Zwanger
alle pijlers
Bijna 40 en nog zwanger worden?
woensdag 15 januari 2014 om 10:31
Himalaya en absor, dat weet ik dus niet of wij dat aan kunnen. Ik kan niet volmondig "ja" zeggen. Maar als je ervoor staat, sta je ervoor en dan doe je het natuurlijk gewoon.
Tot nu toe durfden we "het ongeluk niet te tarten".
Ook omdat de vrouw van mijn ex zwanger was van een kindje met down. Dan denk je toch sneller: "ja dat kan dus gewoon gebeuren" en plaats van: "dat gebeurt ons vast net". En er zijn natuurlijk nog veel meer andere complicaties dan down die het kindje kan hebben.
Nu mijn gezondheid ook een beetje "op scherp" komt te staan. Is het misschien een belangrijke reden om het "ongeluk" of "geluk" wel te tarten en het gewoon te durven proberen.
Tot nu toe durfden we "het ongeluk niet te tarten".
Ook omdat de vrouw van mijn ex zwanger was van een kindje met down. Dan denk je toch sneller: "ja dat kan dus gewoon gebeuren" en plaats van: "dat gebeurt ons vast net". En er zijn natuurlijk nog veel meer andere complicaties dan down die het kindje kan hebben.
Nu mijn gezondheid ook een beetje "op scherp" komt te staan. Is het misschien een belangrijke reden om het "ongeluk" of "geluk" wel te tarten en het gewoon te durven proberen.
woensdag 15 januari 2014 om 10:32
Ik weet niet zoveel van endometriose maar met een zwangerschap zou je ongeveer een jaar winnen dan (veel vrouwen gaan na 3-6 maanden weer menstrueren bij volledige borstvoeding). Daarna dan nog maar een kind? Is een andere, permanente oplossing voor dat probleem dan niet beter? Dat bedoel ik.
Je zit met een situatie waarin veel onzeker is, dat maakt een keuze erg lastig. Ik zou proberen me een voorstelling te maken van het worst care scenario: dochter met ms en een tweede kind dat ook iets mankeert. Zouden jullie dat aankunnen?
En ook: je bent 40. De kans op een geslaagde ivf lijkt me erg klein. Heb je daar het maandenlange, belastende traject voor over?
Rationeel gezien lijkt het me allemaal een moeilijk verhaal. Alleen jij en je man kunnen aanvoelen hoe sterk de kinderwens is, want dat is m.i. toch het enige valide argument om voor nog een kind te gaan.
Sterkte met deze lastige keuze.
Je zit met een situatie waarin veel onzeker is, dat maakt een keuze erg lastig. Ik zou proberen me een voorstelling te maken van het worst care scenario: dochter met ms en een tweede kind dat ook iets mankeert. Zouden jullie dat aankunnen?
En ook: je bent 40. De kans op een geslaagde ivf lijkt me erg klein. Heb je daar het maandenlange, belastende traject voor over?
Rationeel gezien lijkt het me allemaal een moeilijk verhaal. Alleen jij en je man kunnen aanvoelen hoe sterk de kinderwens is, want dat is m.i. toch het enige valide argument om voor nog een kind te gaan.
Sterkte met deze lastige keuze.
woensdag 15 januari 2014 om 10:33
Ik ben zelf een nakomertje en mijn moeder was 44 toen ze mij kreeg. (Ik ben kerngezond trouwens.)
Af en toe heb ik het, als kind, best moeilijk mee gehad dat mijn moeder 'oud' was.
Zo was het op de camping altijd: Kapi.. Je Oma roept je!
Of de ouders: Wat leuk dat je met je Opa en Oma op vakantie bent.
Uit je post vind ik dat je weinig aan het kindje zelf denk.
Als het er zou komen heeft hij/zij over 30 jaar kwakkelende ouders en een oudere zus die 20!% kans heeft op een chronische ziekte.
Vergeet dat niet.
Af en toe heb ik het, als kind, best moeilijk mee gehad dat mijn moeder 'oud' was.
Zo was het op de camping altijd: Kapi.. Je Oma roept je!
Of de ouders: Wat leuk dat je met je Opa en Oma op vakantie bent.
Uit je post vind ik dat je weinig aan het kindje zelf denk.
Als het er zou komen heeft hij/zij over 30 jaar kwakkelende ouders en een oudere zus die 20!% kans heeft op een chronische ziekte.
Vergeet dat niet.
woensdag 15 januari 2014 om 10:39
Dus je zou 'n nieuw kind willen opzadelen met de gezondheidsproblemen van je eerste kind? Of zelfs je eerste kind met 'n gehandicapte broer of zus? Lijkt me dat je zelf voor 100% verantwoordelijk bent/blijft voor je kinderen en je gezonde kind de kans geeft 'n eigen leven op te bouwen zonder zich verantwoordelijk te hoeven voelen over de zorg voor 'n sibling. Kortom: kunnen jullie je 't financieel veroorloven een eventueel gehandicapt kind in 'n instelling te laten plaatsen als jullie er zelf niet meer voor kunnen zorgen? En zouden jullie 'n gezond kind een leuke jeugd kunnen bieden als er 'n gehandicapte bij zou komen of zou je alles om het zorgenkind laten draaien?
En je zou nu ongeveer 'n jaar geen buikpijn (?) hebben wegens een zwangerschap, maar daarna blijft het probleem spelen en dan moet je baarmoeder er alsnog uit. Waarom niet gewoon nu? Dan ben je pijnvrij en kun je dit kind tenminste een goede start en zorgeloze jeugd proberen te geven.
En je zou nu ongeveer 'n jaar geen buikpijn (?) hebben wegens een zwangerschap, maar daarna blijft het probleem spelen en dan moet je baarmoeder er alsnog uit. Waarom niet gewoon nu? Dan ben je pijnvrij en kun je dit kind tenminste een goede start en zorgeloze jeugd proberen te geven.
woensdag 15 januari 2014 om 10:40
Als het vooral om je gezondheid gaat, zou ik eens gaan informeren welke behandelingen er zijn om daar wat aan te veranderen. Baarmoederverwijdering, novasure etc. Ik denk dat je zwangerschap niet moet gaan zien als een behandeling. Dat is het namelijk niet.
Je zwangerschap kan je endometriose tijdelijk stil leggen, maar je kunt er ook genoeg andere klachten van krijgen.
Voor wat betreft de wens voor een 2e: die is denk ik voor veel vrouwen herkenbaar. Hier moet je de voors en tegens gaan afwegen en een groot nadeel is op dit moment je leeftijd en het feit dat je het ivf traject in moet. Voordat je zwanger bent, zul je flink wat maanden verder zijn (hormonen spuiten etc.) en je bent dus minimaal 41 voordat je kindje geboren wordt. Los van de risico's die een kindje loopt (door jouw leeftijd), loop jij ook risico's met een zwangerschap op latere leeftijd.
Ga eerst eens goed nadenken of je op dit moment nog een tweede wilt, met jouw leeftijd en de risico's die je loopt. En laat daarbij de "zwangerschap als behandeling" even achterwege.
Je zwangerschap kan je endometriose tijdelijk stil leggen, maar je kunt er ook genoeg andere klachten van krijgen.
Voor wat betreft de wens voor een 2e: die is denk ik voor veel vrouwen herkenbaar. Hier moet je de voors en tegens gaan afwegen en een groot nadeel is op dit moment je leeftijd en het feit dat je het ivf traject in moet. Voordat je zwanger bent, zul je flink wat maanden verder zijn (hormonen spuiten etc.) en je bent dus minimaal 41 voordat je kindje geboren wordt. Los van de risico's die een kindje loopt (door jouw leeftijd), loop jij ook risico's met een zwangerschap op latere leeftijd.
Ga eerst eens goed nadenken of je op dit moment nog een tweede wilt, met jouw leeftijd en de risico's die je loopt. En laat daarbij de "zwangerschap als behandeling" even achterwege.
woensdag 15 januari 2014 om 10:40
Je wilt het graag en het is goed voor je gezondheid, dus ik zou het doen. De wens naar een tweede kindje is natuurlijk het belangrijkst, en aangezien dat er is, zou ik het proberen. Je bent wat ouder, maar dat is tegenwoordig niet meer zo gek. Je hoort heel vaak dat vrouwen rond de 40 zijn en zwanger zijn. Zelf ben ik 24 en 6 weken zwanger, maar ook bij mij kan er natuurlijk vanalles misgaan.
woensdag 15 januari 2014 om 10:48
woensdag 15 januari 2014 om 10:49
woensdag 15 januari 2014 om 10:50
quote:fietsmevrouw schreef op 15 januari 2014 @ 10:46:
Elninjoo, jij schrijft de redenen op waarom we het niet zouden moeten doen inderdaad. Die bedenk ik mezelf ook.
De redenen om het wel te doen zijn: de kinderwens en mijn gezondheid. Endometriose houdt wel wat meer in dan een beetje buikpijn.Maar je gezondheid is eenvoudig volledig te genezen middels weghalen van de baarmoeder. Hebben ze bij mijn moeder ook gedaan toen ze erachter kwamen dat ze endo had en dat was 'n hele verbetering. Ook noooooooit meer ongesteld: wat 'n feest!
Elninjoo, jij schrijft de redenen op waarom we het niet zouden moeten doen inderdaad. Die bedenk ik mezelf ook.
De redenen om het wel te doen zijn: de kinderwens en mijn gezondheid. Endometriose houdt wel wat meer in dan een beetje buikpijn.Maar je gezondheid is eenvoudig volledig te genezen middels weghalen van de baarmoeder. Hebben ze bij mijn moeder ook gedaan toen ze erachter kwamen dat ze endo had en dat was 'n hele verbetering. Ook noooooooit meer ongesteld: wat 'n feest!
woensdag 15 januari 2014 om 10:54
Mijn moeder was ongeveer 40 en helaas moesten haar eierstokken er mee uit, want aan elkaar gegroeid, dus ze slikt daarna dus wel kalktabletten e.d. en kreeg wel eerder opvliegers dan de meeste vrouwen die pas tegen de 50 die klachten krijgen. Maar alles is beter dan met 'n buik vol pijnlijke endo moeten leven. Bovendien kan het ook nog gevaarlijk zijn als de endo zich verspreid naar je darmen.
woensdag 15 januari 2014 om 10:56
Als je er niet jarenlang mee blijft doorlopen heeft 't zich bij jou misschien nog niet verspreid naar de eileiders en kun je die nog behouden. Maar goed, je bent ook al 40, dus wellicht heb je ook gewoon te lang gewacht met maatregelen. Nu is de wetenschap zover dat ze snel in kunnen grijpen, in mijn moeders tijd was het allemaal nog veel vager, anders had m'n moeder haar baarmoeder er na mijn geboorte al wel uit laten halen.
woensdag 15 januari 2014 om 10:58
Fietsmevrouw, klopt het dat jij gewoon eigenlijk al de hele tijd een wens hebt gehad voor een tweede kindje? En dat jouw lichaam, jouw leeftijd en de gezondheid van jouw dochter dit niet toe lieten? Nu heb je iets gevonden - jouw eigen gezondheid die een jaar echt verbetert - waardoor je het toch wil proberen?
Ik snap dat wel. De wens is er altijd geweest, maar 'mocht' er niet zijn vanwege allerlei factoren. Nu heb je een mooie ingang gevonden.
Wat wil jouw man?
Ik snap dat wel. De wens is er altijd geweest, maar 'mocht' er niet zijn vanwege allerlei factoren. Nu heb je een mooie ingang gevonden.
Wat wil jouw man?
woensdag 15 januari 2014 om 11:31
De reden voor je eigen gezondheid is geen goede Fietsmevrouw, het is heel erg korte-termijn denken. Dat geeft je hooguit anderhalf jaar respijt, en dan? Dan heb je nog steeds endometriose.
Ook de twijfels die jullie een half jaar geleden hadden, die zijn er nog steeds.
We hebben besloten om dat niet te doen omdat we onszelf oud vonden en bang waren voor complicaties bij het kindje. En aangezien we al best veel ellende gehad hadden de afgelopen jaren, voelden we ons daar tegen opgewassen.
Rond je veertigste is het trouwens wel een vaker gehoorde overweging. Nú kan het nog, soort laatste kans-ronde.
Wel begrijpelijk, maar je moet de voor en nadelen afwegen. En de voordelen van anderhalf jaar stilleggen van de endometriose klachten wegen mogelijk niet op tegen de risico's en impact van een ivf zwangerschap.
Ook de twijfels die jullie een half jaar geleden hadden, die zijn er nog steeds.
We hebben besloten om dat niet te doen omdat we onszelf oud vonden en bang waren voor complicaties bij het kindje. En aangezien we al best veel ellende gehad hadden de afgelopen jaren, voelden we ons daar tegen opgewassen.
Rond je veertigste is het trouwens wel een vaker gehoorde overweging. Nú kan het nog, soort laatste kans-ronde.
Wel begrijpelijk, maar je moet de voor en nadelen afwegen. En de voordelen van anderhalf jaar stilleggen van de endometriose klachten wegen mogelijk niet op tegen de risico's en impact van een ivf zwangerschap.
woensdag 15 januari 2014 om 11:31
Jules, ja klopt, zo is het precies!
Mijn man voelt het precies zoals ik eigenlijk. Oneerlijk dat het niet zo mocht zijn. Toen het wat rustiger werd, vonden we onszelf te oud. En nu inderdaad een aanleiding om het misschien toch allemaal te heroverwegen.
Maar de twijfels die we en half jaar geleden hadden, vooral mbt leeftijd en complicaties blijven bestaan, ook nu.
Mijn man voelt het precies zoals ik eigenlijk. Oneerlijk dat het niet zo mocht zijn. Toen het wat rustiger werd, vonden we onszelf te oud. En nu inderdaad een aanleiding om het misschien toch allemaal te heroverwegen.
Maar de twijfels die we en half jaar geleden hadden, vooral mbt leeftijd en complicaties blijven bestaan, ook nu.
woensdag 15 januari 2014 om 11:31
Ik zou het in jouw situatie nooit doen. Je bent te oud, medische problemen en de kans op een kind dat niet gezond is, is te groot mi.
Je zadelt je dochter misschien wel op met een ziekere moeder, een broertje of zusje dat meer aandacht nodig heeft. En ook belangrijk; zou je relatie dit overleven? Nog zo'n heftige tijd? Je moet ook weer een traject in om zwanger te worden, wie weet hoe lang dat duurt. Focus ligt daar dan weer op, en het kind dat je al hebt dan?
Als ik het zo lees vraag ik mij alleen maar; waarom zou je er in Godsnaam aan beginnen?
Je zadelt je dochter misschien wel op met een ziekere moeder, een broertje of zusje dat meer aandacht nodig heeft. En ook belangrijk; zou je relatie dit overleven? Nog zo'n heftige tijd? Je moet ook weer een traject in om zwanger te worden, wie weet hoe lang dat duurt. Focus ligt daar dan weer op, en het kind dat je al hebt dan?
Als ik het zo lees vraag ik mij alleen maar; waarom zou je er in Godsnaam aan beginnen?
woensdag 15 januari 2014 om 11:34
woensdag 15 januari 2014 om 11:37
Elninjoo, de endometriose zit alleen op mijn endeldarm. Verder nergens. Als het alleen de pijn was, vond ik het allemaal prima.
Maar als de endometriose gaat groeien, groeit hij mijn darm in en dan "ontploft" die. Dus dat moet voorkomen worden.
Als je baarmoeder weg is en je komt in de overgang, dat is ook geen pretje. Ik ben al eens een half jaar met medicijnen in de overgang geplaatst. Toen sliep ik dus echt totaal niet meer. Helemaal niet. Misschien twee uur per nacht met slaappillen. Dus de overgang is ook niet zaligmakend.
En als dat verwijderen van de baarmoeder me toch niet zo goed bevalt, kan hij niet meer terug.....
Ik ben volgens mij gewoon supergevoelig voor hormonen.
Maar als de endometriose gaat groeien, groeit hij mijn darm in en dan "ontploft" die. Dus dat moet voorkomen worden.
Als je baarmoeder weg is en je komt in de overgang, dat is ook geen pretje. Ik ben al eens een half jaar met medicijnen in de overgang geplaatst. Toen sliep ik dus echt totaal niet meer. Helemaal niet. Misschien twee uur per nacht met slaappillen. Dus de overgang is ook niet zaligmakend.
En als dat verwijderen van de baarmoeder me toch niet zo goed bevalt, kan hij niet meer terug.....
Ik ben volgens mij gewoon supergevoelig voor hormonen.
