Zwanger
alle pijlers
Best wel bang voor de bevalling..bemoediging please?
woensdag 17 april 2013 om 11:01
Nu ik de uitgerekende datum steeds een stukje dichterbij komt (nu ruim 31 weken zwanger), merk ik dat mijn angst voor de bevalling toeneemt. Ik zit op zwangerschapscursus en daar probeer ik alles goed in me op te nemen maar ik merk dat ik toch zoiets heb van: nou, ik vraag me af of ik hier echt iets aan ga hebben. Ik ben enorm bang dat ik in paniek ga raken als het begint, dat ik overvallen wordt door de pijn en dat ik verkramp.
Ik heb het er met mijn vk al wel over gehad maar ik zit in een groepspraktijk dus ik heb elke keer een ander en de een is heel tof erover en de ander wuift het een beetje weg, zo van: ach, er is er nog nooit een blijven zitten en we helpen je er wel doorheen. Ik ben ook niet bang dat ze blijft zitten en ik weet wel dat ik niet doodga, maar ik ben wel bang hoe het gaat verlopen. Vooral het persen lijkt me doodeng. En ook de gedachte aan uitscheuren, knippen of hechten...brr...
De verhalen die ik af en toe op fora lees, helpen vaak ook niet echt. Termen als 'hels' lees ik en dan denk ik: jemig, hoe ga ik dit straks in hemelsnaam doen?! Ik weet dat er pijnbestrijding is maar daar hoor je ook weer allerlei nadelen over, en uiteindelijk wil ik natuurlijk het beste voor mijn kindje. Maar hoe ga ik nu om met die angst?
Ik heb het er met mijn vk al wel over gehad maar ik zit in een groepspraktijk dus ik heb elke keer een ander en de een is heel tof erover en de ander wuift het een beetje weg, zo van: ach, er is er nog nooit een blijven zitten en we helpen je er wel doorheen. Ik ben ook niet bang dat ze blijft zitten en ik weet wel dat ik niet doodga, maar ik ben wel bang hoe het gaat verlopen. Vooral het persen lijkt me doodeng. En ook de gedachte aan uitscheuren, knippen of hechten...brr...
De verhalen die ik af en toe op fora lees, helpen vaak ook niet echt. Termen als 'hels' lees ik en dan denk ik: jemig, hoe ga ik dit straks in hemelsnaam doen?! Ik weet dat er pijnbestrijding is maar daar hoor je ook weer allerlei nadelen over, en uiteindelijk wil ik natuurlijk het beste voor mijn kindje. Maar hoe ga ik nu om met die angst?
woensdag 17 april 2013 om 11:21
Probeer erop te vertrouwen dat de natuur het overneemt. Tijdens het bevallen raak je in een soort roes, waardoor je veel meer kan hebben dan je nu voor mogelijk houdt. Net op het moment dat ik de ontsluitingsweeën zat was, mocht ik persen - wat ik als opluchting heb ervaren omdat je dan eindelijk mee kan doen.
woensdag 17 april 2013 om 11:21
quote:saaaaar81 schreef op 17 april 2013 @ 11:16:
[...]
Oh, je bent zeker ingeleid?
Dan nog ben je geen 3 dagen aan het bevallen geweest Ja ik ben inderdaad ingeleid. 3 x opnieuw een balonkatheter omdat er maar niks gebeurde, behalve een hoop kramp de hele dag en mij stierlijk vervelen in het ziekenhuis. Derde dag Smorgens om 7.30 aan het infuus en vliezen gebroken waarbij de weeen binnen een halfuur op gang kwamen en om 2.15 snachts is ie geboren.
[...]
Oh, je bent zeker ingeleid?
Dan nog ben je geen 3 dagen aan het bevallen geweest Ja ik ben inderdaad ingeleid. 3 x opnieuw een balonkatheter omdat er maar niks gebeurde, behalve een hoop kramp de hele dag en mij stierlijk vervelen in het ziekenhuis. Derde dag Smorgens om 7.30 aan het infuus en vliezen gebroken waarbij de weeen binnen een halfuur op gang kwamen en om 2.15 snachts is ie geboren.
woensdag 17 april 2013 om 11:22
quote:RoAn1981 schreef op 17 april 2013 @ 11:11:
Ik beval sowiezo in het ziekenhuis. Bij ons heb je qua pijnbestrijding de keuze tussen de ruggeprik en een pompje. Maar de ruggeprik werd nogal negatief gepromoot, om het zo maar te zeggen..'Denk daar goed over na van tevoren hoor, je moet ervoor heeeeeelemaal naar de OK, het werkt niet meteen en je moet een katheter en en en..'
Lijkt wel een ontmoedingsbeleid... terwijl we nu eindelijk zo ver zijn dat dit kan in Nederland.
Eerst drie kinderen zijn zonder verdoving geboren (was toendertijd niet mogelijk, lees 15 tot 20 jaar geleden). twee hele zware bevallingen gehad. Altijd een hele grote wens gehad voor een vierde. Die is er gekomen, want nu de ruggeprik mogelijk was, durfde ik het nog wel een keertje aan.
Ik heb van te voren overlegd met de gynaecoloog dat ik een ruggeprik wilde. Voor de bevalling was alles geregeld, wat ik al bij de anesthesist geweest. Ik mocht zelf aangeven wanneer de ruggeprik gezet werd. Alleen beviel ik op maandag morgen en dat ik niet handig, dan is heel druk op de OK en moest ik een tijdje wachten. Maar ik vond de ruggprik heerlijk, het nam niet alle pijn weg, maar ik heb een hele goede bevalling gehad, die ruim 13 uur geduurd heeft (dat is lang voor een vierde !). Ik zou het op deze manier zo overdoen!
Ik beval sowiezo in het ziekenhuis. Bij ons heb je qua pijnbestrijding de keuze tussen de ruggeprik en een pompje. Maar de ruggeprik werd nogal negatief gepromoot, om het zo maar te zeggen..'Denk daar goed over na van tevoren hoor, je moet ervoor heeeeeelemaal naar de OK, het werkt niet meteen en je moet een katheter en en en..'
Lijkt wel een ontmoedingsbeleid... terwijl we nu eindelijk zo ver zijn dat dit kan in Nederland.
Eerst drie kinderen zijn zonder verdoving geboren (was toendertijd niet mogelijk, lees 15 tot 20 jaar geleden). twee hele zware bevallingen gehad. Altijd een hele grote wens gehad voor een vierde. Die is er gekomen, want nu de ruggeprik mogelijk was, durfde ik het nog wel een keertje aan.
Ik heb van te voren overlegd met de gynaecoloog dat ik een ruggeprik wilde. Voor de bevalling was alles geregeld, wat ik al bij de anesthesist geweest. Ik mocht zelf aangeven wanneer de ruggeprik gezet werd. Alleen beviel ik op maandag morgen en dat ik niet handig, dan is heel druk op de OK en moest ik een tijdje wachten. Maar ik vond de ruggprik heerlijk, het nam niet alle pijn weg, maar ik heb een hele goede bevalling gehad, die ruim 13 uur geduurd heeft (dat is lang voor een vierde !). Ik zou het op deze manier zo overdoen!
woensdag 17 april 2013 om 11:22
Ik ben 2 keer bevallen en ja het doet pijn, maar ik vond het te doen. Ik heb geen moment aan pijnstilling gedacht en een ruggeprik vind ik ook maar een eng idee. Met zo'n naald tussen je wervels te poeren, dat lijkt me ook geen feestje
De helse traumatische bevallingen zijn gewoon interessanter om door te vertellen, dan 'ja alles ging goed'.
Probeer gewoon om het te laten gebeuren, je lijf is er voor gemaakt en doet (meestal) wat nodig is. Zo niet dan ben je in het ziekenhuis met alles onder bereik wat nodig is.
Persen doet pijn, maar het is ook fijn dat je meer zelf kunt doen en dat het bijna klaar is.
De helse traumatische bevallingen zijn gewoon interessanter om door te vertellen, dan 'ja alles ging goed'.
Probeer gewoon om het te laten gebeuren, je lijf is er voor gemaakt en doet (meestal) wat nodig is. Zo niet dan ben je in het ziekenhuis met alles onder bereik wat nodig is.
Persen doet pijn, maar het is ook fijn dat je meer zelf kunt doen en dat het bijna klaar is.
Iemand een blokje kaas bij de mosterd?
woensdag 17 april 2013 om 11:22
quote:Vergeetmenietje1980 schreef op 17 april 2013 @ 11:21:
[...]
Ja ik ben inderdaad ingeleid. 3 x opnieuw een balonkatheter omdat er maar niks gebeurde, behalve een hoop kramp de hele dag en mij stierlijk vervelen in het ziekenhuis. Derde dag Smorgens om 7.30 aan het infuus en vliezen gebroken waarbij de weeen binnen een halfuur op gang kwamen en om 2.15 snachts is ie geboren.
Maandag 1e x gel, woensdag in de middag bevallen.
Herkenbaar
[...]
Ja ik ben inderdaad ingeleid. 3 x opnieuw een balonkatheter omdat er maar niks gebeurde, behalve een hoop kramp de hele dag en mij stierlijk vervelen in het ziekenhuis. Derde dag Smorgens om 7.30 aan het infuus en vliezen gebroken waarbij de weeen binnen een halfuur op gang kwamen en om 2.15 snachts is ie geboren.
Maandag 1e x gel, woensdag in de middag bevallen.
Herkenbaar
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
woensdag 17 april 2013 om 11:23
woensdag 17 april 2013 om 11:26
quote:cupcakes87 schreef op 17 april 2013 @ 11:13:
Ik was ook super bang voor uitscheuren/knippen. Op het moment zelf maakte het me niets meer uit.
Grappig, mij wel. VK zei, dat ze spullen ging klaar leggen voor knip. Waarop ik zei: hoeft niet, ik red het wel (vertrouwde volkomen op lichaam en wilde knip voorkomen). Was er ondanks alles behoorlijk bewust bij.
Ik was ook super bang voor uitscheuren/knippen. Op het moment zelf maakte het me niets meer uit.
Grappig, mij wel. VK zei, dat ze spullen ging klaar leggen voor knip. Waarop ik zei: hoeft niet, ik red het wel (vertrouwde volkomen op lichaam en wilde knip voorkomen). Was er ondanks alles behoorlijk bewust bij.
woensdag 17 april 2013 om 11:26
Loslaten is volgens mij het toverwoord. Laat het over je heen komen en probeer niet in de weerstand te schieten. Vlak voordat je gaat persen komt er wel een moment dat je denkt dat het echt niet meer gaat, maar dan komt de volgende fase van de bevalling. Persen was bij mij appeltje eitje, beide bevallingen. Zoon 1 was er in twee persweeen en zoon 2 in 1,5. Zoon 1 kwam als superman ter wereld, dus toe een beetje uitgescheurd, bij zoon 2 niets aan de hand. Het hechten heb ik trouwens helemaal niets (en dan overdrijf ik niet) van gevoeld.
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
woensdag 17 april 2013 om 11:29
Ik had een geplande bevalling. De gyn raadde mij van te voren een ruggenprik aan.
Toch wilde ik het eerst zonder proberen, na uren weeenstorm zonder ontsluiting toch maar prik gevraagd.
Prik merk je niks van, rest van de bevalling was een makkie.
Achteraf spijt dat ik toch nog zoveel uren heb liggen creperen.
Als ik nog een keer zou bevallen zo ik direct een ruggenprik vragen.
Toch wilde ik het eerst zonder proberen, na uren weeenstorm zonder ontsluiting toch maar prik gevraagd.
Prik merk je niks van, rest van de bevalling was een makkie.
Achteraf spijt dat ik toch nog zoveel uren heb liggen creperen.
Als ik nog een keer zou bevallen zo ik direct een ruggenprik vragen.
woensdag 17 april 2013 om 11:33
Mijn bevalling werd ingeleid vanwege pre-eclampsie. Om negen uur werden de vliezen gebroken en het infuus aangezet. Al snel had ik weeën. In het begin goed te doen, maar ze werden snel intenser en ik raakte er een beetje van in paniek. En ik mocht helaas het bed niet af vanwege de inwendige ctg. Na anderhalf uur kwam de gynaecoloog. Zij zei: 'als je wilt kan je een ruggeprik krijgen. Ik hoor het wel als het niet meer gaat.' Een half uur later heb ik aangegeven dat ik het graag wilde. Ik kreeg in de verloskamer een katheter (valt enorm mee) en een OK-jasje aan. Vervolgens zijn we met bed en al naar de recovery op de OK gegaan. Daar krijg je nog wat metertjes op je lijf om alles goed in de gaten te houden.
Voor de ruggeprik moet je op de rand van je bed komen zitten met gebogen rug. De verpleegkundige van de OK afdeling hielp me daar fantastisch mee. De anesthesist verdoofde eerst mijn huid via een injectie. Daarna de ruggeprik: die werd in één keer goed gezet. Het doet geen pijn, het voelt alleen een beetje gek. Binnen een kwartier ging het werken en werden de weeën snel minder intens. Je voelt alles nog wel, maar gedempt. Het enige wat ik gek vond is dat ik een soort 'jeuk' had en als ik probeerde te krabben, leek het net alsof ik iemand anders aanraakte in plaats van mezelf.
Al na een uur kreeg ik persweeën, duidelijk te voelen als druk die naar beneden gericht was. Ik mocht persen met de ruggeprik aan en binnen drie keer was mijn dochter er. Al met al een snelle bevalling. De ruggeprik was na een paar uur pas uitgewerkt trouwens, ik kon pas tegen de avond van het bed af om te plassen. (Maar ik moest toch nog even blijven vanwege de pre-eclampsie.)
Naderhand met de gynaecoloog 'nabesproken' en zij gaf aan dat de ruggeprik een prima middel is om te gebruiken als pijnbestrijding. Natuurlijk zijn er nadelen, maar volgens haar net zo goed veel voordelen. Het belangrijkste voordeel vond zij dat je door de ruggeprik erg ontspannen raakt en dat daardoor de weeën optimaal hun werk kunnen doen.
Voor de ruggeprik moet je op de rand van je bed komen zitten met gebogen rug. De verpleegkundige van de OK afdeling hielp me daar fantastisch mee. De anesthesist verdoofde eerst mijn huid via een injectie. Daarna de ruggeprik: die werd in één keer goed gezet. Het doet geen pijn, het voelt alleen een beetje gek. Binnen een kwartier ging het werken en werden de weeën snel minder intens. Je voelt alles nog wel, maar gedempt. Het enige wat ik gek vond is dat ik een soort 'jeuk' had en als ik probeerde te krabben, leek het net alsof ik iemand anders aanraakte in plaats van mezelf.
Al na een uur kreeg ik persweeën, duidelijk te voelen als druk die naar beneden gericht was. Ik mocht persen met de ruggeprik aan en binnen drie keer was mijn dochter er. Al met al een snelle bevalling. De ruggeprik was na een paar uur pas uitgewerkt trouwens, ik kon pas tegen de avond van het bed af om te plassen. (Maar ik moest toch nog even blijven vanwege de pre-eclampsie.)
Naderhand met de gynaecoloog 'nabesproken' en zij gaf aan dat de ruggeprik een prima middel is om te gebruiken als pijnbestrijding. Natuurlijk zijn er nadelen, maar volgens haar net zo goed veel voordelen. Het belangrijkste voordeel vond zij dat je door de ruggeprik erg ontspannen raakt en dat daardoor de weeën optimaal hun werk kunnen doen.
woensdag 17 april 2013 om 11:35
quote:lilalinda schreef op 17 april 2013 @ 11:09:
Op het moment, dat het zo ver is. Neemt de natuur het over. Je hebt amper tijd om bang te zijn.
Doet het pijn? Ja, daar zijn meeste vrouwen het wel over eens.
Hoe je pijn beleefd, hoe erg het is? Hangt ook erg van de bevalling af. (ik ben nooit geknipt/gescheurd oid, dus heb geen recht van spreken). Ik vond het zwaar, maar oke. Stond half uurtje na bevallingen gewoon weer lekker zelf te douchen.
Ik vond dan ook het persen geen probleem, Ja, hard-werken, maar pijnloos (in vergelijking tot de weeen daarvoor).
Hier hetzelfde.
Ben ingeleid. De weeën t/m ongeveer 8 centimeter ontsluiting vond ik goed te doen. Heb zelf veel gehad aan ademhalingstechnieken die je leert in zwangerschapsgym.
De heftigste weeën waren die vlak voor de 10 centimeter ontsluiting. Maar desondanks vond ik ze goed te doen (je weet dat je dan bijna aan het eind bent).
Het persen zelf vond ik wat pijn betreft een verademing in vergelijking met de laatste ontsluitingsweeen. Ben wel ingeknipt maat dat doen ze tijdens een perswee waardoor ik het eigenlijk helemaal niet gevoeld heb.
Laat je vooral niet bang maken door andere verhalen. Deed ik ook en achteraf vond ik het erg meevallen. Meestal wordt de nadruk gelegd op de negatieve dingen van een bevalling en dit blijft toch onbewust hangen (vooral als je het nog nooit hebt meegemaakt). De positieve bevallingsverhalen komen nooit uitgebreid aan bod maar die zijn er ook !!
Op het moment, dat het zo ver is. Neemt de natuur het over. Je hebt amper tijd om bang te zijn.
Doet het pijn? Ja, daar zijn meeste vrouwen het wel over eens.
Hoe je pijn beleefd, hoe erg het is? Hangt ook erg van de bevalling af. (ik ben nooit geknipt/gescheurd oid, dus heb geen recht van spreken). Ik vond het zwaar, maar oke. Stond half uurtje na bevallingen gewoon weer lekker zelf te douchen.
Ik vond dan ook het persen geen probleem, Ja, hard-werken, maar pijnloos (in vergelijking tot de weeen daarvoor).
Hier hetzelfde.
Ben ingeleid. De weeën t/m ongeveer 8 centimeter ontsluiting vond ik goed te doen. Heb zelf veel gehad aan ademhalingstechnieken die je leert in zwangerschapsgym.
De heftigste weeën waren die vlak voor de 10 centimeter ontsluiting. Maar desondanks vond ik ze goed te doen (je weet dat je dan bijna aan het eind bent).
Het persen zelf vond ik wat pijn betreft een verademing in vergelijking met de laatste ontsluitingsweeen. Ben wel ingeknipt maat dat doen ze tijdens een perswee waardoor ik het eigenlijk helemaal niet gevoeld heb.
Laat je vooral niet bang maken door andere verhalen. Deed ik ook en achteraf vond ik het erg meevallen. Meestal wordt de nadruk gelegd op de negatieve dingen van een bevalling en dit blijft toch onbewust hangen (vooral als je het nog nooit hebt meegemaakt). De positieve bevallingsverhalen komen nooit uitgebreid aan bod maar die zijn er ook !!
woensdag 17 april 2013 om 11:42
Wat echt heel raar is bij mij, is dat ik heel erg bang ben dat het 's nachts begint. Ik vind alles altijd erger als het donker is, klinkt misschien een beetje vreemd, maar wellicht begrijpt iemand hier dat 
Overdag heb ik heel vaak zoiets van: oke, ik ga dit gewoon doen, het gaat lukken. Maar als ik dan in bed lig, het is donker buiten, dan ga ik zitten malen. Ook als ik 's nachts wakker word, om te plassen ofzo, en mijn man ligt naast me te ronken, dan komen die angstige gedachten en voel ik me zo alleen. Ik heb echt het idee dat als de weeen 's nachts beginnen, ik sneller in paniek ga raken dan wanneer het overdag begint. Hm. Als ik het zo lees, denk ik ook: oke, die is rijp voor het gesticht
Overdag heb ik heel vaak zoiets van: oke, ik ga dit gewoon doen, het gaat lukken. Maar als ik dan in bed lig, het is donker buiten, dan ga ik zitten malen. Ook als ik 's nachts wakker word, om te plassen ofzo, en mijn man ligt naast me te ronken, dan komen die angstige gedachten en voel ik me zo alleen. Ik heb echt het idee dat als de weeen 's nachts beginnen, ik sneller in paniek ga raken dan wanneer het overdag begint. Hm. Als ik het zo lees, denk ik ook: oke, die is rijp voor het gesticht
woensdag 17 april 2013 om 11:45
Bij mijn bevalling 9 wk geleden zowel pompje (remifentanil) gehad als een ruggeprik. Beide zaten er zo in. Eerst de remifentanil, daar was ik niet enthousiast over. Ik werd hartstikke stoned (maar not in a good way) en qua pujnbestrijding vond ik het erg tegenvallen. Ik vroeg me vooral af of ie t wel deed.
Daarna een ruggeprik, die zat erin voordat ik het doorhad (op de kamer zelf, dat wel, maar naar de OK had ik geen probleem gevonden), en dat is echt heeeel fijn. Bij een volgende en dezelfde weeën gaat er meteen een ruggeprik in!
Volgens de verloskundige heb ik een van de heftigste bevallingen mogelijk gehad, maar ik heb er desondanks geen negatieve herinneringen aan. En ja, ik weet heus nog hoeveel pijn het deed.
Maar wees vooral niet te bang. Je lijf kan dit, en je kunt dus allerlei soorten hulp krijgen ook nog. Probeer er deze laatste maanden zwangerschap niet door te laten overschaduwen, het is te mooi om mee te maken allemaal!
Daarna een ruggeprik, die zat erin voordat ik het doorhad (op de kamer zelf, dat wel, maar naar de OK had ik geen probleem gevonden), en dat is echt heeeel fijn. Bij een volgende en dezelfde weeën gaat er meteen een ruggeprik in!
Volgens de verloskundige heb ik een van de heftigste bevallingen mogelijk gehad, maar ik heb er desondanks geen negatieve herinneringen aan. En ja, ik weet heus nog hoeveel pijn het deed.
Maar wees vooral niet te bang. Je lijf kan dit, en je kunt dus allerlei soorten hulp krijgen ook nog. Probeer er deze laatste maanden zwangerschap niet door te laten overschaduwen, het is te mooi om mee te maken allemaal!
woensdag 17 april 2013 om 11:47
RoAn, ik was van te voren ook als de dood... Maar ik moet zeggen, dat toen ik wist dat het allemaal begonnen was (ook al werd ik dan ingeleid) ik toch een soort rust over me heen kreeg.
Bespreek met je verloskundige dat je een keer voor de bevalling naar de gynaecoloog wilt om te praten over de mogelijkheden voor pijnbestrijding. Daar heb je tegenwoordig recht op. Als je voor pijnbestrijding kiest mag je namelijk naar het ziekenhuis als het begint en beval je onder de verantwoordelijkheid van de gynaecoloog. (Met een klinisch verloskundige waarschijnlijk, in plaats van je eigen verloskundige.)
Laat je niet gek maken en zorg gewoon dat je van te voren op de hoogte bent van de mogelijkheden. Een consult bij de gynaecoloog kan goed helpen daarbij.
Bespreek met je verloskundige dat je een keer voor de bevalling naar de gynaecoloog wilt om te praten over de mogelijkheden voor pijnbestrijding. Daar heb je tegenwoordig recht op. Als je voor pijnbestrijding kiest mag je namelijk naar het ziekenhuis als het begint en beval je onder de verantwoordelijkheid van de gynaecoloog. (Met een klinisch verloskundige waarschijnlijk, in plaats van je eigen verloskundige.)
Laat je niet gek maken en zorg gewoon dat je van te voren op de hoogte bent van de mogelijkheden. Een consult bij de gynaecoloog kan goed helpen daarbij.
woensdag 17 april 2013 om 11:48
Ik had een relatief makkelijke bevalling. Natuurlijk deed het pijn maar ik was er niet bang voor. Volgens mij helpt dat, anders bevries je en raak je in paniek. Niet dat dat alles oplost maar ik vermoed dat overgave aan het hele proces je een eind op weg kan helpen.
Ik had een thuisbevalling en dus geen pijnstilling. Zou ook niet nodig zijn geweest. Maar het lijkt mij voor jou wel heel fijn als je dat iig duidelijk als optie hebt staan, dat je weet wanneer je er nog wel en wanneer niet meer om kunt vragen ed. Dus laat je goed informeren en niet afwimpelen .
Ik ben nooit bang geweest voor de bevalling dus ik weet niet zo goed wat te zeggen zonder je het gevoel te geven dat ik je niet serieus neem. Ik hoop dat de goede ervaringen je iig wat positiever stemmen. Het is pijnlijk maar ook een heel bijzondere ervaring. Had het niet willen missen.
Ik had een thuisbevalling en dus geen pijnstilling. Zou ook niet nodig zijn geweest. Maar het lijkt mij voor jou wel heel fijn als je dat iig duidelijk als optie hebt staan, dat je weet wanneer je er nog wel en wanneer niet meer om kunt vragen ed. Dus laat je goed informeren en niet afwimpelen .
Ik ben nooit bang geweest voor de bevalling dus ik weet niet zo goed wat te zeggen zonder je het gevoel te geven dat ik je niet serieus neem. Ik hoop dat de goede ervaringen je iig wat positiever stemmen. Het is pijnlijk maar ook een heel bijzondere ervaring. Had het niet willen missen.
woensdag 17 april 2013 om 11:48
woensdag 17 april 2013 om 11:52
Lieve TO, laat je niet gek maken door alle verschillende verhalen. Veel vrouwen betrekken het ook veel te veel op zichzelf: makkelijk bevallen lijkt een persoonlijke prestatie, moeilijke pijnlijke bevallingen: dan heb je blijkbaar een lage pijngrens.
Ik heb het gemerkt bij mijn stiefzus, die 4x bevallen is, de eerste 2 bevallingen waren een makkie en qua pijn goed te doen, de 2 erna waren "hels" zoals zij het omschrijft. Het kan dus erg verschillen per keer. Zij was zelf verbijsterd over de pijn, de 3de en 4de bevalling
Probeer het over je heen te laten komen en als het niet meer gaat, vraag je gewoon om die ruggenprik. Ik zou dat ook nogmaals aangeven aan je vk, dat je dat overweegt, zodat ze maar vast aan gewend zijn. Ik denk ook dat je je bevalling veel rustiger in gaat en het veel fijner gaat, in de wetenschap dat je gewoon je best gaat doen, en als het niet meer gaat dat je dan pijnbestrijding kunt krijgen.
Ik heb het gemerkt bij mijn stiefzus, die 4x bevallen is, de eerste 2 bevallingen waren een makkie en qua pijn goed te doen, de 2 erna waren "hels" zoals zij het omschrijft. Het kan dus erg verschillen per keer. Zij was zelf verbijsterd over de pijn, de 3de en 4de bevalling
Probeer het over je heen te laten komen en als het niet meer gaat, vraag je gewoon om die ruggenprik. Ik zou dat ook nogmaals aangeven aan je vk, dat je dat overweegt, zodat ze maar vast aan gewend zijn. Ik denk ook dat je je bevalling veel rustiger in gaat en het veel fijner gaat, in de wetenschap dat je gewoon je best gaat doen, en als het niet meer gaat dat je dan pijnbestrijding kunt krijgen.
Computer says nooooo
woensdag 17 april 2013 om 11:52
Ik ben nog geen 20 weken zwanger, heb besloten dat ik een ruggeprik wil (tenzij niet mogelijk) en heb al een bevallingsplan gemaakt. Veel mensen vinden dat belachelijk en dat ik me niet zo druk moet maken. Maar ik maak me juist helemaal niet druk, heb juist het gevoel dat ik me goed heb voorbereid en duidelijk heb aangegeven hoe de bevalling voor mij zo prettig mogelijk maakt. Wat komt dat komt en heb ik niet in de hand, maar ik heb er wel vertrouwen in.
Ik heb trouwens gekozen voor een ruggenprik en niet voor een pompje, omdat het kind hier niks van merkt (indirect misschien wel, maar niet direct).
Ga voor jezelf eens na wat jou zou geruststellen
Ik heb trouwens gekozen voor een ruggenprik en niet voor een pompje, omdat het kind hier niks van merkt (indirect misschien wel, maar niet direct).
Ga voor jezelf eens na wat jou zou geruststellen
woensdag 17 april 2013 om 11:56
quote:RoAn1981 schreef op 17 april 2013 @ 11:42:
Wat echt heel raar is bij mij, is dat ik heel erg bang ben dat het 's nachts begint. Ik vind alles altijd erger als het donker is, klinkt misschien een beetje vreemd, maar wellicht begrijpt iemand hier dat Overdag heb ik heel vaak zoiets van: oke, ik ga dit gewoon doen, het gaat lukken. Maar als ik dan in bed lig, het is donker buiten, dan ga ik zitten malen. Ook als ik 's nachts wakker word, om te plassen ofzo, en mijn man ligt naast me te ronken, dan komen die angstige gedachten en voel ik me zo alleen. Ik heb echt het idee dat als de weeen 's nachts beginnen, ik sneller in paniek ga raken dan wanneer het overdag begint. Hm. Als ik het zo lees, denk ik ook: oke, die is rijp voor het gesticht
's nachts heb je tijd om te malen en lig je in bed dus kan je geen dingen doen om je af te leiden. Logisch dus dat je je 's nachts meer zorgen maakt over je bevalling dan overdag.
Maar je gaat denk ik echt niet meer in paniek raken als je bevalling 's nachts begint. Zo wel dan maak je gewoon je man wakker.
Zelf zag ik heel erg op tegen mijn bevalling. Uiteindelijk ben ik veel te vroeg bevallen door middel van een spoedkeizersnee onder volledige narcose en heb er eigenlijk niets van meegekregen. Ook niet leuk.
Wat ik hoorde van zwangere vrouwen in mijn omgeving is dat ze op een gegeven moment zo genoeg hebben van de zwangerschap dat ze totaal niet meer opzien tegen de bevalling maar alleen maar wilden dat de baby eindelijk geboren wordt.
Als ik jou was zou ik gaan bevallen in het ziekenhuis. Dan kan je altijd nog kiezen of je wel of geen pijnstilling wil.
Wat echt heel raar is bij mij, is dat ik heel erg bang ben dat het 's nachts begint. Ik vind alles altijd erger als het donker is, klinkt misschien een beetje vreemd, maar wellicht begrijpt iemand hier dat
Overdag heb ik heel vaak zoiets van: oke, ik ga dit gewoon doen, het gaat lukken. Maar als ik dan in bed lig, het is donker buiten, dan ga ik zitten malen. Ook als ik 's nachts wakker word, om te plassen ofzo, en mijn man ligt naast me te ronken, dan komen die angstige gedachten en voel ik me zo alleen. Ik heb echt het idee dat als de weeen 's nachts beginnen, ik sneller in paniek ga raken dan wanneer het overdag begint. Hm. Als ik het zo lees, denk ik ook: oke, die is rijp voor het gesticht 's nachts heb je tijd om te malen en lig je in bed dus kan je geen dingen doen om je af te leiden. Logisch dus dat je je 's nachts meer zorgen maakt over je bevalling dan overdag.
Maar je gaat denk ik echt niet meer in paniek raken als je bevalling 's nachts begint. Zo wel dan maak je gewoon je man wakker.
Zelf zag ik heel erg op tegen mijn bevalling. Uiteindelijk ben ik veel te vroeg bevallen door middel van een spoedkeizersnee onder volledige narcose en heb er eigenlijk niets van meegekregen. Ook niet leuk.
Wat ik hoorde van zwangere vrouwen in mijn omgeving is dat ze op een gegeven moment zo genoeg hebben van de zwangerschap dat ze totaal niet meer opzien tegen de bevalling maar alleen maar wilden dat de baby eindelijk geboren wordt.
Als ik jou was zou ik gaan bevallen in het ziekenhuis. Dan kan je altijd nog kiezen of je wel of geen pijnstilling wil.
woensdag 17 april 2013 om 12:03
Eerlijk gezegd vond ik die pijn nog wel te doen omdat ik steeds het gevoel had dat ik dan dichter bij het einde was, hoe meer pijn ik kreeg, hoe beter de weeën, en hoe dichter bij het einde van de bevalling, dacht ik maar. In het begin klopte dat ook en vond ik het echt goed te doen, totdat de ontsluiting stil bleef staan vanwege aangezichtsligging. Ik kon wel moeilijk mensen om me heen hebben, weet ik nog.
Achteraf bleek de verloskundigen vanaf het begin rekening hielden met een keizersnede, omdat dochter vanaf 37 weken al met haar neus tegen de baarmoedermond lag (hadden ze op echo gezien).
Maar zo zie je maar hoe je eigen geloof/gemoedstoestand positief kan werken. Pas toen die ontsluiting niet op schoot en ik het gevoel kreeg het allemaal "voor niks" te ondergaan, vond ik het moeilijk te verdragen. Ik heb dat van meer vrouwen gehoord. Je kunt echt veel meer hebben dan je denkt! En durf aan te geven wat je wel/niet wil: wel of geen mensen, washandje tegen je hoofd of juist niet, etc. Jouw bevalling!
Achteraf bleek de verloskundigen vanaf het begin rekening hielden met een keizersnede, omdat dochter vanaf 37 weken al met haar neus tegen de baarmoedermond lag (hadden ze op echo gezien).
Maar zo zie je maar hoe je eigen geloof/gemoedstoestand positief kan werken. Pas toen die ontsluiting niet op schoot en ik het gevoel kreeg het allemaal "voor niks" te ondergaan, vond ik het moeilijk te verdragen. Ik heb dat van meer vrouwen gehoord. Je kunt echt veel meer hebben dan je denkt! En durf aan te geven wat je wel/niet wil: wel of geen mensen, washandje tegen je hoofd of juist niet, etc. Jouw bevalling!
Computer says nooooo
woensdag 17 april 2013 om 12:04
Ben zelf echt een schijterd als het gaat om pijn e.d.
Maar als ik terugkijk op mn bevalling (7 weken geleden) was het echt wel te doen. Natuurlijk.... die weeen voelen echt niet prettig, zeker niet als je rond de 8 cm zit, maar het persen voelt juist als een opluchting!
Heb als pijnbestrijding een spuit in mn bovenbeen gehad om de scherpe randjes er vanaf te halen, maar dat raad ik je niet aan. Ga dan maar voor de ruggenprik
De knip en het hechten heb ik me drukker om gemaakt dan de bevalling op zich, maar dat is echt niet nodig. Door al de adrenaline voel je er echt niet veel van. Vergelijk het met een tandartsbezoek. Je bent verdoofd, maar je voelt de tandarts nog wel jutteren aan je kies. Succes!!
Maar als ik terugkijk op mn bevalling (7 weken geleden) was het echt wel te doen. Natuurlijk.... die weeen voelen echt niet prettig, zeker niet als je rond de 8 cm zit, maar het persen voelt juist als een opluchting!
Heb als pijnbestrijding een spuit in mn bovenbeen gehad om de scherpe randjes er vanaf te halen, maar dat raad ik je niet aan. Ga dan maar voor de ruggenprik
De knip en het hechten heb ik me drukker om gemaakt dan de bevalling op zich, maar dat is echt niet nodig. Door al de adrenaline voel je er echt niet veel van. Vergelijk het met een tandartsbezoek. Je bent verdoofd, maar je voelt de tandarts nog wel jutteren aan je kies. Succes!!
woensdag 17 april 2013 om 12:08
De angst, is dat gebasseerd op iets? Op controleverlies misschien?
Een kind krijgen is idd iets heftigs: het blijft je je hele leven bij, en dat is niet de pijn an sich maar het hele gebeuren. Het is zo ingrijpend om mee te maken.
Behalve eventuele pijnbestrijding komt het voornamelijk aan op vertrouwen in je eigen kracht en in je eigen lichaam.
Tuurlijk weet je zelf ook wel dat het helpt om rustig te blijven en het 'gewoon' maar mag laten gebeuren. Maar HOE doe je dat?
Misschien is daarom een meditatiecursus, ademhalingscursus of yogacursus iets voor jou?
Of wellicht een of meerdere coachingsgesprekken volgen?
Gewoon om niet in paniek te raken en om handige tools te krijgen waardoor je de bevaling beter aan kunt, zowel overdag als s'nachts.
De verloskundige weet vast waar je dit kunt volgen.
En ja, jouw lichaam maakt van nature tijdens de bevalling endorfines aan waardoor je in een soort roes raakt. Je kunt dan zaken aan waarvan je van te voren echt niet wist dat je ze aan zou kunnen. Maar dat helpt je nu natuurlijk niet tijdens de angst voor het bevallen.
Het komt echt allemaal goed. Ik wens jou en de andere posters die nog gaan bevallen een voorspoedige bevalling met als topping een gezond en tevreden kindje toe. Knufffff
Een kind krijgen is idd iets heftigs: het blijft je je hele leven bij, en dat is niet de pijn an sich maar het hele gebeuren. Het is zo ingrijpend om mee te maken.
Behalve eventuele pijnbestrijding komt het voornamelijk aan op vertrouwen in je eigen kracht en in je eigen lichaam.
Tuurlijk weet je zelf ook wel dat het helpt om rustig te blijven en het 'gewoon' maar mag laten gebeuren. Maar HOE doe je dat?
Misschien is daarom een meditatiecursus, ademhalingscursus of yogacursus iets voor jou?
Of wellicht een of meerdere coachingsgesprekken volgen?
Gewoon om niet in paniek te raken en om handige tools te krijgen waardoor je de bevaling beter aan kunt, zowel overdag als s'nachts.
De verloskundige weet vast waar je dit kunt volgen.
En ja, jouw lichaam maakt van nature tijdens de bevalling endorfines aan waardoor je in een soort roes raakt. Je kunt dan zaken aan waarvan je van te voren echt niet wist dat je ze aan zou kunnen. Maar dat helpt je nu natuurlijk niet tijdens de angst voor het bevallen.
Het komt echt allemaal goed. Ik wens jou en de andere posters die nog gaan bevallen een voorspoedige bevalling met als topping een gezond en tevreden kindje toe. Knufffff
