Zwanger
alle pijlers
44 jaar en ongepland zwanger , 17 weken.
woensdag 1 maart 2023 om 09:13
Lieve medeforummers,
Ik ben in een ongelofelijke rotsituatie beland. Een aantal dagen geleden ben ik erachter gekomen dat ik – gehuwde vrouw van 44 met reeds 3 kinderen – opnieuw zwanger ben. Tot op heden verkeren wij in grote shock. Na de geboorte van onze jongste 5 jaar geleden heeft mijn man een vasectomie ondergaan. Hij heeft keurig alle nacontroles laten doen en er werden geen zaadcellen meer gevonden. Het ging dus ook al 5 jaar goed, tot nu. Eind vorig jaar voelde ik mij een aantal dagen anders, het deed mij denken aan mijn zwangerschappen. Zekerheidshalve deed ik een zwangerschapstest en deze was negatief. Niet lang daarna begon ik te bloeden. Deze bloedingen duurden kort, maar kwamen wel geregeld terug. Ik heb de klachten en de korte bloedingen afgedaan als begin van de overgang. Vanwege persisterende buikklachten ben ik onlangs naar de huisarts gegaan en bij de urinecontrole is er ook een zwangerschapstest gedaan. Deze bleek positief. De volgende dag kon ik terecht bij het echocentrum en we hadden al besloten een overtijdbehandeling te gaan doen. Maar toen bleek ik al ruim 17 weken (!!!) zwanger. Feit: we willen geen kinderen meer. We hebben drie gezonde kinderen, het past allemaal net in ons huis en sinds de jongste naar school gaat kan ik weer wat stappen maken op de carriereladder. Ik vind het hard werken, 3 kinderen, al geniet ik er ook ontzettend van. Ik had de zwangerschap zéker afgebroken als ik <13 weken zwanger zou zijn. Maar nu met dik 17 weken voelt het anders. We weten het geslacht van de foetus en het lijkt op het eerste oog gezond. Wat een wonder is gezien het feit dat ik mijn levensstijl niet heb aangepast. We krijgen nog meer gesprekken maar als we de zwangerschap beëindigen wordt het een medisch begeleide bevalling, behoorlijk invasief dus. Dat lijkt mij een totaal andere ervaring dan een prille zwangerschap afbreken met medicatie, hoewel beide niet leuk is natuurlijk. Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat mij/ons dit zou overkomen en dat ik er pas zó laat achter zou komen. Dat gebeurt in Amerika bij first time moeders, niet bij een multipara zoals ik.
Ik weet dat ik jullie niet kan vragen wat ik zou moeten doen, maar ik vind het fijn dit anoniem te delen met anderen. Wellicht komen er nog andere inzichten. Alvast mijn grote dank.
Ik ben in een ongelofelijke rotsituatie beland. Een aantal dagen geleden ben ik erachter gekomen dat ik – gehuwde vrouw van 44 met reeds 3 kinderen – opnieuw zwanger ben. Tot op heden verkeren wij in grote shock. Na de geboorte van onze jongste 5 jaar geleden heeft mijn man een vasectomie ondergaan. Hij heeft keurig alle nacontroles laten doen en er werden geen zaadcellen meer gevonden. Het ging dus ook al 5 jaar goed, tot nu. Eind vorig jaar voelde ik mij een aantal dagen anders, het deed mij denken aan mijn zwangerschappen. Zekerheidshalve deed ik een zwangerschapstest en deze was negatief. Niet lang daarna begon ik te bloeden. Deze bloedingen duurden kort, maar kwamen wel geregeld terug. Ik heb de klachten en de korte bloedingen afgedaan als begin van de overgang. Vanwege persisterende buikklachten ben ik onlangs naar de huisarts gegaan en bij de urinecontrole is er ook een zwangerschapstest gedaan. Deze bleek positief. De volgende dag kon ik terecht bij het echocentrum en we hadden al besloten een overtijdbehandeling te gaan doen. Maar toen bleek ik al ruim 17 weken (!!!) zwanger. Feit: we willen geen kinderen meer. We hebben drie gezonde kinderen, het past allemaal net in ons huis en sinds de jongste naar school gaat kan ik weer wat stappen maken op de carriereladder. Ik vind het hard werken, 3 kinderen, al geniet ik er ook ontzettend van. Ik had de zwangerschap zéker afgebroken als ik <13 weken zwanger zou zijn. Maar nu met dik 17 weken voelt het anders. We weten het geslacht van de foetus en het lijkt op het eerste oog gezond. Wat een wonder is gezien het feit dat ik mijn levensstijl niet heb aangepast. We krijgen nog meer gesprekken maar als we de zwangerschap beëindigen wordt het een medisch begeleide bevalling, behoorlijk invasief dus. Dat lijkt mij een totaal andere ervaring dan een prille zwangerschap afbreken met medicatie, hoewel beide niet leuk is natuurlijk. Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat mij/ons dit zou overkomen en dat ik er pas zó laat achter zou komen. Dat gebeurt in Amerika bij first time moeders, niet bij een multipara zoals ik.
Ik weet dat ik jullie niet kan vragen wat ik zou moeten doen, maar ik vind het fijn dit anoniem te delen met anderen. Wellicht komen er nog andere inzichten. Alvast mijn grote dank.
woensdag 1 maart 2023 om 23:29
Eens.Lila-Linda schreef: ↑01-03-2023 20:54Toch bijzonder,dat mensen over ongeboren kinderen spreken als 'wondertjes', maar als pleegzorg ouders zoekt, bijna niemand thuis geeft
Neem dan zelf een wondertje in huis
donderdag 2 maart 2023 om 00:53
Dat heb je dan niet goed begrepen.. In een abortus kliniek worden ongewenste zwangerschappen afgebroken. Er is niks 'sociaals' aan. Waarom noem je het zo?fashionvictim schreef: ↑01-03-2023 22:26Dat weet ik wel, maar ik had altijd begrepen dat dergelijke late abortussen vrijwel altijd medische abortussen en geen sociale abortussen zijn. En persoonlijk denk ik als moeder dat het ook behoorlijk anders voelt om vanwege medische redenen een dusdanig late abortus te ondergaan dan vanwege de reden dat je eigenlijk vond dat je gezin al compleet was. TO zal inmiddels ook wel zichtbaar en voelbaar zwanger zijn, het lijkt me dat dat wel anders is dan een abortus met 7 weken ofzo.
Ik heb 2,5jr in een abortuskliniek gewerkt en de doelgroep mbt vrouwen met een voltooid gezin was het grootst. Ook vrouwen die (streng)gelovig waren heb ik voorbij zien komen. Alle soorten en maten.
Tuurlijk is deze termijn lastiger en medischer. Maar desalniettemin mag je er zeker gewoon nog voor kiezen. In een abortus kliniek beval je niet, maar betreft het een instrumentale behandeling (met een roesje).
Laat je goed voorlichten TO. En maak voor jezelf de minst slechte keuze.
donderdag 2 maart 2023 om 01:05
Wat goed, dat je dit deelt…..Enigme schreef: ↑02-03-2023 00:53Dat heb je dan niet goed begrepen.. In een abortus kliniek worden ongewenste zwangerschappen afgebroken. Er is niks 'sociaals' aan. Waarom noem je het zo?
Ik heb 2,5jr in een abortuskliniek gewerkt en de doelgroep mbt vrouwen met een voltooid gezin was het grootst. Ook vrouwen die (streng)gelovig waren heb ik voorbij zien komen. Alle soorten en maten.
Tuurlijk is deze termijn lastiger en medischer. Maar desalniettemin mag je er zeker gewoon nog voor kiezen. In een abortus kliniek beval je niet, maar betreft het een instrumentale behandeling (met een roesje).
Laat je goed voorlichten TO. En maak voor jezelf de minst slechte keuze.
What would Patsy do?
donderdag 2 maart 2023 om 01:41
Hier ervaring met een soortgelijke keuze. Ik zou mijn leeftijd laten meewegen en het feit dat er al eerder een zwangerschap is afgebroken omdat de foetus niet gezond was. De kans op een kindje met een handicap is aanwezig, zeker gezien je leeftijd en mogelijk ook door je eerdere ervaring. Tijd om het goed uit te zoeken heb je niet. Ik heb destijds ook voor het dilemma gestaan om een zwangerschap af te breken of niet nadat ik op oudere leeftijd ongepland zwanger bleek. Mede door druk van de omgeving gekozen de zwangerschap voort te zetten. Paar dagen voor de bevalling bleek de baby niet in orde hetgeen op echo’s niet was opgemerkt. Lang verhaal kort, mijn zoontje is na een paar maanden overleden. Achteraf had ik meer naar mijn eigen gevoel moeten luisteren. Ik zag beren op de weg, leeftijd speelde mee en of de baby gezond zou zijn was niet zeker want geen uitgebreide screening die je normaliter wel kan krijgen op die leeftijd. Achteraf zou de zwangerschap afbreken meer zekerheid hebben gegeven. Heel veel sterkte want het is een hele lastige beslissing.
donderdag 2 maart 2023 om 06:22
Wat vreselijk voor je dat je dit hebt moeten meemaken.
donderdag 2 maart 2023 om 06:57
Heel goed dat je dit deelt!Enigme schreef: ↑02-03-2023 00:53Dat heb je dan niet goed begrepen.. In een abortus kliniek worden ongewenste zwangerschappen afgebroken. Er is niks 'sociaals' aan. Waarom noem je het zo?
Ik heb 2,5jr in een abortuskliniek gewerkt en de doelgroep mbt vrouwen met een voltooid gezin was het grootst. Ook vrouwen die (streng)gelovig waren heb ik voorbij zien komen. Alle soorten en maten.
Tuurlijk is deze termijn lastiger en medischer. Maar desalniettemin mag je er zeker gewoon nog voor kiezen. In een abortus kliniek beval je niet, maar betreft het een instrumentale behandeling (met een roesje).
Laat je goed voorlichten TO. En maak voor jezelf de minst slechte keuze.
Verder snap ik dat je moeite hebt met de woorden sociale abortus. Maar dit bereft geen medische abortus omdat het kindje (voor zover we weten) wel gezond is. En dat je dan dus enkel in aanmerking komt voor een instrumentale abortus.
Het is een benaming die ervoor gebruikt wordt.
Maar wat je verder zegt snijd hout lijkt me. En zeker maak de minst slechte keuze. Hij is hoe dan ook moeilijk.
donderdag 2 maart 2023 om 07:25
Een abortus is een abortus.. de term sociale abortus wordt in de abortushulpverlening in ieder geval niet gebruikt... het geeft een extra lading die er niet bij hoort. Een abortus is een medische behandeling. Een zwangerschapsafbreking op basis van medische gronden is iets heel anders.
En trust me... van alle vrouwen die ik heb mogen helpen, was het voor de grote meerderheid een lastige, complexe maar weloverwogen beslissing. Er werd maar heel zelden licht over gedacht.
Verdriet was er altijd. Maar ook opluchting. Er kunnen (en mogen) vele emoties naast elkaar bestaan.
Dat vrouwen er spijt van kunnen hebben.. tuurlijk komt ook voor. Maar met spijt kan je helemaal niets... spijt kan je niet verwerken... spijt kan je niet afsluiten.. het is een soort mentaal 'jezelf slaan'. Dan is mijn advies; zoek een goede hulpverlener die je kan helpen met de (rouw)verwerking. Ook dat mag gewoon aandacht krijgen.
En trust me... van alle vrouwen die ik heb mogen helpen, was het voor de grote meerderheid een lastige, complexe maar weloverwogen beslissing. Er werd maar heel zelden licht over gedacht.
Verdriet was er altijd. Maar ook opluchting. Er kunnen (en mogen) vele emoties naast elkaar bestaan.
Dat vrouwen er spijt van kunnen hebben.. tuurlijk komt ook voor. Maar met spijt kan je helemaal niets... spijt kan je niet verwerken... spijt kan je niet afsluiten.. het is een soort mentaal 'jezelf slaan'. Dan is mijn advies; zoek een goede hulpverlener die je kan helpen met de (rouw)verwerking. Ook dat mag gewoon aandacht krijgen.
donderdag 2 maart 2023 om 07:38
Gelukkig is iedere vrouw nog steeds de baas over haar eigen lichaam. In dit geval zijn er alleen maar verliezers en kies je voor datgene wat voor jou het minst slecht voelt en lijkt.
Ik kan me heel goed voorstellen dat een kind erbij in deze gezinssamenstelling en op deze leeftijd met alle risico's van dien niet wenselijk is maar dat je ook in dubio zit. Ik wens je veel sterkte met het maken van deze moeilijke keuze. Wat je ook doet, je doet het goed.
Ik kan me heel goed voorstellen dat een kind erbij in deze gezinssamenstelling en op deze leeftijd met alle risico's van dien niet wenselijk is maar dat je ook in dubio zit. Ik wens je veel sterkte met het maken van deze moeilijke keuze. Wat je ook doet, je doet het goed.
donderdag 2 maart 2023 om 08:10
Wat een ontzettend rake post Enigme!Enigme schreef: ↑02-03-2023 07:25Een abortus is een abortus.. de term sociale abortus wordt in de abortushulpverlening in ieder geval niet gebruikt... het geeft een extra lading die er niet bij hoort. Een abortus is een medische behandeling. Een zwangerschapsafbreking op basis van medische gronden is iets heel anders.
En trust me... van alle vrouwen die ik heb mogen helpen, was het voor de grote meerderheid een lastige, complexe maar weloverwogen beslissing. Er werd maar heel zelden licht over gedacht.
Verdriet was er altijd. Maar ook opluchting. Er kunnen (en mogen) vele emoties naast elkaar bestaan.
Dat vrouwen er spijt van kunnen hebben.. tuurlijk komt ook voor. Maar met spijt kan je helemaal niets... spijt kan je niet verwerken... spijt kan je niet afsluiten.. het is een soort mentaal 'jezelf slaan'. Dan is mijn advies; zoek een goede hulpverlener die je kan helpen met de (rouw)verwerking. Ook dat mag gewoon aandacht krijgen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 2 maart 2023 om 08:34
Beste forummers,
Ik heb een aantal zeer ongepaste berichten verwijderd. Ik verwacht dat er geen termen als vermoorden etc meer worden gebruikt. Net zoals wondertjes en dergelijke. Het in expliciete taal beschrijven van een late termijn abortus of de to op agressieve wijze proberen te weerhouden van een abortus staan we ook niet toe.
Met vriendelijke groet,
Moderator Viva.
Ik heb een aantal zeer ongepaste berichten verwijderd. Ik verwacht dat er geen termen als vermoorden etc meer worden gebruikt. Net zoals wondertjes en dergelijke. Het in expliciete taal beschrijven van een late termijn abortus of de to op agressieve wijze proberen te weerhouden van een abortus staan we ook niet toe.
Met vriendelijke groet,
Moderator Viva.
Vrijheid van meningsuiting betekent NIET dat je alles maar op het forum neer mag pennen.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
donderdag 2 maart 2023 om 08:45
[.Enigme schreef: ↑02-03-2023 00:53Dat heb je dan niet goed begrepen.. In een abortus kliniek worden ongewenste zwangerschappen afgebroken. Er is niks 'sociaals' aan. Waarom noem je het zo?
Ik heb 2,5jr in een abortuskliniek gewerkt en de doelgroep mbt vrouwen met een voltooid gezin was het grootst. Ook vrouwen die (streng)gelovig waren heb ik voorbij zien komen. Alle soorten en maten.
Tuurlijk is deze termijn lastiger en medischer. Maar desalniettemin mag je er zeker gewoon nog voor kiezen. In een abortus kliniek beval je niet, maar betreft het een instrumentale behandeling (met een roesje).
Laat je goed voorlichten TO. En maak voor jezelf de minst slechte keuze.
.]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 02-03-2023 12:04
Reden: Ongepast
Reden: Ongepast
22.16% gewijzigd
Am Yisrael Chai!
donderdag 2 maart 2023 om 08:52
Fv, jouw posts, met je vertrouwen in de mensheid, en ook die laatste over een abortus met negentien weken vind ik nog een stuk kwalijker dan de hele lompe anti-abortus posts die nu zijn gewist. Je bent wat subtieler, dat wel.
Het is TO’s keuze, en die kan anders zijn dan de jouwe. Of niet, maar dat is aan haar.
Het is TO’s keuze, en die kan anders zijn dan de jouwe. Of niet, maar dat is aan haar.
donderdag 2 maart 2023 om 09:01
Het is niet aan jou om andermans kans in te schatten. Dat is helemaal niet jouw plek. Het is een hele vileine manier om toch je eigen mening er doorheen te laten schemeren. Dat siert je niet.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 02-03-2023 12:05
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
42.65% gewijzigd
donderdag 2 maart 2023 om 09:04
Lieve mensen,
Dank voor jullie alle steun en het delen van verschillende perspectieven. Het is een zeer precair onderwerp en bij het plaatsen van dit topic realiseerde ik me dat er een discussie zou losbarsten. Dat vind ik niet erg en het beïnvloedt onze uiteindelijke keuze niet.
We hebben zeer goede begeleiding, godzijdank.
Gisteravond heb ik nogmaals de opties verkend met mijn partner en besproken wat het zou betekenen als we de zwangerschap voortzetten. Er ontstond blinde paniek bij hem, boosheid zelfs. Hij dacht dat we er hetzelfde instaan en continuatie geen optie was voor ons. Waar hij eerder aangaf dat hij mij zou steunen either way, blijkt dat nu moeilijk. En dat snap ik.
Ik word zelf ook overspoeld door emoties maar als ik kijk naar ons gezin voelt het voltooid. Ik kan er emotioneel niet nog een grootbrengen, ik kan het niet. De keuze is gemaakt. Het leven voelt zo surreëel aan, alsof het niet echt is en ik ieder moment kan wakker worden. Ik hoop dat als alles achter de rug is, ik berusting vind en met mijzelf kan leven. Dit is het moeilijkste wat ik ooit heb meegemaakt.
Wij hebben de artsen van het ziekenhuis aan boord om ons te begeleiden. Dat heeft meerdere redenen, waaronder een medische aandoening van mij waarvoor ik al onder behandeling was. De procedure gaat anders dan in de abortuskliniek, de bevalling wordt opgewekt met medicijnen.
Nogmaals dank voor alle reacties. We gaan nu een wachtperiode in, maar zal updaten als alles voorbij is.
Dank voor jullie alle steun en het delen van verschillende perspectieven. Het is een zeer precair onderwerp en bij het plaatsen van dit topic realiseerde ik me dat er een discussie zou losbarsten. Dat vind ik niet erg en het beïnvloedt onze uiteindelijke keuze niet.
We hebben zeer goede begeleiding, godzijdank.
Gisteravond heb ik nogmaals de opties verkend met mijn partner en besproken wat het zou betekenen als we de zwangerschap voortzetten. Er ontstond blinde paniek bij hem, boosheid zelfs. Hij dacht dat we er hetzelfde instaan en continuatie geen optie was voor ons. Waar hij eerder aangaf dat hij mij zou steunen either way, blijkt dat nu moeilijk. En dat snap ik.
Ik word zelf ook overspoeld door emoties maar als ik kijk naar ons gezin voelt het voltooid. Ik kan er emotioneel niet nog een grootbrengen, ik kan het niet. De keuze is gemaakt. Het leven voelt zo surreëel aan, alsof het niet echt is en ik ieder moment kan wakker worden. Ik hoop dat als alles achter de rug is, ik berusting vind en met mijzelf kan leven. Dit is het moeilijkste wat ik ooit heb meegemaakt.
Wij hebben de artsen van het ziekenhuis aan boord om ons te begeleiden. Dat heeft meerdere redenen, waaronder een medische aandoening van mij waarvoor ik al onder behandeling was. De procedure gaat anders dan in de abortuskliniek, de bevalling wordt opgewekt met medicijnen.
Nogmaals dank voor alle reacties. We gaan nu een wachtperiode in, maar zal updaten als alles voorbij is.
donderdag 2 maart 2023 om 09:04
Wat verdrietig
@Enigme goede post, kan me er goed in vinden.
Hier ervaring met het afbreken hiervan. Eerlijk heel soms, eens in de zoveel jaar denk ik, wauw, het is al X jaar geleden.
Ben dan ook niet verdrietig of kijk dan ook niet terug met spijt, maar het is onderdeel van mij geworden.
De keuze was niet makkelijk, ik leef er mee en het goed zo.
Lieve to, ik lees je update.
Heel veel sterkte!
airmaxlover wijzigde dit bericht op 02-03-2023 09:06
8.91% gewijzigd
donderdag 2 maart 2023 om 09:14
ach meis, wat een rottijd!Noedle1978 schreef: ↑02-03-2023 09:04Lieve mensen,
Dank voor jullie alle steun en het delen van verschillende perspectieven. Het is een zeer precair onderwerp en bij het plaatsen van dit topic realiseerde ik me dat er een discussie zou losbarsten. Dat vind ik niet erg en het beïnvloedt onze uiteindelijke keuze niet.
We hebben zeer goede begeleiding, godzijdank.
Gisteravond heb ik nogmaals de opties verkend met mijn partner en besproken wat het zou betekenen als we de zwangerschap voortzetten. Er ontstond blinde paniek bij hem, boosheid zelfs. Hij dacht dat we er hetzelfde instaan en continuatie geen optie was voor ons. Waar hij eerder aangaf dat hij mij zou steunen either way, blijkt dat nu moeilijk. En dat snap ik.
Ik word zelf ook overspoeld door emoties maar als ik kijk naar ons gezin voelt het voltooid. Ik kan er emotioneel niet nog een grootbrengen, ik kan het niet. De keuze is gemaakt. Het leven voelt zo surreëel aan, alsof het niet echt is en ik ieder moment kan wakker worden. Ik hoop dat als alles achter de rug is, ik berusting vind en met mijzelf kan leven. Dit is het moeilijkste wat ik ooit heb meegemaakt.
Wij hebben de artsen van het ziekenhuis aan boord om ons te begeleiden. Dat heeft meerdere redenen, waaronder een medische aandoening van mij waarvoor ik al onder behandeling was. De procedure gaat anders dan in de abortuskliniek, de bevalling wordt opgewekt met medicijnen.
Nogmaals dank voor alle reacties. We gaan nu een wachtperiode in, maar zal updaten als alles voorbij is.
sterkte!
