Zwanger
alle pijlers
44 jaar en ongepland zwanger , 17 weken.
woensdag 1 maart 2023 om 09:13
Lieve medeforummers,
Ik ben in een ongelofelijke rotsituatie beland. Een aantal dagen geleden ben ik erachter gekomen dat ik – gehuwde vrouw van 44 met reeds 3 kinderen – opnieuw zwanger ben. Tot op heden verkeren wij in grote shock. Na de geboorte van onze jongste 5 jaar geleden heeft mijn man een vasectomie ondergaan. Hij heeft keurig alle nacontroles laten doen en er werden geen zaadcellen meer gevonden. Het ging dus ook al 5 jaar goed, tot nu. Eind vorig jaar voelde ik mij een aantal dagen anders, het deed mij denken aan mijn zwangerschappen. Zekerheidshalve deed ik een zwangerschapstest en deze was negatief. Niet lang daarna begon ik te bloeden. Deze bloedingen duurden kort, maar kwamen wel geregeld terug. Ik heb de klachten en de korte bloedingen afgedaan als begin van de overgang. Vanwege persisterende buikklachten ben ik onlangs naar de huisarts gegaan en bij de urinecontrole is er ook een zwangerschapstest gedaan. Deze bleek positief. De volgende dag kon ik terecht bij het echocentrum en we hadden al besloten een overtijdbehandeling te gaan doen. Maar toen bleek ik al ruim 17 weken (!!!) zwanger. Feit: we willen geen kinderen meer. We hebben drie gezonde kinderen, het past allemaal net in ons huis en sinds de jongste naar school gaat kan ik weer wat stappen maken op de carriereladder. Ik vind het hard werken, 3 kinderen, al geniet ik er ook ontzettend van. Ik had de zwangerschap zéker afgebroken als ik <13 weken zwanger zou zijn. Maar nu met dik 17 weken voelt het anders. We weten het geslacht van de foetus en het lijkt op het eerste oog gezond. Wat een wonder is gezien het feit dat ik mijn levensstijl niet heb aangepast. We krijgen nog meer gesprekken maar als we de zwangerschap beëindigen wordt het een medisch begeleide bevalling, behoorlijk invasief dus. Dat lijkt mij een totaal andere ervaring dan een prille zwangerschap afbreken met medicatie, hoewel beide niet leuk is natuurlijk. Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat mij/ons dit zou overkomen en dat ik er pas zó laat achter zou komen. Dat gebeurt in Amerika bij first time moeders, niet bij een multipara zoals ik.
Ik weet dat ik jullie niet kan vragen wat ik zou moeten doen, maar ik vind het fijn dit anoniem te delen met anderen. Wellicht komen er nog andere inzichten. Alvast mijn grote dank.
Ik ben in een ongelofelijke rotsituatie beland. Een aantal dagen geleden ben ik erachter gekomen dat ik – gehuwde vrouw van 44 met reeds 3 kinderen – opnieuw zwanger ben. Tot op heden verkeren wij in grote shock. Na de geboorte van onze jongste 5 jaar geleden heeft mijn man een vasectomie ondergaan. Hij heeft keurig alle nacontroles laten doen en er werden geen zaadcellen meer gevonden. Het ging dus ook al 5 jaar goed, tot nu. Eind vorig jaar voelde ik mij een aantal dagen anders, het deed mij denken aan mijn zwangerschappen. Zekerheidshalve deed ik een zwangerschapstest en deze was negatief. Niet lang daarna begon ik te bloeden. Deze bloedingen duurden kort, maar kwamen wel geregeld terug. Ik heb de klachten en de korte bloedingen afgedaan als begin van de overgang. Vanwege persisterende buikklachten ben ik onlangs naar de huisarts gegaan en bij de urinecontrole is er ook een zwangerschapstest gedaan. Deze bleek positief. De volgende dag kon ik terecht bij het echocentrum en we hadden al besloten een overtijdbehandeling te gaan doen. Maar toen bleek ik al ruim 17 weken (!!!) zwanger. Feit: we willen geen kinderen meer. We hebben drie gezonde kinderen, het past allemaal net in ons huis en sinds de jongste naar school gaat kan ik weer wat stappen maken op de carriereladder. Ik vind het hard werken, 3 kinderen, al geniet ik er ook ontzettend van. Ik had de zwangerschap zéker afgebroken als ik <13 weken zwanger zou zijn. Maar nu met dik 17 weken voelt het anders. We weten het geslacht van de foetus en het lijkt op het eerste oog gezond. Wat een wonder is gezien het feit dat ik mijn levensstijl niet heb aangepast. We krijgen nog meer gesprekken maar als we de zwangerschap beëindigen wordt het een medisch begeleide bevalling, behoorlijk invasief dus. Dat lijkt mij een totaal andere ervaring dan een prille zwangerschap afbreken met medicatie, hoewel beide niet leuk is natuurlijk. Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat mij/ons dit zou overkomen en dat ik er pas zó laat achter zou komen. Dat gebeurt in Amerika bij first time moeders, niet bij een multipara zoals ik.
Ik weet dat ik jullie niet kan vragen wat ik zou moeten doen, maar ik vind het fijn dit anoniem te delen met anderen. Wellicht komen er nog andere inzichten. Alvast mijn grote dank.
woensdag 1 maart 2023 om 17:51
De wens is de vader van de gedachte.vaniteifear schreef: ↑01-03-2023 13:43TO, ik heb in dezelfde situatie als jij gezeten. Ik had al een zoon van 14, toen ik opnieuw zwanger raakte. Ook volop bezig aan mijn carrière. Ook de fase van poepluiers en kinderopvang afgesloten. Ook ik kom een kamer tekort.
Ik besloot dat dit nieuwe lichtje welkom was op de wereld. Alles gebeurt namelijk met een reden. Als een kindje echt wil komen, komt het wel... Ik ben niet minder gaan werken, maar werk deels vanuit huis en heb voor de andere dagen kinderopvang. Mijn dochtertje slaapt nu nog heerlijk bij mij op de kamer, maar ik ga de komende 2 jaar eens rustig op zoek naar andere woonruimte. Overal is een mouw aan te passen.
And who can say why your heart cries, when your love lies? Only time
woensdag 1 maart 2023 om 17:53
Of het niet aankunnen van vier kinderen. Dat zou ook kunnen.Monique1818 schreef: ↑01-03-2023 17:44Ja, had ik gelezen.
Maar ook dat was wel een ander verhaal. Er was medisch iets mis met het kindje.
Nu is er geen sprake van medisch, maar niet praktisch.
woensdag 1 maart 2023 om 18:02
https://www.trouw.nl/nieuws/siriz-helpt ... ~b0d44542/Pianostemmer schreef: ↑01-03-2023 14:51To, kijk eens op de site van stichting Siriz. Kun je ook bijvoorbeeld chatten met mensen die veel te maken hebben met onbedoelde zwangerschappen.
https://www.groene.nl/artikel/ongewenst-zwanger-chat-nu
And who can say why your heart cries, when your love lies? Only time
woensdag 1 maart 2023 om 18:07
Ook dat weet ze zelf natuurlijk prima, dat betekent natuurlijk niet dat ze niet alsnog die keuze moet mogen maken. En ze weet wat die keus praktisch betekent, aangezien ze het al eens mee heeft gemaakt.Monique1818 schreef: ↑01-03-2023 17:44Ja, had ik gelezen.
Maar ook dat was wel een ander verhaal. Er was medisch iets mis met het kindje.
Nu is er geen sprake van medisch, maar niet praktisch.
ladyday21 wijzigde dit bericht op 01-03-2023 18:11
23.10% gewijzigd
What would Patsy do?
woensdag 1 maart 2023 om 18:07
Precies dit, je laat hun belang meewegen, maar nooit meebeslissen.Lila-Linda schreef: ↑01-03-2023 16:29Ik heb ooit het belang van mijn kinderen heel zwaar meegewogen
zoals je eigenlijk bij alles, zodra je kinderen heb, ook vanuit hun visie bekijkt
Dat kun je echt niet bij een kind of puber leggen.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 1 maart 2023 om 18:23
Lijkt me echt een heel lastige situatie. Ik denk dat ik zelf het gevoel zou hebben voor een voldongen feit te staan.Spinkeltje schreef: ↑01-03-2023 16:54Ik zou gewoon het kindje laten komen. Het is al 17 weken en is al een echt mensje. Ik snap dat je schrikt, maar het zal zo wel hebben moeten zijn. Je vindt dan wel jouw weg hierin. Heel veel succes en wijsheid.
woensdag 1 maart 2023 om 18:32
Jeetje wat een heftige situatie. Dit is niet hoe je het bedacht had en hoe je het wilde.Noedle1978 schreef: ↑01-03-2023 14:16Dank voor alle input.
Het is voor ons inderdaad de termijn dat het zo ingewikkeld maakt. Niet dat ik makkelijk denk over zwangerschapsafbreking in het eerste trimester, maar dit heeft alleen al fysiek een grotere impact.
Mijn partner worstelt met dezelfde gevoelens, al vindt hij uiteindelijk mijn keuze doorslaggevend, omdat het in mijn lichaam plaatsvindt.
Financieel hebben we het niet slecht, maar kinderen worden ouder en gaan meer geld kosten. Ik kan 3 kinderen goed aan, maar we vonden de 3e ook gewoon weer hard werken en deden we er zeker niet even bij. Dat een 4e mee zou gaan in de flow van het gezin lijkt mij illusoir.
Wij hebben in het verleden helaas een zwangerschap moeten afbreken met 20 weken, omdat de foetus afwijkingen had. Ik weet dus ongeveer wat mij te wachten staat. Ik had nooit kunnen bedenken dat we ooit weer in zo'n situatie terecht zouden komen. Ik probeer op een later moment verder te reageren.
Ik wil wel op een ding inhaken. Een sociale abortus (wat dit zou zijn) is iets heel anders dan het opwekken van een bevalling bij een afwijking in de foetus.
Laat je daar wel echt goed op voorlichten. Verder ben je nu 17 weken zwanger maar tegen de tijd van een eventuele abortus 18/19 weken. Je zal ook een arts moeten vinden die overtuigd is van jouw noodsituatie waardoor een abortus op die moment nog te verantwoorden is.
Ik kan je verder geen tips geven in het maken van een keus. Die is zo ongelofelijk persoonlijk en er is ook geen goed of fout! Gelukkig ook maar.
En echt een kind uit liefde laten komen kan net zo goed als een kind uit liefde laten gaan.
Verder kan extra onderzoek of het kindje echt gezond is de keuze wat makkelijker maken.
Heel veel sterkte in elk geval.
woensdag 1 maart 2023 om 18:45
Ik snap het idee van extra onderzoek doen om de beslissing makkelijker te maken, maar ik zou dat niet doen. Kost extra tijd, als blijkt dat kind gezond is wordt het alleen maar moeilijker om voor abortus te kiezen en als je het eigenlijk doet om jezelf te helpen de keuze te maken voor abortus zou ik dat gewoon doen.
Ik zou dat onderzoek dus alleen doen als je het kind in principe wil houden.
Ik zou dat onderzoek dus alleen doen als je het kind in principe wil houden.
Het is zoals het is
woensdag 1 maart 2023 om 19:04
Wat een rotsituatie zeg! Hier heb je niet voor gekozen, sterker nog je hebt alle voorzorgsmaatregelen in act genomen om dit te voorkomen en toch is het jullie overkomen 
. En dan is het moeilijk dat je er zo laat achter komt.
Dat de termijn nu een rol speelt in je overdenkingen begrijp ik goed. Maar ik begrijp ook dat dit gewoon niet gepland is. Wat je ook besluit, het blijft lastig. Al sta je achter vroegtijdig bevallen (of lijkt je dit het minst slechte), dan nog doet dat ontzettende pijn, maar als je de zwangerschap voortzet, dan geldt dat dit ook weer allemaal implicaties heeft voor je bestaande gezin en natuurlijk speelt je leeftijd een rol. Een duivels dilemma. Geen wijze woorden: gewoon een knuffel en heel veel sterkte!
. En dan is het moeilijk dat je er zo laat achter komt. Dat de termijn nu een rol speelt in je overdenkingen begrijp ik goed. Maar ik begrijp ook dat dit gewoon niet gepland is. Wat je ook besluit, het blijft lastig. Al sta je achter vroegtijdig bevallen (of lijkt je dit het minst slechte), dan nog doet dat ontzettende pijn, maar als je de zwangerschap voortzet, dan geldt dat dit ook weer allemaal implicaties heeft voor je bestaande gezin en natuurlijk speelt je leeftijd een rol. Een duivels dilemma. Geen wijze woorden: gewoon een knuffel en heel veel sterkte!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 1 maart 2023 om 20:02
Alweer eens.Youk79 schreef: ↑01-03-2023 18:45Ik snap het idee van extra onderzoek doen om de beslissing makkelijker te maken, maar ik zou dat niet doen. Kost extra tijd, als blijkt dat kind gezond is wordt het alleen maar moeilijker om voor abortus te kiezen en als je het eigenlijk doet om jezelf te helpen de keuze te maken voor abortus zou ik dat gewoon doen.
Ik zou dat onderzoek dus alleen doen als je het kind in principe wil houden.
Am Yisrael Chai!
woensdag 1 maart 2023 om 20:05
Daar zit ook wel weer een kern van waarheid in.Youk79 schreef: ↑01-03-2023 18:45Ik snap het idee van extra onderzoek doen om de beslissing makkelijker te maken, maar ik zou dat niet doen. Kost extra tijd, als blijkt dat kind gezond is wordt het alleen maar moeilijker om voor abortus te kiezen en als je het eigenlijk doet om jezelf te helpen de keuze te maken voor abortus zou ik dat gewoon doen.
Ik zou dat onderzoek dus alleen doen als je het kind in principe wil houden.
woensdag 1 maart 2023 om 20:06
Eens. Als gedachtenexperiment kan het misschien wel helpen; als je verdere tests laat doen, wat hoop je dan dat de uitslag is?Youk79 schreef: ↑01-03-2023 18:45Ik snap het idee van extra onderzoek doen om de beslissing makkelijker te maken, maar ik zou dat niet doen. Kost extra tijd, als blijkt dat kind gezond is wordt het alleen maar moeilijker om voor abortus te kiezen en als je het eigenlijk doet om jezelf te helpen de keuze te maken voor abortus zou ik dat gewoon doen.
Ik zou dat onderzoek dus alleen doen als je het kind in principe wil houden.
woensdag 1 maart 2023 om 20:18
Eens. Vriendin van mij, 43, bleek ook onverwachts zwanger, 20 weken onderweg. Heeft kindje gehouden en tot op de dag van vandaag spijt van haar keuze. Ze zal het nooit in het openbaar zeggen, maar het is wel zo. Ze houdt van de kleine , maar zou nooit meer deze keuze opnieuw maken.Maleficent schreef: ↑01-03-2023 15:57Jeetje Noedle, wat ben je in een nare situatie gekomen. Jullie gezin was compleet en daar hadden jullie maatregelen voor getroffen. Dat lijkt me al een duidelijke indicatie dat jullie dat toen al besloten hadden. Ik snap dat de termijn de keuze nu extra moeilijk maakt. Heel veel mensen reageren vanuit hun eigen emotie. Ik zou een abortus met deze termijn (vanuit mijn eigen gevoel) niet kunnen, denk ik, maar ik vind niet dat ik een ander mijn normen en waarden moet opleggen en dat zie je wel vaak in dit soort discussies.
Persoonlijk kun je denk ik beter 'spijt' hebben, of beter gezegd je schuldig/verdrietig voelen, dat je dit niet wilde voor dit kindje > dus van een abortus, dan spijt hebben van een kind krijgen.
Want je hebt wel jarenlang de verantwoordelijkheid om het op de beste manier groot te brengen. Je bent in Nederland vrij om te kiezen.
anoniem_64df35cce50ab wijzigde dit bericht op 01-03-2023 20:44
0.45% gewijzigd
woensdag 1 maart 2023 om 20:32
woensdag 1 maart 2023 om 20:34
Heb je daar iets aan?
Misschien hoop je wel dat het kind iets heel ernstigs heeft zodat je de zwangerschap zonder twijfel kunt afbreken en de keus in feite voor je gemaakt is. Dat zou ik geen gekke hoop vinden in deze situatie. Want eigenlijk was dit kind niet de bedoeling.
Dat geeft dan nog steeds niet per se richting voor wat te doen bij een wel gezond kind.
woensdag 1 maart 2023 om 20:38
als ik het toch al niet zou willen, zou ik me achteraf misschien nog wel veel schuldiger voelen als het een gezond kindje is. Misschien kun je het maar beter niet weten.Wombat schreef: ↑01-03-2023 20:34Heb je daar iets aan?
Misschien hoop je wel dat het kind iets heel ernstigs heeft zodat je de zwangerschap zonder twijfel kunt afbreken en de keus in feite voor je gemaakt is. Dat zou ik geen gekke hoop vinden in deze situatie. Want eigenlijk was dit kind niet de bedoeling.
Dat geeft dan nog steeds niet per se richting voor wat te doen bij een wel gezond kind.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 1 maart 2023 om 20:46
Het drukt op het geweten van TO en haar man dat ze naar hun gevoel een keuze moeten maken tussen leven en dood omdat het kind met 17 weken wel erg concreet is, een mens dat vollop beweegt en leeft (in vergelijking met een abortus bij 5 weken, haar woorden). Ze is ook enorm angstig voor de gezondheid van het kind.polydox schreef: ↑01-03-2023 20:18Eens. Vriendin van mij, 43, bleek ook onverwachts zwanger, 20 weken onderweg. Heeft kindje gehouden en tot op de dag van vandaag spijt van haar keuze. Ze zal het nooit in het openbaar zeggen, maar het is wel zo. Ze houdt van hem, maar zou nooit meer deze keuze opnieuw maken.
Het lijkt mij dat het meer een gewetensprobleem is van TO en haar man dan angst voor spijt.
woensdag 1 maart 2023 om 20:49
Wat heeft dat er nou weer mee te maken? En hoezo, nu niet rationeel beslissen? Die beslissing moet juist nu genomen worden, want als TO niets beslist, beslist ze namelijk dat het kind komt. En een wondertje… Hoe kun je dat in deze situatie zeggen (afgezien van het feit dat die hele term zum kotzen is). Of vind je het ook een wonder als je huis wordt getroffen door de bliksem.
woensdag 1 maart 2023 om 20:49
Ik reageerde op een ander en die had het over spijt hebben. Bij die vriendin speelde ook het gewetensprobleem plus nog wat anders, maar het kiezen voor het kind kan dan alsnog wel degelijk spijt opleveren.Fairway schreef: ↑01-03-2023 20:46Het drukt op het geweten van TO en haar man dat ze naar hun gevoel een keuze moeten maken tussen leven en dood omdat het kind met 17 weken wel erg concreet is, een mens dat vollop beweegt en leeft (in vergelijking met een abortus bij 5 weken, haar woorden). Ze is ook enorm angstig voor de gezondheid van het kind.
Het lijkt mij dat het meer een gewetensprobleem is van TO en haar man dan angst voor spijt.
woensdag 1 maart 2023 om 20:51
Zelf zou ik nooit aan financiën, de carrière, de grootte van het huis, de auto denken. In dit land kan een extra kindje er qua ruimte en geld eigenlijk altijd wel bij.
Maar anderen zijn daar weer anders in.
Die vroege abortus heb ik nooit echt kunnen verwerken, ik had het niet moeten doen het was voor mij de grootste fout in mijn leven. Altijd blijf ik benieuwd wat voor mensje hij of zij zou zijn geworden.
Ik raad een abortus in dit stadium af, maar dat doe ik vanuit mezelf. Het kindje zou ik als een cadeautje zien, ongeacht de omstandigheden. Had ik dat toen ook maar kunnen doen.
Maar TO, jij bent een ander mens, je hebt een ander leven.
Ik wens je vooral heel veel sterkte, wat een nare toestand.
Maar anderen zijn daar weer anders in.
Die vroege abortus heb ik nooit echt kunnen verwerken, ik had het niet moeten doen het was voor mij de grootste fout in mijn leven. Altijd blijf ik benieuwd wat voor mensje hij of zij zou zijn geworden.
Ik raad een abortus in dit stadium af, maar dat doe ik vanuit mezelf. Het kindje zou ik als een cadeautje zien, ongeacht de omstandigheden. Had ik dat toen ook maar kunnen doen.
Maar TO, jij bent een ander mens, je hebt een ander leven.
Ik wens je vooral heel veel sterkte, wat een nare toestand.
