Zwanger
alle pijlers
Enorme kinderwens maar…
donderdag 13 februari 2025 om 21:39
Hoi allemaal,
Ik schrijf dit hier omdat ik in mijn omgeving niet echt iemand heb om hierover te praten.
Mijn vriend en ik zijn al een aantal jaar samen en hebben inmiddels ook een huis gekocht. Het is een nieuwbouwwoning, dus we kunnen er pas volgend jaar in. Ik word bijna 28 en heb al heel lang een kinderwens. Het liefst was ik al moeder geworden op mijn 25e. Ik werk ook met kinderen en in mijn omgeving krijgen steeds meer familieleden en vrienden kinderen.
Mijn vriend gaf aan ‘t begin van onze relatie aan dat hij nog niet wist of hij een kinderwens had. Daardoor twijfelde ik ook over onze relatie. Inmiddels heeft hij aan gegeven dat hij dit wel heeft, alleen nog niet op kort termijn. Hij is iets jonger dan ik en er totaal nog niet mee bezig.
Onlangs is een familielid van hem bevallen en is hij helemaal gek met de baby. Hij is er zo leuk mee en dat vind ik fijn om te zien. Anderzijds doet me dit ook verdriet, omdat we regelmatig discussies hebben over ons toekomst perspectief (als het om kinderen gaat). Ik zie het voor me dat als we paar maandjes samen wonen, we dan aan kinderen beginnen. Ik ga dan ook immers richting de 30 en het is de vraag of het je gegund is natuurlijk. Hij heeft er nog niet zo’n haast bij en wil liever nog langer wachten.
Het doet me dus soms verdriet om hem zo leuk bezig te zien, terwijl ik mijn kinderwens moet uitstellen. Ik snap dat je er samen achter moet staan en ook niet alles nu al kan plannen, maar ik ben er gewoon veel mee bezig in mijn hoofd. Ik denk ook doordat vooral vriendinnen van mij nu ook vaak praten over hun kinderwens. Nu had ik 2 jaar geleden een slecht uitstrijkje (wat gelukkig weer in orde is), maar dit heeft ook wel voor angst én wat tijdsdruk gezorgd.
Hij wil er ook nu nog niks over weten. Als ik er met hem over praat, zegt hij dat ik me geen zorgen moet maken en hij rekening met mijn wens houdt. Anderzijds verandert hij snel van onderwerp als ik het erover wil hebben. Alleen al er over praten samen, lijkt me soms gewoon fijn.
Verder heb ik een super lieve vriend en een stabiele relatie hoor, maar dit speelt soms gewoon in mijn hoofd en dat wilde ik even van mij af schrijven! Het komt ook vast goed.. moet gewoon geduld hebben. Zijn er meer mensen die dit hebben (meegemaakt)?
Ik schrijf dit hier omdat ik in mijn omgeving niet echt iemand heb om hierover te praten.
Mijn vriend en ik zijn al een aantal jaar samen en hebben inmiddels ook een huis gekocht. Het is een nieuwbouwwoning, dus we kunnen er pas volgend jaar in. Ik word bijna 28 en heb al heel lang een kinderwens. Het liefst was ik al moeder geworden op mijn 25e. Ik werk ook met kinderen en in mijn omgeving krijgen steeds meer familieleden en vrienden kinderen.
Mijn vriend gaf aan ‘t begin van onze relatie aan dat hij nog niet wist of hij een kinderwens had. Daardoor twijfelde ik ook over onze relatie. Inmiddels heeft hij aan gegeven dat hij dit wel heeft, alleen nog niet op kort termijn. Hij is iets jonger dan ik en er totaal nog niet mee bezig.
Onlangs is een familielid van hem bevallen en is hij helemaal gek met de baby. Hij is er zo leuk mee en dat vind ik fijn om te zien. Anderzijds doet me dit ook verdriet, omdat we regelmatig discussies hebben over ons toekomst perspectief (als het om kinderen gaat). Ik zie het voor me dat als we paar maandjes samen wonen, we dan aan kinderen beginnen. Ik ga dan ook immers richting de 30 en het is de vraag of het je gegund is natuurlijk. Hij heeft er nog niet zo’n haast bij en wil liever nog langer wachten.
Het doet me dus soms verdriet om hem zo leuk bezig te zien, terwijl ik mijn kinderwens moet uitstellen. Ik snap dat je er samen achter moet staan en ook niet alles nu al kan plannen, maar ik ben er gewoon veel mee bezig in mijn hoofd. Ik denk ook doordat vooral vriendinnen van mij nu ook vaak praten over hun kinderwens. Nu had ik 2 jaar geleden een slecht uitstrijkje (wat gelukkig weer in orde is), maar dit heeft ook wel voor angst én wat tijdsdruk gezorgd.
Hij wil er ook nu nog niks over weten. Als ik er met hem over praat, zegt hij dat ik me geen zorgen moet maken en hij rekening met mijn wens houdt. Anderzijds verandert hij snel van onderwerp als ik het erover wil hebben. Alleen al er over praten samen, lijkt me soms gewoon fijn.
Verder heb ik een super lieve vriend en een stabiele relatie hoor, maar dit speelt soms gewoon in mijn hoofd en dat wilde ik even van mij af schrijven! Het komt ook vast goed.. moet gewoon geduld hebben. Zijn er meer mensen die dit hebben (meegemaakt)?
vrijdag 14 februari 2025 om 19:57
Hoezo 4 jaar? Kind 1 gaat met 4 jaar naar school inderdaad, maar kind 2 wordt pas geboren als kind 1 misschien al 3 is, dus moet je ook nog wachten tot kind 2 naar school gaat. Ben je toch al flink wat jaren verder. En wie weet komt er zelfs een 3e kind. En als je kind op de basisschool zit, kan je dan wel makkelijk werken? Kind moet gebracht worden, 's middags moet je weer thuis zijn. Volgens mij zijn er dan nog genoeg moeders die thuis blijven. Als je eenmaal gewend bent thuis te zijn is het niet altijd zo makkelijk weer te gaan werken omdat je kind van 4 nu op school zit (ik werk zelf gewoon hoor, maar redeneer vanuit de thuisblijfmoeder).Assiral schreef: ↑14-02-2025 19:49Jarenlang? De meeste moeders die thuis blijven zijn thuis tot de kinderen naar de basisschool gaan. Die 4 jaar is verwaarloosbaar voor je pensioen evenals voor je CV.
Maar goed, iedereen moet dat lekker zelf weten, het is geen schande om thuis te willen zijn bij je kind vind ik iniedergeval. En die bangmakerij met “wat als je man vreemd gaat, wat als dit/dat” vind ik zo flauw. Het is een risico dat je moet afwegen, en ik denk dat als iemand er voor kiest om thuis te blijven bij de kinderen iemand daar echt wel goed over na heeft gedacht en het blijkbaar het risico waard vind.
vrijdag 14 februari 2025 om 20:01
Wat een doordraverij hier. To wil alleen weten hoe ze om moet gaan met de omstandigheid dat haar vriend nog niet wil en zij wel. En het gaat hier van ben je gelovig, naar doe niet zo naief, regel je pensioen, hoezo wil hij niet minder werken en dan ook nog wat is je plan als zn sperma niet goed is. Wow. Net of je dat vooraf kan bedenken.Fertiliteitsproblemen is ook weer zo'n life event waar de antwoorden niet klip en klaar zijn en je emotioneel in moet groeien.Tavistock schreef: ↑14-02-2025 19:2850% van de stellen gaat uit elkaar, en bijna al die stellen dachten op een punt dat het voor altijd zou zijn. Ik denk ook dat mijn man en ik al 10 jaar een hele goede relatie hebben, maar toch zijn wij op huwelijkse voorwaarden getrouwd en doen we dus jaarlijks een afrekening voor het geval we ooit uit elkaar gaan. Ik was het niet van plan, maar ik ben niet zo naïef om te denken dat het mij niet zou kunnen overkomen.
Mijn punt is:, blijf je gezonde verstand gebruiken. Kennelijk speelt er iets waardoor je nu héél graag een kind wil, maar het is gewoon verstandig om eerst een paar jaar te kijken hoe het samenleven echt gaat.
En bedenk voor jezelf ook: wat ga je doen als kinderen krijgen niet gaat? Wil je dan nog steeds met hem verder. En wat ga je doen als het probleem daarvan bij zijn sperma ligt? Hoe gaat dat zijn voor je? Je lijkt je hele levensgeluk nu om het hebben van een kind te bouwen. Als het vooruitzicht op zometeen samenwonen je vooral blij maakt omdat je dan een stap dichter bij je gezin stichten bent, en niet omdat het gewoon zo super leuk gaat zijn met zijn tweeën een gezamenlijk leven te hebben, hoe fijn is het dan? En hoe eerlijk naar je partner?
Zo'n stukje tekst van To zegt helemaal niks over TO en haar leven anders dan haar feitelijke vraag. Je kunt hier moeilijk je hele leven uitschrijven. Ik snap wel dat TO geen zin meer heeft hier nog te reageren. Hopelijk komen jullie eruit samen, TO.
zwembad84 wijzigde dit bericht op 14-02-2025 20:04
4.40% gewijzigd
vrijdag 14 februari 2025 om 20:02
+1zwembad84 schreef: ↑14-02-2025 20:01Wat een doordraverij hier. To wil alleen weten hoe ze om moet gaan met de omstandigheid dat haar vriend nog niet wil en zij wel. En het gaat hier van ben je gelovig, naar doe niet zo naif, regel je pensioen, hoezo wil hij niet minder werk en dan ook nog wat is je plan als zn sperma niet goed is. Wow.
Zo'n stukje tekst van To zegt helemaal niks over TO en haar leven anders dan haar feitelijke vraag. Je kunt hier moeilijk je hele leven uitschrijven. Ik snap wel dat TO geen zin meer heeft hier nog te reageren. Hopelijk komen jullie eruit samen, TO.
Ik lach in de regen, dans in de wind en kijk niet achterom. Of zoiets...
vrijdag 14 februari 2025 om 20:02
Van het CBS: “ Bijna 40 procent van de huwelijken strandde de afgelopen jaren in een echtscheiding, terwijl dat percentage in de jaren 70 nog op zo’n 15 procent lag. ''Toch zien we nog steeds dat relaties waarbij getrouwd wordt, stabieler zijn.”
Dit gaat dus over huwelijken, die stabieler zijn dan niet-getrouwde relaties. Daar ligt dat percentage dus hoger.
Als je 40% kans hebt op een of andere enge ziekte, ga je daar ook verstandig mee om. Het is niet om angst aan te jagen, het is om verstandig met de realiteit om te gaan.
Ik was laatst bij een lezing over zorg-werk-verdelingen in Nederlandse gezinnen. Daar lieten ze ook zien dat na een scheiding de meeste vrouwen (iets van 80%) vaak een mega-inkomstenval maken, omdat ze van de arbeidsmarkt zijn geweest en geen eigen spaargeld hebben. Voor een huis, een halve inboedel, tijd om te zoeken naar een baan.
Mijn romantische kijk op relaties is dat je altijd bij elkaar zou moeten blijven uit vrije wil, niet omdat je niet weg kúnt. Dat is pas liefde.
Kortom: doe jezelf en je relatie een plezier en blijf economisch zelfstandig.
En geniet een jaar of twee van echt samen het leven opbouwen. Een kind is een aanvulling, geen opvulling. Als samen het leven niet leuk of leeg blijft, zegt dat iets over de relatie. Iets dat de komst van een kindje, hoe lief en geweldig ook, gaat versterken.
Dit gaat dus over huwelijken, die stabieler zijn dan niet-getrouwde relaties. Daar ligt dat percentage dus hoger.
Als je 40% kans hebt op een of andere enge ziekte, ga je daar ook verstandig mee om. Het is niet om angst aan te jagen, het is om verstandig met de realiteit om te gaan.
Ik was laatst bij een lezing over zorg-werk-verdelingen in Nederlandse gezinnen. Daar lieten ze ook zien dat na een scheiding de meeste vrouwen (iets van 80%) vaak een mega-inkomstenval maken, omdat ze van de arbeidsmarkt zijn geweest en geen eigen spaargeld hebben. Voor een huis, een halve inboedel, tijd om te zoeken naar een baan.
Mijn romantische kijk op relaties is dat je altijd bij elkaar zou moeten blijven uit vrije wil, niet omdat je niet weg kúnt. Dat is pas liefde.
Kortom: doe jezelf en je relatie een plezier en blijf economisch zelfstandig.
En geniet een jaar of twee van echt samen het leven opbouwen. Een kind is een aanvulling, geen opvulling. Als samen het leven niet leuk of leeg blijft, zegt dat iets over de relatie. Iets dat de komst van een kindje, hoe lief en geweldig ook, gaat versterken.
vrijdag 14 februari 2025 om 20:05
zwembad84 schreef: ↑14-02-2025 20:01Wat een doordraverij hier. To wil alleen weten hoe ze om moet gaan met de omstandigheid dat haar vriend nog niet wil en zij wel. En het gaat hier van ben je gelovig, naar doe niet zo naif, regel je pensioen, hoezo wil hij niet minder werk en dan ook nog wat is je plan als zn sperma niet goed is. Wow. Net of je dat vooraf kan bedenken.Fertiliteitsproblemen is ook weer zo'n life event waar de antwoorden niet klip en klaar zijn en je emotioneel in moet groeien.
Zo'n stukje tekst van To zegt helemaal niks over TO en haar leven anders dan haar feitelijke vraag. Je kunt hier moeilijk je hele leven uitschrijven. Ik snap wel dat TO geen zin meer heeft hier nog te reageren. Hopelijk komen jullie eruit samen, TO.
Wat we weten:
- TO woont nog thuis,
- TO’s vriend woont nog thuis
- hebben nog nooit samen gewoond
- hebben nog nooit met elkaar samengewoond
- vriend wil niet minder werken als er een kind komt.
Allemaal indicaties dat jezelf enkele belangrijke vragen stellen helemaal geen kwaad kan. Waarmee ik niet zeg dat ze het niet moet doen, maar haar startpunt is op zijn zachts gezegd nogal onzeker. Nogmaals, ook onzekere startpunten kunnen leiden tot toplevens. Maar wat verder denken dan alleen “ik wil zo graag nu een kind” is echt niet onverstandig.
vrijdag 14 februari 2025 om 20:15
Er zit nog wel iets tussen thuisblijven of 5 dagen werken en carrière maken natuurlijk. Ik moet er zelf niet aan denken hele dagen thuis te zijn met de kinderen. De muren komen dan bij mij op me af. Heb iets meer uitdaging nodig, gewoon het lekker bezig zijn op m'n werk, de sociale contacten met collega's, het gebruiken van m'n kennis etc. Maar fulltime werken? Nee dat doe en wil ik ook niet. En carrière maken kan ik het ook niet noemen. Veel geld verdienen vind ik niet belangrijk en hogerop komen ook niet. Maar een leuke baan hebben vind ik wel fijn. Man en ik werken beiden geen 5 dagen en dat werkt prima zo.Nolanollie schreef: ↑14-02-2025 19:52
Ja, sommige mensen vinden het heerlijk om thuis te zijn. Als onze financiële situatie ernaar zou zijn zou ik het ook heerlijk vinden om thuisblijfmama en huisvrouw te zijn. Mijn hell op aarde is mijn kind 5 dagen moeten missen omdat ik "carrière moet maken". Echt, danku feestelijk.
vrijdag 14 februari 2025 om 20:20
je kunt beter nu over al deze dingen nadenken ipv straks als je al zwanger bent of het kind is er.
En je kunt prima bij die 60% horen die bij elkaar blijft en heel gelukkig zijn als thuisblijfmoeder, maar heb je het ook goed geregeld als je man komt te overlijden?
En je kunt prima bij die 60% horen die bij elkaar blijft en heel gelukkig zijn als thuisblijfmoeder, maar heb je het ook goed geregeld als je man komt te overlijden?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 14 februari 2025 om 20:26
TO, als jullie nou nu al samen kunnen wonen ergens, tot het nieuwbouwhuis er is. Misschien dat dat je vriend ook wel aanmoedigt eerder aan kinderen te beginnen als jullie straks in dat huis zitten, omdat jullie dan al tijd samen hebben gehad.
Win win lijkt me dat. En met twee goede inkomens is het hopenlijk te doen om een (tijdelijke) huurwoning te vinden. Kun je ook vast meubels gaan aanschaffen etc!
Win win lijkt me dat. En met twee goede inkomens is het hopenlijk te doen om een (tijdelijke) huurwoning te vinden. Kun je ook vast meubels gaan aanschaffen etc!
vrijdag 14 februari 2025 om 20:32
Ja want het is inderdaad of thuis blijven of carrière makenNolanollie schreef: ↑14-02-2025 19:52Meine gute, lieve mensen... Heb nu even elke pagina gelezen..
Ja, een sterke kinderwens kan soms heel onrealistisch zijn. Maakt de wens niet minder sterk. Ken meiden die op hun 20e al huilend bij een babyshower wegreden omdat de wens zo groot was (en nee, ik kom niet uit de biblebelt)
Ja, sommige mensen vinden het heerlijk om thuis te zijn. Als onze financiële situatie ernaar zou zijn zou ik het ook heerlijk vinden om thuisblijfmama en huisvrouw te zijn. Mijn hell op aarde is mijn kind 5 dagen moeten missen omdat ik "carrière moet maken". Echt, danku feestelijk.
En zullen we voor een keer eens stoppen met het "wat als je na een jaar uit elkaar gaat" of "als hij over 10 jaar besluit weg te gaan heb jij niks"...
In de fameuze woorden van Max Verstappen: If my mom had balls, she would've been my dad".
Je besluit om te gaan samenwonen en een gezin te stichten met iemand waar je een toekomst mee ziet. Dan regel je alles goed maar ga je er niet van uit dat je uit elkaar gaat. Zou wel heel erg de verkeerde wereld zijn als je zo een relatie begint.
Zo, dat was even mijn frustratie van vanavond. Cheers en bedankt voor het lezen van mijn Ted-Talk
.
vrijdag 14 februari 2025 om 20:36
Ze werkt in het onderwijs, als ze een lesbevoegdheid heeft dan heeft ze die nog steeds als ze er een paar jaar uit is geweest. Zeker met het huidige lerarentekort denk ik dat je vrij snel wel weer aan de slag kan. En niet iedereen wil graag carrière maken.Frost schreef: ↑14-02-2025 19:41Natuurlijk. Je werkervaring is alleen stopgezet en begint haast onderaan de ladder. En in plaats van dat je hebt kunnen sparen voor jezelf, moet je daar nog mee beginnen wanneer je het eigenlijk al nodig hebt. Bovendien heb je jarenlang geen pensioen opgebouwd, terwijl je inmiddels ex man later kan genieten van een royaal pensioen, waar jij indirect ook keihard voor gewerkt hebt maar geen rooie cent van gaat zien.
Er staat in haar geval ook niet dat ze helemaal gaat stoppen met werken.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 14 februari 2025 om 20:41
Inderdaad.zwembad84 schreef: ↑14-02-2025 20:01Wat een doordraverij hier. To wil alleen weten hoe ze om moet gaan met de omstandigheid dat haar vriend nog niet wil en zij wel. En het gaat hier van ben je gelovig, naar doe niet zo naief, regel je pensioen, hoezo wil hij niet minder werken en dan ook nog wat is je plan als zn sperma niet goed is. Wow. Net of je dat vooraf kan bedenken.Fertiliteitsproblemen is ook weer zo'n life event waar de antwoorden niet klip en klaar zijn en je emotioneel in moet groeien.
Zo'n stukje tekst van To zegt helemaal niks over TO en haar leven anders dan haar feitelijke vraag. Je kunt hier moeilijk je hele leven uitschrijven. Ik snap wel dat TO geen zin meer heeft hier nog te reageren. Hopelijk komen jullie eruit samen, TO.
To, ga het goede gesprek eens aan. Dat had je al moeten doen voordat je samen een woning kocht.
Jij bent duidelijk geweest in jouw kinderwens. Je twijfelt aan het feit of hij wel echt een kinderwens heeft. Hij heeft in het beginsel aangegeven dit niet te hebben. Nu zegt hij van wel, maar ieder gesprek hierover wordt weggewuifd. Daarnaast noemt hij het 'jouw wens' en ook dat hij iig niet minder gaat werken.
Dat jij onzeker hiervan wordt begrijp ik wel.
Heeft hij nu wel of niet een kinderwens en hoe ziet hij dit alles voor zich, en waarom veegt hij dit onderwerp steeds van tafel.
Jij weet dat je graag moeder wilt worden en ziet een toekomst samen met kind(eren )
Hier moet je het goede gesprek over voeren en standvastig zijn in antwoorden van hem en in jouw toekomstvisie wb de kinderwens.
Je bent onzeker omdat hij zulke tegenstrijdige signalen afgeeft.
vrijdag 14 februari 2025 om 20:50
Ik zou me niet druk maken om werk: de komende jaren is er een dik tekort aan alles, vooral in onderwijs en zorg. Lekker thuisblijven als mama en je komt echt weer aan de bak hoor.
Verder zou ik niet te lang wachten. Iemand noemde het al: stel na een jaar en ultimatum. Leg hem ook uit dat jij het leeuwendeel wel op je wilt nemen, misschien helpt dat ook. Je bent nu fit, verliefd, en je lijf is in de gezondste toestand van je leven om te baren. Niks fijner ook om een jonge mama te zijn. Ben benieuwd of je vriend dat ook meeneemt in zijn besluit. Misschien toch nog eens het gesprek aangaan.
Verder zou ik niet te lang wachten. Iemand noemde het al: stel na een jaar en ultimatum. Leg hem ook uit dat jij het leeuwendeel wel op je wilt nemen, misschien helpt dat ook. Je bent nu fit, verliefd, en je lijf is in de gezondste toestand van je leven om te baren. Niks fijner ook om een jonge mama te zijn. Ben benieuwd of je vriend dat ook meeneemt in zijn besluit. Misschien toch nog eens het gesprek aangaan.
vrijdag 14 februari 2025 om 20:51
Nee, zeker niet maar zo wordt wel geschreven in sommige comments. TO heeft het over minder gaan werken en meteen wordt er gesproken over "maar wat als je alleen komt te staan", over gaten in je cv en geen pensioen opbouwen...
Het gaat mij meer over de negatieve tendens waar over wordt geschreven door anderen. Je moet maar rekening houden met "wat als je uit elkaar gaat" dus minder werken of god forbit thuis blijven worden als niet acceptabel beschouwd. Ze wordt naïef weggezet omdat ze daar geen rekening mee houdt. Fijne start van je relatie en je toekomst dan, als je je zo erg al bezig houd met "als je uit elkaar gaat"...
nolanollie wijzigde dit bericht op 14-02-2025 20:55
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
35.30% gewijzigd
Ik lach in de regen, dans in de wind en kijk niet achterom. Of zoiets...
vrijdag 14 februari 2025 om 21:22
Precies dit.zwembad84 schreef: ↑14-02-2025 20:01Wat een doordraverij hier. To wil alleen weten hoe ze om moet gaan met de omstandigheid dat haar vriend nog niet wil en zij wel. En het gaat hier van ben je gelovig, naar doe niet zo naief, regel je pensioen, hoezo wil hij niet minder werken en dan ook nog wat is je plan als zn sperma niet goed is. Wow. Net of je dat vooraf kan bedenken.Fertiliteitsproblemen is ook weer zo'n life event waar de antwoorden niet klip en klaar zijn en je emotioneel in moet groeien.
Zo'n stukje tekst van To zegt helemaal niks over TO en haar leven anders dan haar feitelijke vraag. Je kunt hier moeilijk je hele leven uitschrijven. Ik snap wel dat TO geen zin meer heeft hier nog te reageren. Hopelijk komen jullie eruit samen, TO.
Nergens is gezegd dat ik stop met werken etc. Er wordt vanalles bij gehaald waar helemaal geen sprake van is.
Dankjewel voor je berichtje!
Heb vanavond een fijn gesprek met mijn vriend gehad en hopelijk kan ik het nu wat meer naast mij neer leggen
vrijdag 14 februari 2025 om 21:26
Precies dit. We hebben daar zeker allang over nagedacht en alles goed laten vastleggen bij de notaris. Maar daar gaat het nu helemaal niet omNolanollie schreef: ↑14-02-2025 20:51Nee, zeker niet maar zo wordt wel geschreven in sommige comments. TO heeft het over minder gaan werken en meteen wordt er gesproken over "maar wat als je alleen komt te staan", over gaten in je cv en geen pensioen opbouwen...
Het gaat mij meer over de negatieve tendens waar over wordt geschreven door anderen. Je moet maar rekening houden met "wat als je uit elkaar gaat" dus minder werken of god forbit thuis blijven worden als niet acceptabel beschouwd. Ze wordt naïef weggezet omdat ze daar geen rekening mee houdt. Fijne start van je relatie en je toekomst dan, als je je zo erg al bezig houd met "als je uit elkaar gaat"...
vrijdag 14 februari 2025 om 22:04
Zou je hetzelfde reageren als hypothetisch er geen sociaal vangnet meer zou bestaan? Dus dat toeslagen over 2 jaar compleet afgeschaft zijn en er geen aanvullingen meer zijn voor minder dan 32 uur werken? Zou je dan hetzelfde advies geven? Want als je én geen geld ontvangt van een ex die niet van plan is te zorgen én de staat gaat dat ook niet doen, dan is het ineens bikkelen hoor. Ben je daar ook toe bereid om dat soort veiligheden op te geven? Neem je voor lief dat je onder minimum niveau moet zien te overleven met je 2 a 3 kinderen zonder man?zwembad84 schreef: ↑14-02-2025 20:01Wat een doordraverij hier. To wil alleen weten hoe ze om moet gaan met de omstandigheid dat haar vriend nog niet wil en zij wel. En het gaat hier van ben je gelovig, naar doe niet zo naief, regel je pensioen, hoezo wil hij niet minder werken en dan ook nog wat is je plan als zn sperma niet goed is. Wow. Net of je dat vooraf kan bedenken.Fertiliteitsproblemen is ook weer zo'n life event waar de antwoorden niet klip en klaar zijn en je emotioneel in moet groeien.
Zo'n stukje tekst van To zegt helemaal niks over TO en haar leven anders dan haar feitelijke vraag. Je kunt hier moeilijk je hele leven uitschrijven. Ik snap wel dat TO geen zin meer heeft hier nog te reageren. Hopelijk komen jullie eruit samen, TO.
vrijdag 14 februari 2025 om 22:14
Natuurlijk moet je er rekening mee houden dat je uit elkaar kunt gaan. Je hebt nog niet samengewoond en een kind is ook een flinke relatietest. Die dingen tegelijk opzoeken lijkt me echt niet slim.
Liever dat je daar vooraf over nadenkt en probeert te voorkomen, dan verblind van liefde je erin storten en dan stomverbaasd als het tegen blijkt te vallen. Liever niet dan uit elkaar gaan en single moeder met een baby zonder inkomen en woonruimte zijn, of dan maar uitzichtloos in een ellendige relatie blijven.
Het is niet zo dat je dat voorkomt door maar niet over de mogelijkheid na te denken. Juist door daar wel over na te denken kan je je plannen zo inrichten dat de kans groter is dat het wel goed gaat. Door bijv eerst minimaal een jaar te gaan samenwonen en dan eens verder plannen maken.
Gelukkig hoef je ook echt niet te overhaasten met nog geen 28!
Liever dat je daar vooraf over nadenkt en probeert te voorkomen, dan verblind van liefde je erin storten en dan stomverbaasd als het tegen blijkt te vallen. Liever niet dan uit elkaar gaan en single moeder met een baby zonder inkomen en woonruimte zijn, of dan maar uitzichtloos in een ellendige relatie blijven.
Het is niet zo dat je dat voorkomt door maar niet over de mogelijkheid na te denken. Juist door daar wel over na te denken kan je je plannen zo inrichten dat de kans groter is dat het wel goed gaat. Door bijv eerst minimaal een jaar te gaan samenwonen en dan eens verder plannen maken.
Gelukkig hoef je ook echt niet te overhaasten met nog geen 28!
vrijdag 14 februari 2025 om 22:21
Nee joh, natuurlijk niet.NomenNesci0 schreef: ↑14-02-2025 22:04Zou je hetzelfde reageren als hypothetisch er geen sociaal vangnet meer zou bestaan? Dus dat toeslagen over 2 jaar compleet afgeschaft zijn en er geen aanvullingen meer zijn voor minder dan 32 uur werken? Zou je dan hetzelfde advies geven? Want als je én geen geld ontvangt van een ex die niet van plan is te zorgen én de staat gaat dat ook niet doen, dan is het ineens bikkelen hoor. Ben je daar ook toe bereid om dat soort veiligheden op te geven? Neem je voor lief dat je onder minimum niveau moet zien te overleven met je 2 a 3 kinderen zonder man?
Het advies is dan preventief elke man ontslachten, als je dat te bloederig is jezelf preventief steriliseren. Kan je gelijk al de vrije tijd die je overhoudt gebruiken om dag en nacht te werken (kan best, noem het gewoon liefdevol tropenjaren) en vooral NIETS te willen of te vertrouwen op een ander.
Kinderen zijn sowieso gruwelijke milieurampen op pootjes, je zou in het gevang gegooid moeten worden puur en alleen voor het überhaupt wíllen van kinderen. Helemaal als je ook wel jongens zou willen, want dat worden mannen. En die zijn, zoals iedereen weet en op zou moeten voorsorteren, onbetrouwbare sujetten. Die hun kinderen in de steek laten en hun draagmoeder minstens drie poten uitdraaien.
@TO: fijn dat je een goed gesprek gehad hebt.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
vrijdag 14 februari 2025 om 22:53
zaterdag 15 februari 2025 om 14:26
Dat, en to begint nu ook uitgerust aan een nieuwe werkdag ipv steeds gebroken nachten. Moet je op je werk ook huishoudelijke taken op je nemen met die kinderen erbij?rosanna08 schreef: ↑14-02-2025 18:50maar aan het einde van die werkdag gaan die kinderen weer naar hun ouders die de belangrijke beslissingen moeten maken, niet jij. en dat zul je wel moeten met je eigen kind. Het is echt niet vergelijkbaar hoor en ik vind het heel naïef dat je er zo naar kijkt.
En hoezo moet je hem ontzien? Werkt hij 80 uur in de week of zo?
Het huishouden is echt wel anders geworden. Toen ik nog geen kinderen had deed ik in het weekend even paar uurtjes achter elkaar alles.
Ik weet niet hoe actief jullie zijn buiten werk, maar bedenk dat veel gewoon niet meer gaat. Veel vriendinnen hebben inmiddels kinderen, maar daarvoor zag ik ze veel minder omdat ze fulltime werkten en alleen ‘s avonds konden afspreken. Ik trok dat niet met die gebroken nachten, lag om 8 uur in bed.
Bedenk ook dat “even” niet meer bestaat. Even naar de winkel is er niet meer bij, voor je weg bent ben je zo eerst een halfuur verder. Ik weet niet in hoeverre hij z’n leven wil aanpassen maar het is niet erg leuk als hij een avond weg wil met vrienden en jij ook weleens weg wil maar dat niet gaat omdat er een baby is. Maak daar afspraken over. Ook qua financiën, als hij 5 dagen gaat werken en jij 3 bijv, heb je 3 dagen opvang nodig. Zoek maar eens tarief op en reken uit wat dat kost. (Daarbij rekening houdend dat je dus de hele dag moet afnemen, vaak zo’n 10.5 tot 11 uur per dag) en gooi dan jullie inkomens in de proefberekeningen van belastingdienst. Is diegene met het meeste salaris bereid om meer te betalen? Ook luiers, melk, het loopt best op alles bij elkaar. Wij hebben nog zorg nodig gehad wat niet vergoed werd, ook dat loopt best op
woensdag 19 februari 2025 om 19:03
Afdwingen gaat nooit werken. Je zal moeten verdragen dat het onzeker is wanneer je partner er klaar voor zal zijn. Het er regelmatig over hebben, komt een beetje over alsof je een drammende kleuter bent die haar zin niet krijgt. Samenwonen is al een grote stap, aan kinderen beginnen is een nog grotere stap. Je vriend is duidelijk geweest, hopelijk lukt het je om in de tussentijd de focus op iets anders te leggen.
donderdag 20 februari 2025 om 07:40
Mijn vriend is 9 jaar jonger (26 jaar nu) en vertelde steeds nog een paar jaar te willen wachten met kinderen. Wat ik begreep, maar ik voelde wel tijdsdruk! Ik heb vorig jaar mijn eicellen laten invriezen (toen 34 jaar). De maand voordat we gingen samen wonen wilde hij er ineens voor gaan. Er kan veel veranderen in een paar maanden tijd. Vrienden die ook gaan trouwen en zwanger raken helpt ook wel mee. Even geduld en heb vertrouwen dat het goed komt..
zaterdag 22 februari 2025 om 06:35
NomenNesci0 schreef: ↑14-02-2025 22:04Zou je hetzelfde reageren als hypothetisch er geen sociaal vangnet meer zou bestaan? Dus dat toeslagen over 2 jaar compleet afgeschaft zijn en er geen aanvullingen meer zijn voor minder dan 32 uur werken? Zou je dan hetzelfde advies geven? Want als je én geen geld ontvangt van een ex die niet van plan is te zorgen én de staat gaat dat ook niet doen, dan is het ineens bikkelen hoor. Ben je daar ook toe bereid om dat soort veiligheden op te geven? Neem je voor lief dat je onder minimum niveau moet zien te overleven met je 2 a 3 kinderen zonder man?
Die situatie is niet aan de orde dus waarom moeten we daar over nadenken?
zaterdag 22 februari 2025 om 06:38
Het zijn naast natuurrampen op pootjes maar ook kleine terroristjesfeow schreef: ↑14-02-2025 22:21Nee joh, natuurlijk niet.
Het advies is dan preventief elke man ontslachten, als je dat te bloederig is jezelf preventief steriliseren. Kan je gelijk al de vrije tijd die je overhoudt gebruiken om dag en nacht te werken (kan best, noem het gewoon liefdevol tropenjaren) en vooral NIETS te willen of te vertrouwen op een ander.
Kinderen zijn sowieso gruwelijke milieurampen op pootjes
, je zou in het gevang gegooid moeten worden puur en alleen voor het überhaupt wíllen van kinderen. Helemaal als je ook wel jongens zou willen, want dat worden mannen. En die zijn, zoals iedereen weet en op zou moeten voorsorteren, onbetrouwbare sujetten. Die hun kinderen in de steek laten en hun draagmoeder minstens drie poten uitdraaien.
@TO: fijn dat je een goed gesprek gehad hebt.
er is niets logisch aan een peuter
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
