Zwanger
alle pijlers
Alleenstaand moederschap?
zaterdag 21 april 2012 om 00:29
Hallo allemaal,
Advies en wijze woorden gevraagd. Ik weet sinds kort dat ik zwanger ben, het is nog heel pril.
In het kort komt het er op neer dat ik het kindje eigenlijk wel zou willen houden, en mijn geliefde (die ik nog maar heel kort ken) het absoluut niet wil. Voor hem is het geen optie. Hij is hier buitengewoon bot en ongevoelig over, hoewel ik begrijp dat een ongeplande zwangerschap iets heftigs is. Ik zou hier zelf ook niet voor hebben gekozen, maar nu het eenmaal zo is...
Het is natuurlijk allemaal heel complex, en ik zal jullie niet vermoeien met psychologische achtergronden. Eigenlijk zou ik vooral graag horen van vrouwen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten als ik nu.
Ik vind het idee om alleenstaand moeder te zijn niet meer zo afschrikwekkend als vroeger, geloof ik, maar ik weet dat het niet makkelijk gaat zijn. Ik ben heel erg bang, vooral. Maar ik ben nog banger dat ik het mezelf nooit vergeef als ik tegen mijn wil een abortus onderga.
Zijn er vrouwen die hier ervaring mee hebben? En hoe heb je het aangepakt?
Advies en wijze woorden gevraagd. Ik weet sinds kort dat ik zwanger ben, het is nog heel pril.
In het kort komt het er op neer dat ik het kindje eigenlijk wel zou willen houden, en mijn geliefde (die ik nog maar heel kort ken) het absoluut niet wil. Voor hem is het geen optie. Hij is hier buitengewoon bot en ongevoelig over, hoewel ik begrijp dat een ongeplande zwangerschap iets heftigs is. Ik zou hier zelf ook niet voor hebben gekozen, maar nu het eenmaal zo is...
Het is natuurlijk allemaal heel complex, en ik zal jullie niet vermoeien met psychologische achtergronden. Eigenlijk zou ik vooral graag horen van vrouwen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten als ik nu.
Ik vind het idee om alleenstaand moeder te zijn niet meer zo afschrikwekkend als vroeger, geloof ik, maar ik weet dat het niet makkelijk gaat zijn. Ik ben heel erg bang, vooral. Maar ik ben nog banger dat ik het mezelf nooit vergeef als ik tegen mijn wil een abortus onderga.
Zijn er vrouwen die hier ervaring mee hebben? En hoe heb je het aangepakt?
dinsdag 24 april 2012 om 14:21
Ik heb mijn vriend gesproken, en hij heeft wel duidelijk gemaakt dat hij het echt niet wil. Hij heeft twee kinderen (3 en 7) en hij zegt al zijn aandacht nu aan hen te willen geven. Ook denkt hij niet dat onze relatie het zou overleven. Hij zei dat het anders was geweest als hij die kinderen niet had gehad.
Als ik dit wil, sta ik er dus alleen voor. En dat doet heel erg pijn. Ik ben zo verliefd op hem, dat ik wanneer ik bij hem ben bereid ben om alles overboord te gooien: als hij maar bij me blijft. Als ik weer alleen ben realiseer ik me alle kleine egoïstische dingetjes, en bedenk ik dat ik mezelf had voorgenomen om nooit meer over me heen te laten lopen binnen een relatie. Ik vind het zo moeilijk. Ik wil dit kindje, maar ik wil hem ook. Ik ben zo bang dat, wanneer ik het voor hem laat weghalen, hij me op een gegeven moment toch zal verlaten, en dan zal ik me zo genaaid voelen.
Pff, sorry voor deze rambling tekst, ik ben een beetje overstuur en daarnaast lig ik met koorts in bed, dus misschien ben ik niet heel rationeel op dit moment.
Als ik dit wil, sta ik er dus alleen voor. En dat doet heel erg pijn. Ik ben zo verliefd op hem, dat ik wanneer ik bij hem ben bereid ben om alles overboord te gooien: als hij maar bij me blijft. Als ik weer alleen ben realiseer ik me alle kleine egoïstische dingetjes, en bedenk ik dat ik mezelf had voorgenomen om nooit meer over me heen te laten lopen binnen een relatie. Ik vind het zo moeilijk. Ik wil dit kindje, maar ik wil hem ook. Ik ben zo bang dat, wanneer ik het voor hem laat weghalen, hij me op een gegeven moment toch zal verlaten, en dan zal ik me zo genaaid voelen.
Pff, sorry voor deze rambling tekst, ik ben een beetje overstuur en daarnaast lig ik met koorts in bed, dus misschien ben ik niet heel rationeel op dit moment.
dinsdag 24 april 2012 om 14:28
quote:plurque schreef op 22 april 2012 @ 20:22:
[...]
De vader gaat het kennismaken met zijn kind uit de weg. Ik heb daar lange tijd toch geprobeerd hem te overtuigen van de noodzaak daarvan. Tot het moment dat ik besliste dat ik daarvoor de verantwoordelijkheid niet heb en ook niet meer wil dragen. En de vader weet nu dat ik de verantwoordelijkheid voor het contact tussen vader en kind nu bij vader (en later ook het kind) bij hen
2-en leg en ik daar dus geen rol meer wil spelen of verantwoordelijkheid voor wil dragen.Dat lijkt me wel vreselijk moeilijk. Ik snap het van zo'n man ook niet. Wellicht draait hij nog een keer bij, maar ik vraag me ook af of je kind op zo'n soort vader zit te wachten. Ik geloof echt (en heb dat ook om me heen gezien) dat goede (homo)vrienden, broers en ooms vaak ook een soort 'vader'-rol kunnen vervullen - al is het natuurlijk niet hetzelfde.
[...]
De vader gaat het kennismaken met zijn kind uit de weg. Ik heb daar lange tijd toch geprobeerd hem te overtuigen van de noodzaak daarvan. Tot het moment dat ik besliste dat ik daarvoor de verantwoordelijkheid niet heb en ook niet meer wil dragen. En de vader weet nu dat ik de verantwoordelijkheid voor het contact tussen vader en kind nu bij vader (en later ook het kind) bij hen
2-en leg en ik daar dus geen rol meer wil spelen of verantwoordelijkheid voor wil dragen.Dat lijkt me wel vreselijk moeilijk. Ik snap het van zo'n man ook niet. Wellicht draait hij nog een keer bij, maar ik vraag me ook af of je kind op zo'n soort vader zit te wachten. Ik geloof echt (en heb dat ook om me heen gezien) dat goede (homo)vrienden, broers en ooms vaak ook een soort 'vader'-rol kunnen vervullen - al is het natuurlijk niet hetzelfde.
dinsdag 24 april 2012 om 15:13
Als jij de zwangerschap wilt voldragen dan is het toch klaar? Geen enkele verliefdheid kan daar toch tegen op?
En je zult zo maar eens gelijk kunnen hebben dat hij jou dumpt zodra een eventuele abortus heeft plaatsgevonden. Want hierdoor blijkt wel dat jij een kinderwens hebt en hij absoluut niet. En zal een eventuele abortus uiteindelijk niet tussen jullie gaan staan. In de zin dat jij "dit voor hem hebt gedaan"?
En je zult zo maar eens gelijk kunnen hebben dat hij jou dumpt zodra een eventuele abortus heeft plaatsgevonden. Want hierdoor blijkt wel dat jij een kinderwens hebt en hij absoluut niet. En zal een eventuele abortus uiteindelijk niet tussen jullie gaan staan. In de zin dat jij "dit voor hem hebt gedaan"?
dinsdag 24 april 2012 om 15:42
quote:driewieler schreef op 24 april 2012 @ 15:13:
Als jij de zwangerschap wilt voldragen dan is het toch klaar? Geen enkele verliefdheid kan daar toch tegen op?
Nou ja, het is niet iets wat je zomaar beslist. Ook in een ideale situatie is het eng en onzeker om te besluiten dat je een kind wil - en dan wil je het allebei. Ik vind het doodeng om helemaal alleen een kind te krijgen. Ik was/ben heel erg gek op deze man, en totdat dit gebeurde waren we smoorverliefd en happy. Maar ik geloof inderdaad dat het iets is wat tussen ons in zal blijven staan. Ik zou het mezelf ook niet kunnen vergeven, denk ik.
Als jij de zwangerschap wilt voldragen dan is het toch klaar? Geen enkele verliefdheid kan daar toch tegen op?
Nou ja, het is niet iets wat je zomaar beslist. Ook in een ideale situatie is het eng en onzeker om te besluiten dat je een kind wil - en dan wil je het allebei. Ik vind het doodeng om helemaal alleen een kind te krijgen. Ik was/ben heel erg gek op deze man, en totdat dit gebeurde waren we smoorverliefd en happy. Maar ik geloof inderdaad dat het iets is wat tussen ons in zal blijven staan. Ik zou het mezelf ook niet kunnen vergeven, denk ik.
dinsdag 24 april 2012 om 15:48
dinsdag 24 april 2012 om 15:51
Ik denk dat je ook eens na moet denken over je kinderwens. Je gaf eerder aan dat je heel blij bent met deze zwangerschap en dag je het dolgraag wilt houden. Naar mijn mening heb je dan een kinderwens.
Stel. Je ondergaat abortus omdat je vriend het niet wilt en jij graag bij je vriend wilt blijven. Waar gaat de kinderwens dan heen? Die blijft toch. Maar ook over drie jaar zal deze man geen kind willen. Je kinderwens wordt nooit vervuld wanneer je bij deze man blijft, ik denk dat je je dat wel moet realiseren.
Een man kan altijd weer besluiten weg te gaan uit je leven. Die kan verliefd worden op de secretaresse (of welk ander cliché er ook is) en dan is hij weg. Een kind is voor de rest van je leven.
Stel. Je ondergaat abortus omdat je vriend het niet wilt en jij graag bij je vriend wilt blijven. Waar gaat de kinderwens dan heen? Die blijft toch. Maar ook over drie jaar zal deze man geen kind willen. Je kinderwens wordt nooit vervuld wanneer je bij deze man blijft, ik denk dat je je dat wel moet realiseren.
Een man kan altijd weer besluiten weg te gaan uit je leven. Die kan verliefd worden op de secretaresse (of welk ander cliché er ook is) en dan is hij weg. Een kind is voor de rest van je leven.
dinsdag 24 april 2012 om 15:58
Volgens mij koppel je nu twee dingen (relatie en zwangerschap) even te veel aan elkaar. Alsof ze volledig verbonden zijn, en dat zijn ze niet.
Ten eerste je relatie: hoe denk je nu over je vriend? Nu je weet dat hij jullie kind niet wil? Voel je nog hetzelfde voor hem? Ben je er, als je probeert door je verliefdheid heen te kijken, van overtuigd dat hij een betrouwbaar persoon is met respect voor jou? Wil jij met je hart én je verstand deze relatie nog?
Ten tweede je zwangerschap. Wat je moet bepalen is: wil jij dit kind? Onafhankelijk van hoe het zal gaan, met of zonder vriend, wil jij dit kind?
Dat zijn twee vragen die je zelf op moet lossen, onafhankelijk van elkaar. En als je beide antwoorden hebt kun je kijken of ze verenigbaar zijn. Je zult dan ontdekken dat alleen de optie dat je én je vriend én je baby wilt problemen oplevert, want hij wil de baby niet. Op dat moment zul je moeten kiezen tussen die twee. Maar als je een van beide niet wilt, dan heb je alle vrijheid om achter het andere aan te gaan.
Ten eerste je relatie: hoe denk je nu over je vriend? Nu je weet dat hij jullie kind niet wil? Voel je nog hetzelfde voor hem? Ben je er, als je probeert door je verliefdheid heen te kijken, van overtuigd dat hij een betrouwbaar persoon is met respect voor jou? Wil jij met je hart én je verstand deze relatie nog?
Ten tweede je zwangerschap. Wat je moet bepalen is: wil jij dit kind? Onafhankelijk van hoe het zal gaan, met of zonder vriend, wil jij dit kind?
Dat zijn twee vragen die je zelf op moet lossen, onafhankelijk van elkaar. En als je beide antwoorden hebt kun je kijken of ze verenigbaar zijn. Je zult dan ontdekken dat alleen de optie dat je én je vriend én je baby wilt problemen oplevert, want hij wil de baby niet. Op dat moment zul je moeten kiezen tussen die twee. Maar als je een van beide niet wilt, dan heb je alle vrijheid om achter het andere aan te gaan.
Het is zoals het is
dinsdag 24 april 2012 om 16:29
quote:Youk79 schreef op 24 april 2012 @ 15:58:
Volgens mij koppel je nu twee dingen (relatie en zwangerschap) even te veel aan elkaar. Alsof ze volledig verbonden zijn, en dat zijn ze niet.
Ten eerste je relatie: hoe denk je nu over je vriend? Nu je weet dat hij jullie kind niet wil? Voel je nog hetzelfde voor hem? Ben je er, als je probeert door je verliefdheid heen te kijken, van overtuigd dat hij een betrouwbaar persoon is met respect voor jou? Wil jij met je hart én je verstand deze relatie nog?
Ik ben teleurgesteld, en heel erg onzeker door zijn reactie. Ik heb niet het gevoel dat hij helemaal voor mij gaat, en ik weet ook niet of ik dat nog wil. Ik vind dat ik beter verdien.
Ten tweede je zwangerschap. Wat je moet bepalen is: wil jij dit kind? Onafhankelijk van hoe het zal gaan, met of zonder vriend, wil jij dit kind?
Als ik heel eerlijk ben, dan wil het kind graag krijgen. Ook alleen.
.Jeetje, zo lijkt het opeens wel heel duidelijk...
Volgens mij koppel je nu twee dingen (relatie en zwangerschap) even te veel aan elkaar. Alsof ze volledig verbonden zijn, en dat zijn ze niet.
Ten eerste je relatie: hoe denk je nu over je vriend? Nu je weet dat hij jullie kind niet wil? Voel je nog hetzelfde voor hem? Ben je er, als je probeert door je verliefdheid heen te kijken, van overtuigd dat hij een betrouwbaar persoon is met respect voor jou? Wil jij met je hart én je verstand deze relatie nog?
Ik ben teleurgesteld, en heel erg onzeker door zijn reactie. Ik heb niet het gevoel dat hij helemaal voor mij gaat, en ik weet ook niet of ik dat nog wil. Ik vind dat ik beter verdien.
Ten tweede je zwangerschap. Wat je moet bepalen is: wil jij dit kind? Onafhankelijk van hoe het zal gaan, met of zonder vriend, wil jij dit kind?
Als ik heel eerlijk ben, dan wil het kind graag krijgen. Ook alleen.
.Jeetje, zo lijkt het opeens wel heel duidelijk...
woensdag 25 april 2012 om 22:32
Bedankt nog voor jullie reacties, redband en pixiemorgan!
Morgenochtend ga ik weer naar de huisarts. Ik weet echt niet wat ik tegen haar ga zeggen. Mijn vriend verwacht dat ik morgen die abortus geregeld heb. Ik wou dat ik iets wist om alles een beetje te rekken, maar het zal erop neer komen dat ik gewoon eerlijk tegen hem moet zijn. Ik hoop dat ik dat aankan...
Morgenochtend ga ik weer naar de huisarts. Ik weet echt niet wat ik tegen haar ga zeggen. Mijn vriend verwacht dat ik morgen die abortus geregeld heb. Ik wou dat ik iets wist om alles een beetje te rekken, maar het zal erop neer komen dat ik gewoon eerlijk tegen hem moet zijn. Ik hoop dat ik dat aankan...
donderdag 26 april 2012 om 22:18
Hoi allemaal!
Ik heb een heel fijn gesprek gehad met mijn huisarts. 'Volgens mij moet je het gewoon houden.' zei ze nadat ik de situatie had uitgelegd. Dat was fijn om te horen. Het volgende belangrijke moment was dat ik foliumzuur heb gehaald - daar had ik al eerder aan gedacht, maar dat leek het allemaal zo definitief te maken, dus durfde ik het niet.
Ik heb het inmiddels aan twee vriendinnen verteld (en vreemd genoeg ook aan mijn kapster - ik had opeens zo'n behoefte om tegen iemand te zeggen dat ik zwanger was, en gefeliciteerd te worden). Ik ben nog maar 5 weken, dus dat is echt heel kort, maar nu wordt het wel een beetje 'echt'.
Ik heb al een paar dagen niets van mijn vriend gehoord, en op dit moment voel ik me eigenlijk best happy - ik heb ook geen zin om hem te bellen. Op een gegeven moment (snel) zal het wel moeten, want hij heeft er recht op te weten dat ik het kind waarschijnlijk wil houden.
Ik was steeds heel bang dat ik me onder druk van hem zou laten overhalen tot een abortus. Heb wel het gevoel dat ik me nu minder snel omver zal laten blazen. Desondanks erg bang voor zijn reactie (ik kan heel slecht tegen ruzie en confrontatie).
Bedankt allemaal voor jullie interesse! Helpt me echt!
Ik heb een heel fijn gesprek gehad met mijn huisarts. 'Volgens mij moet je het gewoon houden.' zei ze nadat ik de situatie had uitgelegd. Dat was fijn om te horen. Het volgende belangrijke moment was dat ik foliumzuur heb gehaald - daar had ik al eerder aan gedacht, maar dat leek het allemaal zo definitief te maken, dus durfde ik het niet.
Ik heb het inmiddels aan twee vriendinnen verteld (en vreemd genoeg ook aan mijn kapster - ik had opeens zo'n behoefte om tegen iemand te zeggen dat ik zwanger was, en gefeliciteerd te worden). Ik ben nog maar 5 weken, dus dat is echt heel kort, maar nu wordt het wel een beetje 'echt'.
Ik heb al een paar dagen niets van mijn vriend gehoord, en op dit moment voel ik me eigenlijk best happy - ik heb ook geen zin om hem te bellen. Op een gegeven moment (snel) zal het wel moeten, want hij heeft er recht op te weten dat ik het kind waarschijnlijk wil houden.
Ik was steeds heel bang dat ik me onder druk van hem zou laten overhalen tot een abortus. Heb wel het gevoel dat ik me nu minder snel omver zal laten blazen. Desondanks erg bang voor zijn reactie (ik kan heel slecht tegen ruzie en confrontatie).
Bedankt allemaal voor jullie interesse! Helpt me echt!
zaterdag 28 april 2012 om 19:08
Hij is ervan op de hoogte dat ik geen abortus wil. En hij is compleet wanhopig. Het is echt heel naar. Het gaat van smeken (zeggen dat we later toch altijd nog een kind kunnen krijgen) naar boosheid (zeggen dat ik onredelijk ben) naar beschuldigen van chantage. Ik voel me zo schuldig.
Hij heeft er vooral heel erg last van dat zijn kinderen hier nu de dupe van gaan worden, hij zegt dat hij aan mij overgeleverd is en dat dit voor niemand goed gaat zijn.
Zit me nu toch weer af te vragen of ik dit wel wil, hoewel ik dat eigenlijk wel weet.
Help?
Hij heeft er vooral heel erg last van dat zijn kinderen hier nu de dupe van gaan worden, hij zegt dat hij aan mij overgeleverd is en dat dit voor niemand goed gaat zijn.
Zit me nu toch weer af te vragen of ik dit wel wil, hoewel ik dat eigenlijk wel weet.
Help?
zaterdag 28 april 2012 om 19:42
Hmm. Moeten andere mensen op een forum jou gaan helpen standvastig te zijn? Leg je daarmee niet je hele leven in handen van een ander? Zoals ik eerder aangaf is het JOUW keuze, JOUW leven en JOUW beslissing.
Ik kan niemand aan- of afraden een abortus te plegen, dan wel een kind te houden. Wel kan ik vertellen wat ik gedaan heb in precies dezelfde situatie en welke overwegingen ik daarbij gehanteerd heb.
De beslissing, wel of geen kind, is echt alleen aan jou. En dan bedoel ik ook: aan jou. Dus niet aan de vader van het kind. En waarom? Omdat jij de dragende/barende bent, dan wel de persoon die de abortus moet ondergaan.
Sterkte Edie!
Wellicht trouwens nog een advies. Ik heb, toen ik mijn beslissing nam, even afstand genomen van de vader van mijn kind. Ben twee weken op vakantie geweest. Ook inderdaad om ervoor te zorgen dat ik zuiver kon beslissen, op basis van MIJN gevoel. Misschien is dat voor jou ook aan te raden - even een tijdje afstand nemen van de vader.
Ik kan niemand aan- of afraden een abortus te plegen, dan wel een kind te houden. Wel kan ik vertellen wat ik gedaan heb in precies dezelfde situatie en welke overwegingen ik daarbij gehanteerd heb.
De beslissing, wel of geen kind, is echt alleen aan jou. En dan bedoel ik ook: aan jou. Dus niet aan de vader van het kind. En waarom? Omdat jij de dragende/barende bent, dan wel de persoon die de abortus moet ondergaan.
Sterkte Edie!
Wellicht trouwens nog een advies. Ik heb, toen ik mijn beslissing nam, even afstand genomen van de vader van mijn kind. Ben twee weken op vakantie geweest. Ook inderdaad om ervoor te zorgen dat ik zuiver kon beslissen, op basis van MIJN gevoel. Misschien is dat voor jou ook aan te raden - even een tijdje afstand nemen van de vader.
