Zwanger
alle pijlers
babydaddy drama
vrijdag 4 oktober 2013 om 12:50
Is zoiets niet iets voor je?:
http://www.erasmusmc.nl/werkenbij/leren.werken/4176705/
Je krijgt dus meteen salaris en uiteindelijk zelfs een heel goed salaris. Je hebt dit type opleiding in bijna alle grote ziekenhuizen. Meestal krijg je vanaf het begin al 1100 a 1200 per maand.
De meeste steden hebben hulpinstanties waardoor je goedkope huisvesting kan krijgen speciaal voor jonge moeders. Soms zelfstandig, soms niet. Even vragen bij de gemeente. Vaak zijn er ook speciale regelingen voor kinderopvang.
http://www.erasmusmc.nl/werkenbij/leren.werken/4176705/
Je krijgt dus meteen salaris en uiteindelijk zelfs een heel goed salaris. Je hebt dit type opleiding in bijna alle grote ziekenhuizen. Meestal krijg je vanaf het begin al 1100 a 1200 per maand.
De meeste steden hebben hulpinstanties waardoor je goedkope huisvesting kan krijgen speciaal voor jonge moeders. Soms zelfstandig, soms niet. Even vragen bij de gemeente. Vaak zijn er ook speciale regelingen voor kinderopvang.
vrijdag 4 oktober 2013 om 12:55
Het valt me telkens zo vies tegen van al die volwassen vrouwen die het nodig vinden iemand van 18 zo te kakken te zetten terwijl ze om advies vraagt.
Natuurlijk denkt zij dat ze alles al weet, dat hoort bij haar leeftijd. Gedragen jullie je nou verdomme ook eens naar die van jullie.
Natuurlijk denkt zij dat ze alles al weet, dat hoort bij haar leeftijd. Gedragen jullie je nou verdomme ook eens naar die van jullie.
do remember to forget
vrijdag 4 oktober 2013 om 12:55
Als je op je 18de al net zoveel weet als een 40jarige, was je nu niet zwanger geweest. Want dan had je je opleiding afgerond en voor een stabiele woonsituatie gezorgd zodat je rustig je kind kan opvoeden. En niet zo impulsief als nu. Ongeacht 18 of 40, iedereen weet hoe je zwanger wordt. Omdat je wil laten zijn wat voor geweldige moeder je gaat worden, gaat blijkbaar je moeder je kind opvoeden. Een 40jarige zal dat nooit toestaan.
vrijdag 4 oktober 2013 om 12:57
Ik geloof er geen barst van; een 18 jarige met een bijstandsuitkering die al een keer een vaste baan heeft gehad en daarvoor ook al een opleiding deed en vervolgens 2 ziektes en dan een rustjaar inlast....en ze is pas 18 he en dit is meer dan 5 maanden geleden gebeurd want ze is nu ook nog 7 maanden zwanger en ging na enkele maanden zwangerschap (4?) bij die kerel weg....jaja.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
vrijdag 4 oktober 2013 om 12:58
Dat je beseft dat je ook aan haar moet denken maakt je al een goede moeder-in-spé! Die opleiding komt er wel, als jij dat wilt hoor.
Ik lees niet of hij betrokken wil zijn bij de baby.
Als dat wèl zo is zou je hem in ieder geval wat kansen kunnen geven, vooropgesteld dat hij jou tijdens die bezoekjes met respect behandeld!
Daar hoort ook bij dat hij alimentatie voor zijn kind betaald! Jij kent hem dus luister zeker naar je intuïtie. Als jij het vermoeden krijgt dat hij op een ongezonde manier met haar om begint te gaan trap je meteen op de rem.
Als je kind met tegenzin naar hem toe begint te gaan weet je wat je te doen staat.
Waar ik geen antwoord op heb is hoe het de eerste 2 jaar moet als je kind nog niet duidelijk kan maken hoe papa met haar omgaat.
Je kunt er voor kiezen om hem voorlopig niet zijn kind te laten erkennen door zèlf aangifte van de geboorte van je dochter te doen.
Je zou eens kunnen informeren bij een Centrum voor Jeugd en Gezin (cjg.nl) of zij ook iets voor je kunnen betekenen.
Ik vind het heel moedig van je dat je voor je kind gekozen hebt. Blijf jezelf. Je hoeft helemaal niets te bewijzen, maar ik begrijp wel dat je dat zo voelt.
Je kunt ook informeren of er bij jou in de buurt of in de dichtstbijzijnde stad een jonge moedersgroep is. Kun je veel aan hebben!
Sterkte met de laatste loodjes en de bevalling! Ik heb bij die van mijn dochter (toen 22) aanwezig mogen zijn van begin tot eind en het was zóóó bijzonder, daar zijn geen woorden voor. lieve groet!
Ik lees niet of hij betrokken wil zijn bij de baby.
Als dat wèl zo is zou je hem in ieder geval wat kansen kunnen geven, vooropgesteld dat hij jou tijdens die bezoekjes met respect behandeld!
Daar hoort ook bij dat hij alimentatie voor zijn kind betaald! Jij kent hem dus luister zeker naar je intuïtie. Als jij het vermoeden krijgt dat hij op een ongezonde manier met haar om begint te gaan trap je meteen op de rem.
Als je kind met tegenzin naar hem toe begint te gaan weet je wat je te doen staat.
Waar ik geen antwoord op heb is hoe het de eerste 2 jaar moet als je kind nog niet duidelijk kan maken hoe papa met haar omgaat.
Je kunt er voor kiezen om hem voorlopig niet zijn kind te laten erkennen door zèlf aangifte van de geboorte van je dochter te doen.
Je zou eens kunnen informeren bij een Centrum voor Jeugd en Gezin (cjg.nl) of zij ook iets voor je kunnen betekenen.
Ik vind het heel moedig van je dat je voor je kind gekozen hebt. Blijf jezelf. Je hoeft helemaal niets te bewijzen, maar ik begrijp wel dat je dat zo voelt.
Je kunt ook informeren of er bij jou in de buurt of in de dichtstbijzijnde stad een jonge moedersgroep is. Kun je veel aan hebben!
Sterkte met de laatste loodjes en de bevalling! Ik heb bij die van mijn dochter (toen 22) aanwezig mogen zijn van begin tot eind en het was zóóó bijzonder, daar zijn geen woorden voor. lieve groet!
vrijdag 4 oktober 2013 om 13:00
quote:donkerrood schreef op 04 oktober 2013 @ 12:55:
Het valt me telkens zo vies tegen van al die volwassen vrouwen die het nodig vinden iemand van 18 zo te kakken te zetten terwijl ze om advies vraagt.
Natuurlijk denkt zij dat ze alles al weet, dat hoort bij haar leeftijd. Gedragen jullie je nou verdomme ook eens naar die van jullie.Wat is haar vraag dan? Ze heeft juist helemaal geen vraag in haar OP. Alleen iets over dat ze haar dochter niet wil delen met de vader omdat die, in haar ogen, ongeschikt is. Dat kan natuurlijk, maar ze heeft in ieder geval geen enkele moeite gedaan om even op te zoeken hoe het zit met erkennen en gezag. Het is haar wel gelukt om een bijstandsuitkering aan te vragen, ondanks het feit dat ze een baan had en die vrijwillig opzegde. Daarnaast wil ze geen kritiek op haar keuzes.
Het valt me telkens zo vies tegen van al die volwassen vrouwen die het nodig vinden iemand van 18 zo te kakken te zetten terwijl ze om advies vraagt.
Natuurlijk denkt zij dat ze alles al weet, dat hoort bij haar leeftijd. Gedragen jullie je nou verdomme ook eens naar die van jullie.Wat is haar vraag dan? Ze heeft juist helemaal geen vraag in haar OP. Alleen iets over dat ze haar dochter niet wil delen met de vader omdat die, in haar ogen, ongeschikt is. Dat kan natuurlijk, maar ze heeft in ieder geval geen enkele moeite gedaan om even op te zoeken hoe het zit met erkennen en gezag. Het is haar wel gelukt om een bijstandsuitkering aan te vragen, ondanks het feit dat ze een baan had en die vrijwillig opzegde. Daarnaast wil ze geen kritiek op haar keuzes.
vrijdag 4 oktober 2013 om 13:04
erkennen is ook iets anders dan het doen van de aangifte van de geboorte. Geboortaangifte kan ook door iemand anders dan de vader gedaan worden (bijv. oma). als vader het kind erkent, krijgt het kind nog steeds automatisch de achternaam van de moeder (in geval van ongehuwden), tenzij vader en moeder samen kiezen voor de achternaam van vader. moeder moet daar expliciet haar handtekening voor zetten bij de gemeente. Nationaliteit van de vader speelt geen rol in deze.
vrijdag 4 oktober 2013 om 13:05
quote:donkerrood schreef op 04 oktober 2013 @ 12:55:
Het valt me telkens zo vies tegen van al die volwassen vrouwen die het nodig vinden iemand van 18 zo te kakken te zetten terwijl ze om advies vraagt.
Natuurlijk denkt zij dat ze alles al weet, dat hoort bij haar leeftijd. Gedragen jullie je nou verdomme ook eens naar die van jullie.
Mijn advies: gebruik voortaan de pil en een condoom.
(And where is EN when we need her..... .....)
Het valt me telkens zo vies tegen van al die volwassen vrouwen die het nodig vinden iemand van 18 zo te kakken te zetten terwijl ze om advies vraagt.
Natuurlijk denkt zij dat ze alles al weet, dat hoort bij haar leeftijd. Gedragen jullie je nou verdomme ook eens naar die van jullie.
Mijn advies: gebruik voortaan de pil en een condoom.
(And where is EN when we need her..... .....)
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
vrijdag 4 oktober 2013 om 13:08
vrijdag 4 oktober 2013 om 13:10
TO, in jouw situatie is het echt een must om informatie te gaan inwinnen.
Ga naar de gemeente/stadhuis om te vragen naar de mogelijkheden en welke instanties je zouden kunnen helpen, ga naar het UWV om eens te praten over de verschillende mogelijkheden voor leer-werktrajecten/duaal studeren.
In plaats van je met de vader bezig te houden, kan je beter je energie steken in proberen alles zo goed mogelijk te regelen voor jou en je kind. Dat is toch echt het belangrijkste op dit moment.
Ga naar de gemeente/stadhuis om te vragen naar de mogelijkheden en welke instanties je zouden kunnen helpen, ga naar het UWV om eens te praten over de verschillende mogelijkheden voor leer-werktrajecten/duaal studeren.
In plaats van je met de vader bezig te houden, kan je beter je energie steken in proberen alles zo goed mogelijk te regelen voor jou en je kind. Dat is toch echt het belangrijkste op dit moment.
vrijdag 4 oktober 2013 om 13:17
vrijdag 4 oktober 2013 om 13:17
Weet niet waar je woont, maar als er in de buurt een Humanitas afdeling is, ga daar eens kijken (eventueel via de site) Ik weet dat ze hier speciale bijeenkomsten hebben voor tienermoeders, om samen de eventuele problemen onder handen te nemen en te leren van elkaars ervaringen
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 4 oktober 2013 om 13:28
quote:sabbaticalmeds schreef op 04 oktober 2013 @ 12:43:
Get your act together. You have sitted on the kachel en nou you must sit on the blaren.
Niet meer cryen over de babydaddy, groei up en be the best babymummy
To; Meds zegt het op een grappige manier, maar echt de eerste zin is wat je te doen staat! Get your act together.
Je bent 7 maanden zwanger, je hebt nog maar kort de tijd.
Kinderen zijn gewoon duur, ook al hou je het nog zo goedkoop mogelijk. Je bent nu in je OP alleen maar bezig met je ex, dingen die je niet wilt, je moet op een rijtje hebben wat je wel wilt.
En communiceer met de vader van je kind.
Het mag dan wel je ex zijn en in jouw ogen geen geschikte opvoeder, maar jammer de bammer meid dat had je moeten bedenken vóórdat je zwanger raakte (toevallig anticonceptie 'vergeten'??).
Het belang van je kind staat nu voorop, niet dat van jou. Het maakt geen reet uit of jij nu wel of niet in de aanwezigheid van je ex wilt zijn, je zult met hem moeten dealen in het belang van je dochter.
Je geeft aan dat hij wél een rol in de opvoeding wil hebben.
Bespreek wat deze rol dan gaat zijn, co-ouderschap op den duur of slechts 1 weekend per 2 weken of .... alles kun je afspreken.
Gaat hij allementatie betalen en zo ja hoeveel, of gaat alles in overleg en kopen jullie samen wat er nodig is. Je kunt namelijk wel als een kleuter gaan stampen van ik wil het niet ik wil het niet, maar zo werkt de wereld niet natuurlijk.
Bedenk je wel dat het leven mét kind een stuk moeilijker gaat zijn dan zonder kind. Jij wil gaan werken of terug naar school.. wie past er op je kind, speelt oma/opa een rol of misschien de moeder of vader van je ex. Wordt het betaalde opvang (en zo ja waaaar ga je dat van betalen). Je kunt je kind niet meenemen naar je werk/school (of er moet een creche bij inzitten maar dat is bijna nergens).
Je moet leren op eigen benen te gaan staan, dat wil zeggen, eigen inkomen, eigen woning, eigen boontjes doppen.
Ik heb het in eigen omgeving meegemaakt. Een goede vriendin van mij raakte zwanger op haar 17e, op haar 18e was ze moeder. Net klaar met de havo (zat bij mij in de klas). Thuiswonend bij mama en papa op een zolderkamer, papa van kindje/haar vriend dus woonde ook tijdelijk bij hen in, relatie hield geen stand. Daar zat ze dan.
Ze is een HBO opleiding gaan doen, daarnaast ook nog de mogelijkheid gehad om op haar stageplek een betaalde bijbaan te krijgen, die ze met beide handen aanpakte.
Haar dochter is nu 8, ze heeft een eigen (huur)huisje, een afgeronde opleiding en inmiddels al wat jaartjes aan het werk.
Klinkt allemaal heel positief, maar wat veel mensen niet weten is dat haar moeder haar baan heeft opgezegd om voor haar kleinkind te gaan zorgen, om te zorgen dat haar dochter nog een kans maakt in deze wereld op de arbeidsmarkt en dat opa een extra baan heeft genomen in het weekend om alles te kunnen blijven betalen en uit de schulden te blijven.
Daarnaast heeft ze veel vriendinnen verloren, wat wil je 17/18/19 jaar, geen verantwoordelijkheid, die zakten elk weekend flink door, gingen studeren, stage lopen op aruba of een jaartje studeren in de USA.
Even is het namelijk leuk om met de baby van je vriendin te kroelen maar ja als je meerdere keren niet mee kan om iets leuks te gaan doen, want je hebt of geen geld of geen oppas tja..
Je groeit gewoon uit elkaar.
En haar geld uit het bijbaantje? Dat ging naar haar opleiding, luiers en eten.
Echt het kan, maar je zult wel met beide benen op de grond moeten gaan staan en uit die roze bubbel knappen!
Get your act together. You have sitted on the kachel en nou you must sit on the blaren.
Niet meer cryen over de babydaddy, groei up en be the best babymummy
To; Meds zegt het op een grappige manier, maar echt de eerste zin is wat je te doen staat! Get your act together.
Je bent 7 maanden zwanger, je hebt nog maar kort de tijd.
Kinderen zijn gewoon duur, ook al hou je het nog zo goedkoop mogelijk. Je bent nu in je OP alleen maar bezig met je ex, dingen die je niet wilt, je moet op een rijtje hebben wat je wel wilt.
En communiceer met de vader van je kind.
Het mag dan wel je ex zijn en in jouw ogen geen geschikte opvoeder, maar jammer de bammer meid dat had je moeten bedenken vóórdat je zwanger raakte (toevallig anticonceptie 'vergeten'??).
Het belang van je kind staat nu voorop, niet dat van jou. Het maakt geen reet uit of jij nu wel of niet in de aanwezigheid van je ex wilt zijn, je zult met hem moeten dealen in het belang van je dochter.
Je geeft aan dat hij wél een rol in de opvoeding wil hebben.
Bespreek wat deze rol dan gaat zijn, co-ouderschap op den duur of slechts 1 weekend per 2 weken of .... alles kun je afspreken.
Gaat hij allementatie betalen en zo ja hoeveel, of gaat alles in overleg en kopen jullie samen wat er nodig is. Je kunt namelijk wel als een kleuter gaan stampen van ik wil het niet ik wil het niet, maar zo werkt de wereld niet natuurlijk.
Bedenk je wel dat het leven mét kind een stuk moeilijker gaat zijn dan zonder kind. Jij wil gaan werken of terug naar school.. wie past er op je kind, speelt oma/opa een rol of misschien de moeder of vader van je ex. Wordt het betaalde opvang (en zo ja waaaar ga je dat van betalen). Je kunt je kind niet meenemen naar je werk/school (of er moet een creche bij inzitten maar dat is bijna nergens).
Je moet leren op eigen benen te gaan staan, dat wil zeggen, eigen inkomen, eigen woning, eigen boontjes doppen.
Ik heb het in eigen omgeving meegemaakt. Een goede vriendin van mij raakte zwanger op haar 17e, op haar 18e was ze moeder. Net klaar met de havo (zat bij mij in de klas). Thuiswonend bij mama en papa op een zolderkamer, papa van kindje/haar vriend dus woonde ook tijdelijk bij hen in, relatie hield geen stand. Daar zat ze dan.
Ze is een HBO opleiding gaan doen, daarnaast ook nog de mogelijkheid gehad om op haar stageplek een betaalde bijbaan te krijgen, die ze met beide handen aanpakte.
Haar dochter is nu 8, ze heeft een eigen (huur)huisje, een afgeronde opleiding en inmiddels al wat jaartjes aan het werk.
Klinkt allemaal heel positief, maar wat veel mensen niet weten is dat haar moeder haar baan heeft opgezegd om voor haar kleinkind te gaan zorgen, om te zorgen dat haar dochter nog een kans maakt in deze wereld op de arbeidsmarkt en dat opa een extra baan heeft genomen in het weekend om alles te kunnen blijven betalen en uit de schulden te blijven.
Daarnaast heeft ze veel vriendinnen verloren, wat wil je 17/18/19 jaar, geen verantwoordelijkheid, die zakten elk weekend flink door, gingen studeren, stage lopen op aruba of een jaartje studeren in de USA.
Even is het namelijk leuk om met de baby van je vriendin te kroelen maar ja als je meerdere keren niet mee kan om iets leuks te gaan doen, want je hebt of geen geld of geen oppas tja..
Je groeit gewoon uit elkaar.
En haar geld uit het bijbaantje? Dat ging naar haar opleiding, luiers en eten.
Echt het kan, maar je zult wel met beide benen op de grond moeten gaan staan en uit die roze bubbel knappen!
Not my circus, not my monkeys
vrijdag 4 oktober 2013 om 13:42
Nou, het 'niet oordelen totdat je in andermans schoenen gelopen hebt' maar weer uit de kast gehaald dan.
Mijn dochter. Zwanger met 21. Werkte met eenjarig-contract. Woonde op zichzelf. Diploma vo + mbo-3.
Kwam tijdens zwangerschap weer even thuis wonen i.v.m. bekkeninstabiliteit. Kon amper meer lopen. Stond al ingeschreven voor andere woning. Moest vechten voor sociale urgentie. Was niet gemakkelijk maar n boeiend leven is niet gemakkelijk.
Inschrijven kinderdagverblijf. Ontslag omdat ze ziek was toen contract afliep. Geboorte.
Toen dochter zich weer normaal kon bewegen intensief naar baan gezocht waarbij ze kon zitten. Baby 1 dag p.w. bij mij, 3 dgn p.w. naar kdv, gelukkig is de kleine zelden ziek. Ze werkt minstens 32 uur. Zo gaat het al 2 jaar. Ze had ook kunnen gaan studeren + werken.
Ik beschrijf dit zo uitgebreid omdat ik veel reacties hier ongegrond en demotiverend en zonder inlevingsvermogen vind. Dàt van vrouwen die meestal ouder zijn dan 18 en van wie verondersteld mag worden dat ze weten wat er in het leven te koop is.
TO weet zelf òok wel wat er anders had mogen verlopen in haar leven. Dat hoeven wij haar echt niet meer onder haar neus te wrijven.
Praat tegen haar zoals je tegen een denkbéeldige dochter van 18 zou praten, als je geen kind hebt. Opbouwend.
Mijn dochter. Zwanger met 21. Werkte met eenjarig-contract. Woonde op zichzelf. Diploma vo + mbo-3.
Kwam tijdens zwangerschap weer even thuis wonen i.v.m. bekkeninstabiliteit. Kon amper meer lopen. Stond al ingeschreven voor andere woning. Moest vechten voor sociale urgentie. Was niet gemakkelijk maar n boeiend leven is niet gemakkelijk.
Inschrijven kinderdagverblijf. Ontslag omdat ze ziek was toen contract afliep. Geboorte.
Toen dochter zich weer normaal kon bewegen intensief naar baan gezocht waarbij ze kon zitten. Baby 1 dag p.w. bij mij, 3 dgn p.w. naar kdv, gelukkig is de kleine zelden ziek. Ze werkt minstens 32 uur. Zo gaat het al 2 jaar. Ze had ook kunnen gaan studeren + werken.
Ik beschrijf dit zo uitgebreid omdat ik veel reacties hier ongegrond en demotiverend en zonder inlevingsvermogen vind. Dàt van vrouwen die meestal ouder zijn dan 18 en van wie verondersteld mag worden dat ze weten wat er in het leven te koop is.
TO weet zelf òok wel wat er anders had mogen verlopen in haar leven. Dat hoeven wij haar echt niet meer onder haar neus te wrijven.
Praat tegen haar zoals je tegen een denkbéeldige dochter van 18 zou praten, als je geen kind hebt. Opbouwend.
