Zwanger
alle pijlers
Alles voor een baby
woensdag 23 oktober 2013 om 17:17
Ik las dit vanmorgen in de telegraaf;
http://www.telegraaf.nl/g ... lles_voor_een_baby__.html
Ik snap dat je er op een gegeven moment alles voor wilt doen om een kindje van jezelf te krijgen. En dat je een eiceldonor of een zaadceldonor kiest als dat noodzakelijk is snap ik ook nog.
Ik zou er ook nog inkomen dat je een eicel én zaadcel donor kiest en de ontstane embryo in je eigen buik laat groeien. Maar om dan ook nog een draagmoeder te vragen... Dan kun je toch altijd nog beter een kindje adopteren?
Mijn vraag; hoever zouden jullie gaan?
http://www.telegraaf.nl/g ... lles_voor_een_baby__.html
Ik snap dat je er op een gegeven moment alles voor wilt doen om een kindje van jezelf te krijgen. En dat je een eiceldonor of een zaadceldonor kiest als dat noodzakelijk is snap ik ook nog.
Ik zou er ook nog inkomen dat je een eicel én zaadcel donor kiest en de ontstane embryo in je eigen buik laat groeien. Maar om dan ook nog een draagmoeder te vragen... Dan kun je toch altijd nog beter een kindje adopteren?
Mijn vraag; hoever zouden jullie gaan?
woensdag 23 oktober 2013 om 19:57
quote:bootje_op_de_golven schreef op 23 oktober 2013 @ 17:27:
De meeste mensen in de medische molen zeggen dat je pas weet hoever je gaat als je geconfronteerd wordt met de situatie.
Ik weet uit eigen ervaring deze op weinig klopt. Daarnaast ligt het er erg aan hoe jij reageert op dingen en hoe je dingen beleeft.
Zou was de begeleiding bij ons heel relax en goed, daarnaast hadden wij weinig last van de mmm in het dagelijks leven.
Het enig waar ik wel last van had was mijn schildklier waardoor het zwaarder was. Dit had ik ook gehad als wij niet in de mmm zaten.
Ik zou niet weten of ik uit eindelijk voor draagmoederschap zou kiezen. Ik zou denk ik wel voor eicel donatie kiezen, maar dan wel als mijn zus dit zo willen doen.
Bij dit paar weet we ook niet goed hoe het zit. Ik denk dat je dus ook niet over kan oordelen. Daarnaast zijn de regels in Duitsland en België al zo anders als hierin en dat is in sommige gevallen moeilijk uitleggen. Waarom mag een draagmoederschap in nl maar tot 45 jaar maar ergens anders wel bij een hogere leeftijd. Ik sommige dingen snap ik het, maar soms ook echt niet.
De meeste mensen in de medische molen zeggen dat je pas weet hoever je gaat als je geconfronteerd wordt met de situatie.
Ik weet uit eigen ervaring deze op weinig klopt. Daarnaast ligt het er erg aan hoe jij reageert op dingen en hoe je dingen beleeft.
Zou was de begeleiding bij ons heel relax en goed, daarnaast hadden wij weinig last van de mmm in het dagelijks leven.
Het enig waar ik wel last van had was mijn schildklier waardoor het zwaarder was. Dit had ik ook gehad als wij niet in de mmm zaten.
Ik zou niet weten of ik uit eindelijk voor draagmoederschap zou kiezen. Ik zou denk ik wel voor eicel donatie kiezen, maar dan wel als mijn zus dit zo willen doen.
Bij dit paar weet we ook niet goed hoe het zit. Ik denk dat je dus ook niet over kan oordelen. Daarnaast zijn de regels in Duitsland en België al zo anders als hierin en dat is in sommige gevallen moeilijk uitleggen. Waarom mag een draagmoederschap in nl maar tot 45 jaar maar ergens anders wel bij een hogere leeftijd. Ik sommige dingen snap ik het, maar soms ook echt niet.
woensdag 23 oktober 2013 om 20:16
Ik zou denk ik wel zo ver willen gaan als had gebleken dat wij geen kinderen konden krijgen. Mijn enige grote wens is altijd het krijgen van kinderen geweest, al vanaf mijn peutertijd wist ik dat ik later moeder wilde worden. Maar ik ben niet alleen, mijn partner moest dan wel met mij mee willen doen. En ik denk niet dat mijn mans kinderwens zo sterk is dat hij zo ver zou willen gaan.
Draagmoeder zou ik voor naaste familie of een vriendin denk ik ook wel willen zijn, maar dan niet met mijn eicellen.
Draagmoeder zou ik voor naaste familie of een vriendin denk ik ook wel willen zijn, maar dan niet met mijn eicellen.
anoniem_95705 wijzigde dit bericht op 23-10-2013 20:22
Reden: Rottelefoon die vanzelf post terwijl ik nog niet klaar was.
Reden: Rottelefoon die vanzelf post terwijl ik nog niet klaar was.
% gewijzigd
woensdag 23 oktober 2013 om 20:17
quote:matroesjka_ schreef op 23 oktober 2013 @ 18:41:
Sterker nog....ik durf zomaar te gokken dat veel mensen die voor een donatietraject gaan hun kinderwens beter overdacht hebben en beter in de slappe was zitten dan een flink deel van de mensen die spontaan een kind krijgen.
Nou, dat durf ik te betwijfelen. Maar heel weinig mensen, of het nou makkelijk gaat of moeilijk, lijken hun kinderwens überhaupt te onderzoeken. Ik ken een stel dat een zware medeische molen in is gegaan en hun argument voor een kind was (zoals bij zovelen) echt niet meer verheven dan: "Ik wil het gewoon, ik voel het zo".
Ik vind het vaak eerder een gebrek aan een zinnige invulling van je leven als je zo ver gaat on de medische molen. Dus dat die personen helemaal niet zo weloverwogen kinderen willen maar eerder denken dat het leven niet compleet/vervuld/leuk is zonder kind.
Sterker nog....ik durf zomaar te gokken dat veel mensen die voor een donatietraject gaan hun kinderwens beter overdacht hebben en beter in de slappe was zitten dan een flink deel van de mensen die spontaan een kind krijgen.
Nou, dat durf ik te betwijfelen. Maar heel weinig mensen, of het nou makkelijk gaat of moeilijk, lijken hun kinderwens überhaupt te onderzoeken. Ik ken een stel dat een zware medeische molen in is gegaan en hun argument voor een kind was (zoals bij zovelen) echt niet meer verheven dan: "Ik wil het gewoon, ik voel het zo".
Ik vind het vaak eerder een gebrek aan een zinnige invulling van je leven als je zo ver gaat on de medische molen. Dus dat die personen helemaal niet zo weloverwogen kinderen willen maar eerder denken dat het leven niet compleet/vervuld/leuk is zonder kind.
woensdag 23 oktober 2013 om 20:20
quote:Stukje_Cake schreef op 23 oktober 2013 @ 20:16:
Ik zou denk ik wel zo ver willen gaan als had gebleken dat wij geen kinderen konden krijgen. Mijn enige grote wens is altijd het krijgen van kinderen geweest, al vanHeb je nooit nagedacht over wat je met je leven zou doen als je geen kinderen had kunnen krijgen? En waarom wilde je altijd zo graag kinderen?
Ik zou denk ik wel zo ver willen gaan als had gebleken dat wij geen kinderen konden krijgen. Mijn enige grote wens is altijd het krijgen van kinderen geweest, al vanHeb je nooit nagedacht over wat je met je leven zou doen als je geen kinderen had kunnen krijgen? En waarom wilde je altijd zo graag kinderen?
woensdag 23 oktober 2013 om 20:26
quote:bloemetje77 schreef op 23 oktober 2013 @ 20:20:
[...]
Heb je nooit nagedacht over wat je met je leven zou doen als je geen kinderen had kunnen krijgen? En waarom wilde je altijd zo graag kinderen?Met zusje heb ik het er wel eens over gehad en toentertijd waren we het erover eens dat we elkaar in die gevallen wel zouden willen helpen. Maar toen waren we pubers. Ik heb geen idee hoe of wat als het niet gelukt was. Soms is een b-plan handig om te hebben, maar soms is het ook pas tijd om over een b-plan na te denken als plan a niet lukt. En omdat je nooit weet wie later je partner is en hoe die in het leven staat, is dit zo'n situatie waarin je gewoon geen b-plan klaar kunt hebben liggen.
[...]
Heb je nooit nagedacht over wat je met je leven zou doen als je geen kinderen had kunnen krijgen? En waarom wilde je altijd zo graag kinderen?Met zusje heb ik het er wel eens over gehad en toentertijd waren we het erover eens dat we elkaar in die gevallen wel zouden willen helpen. Maar toen waren we pubers. Ik heb geen idee hoe of wat als het niet gelukt was. Soms is een b-plan handig om te hebben, maar soms is het ook pas tijd om over een b-plan na te denken als plan a niet lukt. En omdat je nooit weet wie later je partner is en hoe die in het leven staat, is dit zo'n situatie waarin je gewoon geen b-plan klaar kunt hebben liggen.
woensdag 23 oktober 2013 om 20:46
quote:bloemetje77 schreef op 23 oktober 2013 @ 20:20:
[...]
Heb je nooit nagedacht over wat je met je leven zou doen als je geen kinderen had kunnen krijgen? En waarom wilde je altijd zo graag kinderen?Ik wel. En ik kan best een leuke invulling voor mijn leven bedenken zonder kind. Maar die kinderwens weegt zwaarder dan het leuke plan-B. Als dat niet zo was dan zou je uberhaupt niet aan kinderen beginnen...
[...]
Heb je nooit nagedacht over wat je met je leven zou doen als je geen kinderen had kunnen krijgen? En waarom wilde je altijd zo graag kinderen?Ik wel. En ik kan best een leuke invulling voor mijn leven bedenken zonder kind. Maar die kinderwens weegt zwaarder dan het leuke plan-B. Als dat niet zo was dan zou je uberhaupt niet aan kinderen beginnen...
woensdag 23 oktober 2013 om 20:48
Ik dacht vroeger te weten waar mijn grens lag als het om een kinderwens ging. Nou, die bleek verdomd rekbaar toen puntje bij paaltje kwam. Sinds die tijd hoed ik me ervoor om in welke situatie dan ook te zeggen wat ik wel of niet zou doen.
Het enige waar ik in dit specifieke geval vraagtekens bij zet, is dat het kindje zijn of haar biologische ouders nooit zal kunnen leren kennen. Maar dat zijn MIJN vraagtekens en daar hoeft niemand zich iets van aan te trekken.
En het is hier al vaker gezegd, maar adoptie is zeker geen 'makkelijker' alternatief.
Het enige waar ik in dit specifieke geval vraagtekens bij zet, is dat het kindje zijn of haar biologische ouders nooit zal kunnen leren kennen. Maar dat zijn MIJN vraagtekens en daar hoeft niemand zich iets van aan te trekken.
En het is hier al vaker gezegd, maar adoptie is zeker geen 'makkelijker' alternatief.
woensdag 23 oktober 2013 om 20:52
Bloemetje wij hebben er wel degelijk nagedacht of we de mmm in wilde en hoe wij het zouden doen als het niet zou lukken.
Dit laatste zou voor mij moeilijker zijn geweest dan voor mijn vriend. Hij had namelijk het idee van vader worden al afgeschreven. Hij is nu zo trots als een Pauw om mijn buik en de zoon die hierin groeit.
We hebben ook echt heel bewust gekozen voor een kind en uiteindelijk de manier waarop ik zwanger ben geworden. We hebben vooraf en tijdens heel veel gesproken hoe we erin zaten.
Dit laatste zou voor mij moeilijker zijn geweest dan voor mijn vriend. Hij had namelijk het idee van vader worden al afgeschreven. Hij is nu zo trots als een Pauw om mijn buik en de zoon die hierin groeit.
We hebben ook echt heel bewust gekozen voor een kind en uiteindelijk de manier waarop ik zwanger ben geworden. We hebben vooraf en tijdens heel veel gesproken hoe we erin zaten.
woensdag 23 oktober 2013 om 20:57
Ik weet niet hoever ik zou gaan om een kind te krijgen, ik weet wel dat ik heel graag kinderen wil. Het ligt ook aan je partner in hoever je gaat. Ik hoop heel erg dat ik niet de medische molen in hoef. Mijn familieleden krijgen 'makkelijk' (voor zover ik weet) kinderen, maar ja van mijn toekomstige partner weet ik het dus niet.
woensdag 23 oktober 2013 om 21:59
Miss marvelous ik kan je zeggen dat dit niks hoefte betekenen hoe snel jouw en je vriend zijn famile zwanger werden. Mijn moeder was tot 2 keer toe gelijk zwanger mijn schoonmoeder ook 2 keer vrij snel met met een miskraam er nog bij. Waarbij mijn leeftijd en levensstijl ook niet erg verschilt van hun in die tijd.
Wij hebben er 3 jaar over gedaan met verschillende miskramen.
Ik hoop natuurlijk dat het bij jouw net zo gaat als in jouw familie
Wij hebben er 3 jaar over gedaan met verschillende miskramen.
Ik hoop natuurlijk dat het bij jouw net zo gaat als in jouw familie
donderdag 24 oktober 2013 om 12:15
