerschapstest en deze was negatief. Niet lang daarna begon ik te bloeden. Deze bloedingen duurden kort, maar kwamen wel geregeld terug. Ik heb de klachten en de korte bloedingen afgedaan als begin van de overgang. Vanwege persisterende buikklachten ben ik onlangs naar de huisarts gegaan en bij de urinecontrole is er ook een zwangerschapstest gedaan. Deze bleek positief. De volgende dag kon ik terecht bij het echocentrum en we hadden al besloten een overtijdbehandeling te gaan doen. Maar toen bleek ik al ruim 17 weken (!!!) zwanger. Feit: we willen geen kinderen meer. We hebben drie gezonde kinderen, het past allemaal net in ons huis en sinds de jongste naar school gaat kan ik weer wat stappen maken op de carriereladder. Ik vind het hard werken, 3 kinderen, al geniet ik er ook ontzettend van. Ik had de zwangerschap zéker afgebroken als ik <13 weken zwanger zou zijn. Maar nu met dik 17 weken voelt het anders. We weten het geslacht van de foetus en het lijkt op het eerste oog gezond. Wat een wonder is gezien het feit dat ik mijn levensstijl niet heb aangepast. We krijgen nog meer gesprekken maar als we de zwangerschap beëindigen wordt het een medisch begeleide bevalling, behoorlijk invasief dus. Dat lijkt mij een totaal andere ervaring dan een prille zwangerschap afbreken met medicatie, hoewel beide niet leuk is natuurlijk. Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat mij/ons dit zou overkomen en dat ik er pas zó laat achter zou komen. Dat gebeurt in Amerika bij first time moeders, niet bij een multipara zoals ik.
Ik weet dat ik jullie niet kan vragen wat ik zou moeten doen, maar ik vind het fijn dit anoniem te delen met anderen. Wellicht komen er nog andere inzichten. Alvast mijn grote dank.
woensdag 1 maart 2023 om 10:56
Wat een super nare situatie... Wij houden het bij twee en waar jij nu in zit zou ik ook vreselijk vinden. Ik denk dat je geen verkeerde beslissing kan maken. Wat je ook voelt dat voor jullie juist is. Al is het proces van afbreken wel een totaal andere situatie en groter/langer/invasiever proces, het krijgen en hebben van een kind is van een compleet andere orde.
woensdag 1 maart 2023 om 11:11
Pfftt... wat een situatie. Neem het jezelf niet kwalijk. Genoeg vrouwen die al meerdere kinderen hebben gebaard en niet door hebben dat ze weer zwanger zijn.
Als je er niet mee bezig bent, denkt dat de anticonceptie gewoon goed werkt en dat soort dingen, dan schuif je die dingen die afwijken van normaal makkelijker weg. En net wat je zegt, je dacht dat je al richting de overgang ging!
Maar de hele situatie is gewoon ontzettend vervelend voor jullie/jou.
Als je er niet mee bezig bent, denkt dat de anticonceptie gewoon goed werkt en dat soort dingen, dan schuif je die dingen die afwijken van normaal makkelijker weg. En net wat je zegt, je dacht dat je al richting de overgang ging!
Maar de hele situatie is gewoon ontzettend vervelend voor jullie/jou.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 1 maart 2023 om 11:20
Dank jullie wel voor de fijne reacties tot nu toe, dat wordt zeer gewaardeerd.
Soms denk ik dat het makkelijker zou zijn geweest als we al voorbij de wettelijke termijn van 24 weken waren. Dan hoefde ik niet te kiezen. Mijn andere drie kinderen waren zó ontzettend gewenst, deze staat al 1-0 achter wat dat betreft, nog los van het feit dat er geen prenatale diagnostiek is uitgevoerd. Dat maakt me zo vreselijk verdrietig. Een kind heeft een enorme impact, we zijn drie keer dat risico aangegaan en dat vond ik genoeg. Naast de emotionele bezwaren zijn er ook praktische die ik ook legitiem vind. Een te klein huis (ik heb vroeger kamer moeten delen met mijn zusje, als puber vond ik dat erg onplezierig). geen normale auto waar je in past, minder vaak/andere soorten vakanties. Het klinkt enorm verwend misschien, maar voor ons is dat belangrijk.
We willen de komende dagen wel de keuze gaan maken, want langer wachten maakt het ook niet eenvoudiger.
Soms denk ik dat het makkelijker zou zijn geweest als we al voorbij de wettelijke termijn van 24 weken waren. Dan hoefde ik niet te kiezen. Mijn andere drie kinderen waren zó ontzettend gewenst, deze staat al 1-0 achter wat dat betreft, nog los van het feit dat er geen prenatale diagnostiek is uitgevoerd. Dat maakt me zo vreselijk verdrietig. Een kind heeft een enorme impact, we zijn drie keer dat risico aangegaan en dat vond ik genoeg. Naast de emotionele bezwaren zijn er ook praktische die ik ook legitiem vind. Een te klein huis (ik heb vroeger kamer moeten delen met mijn zusje, als puber vond ik dat erg onplezierig). geen normale auto waar je in past, minder vaak/andere soorten vakanties. Het klinkt enorm verwend misschien, maar voor ons is dat belangrijk.
We willen de komende dagen wel de keuze gaan maken, want langer wachten maakt het ook niet eenvoudiger.
woensdag 1 maart 2023 om 11:25
Wat een rotsituatie zeg... Ik kan me voorstellen dat de beslissing veel moeilijker is omdat je al zo ver bent. Dat zou ik zelf ook een onmogelijke beslissing vinden. Je hebt er natuurlijk niets aan, maar ik denk dat ik het kind zou laten komen. Maar als je ervoor kiest om het niet te laten komen is dat ook een legitieme keuze.
Ik weet niet of ik een bevalling zou kunnen verdragen in deze situatie, dat is toch heel anders dan een overtijdbehandeling of abortus door curettage.
Heel moeilijk voor jullie om een keuze te maken. Sterkte daarmee.
Ik weet niet of ik een bevalling zou kunnen verdragen in deze situatie, dat is toch heel anders dan een overtijdbehandeling of abortus door curettage.
Heel moeilijk voor jullie om een keuze te maken. Sterkte daarmee.
woensdag 1 maart 2023 om 11:25
Wat een ingewikkelde rotsituatie. Denk je dat je alles waterdicht hebt afgetimmerd moet je je hier opeens ook nog mee zien te verhouden. Super balen voor jullie en ik wens jullie heel veel sterkte.
Hebben jullie alleen gesprekken in het ziekenhuis of ook met bijvoorbeeld het VBOK ik bedoelde Fiom maar dat realiseerde ik me pas toen ik het zag in de post van Youk. Weet je al of jullie de keuze zo binair (houden/abortus) willen houden? Als je geen antwoord wil geven omdat je alleen kwam voor een steuntje in de rug alle begrip uiteraard!
Hebben jullie alleen gesprekken in het ziekenhuis of ook met bijvoorbeeld het VBOK ik bedoelde Fiom maar dat realiseerde ik me pas toen ik het zag in de post van Youk. Weet je al of jullie de keuze zo binair (houden/abortus) willen houden? Als je geen antwoord wil geven omdat je alleen kwam voor een steuntje in de rug alle begrip uiteraard!
sprankelend wijzigde dit bericht op 01-03-2023 11:44
9.25% gewijzigd
woensdag 1 maart 2023 om 11:29
Ik vind het allemaal hele legitieme argumenten en helemaal niet verwend.Noedle1978 schreef: ↑01-03-2023 11:20Dank jullie wel voor de fijne reacties tot nu toe, dat wordt zeer gewaardeerd.
Soms denk ik dat het makkelijker zou zijn geweest als we al voorbij de wettelijke termijn van 24 weken waren. Dan hoefde ik niet te kiezen. Mijn andere drie kinderen waren zó ontzettend gewenst, deze staat al 1-0 achter wat dat betreft, nog los van het feit dat er geen prenatale diagnostiek is uitgevoerd. Dat maakt me zo vreselijk verdrietig. Een kind heeft een enorme impact, we zijn drie keer dat risico aangegaan en dat vond ik genoeg. Naast de emotionele bezwaren zijn er ook praktische die ik ook legitiem vind. Een te klein huis (ik heb vroeger kamer moeten delen met mijn zusje, als puber vond ik dat erg onplezierig). geen normale auto waar je in past, minder vaak/andere soorten vakanties. Het klinkt enorm verwend misschien, maar voor ons is dat belangrijk.
We willen de komende dagen wel de keuze gaan maken, want langer wachten maakt het ook niet eenvoudiger.
In heb je nog niets horen zeggen dat pleit voor de zwangerschap voortzetten, behalve dat het een invasieve abortus wordt. Wat natuurlijk verschrikkelijk is. Maar mijns inziens geen reden om dan maar een kind op de wereld te zetten. Dat is ook heel invasief. Óók voor de kinderen die jullie al hebben.
woensdag 1 maart 2023 om 11:31
woensdag 1 maart 2023 om 11:32
woensdag 1 maart 2023 om 11:33
Je klinkt helemaal niet verwend TO. Verre van dat. Je denkt gewoon goed na over een situatie waar je nooit in had moeten zitten gezien je man gesteriliseerd is. Ik weet ook niet wat ik zou doen. Vrijwel zeker een abortus als ik het vroeg zou weten. Nu in jou situatie lijkt dat vooral met je gevoelens in de knel te komen en is er nooit een eenvoudige oplossing welke beslissing om er ook genomen wordt
In a world where you can be anything, be kind. Banksy
woensdag 1 maart 2023 om 11:38
Hoe oud zijn je andere kinderen? Zijn zij al op een leeftijd dat ze je kunnen helpen of over een paar jaar toch van plan waren op kamers te gaan en zo 'ruimte' gaan maken?
Ik hoor je idd weinig zeggen dat pleit voor het krijgen van dit kind. Maar ook weinig over je gevoel. Het zijn voornamelijk praktische bezwaren. Wat VOEL je op dit moment. Dat je het echt niet wil? Dan is dat natuurlijk okee. Maar als je twijfelt, is het ook goed om dat gevoel te onderzoeken.
Ik vind overigens in dit soort situaties dat de belangen van de kinderen die er al zijn zwaarder wegen dat het belang van het ongeboren kind.
Ik hoor je idd weinig zeggen dat pleit voor het krijgen van dit kind. Maar ook weinig over je gevoel. Het zijn voornamelijk praktische bezwaren. Wat VOEL je op dit moment. Dat je het echt niet wil? Dan is dat natuurlijk okee. Maar als je twijfelt, is het ook goed om dat gevoel te onderzoeken.
Ik vind overigens in dit soort situaties dat de belangen van de kinderen die er al zijn zwaarder wegen dat het belang van het ongeboren kind.
anoniem_65fffc027e485 wijzigde dit bericht op 01-03-2023 11:41
13.30% gewijzigd
woensdag 1 maart 2023 om 11:40
Wat een rottige situatie
Hier ben ik bijna 40, 2 kinderen en ook absoluut geen kinderwens meer. Ik hoop ook dat we niet in deze situatie komen, zeker als het al een heel kindje is, ontzettend moeilijk welke keuze je dan gaat maken.
Welke keuze je ook maakt, als jij en je man maar achter de keuze staan. Jullie moeten het doen en er voor zorgen als het wel komt. Niet al die andere mensen.
Hier ben ik bijna 40, 2 kinderen en ook absoluut geen kinderwens meer. Ik hoop ook dat we niet in deze situatie komen, zeker als het al een heel kindje is, ontzettend moeilijk welke keuze je dan gaat maken.
Welke keuze je ook maakt, als jij en je man maar achter de keuze staan. Jullie moeten het doen en er voor zorgen als het wel komt. Niet al die andere mensen.
woensdag 1 maart 2023 om 11:44
Nee, joh, dat is niet verwend. Jullie hebben in het verleden al duidelijk na gedacht over meer kinderen. En jullie praktische bezwaren zijn heel legitiem. En ik vind ze ook heel verstandig. Nu past het allemaal, met een vierde, niet. En niet alleen voor jullie zelf, maar ook voor de kinderen die er al zijn. Ik vind het juist fijn om te horen dat jullie ook nadenken over wat de gevolgen voor hen zullen zijn. Dat is gewoon goed ouderschap. En met een vasectomie dachten jullie deze beslissing goed hard gemaakt te hebben.Noedle1978 schreef: ↑01-03-2023 11:20Dank jullie wel voor de fijne reacties tot nu toe, dat wordt zeer gewaardeerd.
Soms denk ik dat het makkelijker zou zijn geweest als we al voorbij de wettelijke termijn van 24 weken waren. Dan hoefde ik niet te kiezen. Mijn andere drie kinderen waren zó ontzettend gewenst, deze staat al 1-0 achter wat dat betreft, nog los van het feit dat er geen prenatale diagnostiek is uitgevoerd. Dat maakt me zo vreselijk verdrietig. Een kind heeft een enorme impact, we zijn drie keer dat risico aangegaan en dat vond ik genoeg. Naast de emotionele bezwaren zijn er ook praktische die ik ook legitiem vind. Een te klein huis (ik heb vroeger kamer moeten delen met mijn zusje, als puber vond ik dat erg onplezierig). geen normale auto waar je in past, minder vaak/andere soorten vakanties. Het klinkt enorm verwend misschien, maar voor ons is dat belangrijk.
We willen de komende dagen wel de keuze gaan maken, want langer wachten maakt het ook niet eenvoudiger.
En heel eerlijk TO, soms ben je de beste ouder, door niet nog een keer ouder te worden. Dan maakt je geen slecht persoon, maar een verstandig persoon.
In ieder geval veel succes de komende tijd.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
