Zwanger
alle pijlers
Bijna 40 en nog zwanger worden?
woensdag 15 januari 2014 om 14:41
Ik heb in een UMC gewerkt dus ben het wel eens tegengekomen.
Het is vaak een complicatie van de waterpokken.
De kans dat je dochter MS krijgt is in een bepaalde mate aanwezig, maar daar zou ik dus niet mijn kinderwens voor laten schieten.
Maar ik lees toch door de regels door dat je lichamelijk nu al redelijk op bent, de zwangerschap zal dan beter gaan, maar de periode er na is wat belangrijk is, de zwangerschap is maar 9 maanden en je moet het traject nog in. Dus voordat je zwanger bent, ben je al weer een (aantal) jaar verder.
Je staat inderdaad voor een behoorlijk dilemma, succes daarmee.
Het is vaak een complicatie van de waterpokken.
De kans dat je dochter MS krijgt is in een bepaalde mate aanwezig, maar daar zou ik dus niet mijn kinderwens voor laten schieten.
Maar ik lees toch door de regels door dat je lichamelijk nu al redelijk op bent, de zwangerschap zal dan beter gaan, maar de periode er na is wat belangrijk is, de zwangerschap is maar 9 maanden en je moet het traject nog in. Dus voordat je zwanger bent, ben je al weer een (aantal) jaar verder.
Je staat inderdaad voor een behoorlijk dilemma, succes daarmee.
woensdag 15 januari 2014 om 14:46
woensdag 15 januari 2014 om 14:47
quote:miedo schreef op 15 januari 2014 @ 13:24:
Je kan beter spijt hebben van een kind dat er niet is, dan spijt van een (gehandicapt )kind wat er wel is.Helemaal waar maar daar komt natuurlijk altijd het stemmetje tussendoor dat een kind ook helemaal gezond kan zijn en dat het dan wel erg fijn is om nog een kind te hebben.
Je kan beter spijt hebben van een kind dat er niet is, dan spijt van een (gehandicapt )kind wat er wel is.Helemaal waar maar daar komt natuurlijk altijd het stemmetje tussendoor dat een kind ook helemaal gezond kan zijn en dat het dan wel erg fijn is om nog een kind te hebben.
woensdag 15 januari 2014 om 14:55
Een kindje graag willen hoeft niet te betekenen dat je perse zwanger moet zijn. Je zou ook voor adoptie kunnen kiezen en een baarmoeder verwijdering. Ben je van alles af en heb je een gezond kind.
Of gaat het je toch om het zwanger zijn. Want ik lees toch heel erg uit de door jou geschreven posts dat je gezondheid een grotere doorslag geeft dan het willen van een kind.
Geef een niet zelf gebaart kind gewoon een goed leven. Kind blij, jullie als gezin blij en bij jou kan de boel er uit en is je gezondheid weer prima.
Of gaat het je toch om het zwanger zijn. Want ik lees toch heel erg uit de door jou geschreven posts dat je gezondheid een grotere doorslag geeft dan het willen van een kind.
Geef een niet zelf gebaart kind gewoon een goed leven. Kind blij, jullie als gezin blij en bij jou kan de boel er uit en is je gezondheid weer prima.
woensdag 15 januari 2014 om 14:57
Is het niet een idee om eens met de gynaecoloog te gaan praten waar je toen het ivf traject mee gedaan hebt. Leg hem je zorgen voor, hij kan je ook vertellen wat de risico's echt inhouden en wat het met jou lichamelijk doet. Misschien kun je dan met je man daarna echt bespreken wat je gaat doen: of ervoor gaan of je berusten in de situatie met 1 kind. Geeft misschien de juiste informatie en rust welke keuze je ook maakt.
woensdag 15 januari 2014 om 14:58
woensdag 15 januari 2014 om 15:02
quote:fietsmevrouw schreef op 15 januari 2014 @ 14:46:
Zwangerschap is 9 maanden inderdaad, daarna borstvoeding zo lang mogelijk. En daarna sta ik er weer hetzelfde voor. Maar dan misschien wel met een gewenst tweede kindje erbij.Maar wat heb je je kind(eren) te bieden als je gezondheid zo slecht is? En hoe langer je wacht met je te laten opereren, hoe meer risico je loopt. Bovendien loop je door zwangerschap ook risico op allerlei lichamelijke ellende.
Zwangerschap is 9 maanden inderdaad, daarna borstvoeding zo lang mogelijk. En daarna sta ik er weer hetzelfde voor. Maar dan misschien wel met een gewenst tweede kindje erbij.Maar wat heb je je kind(eren) te bieden als je gezondheid zo slecht is? En hoe langer je wacht met je te laten opereren, hoe meer risico je loopt. Bovendien loop je door zwangerschap ook risico op allerlei lichamelijke ellende.
woensdag 15 januari 2014 om 16:42
quote:fietsmevrouw schreef op 15 januari 2014 @ 16:38:
Elninjoo, maar eigenlijk zeg je daarmee dat ik mijn dochter ook niets te bieden heb?
Ik heb al vaak geopperd bij de arts dat ik me wil laten opereren, maar hij houdt dat zelf af. Ik heb het dan over de endometriose laten verwijderen, niet mijn baarmoeder.
nee dat zeg ik niet, maar met 'n extra kind erbij waarmee je je lichaam nog verder op 't spel zet wordt het er voor beide kinderen niet beter op lijkt me
waarom eis je niet bij die arts dat ie je opereert? het is toch van de zotte dat ie je met pijn door laat lopen? is ie zo afhoudend wegens je latente kinderwens?
Elninjoo, maar eigenlijk zeg je daarmee dat ik mijn dochter ook niets te bieden heb?
Ik heb al vaak geopperd bij de arts dat ik me wil laten opereren, maar hij houdt dat zelf af. Ik heb het dan over de endometriose laten verwijderen, niet mijn baarmoeder.
nee dat zeg ik niet, maar met 'n extra kind erbij waarmee je je lichaam nog verder op 't spel zet wordt het er voor beide kinderen niet beter op lijkt me
waarom eis je niet bij die arts dat ie je opereert? het is toch van de zotte dat ie je met pijn door laat lopen? is ie zo afhoudend wegens je latente kinderwens?
woensdag 15 januari 2014 om 16:45
Ik heb niet het idee dat ik met een zwangerschap of een kind mijn lichaam op het spel zet. Juist niet.
Hij opereert het liever niet omdat het op mijn endeldarm zit en het een heel moeilijke operatie is. Moet dan ook een darmchirurg bij komen etc. Zijn visie is dat de pil doorslikken de meest milde behandeling is. Dat is het denk ik ook. Maar bij mij zorgt het voor erg veel andere klachten.
Hij opereert het liever niet omdat het op mijn endeldarm zit en het een heel moeilijke operatie is. Moet dan ook een darmchirurg bij komen etc. Zijn visie is dat de pil doorslikken de meest milde behandeling is. Dat is het denk ik ook. Maar bij mij zorgt het voor erg veel andere klachten.
woensdag 15 januari 2014 om 16:48
quote:fietsmevrouw schreef op 15 januari 2014 @ 09:50:
Zwanger zijn is voor de endometriose heel goed, want dan ligt mijn cyclus stil. Als ik daarna nog borstvoeding blijf geven, ligt hij nog langer stil. Heel gunstig voor mij dus.
Zullen we nu dan toch nog proberen?
Als dat je belangrijkste motivatie zou zijn om zwanger te raken,zou ik er niet aan beginnen
Wil je echter heel graag nog een kindje en ben je bereid de risico's die je omschrijft te lopen, dan zou ik het zeker doen. Wel onder begeleiding van goede specialisten.
Zwanger zijn is voor de endometriose heel goed, want dan ligt mijn cyclus stil. Als ik daarna nog borstvoeding blijf geven, ligt hij nog langer stil. Heel gunstig voor mij dus.
Zullen we nu dan toch nog proberen?
Als dat je belangrijkste motivatie zou zijn om zwanger te raken,zou ik er niet aan beginnen
Wil je echter heel graag nog een kindje en ben je bereid de risico's die je omschrijft te lopen, dan zou ik het zeker doen. Wel onder begeleiding van goede specialisten.
Mijn melkschud brengt alle jongens naar de tuin.
woensdag 15 januari 2014 om 16:54
quote:fietsmevrouw schreef op 15 januari 2014 @ 16:45:
Ik heb niet het idee dat ik met een zwangerschap of een kind mijn lichaam op het spel zet. Juist niet.
Hij opereert het liever niet omdat het op mijn endeldarm zit en het een heel moeilijke operatie is. Moet dan ook een darmchirurg bij komen etc. Zijn visie is dat de pil doorslikken de meest milde behandeling is. Dat is het denk ik ook. Maar bij mij zorgt het voor erg veel andere klachten.Een zwangerschap kan altijd risico's voor je lichaam met zich meebrengen, ongeacht wat je al mankeert. En als jouw endometriose alleen onder controle kan worden gehouden door je hormoonhuishouding in bedwang te houden lijkt 't me zinniger dat daar permanent wat aan wordt gedaan dan dat je keer op keer zwanger zou moeten worden. In de overgang kom je over 'n paar jaar toch, dus what's the big deal om dat nu al in gang te zetten? Je bent er namelijk ook weer eerder uit dan, althans mijn moeder heeft echt geen 10 jaar overgangsklachten gehad en ze heeft geen hormonale medicijnen genomen na verwijdering van eierstokken.
Ik heb niet het idee dat ik met een zwangerschap of een kind mijn lichaam op het spel zet. Juist niet.
Hij opereert het liever niet omdat het op mijn endeldarm zit en het een heel moeilijke operatie is. Moet dan ook een darmchirurg bij komen etc. Zijn visie is dat de pil doorslikken de meest milde behandeling is. Dat is het denk ik ook. Maar bij mij zorgt het voor erg veel andere klachten.Een zwangerschap kan altijd risico's voor je lichaam met zich meebrengen, ongeacht wat je al mankeert. En als jouw endometriose alleen onder controle kan worden gehouden door je hormoonhuishouding in bedwang te houden lijkt 't me zinniger dat daar permanent wat aan wordt gedaan dan dat je keer op keer zwanger zou moeten worden. In de overgang kom je over 'n paar jaar toch, dus what's the big deal om dat nu al in gang te zetten? Je bent er namelijk ook weer eerder uit dan, althans mijn moeder heeft echt geen 10 jaar overgangsklachten gehad en ze heeft geen hormonale medicijnen genomen na verwijdering van eierstokken.
woensdag 15 januari 2014 om 18:53
quote:fietsmevrouw schreef op 15 januari 2014 @ 14:55:
Sugermiss, inderdaad, en het is toch ook zo zonde om je kinderwens niet in vervulling te laten gaan omdat je zo bang voor wat misschien helemaal niet gebeurt..
Hoe ben jij daar mee om gegaan Sugermiss?
Ik ben mijn partner laat tegengekomen en toen hebben we gewoon gezegd we proberen het gewoon lukt het dan is dat mooi lukt het niet dan is het ook goed. Naarmate een zwangerschap langer uitbleef wilde ik steeds grager toch een kind.
Ik had van te voren gezegd dat ik wel wilde testen op down en dat ik een abortus wilde als dit het geval was.
Gelukkig was de uitslag van de combinatietest gunstig want ik zag een vruchtwaterpunctie toch niet meer zo zitten. Op dat moment was ik er ook niet meer zeker van dat ik bij een slechte test een abortus zou doen. Maar gelukkig was zo'n moeilijke keuze niet nodig door de gunstige combinatietest.
Sugermiss, inderdaad, en het is toch ook zo zonde om je kinderwens niet in vervulling te laten gaan omdat je zo bang voor wat misschien helemaal niet gebeurt..
Hoe ben jij daar mee om gegaan Sugermiss?
Ik ben mijn partner laat tegengekomen en toen hebben we gewoon gezegd we proberen het gewoon lukt het dan is dat mooi lukt het niet dan is het ook goed. Naarmate een zwangerschap langer uitbleef wilde ik steeds grager toch een kind.
Ik had van te voren gezegd dat ik wel wilde testen op down en dat ik een abortus wilde als dit het geval was.
Gelukkig was de uitslag van de combinatietest gunstig want ik zag een vruchtwaterpunctie toch niet meer zo zitten. Op dat moment was ik er ook niet meer zeker van dat ik bij een slechte test een abortus zou doen. Maar gelukkig was zo'n moeilijke keuze niet nodig door de gunstige combinatietest.
maandag 20 januari 2014 om 06:59
Hoi fietsmevrouw,
Heb alleen jouw bericht gelezen en niet alle reacties, dus wellicht zeg ik dingen die al gezegd zijn.
Maar hier is m'n verhaal. Ik ben 43 jaar en nu 20 weken geheel onverwachts zwanger na 7 jaar alles geprobeerd te hebben. Geheel onverwachts 7 jaar geleden achtergekomen endometriose had, hierdoor begon ik kinderwens te krijgen en bang als ik te lang zou wachten het niet meer zou lukken. Na jaar nog niet zwanger, ziekenhuis; IUi, IVF en ICSI. Geen resultaat en na 3 behandeling hield het op, artsen gaven ook aan dat mogelijk zwanger worden nihil was.
Van de hormonen IVF heb ik echt een enorme dreun gekregen, lichamelijk en geestelijk. 3 jaar lang veel klachten gehad, en in gedachten was ik bezig om maar weer de pil te gaan slikken omdat ik me zo slecht voelde en dit volgens mij Endometriose kwam. Zo slecht dat ik naar huisarts ging ook, wat bleek ik was zwanger!!! Kon het niet geloven....en soms nog steeds niet.
Gezien mijn leeftijd werd ik gelijk medisch patiënt. En de artsen gaven aan dat kans groot was miskraam etc...hebben ze tot zeker 13 weken gezegd. Ben nu 20 weken, en heb zo medische screening echo. Ik heb NIPT test laten doen, goede uitslag. En hoop dat ik zo ook met een big smile VK verlaat.
Kan niet oordelen hoe jij je voelt als je stopt met de pil. Hoe ernstig jouw endometriose qua klachten. Hoe je ermee omgaat als je op deze leeftijd zwanger raakt, en artsen echt op attenderen dat je nog niet te veel hoop mag hebben. Onzekerheid etc..
Ze kunnen nu in een veel vroeger stadium zien of jouw kindje bepaalde syndromen bij zich heeft.
Succes en sterkte met jullie besluit. Kan me zo goed voorstellen dat het heel moeilijk is om een keuze te maken.
Heb alleen jouw bericht gelezen en niet alle reacties, dus wellicht zeg ik dingen die al gezegd zijn.
Maar hier is m'n verhaal. Ik ben 43 jaar en nu 20 weken geheel onverwachts zwanger na 7 jaar alles geprobeerd te hebben. Geheel onverwachts 7 jaar geleden achtergekomen endometriose had, hierdoor begon ik kinderwens te krijgen en bang als ik te lang zou wachten het niet meer zou lukken. Na jaar nog niet zwanger, ziekenhuis; IUi, IVF en ICSI. Geen resultaat en na 3 behandeling hield het op, artsen gaven ook aan dat mogelijk zwanger worden nihil was.
Van de hormonen IVF heb ik echt een enorme dreun gekregen, lichamelijk en geestelijk. 3 jaar lang veel klachten gehad, en in gedachten was ik bezig om maar weer de pil te gaan slikken omdat ik me zo slecht voelde en dit volgens mij Endometriose kwam. Zo slecht dat ik naar huisarts ging ook, wat bleek ik was zwanger!!! Kon het niet geloven....en soms nog steeds niet.
Gezien mijn leeftijd werd ik gelijk medisch patiënt. En de artsen gaven aan dat kans groot was miskraam etc...hebben ze tot zeker 13 weken gezegd. Ben nu 20 weken, en heb zo medische screening echo. Ik heb NIPT test laten doen, goede uitslag. En hoop dat ik zo ook met een big smile VK verlaat.
Kan niet oordelen hoe jij je voelt als je stopt met de pil. Hoe ernstig jouw endometriose qua klachten. Hoe je ermee omgaat als je op deze leeftijd zwanger raakt, en artsen echt op attenderen dat je nog niet te veel hoop mag hebben. Onzekerheid etc..
Ze kunnen nu in een veel vroeger stadium zien of jouw kindje bepaalde syndromen bij zich heeft.
Succes en sterkte met jullie besluit. Kan me zo goed voorstellen dat het heel moeilijk is om een keuze te maken.
maandag 20 januari 2014 om 09:20
quote:elninjoo schreef op 15 januari 2014 @ 10:39:
Dus je zou 'n nieuw kind willen opzadelen met de gezondheidsproblemen van je eerste kind? Of zelfs je eerste kind met 'n gehandicapte broer of zus? Lijkt me dat je zelf voor 100% verantwoordelijk bent/blijft voor je kinderen en je gezonde kind de kans geeft 'n eigen leven op te bouwen zonder zich verantwoordelijk te hoeven voelen over de zorg voor 'n sibling. Kortom: kunnen jullie je 't financieel veroorloven een eventueel gehandicapt kind in 'n instelling te laten plaatsen als jullie er zelf niet meer voor kunnen zorgen? En zouden jullie 'n gezond kind een leuke jeugd kunnen bieden als er 'n gehandicapte bij zou komen of zou je alles om het zorgenkind laten draaien?
En je zou nu ongeveer 'n jaar geen buikpijn (?) hebben wegens een zwangerschap, maar daarna blijft het probleem spelen en dan moet je baarmoeder er alsnog uit. Waarom niet gewoon nu? Dan ben je pijnvrij en kun je dit kind tenminste een goede start en zorgeloze jeugd proberen te geven.Eens, probeer in dit geval je verstand voor je gevoel te laten gaan. Ik vind de risico's veel te groot.
Dus je zou 'n nieuw kind willen opzadelen met de gezondheidsproblemen van je eerste kind? Of zelfs je eerste kind met 'n gehandicapte broer of zus? Lijkt me dat je zelf voor 100% verantwoordelijk bent/blijft voor je kinderen en je gezonde kind de kans geeft 'n eigen leven op te bouwen zonder zich verantwoordelijk te hoeven voelen over de zorg voor 'n sibling. Kortom: kunnen jullie je 't financieel veroorloven een eventueel gehandicapt kind in 'n instelling te laten plaatsen als jullie er zelf niet meer voor kunnen zorgen? En zouden jullie 'n gezond kind een leuke jeugd kunnen bieden als er 'n gehandicapte bij zou komen of zou je alles om het zorgenkind laten draaien?
En je zou nu ongeveer 'n jaar geen buikpijn (?) hebben wegens een zwangerschap, maar daarna blijft het probleem spelen en dan moet je baarmoeder er alsnog uit. Waarom niet gewoon nu? Dan ben je pijnvrij en kun je dit kind tenminste een goede start en zorgeloze jeugd proberen te geven.Eens, probeer in dit geval je verstand voor je gevoel te laten gaan. Ik vind de risico's veel te groot.
maandag 20 januari 2014 om 09:39
ik snap je gevoel en je wens en de afwegingen, maar er zitten wel veel haken en ogen aan het verhaal. Zijn jullie sterk genoeg om bv een huilbaby aan te kunnen. Niet eens een gehandicapt kind, maar gewoon een baby die het eerste jaar heel veel huilt. Die zijn er genoeg. Wat zijn precies je klachten van het slikken van de pil? want ik denk echt dat er daar ook nog wel wat beters te bieden is voor je. Het is makkelijk zeggen van een arts slik maar die pil, maar zijn er echt geen alternatieven? Ik zou zelf niet zo ontzettend bang zijn voor een kindje met down, dat risico is er zeker, maar dat is niet zo ontzettend groot, volgens mij zijn er andere, veel grotere risicoos waar je meer over moet wikken en wegen. Het is een moeilijke keuze, dat snap ik goed. Maar denk ook aan de dochter die er nu al is. sterkte!
maandag 20 januari 2014 om 09:59
Ga eens met je gynaecoloog of wellicht met iemand van Freya praten. Zij kunnen je beter helpen de voors en tegens naast elkaar te zetten.
Een kinderwens is heel sterk, risico's zijn er altijd. Garanties zijn er nu eenmaal niet in het leven. Jouw dochtertje heeft nog altijd 4/5 kans op een gewoon gezond leven, grote kans dus!
Een kinderwens is heel sterk, risico's zijn er altijd. Garanties zijn er nu eenmaal niet in het leven. Jouw dochtertje heeft nog altijd 4/5 kans op een gewoon gezond leven, grote kans dus!
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
