Enorme kinderwens maar…

Bezigbijtje567 donderdag 13 februari 2025 om 21:39

Hoi allemaal,

Ik schrijf dit hier omdat ik in mijn omgeving niet echt iemand heb om hierover te praten.

Mijn vriend en ik zijn al een aantal jaar samen en hebben inmiddels ook een huis gekocht. Het is een nieuwbouwwoning, dus we kunnen er pas volgend jaar in. Ik word bijna 28 en heb al heel lang een kinderwens. Het liefst was ik al moeder geworden op mijn 25e. Ik werk ook met kinderen en in mijn omgeving krijgen steeds meer familieleden en vrienden kinderen.

Mijn vriend gaf aan ‘t begin van onze relatie aan dat hij nog niet wist of hij een kinderwens had. Daardoor twijfelde ik ook over onze relatie. Inmiddels heeft hij aan gegeven dat hij dit wel heeft, alleen nog niet op kort termijn. Hij is iets jonger dan ik en er totaal nog niet mee bezig.

Onlangs is een familielid van hem bevallen en is hij helemaal gek met de baby. Hij is er zo leuk mee en dat vind ik fijn om te zien. Anderzijds doet me dit ook verdriet, omdat we regelmatig discussies hebben over ons toekomst perspectief (als het om kinderen gaat). Ik zie het voor me dat als we paar maandjes samen wonen, we dan aan kinderen beginnen. Ik ga dan ook immers richting de 30 en het is de vraag of het je gegund is natuurlijk. Hij heeft er nog niet zo’n haast bij en wil liever nog langer wachten.

Het doet me dus soms verdriet om hem zo leuk bezig te zien, terwijl ik mijn kinderwens moet uitstellen. Ik snap dat je er samen achter moet staan en ook niet alles nu al kan plannen, maar ik ben er gewoon veel mee bezig in mijn hoofd. Ik denk ook doordat vooral vriendinnen van mij nu ook vaak praten over hun kinderwens. Nu had ik 2 jaar geleden een slecht uitstrijkje (wat gelukkig weer in orde is), maar dit heeft ook wel voor angst én wat tijdsdruk gezorgd.

Hij wil er ook nu nog niks over weten. Als ik er met hem over praat, zegt hij dat ik me geen zorgen moet maken en hij rekening met mijn wens houdt. Anderzijds verandert hij snel van onderwerp als ik het erover wil hebben. Alleen al er over praten samen, lijkt me soms gewoon fijn.

Verder heb ik een super lieve vriend en een stabiele relatie hoor, maar dit speelt soms gewoon in mijn hoofd en dat wilde ik even van mij af schrijven! Het komt ook vast goed.. moet gewoon geduld hebben. Zijn er meer mensen die dit hebben (meegemaakt)?

NomenNesci0 vrijdag 14 februari 2025 om 14:40

Excuus, ik ging er automatisch een beetje vanuit dat werken met kinderen ook een lager salaris betekende. Meeste banen in de kinderzorg zijn niet de best betaalde banen.

Sierlijk vrijdag 14 februari 2025 om 14:43

Peertjes schreef: ↑
14-02-2025 09:16
Obsessief en dwangmatig als je op de leeftijd van 28 jaar de kinderwens een belangrijk onderwerp is? Wat een onzin zeg.

To, je schrijft:
Hij wil er ook nu nog niks over weten. Als ik er met hem over praat, zegt hij dat ik me geen zorgen moet maken en hij rekening met mijn wens houdt. Anderzijds verandert hij snel van onderwerp als ik het erover wil hebben. Alleen al er over praten samen, lijkt me soms gewoon fijn.

Hij wuift het weg, wil er niet eens over praten en noemt het vooral dus een wens van jou.

Zit daar juist jouw rotgevoel in. Dat jr bang bent dat hij het enkel zegt voor jou terwijl hij dus eigenlijk geen kinderen wil?
Als je over dat laatste twijfelt moet je dat gesprek wel met hem aangaan mi. Het zou erg zuur zijn als je er over enkele jaren achter komt dat hij het nooit wil.

Hier één van mijn schoondochters die liefst nu ook een kind wil (iets jonger dan jij). Zoon wilt dit nu nog niet, maar is er wel duidelijk in dat hij wel een kinderwens heeft maar eerst nog bepaalde dingen prioriteit geeft. Daar praten zij samen gewoon over en dat moet ook mi. Niemand heeft een (on)gelijk in deze, dus het is belangrijk dat je elkaar hoort en ziet.

Of je leest even wat er echt staat, in plaats van je gestrekte been. Maar als jij graag wil lezen wat jij wilt, ook prima.

Bezigbijtje567 vrijdag 14 februari 2025 om 14:43

NomenNesci0 schreef: ↑
14-02-2025 14:40
Excuus, ik ging er automatisch een beetje vanuit dat werken met kinderen ook een lager salaris betekende. Meeste banen in de kinderzorg zijn niet de best betaalde banen.

Geen probleem
Ik werk in het onderwijs, mag niet klagen

Taskmaster vrijdag 14 februari 2025 om 15:00

Bezigbijtje567 schreef: ↑
14-02-2025 12:24
Dank voor jullie opmerkingen!

Fijn om te lezen dat sommige mensen iets soortgelijks hebben meegemaakt en met mij meedenken!

Jammer dat sommige mensen dingen erbij gaan halen die nu helemaal niet van toepassing zijn. Alsof ik naïef en onvolwassen ben en niet zou weten waar ik aan begin. Hier ga ik dan ook nu niet meer op reageren. Voelt alsof ik mij moet verantwoorden of een probleem laat aanpraten.

Ik vind het juist erg naïef en onvolwassen om te denken dat je wel weet hoe het is, als je het nog nooit hebt meegemaakt. En waarschijnlijk ook nog niet veel om je heen ziet.

Leer van wat anderen tegen je zeggen. Want als jij minder gaat werken, en hij niet, en hij besluit over 7 jaar dat hij kinderen toch echt veel te zwaar vindt allemaal, en hij wil z'n vrijheid terug, hoe ga jij dan een huis betalen in je eentje? Je kunt wel romantisch blijven denken dat jullie relatie daar véééél te goed en stabiel voor is, maar geloof mij, alles kan kapot. En de meest stabiele mannen kunnen ineens dit soort mid-life cirsis achtige waanbeelden krijgen en er vandoor gaan.

Beter om je hoofd uit de wolken en je voeten op de grond te houden, en te zorgen dat alles wat gelijker verdeeld is.

Bbubbels vrijdag 14 februari 2025 om 15:02

Oh en probeer het de komende tijd ook een beetje om te denken: ga lekker dingen plannen met elkaar die straks lastiger worden met kinderen. Mooie reizen, spontane uitstapjes. En spreek desnoods een periode af met je partner dat jullie het er echt even niet over hebben. En dan dus ook niet van die hints.

Streepjeskat vrijdag 14 februari 2025 om 15:13

Ik heb niet iedere pagina gelezen, maar jeetje...je bent 28, je woont nog thuis enn je wilt per se meteen kinderen?
Zou je niet eerst ook zelf eens even van een volwassen en vrij leven gaan genieten? Ik begrijp die hysterische drang naar meteen een baby nooit zo en ik geef je vriend groot gelijk.

Ga eerst eens samenwonen en kijk hoe dat is. Ga mooie reizen maken met zijn. tweeën, maak herinneringen, bouw aan je fundamenten als stel zodat je straks ook fijne ouders kunt zijn ipv meteen vanuit je ouderlijk huis zwanger je nieuwbouw woning in willen lopen.

Als hij er nog niet aan toe is en je begint nu onder jouw ultimatum aan kinderen en het valt hem straks zwaar (want je weet pas hoe leuk kinderen wel of niet zijn als je ze eenmaal hebt), dan is de kans groot dat hij er op een keer mss vandoor gaat, omdat hij ongelukkig is. Zorg dat hij het zelf ook écht wil, en niet omdat jij op springen staat.

streepjeskat wijzigde dit bericht op 14-02-2025 15:17

0.22% gewijzigd

coderood vrijdag 14 februari 2025 om 15:16

Taskmaster schreef: ↑
14-02-2025 15:00
Ik vind het juist erg naïef en onvolwassen om te denken dat je wel weet hoe het is, als je het nog nooit hebt meegemaakt. En waarschijnlijk ook nog niet veel om je heen ziet.

Leer van wat anderen tegen je zeggen. Want als jij minder gaat werken, en hij niet, en hij besluit over 7 jaar dat hij kinderen toch echt veel te zwaar vindt allemaal, en hij wil z'n vrijheid terug, hoe ga jij dan een huis betalen in je eentje? Je kunt wel romantisch blijven denken dat jullie relatie daar véééél te goed en stabiel voor is, maar geloof mij, alles kan kapot. En de meest stabiele mannen kunnen ineens dit soort mid-life cirsis achtige waanbeelden krijgen en er vandoor gaan.

Beter om je hoofd uit de wolken en je voeten op de grond te houden, en te zorgen dat alles wat gelijker verdeeld is.

Ach niemand weet toch hoe het is om kinderen te hebben voor je ze neemt? En maar goed ook denk ik. De natuur heeft niet voor niets gezorgd dat er allerlei hormonen voor een kinderwens zorgen want als je er objectief naar kijkt zouden maar weinig mensen het doen (ik bedoel dus zonder emoties).
Iedereen die aan kinderen begint is een beetje naief. Ik was dat ook. En ja ik ben er achter gekomen dat het veel zwaarder is dan gedacht maar toch zou ik het weer opnieuw doen als ik mocht kiezen.

Het enige wat ik anders zou doen zijn idd de tips die al gegeven zijn. Eerst een basis opbouwen. Minimaal een jaar samenwonen. En het heel goed regelen voor als je uit elkaar gaat. De kans dat je uit elkaar gaat is namelijk best wel aanwezig. Al denk je van niet. En dan kan je maar beter ingeschreven staan bij de woningbouw en dingen goed geregeld hebben. Dat hoort ook bij de beslissing om kinderen te nemen.

Maysa vrijdag 14 februari 2025 om 15:28

Bezigbijtje567 schreef: ↑
14-02-2025 14:25
Het klopt niet wat je zegt. Ik ben mij bewust van wat er wordt gezegd en vind bepaalde reacties ook begrijpelijk! Het gevoel van een sterke kinderwens wil niet zeggen dat ik ze NU meteen wil, want ik snap ook wel dat we eerst even moeten settelen. Het pijnpunt is dat ik er eerder klaar voor lijk te zijn dan hij. Ik kijk ver vooruit, maar ik ben gewoon een controlfreak en zou het liefste nu willen weten wanneer hij er ook klaar voor is. Logisch dat hij dat nog niet kan aangeven, maar dat vind ik wel lastig.

Ik neem absoluut geen dingen voor lief, omdat ik maar zo snel kinderen wil. Dat is niet waar. Ik heb genoeg relaties gehad met partners die gelijk aangaven ook een kinderwens te hebben, maar die alsnog beëindigd omdat hij diegene niet voor mij was.

Het samenwonen maak ik mij absoluut geen zorgen over. Toen ik ook mezelf woonde, was hij vaak bij me en hielp hij mij met zoveel mogelijk huishoudelijke taken, zonder dat ik daarna vroeg. Je weet natuurlijk nooit hoe het gaat lopen, maar daar heb ik nu geen twijfel over.

En dit is het laatste wat ik erover zeg.
Vind het wel heftig hoe bepaalde mensen conclusies trekken zeg, op basis van een kort verhaal zonder dat ze de persoon kennen.

Straks is het geen helpen meer he

NomenNesci0 vrijdag 14 februari 2025 om 17:55

coderood schreef: ↑
14-02-2025 15:16
Ach niemand weet toch hoe het is om kinderen te hebben voor je ze neemt? En maar goed ook denk ik. De natuur heeft niet voor niets gezorgd dat er allerlei hormonen voor een kinderwens zorgen want als je er objectief naar kijkt zouden maar weinig mensen het doen (ik bedoel dus zonder emoties).
Iedereen die aan kinderen begint is een beetje naief. Ik was dat ook. En ja ik ben er achter gekomen dat het veel zwaarder is dan gedacht maar toch zou ik het weer opnieuw doen als ik mocht kiezen.

Het enige wat ik anders zou doen zijn idd de tips die al gegeven zijn. Eerst een basis opbouwen. Minimaal een jaar samenwonen. En het heel goed regelen voor als je uit elkaar gaat. De kans dat je uit elkaar gaat is namelijk best wel aanwezig. Al denk je van niet. En dan kan je maar beter ingeschreven staan bij de woningbouw en dingen goed geregeld hebben. Dat hoort ook bij de beslissing om kinderen te nemen.

De natuur kan misschien wel maken dat je met haar leeftijd aan kinderen denkt. Maar ze leeft niet het leven dat past bij die hormonen. Ze woont nog thuis bij haar ouders. En haar jongere vriend komt ook nog net onder de vleugels van zijn ouders uit. Ze hebben nooit samengewoond en een bepaalde periode een volwassen gedeelde huishouding gehad met alle lusten en lasten die daarbij horen. Daarnaast is haar vriend ook nog jonger.

De situatie zou echt anders zijn geweest als haar vriend dezelfde (of oudere) leeftijd zou hebben gehad en ze zouden al een paar jaar samenwonen. Maar haar kalenderleeftijd zegt qua omstandigheden wat anders. Als ik haar zo lees, dan krijg ik er eerder een gevoel van 23 jaar bij met een dringende kinderwens. Het is het gevoel waar men op aanslaat en niet die kalenderleeftijd die ze heeft.

To, hoe oud is je vriend eigenlijk? Dat speelt echt wel een rol hoor. Er zit een groot verschil tussen 23 en 26 bijv. Ik kan me levensgoed voorstellen dat als je een jaar of 23 bent en je gaat voor het eerst samenwonen, je echt compleet andere prioriteiten hebt dan aan kinderen willen beginnen.

Star⁴ vrijdag 14 februari 2025 om 18:13

Bezigbijtje567 schreef: ↑
14-02-2025 12:13
Ik werk fulltime met kinderen met flinke rugzakjes dus ik weet heel goed wat er op mij afkomt. Ik weet dat dit zeker niet altijd rozegeur en maneschijn is. En nee, mijn vriend is niet zo om alles op mij af te schuiven. Mij lijkt het logisch dat ik wat extra’s in het huishouden doe als ik minder werk om hem te ontzien. Maar goed, daar ging het ook niet over.

Vrouw echt, doe niet zo simpel.

Summertje vrijdag 14 februari 2025 om 18:41

Kom jij uit een gelovige omgeving TO?

Wissewis vrijdag 14 februari 2025 om 18:42

Ik zou toch echt geen stappen overslaan.

Eerst gaan samenwonen en minstens 6 maanden samenwonen voor je zwanger raakt. In ideale omstandigheden zelfs 2 jaar.

Je wil niet ontdekken met een pasgeboren kind dat jullie toch niet zog goed matchen als jij wel dacht.

Is er de optie dat jullie het komend jaar bij één van beide ouders intrekken? Of om en om? Nog niet helemaal hetzelfde, maar zo leer je elkaar toch iets beter kennen.

Hij wil het ook, dus wie weet kan het eens jullie samenwonen wel ineens wél snel gaan.

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

rosanna08 vrijdag 14 februari 2025 om 18:50

Bezigbijtje567 schreef: ↑
14-02-2025 12:13
Ik werk fulltime met kinderen met flinke rugzakjes dus ik weet heel goed wat er op mij afkomt. Ik weet dat dit zeker niet altijd rozegeur en maneschijn is. En nee, mijn vriend is niet zo om alles op mij af te schuiven. Mij lijkt het logisch dat ik wat extra’s in het huishouden doe als ik minder werk om hem te ontzien. Maar goed, daar ging het ook niet over.

maar aan het einde van die werkdag gaan die kinderen weer naar hun ouders die de belangrijke beslissingen moeten maken, niet jij. en dat zul je wel moeten met je eigen kind. Het is echt niet vergelijkbaar hoor en ik vind het heel naïef dat je er zo naar kijkt.
En hoezo moet je hem ontzien? Werkt hij 80 uur in de week of zo?

I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best

nerdopviva vrijdag 14 februari 2025 om 18:55

Bezigbijtje567 schreef: ↑
14-02-2025 10:03
Hij wil niet minder werken

Ik snap wel dat je nu twijfelt aan zijn kinderwens. Hij zegt kinderen te willen, maar jij moet ervoor zorgen. Krijg dan geen kinderen, zou ik zeggen.

Ik heb zo'n stel in mijn omgeving. Zij wilde heel graag kinderen. Ze hebben kinderen gekregen, dus ik ga er maar vanuit dat hij het ook wilde. Maar hij laat alles aan haar over. Hij is gewoon door blijven werken, sporten en met vrienden afspreken. Zij plant daar omheen. En als ze een keer weg is, laat hij zijn moeder oppassen. Ik vraag me echt af waarom hij kinderen heeft gekregen.

Tavistock vrijdag 14 februari 2025 om 19:28

50% van de stellen gaat uit elkaar, en bijna al die stellen dachten op een punt dat het voor altijd zou zijn. Ik denk ook dat mijn man en ik al 10 jaar een hele goede relatie hebben, maar toch zijn wij op huwelijkse voorwaarden getrouwd en doen we dus jaarlijks een afrekening voor het geval we ooit uit elkaar gaan. Ik was het niet van plan, maar ik ben niet zo naïef om te denken dat het mij niet zou kunnen overkomen.

Mijn punt is:, blijf je gezonde verstand gebruiken. Kennelijk speelt er iets waardoor je nu héél graag een kind wil, maar het is gewoon verstandig om eerst een paar jaar te kijken hoe het samenleven echt gaat.

En bedenk voor jezelf ook: wat ga je doen als kinderen krijgen niet gaat? Wil je dan nog steeds met hem verder. En wat ga je doen als het probleem daarvan bij zijn sperma ligt? Hoe gaat dat zijn voor je? Je lijkt je hele levensgeluk nu om het hebben van een kind te bouwen. Als het vooruitzicht op zometeen samenwonen je vooral blij maakt omdat je dan een stap dichter bij je gezin stichten bent, en niet omdat het gewoon zo super leuk gaat zijn met zijn tweeën een gezamenlijk leven te hebben, hoe fijn is het dan? En hoe eerlijk naar je partner?

Assiral vrijdag 14 februari 2025 om 19:34

Frost schreef: ↑
14-02-2025 12:50
Totdat je man blijkt vreemd te gaan, of jij zelf weg wil, maar muurvast zit omdat je geen eigen inkomen hebt.

Oh ja, want een baan kan je nooit meer vinden? Wat een onzin. Je kunt altijd weer aan een baan komen als je dat wil. Het is echt niet zo als je even gestopt bent met werken je daarna nooit meer aan het werk komt.

Bbubbels vrijdag 14 februari 2025 om 19:36

nerdopviva schreef: ↑
14-02-2025 18:55
Ik snap wel dat je nu twijfelt aan zijn kinderwens. Hij zegt kinderen te willen, maar jij moet ervoor zorgen. Krijg dan geen kinderen, zou ik zeggen.

Ik heb zo'n stel in mijn omgeving. Zij wilde heel graag kinderen. Ze hebben kinderen gekregen, dus ik ga er maar vanuit dat hij het ook wilde. Maar hij laat alles aan haar over. Hij is gewoon door blijven werken, sporten en met vrienden afspreken. Zij plant daar omheen. En als ze een keer weg is, laat hij zijn moeder oppassen. Ik vraag me echt af waarom hij kinderen heeft gekregen.

Die vind ik dan wel weer een beetje flauw. Het aantal dagen dat een partner werkt zegt op zichzelf natuurlijk helemaal niks over zijn of haar commitment als ouder. Je moet alleen voorkomen dat het scheef groeit in verantwoordelijkheden etc. En een man die je hierboven beschrijft was ook als part time werkende waarschijnlijk een “wel de lusten niet de lasten papa”.

Nolanollie vrijdag 14 februari 2025 om 19:36

Hé bijtje,
Ik zal je een klein beetje onze situatie vertellen want ik voel je heel goed.

Mijn wens begon al toen ik mid twintig was maar de woonsituatie was er nog niet naar. Het moment dat we groter gingen wonen begon het bij mij instant te jeuken en dat heb ik toen uitgesproken. Manlief vertelde er toen nog lang niet klaar voor te zijn, Hij was toen 31, ik 27 en dat was een hele grote teleurstelling. Ik heb toen aan hem gevraagd of hij kinderen wel zag zitten en het grote antwoord was ja, maar niet nu.

Ik kon het voor 1.5 jaar goed naast me neerleggen, we woonden immers ook pas net in ons nieuwe huis dus eerst even settelen. Na die anderhalve jaar kon ik niet meer. Klapte uit elkaar van de hormonen dus ik ben het gesprek weer aangegaan, al was het wel minder vrijblijvend.

Geloof dat ik toen iets heb gezegd van "Luister gap, ik heb nog 2 pilstrippen en dan is het op. Ga ervan uit dat het na al die jaren wel even duurt voor mijn cyclus weer normaal is en dat het niet meteen mag lukken zijn we 2 jaar verder voordat er een zwangerschap is. Wat doen we want ik trek dit niet langer meer. De wens is groot en ik voel me een tikkende tijdbom, ik wil weten hoe de zaak ervoor staat..."

Hij gaf toen aan het een heel spannend idee te vinden dat er zo'n grote verandering komt. Ik heb toen aangegeven dat het niet zo is van vandaag zeg je ja en morgen is er een baby. Dat stelde hem iets gerust. Hij gaf toen aan dat we met het nieuwe jaar gingen proberen als alles dan weer normaal was bij me(gesprek vond plaats in juni)

Zo gezegd, zo gedaan. Ik had de onwijze mazzel/geluk dat na 22 dagen mijn overijverige lijf weer menstrueerde

dus ik kon vanaf dat moment mijn lichaam optimaal leren kennen. Vervolgens hadden wij de grote shock dat het in januari al was gebeurd

Mijn tip aan jou, laat het even los voor zover dat kan. Pijnig jezelf niet teveel, maak je wens duidelijk en laat hem ook duidelijk zijn wens aangeven en geef ook aan wanneer voor jou de grens is bereikt. Op dat moment is het stellen van een ultimatum het enige wat je kan doen..

Sterkte! Weet hoe pijnlijk het is om wel te willen maar om wat voor reden dan ook nog uit te moeten stellen. Ik heb toen een topic geopend hiervoor en veel aan die meiden gehad.. Wellicht een idee voor je om ook zoiets te zoeken? Gedeeld smart is halve smart..

Ik lach in de regen, dans in de wind en kijk niet achterom. Of zoiets...

Assiral vrijdag 14 februari 2025 om 19:39

Streepjeskat schreef: ↑
14-02-2025 15:13
Ik heb niet iedere pagina gelezen, maar jeetje...je bent 28, je woont nog thuis enn je wilt per se meteen kinderen?
Zou je niet eerst ook zelf eens even van een volwassen en vrij leven gaan genieten? Ik begrijp die hysterische drang naar meteen een baby nooit zo en ik geef je vriend groot gelijk.

Ga eerst eens samenwonen en kijk hoe dat is. Ga mooie reizen maken met zijn. tweeën, maak herinneringen, bouw aan je fundamenten als stel zodat je straks ook fijne ouders kunt zijn ipv meteen vanuit je ouderlijk huis zwanger je nieuwbouw woning in willen lopen.

Als hij er nog niet aan toe is en je begint nu onder jouw ultimatum aan kinderen en het valt hem straks zwaar (want je weet pas hoe leuk kinderen wel of niet zijn als je ze eenmaal hebt), dan is de kans groot dat hij er op een keer mss vandoor gaat, omdat hij ongelukkig is. Zorg dat hij het zelf ook écht wil, en niet omdat jij op springen staat.

Niet iedereen wil dat… niet iedereen staat het zelfde in het leven.
Mij leek het gezinsleven ook het mooiste dat er was, en wilde toen ik net samen woonde met mijn man ook liever gister dan vandaag aan kinderen beginnen.
Reizen etc.? Dat hoefde van ons allemaal niet van te voren hoor.
Vind dat altijd zo’n stom advies als mensen dat geven.

Frost vrijdag 14 februari 2025 om 19:41

Assiral schreef: ↑
14-02-2025 19:34
Oh ja, want een baan kan je nooit meer vinden? Wat een onzin. Je kunt altijd weer aan een baan komen als je dat wil. Het is echt niet zo als je even gestopt bent met werken je daarna nooit meer aan het werk komt.

Natuurlijk. Je werkervaring is alleen stopgezet en begint haast onderaan de ladder. En in plaats van dat je hebt kunnen sparen voor jezelf, moet je daar nog mee beginnen wanneer je het eigenlijk al nodig hebt. Bovendien heb je jarenlang geen pensioen opgebouwd, terwijl je inmiddels ex man later kan genieten van een royaal pensioen, waar jij indirect ook keihard voor gewerkt hebt maar geen rooie cent van gaat zien.

Assiral vrijdag 14 februari 2025 om 19:49

Frost schreef: ↑
14-02-2025 19:41
Natuurlijk. Je werkervaring is alleen stopgezet en begint haast onderaan de ladder. En in plaats van dat je hebt kunnen sparen voor jezelf, moet je daar nog mee beginnen wanneer je het eigenlijk al nodig hebt. Bovendien heb je jarenlang geen pensioen opgebouwd, terwijl je inmiddels ex man later kan genieten van een royaal pensioen, waar jij indirect ook keihard voor gewerkt hebt maar geen rooie cent van gaat zien.

Jarenlang? De meeste moeders die thuis blijven zijn thuis tot de kinderen naar de basisschool gaan. Die 4 jaar is verwaarloosbaar voor je pensioen evenals voor je CV.
Maar goed, iedereen moet dat lekker zelf weten, het is geen schande om thuis te willen zijn bij je kind vind ik iniedergeval. En die bangmakerij met “wat als je man vreemd gaat, wat als dit/dat” vind ik zo flauw. Het is een risico dat je moet afwegen, en ik denk dat als iemand er voor kiest om thuis te blijven bij de kinderen iemand daar echt wel goed over na heeft gedacht en het blijkbaar het risico waard vind.

Tulpje22 vrijdag 14 februari 2025 om 19:49

Zoraas schreef: ↑
14-02-2025 13:27
Werken met kinderen is zo anders dan zelf een kind hebben, totaal niet te vergelijken.

Ik snap je gevoel en herken het zelfs wel (ik was er ook eerder klaar voor dan mijn man) maar echt: ga eerst samenwonen en overhaast het niet.

Eens, een eigen kind is heel anders. Neem alleen al het slaapgebrek met een baby. Maar ook gewoon de verantwoordelijkheid 24/7. Op je werk zeg je om 17 uur gedag, maar thuis houdt het niet op. Op je werk kan je emotioneel ook meer afstand nemen. Maar als je eigen kind iets heeft, iets mankeert, ziek is, problemen heeft op school, dan is dat veel zwaarder. Ik werk met pubers maar dat vind ik heel anders dan mijn eigen puber thuis. En dan heb ik nog een heel makkelijke puber.

Dat het je nu leuk lijkt minder te werken en thuis te zijn met je kind kan in de praktijk ook best tegenvallen. Mij viel dat erg tegen in de babytijd. Ging liever werken dan de hele dag met een baby thuis zijn. Baby die snel wakker was, huilde. Voelde me echt aan huis gekluisterd zitten, muren die op me af kwamen. Voelde me fijner lekker op m'n fiets naar het werk, tijd voor mezelf. Nu de kinderen ouder zijn vind ik het veel fijner. Ben gewoon geen baby moeder. En vind het nog steeds fijn ernaast te werken. M'n en ik werken hier beide 3,5-4 dagen.

Nolanollie vrijdag 14 februari 2025 om 19:52

Meine gute, lieve mensen... Heb nu even elke pagina gelezen..

Ja, een sterke kinderwens kan soms heel onrealistisch zijn. Maakt de wens niet minder sterk. Ken meiden die op hun 20e al huilend bij een babyshower wegreden omdat de wens zo groot was (en nee, ik kom niet uit de biblebelt)

Ja, sommige mensen vinden het heerlijk om thuis te zijn. Als onze financiële situatie ernaar zou zijn zou ik het ook heerlijk vinden om thuisblijfmama en huisvrouw te zijn. Mijn hell op aarde is mijn kind 5 dagen moeten missen omdat ik "carrière moet maken". Echt, danku feestelijk.

En zullen we voor een keer eens stoppen met het "wat als je na een jaar uit elkaar gaat" of "als hij over 10 jaar besluit weg te gaan heb jij niks"...
In de fameuze woorden van Max Verstappen: If my mom had balls, she would've been my dad".
Je besluit om te gaan samenwonen en een gezin te stichten met iemand waar je een toekomst mee ziet. Dan regel je alles goed maar ga je er niet van uit dat je uit elkaar gaat. Zou wel heel erg de verkeerde wereld zijn als je zo een relatie begint.

Zo, dat was even mijn frustratie van vanavond. Cheers en bedankt voor het lezen van mijn Ted-Talk

Ik lach in de regen, dans in de wind en kijk niet achterom. Of zoiets...

Nolanollie vrijdag 14 februari 2025 om 19:53

Assiral schreef: ↑
14-02-2025 19:39
Niet iedereen wil dat… niet iedereen staat het zelfde in het leven.
Mij leek het gezinsleven ook het mooiste dat er was, en wilde toen ik net samen woonde met mijn man ook liever gister dan vandaag aan kinderen beginnen.
Reizen etc.? Dat hoefde van ons allemaal niet van te voren hoor.
Vind dat altijd zo’n stom advies als mensen dat geven.

Meid, ik wilde 1 zin quoten maar ik kan beter je hele bericht quoten. Ik ben het hier roerend mee eens!

Ik lach in de regen, dans in de wind en kijk niet achterom. Of zoiets...

Frost vrijdag 14 februari 2025 om 19:56

Assiral schreef: ↑
14-02-2025 19:49
Jarenlang? De meeste moeders die thuis blijven zijn thuis tot de kinderen naar de basisschool gaan. Die 4 jaar is verwaarloosbaar voor je pensioen evenals voor je CV.
Maar goed, iedereen moet dat lekker zelf weten, het is geen schande om thuis te willen zijn bij je kind vind ik iniedergeval. En die bangmakerij met “wat als je man vreemd gaat, wat als dit/dat” vind ik zo flauw. Het is een risico dat je moet afwegen, en ik denk dat als iemand er voor kiest om thuis te blijven bij de kinderen iemand daar echt wel goed over na heeft gedacht en het blijkbaar het risico waard vind.

De meeste vrouwen krijgen meer dan 1 kind. Dus dat kan al snel 6 jaar of langer thuiszitten worden. 40 procent van de huwelijken eindigt in een scheiding dus zo bangmakerij is dat niet. De thuismoeders die ik ken zijn helaas niet bezig met de langetermijn effecten.

Actieve topics