Zwanger
alle pijlers
44 jaar en ongepland zwanger , 17 weken.
woensdag 1 maart 2023 om 09:13
Lieve medeforummers,
Ik ben in een ongelofelijke rotsituatie beland. Een aantal dagen geleden ben ik erachter gekomen dat ik – gehuwde vrouw van 44 met reeds 3 kinderen – opnieuw zwanger ben. Tot op heden verkeren wij in grote shock. Na de geboorte van onze jongste 5 jaar geleden heeft mijn man een vasectomie ondergaan. Hij heeft keurig alle nacontroles laten doen en er werden geen zaadcellen meer gevonden. Het ging dus ook al 5 jaar goed, tot nu. Eind vorig jaar voelde ik mij een aantal dagen anders, het deed mij denken aan mijn zwangerschappen. Zekerheidshalve deed ik een zwangerschapstest en deze was negatief. Niet lang daarna begon ik te bloeden. Deze bloedingen duurden kort, maar kwamen wel geregeld terug. Ik heb de klachten en de korte bloedingen afgedaan als begin van de overgang. Vanwege persisterende buikklachten ben ik onlangs naar de huisarts gegaan en bij de urinecontrole is er ook een zwangerschapstest gedaan. Deze bleek positief. De volgende dag kon ik terecht bij het echocentrum en we hadden al besloten een overtijdbehandeling te gaan doen. Maar toen bleek ik al ruim 17 weken (!!!) zwanger. Feit: we willen geen kinderen meer. We hebben drie gezonde kinderen, het past allemaal net in ons huis en sinds de jongste naar school gaat kan ik weer wat stappen maken op de carriereladder. Ik vind het hard werken, 3 kinderen, al geniet ik er ook ontzettend van. Ik had de zwangerschap zéker afgebroken als ik <13 weken zwanger zou zijn. Maar nu met dik 17 weken voelt het anders. We weten het geslacht van de foetus en het lijkt op het eerste oog gezond. Wat een wonder is gezien het feit dat ik mijn levensstijl niet heb aangepast. We krijgen nog meer gesprekken maar als we de zwangerschap beëindigen wordt het een medisch begeleide bevalling, behoorlijk invasief dus. Dat lijkt mij een totaal andere ervaring dan een prille zwangerschap afbreken met medicatie, hoewel beide niet leuk is natuurlijk. Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat mij/ons dit zou overkomen en dat ik er pas zó laat achter zou komen. Dat gebeurt in Amerika bij first time moeders, niet bij een multipara zoals ik.
Ik weet dat ik jullie niet kan vragen wat ik zou moeten doen, maar ik vind het fijn dit anoniem te delen met anderen. Wellicht komen er nog andere inzichten. Alvast mijn grote dank.
Ik ben in een ongelofelijke rotsituatie beland. Een aantal dagen geleden ben ik erachter gekomen dat ik – gehuwde vrouw van 44 met reeds 3 kinderen – opnieuw zwanger ben. Tot op heden verkeren wij in grote shock. Na de geboorte van onze jongste 5 jaar geleden heeft mijn man een vasectomie ondergaan. Hij heeft keurig alle nacontroles laten doen en er werden geen zaadcellen meer gevonden. Het ging dus ook al 5 jaar goed, tot nu. Eind vorig jaar voelde ik mij een aantal dagen anders, het deed mij denken aan mijn zwangerschappen. Zekerheidshalve deed ik een zwangerschapstest en deze was negatief. Niet lang daarna begon ik te bloeden. Deze bloedingen duurden kort, maar kwamen wel geregeld terug. Ik heb de klachten en de korte bloedingen afgedaan als begin van de overgang. Vanwege persisterende buikklachten ben ik onlangs naar de huisarts gegaan en bij de urinecontrole is er ook een zwangerschapstest gedaan. Deze bleek positief. De volgende dag kon ik terecht bij het echocentrum en we hadden al besloten een overtijdbehandeling te gaan doen. Maar toen bleek ik al ruim 17 weken (!!!) zwanger. Feit: we willen geen kinderen meer. We hebben drie gezonde kinderen, het past allemaal net in ons huis en sinds de jongste naar school gaat kan ik weer wat stappen maken op de carriereladder. Ik vind het hard werken, 3 kinderen, al geniet ik er ook ontzettend van. Ik had de zwangerschap zéker afgebroken als ik <13 weken zwanger zou zijn. Maar nu met dik 17 weken voelt het anders. We weten het geslacht van de foetus en het lijkt op het eerste oog gezond. Wat een wonder is gezien het feit dat ik mijn levensstijl niet heb aangepast. We krijgen nog meer gesprekken maar als we de zwangerschap beëindigen wordt het een medisch begeleide bevalling, behoorlijk invasief dus. Dat lijkt mij een totaal andere ervaring dan een prille zwangerschap afbreken met medicatie, hoewel beide niet leuk is natuurlijk. Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat mij/ons dit zou overkomen en dat ik er pas zó laat achter zou komen. Dat gebeurt in Amerika bij first time moeders, niet bij een multipara zoals ik.
Ik weet dat ik jullie niet kan vragen wat ik zou moeten doen, maar ik vind het fijn dit anoniem te delen met anderen. Wellicht komen er nog andere inzichten. Alvast mijn grote dank.
woensdag 1 maart 2023 om 16:04
Heel erg getwijfeld om te reageren omdat er soms harde reacties kunnen komen.
Wij hebben ook een kindje gekregen die niet gepland was. Omdat wij maar 1 kind hadden en omdat ik ook nog redelijk jong ben hebben wij het laten komen. Ons leven is vreselijk veranderd, met name omdat het al langer dan anderhalf jaar een huilbaby is. Ons kind bepaald alles, gelukkig is onze oudste heel zelfstandig maar ook die heeft heel veel moeten inleveren. Het verbaast mij altijd zo dat iedereen zegt och het kindje gaat wel mee in het ritme nou daar ben ik het 100% niet mee eens en ik vind toch echt dat er rekening gehouden mag worden met de andere kinderen.
Wij hebben ook een kindje gekregen die niet gepland was. Omdat wij maar 1 kind hadden en omdat ik ook nog redelijk jong ben hebben wij het laten komen. Ons leven is vreselijk veranderd, met name omdat het al langer dan anderhalf jaar een huilbaby is. Ons kind bepaald alles, gelukkig is onze oudste heel zelfstandig maar ook die heeft heel veel moeten inleveren. Het verbaast mij altijd zo dat iedereen zegt och het kindje gaat wel mee in het ritme nou daar ben ik het 100% niet mee eens en ik vind toch echt dat er rekening gehouden mag worden met de andere kinderen.
woensdag 1 maart 2023 om 16:04
Ik vind nou juist dat je eventuele spijt mee zou moeten laten wegen.
Ik zag het als een gegeven. Voor mij hè, dat geldt uiteraard niet voor iedereen.
Maar mij gaf het juist het gevoel dat ik het monster van de keuze inclusief alles recht in het gezicht keek, ik wordt nog altijd pislink als mensen mij verzachtende dingen op willen dringen als motivatie voor mijn keuze.
Spijt hoort er voor mij bij. Ik ging en ga er vanuit dat ik ook aan deze keuze denk als ik in mijn laatste snik mijn leven en de keuzes die ik gemaakt heb voorbij laat komen. Deze keuze, wélke dat ook wordt, blijft een onderdeel van de rest van je leven. Voor mij hoort spijt daarbij.
Dat is trouwens niet voor iedereen zo hè, genoeg vrouwen die helemaal geen spijt hebben. Die vooral opgelucht zijn.
Ik denk niet dat je vooraf echt kunt weten hoe je je precies zal voelen. Maar je kunt wel proberen een inschatting te maken. Ik was niet bang dát ik spijt zou krijgen, ik was bang voor de spijt díe ik zou krijgen. En die spijt (die ik niet verwar met schuldgevoel, maar dat heb ik ook hoor: schuldgevoel) heb ik gekregen, zoals ik van tevoren al verwachtte. Ik had niet bedacht dat het zo groot en blijvend zou zijn. Maar desondanks valt er (voor mij) mee te leven. Niet dat er een andere optie dan ermee leven is trouwens.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 1 maart 2023 om 16:05
Ik zou kinderen van welke leeftijd niet opzadelen met het vraagstuk broertje/zusje of abortus. Dit gaat twee mensen aan en dat zijn TO en haar man. Mijn kinderen hebben geen stem in hoeveel kinderen wij krijgen.
Een poffertje is geen oliebol.
woensdag 1 maart 2023 om 16:06
Dit vind ik eigenlijk een heel goed punt! Ik was tot nu toe eigenlijk helemaal voor het kindje houden, maar door dit punt kan ik het toch ook van de andere kant zien.Maleficent schreef: ↑01-03-2023 15:57Persoonlijk kun je denk ik beter 'spijt' hebben, of beter gezegd je schuldig/verdrietig voelen, dat je dit niet wilde voor dit kindje > dus van een abortus, dan spijt hebben van een kind krijgen.
woensdag 1 maart 2023 om 16:07
Ja precies, ongeacht de leeftijd zou het óf geen mededeling zijn (want afbreken zou ik niet met ze delen) óf het is een mededeling, er komt een broertje/zusje.Pofpoffertje schreef: ↑01-03-2023 16:05Ik zou kinderen van welke leeftijd niet opzadelen met het vraagstuk broertje/zusje of abortus. Dit gaat twee mensen aan en dat zijn TO en haar man. Mijn kinderen hebben geen stem in hoeveel kinderen wij krijgen.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 1 maart 2023 om 16:07
Jullie komen er wel uit Noedle, ik leef vanuit het uitgangspunt dat je in beide situaties gelukkig kunt worden, zowel als je de zwangerschap afbreekt als dat je het kindje houdt. In de eerste situatie heb je er nu misschien meer beeld en in de 2e een stuk minder maar ik denk dat jullie in staat zijn beide situaties aan te gaan en en te verweven. Misschien is dat nog een troost, dat het hoe dan ook goed zal komen met jullie.
woensdag 1 maart 2023 om 16:22
Wat een onzin zeg.AWWKW schreef: ↑01-03-2023 15:41Mijns inziens is TO verplicht aan de drie kinderen die ze al heeft om die mee te nemen in haar beslissing. Ten eerste hoe staan zij er tegenover? En hoe is de prenatale screening, wat is de kans op een gehandicapt kindje, hoe zit het financieel, komt TO bijvoorbeeld in de problemen rondom het betalen van de studies van haar kinderen, gaan die tijd en/of aandacht tekort komen, denk ook aan bijvoorbeeld examens moeten doen met een (huil-?)baby in huis, etc etc.
Hier ga je toch geen kinderen bij betrekken?
Moet niet gekker worden.
Dit is een beslissing van de ouders en daar ga je geen kinderen mee opzadelen/ betrekken.
woensdag 1 maart 2023 om 16:28
Niet betrekken in de beslissing zelf, maar wel bedenken hoe dit eventueel voor de kinderen zal zijn. TO zegt zelf, dat ze een kamer moest delen met haar zus en dat ze dit zeker in de pubertijd niet prettig vond. Ze heeft zelf ervaring met hoe het is als je met veel mensen in huis bent.
Juist goed dat ze rekening houd met welk gevolg die heeft voor die kinderen, nu en in de toekomst.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 1 maart 2023 om 16:29
ben ik met je eensdianaf schreef: ↑01-03-2023 16:28Niet betrekken in de beslissing zelf, maar wel bedenken hoe dit eventueel voor de kinderen zal zijn. TO zegt zelf, dat ze een kamer moest delen met haar zus en dat ze dit zeker in de pubertijd niet prettig vond. Ze heeft zelf ervaring met hoe het is als je met veel mensen in huis bent.
Juist goed dat ze rekening houd met welk gevolg die heeft voor die kinderen, nu en in de toekomst.
Ik heb ooit het belang van mijn kinderen heel zwaar meegewogen
zoals je eigenlijk bij alles, zodra je kinderen heb, ook vanuit hun visie bekijkt
woensdag 1 maart 2023 om 16:33
Ik deel haar mening.BlauweDruif schreef: ↑01-03-2023 16:06Dit vind ik eigenlijk een heel goed punt! Ik was tot nu toe eigenlijk helemaal voor het kindje houden, maar door dit punt kan ik het toch ook van de andere kant zien.
Ik zeg eigenlijk altijd "beter spijt van iets dat je wél hebt gedaan, dat iets wat je níet hebt gedaan", maar dat geldt níet als het om deze situatie gaat.
Ik hoop zelf nooit voor deze keuze te moeten staan, maar vooralsnog zouden wij ook niet kiezen voor wél geboren laten worden. Die impact is voor ons gewoon té groot, dat wil ik dat kindje niet aan doen. Maar ik kan me voorstellen hoe ongelooflijk moeilijk dat is met deze termijn. Heel veel sterkte To, met de keuze!
woensdag 1 maart 2023 om 16:34
Goede post, helemaal mee eens.Youk79 schreef: ↑01-03-2023 15:51Het is een heel lastig onderwerp Noedle. Ik zou een onafhankelijke gesprekspartner zoeken, zoals Fiom bijvoorbeeld, om jullie te helpen om tot een beslissing te komen.
En ik zou denk ik ook een deadline stellen voor jezelf. Anders kun je er eindeloos over na blijven denken. Neem samen een dag vrij, ga langs bij
Fiom en een eind wandelen samen. Neem dan een beslissing en richt je daarna alleen nog daarop.
Heel veel sterkte!
Am Yisrael Chai!
woensdag 1 maart 2023 om 16:34
Geinig, als je hier op Viva wilt samenwonen moeten de kinderen het ermee eens zijn of uit huis zijn, maar ze ongevraagd opzadelen met een andere huisgenoot, mogelijk gehandicapt kind, mogelijk huilbaby, wat hun leven compleet overhoop gooit, van gebroken nachten tot studiegeld weg, dat moet gewoon kunnen. Mijn oudste twee zouden nota bene zelf voor de beslissing kunnen komen te staan voor zichzelf!
woensdag 1 maart 2023 om 16:57
AWWKW schreef: ↑01-03-2023 16:34Geinig, als je hier op Viva wilt samenwonen moeten de kinderen het ermee eens zijn of uit huis zijn, maar ze ongevraagd opzadelen met een andere huisgenoot, mogelijk gehandicapt kind, mogelijk huilbaby, wat hun leven compleet overhoop gooit, van gebroken nachten tot studiegeld weg, dat moet gewoon kunnen. Mijn oudste twee zouden nota bene zelf voor de beslissing kunnen komen te staan voor zichzelf!
Voor zichzelf is toch wel heel iets anders dan voor hun moeder. No way dat ik mijn puberdochter zou gaan vragen of ik een abortus moest laten doen of niet. Ik weet door andere gesprekken dat ze er absoluut niet op zou zitten te wachten als er nog een baby komt, en meer hoef ik niet te weten (en dat zou overigens niet zeggen dat ik het weg zou laten halen want dat lijkt me bij deze termijn echt heel erg moeilijk). Je gaat een kind toch niet medeplichtig maken aan zo'n enorme beslissing? Waar zadel je ze mee op zeg...
woensdag 1 maart 2023 om 16:58
Je gaat toch niet een kind, ook al is dat een puber, laten meebeslissen over wel of geen zwangerschapsafbreking van hun moeder?! Dat duw je hen toch niet in de nek??AWWKW schreef: ↑01-03-2023 16:34Geinig, als je hier op Viva wilt samenwonen moeten de kinderen het ermee eens zijn of uit huis zijn, maar ze ongevraagd opzadelen met een andere huisgenoot, mogelijk gehandicapt kind, mogelijk huilbaby, wat hun leven compleet overhoop gooit, van gebroken nachten tot studiegeld weg, dat moet gewoon kunnen. Mijn oudste twee zouden nota bene zelf voor de beslissing kunnen komen te staan voor zichzelf!
woensdag 1 maart 2023 om 17:13
Wat een lastige situatie TO. Ik denk dat het goed is dat je je bewust bent van wat het betekent voor je gezin en jullie huidige levensstandaard. Het argument 'waar er 3 zijn kunnen er ook 4 zijn' slaat kant noch wal imo. Er is 5 jaar geleden een keuze gemaakt omdat jullie, om welke reden dan ook, jullie gezin als compleet zagen. Dat je de pech hebt bij het kleine percentage te horen bij wie een vasectomie toch niet 100% is gelukt, verandert niets aan jullie initiële gedachten: 3 kinderen is genoeg.
Toevallig heb ik van de week gedroomd zwanger te zijn van nr 3 en ik was in blinde paniek. Zwanger zijn, weer de newborn tijd die ons geen leuke partners maakte, al die baby zooi weer in huis waar ik zo graag afscheid van wil nemen (onze baby is nu 6 maanden en ondanks dat ze een koddig poppetje is, kijk ik uit naar de peuter tijd)... Echter 17 weken is wel ver. Maar nog niet onoverzichtelijk.
Heel veel sterkte met jullie keuze.
Toevallig heb ik van de week gedroomd zwanger te zijn van nr 3 en ik was in blinde paniek. Zwanger zijn, weer de newborn tijd die ons geen leuke partners maakte, al die baby zooi weer in huis waar ik zo graag afscheid van wil nemen (onze baby is nu 6 maanden en ondanks dat ze een koddig poppetje is, kijk ik uit naar de peuter tijd)... Echter 17 weken is wel ver. Maar nog niet onoverzichtelijk.
Heel veel sterkte met jullie keuze.
woensdag 1 maart 2023 om 17:22
Oh wat heftig TO. Vooral omdat jullie niet onvoorzichtig zijn geweest. Ik snap heel goed dat de termijn het nu heel moeilijk maakt voor je. We kunnen 1000 redenen verzinnen om het wel te doen, of niet, maar uiteindelijk zullen jullie je gevoel moeten laten spreken. Ik denk dat het straks echt wel duidelijk wordt. Heel, heel veel sterkte met het maken van deze beslissing 
woensdag 1 maart 2023 om 17:23
AWWKW schreef: ↑01-03-2023 16:34Geinig, als je hier op Viva wilt samenwonen moeten de kinderen het ermee eens zijn of uit huis zijn, maar ze ongevraagd opzadelen met een andere huisgenoot, mogelijk gehandicapt kind, mogelijk huilbaby, wat hun leven compleet overhoop gooit, van gebroken nachten tot studiegeld weg, dat moet gewoon kunnen. Mijn oudste twee zouden nota bene zelf voor de beslissing kunnen komen te staan voor zichzelf!
Geinig, je kinderen laten beslissen over wel of niet abortus en een eventuele schuldgevoel waar je ze mee opzadelt.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
woensdag 1 maart 2023 om 17:33
Natuurlijk valt er wel iets te kiezen; we leven niet in de negentiende eeuw, goddank.Pianostemmer schreef: ↑01-03-2023 12:53Kan me heel goed voorstellen dat je enorm schrok en van de kaart bent!
Mijn inzicht is het volgende: je hebt nu geen 3 kinderen, maar 4. Waarvan er 1 nog in je buik zit. Er valt weinig meer te kiezen, zo zie ik het. Dat gezegd hebbende, heel veel sterkte bij alles wat op jullie af komt!
And who can say why your heart cries, when your love lies? Only time
woensdag 1 maart 2023 om 17:40
Dat weet TO. Ze heeft het eerder meegemaakt…. (Zie 1 van haar posts)Monique1818 schreef: ↑01-03-2023 17:36Ruim 17 weken zwanger.. 18 waarschijnlijk als ze het laat weghalen.
Dit is wel een ander categorie dan even een over tijds behandeling. Het is geen klompje cellen meer
What would Patsy do?
woensdag 1 maart 2023 om 17:42
Poeh, mijn man is ook gesteriliseerd en onze jongste wordt volgende week vier. Maar ik denk niet dat ik een abortus met 17 weken over mijn hart zou kunnen krijgen. Hier zou het kindje dan welkom zijn denk ik.
Maar praktisch gezien: Heeft je huidige huis verbouwmogelijkheden voor kamer erbij/ alles herindelen tot 5 slaapkamers? Is er genoeg financiële ruimte? Kun je je een grotere auto veroorloven?
Maar praktisch gezien: Heeft je huidige huis verbouwmogelijkheden voor kamer erbij/ alles herindelen tot 5 slaapkamers? Is er genoeg financiële ruimte? Kun je je een grotere auto veroorloven?
