Zwanger
alle pijlers
44 jaar en ongepland zwanger , 17 weken.
woensdag 1 maart 2023 om 09:13
Lieve medeforummers,
Ik ben in een ongelofelijke rotsituatie beland. Een aantal dagen geleden ben ik erachter gekomen dat ik – gehuwde vrouw van 44 met reeds 3 kinderen – opnieuw zwanger ben. Tot op heden verkeren wij in grote shock. Na de geboorte van onze jongste 5 jaar geleden heeft mijn man een vasectomie ondergaan. Hij heeft keurig alle nacontroles laten doen en er werden geen zaadcellen meer gevonden. Het ging dus ook al 5 jaar goed, tot nu. Eind vorig jaar voelde ik mij een aantal dagen anders, het deed mij denken aan mijn zwangerschappen. Zekerheidshalve deed ik een zwangerschapstest en deze was negatief. Niet lang daarna begon ik te bloeden. Deze bloedingen duurden kort, maar kwamen wel geregeld terug. Ik heb de klachten en de korte bloedingen afgedaan als begin van de overgang. Vanwege persisterende buikklachten ben ik onlangs naar de huisarts gegaan en bij de urinecontrole is er ook een zwangerschapstest gedaan. Deze bleek positief. De volgende dag kon ik terecht bij het echocentrum en we hadden al besloten een overtijdbehandeling te gaan doen. Maar toen bleek ik al ruim 17 weken (!!!) zwanger. Feit: we willen geen kinderen meer. We hebben drie gezonde kinderen, het past allemaal net in ons huis en sinds de jongste naar school gaat kan ik weer wat stappen maken op de carriereladder. Ik vind het hard werken, 3 kinderen, al geniet ik er ook ontzettend van. Ik had de zwangerschap zéker afgebroken als ik <13 weken zwanger zou zijn. Maar nu met dik 17 weken voelt het anders. We weten het geslacht van de foetus en het lijkt op het eerste oog gezond. Wat een wonder is gezien het feit dat ik mijn levensstijl niet heb aangepast. We krijgen nog meer gesprekken maar als we de zwangerschap beëindigen wordt het een medisch begeleide bevalling, behoorlijk invasief dus. Dat lijkt mij een totaal andere ervaring dan een prille zwangerschap afbreken met medicatie, hoewel beide niet leuk is natuurlijk. Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat mij/ons dit zou overkomen en dat ik er pas zó laat achter zou komen. Dat gebeurt in Amerika bij first time moeders, niet bij een multipara zoals ik.
Ik weet dat ik jullie niet kan vragen wat ik zou moeten doen, maar ik vind het fijn dit anoniem te delen met anderen. Wellicht komen er nog andere inzichten. Alvast mijn grote dank.
Ik ben in een ongelofelijke rotsituatie beland. Een aantal dagen geleden ben ik erachter gekomen dat ik – gehuwde vrouw van 44 met reeds 3 kinderen – opnieuw zwanger ben. Tot op heden verkeren wij in grote shock. Na de geboorte van onze jongste 5 jaar geleden heeft mijn man een vasectomie ondergaan. Hij heeft keurig alle nacontroles laten doen en er werden geen zaadcellen meer gevonden. Het ging dus ook al 5 jaar goed, tot nu. Eind vorig jaar voelde ik mij een aantal dagen anders, het deed mij denken aan mijn zwangerschappen. Zekerheidshalve deed ik een zwangerschapstest en deze was negatief. Niet lang daarna begon ik te bloeden. Deze bloedingen duurden kort, maar kwamen wel geregeld terug. Ik heb de klachten en de korte bloedingen afgedaan als begin van de overgang. Vanwege persisterende buikklachten ben ik onlangs naar de huisarts gegaan en bij de urinecontrole is er ook een zwangerschapstest gedaan. Deze bleek positief. De volgende dag kon ik terecht bij het echocentrum en we hadden al besloten een overtijdbehandeling te gaan doen. Maar toen bleek ik al ruim 17 weken (!!!) zwanger. Feit: we willen geen kinderen meer. We hebben drie gezonde kinderen, het past allemaal net in ons huis en sinds de jongste naar school gaat kan ik weer wat stappen maken op de carriereladder. Ik vind het hard werken, 3 kinderen, al geniet ik er ook ontzettend van. Ik had de zwangerschap zéker afgebroken als ik <13 weken zwanger zou zijn. Maar nu met dik 17 weken voelt het anders. We weten het geslacht van de foetus en het lijkt op het eerste oog gezond. Wat een wonder is gezien het feit dat ik mijn levensstijl niet heb aangepast. We krijgen nog meer gesprekken maar als we de zwangerschap beëindigen wordt het een medisch begeleide bevalling, behoorlijk invasief dus. Dat lijkt mij een totaal andere ervaring dan een prille zwangerschap afbreken met medicatie, hoewel beide niet leuk is natuurlijk. Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat mij/ons dit zou overkomen en dat ik er pas zó laat achter zou komen. Dat gebeurt in Amerika bij first time moeders, niet bij een multipara zoals ik.
Ik weet dat ik jullie niet kan vragen wat ik zou moeten doen, maar ik vind het fijn dit anoniem te delen met anderen. Wellicht komen er nog andere inzichten. Alvast mijn grote dank.
woensdag 1 maart 2023 om 12:43
Ik ben het helemaal met je eens en ook veel meer vanuit het kindje gedacht. Ook weer mijn mening en mijn overtuiging.poldervrouw schreef: ↑01-03-2023 12:39Ik zou zelf (persoonlijk, mijn mening, mijn overtuiging) geen abortus kunnen laten plegen bij deze termijn, ik vind dat dit ook wel een geluid mag zijn. Ik vind het best bijzonder dat de meesten hier zeggen dat het oke is. Natuurlijk jouw lichaam jouw keuze en goed dat die keuze er is. Maar 17 weken.. en tegen de tijd dat het zover zou zijn misschien wel 19.. ik vind dat nogal wat.
woensdag 1 maart 2023 om 12:46
Informeer eens bij een abortuskliniek. Wellicht bieden die nog wel een curretage aan.Mariejan schreef: ↑01-03-2023 11:29Ik vind het allemaal hele legitieme argumenten en helemaal niet verwend.
In heb je nog niets horen zeggen dat pleit voor de zwangerschap voortzetten, behalve dat het een invasieve abortus wordt. Wat natuurlijk verschrikkelijk is. Maar mijns inziens geen reden om dan maar een kind op de wereld te zetten. Dat is ook heel invasief. Óók voor de kinderen die jullie al hebben.
woensdag 1 maart 2023 om 12:50
Wat een ontzettende moeilijke keuze om te maken.
Misschien is dit een heeeeel klein beetje helpend ?
https://www.fara.be/ongeplande-zwangers ... ongeplande
Misschien is dit een heeeeel klein beetje helpend ?
https://www.fara.be/ongeplande-zwangers ... ongeplande
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 1 maart 2023 om 12:51
Zelfde ervaring hier.Lila-Linda schreef: ↑01-03-2023 12:21mijn ervaring is, dat dat bij niet gebeurde
Ik weet niet eens meer, wat de uitgerekende datum zou zijn, en ik moet echt gaan rekenen in welk jaar ik een abortus onderging
Uit onderzoek blijkt, dat vrouwen, die eenmaal de keus gemaakt hebben, vrijwel nooit spijt hebben
Met 16 weken een abortus gehad.
Geen spijt. Opluchting, dat wel.
woensdag 1 maart 2023 om 12:53
woensdag 1 maart 2023 om 12:54
Angst voor spijt na je keuze (ongeacht welke keuze je maakt) kan je verlammen, kan je eindeloos laten wikken en wegen, je in cirkeltjes doen draaien zodat je de keuze voor je blijft uitschuiven. Probeer deze spijt eens onder de loep te nemen:
Waar vrees je precies spijt over te hebben?
Hoe omschrijf jij spijt, wat is het voor je?
Waarover gaat het exact?
Misschien is de echte vraag die hier telt wel:
'zie ik mezelf in staat om met deze spijt, moest ik deze ervaren, om te gaan?'
En zo ja: wie of wat heb je hier dan voor nodig?
Het antwoord op deze vragen kan je helpen om het eventuele 'spijtmonster' te durven trotseren en je niet langer te laten verlammen door de angst voor eventuele spijt van je keuze.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 1 maart 2023 om 12:59
Helaas geeft de afwezigheid van afwijkingen bij een prenatale screening nog steeds geen garantie op een gezond kind.poldervrouw schreef: ↑01-03-2023 12:39Ik zou zelf (dus mijn mening, mijn persoonlijke overtuigen) het laten afhangen van het feit of het kind gezond is of niet. Indien niet gezond (een niet met leven verenigbaar probleem of ernstige afwijkingen) zou ik er dan niet over twijfelen om de zwangerschap af te laten breken. Is het kind gezond, dan zou ik het de zwangerschap gewoon uitdragen en het kindje verwelkomen. Maar nogmaals.. mijn mening, mijn overtuiging.
woensdag 1 maart 2023 om 12:59
woensdag 1 maart 2023 om 13:05
Eens, tegen de tijd dat je zou "moeten bevallen" ga je naar de 20 weken.poldervrouw schreef: ↑01-03-2023 12:39Wat een rotsituatie
Ik zou zelf (dus mijn mening, mijn persoonlijke overtuigen) het laten afhangen van het feit of het kind gezond is of niet. Indien niet gezond (een niet met leven verenigbaar probleem of ernstige afwijkingen) zou ik er dan niet over twijfelen om de zwangerschap af te laten breken. Is het kind gezond, dan zou ik het de zwangerschap gewoon uitdragen en het kindje verwelkomen. Maar nogmaals.. mijn mening, mijn overtuiging.
Ik zou zelf (persoonlijk, mijn mening, mijn overtuiging) geen abortus kunnen laten plegen bij deze termijn, ik vind dat dit ook wel een geluid mag zijn. Ik vind het best bijzonder dat de meesten hier zeggen dat het oke is. Natuurlijk jouw lichaam jouw keuze en goed dat die keuze er is. Maar 17 weken.. en tegen de tijd dat het zover zou zijn misschien wel 19.. ik vind dat nogal wat.
Ik vindt dat echt te ver, het kindje is helemaal af.
Komt het als een klap ja, maar over het algemeen zijn mensen flexibel. Je roeit met de riemen die je hebt.
Ik weet zeker als je het kindje in je armen hebt en in zijn/haar oogjes kijkt, dat je liefde voelt en geen spijt.
[....]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2023 15:21
Reden: ongepast
Reden: ongepast
7.10% gewijzigd
Make each day count
woensdag 1 maart 2023 om 13:06
Sterker nog, ze is verantwoordelijk voor het leven van alle 4. Waarom zou kind 1, 2 of 3 meer recht op leven hebben dan kind 4?
woensdag 1 maart 2023 om 13:08
Eens. Ik ben niet tegen abortus, maar 17/18 weken vind ik persoonlijk echt een ander verhaal. Als je een foetus van 18 weken ziet, dat is echt al een compleet kindje.poldervrouw schreef: ↑01-03-2023 12:39
Ik zou zelf (persoonlijk, mijn mening, mijn overtuiging) geen abortus kunnen laten plegen bij deze termijn, ik vind dat dit ook wel een geluid mag zijn. Ik vind het best bijzonder dat de meesten hier zeggen dat het oke is. Natuurlijk jouw lichaam jouw keuze en goed dat die keuze er is. Maar 17 weken.. en tegen de tijd dat het zover zou zijn misschien wel 19.. ik vind dat nogal wat.
Ik zou denken, als je er toch al 3 hebt kan er ook nog wel een 4de bij.
Heel vervelende situatie natuurlijk, sterkte!
woensdag 1 maart 2023 om 13:10
Kom op zeg....Pianostemmer schreef: ↑01-03-2023 12:53Kan me heel goed voorstellen dat je enorm schrok en van de kaart bent!
Mijn inzicht is het volgende: je hebt nu geen 3 kinderen, maar 4. Waarvan er 1 nog in je buik zit. Er valt weinig meer te kiezen, zo zie ik het. Dat gezegd hebbende, heel veel sterkte bij alles wat op jullie af komt!
Ze heeft er drie. En ja, ze heeft iets in zich wat uit kan groeien tot een kind.
Ze is 17 weken zwanger als ze nu zou bevallen is dat wat geboren wordt niet levensvatbaar. TO kan er voor kiezen dat te laten groeien tot een levensvatbaar wezen, maar ze kan ook een andere beslissing nemen.
TO, er is hierin geen foute keuze.
Ik heb het idee dat de termijn van de zwangerschap zwaar weegt voor jullie. Begrijpelijk.
Maar invasief wordt het sowieso....
woensdag 1 maart 2023 om 13:10
woensdag 1 maart 2023 om 13:11
woensdag 1 maart 2023 om 13:11
TO, ik denk dat je het niet fout kan doen in deze situatie.
Jij en je man nemen een beslissing die voor jullie goed is, en dan is het ook goed.
Wel snap ik dat het verdomde moeilijk voor jullie moet zijn om de voor jullie juiste beslissing te nemen.
Probeer niet te denken “wat als”, er komt misschien nooit een “had ik maar”.
Probeer ook eens met wat afstand naar deze situatie te kijken. Wat zou je je beste vriendin of je zus adviseren.
Jij en je man nemen een beslissing die voor jullie goed is, en dan is het ook goed.
Wel snap ik dat het verdomde moeilijk voor jullie moet zijn om de voor jullie juiste beslissing te nemen.
Probeer niet te denken “wat als”, er komt misschien nooit een “had ik maar”.
Probeer ook eens met wat afstand naar deze situatie te kijken. Wat zou je je beste vriendin of je zus adviseren.
woensdag 1 maart 2023 om 13:11
Omdat die er al zijnPianostemmer schreef: ↑01-03-2023 13:06Sterker nog, ze is verantwoordelijk voor het leven van alle 4. Waarom zou kind 1, 2 of 3 meer recht op leven hebben dan kind 4?
woensdag 1 maart 2023 om 13:12
Niet doen.charmed1 schreef: ↑01-03-2023 13:05Eens, tegen de tijd dat je zou "moeten bevallen" ga je naar de 20 weken.
Ik vindt dat echt te ver, het kindje is helemaal af.
Komt het als een klap ja, maar over het algemeen zijn mensen flexibel. Je roeit met de riemen die je hebt.
Ik weet zeker als je het kindje in je armen hebt en in zijn/haar oogjes kijkt, dat je liefde voelt en geen spijt.
Wtf.
Alsjeblieft, deze vrouw zit in een vreselijke rot situatie en het helpt haar echt niet om zulke achterlijke beelden te schetsen.
Ik zou heel erg schrikken, maar de beslissing om geen kinderen te krijgen is al een keer gemaakt.
Het zien als een “cadeau” zou ik niet goed kunnen.
Ga in gesprek met mensen die hier verstand van hebben. Fiom en abortuskliniek, zij zijn degene die hier verstand van hebben.
En hopelijk kunnen jullie dan een beslissing maken.
Elke beslissing is de goeie voor jou, je man en je gezin.
Plus daarna goede hulp zoeken, want het is niet niks wat jullie is overkomen.
Heel veel sterkte!
airmaxlover wijzigde dit bericht op 01-03-2023 13:44
8.60% gewijzigd
woensdag 1 maart 2023 om 13:13
Dit dus. Over 7 weken is deze foetus in principe al levensvatbaar buiten de baarmoeder.BlauweDruif schreef: ↑01-03-2023 13:08Eens. Ik ben niet tegen abortus, maar 17/18 weken vind ik persoonlijk echt een ander verhaal. Als je een foetus van 18 weken ziet, dat is echt al een compleet kindje.
Ik zou denken, als je er toch al 3 hebt kan er ook nog wel een 4de bij.
Heel vervelende situatie natuurlijk, sterkte!
Am Yisrael Chai!
woensdag 1 maart 2023 om 13:13
Al krijg je er nog 10, die je allemaal niet hebt gepland, dan zul je na zo’n bevalling vast liefde voelen. Maar het is niet het soort leven wat jij wilt, wat je man wil, wat je je andere kinderen gunt.
Een kind krijgen zou nooit een straf moeten zijn.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 1 maart 2023 om 13:14
Ook eens met poldervrouw. Ik ben zeer pro-choice, maar het is ook een glijdende schaal. Ik weet niet of we in ons gezin, met 17 weken, om het kindje heen zouden kunnen denken. Carriere vs. een foetus waar je al een pret-echo van zou kunnen maken?
woensdag 1 maart 2023 om 13:14
[....]charmed1 schreef: ↑01-03-2023 13:05Eens, tegen de tijd dat je zou "moeten bevallen" ga je naar de 20 weken.
Ik vindt dat echt te ver, het kindje is helemaal af.
Komt het als een klap ja, maar over het algemeen zijn mensen flexibel. Je roeit met de riemen die je hebt.
Ik weet zeker als je het kindje in je armen hebt en in zijn/haar oogjes kijkt, dat je liefde voelt en geen spijt.
[....]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2023 15:34
Reden: ongepast
Reden: ongepast
33.64% gewijzigd
