Zwanger
alle pijlers
Een onmogelijke keuze
donderdag 20 februari 2014 om 18:59
Ik ga jullie proberen mee te nemen in mijn situatie:
Ik heb acht jaar een relatie gehad waarvan de relatie de laatste twee jaar eigenlijk op was. Waarbij we allebei krampachtig hebben willen vasthouden, van dat wat er eigenlijk al heel lang niet meer was. Een relatie waarbij er veel liefde voor elkaar was en is, welsiwaar op een hele andere manier nu. We zijn afgelopen november uit elkaar gegaan op een goede manier, deze keuze is de uitkomst van een lang proces (ook voor mijzelf) om te realiseren dat het niet meer werkte zoals het was. En gesloten boek.
Ik slik al meer dan twee jaar geen anticonceptie omdat ik altijd doorbraakbloedingen kreeg na verloop van tijd. En ook omdat ik mij erg prettig voel om geen toegevoegde hormonen in mijn lijf te krijgen.
Na deze lange relatie heb ik met mijzelf afgesproken de eerste periode alleen te blijven.
In december ontmoet ik via internet een jonge/man (hij is 33 jaar) waarmee ik een enorme grote klik voel. Jee, wat maken wij alleen al met geschreven woorden veel bij elkaar los. Bijzonder om te ervaren om met iemand op hetzelfde level te zitten. Iemand die je uitdaagt, groter laat denken, elkaar kunnen versterken in positiviteit en het najagen van onze dromen en doelen. Het zorgt voor een grote glimlach met stralende ogen We hebben telefonisch contact en spreken uiteindelijk af. Ik probeer jullie mee te nemen in het gevoel dat ik heb, goh wat maakt hij veel in mij los. Bizar te ervaren dat iets zo goed voelt dat het je adem weg neemt, en ik op momenten alleen maar stil kan zijn en voelen, genieten. Ik ben zo verliefd. Wij zijn zo verliefd. Zo mooi. Zo fijn.
De eerste keer dat we sex hebben doen we het met condoom, de condoom is verdwenen nadat hij terug trekt het zat dus in mij. Ongeveer 35 uur later slik ik de morningafterpil.
Afgelopen twee weken pijnlijke borsten, en aan het wachten tot dat ik ongesteld ga worden. Inmiddels bij de huisarts geweest en toch maar weer de pil gevraagd, omdat ik het alleen maar doen met condoom geen optie vind. Ik wacht geduldig af op de eerste dag van mijn menstruatie om de eerste pil te kunnen nemen... Het pijnlijke gevoel in mijn borsten houdt aan en afgelopen zondag doen ik een zwangerschapstest onder het mom "dan weet ik zeker dat ik niet zwanger ben" en niet "misschien ben ik wel zwanger." Nou jullie voelen hem aankomen, ik ben zwanger. Vijf weken. Allebei enorm geschrokken, ongeloof, beide ervan overtuigd dat we dit niet gaan houden. Maandagochtend naar de huisarts, abortuskliniek gebeld en ik kon stom toevallig 15 minuten later terrecht. Hals over kop ben ik er alleen naar toe gereden, een echo gemaakt, goh, leven in mij... Een piepklein wezentje in mij... Verward, ontroerd van zoiets moois, zoiets bijzonders... En een afspraak gemaakt voor a.s. maandag. Met vriendinnen erover gesproken, met mijn ouders en heel veel met mijn vriend. gehuild, gelachen, grapjes gemaakt.
Feit is dat dit zoveel te vroeg komt. Een stevig fundament waarbij je uit liefde kiest voor een kindje, dat is niet de situatie op dit moment. Wel een enorm gevoel van liefde, heel veel liefde voor elkaar. Elkaar leren kennen, wij twee samen, hij en ik, ik en hij, de wereld samen zien, compleet in alle aandacht voor elkaar en dat zal zo anders worden met een kindje. Zo denk ik ook. Anderzijds voel ik mij zo ontzettend zwanger, ik ben de hele dag misselijk, ontzettende pijnlijke borsten, en voelt het heel erg bijzonder. Ik voel me verloren, ik ben bang, ik voel me goed, ik voel heel, heel veel...
Ik geloof ook in het lot, hoe ongeloofelijk is het, de eerste keer seks, een morningafterpil en gewoon zwanger! Zo bizar... Is dit onze weg? Durven wij dit samen aan?
Voor de beeldvorming, ik ben 28 werk als coach en als docent, behaal in juni mijn Master en hij is 33 en zit in de startfase van zijn bedrijf en werkt freelance. Wat betreft financien hoeven we ons geen zorgen te maken, we wonen beide in een mooi huis. Goh en als we besluiten er voor te gaan vinden we daar ook een oplossing voor. Het idee om de zwangerschap maandag af te breken laat me verloren voelen, willen wij/ik dit wel? Kan ik vanuit egoisme beslissen dat het te vroeg is om een kindje te krijgen en het daarom maarweg te laten halen? Ik, die besluit om leven te stoppen... Bijna een onmogelijke keuze...
Ouders worden, een kindje krijgen, angst slaat me om het hart, kan ik dit, wil ik dit? Durf ik dit? Kunnen wij dit? Stel dat het mis gaat tussen ons? Of als ik het weg laat halen, spijt, gaat het dan mis tussen ons? Komt het tussen ons in te staan?
Het afbreken om uiteindelijk over bijvoorbeeld 1 jaar wel voor kinderen te kiezen? Goh welk gevoel geeft dat? Het voelt heel goed tussen ons, maar dit is iets wat we samen moeten doen, moeten voelen. Een beslissing waar we beiden achter staan.
Een onmogelijke keuze lijkt het haast...
Als we beslissen het te houden, dan is het voor mij ontzettend belangrijk dat we dat vanuit het SAMEN gevoel doen, het samen aan gaan, aan durven gaan...
Zoals jullie lezen, zoveel gevoelens en gedachtes...
Ik heb acht jaar een relatie gehad waarvan de relatie de laatste twee jaar eigenlijk op was. Waarbij we allebei krampachtig hebben willen vasthouden, van dat wat er eigenlijk al heel lang niet meer was. Een relatie waarbij er veel liefde voor elkaar was en is, welsiwaar op een hele andere manier nu. We zijn afgelopen november uit elkaar gegaan op een goede manier, deze keuze is de uitkomst van een lang proces (ook voor mijzelf) om te realiseren dat het niet meer werkte zoals het was. En gesloten boek.
Ik slik al meer dan twee jaar geen anticonceptie omdat ik altijd doorbraakbloedingen kreeg na verloop van tijd. En ook omdat ik mij erg prettig voel om geen toegevoegde hormonen in mijn lijf te krijgen.
Na deze lange relatie heb ik met mijzelf afgesproken de eerste periode alleen te blijven.
In december ontmoet ik via internet een jonge/man (hij is 33 jaar) waarmee ik een enorme grote klik voel. Jee, wat maken wij alleen al met geschreven woorden veel bij elkaar los. Bijzonder om te ervaren om met iemand op hetzelfde level te zitten. Iemand die je uitdaagt, groter laat denken, elkaar kunnen versterken in positiviteit en het najagen van onze dromen en doelen. Het zorgt voor een grote glimlach met stralende ogen We hebben telefonisch contact en spreken uiteindelijk af. Ik probeer jullie mee te nemen in het gevoel dat ik heb, goh wat maakt hij veel in mij los. Bizar te ervaren dat iets zo goed voelt dat het je adem weg neemt, en ik op momenten alleen maar stil kan zijn en voelen, genieten. Ik ben zo verliefd. Wij zijn zo verliefd. Zo mooi. Zo fijn.
De eerste keer dat we sex hebben doen we het met condoom, de condoom is verdwenen nadat hij terug trekt het zat dus in mij. Ongeveer 35 uur later slik ik de morningafterpil.
Afgelopen twee weken pijnlijke borsten, en aan het wachten tot dat ik ongesteld ga worden. Inmiddels bij de huisarts geweest en toch maar weer de pil gevraagd, omdat ik het alleen maar doen met condoom geen optie vind. Ik wacht geduldig af op de eerste dag van mijn menstruatie om de eerste pil te kunnen nemen... Het pijnlijke gevoel in mijn borsten houdt aan en afgelopen zondag doen ik een zwangerschapstest onder het mom "dan weet ik zeker dat ik niet zwanger ben" en niet "misschien ben ik wel zwanger." Nou jullie voelen hem aankomen, ik ben zwanger. Vijf weken. Allebei enorm geschrokken, ongeloof, beide ervan overtuigd dat we dit niet gaan houden. Maandagochtend naar de huisarts, abortuskliniek gebeld en ik kon stom toevallig 15 minuten later terrecht. Hals over kop ben ik er alleen naar toe gereden, een echo gemaakt, goh, leven in mij... Een piepklein wezentje in mij... Verward, ontroerd van zoiets moois, zoiets bijzonders... En een afspraak gemaakt voor a.s. maandag. Met vriendinnen erover gesproken, met mijn ouders en heel veel met mijn vriend. gehuild, gelachen, grapjes gemaakt.
Feit is dat dit zoveel te vroeg komt. Een stevig fundament waarbij je uit liefde kiest voor een kindje, dat is niet de situatie op dit moment. Wel een enorm gevoel van liefde, heel veel liefde voor elkaar. Elkaar leren kennen, wij twee samen, hij en ik, ik en hij, de wereld samen zien, compleet in alle aandacht voor elkaar en dat zal zo anders worden met een kindje. Zo denk ik ook. Anderzijds voel ik mij zo ontzettend zwanger, ik ben de hele dag misselijk, ontzettende pijnlijke borsten, en voelt het heel erg bijzonder. Ik voel me verloren, ik ben bang, ik voel me goed, ik voel heel, heel veel...
Ik geloof ook in het lot, hoe ongeloofelijk is het, de eerste keer seks, een morningafterpil en gewoon zwanger! Zo bizar... Is dit onze weg? Durven wij dit samen aan?
Voor de beeldvorming, ik ben 28 werk als coach en als docent, behaal in juni mijn Master en hij is 33 en zit in de startfase van zijn bedrijf en werkt freelance. Wat betreft financien hoeven we ons geen zorgen te maken, we wonen beide in een mooi huis. Goh en als we besluiten er voor te gaan vinden we daar ook een oplossing voor. Het idee om de zwangerschap maandag af te breken laat me verloren voelen, willen wij/ik dit wel? Kan ik vanuit egoisme beslissen dat het te vroeg is om een kindje te krijgen en het daarom maarweg te laten halen? Ik, die besluit om leven te stoppen... Bijna een onmogelijke keuze...
Ouders worden, een kindje krijgen, angst slaat me om het hart, kan ik dit, wil ik dit? Durf ik dit? Kunnen wij dit? Stel dat het mis gaat tussen ons? Of als ik het weg laat halen, spijt, gaat het dan mis tussen ons? Komt het tussen ons in te staan?
Het afbreken om uiteindelijk over bijvoorbeeld 1 jaar wel voor kinderen te kiezen? Goh welk gevoel geeft dat? Het voelt heel goed tussen ons, maar dit is iets wat we samen moeten doen, moeten voelen. Een beslissing waar we beiden achter staan.
Een onmogelijke keuze lijkt het haast...
Als we beslissen het te houden, dan is het voor mij ontzettend belangrijk dat we dat vanuit het SAMEN gevoel doen, het samen aan gaan, aan durven gaan...
Zoals jullie lezen, zoveel gevoelens en gedachtes...
donderdag 20 februari 2014 om 19:09
Dat is zeker schrikken.
Het is niet een ideale situatie en ik begrijp dat je heen en weer wordt geslingerd. Overigens geloof ik niet dat het ooit de ideale situatie is. Er is altijd wel wat met werk, studie, familie etc.
Wat wil jij diep in je hart? En je vriend? Ben je bereid om het kindje eventueel alleen op te voeden?
Het is niet een ideale situatie en ik begrijp dat je heen en weer wordt geslingerd. Overigens geloof ik niet dat het ooit de ideale situatie is. Er is altijd wel wat met werk, studie, familie etc.
Wat wil jij diep in je hart? En je vriend? Ben je bereid om het kindje eventueel alleen op te voeden?
donderdag 20 februari 2014 om 19:24
Enige wat ik kan zeggen is dat het misschien wel zo heeft moeten zijn. Het kindje , want ja zo noem ik het al, heeft er niet voor gekozen, jullie in eerste instantie ook niet dat weet ik.
Ik ken iemand die ook heel snel zwanger was en die liet het weghalen. Paar jaar later kreeg ze een kindje, die op hele jonge leeftijd is overleden aan kanker. Daarna wilde ze nog graag een kindje maar het is nooit meer gelukt.
Het kindje wat nu in je zit is een deel van jou en hem.
Als je er uiteindelijk alleen voor komt te staan, so be it, dan heeft ook dat zo moeten zijn. Er zijn vast genoeg mensen die jou willen helpen.
Oh en als het echt zo is dat jij en die man elkaar zo goed aanvoelen en jezelf zo goed voelt bij hem, dan zie ik geen problemen. Je hebt nog 8 maanden de tijd om je erop voor te bereiden samen met hem!
Ik ken iemand die ook heel snel zwanger was en die liet het weghalen. Paar jaar later kreeg ze een kindje, die op hele jonge leeftijd is overleden aan kanker. Daarna wilde ze nog graag een kindje maar het is nooit meer gelukt.
Het kindje wat nu in je zit is een deel van jou en hem.
Als je er uiteindelijk alleen voor komt te staan, so be it, dan heeft ook dat zo moeten zijn. Er zijn vast genoeg mensen die jou willen helpen.
Oh en als het echt zo is dat jij en die man elkaar zo goed aanvoelen en jezelf zo goed voelt bij hem, dan zie ik geen problemen. Je hebt nog 8 maanden de tijd om je erop voor te bereiden samen met hem!
donderdag 20 februari 2014 om 19:30
Jeetje wat een lastige situatie... Misschien wanneer jullie voor een kind kiezen (later) wordt je niet meer zwanger (zo zou ik dan denken...). Misschien moet je heel blij zijn dat je toch een kindje krijgt! Maar ik snap ook je onzekerheid. Denk goed na over deze keuze, dat is het enige wat ik je mee kan geven! Sterkte!
donderdag 20 februari 2014 om 19:38
Ik wil dit graag samen, samen de keuze maken ervoor durven te gaan. Of samen de keuze maken het te beeindigen. Poeh, een hele lastige keuze. Hij geeft aan dat dit niet is hoe hij het in gedachte had. Net zo min als ik natuurlijk.
Zijn eerste reactie was nee, net zoals die van mij. Morgen zijn we samen, vanavond ben ik alleen, we wonen 100km uit elkaar, hebben door de dag heen veel contact maar dit onderwerp is iets om elkaar te kunnen zien en vasthouden en face to face over te praten. Ik vind het goed om vanavond even alleen te zijn, het te doorvoelen en overdenken.
Alleen ervoor gaan is voor mij geen optie, alhoewel ik mij ervan bewust ben dat het natuurlijk altijd mis kan gaan. Misschien wel tijdens te zwangerschap, er na of jaren later....
Hoe gek ook, maar het gevoel dat wij samen kinderen gaan krijgen hadden hij als ik snel... Nu ik zwanger ben durfde we dat naar elkaar uit te spreken, iets wat je normaliter niet benoemt als je twee maanden samen bent... Mooi en tevens bizar te voelen hoe het is als je iemand ontmoet waarbij zoveel chemie is... Connectie.
Zijn eerste reactie was nee, net zoals die van mij. Morgen zijn we samen, vanavond ben ik alleen, we wonen 100km uit elkaar, hebben door de dag heen veel contact maar dit onderwerp is iets om elkaar te kunnen zien en vasthouden en face to face over te praten. Ik vind het goed om vanavond even alleen te zijn, het te doorvoelen en overdenken.
Alleen ervoor gaan is voor mij geen optie, alhoewel ik mij ervan bewust ben dat het natuurlijk altijd mis kan gaan. Misschien wel tijdens te zwangerschap, er na of jaren later....
Hoe gek ook, maar het gevoel dat wij samen kinderen gaan krijgen hadden hij als ik snel... Nu ik zwanger ben durfde we dat naar elkaar uit te spreken, iets wat je normaliter niet benoemt als je twee maanden samen bent... Mooi en tevens bizar te voelen hoe het is als je iemand ontmoet waarbij zoveel chemie is... Connectie.
donderdag 20 februari 2014 om 19:45
@Tekenis, zo voel ik me ook... Dat maakt het wezenlijke verschil, ik voel me zwanger in mijn lijf en in mijn gevoel. Het zit in mij. Voor hem is het alleen een gedachte die gevoelens teweeg brengen. Dat maakt het inderdaad voor hem een hele andere beleving. De ruimte geven vind ik ook erg belangrijk, voor beide.
donderdag 20 februari 2014 om 19:45
Wel een beetje een zweverig verhaal 
Mijn idee... Mijn liefde voor deze man zou spontaan verdwijnen als hij liever heeft dat je een abortus zou laten doen. Er zijn geen belemmeringen qua financiën en jullie zijn oud genoeg om een kind te krijgen. Daarbij heb ik het idee dat jij diep in je hart het kind het liefst wilt krijgen. Kortom, abortus lijkt mij een heel slecht idee. Dat gaat je zeker problemen opleveren in de toekomst.
Mijn idee... Mijn liefde voor deze man zou spontaan verdwijnen als hij liever heeft dat je een abortus zou laten doen. Er zijn geen belemmeringen qua financiën en jullie zijn oud genoeg om een kind te krijgen. Daarbij heb ik het idee dat jij diep in je hart het kind het liefst wilt krijgen. Kortom, abortus lijkt mij een heel slecht idee. Dat gaat je zeker problemen opleveren in de toekomst.
donderdag 20 februari 2014 om 19:50
Pfieuw, je postings komen op mij behoorlijk zweverig en een soort van romantisch over. Maar dat zegt iets over mij.. Jij wilt het alleen samen en hij geeft aan dat hij het ( nog) niet wil..
De beleving is idd anders, niet hormonaal gevoed en realistisch. Twee maanden samen... Ik vind het een hele uitdaging.
De beleving is idd anders, niet hormonaal gevoed en realistisch. Twee maanden samen... Ik vind het een hele uitdaging.
Nou ja.. dat dus..
donderdag 20 februari 2014 om 19:55
quote:suicideblond schreef op 20 februari 2014 @ 19:21:
Je kindje leeft. Zijn hartje klopt. Hij klampt zich vast aan je. Heeft het overleeft ondanks de MAP.
Mischien is hij wel 'meant to be'.
Nou je leest t, je krijgt een knul.
TO ik ben pro abortus, maar als ik jouw verhaal lees en t gevoel wat ik bij je krijg dan lijkt t mij beter als je t houdt en laat opgroeien. Voor jou is t nu al een kind, er zit m.i. teveel gevoel bij en ik denk als je het afbreekt jij jezelf enorm schuldig gaat voelen.
Je kindje leeft. Zijn hartje klopt. Hij klampt zich vast aan je. Heeft het overleeft ondanks de MAP.
Mischien is hij wel 'meant to be'.
Nou je leest t, je krijgt een knul.
TO ik ben pro abortus, maar als ik jouw verhaal lees en t gevoel wat ik bij je krijg dan lijkt t mij beter als je t houdt en laat opgroeien. Voor jou is t nu al een kind, er zit m.i. teveel gevoel bij en ik denk als je het afbreekt jij jezelf enorm schuldig gaat voelen.
donderdag 20 februari 2014 om 19:56
donderdag 20 februari 2014 om 20:00
@boerderijgeit028, ik ben ook pro abortus. Sta er zo enorm van te kijken wat het allemaal met mij doet. Had nooit, maar dan ook nooit verwacht dat ik er op deze manier in zou staan.
Zondag was ik er heilig van overtuigd dat het weg moest. Ik zit in een achtbaan.
En een jongen! weten we dat ook alweer
Iemand nog een suggestie voor een naam? #grapje
Zondag was ik er heilig van overtuigd dat het weg moest. Ik zit in een achtbaan.
En een jongen! weten we dat ook alweer
Iemand nog een suggestie voor een naam? #grapje
donderdag 20 februari 2014 om 20:01
Dat is heel leuk, dat romantische, maar wees wel echt realistisch als het om een kind en een zeer prille relatie gaat, waar je partner waarschijnlijk echt geen vader wil worden.
Je hebt kans dat je kind door 1 ouder niet gewenst is.
Dat is wat anders dan geen ouder hebben.
In je eentje een kind krijgen is ook niet zo romantisch. Ik wil je niet uit je dromen en romantiek halen en aansturen op abortus (pertinent niet) maar je zal de eerste niet zijn die met hoge verwachtingen eindigt met een postnatale depressie omdat het toch behoorlijk tegenvalt (vooral bij hevig emotionele personen die alles beleven als een high als het goed voelt en waarschijnlijk diep in de put raken als het geen roze wolk blijkt te zijn)
Mijn advies, praat met je partner en LUISTER ook echt naar hem. Zijn afwegingen in deze zijn waardevol (wat het ook moge zijn)
Je hebt kans dat je kind door 1 ouder niet gewenst is.
Dat is wat anders dan geen ouder hebben.
In je eentje een kind krijgen is ook niet zo romantisch. Ik wil je niet uit je dromen en romantiek halen en aansturen op abortus (pertinent niet) maar je zal de eerste niet zijn die met hoge verwachtingen eindigt met een postnatale depressie omdat het toch behoorlijk tegenvalt (vooral bij hevig emotionele personen die alles beleven als een high als het goed voelt en waarschijnlijk diep in de put raken als het geen roze wolk blijkt te zijn)
Mijn advies, praat met je partner en LUISTER ook echt naar hem. Zijn afwegingen in deze zijn waardevol (wat het ook moge zijn)
donderdag 20 februari 2014 om 20:02
Ik zou het kindje laten komen. Dit is meant to be....door het condoom...hoe vaak blijft nu een condoom achter en gaat lekken. Door de map heen en dan is er ook nog een vruchtbaar eitje en zaadje geweest die dit allemaal heeft overleefd.
Als je het nu weg haalt en over 1 jaar wel zwanger wilt worden vindt ik het niet verstandig om het nu weg te laten halen. Stel dat zwanger worden hier na niet meer lukt? En wie weet vraag je je voor de rest van je leven af wat dit voor een soort kindje geworden zou zijn...liefde overwint toch alles. Dus dit ook. Sterkte en heel veel wijsheid.
Als je het nu weg haalt en over 1 jaar wel zwanger wilt worden vindt ik het niet verstandig om het nu weg te laten halen. Stel dat zwanger worden hier na niet meer lukt? En wie weet vraag je je voor de rest van je leven af wat dit voor een soort kindje geworden zou zijn...liefde overwint toch alles. Dus dit ook. Sterkte en heel veel wijsheid.
donderdag 20 februari 2014 om 20:03
Volgens mij ben jij er al uit dat je het wil houden alleen weet je niet hoe je het aan moet pakken als je vriend het niet ziet zitten.
Je ziet het al zo als een kind dat de kans heel groot is dat je spijt gaat krijgen.
Samen beslissen klinkt leuk maar het is jouw lijf en jij moet het uiteindelijk doen of je het nou houd of niet. De eindbeslissing ligt bij jou.
De afweging zou voor mij zijn of je het evt. ook in je eentje aankan en wil als jouw vriend uit beeld gaat om welke reden dan ook.
Of als de relatie toch niet blijvend is je met hem een co-ouderschap ziet zitten.
Je ziet het al zo als een kind dat de kans heel groot is dat je spijt gaat krijgen.
Samen beslissen klinkt leuk maar het is jouw lijf en jij moet het uiteindelijk doen of je het nou houd of niet. De eindbeslissing ligt bij jou.
De afweging zou voor mij zijn of je het evt. ook in je eentje aankan en wil als jouw vriend uit beeld gaat om welke reden dan ook.
Of als de relatie toch niet blijvend is je met hem een co-ouderschap ziet zitten.
donderdag 20 februari 2014 om 20:04
Poeh wat een keuze inderdaad. Één die alleen jullie kunnen maken. Aan de ene kant denk ik dat wanneer je al weet ooit moeder te willen worden en alle praktische voorwaarden zijn er dan kan het net zo goed nu. Maar aan de andere kant, de uitspraak 'beter spijt van wat je gedaan hebt dan wat je niet gedaan hebt' geld voor een hoop zaken maar niet voor het krijgen van een kind.
donderdag 20 februari 2014 om 20:05
Lieverd,
Fijn dat je een leuke man hebt ontmoet. Fijn dat jullie het leuk hebben samen.
Maar...
Je bent 28. Je bent zwanger van een man die je 3 maanden geleden nog nooit ontmoet had. Met alle respect: jullie kennen elkaar nog maar net! Hij wil nu geen kind met je.
Ben je ook bereid dit kind in je eentje op te voeden?
Fijn dat je een leuke man hebt ontmoet. Fijn dat jullie het leuk hebben samen.
Maar...
Je bent 28. Je bent zwanger van een man die je 3 maanden geleden nog nooit ontmoet had. Met alle respect: jullie kennen elkaar nog maar net! Hij wil nu geen kind met je.
Ben je ook bereid dit kind in je eentje op te voeden?
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
donderdag 20 februari 2014 om 20:06
donderdag 20 februari 2014 om 20:06
quote:isamoon schreef op 20 februari 2014 @ 20:00:
@boerderijgeit028, ik ben ook pro abortus. Sta er zo enorm van te kijken wat het allemaal met mij doet. Had nooit, maar dan ook nooit verwacht dat ik er op deze manier in zou staan.
Zondag was ik er heilig van overtuigd dat het weg moest. Ik zit in een achtbaan.
En een jongen! weten we dat ook alweer
Iemand nog een suggestie voor een naam? #grapje
Ik begrijp je gevoel heel goed.
Daarom heb je ook bedenktijd voor een abortus. Het is een achtbaan van emoties wat je nu doormaakt. Het belangrijkste is dat je in het belang van het kind (in wording) denkt. En een beslissing te maken op basis van je verstand en niet op basis van gevoel.
Ik vind wel: Liever spijt van een abortus, dan spijt van een kind.
@boerderijgeit028, ik ben ook pro abortus. Sta er zo enorm van te kijken wat het allemaal met mij doet. Had nooit, maar dan ook nooit verwacht dat ik er op deze manier in zou staan.
Zondag was ik er heilig van overtuigd dat het weg moest. Ik zit in een achtbaan.
En een jongen! weten we dat ook alweer
Iemand nog een suggestie voor een naam? #grapje
Ik begrijp je gevoel heel goed.
Daarom heb je ook bedenktijd voor een abortus. Het is een achtbaan van emoties wat je nu doormaakt. Het belangrijkste is dat je in het belang van het kind (in wording) denkt. En een beslissing te maken op basis van je verstand en niet op basis van gevoel.
Ik vind wel: Liever spijt van een abortus, dan spijt van een kind.
donderdag 20 februari 2014 om 20:08
En zeggen dat het 'meant to be' is omdat een condoom is afgegleden en een morning afterpill heeft gefaald...
Er was een reden dat jullie een condoom gebruikten. En er was een reden dat jij een MAP geslikt hebt: jullie wilden geen zwangerschap.
Er was een reden dat jullie een condoom gebruikten. En er was een reden dat jij een MAP geslikt hebt: jullie wilden geen zwangerschap.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
