Zwanger
alle pijlers
Egoïstische zwangere vrouwen, hoe kan dat toch??
vrijdag 13 juli 2012 om 22:59
Zoals de titel al zegt, hoe kan het toch dat een deel van de zwangeren ineens alleen nog maar aan zichzelf denken?? Alles wordt gegooid op hun zwangerschap, alles is erger want zeg zijn zwanger... En aandacht voor anderen verdwijnt met het groeien van de buik...
Wie kan mij dit uitleggen?? Ik vind het vrij raar en word er soms ook wel een beetje boos over. Ze eisen alle aandacht op en oh wee als je zelf ook eens wat hebt. Dan is het van:"ja maar jij bent niet zwanger..."
Ik zou graag uitleg willen... als iemand dit herkent en dezelfde mening heeft...laat maar horen!!
Wie kan mij dit uitleggen?? Ik vind het vrij raar en word er soms ook wel een beetje boos over. Ze eisen alle aandacht op en oh wee als je zelf ook eens wat hebt. Dan is het van:"ja maar jij bent niet zwanger..."
Ik zou graag uitleg willen... als iemand dit herkent en dezelfde mening heeft...laat maar horen!!
zaterdag 14 juli 2012 om 06:56
quote:bloemetje77 schreef op 14 juli 2012 @ 00:24:
[...]
Dit.
Mensen met (jonge) kinderen worden extreem op zichzelf en hun kinderen gericht, heb nog geen uitzondering meegemaakt. Dat is vast heel natuurlijk maar don't be surprised als je over 10 jaar geen van je oude vrienden meer over hebt. Ik zie ze nog hoor (ik ga altijd naar hun uiteraard), en in hun ogen is er misschien niets veranderd want zij hebben het veel te druk met zichzelf om dat te merken maar ik voel het wel, dat ze er niet voor mij zijn. En dat vergeet ik niet.
Dus alle zwangeren en moeders met kleine kinderen hier, denk eens even goed na of je kinderloze vrienden hebt waarvan je het huis al minstens 6 maanden niet aan de binnenkant hebt gezien maar zij het jouwe 2 weken geleden nog. Beetje investeren in mensen buiten je kind om is ook zinvol.
Zo, even een brok frustratie eruit! Thanks forum.
Herkenbaar! Begin 20 ging 'n toenmalige vriendin van me voor de bijl. Hoewel ik niets met kinderen had, was ik wel nieuwsgierig en geinteresseerd/meelevend. Maar het leven draaide al heel snel alleen nog maar om baby en ik ben meer waard! Het heeft idd wel mijn ergernis t.o.v. kleine kinderen versterkt dat vrouwen die zich voortplanten geen interesse meer voor jou hebben. Ik heb het gelukkig alleen in mijn 20-er jaren meegemaakt dat vrouwen aan de baby gingen, rond mijn 30e bestond mijn vrienden/kennissenkring uit kindvrijen. En nu heb ik 'n hartsvriendin met tiener, dus er is nog hoop voor wanneer je nieuwe vrienden leert kennen waarvan de kinderen al ouder zijn.
Maar kan me voorstellen dat je nooit meer een goede band krijgt met 'n vriendin die je niet meer zag staan in de babyjaren. Vriendschap moet er zijn in goede en slechte tijden, als dat niet zo bleek te zijn, was het ook geen vriendschap. Je kunt niet alles op hormonen schuiven.
[...]
Dit.
Mensen met (jonge) kinderen worden extreem op zichzelf en hun kinderen gericht, heb nog geen uitzondering meegemaakt. Dat is vast heel natuurlijk maar don't be surprised als je over 10 jaar geen van je oude vrienden meer over hebt. Ik zie ze nog hoor (ik ga altijd naar hun uiteraard), en in hun ogen is er misschien niets veranderd want zij hebben het veel te druk met zichzelf om dat te merken maar ik voel het wel, dat ze er niet voor mij zijn. En dat vergeet ik niet.
Dus alle zwangeren en moeders met kleine kinderen hier, denk eens even goed na of je kinderloze vrienden hebt waarvan je het huis al minstens 6 maanden niet aan de binnenkant hebt gezien maar zij het jouwe 2 weken geleden nog. Beetje investeren in mensen buiten je kind om is ook zinvol.
Zo, even een brok frustratie eruit! Thanks forum.
Herkenbaar! Begin 20 ging 'n toenmalige vriendin van me voor de bijl. Hoewel ik niets met kinderen had, was ik wel nieuwsgierig en geinteresseerd/meelevend. Maar het leven draaide al heel snel alleen nog maar om baby en ik ben meer waard! Het heeft idd wel mijn ergernis t.o.v. kleine kinderen versterkt dat vrouwen die zich voortplanten geen interesse meer voor jou hebben. Ik heb het gelukkig alleen in mijn 20-er jaren meegemaakt dat vrouwen aan de baby gingen, rond mijn 30e bestond mijn vrienden/kennissenkring uit kindvrijen. En nu heb ik 'n hartsvriendin met tiener, dus er is nog hoop voor wanneer je nieuwe vrienden leert kennen waarvan de kinderen al ouder zijn.
Maar kan me voorstellen dat je nooit meer een goede band krijgt met 'n vriendin die je niet meer zag staan in de babyjaren. Vriendschap moet er zijn in goede en slechte tijden, als dat niet zo bleek te zijn, was het ook geen vriendschap. Je kunt niet alles op hormonen schuiven.
zaterdag 14 juli 2012 om 07:35
Plofkipje: eerlijk gezegd begrijp ik (35 jaar en nu ruim 32wkn zwanger) helemaal wat jij bedoelt. Ik snap dat ook niet zo goed. Nu heb ik een topzwangerschap dus herken ik persoonlijk de kwaaltjes niet dus misschien geen recht van spreken.
Lang verhaal kort makende. Het zag er niet naar uit dat moeder natuur voor mij een zwangerschap had gepland. Toen een paar vriendinnen van mij jaren geleden zwanger waren, heb ik echt altijd meegeleefd (zonder jaloezie). Mij viel het toen ook vaak op hoe lang (echt uren) de gesprekken over de zwangerschap en kinderen konden gaan. Op een gegegeven moment werd er echt wel eens gevraagd "en Linda... hoe is het op je werk". Voordat ik een hap adem had genomen om er op te kunnen antwoorden, draaiden ze om en waren ze weg!!??
Een andere vriendin waar ik tot voor kort heel close mee was, werd zwanger in de periode dat wij in de medische molen zaten en kon daar niet mee om gaan. Ze heeft me keihard laten vallen. Ik ben van begin af aan heel open geweest tegen haar dat ik GEEN moeite had met haar zwangerschap nu ik in de medische molen zat en het juist als mooi te ervaren dat ik iig haar zwangerschap van dichtbij mocht mee maken. En zin had om samen voor de uitzet te shoppen etc. Toch hebben die 9 maanden alleen om haar gedraaid. Ze heeft steen en been geklaagd, dat heb ik allemaal aangehoord en begrip voor getoond etc. Na de bevalling was er geen plek meer voor mij. Het zou wel heel pijnlijk voor mij zijn om haar met een baby te zien (hallo, mag ik daar ook nog een mening over hebben).
Toen werd ik zelf zwanger en ik zie haar nog zelden. Heel appart maaaaaaaaaaaaar zo leer je mensen kennen.
Wat ik er zelf van heb geleerd is, het zo niet te doen. Natuurlijk straal ik als een idioot en ben ik mega mega mega happy en vertel ik heel enthousiast als iemand naar mijn zwangerschap vraagt maar ben niet het vermogen kwijt geraakt om interesse te tonen in anderen die toevallig niet met zwanger zijn en of kids hebben te maken hebben.
Op mijn werk zijn er 4 mensen zwanger en de pauze neigt weleens naar een zwangerschapsclubje. Moet zeggen dat ik vaak bewust het onderwerp juist omgooi voor de niet zwangeren. Ik luister namelijk ook niet graag iedere pauze tijdens het EK heel de pauze weken lang naar voetbalverhalen
Hahaha het is wel een ego berichtje geworden en het lijkt alsof ik me een wereldverbeteraar voel (is niet hoor, heb genoeg verkeerder eigenschappen hahaha) maar ik MOEST gewoon ff reageren omdat ik je gevoel herken.
Lang verhaal kort makende. Het zag er niet naar uit dat moeder natuur voor mij een zwangerschap had gepland. Toen een paar vriendinnen van mij jaren geleden zwanger waren, heb ik echt altijd meegeleefd (zonder jaloezie). Mij viel het toen ook vaak op hoe lang (echt uren) de gesprekken over de zwangerschap en kinderen konden gaan. Op een gegegeven moment werd er echt wel eens gevraagd "en Linda... hoe is het op je werk". Voordat ik een hap adem had genomen om er op te kunnen antwoorden, draaiden ze om en waren ze weg!!??
Een andere vriendin waar ik tot voor kort heel close mee was, werd zwanger in de periode dat wij in de medische molen zaten en kon daar niet mee om gaan. Ze heeft me keihard laten vallen. Ik ben van begin af aan heel open geweest tegen haar dat ik GEEN moeite had met haar zwangerschap nu ik in de medische molen zat en het juist als mooi te ervaren dat ik iig haar zwangerschap van dichtbij mocht mee maken. En zin had om samen voor de uitzet te shoppen etc. Toch hebben die 9 maanden alleen om haar gedraaid. Ze heeft steen en been geklaagd, dat heb ik allemaal aangehoord en begrip voor getoond etc. Na de bevalling was er geen plek meer voor mij. Het zou wel heel pijnlijk voor mij zijn om haar met een baby te zien (hallo, mag ik daar ook nog een mening over hebben).
Toen werd ik zelf zwanger en ik zie haar nog zelden. Heel appart maaaaaaaaaaaaar zo leer je mensen kennen.
Wat ik er zelf van heb geleerd is, het zo niet te doen. Natuurlijk straal ik als een idioot en ben ik mega mega mega happy en vertel ik heel enthousiast als iemand naar mijn zwangerschap vraagt maar ben niet het vermogen kwijt geraakt om interesse te tonen in anderen die toevallig niet met zwanger zijn en of kids hebben te maken hebben.
Op mijn werk zijn er 4 mensen zwanger en de pauze neigt weleens naar een zwangerschapsclubje. Moet zeggen dat ik vaak bewust het onderwerp juist omgooi voor de niet zwangeren. Ik luister namelijk ook niet graag iedere pauze tijdens het EK heel de pauze weken lang naar voetbalverhalen
Hahaha het is wel een ego berichtje geworden en het lijkt alsof ik me een wereldverbeteraar voel (is niet hoor, heb genoeg verkeerder eigenschappen hahaha) maar ik MOEST gewoon ff reageren omdat ik je gevoel herken.
zaterdag 14 juli 2012 om 07:41
Wat ik vooral merk is dat zwangere vrouwen enorm op hun (nieuwe) gezinnetje gericht raken en de rest van de wereld een soort van buitensluiten. Tenzij die wereld bewonderend toeschouwer van hun wondertje wil zijn. Ja...jammer...
Het probleem is alleen, als je je gedraagt alsof de rest van de wereld er niet meer toe doet en je denkt dat alles om jou en jouw kleine eilandje draait, je wel eens lelijk op je neus kan kijken als je een keer van dat eilandje af wil stappen. Want hoe welkom ben jij dan nog?
Het probleem is alleen, als je je gedraagt alsof de rest van de wereld er niet meer toe doet en je denkt dat alles om jou en jouw kleine eilandje draait, je wel eens lelijk op je neus kan kijken als je een keer van dat eilandje af wil stappen. Want hoe welkom ben jij dan nog?
zaterdag 14 juli 2012 om 07:44
Zelf ben ik 34 weken zwanger en probeer zoveel mogelijk interesse te tonen in mijn vriendinnen.
Ookal word er veel over mij gepraat want ze stellen mij veel vragen over de zwangerschap.
Wat mij ook verbaasd is dat je op straat een soort attractie bent..zomaar wild vreemde mensen die je vragen hoelang je nog moet of een opmerking maken over je buik..
Zou ik nooit doen bij iemand die ik niet ken.
Klinkt een beetje raar maar als zwangere sta je wel in het middel punt merk ik.
Of je nu wilt of niet...
Ookal word er veel over mij gepraat want ze stellen mij veel vragen over de zwangerschap.
Wat mij ook verbaasd is dat je op straat een soort attractie bent..zomaar wild vreemde mensen die je vragen hoelang je nog moet of een opmerking maken over je buik..
Zou ik nooit doen bij iemand die ik niet ken.
Klinkt een beetje raar maar als zwangere sta je wel in het middel punt merk ik.
Of je nu wilt of niet...
zaterdag 14 juli 2012 om 07:50
Sommige vrouwen praten altijd over "vrouwenkwaaltjes" (ongesteldheid zus en zo), vreselijk! Als die types zwanger zijn zullen ze waarschijnlijk ook non-stop over zwangerschap praten.
Ik ben zwanger en gooi ook het roer bewust om na 5 minuten over "mij en de buik" te hebben gepraat. Wat valt er tenslotte nou te zeggen? Er zijn nog zat andere (interessante) zaken waar je het over kan hebben met zowel zwangeren als niet-zwangeren.
Wat mij betreft klinken jouw (TO's) vrienden als een niet zo 'werelds' clubje als ik het plat mag uitdrukken.
Maargoed, ieder zijn levensinvullling, als je 100% baby/moeder wilt zijn dan is ze dat goed gegund, maar mijn vriendinnen zouden dat niet zijn.
Ik ben zwanger en gooi ook het roer bewust om na 5 minuten over "mij en de buik" te hebben gepraat. Wat valt er tenslotte nou te zeggen? Er zijn nog zat andere (interessante) zaken waar je het over kan hebben met zowel zwangeren als niet-zwangeren.
Wat mij betreft klinken jouw (TO's) vrienden als een niet zo 'werelds' clubje als ik het plat mag uitdrukken.
Maargoed, ieder zijn levensinvullling, als je 100% baby/moeder wilt zijn dan is ze dat goed gegund, maar mijn vriendinnen zouden dat niet zijn.
zaterdag 14 juli 2012 om 07:53
zaterdag 14 juli 2012 om 07:53
Vreemde vraagstelling, Plofkipje, duidelijk te merken dat je nog nooit zwanger bent geweest! Het is niet vreemd als je wat meer op jezelf gericht bent als er zo'n grote verandering in je lichaam plaatsvindt. Een verandering ook in de rest van je leven. Sommigen gaan fluitend door die hele periode, voor anderen is een zwangerschap idd heel zwaar, en daar tussenin zit ook nog van alles. Maar egoïstisch? Dat zou ik niet durven beweren!
zaterdag 14 juli 2012 om 07:53
quote:elninjoo schreef op 14 juli 2012 @ 06:56:
[...]
Vriendschap moet er zijn in goede en slechte tijden, als dat niet zo bleek te zijn, was het ook geen vriendschap. Je kunt niet alles op hormonen schuiven.Soms veranderen/verminderen vriendschappen omdat een van de twee in een andere levensfase komt, adere dingen gaat doen. Dat kan zijn een gezin stichten, maar ook een verhuizing, andere baan, enz. Heeft iedereen zijn middelbare school-vrienden nog? Of die uit de studietijd? En zo kan een een kind krijgen ook een grote verandering in manier van leven veroorzaken, waar ook het veranderen of verwateren van vriendschap bij kan horen. In zo'n geval wil ik niet achteraf concluderen dat iets "geen vriendschap" was. Ik heb hele goede vriendschappen in het verleden gehad, die nu minder frequent of zelfs helemaal verwaterd zijn, en dat geeft niet. Vaak komen er ook weer nieuwe voor in de plaats. (Overigens heb ik ook nog een paar goede vriendschappen die nog stammen uit de basisschooltijd )
[...]
Vriendschap moet er zijn in goede en slechte tijden, als dat niet zo bleek te zijn, was het ook geen vriendschap. Je kunt niet alles op hormonen schuiven.Soms veranderen/verminderen vriendschappen omdat een van de twee in een andere levensfase komt, adere dingen gaat doen. Dat kan zijn een gezin stichten, maar ook een verhuizing, andere baan, enz. Heeft iedereen zijn middelbare school-vrienden nog? Of die uit de studietijd? En zo kan een een kind krijgen ook een grote verandering in manier van leven veroorzaken, waar ook het veranderen of verwateren van vriendschap bij kan horen. In zo'n geval wil ik niet achteraf concluderen dat iets "geen vriendschap" was. Ik heb hele goede vriendschappen in het verleden gehad, die nu minder frequent of zelfs helemaal verwaterd zijn, en dat geeft niet. Vaak komen er ook weer nieuwe voor in de plaats. (Overigens heb ik ook nog een paar goede vriendschappen die nog stammen uit de basisschooltijd )
zaterdag 14 juli 2012 om 07:54
Ik vind mijn vriendinnen zonder kind en relatie juist het allerinteressants.
Heerlijk smullen van de vrijgezellenverhalen.
Maar tijdens het zwanger zijn in jezelf keren, dat herken ik wel. Ik kon echt niet meer helder nadenken. En tijdens de slapeloze maanden daarna ook niet.
Toen dochter eenmaal doorsliep kwam ik weer wat bij.
Ik zeg; niet zeuren.
Misschien ervaar je zelf ooit hoe het is.
Heerlijk smullen van de vrijgezellenverhalen.
Maar tijdens het zwanger zijn in jezelf keren, dat herken ik wel. Ik kon echt niet meer helder nadenken. En tijdens de slapeloze maanden daarna ook niet.
Toen dochter eenmaal doorsliep kwam ik weer wat bij.
Ik zeg; niet zeuren.
Misschien ervaar je zelf ooit hoe het is.
zaterdag 14 juli 2012 om 07:59
quote:elninjoo schreef op 14 juli 2012 @ 06:56:
[...]
Herkenbaar! Begin 20 ging 'n toenmalige vriendin van me voor de bijl. Hoewel ik niets met kinderen had, was ik wel nieuwsgierig en geinteresseerd/meelevend. Maar het leven draaide al heel snel alleen nog maar om baby en ik ben meer waard! Het heeft idd wel mijn ergernis t.o.v. kleine kinderen versterkt dat vrouwen die zich voortplanten geen interesse meer voor jou hebben. Ik heb het gelukkig alleen in mijn 20-er jaren meegemaakt dat vrouwen aan de baby gingen, rond mijn 30e bestond mijn
vrienden/kennissenkring uit kindvrijen. En nu heb ik 'n hartsvriendin met tiener, dus er is nog hoop voor wanneer je nieuwe vrienden
leert kennen waarvan de kinderen al ouder zijn.
Maar kan me voorstellen dat je nooit meer een goede band krijgt
met 'n vriendin die je niet meer zag staan in de babyjaren.
Vriendschap moet er zijn in goede en slechte tijden, als dat niet zo
bleek te zijn, was het ook geen vriendschap. Je kunt niet alles op hormonen schuiven.
Ook een mooie: dat er gezegd wordt dat als je een kind hebt je leven niet meer alleen om jou draait, dat je minder egoïstisch wordt. Dat ze nu pas echt begrijpen waar het in het leven om draait, ze nu pas echt leven etc.
Dat heb ik een paar keer gelezen in interviews met bekende moeders. Vond ik toch rare uitspraken. Had toen net zware periode met mantelzorg en overlijden moeder achter de rug. Alsof je automatisch egoïstisch bent als je geen kind hebt. Je leven is anders, maar niet minder
[...]
Herkenbaar! Begin 20 ging 'n toenmalige vriendin van me voor de bijl. Hoewel ik niets met kinderen had, was ik wel nieuwsgierig en geinteresseerd/meelevend. Maar het leven draaide al heel snel alleen nog maar om baby en ik ben meer waard! Het heeft idd wel mijn ergernis t.o.v. kleine kinderen versterkt dat vrouwen die zich voortplanten geen interesse meer voor jou hebben. Ik heb het gelukkig alleen in mijn 20-er jaren meegemaakt dat vrouwen aan de baby gingen, rond mijn 30e bestond mijn
vrienden/kennissenkring uit kindvrijen. En nu heb ik 'n hartsvriendin met tiener, dus er is nog hoop voor wanneer je nieuwe vrienden
leert kennen waarvan de kinderen al ouder zijn.
Maar kan me voorstellen dat je nooit meer een goede band krijgt
met 'n vriendin die je niet meer zag staan in de babyjaren.
Vriendschap moet er zijn in goede en slechte tijden, als dat niet zo
bleek te zijn, was het ook geen vriendschap. Je kunt niet alles op hormonen schuiven.
Ook een mooie: dat er gezegd wordt dat als je een kind hebt je leven niet meer alleen om jou draait, dat je minder egoïstisch wordt. Dat ze nu pas echt begrijpen waar het in het leven om draait, ze nu pas echt leven etc.
Dat heb ik een paar keer gelezen in interviews met bekende moeders. Vond ik toch rare uitspraken. Had toen net zware periode met mantelzorg en overlijden moeder achter de rug. Alsof je automatisch egoïstisch bent als je geen kind hebt. Je leven is anders, maar niet minder
zaterdag 14 juli 2012 om 08:01
carenza: er zijn ook zwangeren die dus de ervaring hebben met zwanger zijn en het gevoel van plofkipje wel herkennen hoor
Persoonlijk vind ik het vreemd om haar vraagstelling als vreemd te benoemen omdat ze zelf niet zwanger is geweest. Je hoeft zelf toch niet altijd iets ervaren te hebben om te proberen je te kunnen verplaatsen in de medemens
Persoonlijk vind ik het vreemd om haar vraagstelling als vreemd te benoemen omdat ze zelf niet zwanger is geweest. Je hoeft zelf toch niet altijd iets ervaren te hebben om te proberen je te kunnen verplaatsen in de medemens
zaterdag 14 juli 2012 om 08:13
Ik merk aan vriendinnen (van buiten de stad) dat er veel meer contact is als de jongste naar school gaat.
Nu ik zelf zwanger ben van de tweede en ik werk, eet, slaap en af en toe nog iets leuks thuis kan doen is dat mijn troost.
Ik wil echt van alles maar ik kan het niet. Zelfs bellen vreet energie.
Gelukkig gaat het over.
Ik vind het soms lastig als mensen (op het werk) mijn zwangerschap verheerlijken. Het was een bewuste keus en ik ben bij dat het gelukt is. Maar het vreet energie. En dan is negen maanden lang.
Nu ik zelf zwanger ben van de tweede en ik werk, eet, slaap en af en toe nog iets leuks thuis kan doen is dat mijn troost.
Ik wil echt van alles maar ik kan het niet. Zelfs bellen vreet energie.
Gelukkig gaat het over.
Ik vind het soms lastig als mensen (op het werk) mijn zwangerschap verheerlijken. Het was een bewuste keus en ik ben bij dat het gelukt is. Maar het vreet energie. En dan is negen maanden lang.
zaterdag 14 juli 2012 om 08:14
quote:carenza schreef op 14 juli 2012 @ 08:03:
@ Linda77: je kunt niet oordelen over iets wat je zelf niet hebt meegemaakt. Je ziet misschien wat het met anderen doet, maar jouw waarneming en het gevoel van de persoon die het ondergaat zijn twee verschillende dingen.maar daarom kan je er nog wel last van hebben...
@ Linda77: je kunt niet oordelen over iets wat je zelf niet hebt meegemaakt. Je ziet misschien wat het met anderen doet, maar jouw waarneming en het gevoel van de persoon die het ondergaat zijn twee verschillende dingen.maar daarom kan je er nog wel last van hebben...
zaterdag 14 juli 2012 om 08:16
Niet mee eens. Kwestie van inlevingsvermogen.
Ik ben niet blind/doof maar kan me voorstellen dat het voor een blinde/dove echt heel lastig kan zijn om niets te zien/horen.
Ik ben niet beroerd zwanger maar kan me echt wel voorstellen dat iemand anders dat wel is.
Een oncoloog hoeft zelf geen kanker te hebben gehad om zijn/haar patient op de juiste manier te behandelen.
Een verloskundige hoeft zelf niet een bevalling te hebben ervaren om een bevalling goed te kunnen begeleiden.
om maar wat gekke voorbeelden te noemen...
Maar ieder zijn mening
Ik ben niet blind/doof maar kan me voorstellen dat het voor een blinde/dove echt heel lastig kan zijn om niets te zien/horen.
Ik ben niet beroerd zwanger maar kan me echt wel voorstellen dat iemand anders dat wel is.
Een oncoloog hoeft zelf geen kanker te hebben gehad om zijn/haar patient op de juiste manier te behandelen.
Een verloskundige hoeft zelf niet een bevalling te hebben ervaren om een bevalling goed te kunnen begeleiden.
om maar wat gekke voorbeelden te noemen...
Maar ieder zijn mening
zaterdag 14 juli 2012 om 08:29
Ik herken het gedrag niet. Maar wat me wel sterk verwonderd is het gedrag na de bevalling. Collega's die eerst niks van kinderen wilden weten , op de nipper toch moeder zijn geworden en dan allerlei afspraken plannen onder werktijd , zoals controle cb . Dan denk ik doe dat mooi in de 4 vrije dagen die je hebt.
Wat me ook verbaasd , omdat ik het helemaal niet herken van mezelf na mijn bevallingen is dat de vrouw gewoon " verdwijnt" voor een aantal weken . Neemt geen telefoon op, beantwoordt geen berichtjes, want ja het is nu immers zo druk.... En dan ook nog zeggen dat het heel normaal is om jezelf zo te gedragen.
Ik snap dat gedrag gewoon niet , want je bent toch juist supertrots en blij en wilt mensen daarbij betrekken?
Maar goed een ieder reageert anders dat zie je maar weer.
Wat me ook verbaasd , omdat ik het helemaal niet herken van mezelf na mijn bevallingen is dat de vrouw gewoon " verdwijnt" voor een aantal weken . Neemt geen telefoon op, beantwoordt geen berichtjes, want ja het is nu immers zo druk.... En dan ook nog zeggen dat het heel normaal is om jezelf zo te gedragen.
Ik snap dat gedrag gewoon niet , want je bent toch juist supertrots en blij en wilt mensen daarbij betrekken?
Maar goed een ieder reageert anders dat zie je maar weer.
zaterdag 14 juli 2012 om 08:32
zaterdag 14 juli 2012 om 08:49
In dit geval miss-Acy wordt het bewust onder werktijd gepland, zodat er meer quality time is op de vrije dagen. Dat vind ik ongepast. Bij het cb waar ik over schrijf kun je heel goed aangeven wanneer je wel en niet kunt.
Ik moet zelf helaas heel vaak op controle bij een arts, maar dat plan ik bewust niet op een werkdag
Ik moet zelf helaas heel vaak op controle bij een arts, maar dat plan ik bewust niet op een werkdag
zaterdag 14 juli 2012 om 09:21
Ik vind het juist egoistisch als vriendinnen contact met je verbreken omdat je minder aandacht aan ze besteed. Is toch logisch je zet een levend wezen op de wereld dat jou kind is, daar gaat veel moeite en energie naartoe.
Ik ben nu 16 weken zwanger maar paar jaar geleden toen mijn vriendinnen al kinderen hadden begreep ik gewoon dar zij minder tijd voor je hebben. Is niwt leuk natuurlijk, maar goed ik dacht altijd ooit zal ik ook kinderen krijgen... En nu ik zelf zwanger ben vind ik dat zij ook die begrip moeten tonen.
Heeft denk ik niet met egoisme te maken. Wel als ze alleen maar over hun zwangersvhap en kind praten, dat is gewoon SAAI!!! ik wil ook af en toe erover praten maar ik weet hoe saai het kan zijn voor de niet zwangeren. Dus praat er pas over wannerr mensen vragen....
)
Zoveel kwaaltjes heb ik gelukkig niet tot nu toe dus heb niet veel te zeuren ook...
Ik ben nu 16 weken zwanger maar paar jaar geleden toen mijn vriendinnen al kinderen hadden begreep ik gewoon dar zij minder tijd voor je hebben. Is niwt leuk natuurlijk, maar goed ik dacht altijd ooit zal ik ook kinderen krijgen... En nu ik zelf zwanger ben vind ik dat zij ook die begrip moeten tonen.
Heeft denk ik niet met egoisme te maken. Wel als ze alleen maar over hun zwangersvhap en kind praten, dat is gewoon SAAI!!! ik wil ook af en toe erover praten maar ik weet hoe saai het kan zijn voor de niet zwangeren. Dus praat er pas over wannerr mensen vragen....
)Zoveel kwaaltjes heb ik gelukkig niet tot nu toe dus heb niet veel te zeuren ook...
zaterdag 14 juli 2012 om 09:49
Ik vind dat er toch in sommige gevallen wat te makkelijk word gedacht.
Ik dacht zelf altijd; ach stel je niet aan, je wilde dit toch?
Maar nu ik zelf zwanger ben en veel last heb van kwaaltjes, denk ik daar wel iets milder over. Fysieke pijn is heel zwaar voor je lijf en je geest.
Als iemand aan mij vraagt hoe het gaat zeg ik meestal: "ja goed!".
Maar als een goede vriendin of iemand anders die dichtbij mij staat het vraagt zal ik eerder eerlijk zijn en zeggen dat ik veel pijn heb. Ik ga er vanuiit dat ze echt geinteresseerd zijn als ze er naar vragen.
Ik dacht zelf altijd; ach stel je niet aan, je wilde dit toch?
Maar nu ik zelf zwanger ben en veel last heb van kwaaltjes, denk ik daar wel iets milder over. Fysieke pijn is heel zwaar voor je lijf en je geest.
Als iemand aan mij vraagt hoe het gaat zeg ik meestal: "ja goed!".
Maar als een goede vriendin of iemand anders die dichtbij mij staat het vraagt zal ik eerder eerlijk zijn en zeggen dat ik veel pijn heb. Ik ga er vanuiit dat ze echt geinteresseerd zijn als ze er naar vragen.
