Zwanger
alle pijlers
Acuut broeds
dinsdag 17 september 2013 om 16:10
Heremetijd, dat ík dít topic eens zou openen had ik nooit gedacht. Echt nooit. De pijler en titel verraden natuurlijk al wat mij is overkomen (of aan het overkomen is, mijn hemel), maar graag zaag ik hieronder toch nog even alle bekende ins en outs door....
Ondanks mijn waarschuwingen dat ik "nooit kinderen wil", "een hekel heb aan dat kleine spul" en andere uitingen van afkeer ben ik een maand of 7 geleden getrouwd met de liefde van mijn leven die zelf altijd dacht wel kinderen te krijgen. Hij heeft het uit zijn hoofd gezet op geheel vrijwillige basis en is altijd op de hoogte geweest van wat ik dacht.
Nou, zoals de titel al zegt; Ik ben broeds geworden. Niet geheel acuut, het ging geleidelijk, maar vanochtend dacht ik ineens om verschillende redenen; Waarom niet nu? En ik ben daar ontzettend van geschrokken, tranen met tuiten zelfs. Ik ben namelijk helemaal in de war en het beeld dat ik van mijzelf had staat ineens op losse schroeven.
Naast dat mijn partner een eigen zaak heeft (wat vanzelfsprekend behoorlijk hard werken is) heb ik ook een meer dan fulltime baan. Een voor mij hele zware, waar ik hard voor ploeter en het komt me allemaal niet aanwaaien. Omdat dit me eigenlijk sowieso al regelmatig opbreekt vliegt het me helemaal om de keel dat ik daarnaast ook nog eens een kind moet hebben. Gezien de inhoud van mijn functie zie ik het namelijk ook niet in de nabije toekomst veel gemakkelijker worden, misschien wel helemaal nooit. Daarnaast heb ik nog geen vast contract en dit kan ook best nog wel even duren, al weet ik dat ze echt niet zomaar van me af zouden willen als ik zwanger zou blijken oid. Dat is voor mij niet echt een halszaak. Verder is een eigen bedrijf financieel best wel spannend (althans, zo ervaar ik dat), maar ik ben met weinig tevreden.
Carrière staat voor mij enorm hoog in het vaandel, ik vind het belangrijk om allerlei redenen die nu niet zoveel toevoegen, maar het vliegt me echt naar de keel als ik me bedenk wat er allemaal verandert als er nog een kind bij komt. Dus; Dáárom niet nu!
Maar eigenlijk ben ik daar helemaal niet zo zeker van. Is het voor je carrière wel handig om te wachten? Is het niet handiger om in het begin van je carrière vier jaar in de luiers te zitten? Ik heb zelf het idee dat deze periode het meest van je vergt, klopt dit? Wellicht handig om te weten, ik ben zelf 25 en mijn man is 33. Hoe hebben andere vrouwen met heftige baan dit ervaren? Hoe kijken jullie hierop terug?
Naast alle carrière bezwaren is er natuurlijk een ander aspect dat net zo belangrijk is. Je vruchtbaarheid neemt met de toenemende jaren natuurlijk af en wellicht wil ik er op een gegeven moment er nog wel eens 1. Ik weet ook wel dat ik niet alle reden heb om me te haasten, maar toch. Het lijkt me fijn en wellicht zelfs gemakkelijker om een jonge moeder te zijn. Ik heb hier niet echt een heel goede motivatie voor, maar ik hoop dat jullie daar een mening over hebben.
Mijn man weet al dat ik "omgeslagen" ben. Als in; ooit gaan we dat wel proberen, maar niet nu. Echter, als mijn man eierstokken zou hebben zou men het luchtalarm wel kunnen afschaffen. Ik wil hem dus niet nu al belasten met wat ik nu denk, zonder dat ik daar zelf even aan gewend ben. Anders gezegd wil ik hem dus gewoon niet blij maken met een dooie mus. Wie weet waait dit wel over en dat kan en wil ik hem niet aandoen.
Ik geloof dat ik zo een aardige situatieschets gegeven heb. Eigenlijk hoop ik vooral heel hard op repliek als; Mens, een kind, dat stelt niks voor en een carrière kan je er heus gemakkelijk bij hebben!
Natuurlijk weet ik dat de vork zo niet in de steel zit, dus ik hoop wat ervaringsverhalen te horen. Hoe beviel die eerste periode, hoe heb jij de knoop doorgehakt, hoe bevalt het jou zo naast je baan. Zijn er wellicht carrieretijgers aanwezig die jong moeder zijn geworden? Hoe was dit? Ik ben seauouiseau benieuwd naar jullie mening in mijn geval. Kleine kans dat ik hem er uitgeprint naast leg in het eventuele gesprek met mijn man, maar wellicht komt er wel wat stof tot nadenken bij.
Bedankt allemaal.
Disclaimer; Uiteraard ga ik uit van een goede gezondheid. Als het niet lukt is het natuurlijk allemaal een heel ander verhaal, maar daar ben ik nu gewoon niet vanuit gegaan.
Disclaimer 2; Naast al mijn gemopper en misschien zelfs gezeur lijkt het me heel erg fijn en bijzonder om met mijn man een kind te krijgen en een eigen gezin te vormen.
Ondanks mijn waarschuwingen dat ik "nooit kinderen wil", "een hekel heb aan dat kleine spul" en andere uitingen van afkeer ben ik een maand of 7 geleden getrouwd met de liefde van mijn leven die zelf altijd dacht wel kinderen te krijgen. Hij heeft het uit zijn hoofd gezet op geheel vrijwillige basis en is altijd op de hoogte geweest van wat ik dacht.
Nou, zoals de titel al zegt; Ik ben broeds geworden. Niet geheel acuut, het ging geleidelijk, maar vanochtend dacht ik ineens om verschillende redenen; Waarom niet nu? En ik ben daar ontzettend van geschrokken, tranen met tuiten zelfs. Ik ben namelijk helemaal in de war en het beeld dat ik van mijzelf had staat ineens op losse schroeven.
Naast dat mijn partner een eigen zaak heeft (wat vanzelfsprekend behoorlijk hard werken is) heb ik ook een meer dan fulltime baan. Een voor mij hele zware, waar ik hard voor ploeter en het komt me allemaal niet aanwaaien. Omdat dit me eigenlijk sowieso al regelmatig opbreekt vliegt het me helemaal om de keel dat ik daarnaast ook nog eens een kind moet hebben. Gezien de inhoud van mijn functie zie ik het namelijk ook niet in de nabije toekomst veel gemakkelijker worden, misschien wel helemaal nooit. Daarnaast heb ik nog geen vast contract en dit kan ook best nog wel even duren, al weet ik dat ze echt niet zomaar van me af zouden willen als ik zwanger zou blijken oid. Dat is voor mij niet echt een halszaak. Verder is een eigen bedrijf financieel best wel spannend (althans, zo ervaar ik dat), maar ik ben met weinig tevreden.
Carrière staat voor mij enorm hoog in het vaandel, ik vind het belangrijk om allerlei redenen die nu niet zoveel toevoegen, maar het vliegt me echt naar de keel als ik me bedenk wat er allemaal verandert als er nog een kind bij komt. Dus; Dáárom niet nu!
Maar eigenlijk ben ik daar helemaal niet zo zeker van. Is het voor je carrière wel handig om te wachten? Is het niet handiger om in het begin van je carrière vier jaar in de luiers te zitten? Ik heb zelf het idee dat deze periode het meest van je vergt, klopt dit? Wellicht handig om te weten, ik ben zelf 25 en mijn man is 33. Hoe hebben andere vrouwen met heftige baan dit ervaren? Hoe kijken jullie hierop terug?
Naast alle carrière bezwaren is er natuurlijk een ander aspect dat net zo belangrijk is. Je vruchtbaarheid neemt met de toenemende jaren natuurlijk af en wellicht wil ik er op een gegeven moment er nog wel eens 1. Ik weet ook wel dat ik niet alle reden heb om me te haasten, maar toch. Het lijkt me fijn en wellicht zelfs gemakkelijker om een jonge moeder te zijn. Ik heb hier niet echt een heel goede motivatie voor, maar ik hoop dat jullie daar een mening over hebben.
Mijn man weet al dat ik "omgeslagen" ben. Als in; ooit gaan we dat wel proberen, maar niet nu. Echter, als mijn man eierstokken zou hebben zou men het luchtalarm wel kunnen afschaffen. Ik wil hem dus niet nu al belasten met wat ik nu denk, zonder dat ik daar zelf even aan gewend ben. Anders gezegd wil ik hem dus gewoon niet blij maken met een dooie mus. Wie weet waait dit wel over en dat kan en wil ik hem niet aandoen.
Ik geloof dat ik zo een aardige situatieschets gegeven heb. Eigenlijk hoop ik vooral heel hard op repliek als; Mens, een kind, dat stelt niks voor en een carrière kan je er heus gemakkelijk bij hebben!
Natuurlijk weet ik dat de vork zo niet in de steel zit, dus ik hoop wat ervaringsverhalen te horen. Hoe beviel die eerste periode, hoe heb jij de knoop doorgehakt, hoe bevalt het jou zo naast je baan. Zijn er wellicht carrieretijgers aanwezig die jong moeder zijn geworden? Hoe was dit? Ik ben seauouiseau benieuwd naar jullie mening in mijn geval. Kleine kans dat ik hem er uitgeprint naast leg in het eventuele gesprek met mijn man, maar wellicht komt er wel wat stof tot nadenken bij.
Bedankt allemaal.
Disclaimer; Uiteraard ga ik uit van een goede gezondheid. Als het niet lukt is het natuurlijk allemaal een heel ander verhaal, maar daar ben ik nu gewoon niet vanuit gegaan.
Disclaimer 2; Naast al mijn gemopper en misschien zelfs gezeur lijkt het me heel erg fijn en bijzonder om met mijn man een kind te krijgen en een eigen gezin te vormen.
dinsdag 17 september 2013 om 16:16
Ik ben vorig jaar getrouwd. We wilden beide wel kinderen. Maar ik rammelde niet zeg maar. Ben net mijn eigen bedrijf aan huis begonnen, dus daar veel energie in gestoken om dit op de rails te zetten. Ondertussen zwanger geraakt.
Nu zit ik hier dus met een hoogzwangere buik en denk: hoe ga ik mijn bedrijf verder uitbreiden wanneer die kleine er is in hemelsnaam? Dus een voortvarende, snelle groei van mijn bedrijf zal er niet inzitten. Maar dat neem ik op de koop toe. Dan maar op een lager pitje groeien. Want vast dat we hierna nog een baby 2.0 willen en tja, dan wordt het helemaal goochelen met de tijd.
Maar ik zou niet anders willen. Ik denk dat mijn leven vrij 'leeg' zou zijn op den duur, als ik alleen maar zou leven om te werken, even zwart wit gezegd. Succes met je keuze!
Nu zit ik hier dus met een hoogzwangere buik en denk: hoe ga ik mijn bedrijf verder uitbreiden wanneer die kleine er is in hemelsnaam? Dus een voortvarende, snelle groei van mijn bedrijf zal er niet inzitten. Maar dat neem ik op de koop toe. Dan maar op een lager pitje groeien. Want vast dat we hierna nog een baby 2.0 willen en tja, dan wordt het helemaal goochelen met de tijd.
Maar ik zou niet anders willen. Ik denk dat mijn leven vrij 'leeg' zou zijn op den duur, als ik alleen maar zou leven om te werken, even zwart wit gezegd. Succes met je keuze!
dinsdag 17 september 2013 om 16:17
Waarom hecht jij zoveel waarde aan een baan die jou af en toe opbreekt en waar je heel hard voor moet vechten?
Is dat wat jij ziet als carrière opbouwen? Jezelf elke keer bijna over de rand heen duwen?
Je zegt dar je geen vast contract hebt, zou je dat wel willen met deze veeleisende baan?
- Zoals je ziet, ik ben geen carrièretijger, ik hoef niet hogerop als dat ten koste gaat van mezelf. Ik ben zo ook hartstikke trots op wat ik doe. -
De rest van je vraag kan ik (nog) niet beantwoorden. Ik ben aan het broeden, kind komt over een maand of twee.
Is dat wat jij ziet als carrière opbouwen? Jezelf elke keer bijna over de rand heen duwen?
Je zegt dar je geen vast contract hebt, zou je dat wel willen met deze veeleisende baan?
- Zoals je ziet, ik ben geen carrièretijger, ik hoef niet hogerop als dat ten koste gaat van mezelf. Ik ben zo ook hartstikke trots op wat ik doe. -
De rest van je vraag kan ik (nog) niet beantwoorden. Ik ben aan het broeden, kind komt over een maand of twee.
dinsdag 17 september 2013 om 16:23
Hertje, dat is nou eenmaal een keuze, misschien een ideaal. Ik vind het fijn om mijn "grenzen" te verleggen en na hard werken beloond te worden met resultaat. Het is niet wat ik ervan gehoopt had, maar ik weet dat het een weg is die ik moet afleggen om te komen waar ik graag wil zijn. Een vast contract geef ik niet zoveel om, het is mij een beetje om het even. Ik weet zeker dat ik voor de time being zonder baan namelijk heel goed mijn partner kan helpen met wat ik kan mocht ik geen baan vinden.
Lady ammie, waar loop je tegenaan? Wat vind je zwaar?
Doreia, hoe ga je dat doen straks? Gaan jullie beiden minder werken of alleen 1 van jullie? Maak je je zorgen?
Allen uiteraard gefeliciteerd met zwangerschap/kind. Ook al valt het je zwaar lady ammie.
Lady ammie, waar loop je tegenaan? Wat vind je zwaar?
Doreia, hoe ga je dat doen straks? Gaan jullie beiden minder werken of alleen 1 van jullie? Maak je je zorgen?
Allen uiteraard gefeliciteerd met zwangerschap/kind. Ook al valt het je zwaar lady ammie.
dinsdag 17 september 2013 om 16:29
Ik heb een kind en een drukke baan. Ik zit nog in mijn verlof, maar ik heb er alle vertrouwen in dat wij het prima gaan redden als ik weer aan de slag ga. Carriere staat ook zeer hoog in mijn vaandel. Waar je m.i. voor moet zorgen is dat je alles goed verdeelt met je partner. Jullie carrieres zijn even belangrijk, dus jullie moeten elkaar de ruimte geven om te pieken wanneer dat nodig is. Elkaars noden in het oog houden dus.
Ik heb trouwens geen vast contract. Ga ik niet krijgen ook (man ook niet). Ben ook nog van plan om naar het buitenland te verhuizen. Geen probleem van maken. Het schijnt iets typisch vrouwelijks te zijn om van tevoren al die beren al op de weg te zien; wedden dat je man daar anders over denkt?
Als jullie een kind krijgen, doen jullie dat samen. Dus je hebt echt nog wel tijd voor je eigen dingen.
Ik heb trouwens geen vast contract. Ga ik niet krijgen ook (man ook niet). Ben ook nog van plan om naar het buitenland te verhuizen. Geen probleem van maken. Het schijnt iets typisch vrouwelijks te zijn om van tevoren al die beren al op de weg te zien; wedden dat je man daar anders over denkt?
Als jullie een kind krijgen, doen jullie dat samen. Dus je hebt echt nog wel tijd voor je eigen dingen.
dinsdag 17 september 2013 om 16:32
quote:fiool schreef op 17 september 2013 @ 16:30:
Wij hebben trouwens wel allebei een baan die we volledig naar eigen inzicht kunnen indelen. Dus een dagje thuis zitten met een ziek kind is geen probleem (maar 's avonds en in het weekeinde werken is ook geen uitzondering)Dit geldt voor ons ook. Dat is inderdaad een pré, zo had ik dat nog niet bekeken.
Wij hebben trouwens wel allebei een baan die we volledig naar eigen inzicht kunnen indelen. Dus een dagje thuis zitten met een ziek kind is geen probleem (maar 's avonds en in het weekeinde werken is ook geen uitzondering)Dit geldt voor ons ook. Dat is inderdaad een pré, zo had ik dat nog niet bekeken.
dinsdag 17 september 2013 om 16:33
Oké, als jij dat graag wil met je leven, dan moet je dat vooral doen. Heb je trouwens al een doel voor ogen waar je over 5 jaar wil zijn? Een specifieke functie?
Als dat zo is kan ik me voorstellen dat het lastig voor je is om dat nu aan de kant te schuiven voor een kind.
Mijn vriend heeft een eigen bedrijf, ook erg veel aan het werk. Hij is wel heel flexibel in zijn werktijden. Als ons kind komt, zal hij een dag thuis zijn. Het werk doet hij dan op een ander moment.
Is dat een constructie die voor jouw vriend ook haalbaar is? Of moet hij tijdens kantoortijden aanwezig zijn op het bedrijf ivm klanten?
Als dat zo is kan ik me voorstellen dat het lastig voor je is om dat nu aan de kant te schuiven voor een kind.
Mijn vriend heeft een eigen bedrijf, ook erg veel aan het werk. Hij is wel heel flexibel in zijn werktijden. Als ons kind komt, zal hij een dag thuis zijn. Het werk doet hij dan op een ander moment.
Is dat een constructie die voor jouw vriend ook haalbaar is? Of moet hij tijdens kantoortijden aanwezig zijn op het bedrijf ivm klanten?
dinsdag 17 september 2013 om 16:34
Mijn man en ik zijn 8 jaar geleden getrouwd en we zaten helemaal op één lijn wat kinderen en werk betreft. Werk kon ons niet genoeg zijn en kinderen vonden we allebei helemaal niks.
Ben nu zwanger van de 2e en in onze carrieres blijkt prima ruimte te zijn voor een gezin. Tijdens mijn eerste zwangerschap kreeg ik zelfs nog een promotie. Onze carrieres groeien gewoon door, misschien wel op een wat lager pitje, misschien ook wel niet.
Maar wij zijn geen jonge ouders en hebben onszelf al ruimschoots bewezen op de werkvloer. Andersom, eerst kinderen daarna carriere kan ook, al ken ik wel een stuk meer voorbeelden van het eerste dan van het laatste.
Ben nu zwanger van de 2e en in onze carrieres blijkt prima ruimte te zijn voor een gezin. Tijdens mijn eerste zwangerschap kreeg ik zelfs nog een promotie. Onze carrieres groeien gewoon door, misschien wel op een wat lager pitje, misschien ook wel niet.
Maar wij zijn geen jonge ouders en hebben onszelf al ruimschoots bewezen op de werkvloer. Andersom, eerst kinderen daarna carriere kan ook, al ken ik wel een stuk meer voorbeelden van het eerste dan van het laatste.
dinsdag 17 september 2013 om 16:38
Jeetje, met je 'ik wilde nooit kinderen ' en 'di had ik nooit gedacht' en nog wat van die uitspraken vermoedde ik dat je 38 was ofzo. Maar je was er eerst gewoon nooit aan toe, nu wel. En je bent voor de gemiddelde moeder nóg aan de jonge kant. Je bent alleen véél te stellig geweest in het verleden en daarom schrik je je nu rot.
dinsdag 17 september 2013 om 16:42
Mijn man en ik hebben ook flexibele werktijden, dat is idd wel ideaal. Voorheen werkte mijn man veel in het buitenland en ik werkte door heel Nederland en ook wel eens in het buitenland. Beide zijn we iets anders gaan doen waardoor we niet meer zoveel uren van huis waren. Maar dat was eigenlijk al voordat we een gezin maakten.
dinsdag 17 september 2013 om 16:42
quote:justmaartje schreef op 17 september 2013 @ 16:23:
Doreia, hoe ga je dat doen straks? Gaan jullie beiden minder werken of alleen 1 van jullie? Maak je je zorgen? .Man neemt 1 dag in de week ouderschapsverlof. Die dag kan ik dan op pad voor (intake) gesprekken en acquisitie. Daarbij is mijn kantoor op vrijdag dicht voor telefoon. Misschien dat er een oma op wil passen, of dat we toch aan de kinderopvang gaan, zou een optie kunnen zijn, maar hoe ik het specifiek ga doen zal de tijd uitwijzen. Ik maak me in zoverre zorgen om mezelf, dat ik mezelf niet voorbij wil lopen om alles te willen en ook perfect te willen doen. Daar heeft niemand iets aan. Ik plan niet, omdat het simpelweg niet is te plannen vind ik. Maar ik kijk er wel positief tegenaan.
Doreia, hoe ga je dat doen straks? Gaan jullie beiden minder werken of alleen 1 van jullie? Maak je je zorgen? .Man neemt 1 dag in de week ouderschapsverlof. Die dag kan ik dan op pad voor (intake) gesprekken en acquisitie. Daarbij is mijn kantoor op vrijdag dicht voor telefoon. Misschien dat er een oma op wil passen, of dat we toch aan de kinderopvang gaan, zou een optie kunnen zijn, maar hoe ik het specifiek ga doen zal de tijd uitwijzen. Ik maak me in zoverre zorgen om mezelf, dat ik mezelf niet voorbij wil lopen om alles te willen en ook perfect te willen doen. Daar heeft niemand iets aan. Ik plan niet, omdat het simpelweg niet is te plannen vind ik. Maar ik kijk er wel positief tegenaan.
dinsdag 17 september 2013 om 16:48
quote:Thordis schreef op 17 september 2013 @ 16:38:
Jeetje, met je 'ik wilde nooit kinderen ' en 'di had ik nooit gedacht' en nog wat van die uitspraken vermoedde ik dat je 38 was ofzo. Maar je was er eerst gewoon nooit aan toe, nu wel. En je bent voor de gemiddelde moeder nóg aan de jonge kant. Je bent alleen véél te stellig geweest in het verleden en daarom schrik je je nu rot.Dat is maar net hoe je ertegenaan kijkt. Ik heb altijd gezegd; je weet nooit wat er verandert, maar ik denk zus en zo. Ik aan de andere kant heb me altijd gigantisch verbaast over mensen die zonder diploma en/of baan, zonder partner of eigen woning zonder knipperende ogen konden beweren dat ze er 1/2/3 wilden. Daar begrijp ik dan weer niks van... Ik sta er denk ik gewoon heel rationeel in. Dat maakt een knoop doorhakken ook lastig.
Jeetje, met je 'ik wilde nooit kinderen ' en 'di had ik nooit gedacht' en nog wat van die uitspraken vermoedde ik dat je 38 was ofzo. Maar je was er eerst gewoon nooit aan toe, nu wel. En je bent voor de gemiddelde moeder nóg aan de jonge kant. Je bent alleen véél te stellig geweest in het verleden en daarom schrik je je nu rot.Dat is maar net hoe je ertegenaan kijkt. Ik heb altijd gezegd; je weet nooit wat er verandert, maar ik denk zus en zo. Ik aan de andere kant heb me altijd gigantisch verbaast over mensen die zonder diploma en/of baan, zonder partner of eigen woning zonder knipperende ogen konden beweren dat ze er 1/2/3 wilden. Daar begrijp ik dan weer niks van... Ik sta er denk ik gewoon heel rationeel in. Dat maakt een knoop doorhakken ook lastig.
dinsdag 17 september 2013 om 16:50
quote:Hertjehertje schreef op 17 september 2013 @ 16:33:
Oké, als jij dat graag wil met je leven, dan moet je dat vooral doen. Heb je trouwens al een doel voor ogen waar je over 5 jaar wil zijn? Een specifieke functie?
Als dat zo is kan ik me voorstellen dat het lastig voor je is om dat nu aan de kant te schuiven voor een kind.
Ja, dat heb ik wel. Ik had het me alleen iets minder zwaar voorgesteld en dat maakt me aan het twijfelen. Over meerdere dingen dus.
Oké, als jij dat graag wil met je leven, dan moet je dat vooral doen. Heb je trouwens al een doel voor ogen waar je over 5 jaar wil zijn? Een specifieke functie?
Als dat zo is kan ik me voorstellen dat het lastig voor je is om dat nu aan de kant te schuiven voor een kind.
Ja, dat heb ik wel. Ik had het me alleen iets minder zwaar voorgesteld en dat maakt me aan het twijfelen. Over meerdere dingen dus.
dinsdag 17 september 2013 om 16:52
dinsdag 17 september 2013 om 16:59
Vl43inder, dat is ook iets waar ik me niet zo zorgen over maak. Oppas enzo, daar pieker ik wel over als het zover is. Voorlopig beiden een dagje minder zal wel moeten lukken.
Precies wat jij aangeeft is dus wat ik me afvraag, welke volgorde vind ik beter? Niet alleen carrièretechnisch, maar ook voor een kind zelf en je gezondheid. Dat blijft natuurlijk een afweging, al ben ik wel zo stellig dat ik mezelf geen tien jaar meer zie wachten.
Precies wat jij aangeeft is dus wat ik me afvraag, welke volgorde vind ik beter? Niet alleen carrièretechnisch, maar ook voor een kind zelf en je gezondheid. Dat blijft natuurlijk een afweging, al ben ik wel zo stellig dat ik mezelf geen tien jaar meer zie wachten.
dinsdag 17 september 2013 om 17:05
Eerlijk gezegd, ik begin ervan overtuigd te raken dat ik met mijn man in gesprek moet hierover. Omdat ik echt een ongelofelijke trut ben wat betreft het beginnen van een goed gesprek pak ik dat altijd aan door een kleine opening te maken via een sms en er dan een hele avond over te praten.
Ik heb nu klaarstaan;
Omdat we het de afgelopen dag al twee keer over vintage babymeubels hebben gepraat, wanneer moeten we daar eens aan beginnen?
Ik durf het alleen nog niet te sturen.
Wat zeggen jullie?
Ik heb nu klaarstaan;
Omdat we het de afgelopen dag al twee keer over vintage babymeubels hebben gepraat, wanneer moeten we daar eens aan beginnen?
Ik durf het alleen nog niet te sturen.
Wat zeggen jullie?
dinsdag 17 september 2013 om 17:11
quote:justmaartje schreef op 17 september 2013 @ 17:05:
Eerlijk gezegd, ik begin ervan overtuigd te raken dat ik met mijn man in gesprek moet hierover. Omdat ik echt een ongelofelijke trut ben wat betreft het beginnen van een goed gesprek pak ik dat altijd aan door een kleine opening te maken via een sms en er dan een hele avond over te praten.
Ik heb nu klaarstaan;
Omdat we het de afgelopen dag al twee keer over vintage babymeubels hebben gepraat, wanneer moeten we daar eens aan beginnen?
Ik durf het alleen nog niet te sturen.
Wat zeggen jullie?Eh.... Het is je man. Zeg vanavond gewoon: Lieverd, het onderwerp baby maakt me volledig in de war, kunnen we erover praten? Fijn, pak ik een kop thee, jij ook eentje?
Eerlijk gezegd, ik begin ervan overtuigd te raken dat ik met mijn man in gesprek moet hierover. Omdat ik echt een ongelofelijke trut ben wat betreft het beginnen van een goed gesprek pak ik dat altijd aan door een kleine opening te maken via een sms en er dan een hele avond over te praten.
Ik heb nu klaarstaan;
Omdat we het de afgelopen dag al twee keer over vintage babymeubels hebben gepraat, wanneer moeten we daar eens aan beginnen?
Ik durf het alleen nog niet te sturen.
Wat zeggen jullie?Eh.... Het is je man. Zeg vanavond gewoon: Lieverd, het onderwerp baby maakt me volledig in de war, kunnen we erover praten? Fijn, pak ik een kop thee, jij ook eentje?
