Zwanger
alle pijlers
Enorme kinderwens maar…
donderdag 13 februari 2025 om 21:39
Hoi allemaal,
Ik schrijf dit hier omdat ik in mijn omgeving niet echt iemand heb om hierover te praten.
Mijn vriend en ik zijn al een aantal jaar samen en hebben inmiddels ook een huis gekocht. Het is een nieuwbouwwoning, dus we kunnen er pas volgend jaar in. Ik word bijna 28 en heb al heel lang een kinderwens. Het liefst was ik al moeder geworden op mijn 25e. Ik werk ook met kinderen en in mijn omgeving krijgen steeds meer familieleden en vrienden kinderen.
Mijn vriend gaf aan ‘t begin van onze relatie aan dat hij nog niet wist of hij een kinderwens had. Daardoor twijfelde ik ook over onze relatie. Inmiddels heeft hij aan gegeven dat hij dit wel heeft, alleen nog niet op kort termijn. Hij is iets jonger dan ik en er totaal nog niet mee bezig.
Onlangs is een familielid van hem bevallen en is hij helemaal gek met de baby. Hij is er zo leuk mee en dat vind ik fijn om te zien. Anderzijds doet me dit ook verdriet, omdat we regelmatig discussies hebben over ons toekomst perspectief (als het om kinderen gaat). Ik zie het voor me dat als we paar maandjes samen wonen, we dan aan kinderen beginnen. Ik ga dan ook immers richting de 30 en het is de vraag of het je gegund is natuurlijk. Hij heeft er nog niet zo’n haast bij en wil liever nog langer wachten.
Het doet me dus soms verdriet om hem zo leuk bezig te zien, terwijl ik mijn kinderwens moet uitstellen. Ik snap dat je er samen achter moet staan en ook niet alles nu al kan plannen, maar ik ben er gewoon veel mee bezig in mijn hoofd. Ik denk ook doordat vooral vriendinnen van mij nu ook vaak praten over hun kinderwens. Nu had ik 2 jaar geleden een slecht uitstrijkje (wat gelukkig weer in orde is), maar dit heeft ook wel voor angst én wat tijdsdruk gezorgd.
Hij wil er ook nu nog niks over weten. Als ik er met hem over praat, zegt hij dat ik me geen zorgen moet maken en hij rekening met mijn wens houdt. Anderzijds verandert hij snel van onderwerp als ik het erover wil hebben. Alleen al er over praten samen, lijkt me soms gewoon fijn.
Verder heb ik een super lieve vriend en een stabiele relatie hoor, maar dit speelt soms gewoon in mijn hoofd en dat wilde ik even van mij af schrijven! Het komt ook vast goed.. moet gewoon geduld hebben. Zijn er meer mensen die dit hebben (meegemaakt)?
Ik schrijf dit hier omdat ik in mijn omgeving niet echt iemand heb om hierover te praten.
Mijn vriend en ik zijn al een aantal jaar samen en hebben inmiddels ook een huis gekocht. Het is een nieuwbouwwoning, dus we kunnen er pas volgend jaar in. Ik word bijna 28 en heb al heel lang een kinderwens. Het liefst was ik al moeder geworden op mijn 25e. Ik werk ook met kinderen en in mijn omgeving krijgen steeds meer familieleden en vrienden kinderen.
Mijn vriend gaf aan ‘t begin van onze relatie aan dat hij nog niet wist of hij een kinderwens had. Daardoor twijfelde ik ook over onze relatie. Inmiddels heeft hij aan gegeven dat hij dit wel heeft, alleen nog niet op kort termijn. Hij is iets jonger dan ik en er totaal nog niet mee bezig.
Onlangs is een familielid van hem bevallen en is hij helemaal gek met de baby. Hij is er zo leuk mee en dat vind ik fijn om te zien. Anderzijds doet me dit ook verdriet, omdat we regelmatig discussies hebben over ons toekomst perspectief (als het om kinderen gaat). Ik zie het voor me dat als we paar maandjes samen wonen, we dan aan kinderen beginnen. Ik ga dan ook immers richting de 30 en het is de vraag of het je gegund is natuurlijk. Hij heeft er nog niet zo’n haast bij en wil liever nog langer wachten.
Het doet me dus soms verdriet om hem zo leuk bezig te zien, terwijl ik mijn kinderwens moet uitstellen. Ik snap dat je er samen achter moet staan en ook niet alles nu al kan plannen, maar ik ben er gewoon veel mee bezig in mijn hoofd. Ik denk ook doordat vooral vriendinnen van mij nu ook vaak praten over hun kinderwens. Nu had ik 2 jaar geleden een slecht uitstrijkje (wat gelukkig weer in orde is), maar dit heeft ook wel voor angst én wat tijdsdruk gezorgd.
Hij wil er ook nu nog niks over weten. Als ik er met hem over praat, zegt hij dat ik me geen zorgen moet maken en hij rekening met mijn wens houdt. Anderzijds verandert hij snel van onderwerp als ik het erover wil hebben. Alleen al er over praten samen, lijkt me soms gewoon fijn.
Verder heb ik een super lieve vriend en een stabiele relatie hoor, maar dit speelt soms gewoon in mijn hoofd en dat wilde ik even van mij af schrijven! Het komt ook vast goed.. moet gewoon geduld hebben. Zijn er meer mensen die dit hebben (meegemaakt)?
vrijdag 14 februari 2025 om 08:57
vrijdag 14 februari 2025 om 08:58
Je klinkt een beetje naïef eerlijk gezegd. Een kind krijgen is iets heel moois maar is ook heftig en zet de beste relaties onder druk. Dus eerst een tijdje samenwonen en plannen maken is denk ik essentieel. Sowieso op jezelf wonen. Leuk dat je nu kan sparen maar hoe erg ben je echt samen als je beiden nog thuis woont? Ik snap je vriend eigenlijk heel goed. Ga eerst maar eens echt samenleven, genieten, en dan als alles goed blijft gaan kan je een gezin starten. Lijkt mee veel verstandiger dan jouw korte tijdlijn.
vrijdag 14 februari 2025 om 09:01
Mijn ervaring met mensen die obsessief bezig zijn met kinderen, is dat er iets onder zit. Een gemis van het een of ander, ik bedoel niet het gemis van een kind. Om dit te ontdekken zul je diep in jezelf moeten kijken, evt met hulp. Daar zal je verder mee komen dan nu maar snel een kind te krijgen.
Dit is niet wat je wil horen, maar wel eerlijker tegenover jezelf, je vriend en je toekomstig kind.
Besef dat hoe meer jij trekt aan je vriend, hoe meer hij de andere kant uit gaat. Als jij het loslaat, en niet meer steeds opmerkingen erover maakt, heb je kans dat jullie weer dichterbij elkaar komen.
En heel legitiem, eerst lekker willen genieten en nit gelijk vastzitten aan een kind.
Houd in gedachten dat jij je relatie ondermijnt door dit gedrag. Daarom, zoek uit waarom je het zo graag wil en waarom je zo dwangmatig bent.
Dit is niet wat je wil horen, maar wel eerlijker tegenover jezelf, je vriend en je toekomstig kind.
Besef dat hoe meer jij trekt aan je vriend, hoe meer hij de andere kant uit gaat. Als jij het loslaat, en niet meer steeds opmerkingen erover maakt, heb je kans dat jullie weer dichterbij elkaar komen.
En heel legitiem, eerst lekker willen genieten en nit gelijk vastzitten aan een kind.
Houd in gedachten dat jij je relatie ondermijnt door dit gedrag. Daarom, zoek uit waarom je het zo graag wil en waarom je zo dwangmatig bent.
vrijdag 14 februari 2025 om 09:03
Alleen jij gaat minder werken? Waarom?Bezigbijtje567 schreef: ↑14-02-2025 08:16We wonen nog bij onze ouders. Daardoor kunnen we allebei goed sparen voor de nieuwbouwwoning.
We hebben t wel al vaker over de financiële situatie gehad als ik minder ga werken (als er kinderen komen), dus daar hebben we t wel al uitgebreid over gehad voordat we t huis kochten.
vrijdag 14 februari 2025 om 09:12
Ik zou samen een tijdlijn maken en ook op papier zetten (gewoon een tekeningetje voor jezelf met tijden). Zodat "ooit" "straks" en "binnenkort" concrete begrippen worden. Hij zegt "het duurt geen 5 jaar" en "ik wil eerst genieten van met zijn 2en zijn". Dus dat lijkt op:
- Over 1 jaar samenwonen
- 3 jaar genieten met zijn 2en
- Dan beginnen aan kinderen . Dan ben je 32.
Natuurlijk kan je zo'n tijdlijn niet afdwingen, maar het kan je rust geven om het op papier te zien. En dan kan je het ook loslaten en niet steeds over kinderen beginnen.
Je zou dan ook dingen die je graag met zijn 2-en doet kunnen opschrijven in die tijdlijn, bijvoorbeeld die grote reis, of bedrag X sparen, of nog iets anders dat hij graag wil.
Ik denk dat je dit soort gesprekken moet kunnen hebben, als je een goede relatie samen wil.
- Over 1 jaar samenwonen
- 3 jaar genieten met zijn 2en
- Dan beginnen aan kinderen . Dan ben je 32.
Natuurlijk kan je zo'n tijdlijn niet afdwingen, maar het kan je rust geven om het op papier te zien. En dan kan je het ook loslaten en niet steeds over kinderen beginnen.
Je zou dan ook dingen die je graag met zijn 2-en doet kunnen opschrijven in die tijdlijn, bijvoorbeeld die grote reis, of bedrag X sparen, of nog iets anders dat hij graag wil.
Ik denk dat je dit soort gesprekken moet kunnen hebben, als je een goede relatie samen wil.
vrijdag 14 februari 2025 om 09:13
Ga eerst maar eens samenwonen en dan over een paar jaar zie je wel weer verder toch? Ik snap wel dat je graag wil hoor maar samenwonen kan ook echt flink tegenvallen. Ik had de makkelijkste, liefste vriend ter wereld en dus gingen we samenwonen na een tijdje.
Ik was het al snel zat en onze relatie veranderde flink.
Ik bleek er helemaal geen type voor te zijn die constant iemand om haar heen wil hebben. Ik heb behoefte aan veel tijd alleen.
Ook ging ik me sneller ergeren aan dingen die me totaal niet stoorden toen we nog gewoon aan het Latten waren.
Ultimatums zou ik niet stellen trouwens. Ik was zelf ook liever eerst samen in een huurhuis gaan zitten ipv meteen te kopen maar dat ben ik. En de huurwoningen liggen ook niet voor het oprapen, dat weet ik.
Ik was het al snel zat en onze relatie veranderde flink.
Ik bleek er helemaal geen type voor te zijn die constant iemand om haar heen wil hebben. Ik heb behoefte aan veel tijd alleen.
Ook ging ik me sneller ergeren aan dingen die me totaal niet stoorden toen we nog gewoon aan het Latten waren.
Ultimatums zou ik niet stellen trouwens. Ik was zelf ook liever eerst samen in een huurhuis gaan zitten ipv meteen te kopen maar dat ben ik. En de huurwoningen liggen ook niet voor het oprapen, dat weet ik.
I have a tender spot in my heart for cripples, bastards and broken things.
vrijdag 14 februari 2025 om 09:14
Volledig mee eens en TO komt nogal obsessief over met haar kinderwens. Als haar vriend leuk speelt met een ander kind wordt dat direct gelinkt aan haar eigen kinderwens. Terwijl ze nog nooit hebben samengewoond zijn de financiële mogelijkheden bij minder werken na de geboorte al in kaart gebracht. Kan mij voorstellen dat de vriend van TO hier benauwd van wordt.S-Groot schreef: ↑14-02-2025 08:35Tja, het is maar waar je prioriteiten liggen. Bij geld of bij je kinderwens. Want het is echt ontzettend onverstandig om aan kinderen te willen beginnen met een paar maanden samenwonen, laat staan vóórdat je samenwoont. Ik vind je er echt heel erg ongezond mee bezig en je bent je relatie aan het ondermijnen op deze manier.
Dus blijven jullie 'lekker sparen' dan betekent dat imo dat je je kinderwens sowieso opschuift (naar over op z'n vroegst over 2 jaar). Dus dan heb je alvast een tijdlijn om het de komende twee jaar los te laten en je vriend niet telkens onder druk te zetten en hints te geven.
Zal nog wat worden als beide samen in de supermarkt lopen en haar vriend per abuis kijkt naar de potjes babyvoeding of een pak luiers.
vrijdag 14 februari 2025 om 09:16
Obsessief en dwangmatig als je op de leeftijd van 28 jaar de kinderwens een belangrijk onderwerp is? Wat een onzin zeg.Sierlijk schreef: ↑14-02-2025 09:01Mijn ervaring met mensen die obsessief bezig zijn met kinderen, is dat er iets onder zit. Een gemis van het een of ander, ik bedoel niet het gemis van een kind. Om dit te ontdekken zul je diep in jezelf moeten kijken, evt met hulp. Daar zal je verder mee komen dan nu maar snel een kind te krijgen.
Dit is niet wat je wil horen, maar wel eerlijker tegenover jezelf, je vriend en je toekomstig kind.
Besef dat hoe meer jij trekt aan je vriend, hoe meer hij de andere kant uit gaat. Als jij het loslaat, en niet meer steeds opmerkingen erover maakt, heb je kans dat jullie weer dichterbij elkaar komen.
En heel legitiem, eerst lekker willen genieten en nit gelijk vastzitten aan een kind.
Houd in gedachten dat jij je relatie ondermijnt door dit gedrag. Daarom, zoek uit waarom je het zo graag wil en waarom je zo dwangmatig bent.
To, je schrijft:
Hij wil er ook nu nog niks over weten. Als ik er met hem over praat, zegt hij dat ik me geen zorgen moet maken en hij rekening met mijn wens houdt. Anderzijds verandert hij snel van onderwerp als ik het erover wil hebben. Alleen al er over praten samen, lijkt me soms gewoon fijn.
Hij wuift het weg, wil er niet eens over praten en noemt het vooral dus een wens van jou.
Zit daar juist jouw rotgevoel in. Dat jr bang bent dat hij het enkel zegt voor jou terwijl hij dus eigenlijk geen kinderen wil?
Als je over dat laatste twijfelt moet je dat gesprek wel met hem aangaan mi. Het zou erg zuur zijn als je er over enkele jaren achter komt dat hij het nooit wil.
Hier één van mijn schoondochters die liefst nu ook een kind wil (iets jonger dan jij). Zoon wilt dit nu nog niet, maar is er wel duidelijk in dat hij wel een kinderwens heeft maar eerst nog bepaalde dingen prioriteit geeft. Daar praten zij samen gewoon over en dat moet ook mi. Niemand heeft een (on)gelijk in deze, dus het is belangrijk dat je elkaar hoort en ziet.
vrijdag 14 februari 2025 om 09:18
Ik denk dat je je even moet focussen op de prioriteiten.
Jullie wonen niet samen
Gaan dat het komende jaar nog niet doen
Eigenlijk gaat de tijd om serieus een kinderkrijg plan op te stellen pas na een jaar samenwonen in
Jouw wens is zo sterk dat jij er enorm op zou gaan inleveren om hem maar zover te krijgen
Hij gaat tzt zijn deel niet doen, want jij wilde toch een kind?
Je eindigt als deurmat of alleenstaande moeder
Hij leeft er lekker op los
Hoeft allemaal niet hoor, maar wel een realistisch scenario
Jullie wonen niet samen
Gaan dat het komende jaar nog niet doen
Eigenlijk gaat de tijd om serieus een kinderkrijg plan op te stellen pas na een jaar samenwonen in
Jouw wens is zo sterk dat jij er enorm op zou gaan inleveren om hem maar zover te krijgen
Hij gaat tzt zijn deel niet doen, want jij wilde toch een kind?
Je eindigt als deurmat of alleenstaande moeder
Hij leeft er lekker op los
Hoeft allemaal niet hoor, maar wel een realistisch scenario
vrijdag 14 februari 2025 om 09:25
het klinkt alsof je wel een beetje naïef bent ja, en misschien uit een concervatieve (gelovige?) omgeving komt.
Je vriend heeft al aangegeven kinderen te willen. Het beste wat je je toekomstige kinderen kunt geven is ouders met een goede evenwichtige relatie, misschien helpt dat je om je gevoelens wat te kalmeren. Ga eerst samenwonen, minimaal een jaar en laat het daarin gewoon rustigen. Dat is echt al een korte periode voorafgaand aan een tijd waarin je nog heel lang samen ouders bent.
Je vriend heeft al aangegeven kinderen te willen. Het beste wat je je toekomstige kinderen kunt geven is ouders met een goede evenwichtige relatie, misschien helpt dat je om je gevoelens wat te kalmeren. Ga eerst samenwonen, minimaal een jaar en laat het daarin gewoon rustigen. Dat is echt al een korte periode voorafgaand aan een tijd waarin je nog heel lang samen ouders bent.
vrijdag 14 februari 2025 om 09:53
Oef... het is al een hele verbinding om samen een huis te kopen (!!) terwijl je nog nooit hebt samengewoond... Dat kan nog fikse consequenties hebben als je er dan misschien achter komt dat het samenwonen niet werkt. Of dat je relatie er niet tegen bestand is. Of als het misschien toch niet zo leuk is als jullie van te voren hadden bedacht. En een huis kun je gelukkig nog verkopen...
Maar een kind, dat moet je echt allebei vanuit een intrinsieke wens samen willen. Niet omdat de één per se NU moet. Je moet samen voelen dat je op het juiste punt in je relatie bent om die stap te zetten. Want een kind is onomkeerbaar. En je vriend is nog niet op dat punt en eerlijk gezegd vind ik hem hierin alleen maar heel verstandig!
Ga eerst maar eens kijken of samenwonen bevalt. Hoe jullie je leven samen vormgeven met zijn tweetjes, jullie huishouden, jullie financiën en jullie wekelijkse routine. En als je daaraan bent gewend en je vriend komt over een jaar of 3 met de mededeling dat hij er klaar voor is: go for it! Dan ben je nog steeds piepjong!
Het leven kan je nou eenmaal niet plannen... ik had ook liever eerder aan kinderen willen beginnen, maar ik kwam mijn grote liefde pas tegen toen ik al 32 was. We hebben die relatie eerst rustig opgebouwd, zijn toen samen gaan wonen en hebben daarna pas een huis gekocht. Nu ben ik 35 en in verwachting van ons eerste kindje, 36 zelfs als het wordt geboren. Je hebt echt nog tijd genoeg.
Maar een kind, dat moet je echt allebei vanuit een intrinsieke wens samen willen. Niet omdat de één per se NU moet. Je moet samen voelen dat je op het juiste punt in je relatie bent om die stap te zetten. Want een kind is onomkeerbaar. En je vriend is nog niet op dat punt en eerlijk gezegd vind ik hem hierin alleen maar heel verstandig!
Ga eerst maar eens kijken of samenwonen bevalt. Hoe jullie je leven samen vormgeven met zijn tweetjes, jullie huishouden, jullie financiën en jullie wekelijkse routine. En als je daaraan bent gewend en je vriend komt over een jaar of 3 met de mededeling dat hij er klaar voor is: go for it! Dan ben je nog steeds piepjong!
Het leven kan je nou eenmaal niet plannen... ik had ook liever eerder aan kinderen willen beginnen, maar ik kwam mijn grote liefde pas tegen toen ik al 32 was. We hebben die relatie eerst rustig opgebouwd, zijn toen samen gaan wonen en hebben daarna pas een huis gekocht. Nu ben ik 35 en in verwachting van ons eerste kindje, 36 zelfs als het wordt geboren. Je hebt echt nog tijd genoeg.
vrijdag 14 februari 2025 om 10:00
Precies dit.yawny schreef: ↑14-02-2025 08:51Niet alles is te plannen. Het leven komt met bepaalde risico's...zoals niet weten hoe de toekomst zal lopen.
Je bent nog jong en jouw vriend is nog jonger. Ik snap dat jij zenuwachtig wordt, omdat jouw kinderwens zo groot is. Ik snap ook dat hij het er benauwd van krijgt als jij nu al wil plannen voor over een paar jaar.
Ik vermoed dat je er een naar gevoel van krijgt, omdat je bang bent dat je grote wens niet in vervulling gaat als je geen controle over het proces houdt. Dat is natuurlijk vooral een gevoel en een gedachte(fout) "als ik dit proces kan plannen, dan komt het goed." Volkomen begrijpelijk natuurlijk maar die illusie van controle geeft een vals gevoel van zekerheid over het leven.
Probeer het met je vriend te hebben over jullie wensen en gevoelens rondom dit onderwerp, waarbij die van beiden naast elkaar mogen bestaan, en iets af te spreken wat voor jullie beiden passend genoeg is. Wat zou hem meer gevoel van ruimte geven en jou iets van zekerheid? Waarbij jullie allebei waarschijnlijk iets van ongemakkelijkheid zullen moeten opzoeken en verdragen om de ander ook een beetje te geven.
Dankjewel, hier kan ik iets mee!
vrijdag 14 februari 2025 om 10:03
Het komt denk ik doordat hij in t begin van onze relatie riep dat hij niet wist of hij kinderen wilde en misschien wel niet. Dat heeft mij onzeker gemaakt, ondanks dat hij nu zegt er anders over te denken.Sierlijk schreef: ↑14-02-2025 09:01Mijn ervaring met mensen die obsessief bezig zijn met kinderen, is dat er iets onder zit. Een gemis van het een of ander, ik bedoel niet het gemis van een kind. Om dit te ontdekken zul je diep in jezelf moeten kijken, evt met hulp. Daar zal je verder mee komen dan nu maar snel een kind te krijgen.
Dit is niet wat je wil horen, maar wel eerlijker tegenover jezelf, je vriend en je toekomstig kind.
Besef dat hoe meer jij trekt aan je vriend, hoe meer hij de andere kant uit gaat. Als jij het loslaat, en niet meer steeds opmerkingen erover maakt, heb je kans dat jullie weer dichterbij elkaar komen.
En heel legitiem, eerst lekker willen genieten en nit gelijk vastzitten aan een kind.
Houd in gedachten dat jij je relatie ondermijnt door dit gedrag. Daarom, zoek uit waarom je het zo graag wil en waarom je zo dwangmatig bent.
vrijdag 14 februari 2025 om 10:06
Nou nee, ik vind het logisch om het daar over te hebben als je een huis gaan kopen. Er wordt zelfs door de hypotheekadviseur gevraagd of je een kinderwens hebt en berekend welke invloed het heeft als je daardoor minder gaat werken.margreetder schreef: ↑14-02-2025 09:14Volledig mee eens en TO komt nogal obsessief over met haar kinderwens. Als haar vriend leuk speelt met een ander kind wordt dat direct gelinkt aan haar eigen kinderwens. Terwijl ze nog nooit hebben samengewoond zijn de financiële mogelijkheden bij minder werken na de geboorte al in kaart gebracht. Kan mij voorstellen dat de vriend van TO hier benauwd van wordt.
Zal nog wat worden als beide samen in de supermarkt lopen en haar vriend per abuis kijkt naar de potjes babyvoeding of een pak luiers.
vrijdag 14 februari 2025 om 10:06
Tja, zou ik ook niet willen als ik hem was. Ik zou tien keer liever gaan werken dan de hele dag met een kleintje thuis zitten. Ik zeg niet voor niets dat als ik een man was geweest ik best een kind had gewild.
Maar wat wil jij? Wil jij wel minder gaan werken? Het is wel lekker makkelijk altijd, dat een man niet minder kan/wil werken.
I have a tender spot in my heart for cripples, bastards and broken things.
vrijdag 14 februari 2025 om 10:08
Mee eens !!Peertjes schreef: ↑14-02-2025 09:16Obsessief en dwangmatig als je op de leeftijd van 28 jaar de kinderwens een belangrijk onderwerp is? Wat een onzin zeg.
To, je schrijft:
Hij wil er ook nu nog niks over weten. Als ik er met hem over praat, zegt hij dat ik me geen zorgen moet maken en hij rekening met mijn wens houdt. Anderzijds verandert hij snel van onderwerp als ik het erover wil hebben. Alleen al er over praten samen, lijkt me soms gewoon fijn.
Hij wuift het weg, wil er niet eens over praten en noemt het vooral dus een wens van jou.
Zit daar juist jouw rotgevoel in. Dat jr bang bent dat hij het enkel zegt voor jou terwijl hij dus eigenlijk geen kinderen wil?
Als je over dat laatste twijfelt moet je dat gesprek wel met hem aangaan mi. Het zou erg zuur zijn als je er over enkele jaren achter komt dat hij het nooit wil.
Hier één van mijn schoondochters die liefst nu ook een kind wil (iets jonger dan jij). Zoon wilt dit nu nog niet, maar is er wel duidelijk in dat hij wel een kinderwens heeft maar eerst nog bepaalde dingen prioriteit geeft. Daar praten zij samen gewoon over en dat moet ook mi. Niemand heeft een (on)gelijk in deze, dus het is belangrijk dat je elkaar hoort en ziet.
Die angst zit er wel een beetje in ja. Ook al heeft hij me al paar keer gezegd dat hij ‘t wel wil. Omdat hij dan niet veel erover praat / er nog niet zo mee bezig is, geeft dit mij het gevoel: wil hij het wel écht. Maargoed, daar moet ik hem in vertrouwen als hij dat zegt.
vrijdag 14 februari 2025 om 10:09
Mij lijkt dat juist heerlijk!Jujubee schreef: ↑14-02-2025 10:06Tja, zou ik ook niet willen als ik hem was. Ik zou tien keer liever gaan werken dan de hele dag met een kleintje thuis zitten. Ik zeg niet voor niets dat als ik een man was geweest ik best een kind had gewild.
Maar wat wil jij? Wil jij wel minder gaan werken? Het is wel lekker makkelijk altijd, dat een man niet minder kan/wil werken.
Maar ook om het huishouden etc. te regelen
vrijdag 14 februari 2025 om 10:12
Houd er wel rekening mij dat als jij minder gaat werken, dat ook invloed heeft op je pensioensopbouw. En mochten jullie ooit uit elkaar gaan, jij daar dus de dupe van bent. Ook dat zou ik dan dus wel ergens vastleggen, dat jij dan recht hebt op een bepaalde mate van compensatie daarin.
Je wilt misschien niet nadenken over dat soort situaties, maar het zijn hele realistische en helaas vaak voorkomende scenario's.
Je wilt misschien niet nadenken over dat soort situaties, maar het zijn hele realistische en helaas vaak voorkomende scenario's.
vrijdag 14 februari 2025 om 10:13
Bedankt voor de tip!l2l89 schreef: ↑14-02-2025 10:12Houd er wel rekening mij dat als jij minder gaat werken, dat ook invloed heeft op je pensioensopbouw. En mochten jullie ooit uit elkaar gaan, jij daar dus de dupe van bent. Ook dat zou ik dan dus wel ergens vastleggen, dat jij dan recht hebt op een bepaalde mate van compensatie daarin.
Je wilt misschien niet nadenken over dat soort situaties, maar het zijn hele realistische en helaas vaak voorkomende scenario's.
vrijdag 14 februari 2025 om 10:18
Waarom begin je een relatie met iemand die misschien geen kinderen wil als dat voor jou super belangrijk is?Bezigbijtje567 schreef: ↑14-02-2025 10:03Het komt denk ik doordat hij in t begin van onze relatie riep dat hij niet wist of hij kinderen wilde en misschien wel niet. Dat heeft mij onzeker gemaakt, ondanks dat hij nu zegt er anders over te denken.
Is dat niet vragen om problemen?
vrijdag 14 februari 2025 om 10:21
Geloof mij. Als alles op jou neerkomt, inclusief 3e shift en je er ook nog naast werkt is dat alles behalve heerlijk.Bezigbijtje567 schreef: ↑14-02-2025 10:09Mij lijkt dat juist heerlijk!
Maar ook om het huishouden etc. te regelen
Dit is juist een bijna gegarandeerd recept voor relatieproblemen.
Ik zag laatst iets langskomen van een relatietherapeut dat da nu het probleem is wat het meest voorkomt.
Vrouw die zich verantwoordelijk maakt voor alles.
Man die er makkelijk vanaf komt. Totdat het niet meer leuk is (en dat is het al snel niet). En dan verliest de vrouw het respect voor de man.
Denk er heel goed over na.
Mijn man en ik doen alles samen en nog vind ik het af en toe bijna niet te doen.
Kinderen hebben is geen rozegeur en manenschijn. Ik zou mijn kinderen nooit meer willen missen maar ik zou liegen als het niet af en toe loodzwaar is. Veel zwaarder dan dat jij je nu kan voorstellen.
Je woont nog niet eens samen, het huishouden is echt veel meer dan je nu denkt (en nee eenpersoonshuishouden is nog geen 5% van wat er allemaal gedaan moet worden als je kinderen hebt)
vrijdag 14 februari 2025 om 11:30
Ik heb dit ook gehad. En 1 ding kan ik je wel vertellen, hier valt geen compromis over te bereiken en pushen werkt averechts. Jij kan alleen voor jezelf besluiten nemen. Dit betekent dat ofwel je wacht en vertrouwd hem als hij zegt dat hij je heeft gehoord en rekening houdt met je wens ofwel je stopt met deze relatie. Je kunt hem wel 'dwingen' tot een afspraak als bijv over 2 jaar beginnen we, maar als hij er dan toch niet aan toe is, dan begin je alsnog niet.
Voor mij heeft het gewerkt om mn eigen deadline te bepalen en dat was mn 35e verjaardag. Zou hij dan nog niet willen, dan zou ik de relatie verbreken. Zo hield ik voor mezelf zeggenschap over mn leven. Tussendoor heb ik het onderwerp losgelaten want hoe vaker ik er over sprak, hoe meer weerstand er ontstond. Zijn nee is namelijk net zoveel waard als jou ja en dan kom je er weer op terug dat hier geen compromis over te sluiten is.
Uiteindelijk was mijn vriend er wel aan toe vlak voor mijn 35e verjaardag en kregen wij ons kind toen ik 37 was. Het ging namelijk allemaal niet zo vanzelfsprekend. En nu achteraf zegt hij wel dat hij het niet zo lang had moeten uitstellen. Het was bij hem angst over de verantwoordelijkheid die er bij kwam kijken. Dus misschien is dat nog de moeite waard om te bespreken met je vriend. Wat is voor hem de belangrijkste drijfveer om nu niet te willen? En verder; je bent echt nog jong zat. Ik weet dat het niet zo voelt, maar het is wel zo. En als je leeftijd je erg dwars zit, dan kan je dat ook eens bespreken met je huisarts.
Voor mij heeft het gewerkt om mn eigen deadline te bepalen en dat was mn 35e verjaardag. Zou hij dan nog niet willen, dan zou ik de relatie verbreken. Zo hield ik voor mezelf zeggenschap over mn leven. Tussendoor heb ik het onderwerp losgelaten want hoe vaker ik er over sprak, hoe meer weerstand er ontstond. Zijn nee is namelijk net zoveel waard als jou ja en dan kom je er weer op terug dat hier geen compromis over te sluiten is.
Uiteindelijk was mijn vriend er wel aan toe vlak voor mijn 35e verjaardag en kregen wij ons kind toen ik 37 was. Het ging namelijk allemaal niet zo vanzelfsprekend. En nu achteraf zegt hij wel dat hij het niet zo lang had moeten uitstellen. Het was bij hem angst over de verantwoordelijkheid die er bij kwam kijken. Dus misschien is dat nog de moeite waard om te bespreken met je vriend. Wat is voor hem de belangrijkste drijfveer om nu niet te willen? En verder; je bent echt nog jong zat. Ik weet dat het niet zo voelt, maar het is wel zo. En als je leeftijd je erg dwars zit, dan kan je dat ook eens bespreken met je huisarts.
vrijdag 14 februari 2025 om 11:34
Hier had mijn vriend een gruwelijke hekel aan. Die indirecte opmerkingen om duidelijk te maken dat je een kind wil. En ik snap dat volledig. Het is heel irritant als iemand op indirecte wijze steeds zijn of haar wens opdringt. Hij weet al wat zij wil.WaterGirl schreef: ↑14-02-2025 08:07Wanneer je dezelfde vraag blijft stellen ga je steeds hetzelfde antwoord krijgen, en dan begint het op zeuren te lijken.
Ga nog 1x praten. Vraag hem of dat hij ooit in de toekomst kinderen zou willen krijgen. Is het antwoord nee, bedenk wat je gaat doen. Vraag dan niet wanneer wel.
Parkeer deze vraag tot dat je in jullie nieuwe huis wonen. Focus je nu op het huis en op het samen wonen.Dat zijn echt veranderingen genoeg. Natuurlijk kan je zeggen dat je geen 5 jaar wilt wachten, maar dat heet huis en samenwonen nu een prioriteit is.
Vermijd het onderwerp niet, maar blijf niet dezelfde vraag herhalen. Een vraag als, goh dit zou een leuke kinderkamer kunnen worden, of de basisschool in de straat is een leuke school. Opmerkingen die iedereen kan maken. Niet te vaak en niet als overduidelijke hints. Maar wel een onderwerp dat past in jullie toekomstbeeld.
vrijdag 14 februari 2025 om 11:43
Ze kan daar nu toch alleen niet meer echt iets mee? Je hebt niet zomaar even iets gevonden om in de tussentijd alvast te gaan samenwonen, dus wat de reden ook is dat ze nog bij hun ouders wonen tot aan de oplevering van die woning, dat is nu lastig te veranderen. Overigens wilde haar vriend misschien om heel andere redenen ook wel niet eerder samenwonen, hij is tenslotte nog wat jonger.S-Groot schreef: ↑14-02-2025 08:35Tja, het is maar waar je prioriteiten liggen. Bij geld of bij je kinderwens. Want het is echt ontzettend onverstandig om aan kinderen te willen beginnen met een paar maanden samenwonen, laat staan vóórdat je samenwoont. Ik vind je er echt heel erg ongezond mee bezig en je bent je relatie aan het ondermijnen op deze manier.
Dus blijven jullie 'lekker sparen' dan betekent dat imo dat je je kinderwens sowieso opschuift (naar over op z'n vroegst over 2 jaar). Dus dan heb je alvast een tijdlijn om het de komende twee jaar los te laten en je vriend niet telkens onder druk te zetten en hints te geven.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
