Zwanger
alle pijlers
Acuut broeds
dinsdag 17 september 2013 om 16:10
Heremetijd, dat ík dít topic eens zou openen had ik nooit gedacht. Echt nooit. De pijler en titel verraden natuurlijk al wat mij is overkomen (of aan het overkomen is, mijn hemel), maar graag zaag ik hieronder toch nog even alle bekende ins en outs door....
Ondanks mijn waarschuwingen dat ik "nooit kinderen wil", "een hekel heb aan dat kleine spul" en andere uitingen van afkeer ben ik een maand of 7 geleden getrouwd met de liefde van mijn leven die zelf altijd dacht wel kinderen te krijgen. Hij heeft het uit zijn hoofd gezet op geheel vrijwillige basis en is altijd op de hoogte geweest van wat ik dacht.
Nou, zoals de titel al zegt; Ik ben broeds geworden. Niet geheel acuut, het ging geleidelijk, maar vanochtend dacht ik ineens om verschillende redenen; Waarom niet nu? En ik ben daar ontzettend van geschrokken, tranen met tuiten zelfs. Ik ben namelijk helemaal in de war en het beeld dat ik van mijzelf had staat ineens op losse schroeven.
Naast dat mijn partner een eigen zaak heeft (wat vanzelfsprekend behoorlijk hard werken is) heb ik ook een meer dan fulltime baan. Een voor mij hele zware, waar ik hard voor ploeter en het komt me allemaal niet aanwaaien. Omdat dit me eigenlijk sowieso al regelmatig opbreekt vliegt het me helemaal om de keel dat ik daarnaast ook nog eens een kind moet hebben. Gezien de inhoud van mijn functie zie ik het namelijk ook niet in de nabije toekomst veel gemakkelijker worden, misschien wel helemaal nooit. Daarnaast heb ik nog geen vast contract en dit kan ook best nog wel even duren, al weet ik dat ze echt niet zomaar van me af zouden willen als ik zwanger zou blijken oid. Dat is voor mij niet echt een halszaak. Verder is een eigen bedrijf financieel best wel spannend (althans, zo ervaar ik dat), maar ik ben met weinig tevreden.
Carrière staat voor mij enorm hoog in het vaandel, ik vind het belangrijk om allerlei redenen die nu niet zoveel toevoegen, maar het vliegt me echt naar de keel als ik me bedenk wat er allemaal verandert als er nog een kind bij komt. Dus; Dáárom niet nu!
Maar eigenlijk ben ik daar helemaal niet zo zeker van. Is het voor je carrière wel handig om te wachten? Is het niet handiger om in het begin van je carrière vier jaar in de luiers te zitten? Ik heb zelf het idee dat deze periode het meest van je vergt, klopt dit? Wellicht handig om te weten, ik ben zelf 25 en mijn man is 33. Hoe hebben andere vrouwen met heftige baan dit ervaren? Hoe kijken jullie hierop terug?
Naast alle carrière bezwaren is er natuurlijk een ander aspect dat net zo belangrijk is. Je vruchtbaarheid neemt met de toenemende jaren natuurlijk af en wellicht wil ik er op een gegeven moment er nog wel eens 1. Ik weet ook wel dat ik niet alle reden heb om me te haasten, maar toch. Het lijkt me fijn en wellicht zelfs gemakkelijker om een jonge moeder te zijn. Ik heb hier niet echt een heel goede motivatie voor, maar ik hoop dat jullie daar een mening over hebben.
Mijn man weet al dat ik "omgeslagen" ben. Als in; ooit gaan we dat wel proberen, maar niet nu. Echter, als mijn man eierstokken zou hebben zou men het luchtalarm wel kunnen afschaffen. Ik wil hem dus niet nu al belasten met wat ik nu denk, zonder dat ik daar zelf even aan gewend ben. Anders gezegd wil ik hem dus gewoon niet blij maken met een dooie mus. Wie weet waait dit wel over en dat kan en wil ik hem niet aandoen.
Ik geloof dat ik zo een aardige situatieschets gegeven heb. Eigenlijk hoop ik vooral heel hard op repliek als; Mens, een kind, dat stelt niks voor en een carrière kan je er heus gemakkelijk bij hebben!
Natuurlijk weet ik dat de vork zo niet in de steel zit, dus ik hoop wat ervaringsverhalen te horen. Hoe beviel die eerste periode, hoe heb jij de knoop doorgehakt, hoe bevalt het jou zo naast je baan. Zijn er wellicht carrieretijgers aanwezig die jong moeder zijn geworden? Hoe was dit? Ik ben seauouiseau benieuwd naar jullie mening in mijn geval. Kleine kans dat ik hem er uitgeprint naast leg in het eventuele gesprek met mijn man, maar wellicht komt er wel wat stof tot nadenken bij.
Bedankt allemaal.
Disclaimer; Uiteraard ga ik uit van een goede gezondheid. Als het niet lukt is het natuurlijk allemaal een heel ander verhaal, maar daar ben ik nu gewoon niet vanuit gegaan.
Disclaimer 2; Naast al mijn gemopper en misschien zelfs gezeur lijkt het me heel erg fijn en bijzonder om met mijn man een kind te krijgen en een eigen gezin te vormen.
Ondanks mijn waarschuwingen dat ik "nooit kinderen wil", "een hekel heb aan dat kleine spul" en andere uitingen van afkeer ben ik een maand of 7 geleden getrouwd met de liefde van mijn leven die zelf altijd dacht wel kinderen te krijgen. Hij heeft het uit zijn hoofd gezet op geheel vrijwillige basis en is altijd op de hoogte geweest van wat ik dacht.
Nou, zoals de titel al zegt; Ik ben broeds geworden. Niet geheel acuut, het ging geleidelijk, maar vanochtend dacht ik ineens om verschillende redenen; Waarom niet nu? En ik ben daar ontzettend van geschrokken, tranen met tuiten zelfs. Ik ben namelijk helemaal in de war en het beeld dat ik van mijzelf had staat ineens op losse schroeven.
Naast dat mijn partner een eigen zaak heeft (wat vanzelfsprekend behoorlijk hard werken is) heb ik ook een meer dan fulltime baan. Een voor mij hele zware, waar ik hard voor ploeter en het komt me allemaal niet aanwaaien. Omdat dit me eigenlijk sowieso al regelmatig opbreekt vliegt het me helemaal om de keel dat ik daarnaast ook nog eens een kind moet hebben. Gezien de inhoud van mijn functie zie ik het namelijk ook niet in de nabije toekomst veel gemakkelijker worden, misschien wel helemaal nooit. Daarnaast heb ik nog geen vast contract en dit kan ook best nog wel even duren, al weet ik dat ze echt niet zomaar van me af zouden willen als ik zwanger zou blijken oid. Dat is voor mij niet echt een halszaak. Verder is een eigen bedrijf financieel best wel spannend (althans, zo ervaar ik dat), maar ik ben met weinig tevreden.
Carrière staat voor mij enorm hoog in het vaandel, ik vind het belangrijk om allerlei redenen die nu niet zoveel toevoegen, maar het vliegt me echt naar de keel als ik me bedenk wat er allemaal verandert als er nog een kind bij komt. Dus; Dáárom niet nu!
Maar eigenlijk ben ik daar helemaal niet zo zeker van. Is het voor je carrière wel handig om te wachten? Is het niet handiger om in het begin van je carrière vier jaar in de luiers te zitten? Ik heb zelf het idee dat deze periode het meest van je vergt, klopt dit? Wellicht handig om te weten, ik ben zelf 25 en mijn man is 33. Hoe hebben andere vrouwen met heftige baan dit ervaren? Hoe kijken jullie hierop terug?
Naast alle carrière bezwaren is er natuurlijk een ander aspect dat net zo belangrijk is. Je vruchtbaarheid neemt met de toenemende jaren natuurlijk af en wellicht wil ik er op een gegeven moment er nog wel eens 1. Ik weet ook wel dat ik niet alle reden heb om me te haasten, maar toch. Het lijkt me fijn en wellicht zelfs gemakkelijker om een jonge moeder te zijn. Ik heb hier niet echt een heel goede motivatie voor, maar ik hoop dat jullie daar een mening over hebben.
Mijn man weet al dat ik "omgeslagen" ben. Als in; ooit gaan we dat wel proberen, maar niet nu. Echter, als mijn man eierstokken zou hebben zou men het luchtalarm wel kunnen afschaffen. Ik wil hem dus niet nu al belasten met wat ik nu denk, zonder dat ik daar zelf even aan gewend ben. Anders gezegd wil ik hem dus gewoon niet blij maken met een dooie mus. Wie weet waait dit wel over en dat kan en wil ik hem niet aandoen.
Ik geloof dat ik zo een aardige situatieschets gegeven heb. Eigenlijk hoop ik vooral heel hard op repliek als; Mens, een kind, dat stelt niks voor en een carrière kan je er heus gemakkelijk bij hebben!
Natuurlijk weet ik dat de vork zo niet in de steel zit, dus ik hoop wat ervaringsverhalen te horen. Hoe beviel die eerste periode, hoe heb jij de knoop doorgehakt, hoe bevalt het jou zo naast je baan. Zijn er wellicht carrieretijgers aanwezig die jong moeder zijn geworden? Hoe was dit? Ik ben seauouiseau benieuwd naar jullie mening in mijn geval. Kleine kans dat ik hem er uitgeprint naast leg in het eventuele gesprek met mijn man, maar wellicht komt er wel wat stof tot nadenken bij.
Bedankt allemaal.
Disclaimer; Uiteraard ga ik uit van een goede gezondheid. Als het niet lukt is het natuurlijk allemaal een heel ander verhaal, maar daar ben ik nu gewoon niet vanuit gegaan.
Disclaimer 2; Naast al mijn gemopper en misschien zelfs gezeur lijkt het me heel erg fijn en bijzonder om met mijn man een kind te krijgen en een eigen gezin te vormen.
dinsdag 17 september 2013 om 17:12
dinsdag 17 september 2013 om 17:14
Ik loop aan tegen het combineren van werk kind dat de kinderopvang zo vreselijk duur is ik betaal 630 voor 4 dagen en dan is de toeslag er al af. En dat ik gewoon altijd erg moe ben en het gevoel heb op
Beiden punten te kort te schieten. We zijn beiden nog jong en vinden het leuk
Nog wel eens uit te gaan samen lukt dat eigenlijk nooit. Mijn buik ziet er uit als die van een bejaarden en dat vindt ik best pijnlijk op mijn 26e. Ik zou mijn kind nooit willen missen hoor maar je leven verandert gewoon compleet
Beiden punten te kort te schieten. We zijn beiden nog jong en vinden het leuk
Nog wel eens uit te gaan samen lukt dat eigenlijk nooit. Mijn buik ziet er uit als die van een bejaarden en dat vindt ik best pijnlijk op mijn 26e. Ik zou mijn kind nooit willen missen hoor maar je leven verandert gewoon compleet
dinsdag 17 september 2013 om 17:15
quote:justmaartje schreef op 17 september 2013 @ 17:12:
[...]
Ik word echt al misselijk van het idee, alweet ik dat je gelijk hebt. Geen spelletjes spelen, hij kent je toch wel. Dus hij zal weten dat je het moeilijk vindt. Desnoods laat je hem dit topic lezen. Of sta je achter de deur te brullen als hij thuiskomt . Je kunt het echt wel.
[...]
Ik word echt al misselijk van het idee, alweet ik dat je gelijk hebt. Geen spelletjes spelen, hij kent je toch wel. Dus hij zal weten dat je het moeilijk vindt. Desnoods laat je hem dit topic lezen. Of sta je achter de deur te brullen als hij thuiskomt . Je kunt het echt wel.
dinsdag 17 september 2013 om 17:22
Kunnen jullie allemaal wel zo makkelijk zeggen, ik zit hier ondertussen met pijn en moeite mijn grijns te onderdrukken omdat hij net binnen is komen lopen. Misschien geef ik zo de laptop wel aan hem en ga ik gauw douchen. Dan kunnen we door de douchedeur praten. Overigens vertoon ik vaker dit belachelijke gedrag, hij is het gewend.
De realitycheck van lady ammie zet me toch ook wel weer even aan het twijfelen, want wij mogen ook best graag een avondje stappen. Al komt dat eigenlijk zelden meer voor en zit ik liever met een kat op schoot op de bank (jezus, ik lijk wel een oud wijf).
Hoooh, ik kan wel janken, kan je je dat voorstellen? Hoe ging dat bij jullie, dat gesprek?
De realitycheck van lady ammie zet me toch ook wel weer even aan het twijfelen, want wij mogen ook best graag een avondje stappen. Al komt dat eigenlijk zelden meer voor en zit ik liever met een kat op schoot op de bank (jezus, ik lijk wel een oud wijf).
Hoooh, ik kan wel janken, kan je je dat voorstellen? Hoe ging dat bij jullie, dat gesprek?
dinsdag 17 september 2013 om 17:24
Ik lees wel dar jullie rooster technisch het goed kunnen combineren t klinkt alsof je er best goed over na denkt. En je man ook gewoon 1 dag minder kan gaan werken dat kan die van mij niet. Ik vraag me alleen af waar die drang vandaan komt om het nu te doen je bent nog hartstikke jong toch? En je vruchtbaarheid ( als die goed is) is dat je op je 28e ook nog wel. Het is een groot avontuur wat bijna iedereen met glans volbrengt en wat ik ook nooit zou willen missen en jij dus waarschijnlijk ook prima zal doen en jah de clichés zijn waar je kind wordt het mooiste en belangrijkste in je leven.
dinsdag 17 september 2013 om 17:32
Wat een lang verhaal. Toch ff reageren.
Ik vind 25 jr persoonlijk nog wat jong.
Ik word zelf volgende week 30 en min partner is 36. Inmiddels 6 wk zwanger.
We zijn beide hbo opgeleid, hebben geen wereld baan. Maar denk dat het prima te combineren is.
Ik wil graag naar 24 of 28 uur/wk. Mijn partner blijft ook 1 dag thuis.
Succes met je beslissing, volgens mij heb je nog wel even tijd.... Doe wat je gevoel zegt.
Hoe lang ken je je partner? Hier 4,5 jr een relatie, wonen 1,5 jr samen.
Ik vind 25 jr persoonlijk nog wat jong.
Ik word zelf volgende week 30 en min partner is 36. Inmiddels 6 wk zwanger.
We zijn beide hbo opgeleid, hebben geen wereld baan. Maar denk dat het prima te combineren is.
Ik wil graag naar 24 of 28 uur/wk. Mijn partner blijft ook 1 dag thuis.
Succes met je beslissing, volgens mij heb je nog wel even tijd.... Doe wat je gevoel zegt.
Hoe lang ken je je partner? Hier 4,5 jr een relatie, wonen 1,5 jr samen.
dinsdag 17 september 2013 om 17:34
dinsdag 17 september 2013 om 17:39
Laat het gewoon even bezinken. We hebben het hier langere tijd over gehad voordat we de voorbehoedsmiddelen de deur uit deden. Voelde eerst heel raar.
Het was snel raak, eerder dan verwacht. Op zich erg fijn natuurlijk, maar nu komt t wel erg dichtbij.
Ik was eerder beduusd dan erg blij toen ik positieve test had gedaan. Ook mijn partner. Nu twee weken verder en we zijn er aan gewend. We hebben het bewust nog even voor ons gehouden, omdat we van sommige mensen verbaasde reacties verwachten. Maar we zullen zien.
Het was snel raak, eerder dan verwacht. Op zich erg fijn natuurlijk, maar nu komt t wel erg dichtbij.
Ik was eerder beduusd dan erg blij toen ik positieve test had gedaan. Ook mijn partner. Nu twee weken verder en we zijn er aan gewend. We hebben het bewust nog even voor ons gehouden, omdat we van sommige mensen verbaasde reacties verwachten. Maar we zullen zien.
dinsdag 17 september 2013 om 17:40
dinsdag 17 september 2013 om 17:43
dinsdag 17 september 2013 om 17:44
quote:enya29 schreef op 17 september 2013 @ 17:32:
Wat een lang verhaal. Toch ff reageren.
Ik vind 25 jr persoonlijk nog wat jong.
Ik word zelf volgende week 30 en min partner is 36. Inmiddels 6 wk zwanger.
We zijn beide hbo opgeleid, hebben geen wereld baan. Maar denk dat het prima te combineren is.
Ik wil graag naar 24 of 28 uur/wk. Mijn partner blijft ook 1 dag thuis.
Succes met je beslissing, volgens mij heb je nog wel even tijd.... Doe wat je gevoel zegt.
Hoe lang ken je je partner? Hier 4,5 jr een relatie, wonen 1,5 jr samen.Huh??? 25 jong? Wat een nonsens. Hoe kom je daar bij?
Wat een lang verhaal. Toch ff reageren.
Ik vind 25 jr persoonlijk nog wat jong.
Ik word zelf volgende week 30 en min partner is 36. Inmiddels 6 wk zwanger.
We zijn beide hbo opgeleid, hebben geen wereld baan. Maar denk dat het prima te combineren is.
Ik wil graag naar 24 of 28 uur/wk. Mijn partner blijft ook 1 dag thuis.
Succes met je beslissing, volgens mij heb je nog wel even tijd.... Doe wat je gevoel zegt.
Hoe lang ken je je partner? Hier 4,5 jr een relatie, wonen 1,5 jr samen.Huh??? 25 jong? Wat een nonsens. Hoe kom je daar bij?
dinsdag 17 september 2013 om 17:56
dinsdag 17 september 2013 om 18:25
Sja, carrière...
Een kind van bijna drie, dertigers, ik werk fulltime, man werkt parttime. Prima te doen.
Ik ken wel vergelijkbare stellen, persoonlijk ken ik maar een alleenstaande moeder die op haar 19e haar kind kreeg en terug is gaan studeren. Zij heeft nu ook een hele leuke baan met dito salaris, maar in je uppie is het wat lastiger om bepaalde zakelijke dingen (etentje, zakenreis) op te vangen.
Een kind van bijna drie, dertigers, ik werk fulltime, man werkt parttime. Prima te doen.
Ik ken wel vergelijkbare stellen, persoonlijk ken ik maar een alleenstaande moeder die op haar 19e haar kind kreeg en terug is gaan studeren. Zij heeft nu ook een hele leuke baan met dito salaris, maar in je uppie is het wat lastiger om bepaalde zakelijke dingen (etentje, zakenreis) op te vangen.
dinsdag 17 september 2013 om 18:29
Letterlijke reactie:
"Als jij zover bent weet je me te vinden". Na vijf minuten in de stromende regen te hebben staan appen nog een kort gesprek en wat gesnotter.
We moeten nog wel even stevig nadenken over hoe dat nou moet hoor, vooral in verband met mijn werk. Misschien zit dat me toch nog niet lekker en moet ik aan het solliciteren. Dan kan het natuurlijk allemaal nog niet gelijk. Wel een goede motivatie om mijn tanden extra hard in mijn huidige baan te zetten.
Bedankt dames, ik blijf graag meningen en ervaringen horen! Ik zal ook zeker af en toe updaten, indien er interesse in is natuurlijk.
"Als jij zover bent weet je me te vinden". Na vijf minuten in de stromende regen te hebben staan appen nog een kort gesprek en wat gesnotter.
We moeten nog wel even stevig nadenken over hoe dat nou moet hoor, vooral in verband met mijn werk. Misschien zit dat me toch nog niet lekker en moet ik aan het solliciteren. Dan kan het natuurlijk allemaal nog niet gelijk. Wel een goede motivatie om mijn tanden extra hard in mijn huidige baan te zetten.
Bedankt dames, ik blijf graag meningen en ervaringen horen! Ik zal ook zeker af en toe updaten, indien er interesse in is natuurlijk.
