Zwanger
alle pijlers
Erfelijkheid en kinderwens
woensdag 28 november 2012 om 13:15
Hier is een tijdje geleden ook een topic over geweest, maar omdat deze situatie toch anders is dan de mijne, wil ik graag mijn verhaal doen....
Vriend en ik willen graag een kindje. Nu is het zo dat vriend twee erfelijke chronische aandoeningen heeft (die met elkaar in verband staan), waarvan één progressieve. Een kindje heeft 5% kans op deze aandoeningen. Voor een groot deel hebben deze aandoeningen met omgevingsfactoren te maken.
5% is niet heel veel, maar toch twijfelen we. Het gaat wel om een kindje en dan is iedere procent er één te veel, vind ik. Het moeilijke is dat deze ziektes zich waarschijnlijk pas in de puberteit openbaren. Het zijn ernstige ziektes die het leven voor een groot deel beinvloeden. Als ik kijk naar mijn vriend zie ik een heel positief mens, die werkt en hobby's heeft. De chronische ziektes hebben van hem een man gemaakt die leeft in het nu en erg geniet van ieder moment waarop hij zich wel goed voelt. Maar aan de andere kant is hij vaak beperkt in zijn doen en laten, zowel qua werk als in zijn vrije tijd.
Natuurlijk willen wij het liefste een kindje van onszelf, hoe egoistisch dat misschien ook is. Maar aan de andere kant is er wel het risico dat het kind dan ook deze aandoeningen heeft. Vriend denkt dat hij het zichzelf niet kan vergeven, mocht dit werkelijkheid worden. Een kind dat een zieke papa heeft is al erg genoeg, laat staan dat het zelf deze ziekte heeft.
Moelijk, moeilijk dus. Zijn er meer mensen die in vergelijkbare situaties staan/ hebben gestaan? Of mensen die nieuw licht op de zaak willen schijnen? Bedankt!
Vriend en ik willen graag een kindje. Nu is het zo dat vriend twee erfelijke chronische aandoeningen heeft (die met elkaar in verband staan), waarvan één progressieve. Een kindje heeft 5% kans op deze aandoeningen. Voor een groot deel hebben deze aandoeningen met omgevingsfactoren te maken.
5% is niet heel veel, maar toch twijfelen we. Het gaat wel om een kindje en dan is iedere procent er één te veel, vind ik. Het moeilijke is dat deze ziektes zich waarschijnlijk pas in de puberteit openbaren. Het zijn ernstige ziektes die het leven voor een groot deel beinvloeden. Als ik kijk naar mijn vriend zie ik een heel positief mens, die werkt en hobby's heeft. De chronische ziektes hebben van hem een man gemaakt die leeft in het nu en erg geniet van ieder moment waarop hij zich wel goed voelt. Maar aan de andere kant is hij vaak beperkt in zijn doen en laten, zowel qua werk als in zijn vrije tijd.
Natuurlijk willen wij het liefste een kindje van onszelf, hoe egoistisch dat misschien ook is. Maar aan de andere kant is er wel het risico dat het kind dan ook deze aandoeningen heeft. Vriend denkt dat hij het zichzelf niet kan vergeven, mocht dit werkelijkheid worden. Een kind dat een zieke papa heeft is al erg genoeg, laat staan dat het zelf deze ziekte heeft.
Moelijk, moeilijk dus. Zijn er meer mensen die in vergelijkbare situaties staan/ hebben gestaan? Of mensen die nieuw licht op de zaak willen schijnen? Bedankt!
zondag 2 december 2012 om 09:35